Περού Δυο εβδομάδες στο Περού

vasο

Member
Μηνύματα
23
Likes
133

Ιανουάριος 2022 και αφού η πανδημία φαίνεται να είναι σε ύφεση και τα ταξίδια να γίνονται πλέον πιο εύκολα, παίρνουμε την απόφαση με τον σύζυγο να πραγματοποιήσουμε το «ταξίδι του μέλιτος» και με άμεση μάλιστα ημερομηνία αναχώρησης… σε μια εβδομάδα 😂.
Είχαμε αποφασίσει προ πολλού ότι ο προορισμός θα ήταν το Περού. Αυτή η χώρα ανέκαθεν μου ασκούσε μια έλξη, λόγω των μεγάλων εναλλαγών αφού μπορείς να επισκεφτείς από τροπικά δάση μέχρι έρημο, και από ψηλά βουνά μέχρι αχανείς παραλίες. Φυσικά, κύριος λόγος ήταν και οι άνθρωποι του, οι απόγονοι των Ίνκας και το γεγονός ότι αυτή η φυλή δεν έπαψε ποτέ να δείχνει την αγάπη και την λατρεία του στην μια και μοναδική Μητέρα Φύση, την Πατσαμαμα. Σε όλη μου την ζωή ονειρευόμουν να επισκεφτώ το Μάτσου Πίτσου!
Κλείνουμε λοιπόν τα εισιτήρια μας μια εβδομάδα πριν (ημέρα Παρασκευή) με αναχώρηση την επόμενη Κυριακή. Η μετάβαση μας στο Περού έγινε με Iberia και Latam, μέσω Μαδρίτης και η επιστροφή με KLM μέσω Amsterdam. Κόστος εισιτηρίων 1.140€/άτομο με βαλίτσα και χειραποσκευή, μια εντάξει τιμή για κράτηση μιας εβδομάδας πριν. 😄
Από την στιγμή λοιπόν που έγινε η αγορά εισιτηρίων, ένα άγχος άρχισε να με κυριεύει για το πως θα μπορέσουμε να οργανώσουμε ένα υπερατλαντικό ταξίδι, σε έναν τέτοιο προορισμό μέσα σε λίγες μέρες. Αντί λοιπόν να είμαι κατενθουσιασμένη που επιτέλους θα επισκεπτόμασταν το Περού, η αγωνία και το άγχος ότι κάτι κακό θα συμβεί γινόταν όλο και πιο έντονα. (Η αισιοδοξία είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου #not). Ωστόσο, οι ταξιδιωτικές ιστορίες εδώ, πραγματικά με βοήθησαν παρά πολύ και γι αυτό τον λόγο αποφάσισα να γράψω και εγώ την δική μου που ίσως φανεί χρήσιμη σε όποιον αποφασίσει να επισκεφτεί αυτή την τόσο όμορφη χώρα.

1.Λίμνη Τιτικάκα

Κυριακή λοιπόν και καθώς είχα ξεκινήσει την οργάνωση του ταξιδιού- ο σύζυγος δεν συμμετείχε ιδιαίτερα μιας και συμφωνεί να συντονίζω εγώ το πρόγραμμα των διακοπών και αυτός απλά να απολαμβάνει, γλιτώνοντας έτσι και την γκρίνια μου για τυχόν επιλογές του που ίσως να μην μου αρέσουν- οι ειδήσεις στην ελληνική τηλεόραση αναφέρονται στις σφοδρές καταιγίδες που πλήττουν το Περού με αποτέλεσμα την καταστροφή μιας γέφυρας στο χωριό του Μάτσου Πίτσου (Αguas Callientes) καθιστώντας έτσι αδύνατη την σιδηροδρομική σύνδεση του Aguas Callientes με το Ollantaytambo. Καταλαβαίνετε ότι ήταν ένα πλήγμα στην ήδη περίεργη ψυχολογία μου αλλά επικοινωνώντας με διαφορά τουριστικά πρακτορεία στο Κουσκο μας ενημέρωσαν ότι υπήρχε εναλλακτικός τρόπος προσέγγισης μέσω του Υδροηλεκτρικού Σταθμού και μετά από 2,5 ώρες περπάτημα στην ζούγκλα.(Δεν θα σας κρύψω ότι ένα βράδυ ονειρεύτηκα πως πραγματοποιώντας την συγκεκριμένη διαδρομή ένα πούμα καραδοκούσε πίσω μας 😅)
Ωστόσο, είχαμε αποφασίσει να αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία και χαλαρότητα όλα όσα θα προέκυπταν σε αυτό το ταξίδι της τελευταίας στιγμής. Να σας ενημερώσω εδώ ότι το Υπουργείο Τουρισμού του Περού διαθέτει αριθμό στην εφαρμογή WhatsApp στο οποίο σου απαντάνε σε διάστημα λιγότερο της μιας ώρας και σου λύνουν κάθε απορία. Πραγματικά μας βοήθησε παρά πολύ σε οποιαδήποτε πληροφορία χρειαστήκαμε, από τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα έως και την εκτίμηση για την αποκατάσταση της γέφυρας στο Aguas Callientes.

Προσγειωθήκαμε λοιπόν επιτέλους στη Λιμα μετά από ένα εύκολο σχετικά ταξίδι με αρκετό ύπνο, και περιμέναμε στο αεροδρόμιο αφού μετά από λίγες ώρες θα απογειωνόμασταν από Λίμα με προορισμό την Χουλιάκα και ύστερα την λίμνη Τιτικάκα. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι με τον προορισμό με το υψηλότερο υψόμετρο για να συνηθίσουμε όσο το δυνατόν συντομότερα. Ωστόσο, είχαμε πάρει και ήδη το χάπι για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων την ημέρα της αναχώρησης μας και το συνεχίσαμε για 2-3 μέρες. Κατά την διάρκεια της αναμονης μας στο αεροδρόμιο, έκλεισα και τις εκδρομές που θα κάναμε απο το Κούσκο προς ΜΠ, Ιερή Κοιλάδα των Ινκας και Vinicunca. Είχα στείλει σε ορισμένα πρακτορεία αίτημα για προσφορές και κατέληξα σε ένα με το οποίο και κάναμε ολες τις εξορμήσεις. Παρά πολύ χαρούμενη που έβλεπα επιτέλους αυτές τις διαφορετικές φυσιογνωμίες γύρω μου, τις κυρίες με τις μακρυές κοτσίδες τους και τα καπέλα τους και τα γελαστά Ινδιανάκια. Η πτήση για Χουλιάκα κόστισε 95€/άτομο με βαλίτσα και είχαμε ζητήσει από τον ιδιοκτήτη του lodge που θα μέναμε σε ένα από τα νησιά των Ούρος,να μας παραλάβει ταξί από την Χουλιάκα για το Πούνο. Το κόστος της μεταφοράς ήταν 35€. Υπάρχουν βέβαια και λεωφορεία που μπορείς να πάρεις από το αεροδρόμιο Χουλιάκα έως το Πούνο, όμως αποφασίσαμε να μην χάσουμε χρόνο αφού σε λίγες ώρες θα νύχτωνε. Επιβιβαστήκαμε λοιπόν στο ταξί, με έναν πολύ ευγενικό οδηγό ο οποίος μιλούσε πολύ λίγα αγγλικά ωστόσο καταφέραμε να συνεννοηθούμε καθώς πάσχιζα και εγώ να θυμηθώ τα ισπανικά που είχα διδαχτεί κάποια χρόνια πριν. Σε κάποιο παραλίμνιο σημείο στο Πούνο θα μας περίμενε με την βάρκα του ο Eduardo, ο ιδιοκτήτης του lodge που θα μέναμε σε ένα πλωτό νησί από τα πολλά που υπάρχουν στην Τιτικάκα. Καθώς διασχίσαμε την Χουλιάκα, δεν χόρταινα να κοιτάζω όλες αυτές τις καινούριες εικόνες. Γυναίκες ντυμένες με πολύχρωμα ρούχα, καπέλα, μακρυες κοτσίδες, οι χαρακτηριστικοί πολύχρωμοι «μάρσιποι» στην πλάτη και μια πόλη που φαινόταν πως δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη, το αντίθετο θα έλεγα, όμως όμορφη και ξεχωριστή με τα μισοτελειωμένα κτίρια και με έναν συννεφιασμένο ουρανό να την κάνει ακόμα πιο μελαγχολική. Στο δρόμο για το Πούνο, η βροχή ξεκίνησε και οι αστραπές και οι κεραυνοί κάνανε το τοπίο με τους πράσινους λόφους ακόμα πιο ιδιαίτερο. Η κίνηση ήταν έντονη και η καθυστέρηση με τέτοιες συνθήκες καιρού, αναμενόμενη. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που θα μας περίμενε ο Eduardo, στο βροχερό Πούνο, εν μέσω καταιγίδας και μέχρι να δούμε την βαρκούλα του να προσεγγίζει, είχε ήδη νυχτώσει. Το κρύο ήταν έντονο και η ορατότητα μηδέν. Η διαδρομή με την βάρκα ήταν ιδιαίτερη και κάπως τρομαχτική αφού αρχικά, λόγω της χαμηλής ορατότητας πέφταμε πάνω στα καλάμια της λίμνης. Μετά από 15 λεπτά περίπου φτάσαμε επιτέλους στο νησί του Eduardo. Η βροχή συνέχιζε να είναι έντονη οποτε κατευθυνθήκαμε στο δωμάτιο μας το οποίο ήταν πολύ ομορφο φτιαγμένο από καλάμια (τοτόρα) με τζαμαρίες, διακοσμημένο με πολύχρωμα παραδοσιακά υφαντά. Επίσης ήταν και αρκετά δροσερά έως ψυχρά θα έλεγα. Ακόμη, δεν ξέρω αν ηταν λόγω των ταραγμένων νερών της λίμνης ή λόγω του υψομέτρου αλλά αισθανόμουν μια ελαφρυα κίνηση κάτω από τα πόδια μου σαν να βρισκόμουν σε βάρκα. Όσον αφορά το δωμάτιο και συγκεκριμένα την θέρμανση, είχαμε το περιθώριο χρήσης της μιας σόμπας υγραερίου μόνο για 2 ώρες και επίσης η τουαλέτα ήταν βιολογική, δηλαδή υπήρχε η λεκάνη με μια σακούλα και έναν κάδο με άμμο την οποία έπρεπε να χρησιμοποιείς μετά από καθε χρήση. Ρεύμα υπήρχε καθώς και γεννήτρια για να φορτίσεις το κινητό σου. Αυτούς τους περιορισμούς ομολογώ πως δεν τους είχα υπόψην όταν αποφασίσαμε να μείνουμε στα Ούρος… επίσης το ζεστό νερό διαρκούσε μόνο για 10 λεπτά οπότε ένα απολαυστικό και ζεστό μπάνιο διαρκείας μετά από μια μέρα σχεδόν στον «δρόμο» άρχισε να απομακρύνεται. Αφού ξεκουραστήκαμε, δειπνήσαμε σε ενα μικρό δωματιάκι που ήταν ο κοινόχρηστος χώρος για το lodge και στη συνέχεια χωθήκαμε κάτω από τις 3 κουβέρτες και το ένα πάπλωμα του κρεβατιού. Οι 4 αυτές στρώσεις έκαναν την δουλειά τους, δεν κρυώσαμε το βράδυ, κοιμηθήκαμε κάποιες ώρες και λόγω του τζετ λαγκ ξυπνήσαμε στις 5:00 το πρωί και ανοίξαμε τις κουρτίνες της τζαμαρίας. Η λίμνη Τιτικάκα καθρέπτιζε στα γαλήνια νερά της τον συννεφιασμένο ουρανό και τα διαφορά πτηνά έκαναν την περατζάδα τους μπροστα ακριβώς από τι δωμάτιο μας. Ήπιαμε το τσάι μας με φύλλα κόκας, απολαύσαμε αυτή την πανέμορφη θέα και μετά από κάποιες ώρες πήραμε το πρωινό μας -νοστιμότατο από τα χέρια του Eduardo- και αποφασίσαμε να κάνουμε κανό μέχρι τα υπόλοιπα νησιά Ούρος. Συγκεκριμένα θα πηγαίναμε σε ένα όπου ζούσαν δυο οικογένειες. Ξεκινήσαμε από το lodge με συννεφιά και στην πορεία ένας δυνατός ήλιος έκανε την εμφάνιση του,ο οποίος μας προκάλεσε ένα ωραιότατο έγκαυμα στο πρόσωπο αφού ξεχάσαμε να βάλουμε αντηλιακό. Φτάσαμε επιτέλους στο νησί μετά από 30-40 λεπτά κανό, κατάκοποι και γνωρίσαμε τις δυο γυναίκες του νησιού μαζί με την κόρη της μιας, την γλυκιά Νένα. Μας μίλησαν για την ζωή της φυλής Ούρος καθώς και για την καθημερινότητα τους, τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες που αντιμετωπίζουν. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο νησί όπου βρίσκονταν το lodge (το κανό το δέσαμε στην βάρκα του Eduardo) και χαλαρώσαμε στην «αυλή» του δωματίου μας. Είχαμε μιλήσει μαζί του για late check out και θα μέναμε στο νησί έως τις 7 το απόγευμα αφού στις 10 θα ταξιδεύαμε για Κουσκο, με λεωφορείο που είχαμε κλείσει μέσω της εφαρμογής Red bus. Απολαύσαμε λοιπόν την λίμνη Τιτικάκα αφού ο Eduardo μας πήγε και μια βόλτα με την παραδοσιακή «βάρκα» φτιαγμένη από τοτόρα. Ο Eduardo ήταν πολύ κοινωνικός, ευγενικός και μας μιλούσε για διαφορά θέματα της ζωής των κατοίκων εκεί καθώς και για την ιστορία της φυλής του. Γενικά, μας άρεσε παρά πολύ αυτό το «διήμερο» στα νησιά της λίμνης Τιτικάκα και θεωρώ πως ήταν μια μοναδική εμπειρία. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και ο Eduardo μας πήγε με την βάρκα του έως το Πούνο αφού μας χάρισε δυο «κολιέ» με το σύμβολο τσακάνα των Ίνκας. Η διανυκτέρευση κόστισε 120€ μαζί με πρωινό, δείπνο, late check out και όλες τις παραπάνω δραστηριοπτητες. Το lodge ήταν το “Uros Waliski Lodge”.

Περπατήσαμε λίγο στο Puno, προμηθευτήκαμε sim της εταιρείας “claro” σε πολύ πιο χαμηλό κόστος από ότι προσέφερε το στάντ της συγκεκριμένης εταιρείας στο α/δ της Λίμα, και κατευθυνθήκαμε προς τον σταθμό λεωφορείων αφού η βροχή έκανε πάλι την εμφάνιση της. Το ταξίδι μας προς Κουσκο με διώροφο λεωφορείο σε μεγάλες άνετες θερμαινόμενες πολυθρόνες κόστισε 28€/άτομο και θα διαρκούσε περίπου 8 ώρες κατά τις οποίες κοιμηθήκαμε και ξυπνούσαμε κατά διαστήματα αφού οι λακούβες ήταν πολλές και οι «ελιγμοί» έντονοι.

2. Κούσκο

Φτάνοντας 6 το πρωί στο Κούσκο, με ταξί κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο Katari Qorikanca όπου και ο ιδιοκτήτης Αλεξ ήταν ένας πολύ γλυκός και ευγενικός άνθρωπος και είχε ήδη έτοιμο το δωμάτιο μας χωρίς κάποια επιπλέον χρέωση για το τόσο early check in. Το δωμάτιο ήταν απλό,καθαρό και λίγο μικρό με μπαλκόνι στο Sagrado Garden. Ξεκουραστήκαμε για λίγο και κατευθυνθήκαμε στην αγορά του San Pedro. Κάναμε τις βόλτες μας μέσα στην σκεπαστή αγορά, ήπιαμε τους φρεσκοστυμμένους χυμούς από τα τόσα είδη φρούτων του Περού και φάγαμε πρωινό το οποίο δεν θυμάμαι ακριβώς τι ήταν, θυμάμαι όμως ότι ήταν πεντανόστιμο. Οι εικόνες ήταν μοναδικές με όλα αυτά τα είδη να υπάρχουν στους πάγκους, με τις ευγενικές κύριες και κυρίους να προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι από την πραμάτεια τους και γενικά με όλα αυτά τα χρώματα και με τους γλυκύτατους Περουβιανούς να ζουν την καθημερινότητα τους δίπλα σου.
B86EC257-A95D-4A13-9585-49DE5C46E388.jpeg

DCD25964-5F9A-4871-B0EF-37B34F494CE5.jpeg

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε τον Καθεδρικό Ναό του Κούσκο όπου και είχαμε ξεναγό με πολύ μικρό ποσό (γύρω στα 10€ αν θυμάμαι καλά). Μας μίλησε για παρά πολλά ενδιαφέροντα πράγματα τόσο για τους Ίνκας όσο και για την κατάκτηση τους από τους Ισπανούς. Μετά από όλα όσα μας εξιστόρησε, μπορώ να πω ότι δεν «συμπαθώ» πλέον την Ισπανία όπως παλιά και σκέφτομαι ποσό διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος εάν μια φυλή σαν τους Ίνκας, που τόσο αγαπούσαν και σέβονταν την φύση, είχε μια πιο μακραίωνη ιστορία. Επισκεφτήκαμε επίσης το Palacio Arzobispal del Cuzco και το Museo de Arte Religioso, τα οποία δεν θεωρώ ότι πρέπει να τα επισκεφτεί κάποιος οπωσδήποτε, υπάρχουν σίγουρα μέρη με περισσότερο ενδιαφέρον στο Κούσκο.
Μια στάση για φαγητό στο «UCHU» για το οποίο είχα μεγαλύτερες προσδοκίες, ήταν ωστόσο ικανοποιητικό.
Στη συνέχεια επίσκεψη στο Ναό του Ηλίου (Qorikancha) όπου και εκεί είχαμε ξεναγό έναντι μικρού σχετικά αντιτίμου και ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με την αρχιτεκτονική των Ίνκας. (Να σημειώσω εδώ ότι έξω από τους περισσότερους αρχαιολογικούς χώρους έχει ξεναγούς).
A8082334-1A07-49ED-804C-BC76BB6E3F16.jpeg


3. Ιερή Κοιλάδα των Ίνκας

Έχουμε κλείσει λοιπόν μέσω ταξιδιωτικού πρακτορείου (Machu Picchu Luna Tours) όλες τις ημερήσιες εκδρομές από το Κουσκο αφού ετσι θα κερδίζαμε και μια μικρή έκπτωση. Η επιλογή του συγκεκριμένου πρακτορείου έγινε επειδή συνδύαζε οικονομικές τιμές καθώς και θετικές αξιολογήσεις. Νωρίς το πρωί μας παρέλαβε το βανάκι του πρακτορείου, εμάς καθώς και αλλά 4-5 ζευγάρια από τα οποία μόνο το ένα ζευγάρι ήταν από το εξωτερικό. Όλα τα υπόλοιπα ήταν Περουβιανοί, από διάφορες περιοχές της χώρας.
Ξεκινήσαμε απο το Chinchero, ένα μικρό χωριό γνωστό για τα μάλλινα προϊόντα και ο ξεναγός μας πήγε σε μια μικρή παραδοσιακή βιοτεχνία όπου και μας εξήγησαν την διαδικασία παραγωγής η οποία βασίζεται ακόμα σε τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοι τους, οι Ίνκας. Η επίσκεψη σε αυτή την βιοτεχνία ήταν άκρως «τουριστική», οι τιμές για τα ίδια ακριβώς προϊόντα, τα οποία είχαμε δει και στο Κούσκο ήταν διπλάσιες και τριπλάσιες και οι συμπαθητικές κατά τ´άλλα κύριες με ακολούθησαν ως το βανάκι προκειμενου να με πείσουν να αγοράσω το προϊόν για το οποίο αρχικά ενδιαφέρθηκα.
Συνεχίσαμε την εκδρομή μας στον αρχαιολογικό χώρο του Chinchero στον οποίο είχαμε μια όμορφη και ενδιαφέρουσα ξενάγηση.
84881CAD-7AB7-4C72-B161-246C39597658.jpeg

Επόμενη στάση ένα μέρος το οποίο ανυπομονούσα να επισκεφτώ: Salineras Maras. Τα περίφημα αλατωρυχεια όπου κατά την ξηρή περίοδο είναι κάτασπρα και κατα την περίοδο των βροχών που διανύαμε τότε, ήταν πιο καφετί. Κάναμε μια πρώτη στάση σε ένα σημείο θέας που μπορουσες να δεις τις Salineras από μακρυά. Αφού ο ξεναγός μας είπε κάποια πράγματα, στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και ενώ ανυπομονούσα να προσεγγίσουμε τις «λίμνες» όπως έλεγε και το πρόγραμμα στο συμφωνητικό με το πρακτορείο, ο ξεναγός μας ενημέρωσε οτι δεν θα κατέβουμε γιατί είχε 25λεπτο περπάτημα από το σημείο που θα παρκάραμε. Και δυστυχώς εδώ ξεκίνησε η μοναδική «κακή» ανάμνηση από το ταξίδι στο Περού… ο ξεναγός που δεν γνώριζε οτι καταλαβαίνω λίγα Ισπανικά, προσπαθούσε να πείσει τους υπόλοιπους οτι η κούραση θα ήταν μεγάλη και δεν υπήρχε λόγος να προσεγγίσουμε τα αλατορυχεια ενώ να σημειωθεί οτι είχαμε πληρώσει ήδη το αντίτιμο της επίσκεψης μας εκεί. Εμείς και άλλο ένα μόνο ζευγάρι, εκείνο των Άγγλων, απαιτήσαμε να επισκεφτούμε τα αλατορυχεια απο κοντά και έτσι το βανάκι μας έφερε έως τον χώρο στάθμευσης και τους υπόλοιπους τους άφησε σε εκείνο το σημείο που τα έβλεπες απο ψηλά και μακρυά. Νιώθοντας άσχημα που οι υπόλοιποι θα μας περίμεναν, τρέξαμε απο το πάρκινγκ έως το σημείο που μπορείς να δεις τις Salineras από κοντά, μείναμε άφωνοι με το υπέροχο θέαμα, βγάλαμε ελάχιστες φωτογραφίες και περπατήσαμε πίσω στο βανάκι. Να μην σας τα πολυλογώ, η διαδρομή που ο ξεναγός υπολόγιζε γύρω στα 25 λεπτά, ήταν μόλις 7-8 λεπτα περπάτημα. Κάπου εκεί άρχισε να κλονίζεται η εμπιστοσύνη μας στον ξεναγό.
BFA13791-E93C-4DC3-9718-027C705775A5.jpeg

Οι Salineras από το σημείο θέας.
A9D76279-77E3-440A-B8F0-8622CB39B95E.jpeg

Οι Salineras από το κοντινότερο δυνατό σημείο που μπορεί κάποιος να προσεγγίσει.

Συνεχίσαμε την εκδρομή μας με σταση σε ένα κατάστημα κοντά στις Salineras όπου και αγοράσαμε προϊόντα με το τοπικό αλάτι σε πολύ καλές τιμές.
Επόμενη επίσκεψη ο αρχαιολογικός χώρος στο Moray όπου ήταν και τα «γεωργικά εργαστήρια» των Ίνκας με τα διαφορετικά επίπεδα καλλιέργειας να έχουν το καθένα το δικό του μικροκλίμα.
93FBBF50-27B9-46C6-972F-687D250407C5.jpeg

Ακολούθησε η επίσκεψη στο πανέμορφο χωριό Ollantaytambo στο οποίο πολύ θα ήθελα να είχαμε περισσότερο χρόνο. Ο αρχαιολογικός του χώρος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όπως και το χωριό από μόνο του,καθώς στους δρόμους του τρέχουν ρυάκια που καταλήγουν στον Urubamba και έχεις συνεχώς τον χαλαρωτικό ήχο του νερού στα αυτιά σου, θαυμάζοντας γύρω σου τα καταπράσινα βουνά των Άνδεων.
CDA16109-2112-43CA-B27C-EDA5FFD4E3A1.jpeg


Στάση για φαγητό σε ένα εστιατόριο κοντά στο Ollantaytambo το οποίο συμπεριλαμβανόταν στην τιμή της ημερήσιας εκδρομής και ω του θαύματος, ο ξεναγός μας ενημερώνει ότι μόνο για εμάς σήμερα υπάρχει περισσότερος διαθέσιμος χρόνος για φαγητό από ότι συνήθως υπάρχει σε αυτή την εκδρομή… Μαντέψτε από που εξοικονόμησε αυτόν τον χρόνο… 😁

Μετά το φαγητό λοιπόν το οποίο ήταν μέτριο, σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα επισκεπτόμασταν τον αρχαιολογικό χώρο του Pisaq και ύστερα την περίφημη αγορά του, η οποία είναι γνωστή για την ποικιλία και τις πολύ καλές τιμές σε σχέση με άλλες αγορές. Γεμάτη ανυπομονησία, περίμενα να δω από κοντά και τα δυο. Ο αγαπημένος μας ξεναγός λοιπόν, δίνει οδηγία στον οδηγό να σταματήσει σε ένα σημείο όπου βλέπαμε τον αρχαιολογικό χώρο του Pisaq από …μακρυά! Αφού μίλησε με μια κυρία,ντόπια η οποία συνόδευε ένα λάμα για φωτογραφίες, τον ενημέρωσε οτι ο αρχαιολογικός χώρος είναι κλειστός λόγω έργων στον δρόμο. Το περίεργο όμως ήταν οτι δεκάδες άλλα λεωφορεία, συνέχιζαν τον δρόμο προς τον αρχαιολογικό χώρο. Το επίσης περίεργο ήταν οτι με ένα ζουμ του φακού της φωτογραφικής μου μηχανής, μπορούσα να διακρίνω ανθρώπους να περπατάνε στον αρχαιολογικό χώρο. Όταν ζητήσαμε εξηγήσεις από τον ξεναγό, μόνο εμείς οι Έλληνες 😅, μας απάντησε οτι οι άνθρωποι που φαίνονταν, ήταν εργάτες.Συζητήσαμε το ίδιο και με τους Άγγλους,οι οποίοι δεν φάνηκαν να συμφωνούν μαζί μας και μάλλον τους ενοχλήσαμε σαν λαός της Νότιας Ευρώπης με το τόσο διαφορετικό ταπεραμέντο… Και εδώ έρχεται η δυνατότητα της αμεσης επικοινωνίας με το Υπουργείο Τουρισμού του Περού μέσω WhatsApp. Σε μήνυμα λοιπόν που απέστειλα και τους ρώτησα αν λειτουργεί ο αρχαιολογικός χώρος του Pisaq, μου απάντησαν άμεσα ότι λειτουργεί κανονικά. Έδειξα την απάντηση στον αγαπημένο μας ξεναγό, ο οποίος προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και ενημέρωσα άμεσα και το πρακτορείο το οποίο ωστόσο, δεν σήκωσε το τηλέφωνο αλλά προσπαθούσε με υπεκφυγές και δικαιολογίες να απαντήσει μόνο μέσω μηνυμάτων. Καταλήξαμε λοιπόν να επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο και να επισκεπτόμαστε τον αρχαιολογικό χώρο του Pisaq, χωρις να υπάρχει κανένα απολύτως θέμα με τον δρόμο. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και νιώθαμε κάπως περίεργα που ήμασταν οι μοναδικοί που απατούσαμε αυτά για τα οποία πληρώσαμε.
Ωστόσο, η θέα από τον αρχαιολογικό χώρο, τα διάφορα καταπράσινα επίπεδα και η ενέργεια του χώρου, μας έκαναν να ξεχάσουμε γρήγορα όλα όσα είχαν συμβεί.
4A22B73D-431D-41F5-B83D-F93913C73D40.jpeg
FA114DA3-A1AD-4E99-B8B2-12AB337A7A35.jpeg


Αφου ολοκληρώσαμε την επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο, σειρά είχε η αγορά του Pisaq, βάση προγράμματος. Ωστόσο, ο ξεναγός είχε πάλι διαφορετική άποψη. Του εξήγησα ότι το συμφωνητικό περιείχε την επίσκεψη στην αγορά, εκείνος μας είπε ότι η αγορά έχει κλείσει όμως τι περίεργο για ακόμα μια φορά… υπήρχε ταμπέλα κοντά στο σημείο στάθμευσης όπου ανέφερε το ωράριο της αγοράς. Για να μη γίνω κουραστική, το υπόλοιπο γκρουπ κατευθύνθηκε προς ένα κατάστημα για τουαλέτα και νερό και οι Έλληνες, κατευθύνθηκαν προς την αγορά του Pisaq όπου είχαν στην διάθεση τους μόνο 15 λεπτά…Η αγορά ήταν πανέμορφη, οι άνθρωποι πολλοί ευγενικοί και τα χρώματα και η ατμόσφαιρα μου υπενθύμισαν πόσο όμορφα και ιδιαίτερα είναι τα χωριά της Ιερής Κοιλάδας. Αγόρασα το καπελάκι μου, σε τιμή χαμηλότερη από τις αγορές του Κουσκο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μαζί με τους συνταξιδιώτες μας, οι οποίοι φαντάζομαι ότι μας συμπαθήσαν πολύ! 😀

479DEC2F-014D-4651-9AB2-06AB54A3AD70.jpeg


Μετά από αυτη την άσχημη εμπειρία λοιπόν, νιώθαμε απογοήτευση και αγωνία για το τι θα αντιμετωπίζαμε στις υπόλοιπες δυο εκδρομές, στο Μάτσου Πίτσου και στο Vinicunca Mountain, αφού όπως σας προανέφερα τα είχαμε κλείσει ήδη με το ίδιο πρακτορείο. Γενικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσαμε την προηγούμενη μέρα να κλείναμε τις εκδρομές,εκτός ΜP, γιατί τα ταξιδιωτικά γραφεία στο Κουσκο είναι δεκάδες και οι τιμές ανταγωνιστικές. Η τιμή για την εκδρομή στην Ιερή Κοιλάδα ηταν 23 δολ/άτομο και το εισιτήριο για όλους τους παραπάνω αρχαιολογικούς χώρους 70 sol αν θυμάμαι καλά.
Παρά την άσχημη εμπειρία μας, τα χωριά της Ιερής Κοιλάδας είναι πανεμορφα και μοναδικά, το ίδιο και οι αρχαιολογικοί χώροι και δεν μετανιώνω στιγμή για την συγκεκριμένη εκδρομή. Μακάρι να είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο στο Pisaq και στο Ollantaytambo.

4. Machu Picchu

Έφτασε λοιπόν και για εμάς η πολυπόθητη στιγμή για την επίσκεψη μας σε αυτό το μαγικό μέρος! Η γέφυρα που είχε καταστραφεί και είχε αποκόψει το Aguas Callientes από το Ollantaytambo μεσω τρένου, είχε αντικατασταθεί προσωρινά και η συγκοινωνία είχε αποκατασταθεί σε μόλις μια εβδομάδα! Ωστόσο, όλα τα Trails είχαν απαγορευτεί λόγω του καιρού και των κατολισθήσεων, εκτός από εκείνο μέσω του Υδροηλεκτρικού σταθμού. Αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με το Vistadome Panoramic View. Το πρακτορείο σου έδινε την δυνατότητα επιλογής τρένου, δεν είχαμε όμως και την δυνατότητα επιλογής θέσης στα αριστερά του βαγονιού -που είχε και καλύτερη θέα-όπως επισημάναμε στα πρακτορείο, αφού ήταν ήδη κλεισμένα. Παραλαβή λοιπόν απο το ταξί του πρακτορείου από το ξενοδοχείο -σκεφτήκαμε ότι η «πριβέ» αυτή μετάβαση στο Ollantaytambo έγινε σαν προσπάθεια αποκατάστασης της χθεσινής μας «διαμάχης» για τις αποκλίσεις του προγράμματος στην Ιερή Κοιλάδα- και επιβίβαση στο τρένο μετα απο 1,5 ώρα διαδρομής. Η διαδρομή με το τρένο και η πανοραμική θέα ήταν μια πανέμορφη εμπειρία, τα καταπράσινα ψηλά βουνά, ο ορμητικός ποταμός Urubamba και η οργιώδης βλάστηση ήταν ένα μοναδικό τοπίο που δεν χόρταινες να κοιτάς.
B594A011-6C80-4B05-901F-9104405FE21B.jpeg

C5D9337A-3B92-4A4B-B956-653ABCE2CA56.jpeg
Ωστόσο, καθώς κοιτούσα το τοπίο, κάποια στιγμή αντίκρυσα και το είδωλο μου στο παράθυρο , το οποίο ήταν κάπως διαφορετικό… το πρόσωπο μου είχε παραμορφωθεί, είχε πρηστεί και άρχισα να ανησυχώ μήπως έπαθα κάποιο αλλεργικό σοκ- η κατανάλωση σε σεβιτσε και pisco sour ήταν μεγάλη τις προηγούμενες μέρες 😅 Ευτυχώς αυτό το συνειδητοποιήσαμε φτάνοντας στο AC όπου και στο 3ο φαρμακειο που βρήκα και ευτυχώς κατάφερα επιτελους να βγάλω άκρη, τυχαία πίσω μου περίμενε να εξυπηρετηθεί μια φοιτήτρια Ιατρικής και κατευθείαν κατάλαβε πως όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα της έκθεσης στον ήλιο χωρίς αντηλιακό στα 3.800 μέτρα της λίμνης Τιτικάκα. Γι αυτόν τον λόγο, μην ξεχάσετε ποτέ το αντηλιακό σας, επισκεπτόμενοι το Περού 😅.Η αλήθεια είναι ότι το κάψιμο ήταν έντονο αλλά δεν είχα φανταστεί ποτε ότι θα προκαλούσε και πρήξιμο στο πρόσωπο. Μου σύστησε τι να πάρω και σε μια ώρα είδα ήδη μεγάλη βελτίωση- θα φωτογραφιζόμουν με το κανονικό που πρόσωπο στο ΜP 😁. Επιβιβαστήκαμε, με τη συνοδεία της ξεναγού, στο λεωφορειο για ΜP και καθώς ανεβαίναμε, ζήλεψα λίγο όλους εκείνους που έκαναν με τα πόδια την διαδρομή. Σίγουρα αυτό το μέρος αξίζει να το περπατήσεις για να νιώσεις όλη την ενέργεια του, όπως περιέγραφαν στις ιστορίες τους,που πολύ με βοήθησαν, οι @Yorgos και η @las. Φτάνοντας μετά από 20 λεπτά στην είσοδο του MP, γνωρίσαμε τους υπόλοιπους τρεις επισκέπτες που θα ήμασταν μαζί στο γκρουπ. Η ξεναγός μας σε αντίθεση με τον χθεσινό ήταν παρά πολύ καλή, ήξερε πολλά πράγματα, έλυνε κάθε απορία μας και πραγματικά φαινόταν ποσό αγαπούσε και θαύμαζε τους προγόνους της, τους Ίνκας. Όταν αντικρίσαμε για πρώτη φορά αυτό το θαύμα, μείναμε άφωνοι! Και επειδή δεν είμαι καλή στην έκθεση και την περιγραφή εικόνων, δεν θέλω να αδικήσω αυτό το μέρος. Τα συναισθήματα πραγματικά δεν μπορω να τα περιγράψω… δεν χορταίναμε να ακούμε και να θαυμάζουμε όλα αυτά γύρω μας. Η ξενάγηση διήρκησε περίπου 2,5 ώρες αλλά ένιωθα ότι δεν ήταν αρκετή. Δεν ήθελα να φύγω! Ο συνδυασμός όλων, ο μουντός καιρός και τα χαμηλά σύννεφα, η θέα στα γύρω βουνά, τα λαμας, τα κτίρια, όλα ήταν κάτι το συγκλονιστικό.
2163BF56-7268-4911-9DD8-EF7CCD691CBB.jpeg


Μακάρι να μπορέσω να επισκεφτώ ξανά αυτό το απίστευτο μέρος και να διαθέσω πολλές περισσότερες ώρες αν και δεν ξέρω κατά ποσό αυτό πλέον είναι εφικτό με τους περιορισμούς στην ώρα του εισιτηρίου. Επιστρέψαμε στο ΑC με μια αγαλίαση αλλά και μια μικρή μελαγχολία που η επίσκεψη στο Μάτσου Πίτσου είχε ολοκληρωθεί.
Τα εστιατόρια στο ΑC μας φάνηκαν αρκετά τουριστικά οπότε αγοράσαμε κάτι πρόχειρο μεν, νόστιμο δε στο χέρι και περπατήσαμε σε αυτό το μικρό χωριό όπου τα ποτάμια και οι γέφυρες του το κάνουν συμπαθητικό, δεν παύει όμως να είναι τουριστικό. Φτάσαμε έως τις θερμές πηγές στις οποίες και δεν βουτήξαμε αφού δεν είχαμε μαγιό. Επίσης, στην μικρή αγορά του, αγοράσαμε κάποια σουβενίρ σε καλές τιμές.
0810BFFC-CC25-46E1-9E34-9F43954F76CF.jpeg


Επιστροφή στο Κούσκο το βραδάκι, και φυσικά cusqueña με θέα την όμορφη Plaza De Armas.

Κόστος για το MP (ταξί-τρένο-εισιτήριο-ξεναγός) 280$/άτομο.

 

Attachments

Last edited:

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
Ακόμη, δεν ξέρω αν ηταν λόγω των ταραγμένων νερών της λίμνης ή λόγω του υψομέτρου αλλά αισθανόμουν μια ελαφρυα κίνηση κάτω από τα πόδια μου σαν να βρισκόμουν σε βάρκα.
Τα νησιά Ουρος επιπλέουν, γι αυτό είχες αυτήν την αίσθηση....

Οι 4 αυτές στρώσεις έκαναν την δουλειά τους, δεν κρυώσαμε το βράδυ, κοιμηθήκαμε κάποιες ώρες και λόγω του τζετ λαγκ ξυπνήσαμε στις 5:00 το πρωί και ανοίξαμε τις κουρτίνες της τζαμαρίας
Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που δεν σας ενόχλησε το υψόμετρο στον ύπνο ενώ ήταν το πρώτο σας βράδυ στα 4000μ χωρίς να έχει προηγηθεί προσαρμογή..... Τρομερό πνευμονι έχετε ομολογώ!....
 

Vicks

Member
Μηνύματα
636
Likes
1.908
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού
Εμένα με εντυπωσιάζει και η διοργάνωση του ταξιδιού μόλις μία εβδομάδα πριν. Έχω κρατήσει στους σελιδοδείκτες μου την ιστορία σου, έχω πολλά να ρωτήσω ενόψει της προετοιμασίας του ταξιδιού για το 2023.
 

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.626
Likes
50.306
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα
Τα νησιά Ουρος επιπλέουν, γι αυτό είχες αυτήν την αίσθηση....


Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που δεν σας ενόχλησε το υψόμετρο στον ύπνο ενώ ήταν το πρώτο σας βράδυ στα 4000μ χωρίς να έχει προηγηθεί προσαρμογή..... Τρομερό πνευμονι έχετε ομολογώ!....
Ε αφού πήραν χαπάκι οι άνθρωποι, είναι άκρως αποτελεσματικά.
 

vasο

Member
Μηνύματα
23
Likes
133
Τα νησιά Ουρος επιπλέουν, γι αυτό είχες αυτήν την αίσθηση....


Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που δεν σας ενόχλησε το υψόμετρο στον ύπνο ενώ ήταν το πρώτο σας βράδυ στα 4000μ χωρίς να έχει προηγηθεί προσαρμογή..... Τρομερό πνευμονι έχετε ομολογώ!....
Πραγματικά, τα χάπια έκαναν τρομερή δουλειά. Μισό το πρωί και μισό το βράδυ 😅

Εμένα με εντυπωσιάζει και η διοργάνωση του ταξιδιού μόλις μία εβδομάδα πριν. Έχω κρατήσει στους σελιδοδείκτες μου την ιστορία σου, έχω πολλά να ρωτήσω ενόψει της προετοιμασίας του ταξιδιού για το 2023.
Η αλήθεια είναι ότι ήταν αγχωτική η διοργάνωση της τελευταίας στιγμής αλλά οι ιστορίες εδώ με βοήθησαν παρά πολύ! Με την επιστροφή στην Ελλάδα πραγματικά απορήσαμε πως βγήκαν όλα ακριβώς όπως τα είχαμε σχεδιάσει.
 
Last edited by a moderator:

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
Ε αφού πήραν χαπάκι οι άνθρωποι, είναι άκρως αποτελεσματικά.
Λες εγώ να μη πήρα χάπια;...

Πραγματικά, τα χάπια έκαναν τρομερή δουλειά. Μισό το πρωί και μισό το βράδυ 😅
Στο Πουνο έφτασα μετά από 5 μέρες στη περιοχή του Κουσκο και έχοντας ανέβει και στα 5000μ. Το βράδυ όμως ξυπνούσα συνέχεια για να πάρω ανάσα με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ καλά. Φαντάσου να μην έπαιρνα και χάπια.... Στον ύπνο με ενοχλούσε πολύ το μεγάλο υψόμετρο!
 

vasο

Member
Μηνύματα
23
Likes
133
Λες εγώ να μη πήρα χάπια;...


Στο Πουνο έφτασα μετά από 5 μέρες στη περιοχή του Κουσκο και έχοντας ανέβει και στα 5000μ. Το βράδυ όμως ξυπνούσα συνέχεια για να πάρω ανάσα με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ καλά. Φαντάσου να μην έπαιρνα και χάπια.... Στον ύπνο με ενοχλούσε πολύ το μεγάλο υψόμετρο!
Ωχ κατάλαβα, εμείς ήμασταν από τους τυχερούς λοιπόν που πραγματικά δεν μας ενόχλησε καθόλου το υψόμετρο. Μόνο όταν επισκεφτήκαμε το βουνό Vinicunca αισθανθήκαμε αρκετή κούραση και είχαμε πονοκέφαλο αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
 

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.626
Likes
50.306
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα

Yorgos

Member
Μηνύματα
9.626
Likes
50.306
Επόμενο Ταξίδι
Umhlanga
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού τότε, τώρα, πάντα
Επειδή είναι η πρώτη μου ιστορία, γράφω την συνέχεια σαν επεξεργασία στο ήδη υπάρχον κείμενο. Σωστά πράττω ή υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος ;;; 😅
Νομίζω ως απάντηση πρέπει να συνεχίσεις.
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.668
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom