cathy-κι
Member
- Μηνύματα
- 156
- Likes
- 163
- Επόμενο Ταξίδι
- Τανζανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ξέμεινα από όνειρο??
Η επόμενη μέρα είναι και η μέρα του γυρισμού.. οπότε και έχουμε κανονίσει με την Patrizia να μας πάει ένας φίλος της απευθείας Καράκας με αυτοκίνητο με 100 δολλάρια.. Φυσικά δεν είχαμε κουράγιο για 2 λεωφορεία.. και μετά ταξί για αεροδρόμιο κλπ. Αφού λοιπόν απολαμβάνουμε για τελευταία φορά το απίστευτο πρωινό.. της Patrizia και αφού βγάζουμε μια φωτογραφία μαζί της..(τρελή μορφή!!)
μαζεύουμε πράγματα και περιμένουμε το φίλο-οδηγό!! Η Patrizia μας ξεναγεί στα υπόλοιπα δωμάτια.. και αφού μας ρίχνει τη σπόντα ότι μας έκανε πολύ καλή τιμή κατά λάθος.. μας αποχαιρετά θερμά.. και μας παραδίδει στο φίλο-οδηγό.. ο οποίος έχει σκάσει με mini-van ξεχωριστών θέσεων που πέφτουν τα καθίσματα.. ξεχωριστό air-condition πίσω-μπρος κλπ.. μέσα στη χλίδα δηλαδή.
-----(Να κάνω μια παρένθεση εδώ σχετικά με την τιμή που πληρώσαμε στην posada.. και τη σποντίτσα που μας πέταξε (δικαίως μάλλον!!) Στην αρχή μου το είχε ξεκινήσει με 360 δολλάρια.. αλλά μου φαίνονταν πολλά όπότε το άφησα.. μετά από καιρό την ξαναρωτάω και από λάθος μάλλον μου λέει 200 (νομίζοντας 2 μέρες αντί για 3).. Ενθουσιάζομαι κι εγώ και της λέω ναι μέσα.. Μου απαντάει ότι έκανε λάθος και τελικά είναι 300... Και το παίζω κι εγώ λίγο τρελή και της λέω α κρίμα.. κι εγώ δεν έχω τόσο budget δεν το κλείνουμε στα 250 γιατί θέλω πολύ να έρθω.. Και χωρίς να το περιμένω από πουθενά.. μου απαντάει ΟΚ!!
)--------
Το ταξίδι είναι 5 ώρες.. αλλά ευτυχώς είμαστε πολύ άνετα και ευρύχωρα.. οπότε δεν έχουμε πρόβλημα.. Χαζεύουμε τη φύση έξω, τους αστυνομικούς, τους κατοίκους των διαφόρων χωριών. Και κάποια στιγμή σταματάμε και στο βενζινάδικο.. Κι εδώ παθαίνουμε πραγματικά το σοκ!! Ο τύπος ζητάει να του το γεμίσουν.. ο μετρητής γράφει 30 λίτρα και η τιμή??? 3,16 bsf!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ευγενικότατος μας ρωτάει αν θέλουμε καφέ ή τπτ άλλο αλλά είμαστε σκασμένοι από το πρωινό και συνεχίζουμε το ταξίδι.. Μπαίνουμε στο Καράκας και αποθανατίζουμε τα «κακόγουστα» πολύχρωμα σπίτια των φτωχών στα προάστια της πόλης.. Κολλάμε και πάλι στην κίνηση αλλά ευτυχώς όχι όπως την πρώτη μέρα.. και τελικά φτάνουμε στο αεροδρόμιο..
Εκεί κλασσικά μας πλευρίζει και πάλι ένας μαυραγορίτης που μας λέει ότι θα πρέπει να πληρώσουμε κάτι φόρους κλπ. Και θα χρειαστούμε bolivars και αν δεν έχουμε να μας αλλάξει.. Τελικά έχει δίκιο.. Όχι μόνο άλλαξαν οι φόροι του αεροδρομίου μετά την έκδοση του εισιτηρίου οπότε πληρώνουμε στο check-in κάτι ψιλά.. Αλλά πρέπει να πληρώσουμε και 200 (αν θυμάμαι καλά) bolivars στο αεροδρόμιο.. για να μας δώσουν ένα χαρτί και να μπορούμε να φύγουμε.. Τι να πω!! Δεν το ήξερα καν.. ούτε το είχα ακούσει!! Anyway αλλάξαμε τελικά στον μαυραγορίτη μερικά δολλάρια.. με 7,5 βέβαια δε δεχόταν περισσότερο.. Και πληρώσαμε όλες μας τις υποχρεώσεις...
Μετά βασικά ήθελα να βρω και κανά αναμνηστικό!! Γενικά μαζεύω μαγνητάκια από όπου πάω.. έτσι για να έχω κάτι.. (μικρό και βολικό).. Γενικά μόνο μαγνητάκια πήραμε και κάτι κάρτες.. δεν είχε τπτ άλλο που να μας αρέσει.. Δυστυχώς δε βρήκαμε στο Chichiriviche και δεν το σκέφτηκα στη Bolivar να πάρουμε καμιά αιώρα.. που πραγματικά θα ήθελα πολύ!! Μετά τελικά δεν είχαμε και πολύ χρόνο.. πήγαμε ως «ψώνια» στο lounge της Lufthansa (αφού με τα ταξίδια που έχουμε κάνει έχουμε πάρει Aegean gold miles&bonus) αλλά δεν είχε και τπτ το ιδιαίτερο.. για φαγητό δηλαδή τπτ απολύτως ούτε ένα κρακεράκι (ακόμη και στη Γκάνα και κρακεράκια είχε και γκοφρέτες είχε δεν είχα παράπανω!!).. Τέλος πάντων ήπια όμως ένα ωραίο τοπικό λικέρ πορτοκάλι.. πολύ καλό.. Αγοράσαμε και κάτι κρακεράκι με τα τελευταία 6 bolivars που είχαμε και ήμασταν κυριλέ!! Τώρα πια το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος.. Σε μισή ώρα ήμασταν ήδη μέσα στο αεροπλάνο!!
Πώς να συνοψίσω αυτό το ταξίδι πραγματικά δεν ξέρω.. Μάλλον με μια φράση που έγραψα και στο εξώφυλλο του ψηφιακού άλμπουμ που τύπωσα: «Βενεζούελα.. ένα ταξίδι όνειρο!!».. γιατί για μένα ήταν ένα όνειρο.. το πρώτο ταξίδι στη Λατινική Αμερική.. το πρώτο ταξίδι με τέτοια μεγέθη και αγνά παρθένα μέρη!! Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να ξαναπάω.. ίσως όταν καταφέρω να πάω σε όλα τα υπόλοιπα που θέλω αλλά έχει τόσα μέρη που αξίζουν να δεις και δεν τα είδαμε.. εμείς απλά πήραμε μια μυρωδιά!!
μαζεύουμε πράγματα και περιμένουμε το φίλο-οδηγό!! Η Patrizia μας ξεναγεί στα υπόλοιπα δωμάτια.. και αφού μας ρίχνει τη σπόντα ότι μας έκανε πολύ καλή τιμή κατά λάθος.. μας αποχαιρετά θερμά.. και μας παραδίδει στο φίλο-οδηγό.. ο οποίος έχει σκάσει με mini-van ξεχωριστών θέσεων που πέφτουν τα καθίσματα.. ξεχωριστό air-condition πίσω-μπρος κλπ.. μέσα στη χλίδα δηλαδή. -----(Να κάνω μια παρένθεση εδώ σχετικά με την τιμή που πληρώσαμε στην posada.. και τη σποντίτσα που μας πέταξε (δικαίως μάλλον!!) Στην αρχή μου το είχε ξεκινήσει με 360 δολλάρια.. αλλά μου φαίνονταν πολλά όπότε το άφησα.. μετά από καιρό την ξαναρωτάω και από λάθος μάλλον μου λέει 200 (νομίζοντας 2 μέρες αντί για 3).. Ενθουσιάζομαι κι εγώ και της λέω ναι μέσα.. Μου απαντάει ότι έκανε λάθος και τελικά είναι 300... Και το παίζω κι εγώ λίγο τρελή και της λέω α κρίμα.. κι εγώ δεν έχω τόσο budget δεν το κλείνουμε στα 250 γιατί θέλω πολύ να έρθω.. Και χωρίς να το περιμένω από πουθενά.. μου απαντάει ΟΚ!!
)--------Το ταξίδι είναι 5 ώρες.. αλλά ευτυχώς είμαστε πολύ άνετα και ευρύχωρα.. οπότε δεν έχουμε πρόβλημα.. Χαζεύουμε τη φύση έξω, τους αστυνομικούς, τους κατοίκους των διαφόρων χωριών. Και κάποια στιγμή σταματάμε και στο βενζινάδικο.. Κι εδώ παθαίνουμε πραγματικά το σοκ!! Ο τύπος ζητάει να του το γεμίσουν.. ο μετρητής γράφει 30 λίτρα και η τιμή??? 3,16 bsf!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ευγενικότατος μας ρωτάει αν θέλουμε καφέ ή τπτ άλλο αλλά είμαστε σκασμένοι από το πρωινό και συνεχίζουμε το ταξίδι.. Μπαίνουμε στο Καράκας και αποθανατίζουμε τα «κακόγουστα» πολύχρωμα σπίτια των φτωχών στα προάστια της πόλης.. Κολλάμε και πάλι στην κίνηση αλλά ευτυχώς όχι όπως την πρώτη μέρα.. και τελικά φτάνουμε στο αεροδρόμιο..Εκεί κλασσικά μας πλευρίζει και πάλι ένας μαυραγορίτης που μας λέει ότι θα πρέπει να πληρώσουμε κάτι φόρους κλπ. Και θα χρειαστούμε bolivars και αν δεν έχουμε να μας αλλάξει.. Τελικά έχει δίκιο.. Όχι μόνο άλλαξαν οι φόροι του αεροδρομίου μετά την έκδοση του εισιτηρίου οπότε πληρώνουμε στο check-in κάτι ψιλά.. Αλλά πρέπει να πληρώσουμε και 200 (αν θυμάμαι καλά) bolivars στο αεροδρόμιο.. για να μας δώσουν ένα χαρτί και να μπορούμε να φύγουμε.. Τι να πω!! Δεν το ήξερα καν.. ούτε το είχα ακούσει!! Anyway αλλάξαμε τελικά στον μαυραγορίτη μερικά δολλάρια.. με 7,5 βέβαια δε δεχόταν περισσότερο.. Και πληρώσαμε όλες μας τις υποχρεώσεις...
Μετά βασικά ήθελα να βρω και κανά αναμνηστικό!! Γενικά μαζεύω μαγνητάκια από όπου πάω.. έτσι για να έχω κάτι.. (μικρό και βολικό).. Γενικά μόνο μαγνητάκια πήραμε και κάτι κάρτες.. δεν είχε τπτ άλλο που να μας αρέσει.. Δυστυχώς δε βρήκαμε στο Chichiriviche και δεν το σκέφτηκα στη Bolivar να πάρουμε καμιά αιώρα.. που πραγματικά θα ήθελα πολύ!! Μετά τελικά δεν είχαμε και πολύ χρόνο.. πήγαμε ως «ψώνια» στο lounge της Lufthansa (αφού με τα ταξίδια που έχουμε κάνει έχουμε πάρει Aegean gold miles&bonus) αλλά δεν είχε και τπτ το ιδιαίτερο.. για φαγητό δηλαδή τπτ απολύτως ούτε ένα κρακεράκι (ακόμη και στη Γκάνα και κρακεράκια είχε και γκοφρέτες είχε δεν είχα παράπανω!!).. Τέλος πάντων ήπια όμως ένα ωραίο τοπικό λικέρ πορτοκάλι.. πολύ καλό.. Αγοράσαμε και κάτι κρακεράκι με τα τελευταία 6 bolivars που είχαμε και ήμασταν κυριλέ!! Τώρα πια το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος.. Σε μισή ώρα ήμασταν ήδη μέσα στο αεροπλάνο!!
Πώς να συνοψίσω αυτό το ταξίδι πραγματικά δεν ξέρω.. Μάλλον με μια φράση που έγραψα και στο εξώφυλλο του ψηφιακού άλμπουμ που τύπωσα: «Βενεζούελα.. ένα ταξίδι όνειρο!!».. γιατί για μένα ήταν ένα όνειρο.. το πρώτο ταξίδι στη Λατινική Αμερική.. το πρώτο ταξίδι με τέτοια μεγέθη και αγνά παρθένα μέρη!! Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να ξαναπάω.. ίσως όταν καταφέρω να πάω σε όλα τα υπόλοιπα που θέλω αλλά έχει τόσα μέρη που αξίζουν να δεις και δεν τα είδαμε.. εμείς απλά πήραμε μια μυρωδιά!!
