Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.356
- Likes
- 4.332
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Περιεχόμενα
Είχαμε μείνει όμως στη Fontana di Trevi. Αφού κατάφερα να βγάλω όπως – όπως κάποιες φωτογραφίες φεύγω, με την ελπίδα πως βράδυ θα βρω λιγότερο κόσμο.
Κάποια στιγμή διαπίστωσα πως καθώς προχωρούσα κοιτούσα συνέχεια το στίγμα μου στο τάμπλετ αντί να κοιτάω γύρω μου. “Ώπα, χάνεις την ουσία!” Το κλείνω λοιπόν και αρχίζω να περιπλανιέμαι έχοντας απλά το χάρτη στο μυαλό μου. Τα βρήκα όλα! Πέρασα από το Monte Citorio, μετά βρήκα το Lindt Chocolate, που είχα διαβάσει στο φόρουμ για τις φοβερές σοκολάτες αλλά ήταν κλειστό. Μετά στο ναό του Αδριανού όπου κάθισα ακριβώς απέναντι και παρήγγειλα καφέ και ένα κομμάτι πίτσα.
Πίτσα έφαγα άλλες δύο φορές και δεν μου άρεσε καθόλου. Ίσως κάθισα σε πολύ τουριστικά και δεν ήταν καλής ποιότητας ή ίσως δεν παρήγγειλα σωστά. Δε ξέρω και δε με νοιάζει γιατί προτιμώ να κάθομαι κάπου που μου αρέσει το μέρος κι ας είναι μέτριο αυτό που θα φάω, παρά το αντίθετο. Απόλαυσα λοιπόν το καφέ μου με θέα τις κολόνες και συνέχισα.
Piazza Venezia, Altare della Patria (το καφέ που είχε προτείνει ένας φίλος ήταν κλειστό κι αυτό), Campidoglio, Cordonata και η Roman Forum από ψηλά.
Υπάρχει αλλού στο κόσμο τόση ομορφιά και τόση ιστορία συγκεντρωμένη μόλις σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα?
Πού είχα μείνει; Στη Ρωμαϊκή Αγορά.
Είχα κουραστεί, έκανε και ζέστη, βλέπω μια εκκλησία και αποφασίζω να μπω. Ήταν η Βασιλική των Κοσμά και Δαμιανού όπου … πέτυχα γάμο!
Παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος του μυστηρίου και ξεκούραστη πια συνέχισα. Πέρασα μπροστά από το Κολοσσαίο και πήρα το μετρό για Spagna. Μου είχαν πει πως το μετρό της Ρώμης είναι παλιό και βρώμικο και περίμενα να δω κάτι πραγματικά άσχημο. Δεν ήταν όμως έτσι. Παλιό μεν αλλά αξιοπρεπές , μου θύμισε του Λονδίνου στο πολύ μικρότερό του.
Η Piazza di Spagna θα μου άρεσε αν …. την είχα δει!!! Πόσος κόσμος Θεέ μου! Δυσκολεύτηκα ακόμα και να ανέβω τις σκάλες! Τέλος πάντων συνέχισα προς Piazza del Popolo με μια στάση στο Pompi για τυραμισού. Πήρα το κλασσικό, όπως είχα διαβάσει στο φόρουμ. Δεν έχω ξαναφάει πιο ωραίο και πιο φρέσκο. Θέλω κι άλλο. Τώρα!
Κατέληξα στη Piazza del Popolo. Κάθισα σε ένα από τα καφέ απολαμβάνοντας την θέα στη πλατεία. Είχα στο πρόγραμμά μου να ανέβω στο Piccio. Ούτε λόγος με τόση κούραση. Το άφησα για την επόμενη φορά.
Μετά πήρα το δρόμο της επιστροφής. Διέσχισα τη γέφυρα Ponte Regina Margherita, έκανα στάση στη Gelateria la Romana για παγωτό (καλά, ΔΕΝ υπάρχει!!!) και έφθασα μέχρι τη Piazza Cavour με το Teatro Adriano. Η ώρα ήταν περίπου 20.00 και η πλατεία είχε ακόμα κόσμο. Κυρίως νεαροί και κάποιοι ηλικιωμένοι. Κάθισα κι εγώ απολαμβάνοντας το παγωτό μου και για λίγο ένοιωσα κομμάτι αυτής της πόλης. Για μένα αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές ενός ταξιδιού.
Όταν πια έφθασα στο χόστελ ήμουν τόσο κουρασμένη που, μετά από μια σύντομη σύσκεψη με τον εαυτό μου, τα σχέδια για να ξαναβγώ άλλαξαν. Προτίμησα να κρατήσω δυνάμεις για την επόμενη ημέρα που θα ήταν κι αυτή μεγάλη.
Κάποια στιγμή διαπίστωσα πως καθώς προχωρούσα κοιτούσα συνέχεια το στίγμα μου στο τάμπλετ αντί να κοιτάω γύρω μου. “Ώπα, χάνεις την ουσία!” Το κλείνω λοιπόν και αρχίζω να περιπλανιέμαι έχοντας απλά το χάρτη στο μυαλό μου. Τα βρήκα όλα! Πέρασα από το Monte Citorio, μετά βρήκα το Lindt Chocolate, που είχα διαβάσει στο φόρουμ για τις φοβερές σοκολάτες αλλά ήταν κλειστό. Μετά στο ναό του Αδριανού όπου κάθισα ακριβώς απέναντι και παρήγγειλα καφέ και ένα κομμάτι πίτσα.
Πίτσα έφαγα άλλες δύο φορές και δεν μου άρεσε καθόλου. Ίσως κάθισα σε πολύ τουριστικά και δεν ήταν καλής ποιότητας ή ίσως δεν παρήγγειλα σωστά. Δε ξέρω και δε με νοιάζει γιατί προτιμώ να κάθομαι κάπου που μου αρέσει το μέρος κι ας είναι μέτριο αυτό που θα φάω, παρά το αντίθετο. Απόλαυσα λοιπόν το καφέ μου με θέα τις κολόνες και συνέχισα.
Piazza Venezia, Altare della Patria (το καφέ που είχε προτείνει ένας φίλος ήταν κλειστό κι αυτό), Campidoglio, Cordonata και η Roman Forum από ψηλά.
Υπάρχει αλλού στο κόσμο τόση ομορφιά και τόση ιστορία συγκεντρωμένη μόλις σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα?
Πού είχα μείνει; Στη Ρωμαϊκή Αγορά.
Είχα κουραστεί, έκανε και ζέστη, βλέπω μια εκκλησία και αποφασίζω να μπω. Ήταν η Βασιλική των Κοσμά και Δαμιανού όπου … πέτυχα γάμο!
Παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος του μυστηρίου και ξεκούραστη πια συνέχισα. Πέρασα μπροστά από το Κολοσσαίο και πήρα το μετρό για Spagna. Μου είχαν πει πως το μετρό της Ρώμης είναι παλιό και βρώμικο και περίμενα να δω κάτι πραγματικά άσχημο. Δεν ήταν όμως έτσι. Παλιό μεν αλλά αξιοπρεπές , μου θύμισε του Λονδίνου στο πολύ μικρότερό του.
Η Piazza di Spagna θα μου άρεσε αν …. την είχα δει!!! Πόσος κόσμος Θεέ μου! Δυσκολεύτηκα ακόμα και να ανέβω τις σκάλες! Τέλος πάντων συνέχισα προς Piazza del Popolo με μια στάση στο Pompi για τυραμισού. Πήρα το κλασσικό, όπως είχα διαβάσει στο φόρουμ. Δεν έχω ξαναφάει πιο ωραίο και πιο φρέσκο. Θέλω κι άλλο. Τώρα!
Κατέληξα στη Piazza del Popolo. Κάθισα σε ένα από τα καφέ απολαμβάνοντας την θέα στη πλατεία. Είχα στο πρόγραμμά μου να ανέβω στο Piccio. Ούτε λόγος με τόση κούραση. Το άφησα για την επόμενη φορά.
Μετά πήρα το δρόμο της επιστροφής. Διέσχισα τη γέφυρα Ponte Regina Margherita, έκανα στάση στη Gelateria la Romana για παγωτό (καλά, ΔΕΝ υπάρχει!!!) και έφθασα μέχρι τη Piazza Cavour με το Teatro Adriano. Η ώρα ήταν περίπου 20.00 και η πλατεία είχε ακόμα κόσμο. Κυρίως νεαροί και κάποιοι ηλικιωμένοι. Κάθισα κι εγώ απολαμβάνοντας το παγωτό μου και για λίγο ένοιωσα κομμάτι αυτής της πόλης. Για μένα αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές ενός ταξιδιού.
Όταν πια έφθασα στο χόστελ ήμουν τόσο κουρασμένη που, μετά από μια σύντομη σύσκεψη με τον εαυτό μου, τα σχέδια για να ξαναβγώ άλλαξαν. Προτίμησα να κρατήσω δυνάμεις για την επόμενη ημέρα που θα ήταν κι αυτή μεγάλη.