Πολωνία Επιστροφή στη χώρα της Βότκας & του χιονιού. Katowicy i Kraków

[psilos3]

Λίγη ακόμα Κρακοβία


Καλές οι μπυρίτσες αλλά μας είχε θερίσει εδώ και ώρα…

Ευτυχώς δε χρειαζόταν να περπατήσουμε για πολύ στο γεμάτο χιόνι δρόμο μιας και το σχέδιο ήταν ήδη καταρτισμένο από πριν:

Ήθελα να κάνω ένα τραπέζι για τη γιορτή μου, σταμπάροντας ένα εστιατόριο με το όνομα «Pierogi MR Vincent» και πολύ καλές κριτικές, τα πιάτα του οποίου σκεφτόμουν πριν ξεκινήσω καν την εκδρομή:

Pielmieni με κιμά, Pierogi με διάφορα τυριά, ένα ορεκτικό με μανιτάρι, μπυρίτσες, κυρίως όμως την αυθεντική σούπα Borscht που λάτρεψα από την πρώτη φορά που τη δοκίμασα και πάλι σε πολωνικό έδαφος στην πρωτεύουσα Βαρσοβία, ιδανική εκτός των άλλων για τέτοιες χειμωνιάτικες μέρες. Κόστος; Γύρω στα 30€ όλα μαζί.

Με χαμόγελο ευτυχίας και πολύ γεμάτα στομάχια έως σκασμού, βγήκαμε απόγευμα πλέον προκειμένου να βολτάρουμε και λίγο προς την ανοικτή αγορά με τα φαγάδικα που βρισκόταν δίπλα μας:

Ακόμη ένα μέρος – ορισμός του αυθεντικού Zapiekanki, που το 2019 είχαμε τιμήσει ουκ ολίγες φορές, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση ήταν αδύνατο, ωστόσο πάντα έχει πλάκα ένα πέρασμα από την πλατεία Nowy:

Το δικό μου πονηρό μυαλό όμως είχε άλλα σχέδια, έτσι προσπεράσαμε γρήγορα την Εβραϊκή συναγωγή με τα φυλλάδια του πολέμου στη γάζα κρεμασμένα στα κάγκελα της, βγαίνοντας στην γνωστή και μη εξαιρετέα οδό Miodowa:

Εκεί δίπλα ήταν το αγαπημένο μου μπαρ, χωμένο μέσα στο στενό της Skwer Ozjasza Thona πίσω απ’ το παρκάκι. Το μαγαζί που πρωτοσυστηθήκαμε στην Κρακοβία τεσσεράμισι χρόνια πριν ίδιο κι απαράλλαχτο, με σκοτεινή ατμόσφαιρα, ωραίες μουσικές, τη σημαία της Λ.Δ. της Γερμανίας κρεμασμένη σε περίοπτη θέση, με τα ψυγεία και τα βαρέλια του ασφυκτικά γεμάτα προσφέροντας μας χωνευτική βότκα και μπύρα. Αυτή είναι η Propaganda :

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να ξαναχρησιμοποιήσουμε το τραμ, μιας και είχαμε διανύσει -με τις απαραίτητες στάσεις- κιόλας τη μισή διαδρομή. Θα το κόβαμε με το πόδι το ενάμισι χιλιόμετρο πατώντας ωραίο φρέσκο χιονάκι, άλλοτε σε πάρκα κι άλλοτε σε κεντρικές οδούς:

Δε μας πήρε και πολλή ώρα να φτάσουμε ξανά στην κεντρική πλατεία, όμορφα φωτισμένη και στολισμένη όπως είναι λογικό:

Κυριακή βραδάκι με τσουχτερό κρύο κι ο κόσμος ήταν πλέον αισθητά πιο μειωμένος, κινούμενος κυρίως στα μπαράκια και τα εστιατόρια περιμετρικά της πλατείας:

Κάναμε μια σύντομη βόλτα κι εμείς ψάχνοντας κατάστημα για αναμνηστικά που ήθελε ο Κώστας και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ν’ αλλάξουμε και να ξαναβγούμε αμέσως:

Ένα μισάωρο μετά ήμασταν και πάλι στο δρόμο και συγκεκριμένα στην Floriańska, με την αναζήτηση καταστήματος τουριστικών να συνεχίζεται κι εμένα να βρίσκω την ευκαιρία για μερικές ακόμη νυχτερινές λήψεις:

Πώς να χορτάσεις τέτοια πόλη; Γίνεται;

Τη λύση για τα ψώνια μας έδωσε ένας παππούς Εβραίος αν κατάλαβα καλά, καλωσορίζοντας μας μάλιστα στα Ελληνικά. Είχαμε χάσει όμως πολύτιμο χρόνο με τη δίψα μας ν’ αυξάνεται κατακόρυφα. Δε πειράζει, μιας και είχε έρθει ώρα γι’ ακόμη ένα αγαπημένο μπαράκι της πόλης που «γράψαμε χιλιόμετρα» και ήταν ευκαιρία να επισκεφτούμε, κατεβαίνοντας δίχως περισσότερη σκέψη τη σκάλα του υπογείου «Black Gallery Pub» που χαιρόμουν ιδιαίτερα που ξανάβλεπα:

Ήπιαμε τις μπύρες μας, δοκιμάσαμε τη βότκα με το μέλι, πιάσαμε την κουβέντα ξανά με τον ιδιοκτήτη ο οποίος επιβεβαίωσε την καλή μου μνήμη, κεραστήκαμε, χαιρετηθήκαμε κι αναχωρήσαμε γι’ άλλα.

Όσο για τη συνέχεια; Πολλά είχα στο μυαλό μου αλλά η Κυριακή μου περιόρισε λίγο έως πολύ τις επιλογές, καταλήγοντας εν τέλει σ’ ένα μπαράκι κοντά στο ξενοδοχείο με το όνομα «English football club» κι έμβλημα τα τρία λιοντάρια. Αν νομίζετε ότι είναι από τα μπαρ που μαζεύονται Εγγλεζάρες για να δούνε μπάλα και να μπεκρουλιάσουνε δίχως αύριο, είμαι ‘δω για να σας επιβεβαιώσω. Αυτό ακριβώς είναι, τέτοια ώρα όμως τέτοια λόγια. Γευσιγνωσία βότκας μέρος τέταρτο, πέμπτο και βάλε…

Με την ώρα περασμένη 12 ήδη, είπαμε να κολλήσουμε τα τελευταία ένσημα της εκδρομής και να στρογγυλέψουμε τον αριθμό των σφηνακίων που ‘χαμε καταναλώσει, έτσι για το καλό. Η μπάρα του γεμάτου πάντα «Bull Pub» είναι σταθερή αξία τέτοιες ώρες, αν εξαιρέσεις βέβαια το karaoke των παράφωνων τουριστών…

Όλα καλά. Ευχαριστημένοι και χορτασμένοι απ’ όλα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για λίγες ώρες ξεκούρασης.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[connosp]

Επιστροφή στη χώρα της Βότκας και του χιονιού. Katowicy i Kraków

​

Το είχα γράψει και παλαιότερα, το γράφω και τώρα με αφορμή την ιστορία που πρόκειται ν’ ακολουθήσει: Δε γίνεται χρονιά χωρίς επίσκεψη στην Πολωνία! Εξάλλου όσοι με διαβάζετε θα γνωρίζετε ότι κατά τα φαινόμενα αυτή είναι η αγαπημένη μου ευρωπαϊκή χώρα να ταξιδεύω. Χωρίς μεγάλη ανάλυση, τα έχει όλα και συμφέρει.

Για να είμαι δίκαιος όμως την ίδια ατάκα είχα γράψει και για την Ιταλία. Και τις δύο όπως επίσης είναι γνωστό τις επισκέπτομαι επί συναπτά έτη, κάτι που δεν έγινε μέσα στο 2023 και μου κόστισε αρκετά. Οι πιθανότητες για ταξίδι με προορισμό μία εκ των δύο μάλιστα ήταν 50-50 όταν τέθηκε το θέμα της εκδρομής στο αγαπημένο τριήμερο των Φώτων που τείνει να καθιερώσω και αυτό, καθώς τα προηγούμενα δύο με βρήκαν στο Ζάγκρεμπ και τη Μάλτα.

Είχα υποσχεθεί στον φίλο μου τον Κώστα να το πάμε μαζί, παραχωρώντας του χωρίς πρόβλημα την προτεραιότητα να επιλέξει, μιας κι εμένα δε θα με χαλούσε ότι και να διάλεγε. Η μέρες ήταν ίδιες, το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου απροσδόκητα παρόμοιο, οπότε το μόνο που άλλαζε ήταν τα περαιτέρω.

Δική μου κρυφή προτίμηση ήταν η Ιταλία, με σκοπό να επισκεφτώ τη Βερόνα, κάτι που εν τέλει ευτυχώς δεν έγινε με τις απεργίες των αεροδρομίων το συγκεκριμένο διάστημα, καταλήγοντας εν τέλει κανένα μήνα πριν οριστικά στην πάντα θελκτική στα μάτια μου Πολωνία.

View attachment 454202

Ο μόνος όρος που έθεσα ήταν να επισκεφτούμε μια πόλη που δεν έχω δει προκειμένου να γεμίσω όσο γίνεται περισσότερο εμπειρίες στη χώρα. Το περσινό πείραμα του Rzeszów άλλωστε είχε πετύχει και με το παραπάνω, καταλήγοντας αυτή τη φορά στο γειτονικό στην Κρακοβία και το αεροδρόμιο της Katowice, πόλη που είχα σταμπάρει και ήθελα να δω παρόλες τις ενστάσεις μου. Μια πόλη που αν και είναι βιομηχανική ως επί το πλείστον, τα τελευταία χρόνια αλλάζει κι εξελίσσεται συνεχώς.

Λόγω πρωινής πτήσης βέβαια στην επιστροφή ήξερα ότι θ’ αφιερωθεί κι ένα βραδάκι στην Κρακοβία την οποία θα έβλεπα για τρίτη φορά, γεγονός που όχι μόνο δε με πείραξε αλλά το ήθελα κιόλας. Τρίτη, τέταρτη, εικοστή τρίτη να είναι, μικρή σημασία έχει για μια τόσο λατρεμένη πόλη. Εξάλλου τα εστιατόρια και τα πολυάριθμα μπαρ της είναι πάντα εκεί και μας περιμένουν.

Μικρή χειμωνιάτικη ιστοριούλα λοιπόν για την Πολωνία, σε 2 πόλεις αντίθετες μεταξύ τους αλλά με ξεχωριστό ενδιαφέρον, για μια χώρα που κρατάει ακόμα τα στάνταρντ της κι όσο πάει γίνεται καλύτερη.

Τα φώτα, στη χώρα της Βότκας.

Ξεκινάμε! Aναμένουμε....

 

[L33T]

View attachment 454206

η πόλη μου (πάνω δεξιά) - Katowicάρα!

 

[psilos3]

Σχεδιασμός και προετοιμασία εκδρομής



Εύκολα πράγματα, βατά, γνωστά και ασφαλή. Για αρχή εισιτηριάκι με τη Ryan της καρδιάς μας δύο μήνες πριν, μόνο της αναχώρησης στα 30€, με την ανοικτή την περίπτωση να το κάψουμε αν κάτι στραβώσει.
Η επιστροφή ήταν ακριβή, οπότε σκέφτηκα να την περιμένουμε να πέσει. Να που δικαιώθηκα πανηγυρικά, μιας και το παρακολουθούσα καθημερινά, έτσι από τα 170 (!) που ‘χε φτάσει έπεσε ξαφνικά στα 50€ κανένα μήνα πριν. Bingo, το ρίσκο μας βγήκε!

Για τα υπόλοιπα δεν ανησυχούσα. Το ξαναγράφω, η Πολωνία παραμένει αρκετά λογική σε τιμές παρόλο που και εκεί χτύπησε η ακρίβεια όπως παντού.

Διαμονή σε ξενοδοχείο λοιπόν στην πόλη του Katowice και συγκεκριμένα στο «B&B Hotel Katowice Centrum» με κριτήριο σαφώς την εύκολη πρόσβαση στα μέσα μετακίνησης και το κέντρο με τα πόδια, μια εξαιρετική επιλογή:

Το ίδιο ακριβώς ζητούμενο υπήρχε και για την Κρακοβία, μόνο που εδώ η εμπειρία και το φρέσκο θα έλεγε κανείς ταξίδι μου στην πόλη έπαιξαν ρόλο, καταλήγοντας δίχως σκέψη στο «Great Polonia Kraków Old Town», λίγα μόνο βήματα από την κεντρική πλατεία:

Αμφότερα κρατήθηκαν από την πλατφόρμα της booking, με κόστος 47€ του Katowice και 52€ της Κρακοβίας με πλούσιο πρωινό σε μπουφέ.

Το μόνο που άφησα στο φλου -ελέγχοντας όμως δρομολόγια τρένων και λεωφορείων- ήταν η μετακίνηση μας προς το Κατοβίτσε, μιας και δεν είχα ιδέα τι ώρα θα φτάναμε στον κεντρικό σταθμό της Κρακοβίας, αποφασίζοντας να κάνω κράτηση τελευταία στιγμή.

Έτσι έκλεισα μόνο όσα ήμουν σίγουρος, αρχίζοντας από την μετάβαση από/προς το αεροδρόμιο John Paul II με το τρενάκι σε κόστος περί τα 4€ ανά άτομο ανά διαδρομή, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας απ’ όπου μπορεί κάποιος να κάνει κράτηση:

Εξίσου εξευτελιστική τιμή είχε το τρένο της επιστροφής από τη μια πόλη στην άλλη, εκδίδοντας εισιτήριο μέσω του δύσχρηστου μεν, αποδοτικού δε website «https://www.intercity.pl/en/» των Πολωνικών σιδηροδρόμων, δύο εβδομάδες πριν με κόστος 4,30€/άτομο:

Τι άλλο απέμενε από έναν μικρό σχεδιασμό; Τίποτα πέρα απ’ τη συμπλήρωση του χάρτη δεδομένων των συνθηκών. Κέντρο και γύρω απ’ αυτό για το Κατοβίτσε, τίποτα πέρα από ένα –δυο αξιοθέατα που ήθελα, φαγάδικα και μπαρ για την Κρακοβία:

Ήταν αρκετά για μια σύντομη όπως φαινόταν εκδρομή…

 

[psilos3]

Που πάμε μες τη νύχτα; (Στάση Katowice)



Γι’ άλλη μια φορά την περίοδο των γιορτών ξυπνούσα άγριο χάραμα προκειμένου να προλάβω πτήση. Ξυπνούσα είπα; Γράψτε λάθος, μιας και ξυπνάει όποιος έχει κοιμηθεί, όχι αυτός που πρέπει να ναι τέσσερις το χάραμα στο αεροδρόμιο.


(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία)

Αν έχουν ένα καλό αυτές οι ώρες είναι πως όλα τσουλάνε δίχως καθυστερήσεις, έτσι με συγκλονιστική ακρίβεια έβλεπα από το παράθυρο μου τα φώτα της Κρακοβίας 1:40 λεπτά μετά, σ’ ένα αεροδρόμιο που θα προσγειωνόμουν για τέταρτη φορά τα τελευταία 5 χρόνια. Νύχτα φύγαμε, νύχτα φτάναμε:

Έχουν όμως και τ’ αρνητικά τους μιας κι έπρεπε να περιμένουμε να ανοίξουν τα καταστήματα εστίασης στον κεντρικό σταθμό όπου είχαμε κιόλας αφιχθεί από τις επτά και μισή τοπική, καθώς όλα τα μέσα ήταν συνεπέστατα. Αφού χορτάσαμε την πείνα μας και ήπιαμε έναν σωστό καφέ, αναχωρήσαμε με το αγαπημένο flixbus για το Katowice:

* Το εισιτήριο του flixbus αγοράστηκε τελικά λίγη ώρα πριν την αναχώρηση, μέσω της εφαρμογής με κόστος 6,90€ κατ άτομο.

Το ρολόι δεν είχε γράψει δέκα όταν βγαίναμε απ’ το ξενοδοχείο για τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες. Check in δεν άξιζε να κάνουμε από νωρίς γιατί θα χρεωνόμασταν 10€ έκαστος, οπότε αφήσαμε τα πράγματα και ξεχυθήκαμε στους βροχερούς δρόμους για να περάσει η ώρα, αρχής γενομένης από το κτήριο της φιλαρμονικής απέναντι μας και το πάρκο «plac Wolności» όπου φιλοξενούσε μια υπαίθρια φωτογραφική έκθεση:

Μα γιατί δε κυκλοφορεί ψυχή; Γιορτάζουν τα φώτα στην Πολωνία ή απλά έχουν ξενυχτίσει όλοι, ήταν οι απορίες μας όσο κατευθυνόμασταν κεντρικότερα προς το εμπορικό κέντρο «Galeria Katowicka» που δε γίνεται κανείς να μη συναντήσει στο δρόμο του:

Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο κεντρικός σταθμός της πόλης, όπου είδαμε επιτέλους κινητικότητα κυρίως από υποψήφιους επιβάτες αλλά κυρίως από πελάτες γνωστής αλυσίδας μπέργκερ που επικρατούσε το αδιαχώρητο όπως και στην Κρακοβία ένα πράμα. Μα τι διάολο, πρωί-πρωί τα τρων’ εδώ τα μπέργκερ με ρώτησε ο Κώστας, χωρίς να ξέρω πραγματικά τι να του πω:

Εμένα άλλο πράγμα μ’ έφερνε στο σταθμό. Ήθελα να χαλάσω ευρώ σε zloty για να έχουμε να κινούμαστε, κι ευτυχώς η πρότερη εμπειρία μου μας έσωσε, μιας και ρώτησα επίμονα το ποσό που θα παίρναμε στο ανταλλακτήριο του σταθμού, με το «φάγωμα» να είναι γύρω στο 25%. Τι λες αγάπη μου, δε θα πάρουμε, εξάλλου είχε κι άλλο ανταλλακτήριο στο στενάκι με πολύ χαμηλότερη προμήθεια του 1,5%.

Έτσι με γεμάτη πλέον τσέπη προχωρήσαμε μέσω της 3 Maja προς την «Market Square» στην οποία είχε στηθεί μια Χριστουγεννιάτικη αγορά που ευτυχώς έδειχνε σε λειτουργία:

Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το μεγαλοπρεπές «Silesian Theatre» που είναι αφιερωμένο στον Stanisław Wyspiański και χτίστηκε αρχικά ως Γερμανικό θέατρο κατά το 1905-1907, αποτελώντας φυσικά το μεγαλύτερο στη Σιλεσία:

Δε σπαταλήσαμε χρόνο μιας και ήταν ακόμη νωρίς και γι’ αυτό, κατεβαίνοντας έτσι την κεντρική λεωφόρο Wojciecha Korfantego προκειμένου να δούμε κάποια αξιοθέατα, τουλάχιστον όσα μπορούσαμε υπό αυτές τις καιρικές συνθήκες:

Το χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο κτήριο της Fujitsu, ένα εκ των κέντρων διανομής της παγκοσμίως, αποκαλύφθηκε μπροστά μας μετά από λίγα μέτρα:

Προχωρούσαμε ήδη στο πάρκο «Powstańców Śląskich» όπου το πρώτο που συναντάει κανείς είναι το άγαλμα του Jerzy Ziętek, σημαντικού στρατηγού και πολιτικού της Πολωνίας και γέννημα θρέμμα της πόλης:

Σε λίγα μέτρα απόσταση διακρίνει κανείς και το θεόρατο μνημείο των ανταρτών της Σιλεσίας «Pomnik Powstańców Śląskich» κατασκευής του 1967, με τα τρία πτερύγια του να συμβολίζουν τις εξεγέρσεις του 1919, ‘20 και ’21 αντίστοιχα που συνέβησαν προκειμένου να οριστεί η περιοχή ως μέρος του Πολωνικού κράτους (κι όχι του Γερμανικού), κάτι που εν τέλει συνέβη οριστικά μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου:

Το σημείο στο οποίο βρίσκεται το μνημείο είναι υπερυψωμένο, προσφέροντας ιδιαίτερη θέα προς την απέναντι αρένα «Spodek», που κυριολεκτικά σημαίνει πιατάκι, χωρητικότητας περίπου 12.000 θεατών η οποία φιλοξενεί αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις:

Είχαμε πολλή όρεξη να συνεχιστεί αυτή η μίνι εξερεύνηση μας, η βροχή όμως που έπεφτε ακατάπαυστα μας είχε σπάσει τα νεύρα, με μένα να βρίζω μιας και ξέχασα την αγαπημένη μου ομπρέλα. Η επιστροφή κεντρικότερα ήταν μονόδρομος, προς αναζήτηση εκτός των άλλων κάποιου ζεστού καφέ:

Εντύπωση μου έκανε ακόμα ένα μνημείο που βρήκαμε στο δρόμο μας, το οποίο ονομάζεται «Pomnik Harcerzy Września» κι αφορά άγαλμα εις μνήμην του μαρτυρίου μαρτυρίου των Σιλεσιανών προσκόπων, που τον Σεπτέμβριο του 1939 αντιστάθηκαν στην είσοδο των ναζί στην πόλη του Κατοβίτσε:

Εν μέσω δυνατότερης βροχής καταφέραμε να βρούμε τελικά ανοικτό ένα πολύ ωραίο καφέ με γλυκά και πρωινά (Kawiarnia Słodki) στο οποίο καταφέραμε εκτός των άλλων να ζεσταθούμε και να στεγνώσουμε:

Όταν μια ώρα μετά σηκωθήκαμε για να ξαναβγούμε στο δρόμο οι καιρικές συνθήκες είχαν βελτιωθεί, δίνοντας μας την ευκαιρία να προχωρήσουμε στην οδό Warszawska, προκειμένου να δούμε αρχικά τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Ιατρικής «Biblioteka Śląskiego» αλλά και τη Λουθηρανική εκκλησία «Katedra Ewangelicka Zmartwychwstania» που βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο:

Κάπου εκεί ήταν που κάναμε δεξιά κατευθυνόμενοι προς τον πεζόδρομο και την πολύ όμορφη πλατεία «Dworcowy» ,συνεχίζοντας να διερωτόμαστε που είναι ο κόσμος της πόλης:

Ο πεζόδρομος «Mariacka» είναι από τα πιο ωραία σημεία του κέντρου της πόλης, διαθέτοντας πληθώρα επιλογών για φαγητό, καφέ και ποτό, ασχέτως αν τα περισσότερα καταστήματα δεν είχαν ανοίξει καν ακόμη:

Εξάλλου εμείς θέλαμε να φτάσουμε ως το τέλος προκειμένου να δούμε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Κατοβίτσε:

Η νεογοτθική εκκλησία της Αγίας Μαρίας «Kościół Mariacki» χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και παρόλο που δεν ανταποκρίθηκε στα αρχικά σχέδια είναι χαρακτηριστική, με τον οκταγωνικό της πύργο των 71 μέτρων να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της:

Αρκετά ως εδώ. Πολλά είδαμε, αρκετά περισσότερο ταξιδέψαμε με αεροπλάνα, τρένα & λεωφορεία, ήμασταν πλέον ώρες σε Πολωνικό έδαφος και δεν είχαμε ακόμη κάνει το καλώς ήρθατε. Απαράδεκτο, όφειλε να διορθωθεί αμέσως στη φιλόξενη μπάρα του «Ambasada Śledzia-Kato» που είχε προ ολίγου ανοίξει.

Έπρεπε να πάρουμε δύναμη για τη συνέχεια…

 

[varioAthens]

Εν τελει ο κοσμος ΠΟΥ ηταν?

 

[psilos3]

Εν τελει ο κοσμος ΠΟΥ ηταν?

Τι να σου πω, μάλλον σπίτι του, μετά τις τρεις-τέσσερις άρχισε να ξεκινάει το πανηγύρι.
Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω το γιατί.

 

[varioAthens]

Τι να σου πω, μάλλον σπίτι του, μετά τις τρεις-τέσσερις άρχισε να ξεκινάει το πανηγύρι.
Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω το γιατί.

Ικαριωτες οι Κατοβιτσαίοι

 

[psilos3]

Ικαριωτες οι Κατοβιτσαίοι

Σωστηηηηηή, δε το χα προσεγγίσει καθόλου έτσι!

 

[Sof Guru]

Αχχχ μου θύμισε τις 15 μέρες που πέρασα στο Κατοβίτσε κάνοντας Erasmus . Χωρίς να έχει κάτι που να τρελαίνει τον επισκέπτη αυτή την πόλη την αγαπάς. Μου βγάζει μια απλότητα και μία άνεση που πραγματικά είναι απαραίτητα στοιχεία κατά τη γνώμη μου για κάποιον επισκέπτη.
Να συμπληρώσω στα παραπάνω ότι η πόλη διαθέτει ένα από τα πιο όμορφα κτίρια πανεπιστημίου, το University of Economics που επισκέφτηκα και εσωτερικά και πραγματικά εντυπωσιάζει.
Επίσης έχει και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων πολωνικών και μη πόλεων ότι διαθέτει κάποια από τα πιο ποιοτικά χόστελ. Εμείς με το πρόγραμμα μέναμε στο Hostel Rynek 7 πολύ κεντρικό και με απίστευτη ατμόσφαιρα το βράδυ βλέποντας την θέα της πλατείας, τα τραμ με συνοδεία βροχής
(πολύ νερό) , το Rawy Boulevards κλπ και όλο αυτό να ήταν η καλύτερη κατάληξη της ημέρας για όλους μας.
Ξαναπήγα και θα ξαναπάω αν τύχει γιατί όπως λέει και ο psilos3 η Πολωνία τα έχει όλα και συμφέρει.
Εγώ θα προσθέσω ότι είναι μια χώρα που ταξιδιωτικό επίκεντρο της δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα Βαρσοβία αλλά έχει πόλεις όπως η Κρακοβία, το Κατοβίτζε, το Πόζναν , το Βρότσλαβ, το Γκντανσκ, το Λοτζ, το Σζκζετσίν που όχι μόνο αξίζουν επίσκεψη αλλά μπορούν να αποτελέσουν μόνοι τους αυτούσιοι ταξιδιωτικοί προορισμοί.

 

[psilos3]

@Sof Guru Σ' ευχαριστώ για την πολύ χρήσιμη παρέμβαση σε μια ακόμη ιστορία μου.
Με τα χρόνια και τα ταξίδια διαπιστώνω κι εγώ πως τέτοιες «μη τουριστικές» πόλεις όπως το Κατοβίτσε καλή ώρα, έχουν μια περίεργη γοητεία με την απλότητα τους.
Όσο για τη χώρα στο σύνολο της τι να λέμε, σταθερή αξία!

 

[psilos3]

Στην πόλη, ως το ξημέρωμα του χιονιά



Η απολαυστική μπυρίτσα μας έδωσε την απαιτούμενη ώθηση και μας υπενθύμισε την πείνα που είχαμε. Βγήκαμε στο δρόμο περνώντας κάτω απ’ το διάσημο άγαλμα «bluesman» που βρίσκεται στον κεντρικό πεζόδρομο, ένα γλυπτό ισορροπίας του γλύπτη Jerzy Kędziora ο οποίος έχει τη φήμη ότι αψηφά τη βαρύτητα και βρίσκεται εκεί για να τιμήσει τη μνήμη της κοινότητας των blues της Σιλεσίας:

Αφού φάγαμε κάτι πολύ ωραίο με ροκφόρ σε μια τοπική πιτσαρία, αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μια στάση στην μπυραρία «Mały Kredens» που ακόμη κι αν εκ πρώτης δε σου γεμίζει το μάτι, αποτελεί μια ατμοσφαιρική μπυραρία στην οποία εκτός των άλλων σερβίρονται γλυκά και φαγητά:

Ήπιαμε το ρημαδο-pint και μιας και το ρολόι έδειχνε περασμένες δύο είπαμε να πάρουμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο ώστε να τσεκάρουμε επιτέλους και να γίνουμε λίγο άνθρωποι:

Πρώτα όμως ξαναπεράσαμε από την ανοικτή αγορά «Jarmark Bożonarodzeniowy» που έδειχνε αρκετά πιο ζωηρή, με όλο και περισσότερα υπαίθρια καταστήματα να ‘χουν πλέον ανοίξει:

Όντως ο κόσμος που κυκλοφορούσε πλέον στους δρόμους και τις πλατείες ήταν αισθητά περισσότερος αν κι όχι ακόμα αυτός που θα περίμενα:

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στους γύρω δρόμους βλέποντας παράλληλα τα όμορφα και ιστορικά κτήρια του Κατοβίτσε, όπως το πρώτο γυμνάσιο του «III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza» κατασκευής 1871, μοναδικό έως τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο:

Αφού ψωνίσαμε σ’ ένα μίνι μαρκετ φτάσαμε εν τέλει στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, με την εξωτερική του ταμπέλα να θυμίζει κάτι σαν βενζινάδικο:

Έτσι μετά το χρειαζούμενο ύπνο αλλά κι ένα καφεδάκι στο ξενοδοχείο που μας γέμισαν ενέργεια ξαναβρεθήκαμε στη γύρα περίπου στις έξι και μισή, με κατεύθυνση την κεντρική Χριστουγεννιάτικη αγορά και μια υποψία χιονιού στην ατμόσφαιρα:

Είδες φίλε, τελικά εδώ άμα δε νυχτώσει δε βγαίνουν απ’ τα σπίτια τους συμφωνήσαμε και οι δύο κρατώντας ένα ποτήρι καυτό Gluwein στα χέρια μας. Παρόλο το κρύο που όπως είναι λογικό ήταν αρκετό, η μπάντα στη διπλανή εξέδρα γέμισε με ωραίες μουσικές την ήδη ωραία νύχτα:

Αφού ζεστάναμε το μέσα μας όπως έπρεπε ήταν ώρα να μεριμνήσουμε για τα στομάχια μας, γι’ αυτό και κινήσαμε προς τον πεζόδρομο. Τι καλύτερο βέβαια από ένα παραδοσιακό Πολωνικό zapiekanki το οποίο παραγγείλαμε με νοήματα στο κατάστημα που είχα στις σημειώσεις μου «tradycyjne zapiekanki- z ogórem czy bez?» και μας άρεσε ιδιαίτερα. Γιατί δεν παραγγείλαμε βέβαια το μεγάλο δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα…

Τι φέρνει όμως το καλό το zapiekanki; Δίψα, σωστά μαντέψατε, και με το «Greenpoint Mariacka» στο δρόμο μας δε χωρούσε πολλή συζήτηση προκειμένου να δοκιμάσουμε μια κόκκινη. Είναι που ‘χω αδυναμία στις υπόγειες μπυραρίες ένα πράμα:

Είχαμε μπει στα σοβαρά στο παιχνίδι πλέον. Λίγα μέτρα πιο κάτω κι απέναντι από το άγαλμα του bluesman υπήρχε κι αυτή η μπυραρία (διχως όνομα στο google maps) όπου μπορεί να βρει κανείς -γιατί όχι κι εμείς- μπύρες φρέσκιες από δεξαμενή, σε εξευτελιστική μάλιστα τιμή, γεγονότα που αμφότερα μου θύμισαν την περσινή εκδρομή μου στην Πράγα:

Με τα μάτια στραμμένα πλέον στο νυχτερινό φωτισμό του «Kościół Mariacki» και τον καιρό να έχει ηρεμήσει προς στιγμήν, κατευθυνόμασταν στο μπαράκι «Ambasada Śledzia-Kato» απ’ το οποίο είχαμε ξεκινήσει το μεσημέρι και ήθελε ο Κώστας να ξαναπάμε.
Στόχος; Γευσιγνωσία το δίχως άλλο, με τον μπάρμαν να ‘χει πάρει φωτιά, δίνοντας μας ιδέες από τον κατάλογο που βλέπαμε μπροστά μας:

Ώρα μετά και χαμένοι κάπου μεταξύ βότκας και μπύρας (τι πιο σύνηθες για Πολωνία θα μου πεις) επιστρέφαμε και πάλι στο κρύο με το χιόνι να πέφτει πλέον κατά ριπάς. Τα σχέδια είχαν πάει περίπατο εδώ και ώρα, με τη συνέχεια να μας βγάζει στο «Magazyn - Cocktail Bar» και στο «Pünkt Widzenia Cocktail bar» όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο, πριν καταλήξουμε και πάλι για ένα πρόχειρο υπέροχο γεύμα με κιμά πάνω σε αφράτη ζύμη, δίπλα ακριβώς στα zapiekanki. Είπαμε, οι Πολωνοί και βγαίνουν, και τρώνε!

Με τη δέουσα πλέον προσοχή παίρναμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο, αφήνοντας πίσω μας τις όμορφες εικόνες του πεζόδρομου και της αγοράς, σκεπασμένης πλέον στα λευκά:

Τι να κάνουμε όμως που πέσαμε πάνω σε υπουργείο, και συγκεκριμένα στο «Ministry of Herring and Vodka» όπου δε μπορέσαμε ν’ αντισταθούμε. Να μη πάμε για τα τελευταία; Η βραδιά κρατούσε καλά ακόμη!

Με το ρολόι να δείχνει περασμένες τρεις και την ευδιαθεσία που μας διακρίνει σε τέτοιες περιπτώσεις να ναι διάχυτη, φτάναμε επιτέλους στο ξενοδοχείο:

Γεμάτοι, πνευματικά και …οινοπνευματικά.