vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 917
- Likes
- 8.348
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Ημέρα 2η Κοπαόνικ - Semeteško jezero - Sopocani Monastery - Đurđevića Tara Bridge – Žabljak
Πρωινό ξύπνημα και από το παράθυρό μας αντικρίζουμε αυτό το όμορφο βουνίσιο θέαμα.
Εγώ εν τω μεταξύ, έχω αρχίσει να νιώθω πλέον στο πετσί μου (αν και το φανταζόμουν) ότι το σχέδιό μου ήταν πολύ φιλόδοξο και πρέπει να υποστεί δραστικές περικοπές. Κοινώς, πολλά από όσα σχεδίαζα να κάνουμε και να δούμε πρέπει να περιμένουν ένα επόμενο ταξίδι.
Αναδιοργάνωση λοιπόν προγράμματος, και ξεκινάμε με μικρή βόλτα στο δάσος γύρω από το ξενοδοχείο όπου μαζέψαμε και μύρτιλα.
Έπειτα ακολουθεί περιήγηση στο Κοπαονικ στο φως της ημέρας, το οποίο με εξέπληξε με τον κόσμο που είχε, καθώς το θεωρούσα μόνο χειμερινό προορισμό και πίστευα πως θα είναι άδειο.
Στο σημείο αυτό βρέθηκα σε ένα δίλημμα. Χαζεύοντας στο διαδίκτυο τα αξιοθέατα γύρω από το Κοπαονικ, έπεσα πάνω στα παρακάτω video για τη λίμνη Semeteško και τα κινούμενα νησιά.
δείτε μετά το 2:10
Φυσικό ήταν να μου εξάψει την περιέργεια και να θέλω να την επισκεφτώ, καθότι δεν φαινόταν να κάνουμε μεγάλη παράκαμψη από την κύρια διαδρομή μας. Όμως στον χάρτη του Google φαινόταν να μην υπάρχει δρόμος που να οδηγεί εκεί, ( η περιοχή είναι αχαρτογράφητη μου έλεγε χαρακτηριστικά μέχρι και πριν λίγες μέρες, όχι όμως σήμερα που το ξαναπροσπάθησα), ενώ στον χάρτη του Navigon υπάρχει δρόμος και μάλιστα μας δίνει σύντομη άφιξη εκεί. Μετά από διαβούλευση, αποφασίζουμε να το ρισκάρουμε και ξεκινάμε προς τα εκεί.
Στην αρχή ο δρόμος ήταν στενός αλλά ασφάλτινος, ενώ σύντομα γίνεται βατός χωματόδρομος. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, βρήκαμε στην άκρη του δρόμου ένα μικρό καφέ, με φοβερή θέα στα βουνά και την κοιλάδα, (δείγμα πολιτισμού σκεφτήκαμε) και σε άψογη νοηματική ο μεσήλικας ιδιοκτήτης;; μας είπε πως ο δρόμος είναι καλός για τα επιβατικά αυτοκίνητά μας.
Τελικά οι απόψεις για το τι είναι «βατός» δρόμος δεν είναι ίδιες για όλους τους ανθρώπους. Αφού λυπηθήκαμε τα αυτοκίνητά μας αλλά και τον κόπο που είχαμε κάνει να φτάσουμε έως εκεί, με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και τελικά μετά από 5-6 δύσκολα χιλιόμετρα φτάσαμε στον προορισμό μας και είπαμε ότι τελικά άξιζε η όποια ταλαιπωρία.
Σημείωση: Όπως διαπιστώσαμε αργότερα, κάνοντας έναν μικρό κύκλο και περνώντας από το χωριό Raska, θα φτάναμε άνετα, κινούμενοι αποκλειστικά σε ασφάλτινο δρόμο, τον οποίο και φυσικά ακολουθήσαμε φεύγοντας. Επομένως αν κάποιος θέλει να επισκεφτεί την λίμνη - ερχόμενος από Κοπαονίκ - και δεν θέλει να κάνει off road διαδρομή, πρέπει να ακολουθήσεις το κόκκινο βελάκι στο παρακάτω χάρτη και όχι το μπλε, όπως δυστυχώς κάναμε εμείς.
Η λίμνη είναι μικρούλα, σε μόλις 5 λεπτά την έχεις γυρίσει όλη, σε σχήμα χωνιού, όπως δείχνει η επεξηγηματική ταμπέλα,
με ξενώνα, καφέ, εστιατόριο, όπου ήδη ψηνόταν το αρνί στη σούβλα για το μεσημέρι, μια λιλιπούτεια πλαζ με ξαπλώστρες και το κυρίως κινούμενο νησί δεμένο με σκοινί για να μην κάνει του κεφαλιού του και φύγει.
Αφού κάναμε τις βόλτες μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, συνεννοηθήκαμε με τον ψήστη του αρνιού - πάντα στην διεθνή νοηματική γλώσσα – για το πώς θα φύγουμε ομαλά από εκεί, πήραμε θάρρος και αρχίσαμε να κουνάμε δεξιά αριστερά το νησί, το οποίο όντως κινείται, όσο βέβαια το αφήνει το σκοινί, από το οποίο το έχουν δεμένο σαν αρνί.
Πολύ θα θέλαμε να κάτσουμε για έναν καφέ στον όμορφο αυτό χώρο, αλλά δυστυχώς, όπως είπαμε το πρόγραμμα είναι πιεστικό και ο αρχηγός του ταξιδιού ακόμη πιο πιεστικός.
Πρωινό ξύπνημα και από το παράθυρό μας αντικρίζουμε αυτό το όμορφο βουνίσιο θέαμα.
Εγώ εν τω μεταξύ, έχω αρχίσει να νιώθω πλέον στο πετσί μου (αν και το φανταζόμουν) ότι το σχέδιό μου ήταν πολύ φιλόδοξο και πρέπει να υποστεί δραστικές περικοπές. Κοινώς, πολλά από όσα σχεδίαζα να κάνουμε και να δούμε πρέπει να περιμένουν ένα επόμενο ταξίδι.
Αναδιοργάνωση λοιπόν προγράμματος, και ξεκινάμε με μικρή βόλτα στο δάσος γύρω από το ξενοδοχείο όπου μαζέψαμε και μύρτιλα.
Έπειτα ακολουθεί περιήγηση στο Κοπαονικ στο φως της ημέρας, το οποίο με εξέπληξε με τον κόσμο που είχε, καθώς το θεωρούσα μόνο χειμερινό προορισμό και πίστευα πως θα είναι άδειο.
Στο σημείο αυτό βρέθηκα σε ένα δίλημμα. Χαζεύοντας στο διαδίκτυο τα αξιοθέατα γύρω από το Κοπαονικ, έπεσα πάνω στα παρακάτω video για τη λίμνη Semeteško και τα κινούμενα νησιά.
δείτε μετά το 2:10
Φυσικό ήταν να μου εξάψει την περιέργεια και να θέλω να την επισκεφτώ, καθότι δεν φαινόταν να κάνουμε μεγάλη παράκαμψη από την κύρια διαδρομή μας. Όμως στον χάρτη του Google φαινόταν να μην υπάρχει δρόμος που να οδηγεί εκεί, ( η περιοχή είναι αχαρτογράφητη μου έλεγε χαρακτηριστικά μέχρι και πριν λίγες μέρες, όχι όμως σήμερα που το ξαναπροσπάθησα), ενώ στον χάρτη του Navigon υπάρχει δρόμος και μάλιστα μας δίνει σύντομη άφιξη εκεί. Μετά από διαβούλευση, αποφασίζουμε να το ρισκάρουμε και ξεκινάμε προς τα εκεί.
Στην αρχή ο δρόμος ήταν στενός αλλά ασφάλτινος, ενώ σύντομα γίνεται βατός χωματόδρομος. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, βρήκαμε στην άκρη του δρόμου ένα μικρό καφέ, με φοβερή θέα στα βουνά και την κοιλάδα, (δείγμα πολιτισμού σκεφτήκαμε) και σε άψογη νοηματική ο μεσήλικας ιδιοκτήτης;; μας είπε πως ο δρόμος είναι καλός για τα επιβατικά αυτοκίνητά μας.
Τελικά οι απόψεις για το τι είναι «βατός» δρόμος δεν είναι ίδιες για όλους τους ανθρώπους. Αφού λυπηθήκαμε τα αυτοκίνητά μας αλλά και τον κόπο που είχαμε κάνει να φτάσουμε έως εκεί, με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και τελικά μετά από 5-6 δύσκολα χιλιόμετρα φτάσαμε στον προορισμό μας και είπαμε ότι τελικά άξιζε η όποια ταλαιπωρία.
Σημείωση: Όπως διαπιστώσαμε αργότερα, κάνοντας έναν μικρό κύκλο και περνώντας από το χωριό Raska, θα φτάναμε άνετα, κινούμενοι αποκλειστικά σε ασφάλτινο δρόμο, τον οποίο και φυσικά ακολουθήσαμε φεύγοντας. Επομένως αν κάποιος θέλει να επισκεφτεί την λίμνη - ερχόμενος από Κοπαονίκ - και δεν θέλει να κάνει off road διαδρομή, πρέπει να ακολουθήσεις το κόκκινο βελάκι στο παρακάτω χάρτη και όχι το μπλε, όπως δυστυχώς κάναμε εμείς.
Η λίμνη είναι μικρούλα, σε μόλις 5 λεπτά την έχεις γυρίσει όλη, σε σχήμα χωνιού, όπως δείχνει η επεξηγηματική ταμπέλα,
με ξενώνα, καφέ, εστιατόριο, όπου ήδη ψηνόταν το αρνί στη σούβλα για το μεσημέρι, μια λιλιπούτεια πλαζ με ξαπλώστρες και το κυρίως κινούμενο νησί δεμένο με σκοινί για να μην κάνει του κεφαλιού του και φύγει.
Αφού κάναμε τις βόλτες μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, συνεννοηθήκαμε με τον ψήστη του αρνιού - πάντα στην διεθνή νοηματική γλώσσα – για το πώς θα φύγουμε ομαλά από εκεί, πήραμε θάρρος και αρχίσαμε να κουνάμε δεξιά αριστερά το νησί, το οποίο όντως κινείται, όσο βέβαια το αφήνει το σκοινί, από το οποίο το έχουν δεμένο σαν αρνί.
Πολύ θα θέλαμε να κάτσουμε για έναν καφέ στον όμορφο αυτό χώρο, αλλά δυστυχώς, όπως είπαμε το πρόγραμμα είναι πιεστικό και ο αρχηγός του ταξιδιού ακόμη πιο πιεστικός.
Last edited: