James
Member
- Μηνύματα
- 1.001
- Likes
- 5.328
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Τα περισσότερα σχόλια που είχα διαβάσει στο φόρουμ ήταν ιδιαιτέρως κολακευτικά για την Στεμνίτσα, και για αυτό την περίμενα πώς και πώς. Η αλήθεια είναι ότι μετά την επίσκεψή μας μπορώ να πω ότι συμφωνώ πλήρως!
Το χωριό μοιάζει να είναι ξεχασμένο σε κάποια προηγούμενη εποχή, είναι απίστευτα γραφικό και σε αντίθεση με τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής, έσφυζε από ζωή! Και μπόλικη νεολαία! Μάλλον εκεί δεν είχαν μάθει ότι ερχόμαστε...
Η πρώτη εικόνα που αντικρίζεις ερχόμενος από Καρύταινα σε κερδίζει αμέσως
Πετρόχτιστα σπίτια ξεφυτρώνουν από παντού ενώ η περιπλάνηση στα σοκάκια του χωριού είναι το κάτι άλλο
Οι βόλτες μας, μας φέρανε και στην κεντρική πλατεία όπου σοκαριστήκαμε με την εικόνα περίπου 30 "νεολαίων" αραγμένων για καφέ......
"Όπα, εδώ είμαστε" λέω! Ας ανακατευτούμε με το πλήθος....Καιρό είχαμε να δούμε τόσο κόσμο....Το ανακάτεμα έφερε αυτό
γλυκάκια και φυσικά φρεντάκια (όποιος έχει διαβάσει την ιστορία για τους Φούρνους καταλαβαίνει).
Το καφέ - καφενείο που κάτσαμε ονομάζεται "Γερουσία" και το έχει ένα νεαρό ζευγάρι. Απίστευτα εξυπηρετικοί και χαμογελαστοί, συστήνω ανεπιφύλακτα.
Όσο απολαμβάναμε τα φρεντάκια ακούγαμε διαρκώς την νεολαία να συζητάει για: "τι έχεις την επόμενη ώρα", "ποιος το δίνει αυτό το μάθημα", "α δεν πάω τρίτη ώρα βαριέμαι" και απορούσαμε για το ποιο τμήμα του Πανεπιστημίου βρίσκεται στην Στεμνίτσα και δεν το ξέρουμε!
Στην συνέχεια θυμήθηκα βέβαια ότι εκεί βρίσκεται η γνωστή σχολήΑργυροχρυσοχοΐας....
Αυτή η ώρα που αφιερώσαμε στον καφέ ήταν πραγματικό highlight, καθώς καιρό είχα να νιώσω τέτοια ηρεμία, παρόλο που καθημερινά πίνω τον καφέ μου με θέα το Αιγαίο....Φοβερό μέρος, ξεχασμένο στο χρόνο με την καλή έννοια....Σίγουρα θα ήταν επιλογή μου να μείνω εκεί αν ξαναβρεθώ στην περιοχή.
Αρκετά με τον καφέ όμως. Είχαμε βάλει στο μάτι από την αρχή το πιο υπερυψωμένο μέρος της Στεμνίτσας, έναν λόφο με το ηρώο των αγωνιστών του '21. Εκεί η θέα είναι πανοραμική, και προς το χωριό
αλλά και προς το...άπειρο
H ανάβαση απαιτεί αρκετές ανάσες καθώς μεσολαβούν αρκετά σκαλοπάτια, αλλά το θέαμα αποζημιώνει.
Αν κάνετε τον κόπο να ανεβείτε, θα συναντήσετε τον Ναό της Παναγίας Μποφέρω (!)
αλλά και
για όσους ενδιαφέρονται.
Και μία δύο απόψεις της πλατείας, άνευ νεολαίας πλέον. Μάλλον πήγαν για μάθημα (αν δεν βαριούνταν).
Η αλήθεια είναι ότι φύγαμε με βαριά καρδιά καθώς θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για πολλές ακόμα ώρες. Μην πω για μέρες....
Το πρόγραμμά μας όμως είχε στη συνέχεια το Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα το οποίο έκλεινε στις 5 (νομίζω μην το δένετε και κόμπο). Οπότε βιαζόμασταν λίγο...
Το χωριό μοιάζει να είναι ξεχασμένο σε κάποια προηγούμενη εποχή, είναι απίστευτα γραφικό και σε αντίθεση με τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής, έσφυζε από ζωή! Και μπόλικη νεολαία! Μάλλον εκεί δεν είχαν μάθει ότι ερχόμαστε...
Η πρώτη εικόνα που αντικρίζεις ερχόμενος από Καρύταινα σε κερδίζει αμέσως
Πετρόχτιστα σπίτια ξεφυτρώνουν από παντού ενώ η περιπλάνηση στα σοκάκια του χωριού είναι το κάτι άλλο
Οι βόλτες μας, μας φέρανε και στην κεντρική πλατεία όπου σοκαριστήκαμε με την εικόνα περίπου 30 "νεολαίων" αραγμένων για καφέ......
"Όπα, εδώ είμαστε" λέω! Ας ανακατευτούμε με το πλήθος....Καιρό είχαμε να δούμε τόσο κόσμο....Το ανακάτεμα έφερε αυτό
γλυκάκια και φυσικά φρεντάκια (όποιος έχει διαβάσει την ιστορία για τους Φούρνους καταλαβαίνει).
Το καφέ - καφενείο που κάτσαμε ονομάζεται "Γερουσία" και το έχει ένα νεαρό ζευγάρι. Απίστευτα εξυπηρετικοί και χαμογελαστοί, συστήνω ανεπιφύλακτα.
Όσο απολαμβάναμε τα φρεντάκια ακούγαμε διαρκώς την νεολαία να συζητάει για: "τι έχεις την επόμενη ώρα", "ποιος το δίνει αυτό το μάθημα", "α δεν πάω τρίτη ώρα βαριέμαι" και απορούσαμε για το ποιο τμήμα του Πανεπιστημίου βρίσκεται στην Στεμνίτσα και δεν το ξέρουμε!
Στην συνέχεια θυμήθηκα βέβαια ότι εκεί βρίσκεται η γνωστή σχολήΑργυροχρυσοχοΐας....
Αυτή η ώρα που αφιερώσαμε στον καφέ ήταν πραγματικό highlight, καθώς καιρό είχα να νιώσω τέτοια ηρεμία, παρόλο που καθημερινά πίνω τον καφέ μου με θέα το Αιγαίο....Φοβερό μέρος, ξεχασμένο στο χρόνο με την καλή έννοια....Σίγουρα θα ήταν επιλογή μου να μείνω εκεί αν ξαναβρεθώ στην περιοχή.
Αρκετά με τον καφέ όμως. Είχαμε βάλει στο μάτι από την αρχή το πιο υπερυψωμένο μέρος της Στεμνίτσας, έναν λόφο με το ηρώο των αγωνιστών του '21. Εκεί η θέα είναι πανοραμική, και προς το χωριό
αλλά και προς το...άπειρο
H ανάβαση απαιτεί αρκετές ανάσες καθώς μεσολαβούν αρκετά σκαλοπάτια, αλλά το θέαμα αποζημιώνει.
Αν κάνετε τον κόπο να ανεβείτε, θα συναντήσετε τον Ναό της Παναγίας Μποφέρω (!)
αλλά και
για όσους ενδιαφέρονται.
Και μία δύο απόψεις της πλατείας, άνευ νεολαίας πλέον. Μάλλον πήγαν για μάθημα (αν δεν βαριούνταν).
Η αλήθεια είναι ότι φύγαμε με βαριά καρδιά καθώς θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για πολλές ακόμα ώρες. Μην πω για μέρες....
Το πρόγραμμά μας όμως είχε στη συνέχεια το Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα το οποίο έκλεινε στις 5 (νομίζω μην το δένετε και κόμπο). Οπότε βιαζόμασταν λίγο...