psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.051
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Που πάμε μες τη νύχτα; (Στάση Katowice)
Γι’ άλλη μια φορά την περίοδο των γιορτών ξυπνούσα άγριο χάραμα προκειμένου να προλάβω πτήση. Ξυπνούσα είπα; Γράψτε λάθος, μιας και ξυπνάει όποιος έχει κοιμηθεί, όχι αυτός που πρέπει να ναι τέσσερις το χάραμα στο αεροδρόμιο.
(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία)
Αν έχουν ένα καλό αυτές οι ώρες είναι πως όλα τσουλάνε δίχως καθυστερήσεις, έτσι με συγκλονιστική ακρίβεια έβλεπα από το παράθυρο μου τα φώτα της Κρακοβίας 1:40 λεπτά μετά, σ’ ένα αεροδρόμιο που θα προσγειωνόμουν για τέταρτη φορά τα τελευταία 5 χρόνια. Νύχτα φύγαμε, νύχτα φτάναμε:
Έχουν όμως και τ’ αρνητικά τους μιας κι έπρεπε να περιμένουμε να ανοίξουν τα καταστήματα εστίασης στον κεντρικό σταθμό όπου είχαμε κιόλας αφιχθεί από τις επτά και μισή τοπική, καθώς όλα τα μέσα ήταν συνεπέστατα. Αφού χορτάσαμε την πείνα μας και ήπιαμε έναν σωστό καφέ, αναχωρήσαμε με το αγαπημένο flixbus για το Katowice:
* Το εισιτήριο του flixbus αγοράστηκε τελικά λίγη ώρα πριν την αναχώρηση, μέσω της εφαρμογής με κόστος 6,90€ κατ άτομο.
Το ρολόι δεν είχε γράψει δέκα όταν βγαίναμε απ’ το ξενοδοχείο για τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες. Check in δεν άξιζε να κάνουμε από νωρίς γιατί θα χρεωνόμασταν 10€ έκαστος, οπότε αφήσαμε τα πράγματα και ξεχυθήκαμε στους βροχερούς δρόμους για να περάσει η ώρα, αρχής γενομένης από το κτήριο της φιλαρμονικής απέναντι μας και το πάρκο «plac Wolności» όπου φιλοξενούσε μια υπαίθρια φωτογραφική έκθεση:
Μα γιατί δε κυκλοφορεί ψυχή; Γιορτάζουν τα φώτα στην Πολωνία ή απλά έχουν ξενυχτίσει όλοι, ήταν οι απορίες μας όσο κατευθυνόμασταν κεντρικότερα προς το εμπορικό κέντρο «Galeria Katowicka» που δε γίνεται κανείς να μη συναντήσει στο δρόμο του:
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο κεντρικός σταθμός της πόλης, όπου είδαμε επιτέλους κινητικότητα κυρίως από υποψήφιους επιβάτες αλλά κυρίως από πελάτες γνωστής αλυσίδας μπέργκερ που επικρατούσε το αδιαχώρητο όπως και στην Κρακοβία ένα πράμα. Μα τι διάολο, πρωί-πρωί τα τρων’ εδώ τα μπέργκερ με ρώτησε ο Κώστας, χωρίς να ξέρω πραγματικά τι να του πω:
Εμένα άλλο πράγμα μ’ έφερνε στο σταθμό. Ήθελα να χαλάσω ευρώ σε zloty για να έχουμε να κινούμαστε, κι ευτυχώς η πρότερη εμπειρία μου μας έσωσε, μιας και ρώτησα επίμονα το ποσό που θα παίρναμε στο ανταλλακτήριο του σταθμού, με το «φάγωμα» να είναι γύρω στο 25%. Τι λες αγάπη μου, δε θα πάρουμε, εξάλλου είχε κι άλλο ανταλλακτήριο στο στενάκι με πολύ χαμηλότερη προμήθεια του 1,5%.
Έτσι με γεμάτη πλέον τσέπη προχωρήσαμε μέσω της 3 Maja προς την «Market Square» στην οποία είχε στηθεί μια Χριστουγεννιάτικη αγορά που ευτυχώς έδειχνε σε λειτουργία:
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το μεγαλοπρεπές «Silesian Theatre» που είναι αφιερωμένο στον Stanisław Wyspiański και χτίστηκε αρχικά ως Γερμανικό θέατρο κατά το 1905-1907, αποτελώντας φυσικά το μεγαλύτερο στη Σιλεσία:
Δε σπαταλήσαμε χρόνο μιας και ήταν ακόμη νωρίς και γι’ αυτό, κατεβαίνοντας έτσι την κεντρική λεωφόρο Wojciecha Korfantego προκειμένου να δούμε κάποια αξιοθέατα, τουλάχιστον όσα μπορούσαμε υπό αυτές τις καιρικές συνθήκες:
Το χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο κτήριο της Fujitsu, ένα εκ των κέντρων διανομής της παγκοσμίως, αποκαλύφθηκε μπροστά μας μετά από λίγα μέτρα:
Προχωρούσαμε ήδη στο πάρκο «Powstańców Śląskich» όπου το πρώτο που συναντάει κανείς είναι το άγαλμα του Jerzy Ziętek, σημαντικού στρατηγού και πολιτικού της Πολωνίας και γέννημα θρέμμα της πόλης:
Σε λίγα μέτρα απόσταση διακρίνει κανείς και το θεόρατο μνημείο των ανταρτών της Σιλεσίας «Pomnik Powstańców Śląskich» κατασκευής του 1967, με τα τρία πτερύγια του να συμβολίζουν τις εξεγέρσεις του 1919, ‘20 και ’21 αντίστοιχα που συνέβησαν προκειμένου να οριστεί η περιοχή ως μέρος του Πολωνικού κράτους (κι όχι του Γερμανικού), κάτι που εν τέλει συνέβη οριστικά μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου:
Το σημείο στο οποίο βρίσκεται το μνημείο είναι υπερυψωμένο, προσφέροντας ιδιαίτερη θέα προς την απέναντι αρένα «Spodek», που κυριολεκτικά σημαίνει πιατάκι, χωρητικότητας περίπου 12.000 θεατών η οποία φιλοξενεί αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις:
Είχαμε πολλή όρεξη να συνεχιστεί αυτή η μίνι εξερεύνηση μας, η βροχή όμως που έπεφτε ακατάπαυστα μας είχε σπάσει τα νεύρα, με μένα να βρίζω μιας και ξέχασα την αγαπημένη μου ομπρέλα. Η επιστροφή κεντρικότερα ήταν μονόδρομος, προς αναζήτηση εκτός των άλλων κάποιου ζεστού καφέ:
Εντύπωση μου έκανε ακόμα ένα μνημείο που βρήκαμε στο δρόμο μας, το οποίο ονομάζεται «Pomnik Harcerzy Września» κι αφορά άγαλμα εις μνήμην του μαρτυρίου μαρτυρίου των Σιλεσιανών προσκόπων, που τον Σεπτέμβριο του 1939 αντιστάθηκαν στην είσοδο των ναζί στην πόλη του Κατοβίτσε:
Εν μέσω δυνατότερης βροχής καταφέραμε να βρούμε τελικά ανοικτό ένα πολύ ωραίο καφέ με γλυκά και πρωινά (Kawiarnia Słodki) στο οποίο καταφέραμε εκτός των άλλων να ζεσταθούμε και να στεγνώσουμε:
Όταν μια ώρα μετά σηκωθήκαμε για να ξαναβγούμε στο δρόμο οι καιρικές συνθήκες είχαν βελτιωθεί, δίνοντας μας την ευκαιρία να προχωρήσουμε στην οδό Warszawska, προκειμένου να δούμε αρχικά τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Ιατρικής «Biblioteka Śląskiego» αλλά και τη Λουθηρανική εκκλησία «Katedra Ewangelicka Zmartwychwstania» που βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο:
Κάπου εκεί ήταν που κάναμε δεξιά κατευθυνόμενοι προς τον πεζόδρομο και την πολύ όμορφη πλατεία «Dworcowy» ,συνεχίζοντας να διερωτόμαστε που είναι ο κόσμος της πόλης:
Ο πεζόδρομος «Mariacka» είναι από τα πιο ωραία σημεία του κέντρου της πόλης, διαθέτοντας πληθώρα επιλογών για φαγητό, καφέ και ποτό, ασχέτως αν τα περισσότερα καταστήματα δεν είχαν ανοίξει καν ακόμη:
Εξάλλου εμείς θέλαμε να φτάσουμε ως το τέλος προκειμένου να δούμε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Κατοβίτσε:
Η νεογοτθική εκκλησία της Αγίας Μαρίας «Kościół Mariacki» χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και παρόλο που δεν ανταποκρίθηκε στα αρχικά σχέδια είναι χαρακτηριστική, με τον οκταγωνικό της πύργο των 71 μέτρων να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της:
Αρκετά ως εδώ. Πολλά είδαμε, αρκετά περισσότερο ταξιδέψαμε με αεροπλάνα, τρένα & λεωφορεία, ήμασταν πλέον ώρες σε Πολωνικό έδαφος και δεν είχαμε ακόμη κάνει το καλώς ήρθατε. Απαράδεκτο, όφειλε να διορθωθεί αμέσως στη φιλόξενη μπάρα του «Ambasada Śledzia-Kato» που είχε προ ολίγου ανοίξει.
Έπρεπε να πάρουμε δύναμη για τη συνέχεια…
Γι’ άλλη μια φορά την περίοδο των γιορτών ξυπνούσα άγριο χάραμα προκειμένου να προλάβω πτήση. Ξυπνούσα είπα; Γράψτε λάθος, μιας και ξυπνάει όποιος έχει κοιμηθεί, όχι αυτός που πρέπει να ναι τέσσερις το χάραμα στο αεροδρόμιο.
(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία)
Αν έχουν ένα καλό αυτές οι ώρες είναι πως όλα τσουλάνε δίχως καθυστερήσεις, έτσι με συγκλονιστική ακρίβεια έβλεπα από το παράθυρο μου τα φώτα της Κρακοβίας 1:40 λεπτά μετά, σ’ ένα αεροδρόμιο που θα προσγειωνόμουν για τέταρτη φορά τα τελευταία 5 χρόνια. Νύχτα φύγαμε, νύχτα φτάναμε:
Έχουν όμως και τ’ αρνητικά τους μιας κι έπρεπε να περιμένουμε να ανοίξουν τα καταστήματα εστίασης στον κεντρικό σταθμό όπου είχαμε κιόλας αφιχθεί από τις επτά και μισή τοπική, καθώς όλα τα μέσα ήταν συνεπέστατα. Αφού χορτάσαμε την πείνα μας και ήπιαμε έναν σωστό καφέ, αναχωρήσαμε με το αγαπημένο flixbus για το Katowice:
* Το εισιτήριο του flixbus αγοράστηκε τελικά λίγη ώρα πριν την αναχώρηση, μέσω της εφαρμογής με κόστος 6,90€ κατ άτομο.
Το ρολόι δεν είχε γράψει δέκα όταν βγαίναμε απ’ το ξενοδοχείο για τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες. Check in δεν άξιζε να κάνουμε από νωρίς γιατί θα χρεωνόμασταν 10€ έκαστος, οπότε αφήσαμε τα πράγματα και ξεχυθήκαμε στους βροχερούς δρόμους για να περάσει η ώρα, αρχής γενομένης από το κτήριο της φιλαρμονικής απέναντι μας και το πάρκο «plac Wolności» όπου φιλοξενούσε μια υπαίθρια φωτογραφική έκθεση:
Μα γιατί δε κυκλοφορεί ψυχή; Γιορτάζουν τα φώτα στην Πολωνία ή απλά έχουν ξενυχτίσει όλοι, ήταν οι απορίες μας όσο κατευθυνόμασταν κεντρικότερα προς το εμπορικό κέντρο «Galeria Katowicka» που δε γίνεται κανείς να μη συναντήσει στο δρόμο του:
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο κεντρικός σταθμός της πόλης, όπου είδαμε επιτέλους κινητικότητα κυρίως από υποψήφιους επιβάτες αλλά κυρίως από πελάτες γνωστής αλυσίδας μπέργκερ που επικρατούσε το αδιαχώρητο όπως και στην Κρακοβία ένα πράμα. Μα τι διάολο, πρωί-πρωί τα τρων’ εδώ τα μπέργκερ με ρώτησε ο Κώστας, χωρίς να ξέρω πραγματικά τι να του πω:
Εμένα άλλο πράγμα μ’ έφερνε στο σταθμό. Ήθελα να χαλάσω ευρώ σε zloty για να έχουμε να κινούμαστε, κι ευτυχώς η πρότερη εμπειρία μου μας έσωσε, μιας και ρώτησα επίμονα το ποσό που θα παίρναμε στο ανταλλακτήριο του σταθμού, με το «φάγωμα» να είναι γύρω στο 25%. Τι λες αγάπη μου, δε θα πάρουμε, εξάλλου είχε κι άλλο ανταλλακτήριο στο στενάκι με πολύ χαμηλότερη προμήθεια του 1,5%.
Έτσι με γεμάτη πλέον τσέπη προχωρήσαμε μέσω της 3 Maja προς την «Market Square» στην οποία είχε στηθεί μια Χριστουγεννιάτικη αγορά που ευτυχώς έδειχνε σε λειτουργία:
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το μεγαλοπρεπές «Silesian Theatre» που είναι αφιερωμένο στον Stanisław Wyspiański και χτίστηκε αρχικά ως Γερμανικό θέατρο κατά το 1905-1907, αποτελώντας φυσικά το μεγαλύτερο στη Σιλεσία:
Δε σπαταλήσαμε χρόνο μιας και ήταν ακόμη νωρίς και γι’ αυτό, κατεβαίνοντας έτσι την κεντρική λεωφόρο Wojciecha Korfantego προκειμένου να δούμε κάποια αξιοθέατα, τουλάχιστον όσα μπορούσαμε υπό αυτές τις καιρικές συνθήκες:
Το χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο κτήριο της Fujitsu, ένα εκ των κέντρων διανομής της παγκοσμίως, αποκαλύφθηκε μπροστά μας μετά από λίγα μέτρα:
Προχωρούσαμε ήδη στο πάρκο «Powstańców Śląskich» όπου το πρώτο που συναντάει κανείς είναι το άγαλμα του Jerzy Ziętek, σημαντικού στρατηγού και πολιτικού της Πολωνίας και γέννημα θρέμμα της πόλης:
Σε λίγα μέτρα απόσταση διακρίνει κανείς και το θεόρατο μνημείο των ανταρτών της Σιλεσίας «Pomnik Powstańców Śląskich» κατασκευής του 1967, με τα τρία πτερύγια του να συμβολίζουν τις εξεγέρσεις του 1919, ‘20 και ’21 αντίστοιχα που συνέβησαν προκειμένου να οριστεί η περιοχή ως μέρος του Πολωνικού κράτους (κι όχι του Γερμανικού), κάτι που εν τέλει συνέβη οριστικά μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου:
Το σημείο στο οποίο βρίσκεται το μνημείο είναι υπερυψωμένο, προσφέροντας ιδιαίτερη θέα προς την απέναντι αρένα «Spodek», που κυριολεκτικά σημαίνει πιατάκι, χωρητικότητας περίπου 12.000 θεατών η οποία φιλοξενεί αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις:
Είχαμε πολλή όρεξη να συνεχιστεί αυτή η μίνι εξερεύνηση μας, η βροχή όμως που έπεφτε ακατάπαυστα μας είχε σπάσει τα νεύρα, με μένα να βρίζω μιας και ξέχασα την αγαπημένη μου ομπρέλα. Η επιστροφή κεντρικότερα ήταν μονόδρομος, προς αναζήτηση εκτός των άλλων κάποιου ζεστού καφέ:
Εντύπωση μου έκανε ακόμα ένα μνημείο που βρήκαμε στο δρόμο μας, το οποίο ονομάζεται «Pomnik Harcerzy Września» κι αφορά άγαλμα εις μνήμην του μαρτυρίου μαρτυρίου των Σιλεσιανών προσκόπων, που τον Σεπτέμβριο του 1939 αντιστάθηκαν στην είσοδο των ναζί στην πόλη του Κατοβίτσε:
Εν μέσω δυνατότερης βροχής καταφέραμε να βρούμε τελικά ανοικτό ένα πολύ ωραίο καφέ με γλυκά και πρωινά (Kawiarnia Słodki) στο οποίο καταφέραμε εκτός των άλλων να ζεσταθούμε και να στεγνώσουμε:
Όταν μια ώρα μετά σηκωθήκαμε για να ξαναβγούμε στο δρόμο οι καιρικές συνθήκες είχαν βελτιωθεί, δίνοντας μας την ευκαιρία να προχωρήσουμε στην οδό Warszawska, προκειμένου να δούμε αρχικά τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Ιατρικής «Biblioteka Śląskiego» αλλά και τη Λουθηρανική εκκλησία «Katedra Ewangelicka Zmartwychwstania» που βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο:
Κάπου εκεί ήταν που κάναμε δεξιά κατευθυνόμενοι προς τον πεζόδρομο και την πολύ όμορφη πλατεία «Dworcowy» ,συνεχίζοντας να διερωτόμαστε που είναι ο κόσμος της πόλης:
Ο πεζόδρομος «Mariacka» είναι από τα πιο ωραία σημεία του κέντρου της πόλης, διαθέτοντας πληθώρα επιλογών για φαγητό, καφέ και ποτό, ασχέτως αν τα περισσότερα καταστήματα δεν είχαν ανοίξει καν ακόμη:
Εξάλλου εμείς θέλαμε να φτάσουμε ως το τέλος προκειμένου να δούμε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Κατοβίτσε:
Η νεογοτθική εκκλησία της Αγίας Μαρίας «Kościół Mariacki» χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και παρόλο που δεν ανταποκρίθηκε στα αρχικά σχέδια είναι χαρακτηριστική, με τον οκταγωνικό της πύργο των 71 μέτρων να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της:
Αρκετά ως εδώ. Πολλά είδαμε, αρκετά περισσότερο ταξιδέψαμε με αεροπλάνα, τρένα & λεωφορεία, ήμασταν πλέον ώρες σε Πολωνικό έδαφος και δεν είχαμε ακόμη κάνει το καλώς ήρθατε. Απαράδεκτο, όφειλε να διορθωθεί αμέσως στη φιλόξενη μπάρα του «Ambasada Śledzia-Kato» που είχε προ ολίγου ανοίξει.
Έπρεπε να πάρουμε δύναμη για τη συνέχεια…
Last edited:
