Κούβα Η Κούβα πριν το άνοιγμα στον Τουρισμό

[soudianos]

Φίλες και φίλοι γεια σας. Δύσκολη αυτή η απόφαση μου να γράψω αναμνήσεις από τη Κούβα. Αλλά το κάνω περισσότερο για εγκυκλοπαιδική ενημέρωση σας. Καλο είναι να γνωρίσει ο τουρίστας πως ήταν τα πράγματα μερικά χρόνια πριν.Διάβασα όλες τις ιστορίες σας σχετικά με τη Κούβα. Βρήκα μερικές ομοιότητες με τη προηγούμενη εποχή.Ήταν απο τα λίγα μέρη που ταξίδεψα τόσο συχνα, σε σύντομο χρονικό διάστημα, και από τα μέρη που αποκτάς αμέσως φιλίες. Μέσα όμως σ΄ένα αυστηρό κομμουνιστικό καθεστώς. Ιδίως αρνητικά προσκείμενοι στον Έλληνα ναυτικό!!
Την ιστορία θα τη γράψω σε συνέχειες. Δεν θα είναι πολλές οι σελίδες. Θα αναφερθώ πρώτα σε γενικότητες και μετά σε ορισμένα αξιοσημείωτα γεγονότα που μας τύχαιναν.
Πάμε λοιπόν

Κούβα . Πριν το άνοιγμα στο τουρισμό​

Η μέρα ήταν ηλιόλουστη όπως συνήθως. Με μικρή ταχύτητα προχωρούμε για την είσοδο του λιμανιού της Αβάνας. Μπαίνοντας στη στενή είσοδο αριστερά μας βρίσκεται το Μόρο, παλιό κάστρο, τώρα είναι είδος λιμεναρχείου αλλά και φυλακές, όπου «φιλοξενηθήκαν» και ‘Ελληνες στο παρελθόν. Δεξία, η αρχή του πελώριου παραλιακού δρόμου, της malecon, όπως τη λένε.
Ήμασταν ξανά εδώ πριν 2 μήνες περίπου. Για 16 μήνες, κάθε δυο μήνες ήμασταν Κούβα. Μας ξέρουν με τα μικρά μας ονόματα. Πλευρίζουμε. Καπιταλιστικό πλοίο στο λιμάνι. Απάνω τους companeros. Mπαίνουν καμιά πενηνταριά άτομα με στολές, κι αρχίζει το ψάξιμο. Ψάξιμο παντού, καμπίνες, κοινόχρηστους χώρους, κατάστρωμα μηχανές. Δυο ώρες θα μείνουν σίγουρα. Αντόνιο μου λέει ένας γνωστος, vamos para la cabina. Γιατί ρε κομπανιέρο; Αφού δε βρίσκεις τίποτα. Σας κάνω και δωράκια, σας δίνω τσίχλες, τσιγάρα, έδωσα σε κάποιον ένα εντυπωσιακό μεταξωτό σλιπάκι που μου το ζήτησε χωρίς να με ρωτήσει αν είναι μεταχειρισμένο, και που μπροστά μου κατέβασε το παντελόνι της στολής και το φόρεσε. Τη άλλη φορά τέσσερα άτομα μέσα στη καμπίνα με στείλατε να σας φέρω κόκα κόλες, και μετά από δυο ώρες έψαχνα να βρω το στυλό μου τον πάρκερ, και είχε εξαφανιστεί. Νο, νο, vamos γιατί αξιωματικός κοιτάζει. Να τρία άτομα πάλι, συρτάρια ντουλάπες, κάθονται κιόλας κουβεντιάζουμε , παίρνουν πάλι το δωράκι τους και πάνε στην επόμενη. Μην νομίζετε ότι αν βρουν κάτι θα σου κάνουνε καταγγελία; Το παίρνουν για δική τους χρήση. Πριν την άφιξη στη Κούβα κάνουμε δηλωτικό ατομικό. Ότι χρήματα έχουμε ακόμη και κέρματα δηλώνεται το ποσό, μπαίνουν σε φάκελο με το όνομα μας παραδίδονται στον καπετάνιο και σφραγίζονται από το τελωνείο σε ειδικό χώρο του πλοίου. Θα μας παραδοθούν μετά την αναχώρηση από Κούβα. Το ίδιο και οι φωτογραφικές μηχανές. Δυστυχώς για μένα Δηλώνουμε επίσης, ρολόγια χρυσαφικά ασημικά και κάθε souvenir που έχουμε. Μας ταλαιπωρούν, τους βρίζουμε, το καταλαβαίνουν και το καταπίνουν, αλλά στη έχουν στημένη κάπου αλλού. Φεύγουν κάποια στιγμή. Σιγά που θα βρουν αυτά που κρύψαμε!!!
Μην νομίζεται φίλοι μου ότι τέλειωσαν τα βάσανα μας!. Μας περιμένουν στην πύλη του λιμανιού, στην έξοδο προς τη πόλη. Με τι λεφτά βγαίνεις, με τι μπαίνεις. Καταγράφονται Τι έχεις πάνω σου κρυμμένο; Μπας κι΄ έχεις κανένα αρωματάκι για να διαφθείρεις τις κοπελιές μας; Σωματικός έλεγχος. Κατέβασμα παντελόνι, κατέβασμα σλιπάκι. Εκεί κρύβονται συνήθως. Αυτό το τελευταίο μου συναίβει δις, στους 16 μήνες. Ο έλεγχος των χρημάτων γινόταν πάντα. Οι άλλοι ανάλογα με το κέφι τους.
Και με τι λεφτά θα κυκλοφορούμε αφού μας τα κλειδώσατε; Α!!! Θα παίρνετε απ΄αυτά που σας φέρνουμε εμείς. Παραδίνουμε στο καπετάνιο πέσος, και θα σας δίνει όσα θέλετε, μετά θα σας τα αφαιρέσει από το μισθό σας. Λέφτα να γεμίσουν οι τσέπες σας. Να Διασκεδάσετε με τη ψυχή σας…Η ισοτιμία είναι 0,75 του πέσο ίσον με ένα δολάριο. (Αυτή τη τιμή είχε τότε και το ρούβλι).
Ευχαριστούμε πολύ αλλά δεν θα πάρουμε. Όταν ένα πακετάκι τσίχλες τις πουλάμε τρία πέσος, ένα πακέτο τσιγάρα 4, ένα δολάριο από τα κρυμμένα που έχουμε 5 πέσος
Κλπ κλπ. Και έρχεται ο λογαριασμός παιδιά μετά από ένα μήνα. Πόσα ξόδεψες Σουδιανέ; 1,10, εσύ; τίποτε, ο άλλος; 0,97 σεντάβος. Κι’ αυτά για τα προσχήματα. Και βγαίνει ο λογαριασμός για 22 μέλη του πληρώματος, έξοδα για ένα μήνα παραμονή στη Κούβα να μην υπερβαίνει τα 15 δολάρια. Μας την έχουν στημένη πάλι στο επόμενο ταξίδι.
Ώρα όμως να μπούμε στην πόλη

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ΕΡΣΗ]

Εισαι εξαιρετικος αφηγητης. Περιμενω συνεχεια με ανυπομονησια....

 

[Dorotija]

Πολύ καλό! Κάθε ιστορία με... latin άρωμα είναι ευπρόσδεκτη!

 

[go2dbeach]

(τώρα παίδες για τη συνέχεια, απλά το βρίσκω και συμπληρώνω; ή βάζω και νέα σελίδα

Απλα πατας απαντηση στο θεμα και γραφεις τη συνεχεια..οι υπευθυνοι θα το φιαξουν ως επομενο κεφαλαιο.
Περιμενουμε συνεχεια!

 

[soudianos]

Απλα πατας απαντηση στο θεμα και γραφεις τη συνεχεια..οι υπευθυνοι θα το φιαξουν ως επομενο κεφαλαιο.
Περιμενουμε συνεχεια!

ok ευχαριστώ

 

[KIKI]

αχ αυτη η Κουβα !!
Δεν μας αφηνει σε ησυχια ....
περιμενω ολα οσα θυμοσαστε για αυτη τη χωρα , με πολυ ενδιαφερον...

 

[soudianos]

Habana vieja. Αυτή κοντά στο λιμάνι. Κτίρια με ζωηρά χρώματα. Κόκκινα, κίτρινα, πράσινα. πορτοκαλί, καφέ. Δρόμοι στενοί, σοκάκια, αλλά και μια λεωφόρος/πάρκο (δεν ξέρω πώς να τη πω) που ποτέ εμείς στην Ελλάδα δεν πρόκειται να φτιάξουμε. Να ξεκινά από τη παραλία και να φτάνει μέχρι το Καπιτώλιο, όμοιο με το Καπιτώλιο των ΗΠΑ, με κολώνες αρχαιοελληνικού ρυθμού, και να συνεχίζει σαν αυτοκινητόδρομος. Να είναι στη μέση πεζόδρομος αρκετά φαρδύς, δεξιά και αριστερά παράλληλα χώρος φυτεμένος με πελώρια δένδρα κατάλληλα για τη σκιά, αλλά και με μικρότερα με λουλούδια. Δίπλα και από τις δύο πλευρές, αυτού του χώρου, λεωφόρος με τρεις λουρίδες, άνοδο από τη μια πλευρά, τρεις κάθοδο από την άλλη. Δίπλα πάλι στις δύο λεωφόρους αρκετά φαρδύ πεζοδρόμιο που φτάνει μέχρι τα κτίρια
Κτίρια κλειστά. Ερειπωμένα, ασυντήρητα, να θέλουν βάψιμο, αλλά που τέτοιες πολυτέλειες. Το σπουδαιότερο χωρίς μαγαζιά στα ισόγεια, εκεί στον κεντρικό δρόμο. Μικρομάγαζα υπάρχουν στους παραδίπλα δρόμους, τα είδη τους είναι μόνο για του ντόπιους. Εκεί στο πάρκο χτυπά η καρδιά της παλιάς πόλης. Εκεί μαζεύονται τα βραδάκια για λίγη δροσιά, για σεργιάνι και κουτσομπολιό. Εκεί βρίσκομαι τους φίλους μας. Δεν προλαβαίνεις ν΄ αρχίσεις τη βόλτα σου και Αntonio Hola εδώ companero Antonio εκεί .Καλωσορίσματα μετά από δυο μήνες, και θα τα λέμε!!
Τα βραδάκια και μετά από μια κουραστική μέρα στα ζαχαροκάλαμα, στα εργοστάσια πούρων και ζάχαρης, να συναντιόνται στα παγκάκια και να κουτσομπολεύουν όπως οι Λατίνοι ξέρουν. Να μυρίζει η ατμόσφαιρα πούρο και φτηνό τσιγάρο. Να ακούς και να χαίρεσαι τη βαριά κουβανέζικη προφορά, να μη σου ξεφεύγει καμιά λέξη, άσχετα αν δε γνωρίζεις τη σημασία της. Προφορά καθαρή ντρέτη, περήφανη, βουνίσια. Όπως μιλούν στα χωριά της δυτικής Κρήτης. Όχι η τραγουδιστή των μεξικάνων ή η εκλεπτυσμένη της Αργεντινής
Εδώ ζητιανιά δεν υπάρχει. Η πορνεία απαγορεύεται δια ροπάλου. Δεν κυκλοφορούν τουρίστες. Που και που κάποια πτήση με το Μεξικό να φέρει κάμποσους, ή πιο αραιά ακόμη λίγους Καναδούς. Αυτοί όμως πάνε πακέτο. Σε μερικές περιπτώσεις λέγαμε ότι ήμαστε από Καναδά. Εμείς ανακατευόμασταν με τα πάντα, βλέπαμε, ακούγαμε ζούσαμε το κομμουνιστικό κουβάνικο καθεστώς.
Η μαύρη φυλή σε όλες της, τις αποχρώσεις. Η Ισπανική, μελαχρινή από τον ήλιο.
Η ανάμικτη, σε όλο της το μεγαλείο. Προς την μεριά της θάλασσας είναι το κάστρο. Έρχεται από άλλες εποχές όπως τα δικά μας ενετικά. Μεγάλες αφίσες του Τσε, του Simon Bolibar[1],(el libertador), Hoje Martin ελευθερωτών της Λατινικής Αμερικής από τη μητρόπολη Ισπανία, να κρέμονται στους εξωτερικούς τοίχους, και μέσα είναι πολεμικό μουσείο και διάφορα εκθέματα.
Οι Κουβάνοι(νες). Περήφανοι, μορφωμένοι, φιλοπάτρεις (παρόλες τις στερήσεις),
Λεπτοί, λιτοδίαιτοι, καρτερικοί. Θα γίνουν εύκολα φίλοι σου. Αλλά μη τους θίξεις τη Κούβα, το καθεστώς, ή τους υποτιμήσεις. Τσαντίζονται με το παραμικρό υπονοούμενο. Εκεί δούλεψε πολύ ο τρόπος ντυσίματος που βγαίναμε έξω. Να είναι ο ίδιος. Όχι μη μας κλέψουν. Εκεί δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Αλλά για να κάνουμε φίλους, γιατί η επικοινωνία των ντόπιων με ξένους καπιταλιστές, ήταν άκρως ύποπτη. Πολύ δε περισσότερο των γυναικών. Φοβόντουσαν ο ένας τον άλλο. Έτσι, ριχτό πουκάμισο κι΄ εμείς, πάντα μακρύ παντελόνι. Τα σορτάκια απαγορεύονταν. Η έξοδο μας ήταν μέχρι τις 11 το βράδι. Δηλαδή τις καθημερινές που δουλεύαμε στο πλοίο, ήταν από 6-11 απόγευμα. Κι΄ όμως οι ώρες αυτές ήταν αρκετές για μας. Διότι δεν υπήρχε ένα εστιατόριο να καθίσουμε, δεν υπήρχε ένα μπαρ να μας ικανοποιεί, εκτός αυτά του Χεμιγουέη, αλλά θαμώνες μόνο άντρες κι αυτοί λιγομίλητοι, γυναίκες μόνες σε μπαρ κακοχαρακτηρίζονται, δεν υπήρχε μια μπυραρία. Δυστυχώς υπήρχε έλλειψη μπύρας απαραίτητη σε τέτοια ζέστη . Πιο μακριά από κέντρο βρίσκεται το ξενοδοχείο National με ωραίο πάρκο. Κάναμε τη βόλτα κι απ΄ εκεί, αλλά δεν το πλησιάζουν οι ντόπιοι. Κάθε φορά που φτάναμε Αβάνα, αμέσως μετά τον έλεγχο, ερχόταν στο βαπόρι, κάποιος ψηλός, λιγνός, κουστουμαρισμένος παρ΄ όλη τη ζέστη, αξιοσέβαστο άτομο, καθόταν στο σαλόνι μαζί μας και μας έπιανε τη συζήτηση. Ήταν καθηγητής αρχαίων ελληνικών στο πανεπιστήμιο, ήξερε και τα νεοελληνικά και ερχόταν να κάνει εξάσκηση μαζί μας. Ποτέ δεν συζητήσαμε πολιτικά. Ποτέ κανένας Κουβάνος δεν μας παραπονέθηκε για το καθεστώς, Βρέθηκα σε κάποια σπίτια για καφέ. Ήταν παραφορτώμενα από πίνακες, μικροέπιπλα, μπιμπελό, κι ένα σωρό μικροαντικείμενα. . Πάντα το πρώτο λιμάνι είναι η Αβάνα. Μέρος του φορτίου πηγαίναμε και σε άλλα λιμανάκια, ξεκινώντας από ανατολικά Mantazas, Cardenas, στρίβαμε το ανατολικό άκρο, περνούσαμε έξω από το γνωστό σήμερα σε όλους Guantanamo , πιάναμε πάντα το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι Santiago de Cuba, και συνεχίζαμε Cienfuegos, Trinidad. Μοιράζαμε το φορτίο και επιστρέφαμε Αβάνα από Την ίδια διαδρομή για να φορτώσουμε αυτά που εξάγει το νησί..

Όμως αρκετά σας κούρασα με θεωρίες. Καιρός για περιπέτειες..


[1] Το άγαλμα του το είδα στο προηγούμενο μου ταξίδι στο Παρίσι, βρίσκεται δίπλα και δεξιά όπως βλέπουμε το petit palais, Εντύπωση μου έκανε τι γυρεύει ένας λατίνος εδώ, αλλά αφ’ ενός υπήρξε φοιτητής στο Παρίσι και ποτίστηκε από τις ιδέες της επανάστασης που τις μετέφερε μετά στη λατινική Αμερική, αλλά και οι Γάλλοι πώς να μη τιμήσουν ένα πνευματικό τους τέκνο; Στο Παρίσι συναντάς όπως έχω ξαναπεί τη παγκόσμια ιστορία.-

 

[Rosa]

Να' σαι καλά, soudiane...Από τις πιο 'ζωντανές' αφηγήσεις που έχω διαβάσει...Δεν ξέρω, αλλά φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα 'γραφε τα πεζά του κι ο Καββαδίας...

 

[renata]

soudiane είσαι μάστορας ...διαβάζοντας αντί να ανάψω τσιγάρο,άναψα τσιμπούκι να πηγαίνω με το κλίμα...
συνέχισε please!

 

[soudianos]

soudiane είσαι μάστορας ...διαβάζοντας αντί να ανάψω τσιγάρο,άναψα τσιμπούκι να πηγαίνω με το κλίμα...
συνέχισε please!

Πάλι καλά.

στη γιορτή μου, μου έκαναν δώρο ένα αργιλέ μαζί με καπνό, αλλά δεν το δοκίμασα ακόμη:roll::roll:

 

[soudianos]

Eπείγον

Πάλι καλά.

στη γιορτή μου, μου έκαναν δώρο ένα αργιλέ μαζί με καπνό, αλλά δεν το δοκίμασα ακόμη:roll::roll:

Παιδια κάνω απάντηση στο θέμα για να συνεχίσω, επικολώ μιάμιση σελίδα για συνέχεια και μου βγάζει ότι το θέμα μήνυμα είναι μικρο!!!το επικολώ εκεί στην σελίδα Habana vieja.
Τι γίνεται;;;

 

[renata]

γράψε στο word και κάνε copy paste στο απάντηση απο κάτω οπως γράφομε και εμείς ...θα το φτιάξουν οι ειδικοί.
συνέχισε please!