ka8y
Member
- Μηνύματα
- 66
- Likes
- 311
- Επόμενο Ταξίδι
- Ισλανδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παταγονία
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε χωρίς να ξέρουμε τι τοπίο θα αντικρίσουμε. Σηκωθήκαμε και αντικρίσαμε αυτό:
Είμασταν κοντά στην λίμνη Bicaz, την μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ρουμανίας. Το τοπίο ήταν πανέμορφο.
Σήμερα είμασταν πιο χαλαρά, πιο λίγα χιλιόμετρα. Είχαμε να πάμε στην Sighisoara και σκεφτόμασταν αν θα μείνουμε εκεί ή στο Sibiu.
Πήραμε τον δρόμο δίπλα στην λίμνη Bicaz...
Η διαδρομή ήταν γύρω στα 40 χλμ και ηταν μαγευτική, απο τις πιο ωραίες που κάναμε αυτές τις μέρες.
Ο δρόμος μας πέρασε απο το φαράγγι Bicaz και καταλήξαμε στην lacu rosu (κόκκινη λίμνη). Η λίμνη (που δεν ήταν καθόλου κόκκινη) δημιουργηθηκε το 1800κατι όταν σε μια πολύ μεγάλη καταιγίδα, ένα κομμάτι βράχου 2km έπεσε στην κοιτη του ποταμού και έγινε λίμνη! Τα δέντρα δεν ξεκόλλησαν απο τον βράχο και γι αυτό έχει εκεί και κορμούς μέσα στην λίμνη.
Σταματήσαμε φάγαμε πρωινό σε ενα εστιατόριο που έχει πάνω στη λίμνη (ήταν ακόμα νωρίς - περίπου 10) και φευγοντας λέει ο μικρός: "Εχω μια ιδέα! θέλετε να κάνουμε κουπί??" Ε, και κάναμε!
Παίρνουμε και τον απαραίτητο Kurto να έχουμε να μασουλάμε στη διαδρομή, και ξεκινάμε.... κάποια στιγμή αναρωτιέται η sister που ειναι το κινητο... βρε που ειναι, βρε που ειναι... Να πέρνουμε να χτυπάει, αλλα να μην απαντάει κανείς... Γυρίσαμε πίσω, (κανα 20λεπτο δρόμος) και τελικά ήταν κάτω απο την καρέκλα στο εστιατόριο... (και όχι στον πάτο της λίμνης). Κάπου εκεί άναψε και το λαμπάκι της βενζίνης και αναρωτιόμασταν αν θα φτάσουμε στο επόμενο βενζινάδικο. Ήταν και κυριακή και είχαμε μια αμφιβολία τι θα βρίσκαμε ανοιχτό.
Ευτυχώς φτάσαμε, βρήκαμε βενζινάδικο (thank you google maps) και μετα αναρωτιόμασταν (πάλι) ποιον δρόμο να πάρουμε. Αυτον που έλεγαν οι ταμπέλες ή αυτόν που είδαμε εμείς στο maps? Διαλέξαμε αυτόν απο το maps και ξεκινήσαμε. Αναμενόμενη άφιξη στην sighisoara στις 4!
Κάποια στιγμή περίπου στην μέση της διαδρομής είπαμε να ξεπιαστούμε και όπως περνάγαμε απο ενα μεγαλούτσικο χωριό, λέμε ας σταματήσουμε εδω. Μας έκανε εντυπωση που πουλούσαν κουλούρες και μπρατσάκια τα μαγαζιά.
Κάπου εδω να σημειωθεί οτι την προηγούμενη μερα με τις απειρες ώρες στο αυτοκίνητο ο μικρός κάπου είδε κάτι κούνιες αλλά δεν μας έπαιρνε να σταματήσουμε γιατι είχαμε πολύ δρομο μπροστά μας. Οποτε του είπαμε, αυριο που δεν έχει πολύ δρομο, οπου δουμε κουνιες, θα σταματήσουμε!
Κατεβαίνουμε λοιπον στο χωριό Praid, βολτάρουμε λίγο, και βλέπουμε οτι έχει ορυχείο αλατιού. Α λεμε να πάμε! Κοιτάμε στο maps, φαίνεται να είμαστε διπλα στην εισοδο, αλλα είσοδος πουθενα. Ρωτάμε κάπου, μας λένε απο εκεί θα πάρετε εισιτήρια λεωφορείου. Μα δεν μπορουμε να πάμε με το αυτοκίνητο? Όχι δεν μπορείτε λέει. Αντε λέμε, χρόνο έχουμε, ας πάμε με το λεωφορείο.. έρχεται σε 5 λεπτά, μπαίνουμε μέσα, κανουμε τον γύρο του τετραγώνου, και... μπαίνει σε ένα τουνελ! Αρα καλά την βλέπαμε την είσοδο...Και κατεβαίνει και κατεβαίνει.. βγαίνουμε λοιπον, βλέπουμε εναν διαδρομο, μπαίνουμε μέσα, και ειχε μια τερααααααστια σκαλα... παμε παμε πάμε...
Και φτάνουμε σε μια μεγαλοπρεπή αίθουσα.. που ειχε μέσα.. παιδοτοπο και adventure club! Θεία και ανιψιος ξετρελαθήκανε!
Μετά απο κανα μισάωρο όμως... έκλειναν τα ορυχεία και λίγο-σαν-τους-τρελούς τρέχαμε να προλάβουμε το τελευταίο λεωφορείο για έξω. Απο τα λίγα που προλάβαμε να δούμε είχε εστιατόριο, εκκλησία, μουσείο του ορυχείου...
Μας άρεσε πάρα πολύ το ορυχείο, ήταν το κατι διαφορετικό!
Συνεχίσαμε την διαδρομή μέσα απο χωριουδάκια...
Και φτάσαμε την Sighisoara! Δεν είχαμε κλείσει ακόμα που θα μείνουμε, και αφού κάναμε μερικές βόλτες είπαμε να πάμε στο Sibiu για υπνο.
Η Sighisoara περιέργως δεν μας ενθουσίασε. Ναι ωραία μεν, αλλα..λίγη.
Φτάσαμε στο Sibiu νύχτα, είχαμε κλείσει ένα δωμάτιο πάνω στην κεντρική πλατεία, στο The council.
Με το που φτάσαμε η πόλη μας μάγεψε. Κάναμε μια νυχτερινή βόλτα στην πόλη και πήγαμε σε ένα υπέροχο μαγαζί για φαγητό (god bless 4squear), στο Crama Sibiul Vechi που ειναι σε ενα υπόγειο, σαν παλιό κελάρι. Ήπιαμε ωραίο κρασάκι, φάγαμε ωραίο φαγητό, οι σερβιτόροι ευγενέστατοι και με χιούμορ...
Η μόνη βλακεία είναι οτι κλείσαμε δίκλινο και όχι τρίκλινο, και αφού εφαγα ΠΟΛΛΕΣ κλωτσιές κοιμήθηκα στον καναπέ σαν S! To δωμάτιο μια πολύ ομορφη σοφίτα με θέα... εδω η θέα απο το πρωινό... Ξεκούραση λοιπον για την (ουσιαστκά) τελευταία μέρα του ταξιδιού!
..
Είμασταν κοντά στην λίμνη Bicaz, την μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ρουμανίας. Το τοπίο ήταν πανέμορφο.
Σήμερα είμασταν πιο χαλαρά, πιο λίγα χιλιόμετρα. Είχαμε να πάμε στην Sighisoara και σκεφτόμασταν αν θα μείνουμε εκεί ή στο Sibiu.
Πήραμε τον δρόμο δίπλα στην λίμνη Bicaz...
Η διαδρομή ήταν γύρω στα 40 χλμ και ηταν μαγευτική, απο τις πιο ωραίες που κάναμε αυτές τις μέρες.
Ο δρόμος μας πέρασε απο το φαράγγι Bicaz και καταλήξαμε στην lacu rosu (κόκκινη λίμνη). Η λίμνη (που δεν ήταν καθόλου κόκκινη) δημιουργηθηκε το 1800κατι όταν σε μια πολύ μεγάλη καταιγίδα, ένα κομμάτι βράχου 2km έπεσε στην κοιτη του ποταμού και έγινε λίμνη! Τα δέντρα δεν ξεκόλλησαν απο τον βράχο και γι αυτό έχει εκεί και κορμούς μέσα στην λίμνη.
Σταματήσαμε φάγαμε πρωινό σε ενα εστιατόριο που έχει πάνω στη λίμνη (ήταν ακόμα νωρίς - περίπου 10) και φευγοντας λέει ο μικρός: "Εχω μια ιδέα! θέλετε να κάνουμε κουπί??" Ε, και κάναμε!
Παίρνουμε και τον απαραίτητο Kurto να έχουμε να μασουλάμε στη διαδρομή, και ξεκινάμε.... κάποια στιγμή αναρωτιέται η sister που ειναι το κινητο... βρε που ειναι, βρε που ειναι... Να πέρνουμε να χτυπάει, αλλα να μην απαντάει κανείς... Γυρίσαμε πίσω, (κανα 20λεπτο δρόμος) και τελικά ήταν κάτω απο την καρέκλα στο εστιατόριο... (και όχι στον πάτο της λίμνης). Κάπου εκεί άναψε και το λαμπάκι της βενζίνης και αναρωτιόμασταν αν θα φτάσουμε στο επόμενο βενζινάδικο. Ήταν και κυριακή και είχαμε μια αμφιβολία τι θα βρίσκαμε ανοιχτό.
Ευτυχώς φτάσαμε, βρήκαμε βενζινάδικο (thank you google maps) και μετα αναρωτιόμασταν (πάλι) ποιον δρόμο να πάρουμε. Αυτον που έλεγαν οι ταμπέλες ή αυτόν που είδαμε εμείς στο maps? Διαλέξαμε αυτόν απο το maps και ξεκινήσαμε. Αναμενόμενη άφιξη στην sighisoara στις 4!
Κάποια στιγμή περίπου στην μέση της διαδρομής είπαμε να ξεπιαστούμε και όπως περνάγαμε απο ενα μεγαλούτσικο χωριό, λέμε ας σταματήσουμε εδω. Μας έκανε εντυπωση που πουλούσαν κουλούρες και μπρατσάκια τα μαγαζιά.
Κάπου εδω να σημειωθεί οτι την προηγούμενη μερα με τις απειρες ώρες στο αυτοκίνητο ο μικρός κάπου είδε κάτι κούνιες αλλά δεν μας έπαιρνε να σταματήσουμε γιατι είχαμε πολύ δρομο μπροστά μας. Οποτε του είπαμε, αυριο που δεν έχει πολύ δρομο, οπου δουμε κουνιες, θα σταματήσουμε!
Κατεβαίνουμε λοιπον στο χωριό Praid, βολτάρουμε λίγο, και βλέπουμε οτι έχει ορυχείο αλατιού. Α λεμε να πάμε! Κοιτάμε στο maps, φαίνεται να είμαστε διπλα στην εισοδο, αλλα είσοδος πουθενα. Ρωτάμε κάπου, μας λένε απο εκεί θα πάρετε εισιτήρια λεωφορείου. Μα δεν μπορουμε να πάμε με το αυτοκίνητο? Όχι δεν μπορείτε λέει. Αντε λέμε, χρόνο έχουμε, ας πάμε με το λεωφορείο.. έρχεται σε 5 λεπτά, μπαίνουμε μέσα, κανουμε τον γύρο του τετραγώνου, και... μπαίνει σε ένα τουνελ! Αρα καλά την βλέπαμε την είσοδο...Και κατεβαίνει και κατεβαίνει.. βγαίνουμε λοιπον, βλέπουμε εναν διαδρομο, μπαίνουμε μέσα, και ειχε μια τερααααααστια σκαλα... παμε παμε πάμε...
Και φτάνουμε σε μια μεγαλοπρεπή αίθουσα.. που ειχε μέσα.. παιδοτοπο και adventure club! Θεία και ανιψιος ξετρελαθήκανε!

Μετά απο κανα μισάωρο όμως... έκλειναν τα ορυχεία και λίγο-σαν-τους-τρελούς τρέχαμε να προλάβουμε το τελευταίο λεωφορείο για έξω. Απο τα λίγα που προλάβαμε να δούμε είχε εστιατόριο, εκκλησία, μουσείο του ορυχείου...
Μας άρεσε πάρα πολύ το ορυχείο, ήταν το κατι διαφορετικό!
Συνεχίσαμε την διαδρομή μέσα απο χωριουδάκια...
Και φτάσαμε την Sighisoara! Δεν είχαμε κλείσει ακόμα που θα μείνουμε, και αφού κάναμε μερικές βόλτες είπαμε να πάμε στο Sibiu για υπνο.
Η Sighisoara περιέργως δεν μας ενθουσίασε. Ναι ωραία μεν, αλλα..λίγη.
Φτάσαμε στο Sibiu νύχτα, είχαμε κλείσει ένα δωμάτιο πάνω στην κεντρική πλατεία, στο The council.
Με το που φτάσαμε η πόλη μας μάγεψε. Κάναμε μια νυχτερινή βόλτα στην πόλη και πήγαμε σε ένα υπέροχο μαγαζί για φαγητό (god bless 4squear), στο Crama Sibiul Vechi που ειναι σε ενα υπόγειο, σαν παλιό κελάρι. Ήπιαμε ωραίο κρασάκι, φάγαμε ωραίο φαγητό, οι σερβιτόροι ευγενέστατοι και με χιούμορ...
Η μόνη βλακεία είναι οτι κλείσαμε δίκλινο και όχι τρίκλινο, και αφού εφαγα ΠΟΛΛΕΣ κλωτσιές κοιμήθηκα στον καναπέ σαν S! To δωμάτιο μια πολύ ομορφη σοφίτα με θέα... εδω η θέα απο το πρωινό... Ξεκούραση λοιπον για την (ουσιαστκά) τελευταία μέρα του ταξιδιού!
..
Last edited: