soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.650
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
. Αυτή κοντά στο λιμάνι. Κτίρια με ζωηρά χρώματα. Κόκκινα, κίτρινα, πράσινα. πορτοκαλί, καφέ. Δρόμοι στενοί, σοκάκια, αλλά και μια λεωφόρος/πάρκο (δεν ξέρω πώς να τη πω) που ποτέ εμείς στην Ελλάδα δεν πρόκειται να φτιάξουμε. Να ξεκινά από τη παραλία και να φτάνει μέχρι το Καπιτώλιο, όμοιο με το Καπιτώλιο των ΗΠΑ, με κολώνες αρχαιοελληνικού ρυθμού, και να συνεχίζει σαν αυτοκινητόδρομος. Να είναι στη μέση πεζόδρομος αρκετά φαρδύς, δεξιά και αριστερά παράλληλα χώρος φυτεμένος με πελώρια δένδρα κατάλληλα για τη σκιά, αλλά και με μικρότερα με λουλούδια. Δίπλα και από τις δύο πλευρές, αυτού του χώρου, λεωφόρος με τρεις λουρίδες, άνοδο από τη μια πλευρά, τρεις κάθοδο από την άλλη. Δίπλα πάλι στις δύο λεωφόρους αρκετά φαρδύ πεζοδρόμιο που φτάνει μέχρι τα κτίρια
Κτίρια κλειστά. Ερειπωμένα, ασυντήρητα, να θέλουν βάψιμο, αλλά που τέτοιες πολυτέλειες. Το σπουδαιότερο χωρίς μαγαζιά στα ισόγεια, εκεί στον κεντρικό δρόμο. Μικρομάγαζα υπάρχουν στους παραδίπλα δρόμους, τα είδη τους είναι μόνο για του ντόπιους. Εκεί στο πάρκο χτυπά η καρδιά της παλιάς πόλης. Εκεί μαζεύονται τα βραδάκια για λίγη δροσιά, για σεργιάνι και κουτσομπολιό. Εκεί βρίσκομαι τους φίλους μας. Δεν προλαβαίνεις ν΄ αρχίσεις τη βόλτα σου και Αntonio Hola εδώ companero Antonio εκεί .Καλωσορίσματα μετά από δυο μήνες, και θα τα λέμε!!
Τα βραδάκια και μετά από μια κουραστική μέρα στα ζαχαροκάλαμα, στα εργοστάσια πούρων και ζάχαρης, να συναντιόνται στα παγκάκια και να κουτσομπολεύουν όπως οι Λατίνοι ξέρουν. Να μυρίζει η ατμόσφαιρα πούρο και φτηνό τσιγάρο. Να ακούς και να χαίρεσαι τη βαριά κουβανέζικη προφορά, να μη σου ξεφεύγει καμιά λέξη, άσχετα αν δε γνωρίζεις τη σημασία της. Προφορά καθαρή ντρέτη, περήφανη, βουνίσια. Όπως μιλούν στα χωριά της δυτικής Κρήτης. Όχι η τραγουδιστή των μεξικάνων ή η εκλεπτυσμένη της Αργεντινής
Εδώ ζητιανιά δεν υπάρχει. Η πορνεία απαγορεύεται δια ροπάλου. Δεν κυκλοφορούν τουρίστες. Που και που κάποια πτήση με το Μεξικό να φέρει κάμποσους, ή πιο αραιά ακόμη λίγους Καναδούς. Αυτοί όμως πάνε πακέτο. Σε μερικές περιπτώσεις λέγαμε ότι ήμαστε από Καναδά. Εμείς ανακατευόμασταν με τα πάντα, βλέπαμε, ακούγαμε ζούσαμε το κομμουνιστικό κουβάνικο καθεστώς.
Η μαύρη φυλή σε όλες της, τις αποχρώσεις. Η Ισπανική, μελαχρινή από τον ήλιο.
Η ανάμικτη, σε όλο της το μεγαλείο. Προς την μεριά της θάλασσας είναι το κάστρο. Έρχεται από άλλες εποχές όπως τα δικά μας ενετικά. Μεγάλες αφίσες του Τσε, του Simon Bolibar[1],(el libertador), Hoje Martin ελευθερωτών της Λατινικής Αμερικής από τη μητρόπολη Ισπανία, να κρέμονται στους εξωτερικούς τοίχους, και μέσα είναι πολεμικό μουσείο και διάφορα εκθέματα.
Οι Κουβάνοι(νες). Περήφανοι, μορφωμένοι, φιλοπάτρεις (παρόλες τις στερήσεις),
Λεπτοί, λιτοδίαιτοι, καρτερικοί. Θα γίνουν εύκολα φίλοι σου. Αλλά μη τους θίξεις τη Κούβα, το καθεστώς, ή τους υποτιμήσεις. Τσαντίζονται με το παραμικρό υπονοούμενο. Εκεί δούλεψε πολύ ο τρόπος ντυσίματος που βγαίναμε έξω. Να είναι ο ίδιος. Όχι μη μας κλέψουν. Εκεί δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Αλλά για να κάνουμε φίλους, γιατί η επικοινωνία των ντόπιων με ξένους καπιταλιστές, ήταν άκρως ύποπτη. Πολύ δε περισσότερο των γυναικών. Φοβόντουσαν ο ένας τον άλλο. Έτσι, ριχτό πουκάμισο κι΄ εμείς, πάντα μακρύ παντελόνι. Τα σορτάκια απαγορεύονταν. Η έξοδο μας ήταν μέχρι τις 11 το βράδι. Δηλαδή τις καθημερινές που δουλεύαμε στο πλοίο, ήταν από 6-11 απόγευμα. Κι΄ όμως οι ώρες αυτές ήταν αρκετές για μας. Διότι δεν υπήρχε ένα εστιατόριο να καθίσουμε, δεν υπήρχε ένα μπαρ να μας ικανοποιεί, εκτός αυτά του Χεμιγουέη, αλλά θαμώνες μόνο άντρες κι αυτοί λιγομίλητοι, γυναίκες μόνες σε μπαρ κακοχαρακτηρίζονται, δεν υπήρχε μια μπυραρία. Δυστυχώς υπήρχε έλλειψη μπύρας απαραίτητη σε τέτοια ζέστη . Πιο μακριά από κέντρο βρίσκεται το ξενοδοχείο National με ωραίο πάρκο. Κάναμε τη βόλτα κι απ΄ εκεί, αλλά δεν το πλησιάζουν οι ντόπιοι. Κάθε φορά που φτάναμε Αβάνα, αμέσως μετά τον έλεγχο, ερχόταν στο βαπόρι, κάποιος ψηλός, λιγνός, κουστουμαρισμένος παρ΄ όλη τη ζέστη, αξιοσέβαστο άτομο, καθόταν στο σαλόνι μαζί μας και μας έπιανε τη συζήτηση. Ήταν καθηγητής αρχαίων ελληνικών στο πανεπιστήμιο, ήξερε και τα νεοελληνικά και ερχόταν να κάνει εξάσκηση μαζί μας. Ποτέ δεν συζητήσαμε πολιτικά. Ποτέ κανένας Κουβάνος δεν μας παραπονέθηκε για το καθεστώς, Βρέθηκα σε κάποια σπίτια για καφέ. Ήταν παραφορτώμενα από πίνακες, μικροέπιπλα, μπιμπελό, κι ένα σωρό μικροαντικείμενα. . Πάντα το πρώτο λιμάνι είναι η Αβάνα. Μέρος του φορτίου πηγαίναμε και σε άλλα λιμανάκια, ξεκινώντας από ανατολικά Mantazas, Cardenas, στρίβαμε το ανατολικό άκρο, περνούσαμε έξω από το γνωστό σήμερα σε όλους Guantanamo , πιάναμε πάντα το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι Santiago de Cuba, και συνεχίζαμε Cienfuegos, Trinidad. Μοιράζαμε το φορτίο και επιστρέφαμε Αβάνα από Την ίδια διαδρομή για να φορτώσουμε αυτά που εξάγει το νησί..
Όμως αρκετά σας κούρασα με θεωρίες. Καιρός για περιπέτειες..
[1] Το άγαλμα του το είδα στο προηγούμενο μου ταξίδι στο Παρίσι, βρίσκεται δίπλα και δεξιά όπως βλέπουμε το petit palais, Εντύπωση μου έκανε τι γυρεύει ένας λατίνος εδώ, αλλά αφ’ ενός υπήρξε φοιτητής στο Παρίσι και ποτίστηκε από τις ιδέες της επανάστασης που τις μετέφερε μετά στη λατινική Αμερική, αλλά και οι Γάλλοι πώς να μη τιμήσουν ένα πνευματικό τους τέκνο; Στο Παρίσι συναντάς όπως έχω ξαναπεί τη παγκόσμια ιστορία.-
Κτίρια κλειστά. Ερειπωμένα, ασυντήρητα, να θέλουν βάψιμο, αλλά που τέτοιες πολυτέλειες. Το σπουδαιότερο χωρίς μαγαζιά στα ισόγεια, εκεί στον κεντρικό δρόμο. Μικρομάγαζα υπάρχουν στους παραδίπλα δρόμους, τα είδη τους είναι μόνο για του ντόπιους. Εκεί στο πάρκο χτυπά η καρδιά της παλιάς πόλης. Εκεί μαζεύονται τα βραδάκια για λίγη δροσιά, για σεργιάνι και κουτσομπολιό. Εκεί βρίσκομαι τους φίλους μας. Δεν προλαβαίνεις ν΄ αρχίσεις τη βόλτα σου και Αntonio Hola εδώ companero Antonio εκεί .Καλωσορίσματα μετά από δυο μήνες, και θα τα λέμε!!
Τα βραδάκια και μετά από μια κουραστική μέρα στα ζαχαροκάλαμα, στα εργοστάσια πούρων και ζάχαρης, να συναντιόνται στα παγκάκια και να κουτσομπολεύουν όπως οι Λατίνοι ξέρουν. Να μυρίζει η ατμόσφαιρα πούρο και φτηνό τσιγάρο. Να ακούς και να χαίρεσαι τη βαριά κουβανέζικη προφορά, να μη σου ξεφεύγει καμιά λέξη, άσχετα αν δε γνωρίζεις τη σημασία της. Προφορά καθαρή ντρέτη, περήφανη, βουνίσια. Όπως μιλούν στα χωριά της δυτικής Κρήτης. Όχι η τραγουδιστή των μεξικάνων ή η εκλεπτυσμένη της Αργεντινής
Εδώ ζητιανιά δεν υπάρχει. Η πορνεία απαγορεύεται δια ροπάλου. Δεν κυκλοφορούν τουρίστες. Που και που κάποια πτήση με το Μεξικό να φέρει κάμποσους, ή πιο αραιά ακόμη λίγους Καναδούς. Αυτοί όμως πάνε πακέτο. Σε μερικές περιπτώσεις λέγαμε ότι ήμαστε από Καναδά. Εμείς ανακατευόμασταν με τα πάντα, βλέπαμε, ακούγαμε ζούσαμε το κομμουνιστικό κουβάνικο καθεστώς.
Η μαύρη φυλή σε όλες της, τις αποχρώσεις. Η Ισπανική, μελαχρινή από τον ήλιο.
Η ανάμικτη, σε όλο της το μεγαλείο. Προς την μεριά της θάλασσας είναι το κάστρο. Έρχεται από άλλες εποχές όπως τα δικά μας ενετικά. Μεγάλες αφίσες του Τσε, του Simon Bolibar[1],(el libertador), Hoje Martin ελευθερωτών της Λατινικής Αμερικής από τη μητρόπολη Ισπανία, να κρέμονται στους εξωτερικούς τοίχους, και μέσα είναι πολεμικό μουσείο και διάφορα εκθέματα.
Οι Κουβάνοι(νες). Περήφανοι, μορφωμένοι, φιλοπάτρεις (παρόλες τις στερήσεις),
Λεπτοί, λιτοδίαιτοι, καρτερικοί. Θα γίνουν εύκολα φίλοι σου. Αλλά μη τους θίξεις τη Κούβα, το καθεστώς, ή τους υποτιμήσεις. Τσαντίζονται με το παραμικρό υπονοούμενο. Εκεί δούλεψε πολύ ο τρόπος ντυσίματος που βγαίναμε έξω. Να είναι ο ίδιος. Όχι μη μας κλέψουν. Εκεί δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Αλλά για να κάνουμε φίλους, γιατί η επικοινωνία των ντόπιων με ξένους καπιταλιστές, ήταν άκρως ύποπτη. Πολύ δε περισσότερο των γυναικών. Φοβόντουσαν ο ένας τον άλλο. Έτσι, ριχτό πουκάμισο κι΄ εμείς, πάντα μακρύ παντελόνι. Τα σορτάκια απαγορεύονταν. Η έξοδο μας ήταν μέχρι τις 11 το βράδι. Δηλαδή τις καθημερινές που δουλεύαμε στο πλοίο, ήταν από 6-11 απόγευμα. Κι΄ όμως οι ώρες αυτές ήταν αρκετές για μας. Διότι δεν υπήρχε ένα εστιατόριο να καθίσουμε, δεν υπήρχε ένα μπαρ να μας ικανοποιεί, εκτός αυτά του Χεμιγουέη, αλλά θαμώνες μόνο άντρες κι αυτοί λιγομίλητοι, γυναίκες μόνες σε μπαρ κακοχαρακτηρίζονται, δεν υπήρχε μια μπυραρία. Δυστυχώς υπήρχε έλλειψη μπύρας απαραίτητη σε τέτοια ζέστη . Πιο μακριά από κέντρο βρίσκεται το ξενοδοχείο National με ωραίο πάρκο. Κάναμε τη βόλτα κι απ΄ εκεί, αλλά δεν το πλησιάζουν οι ντόπιοι. Κάθε φορά που φτάναμε Αβάνα, αμέσως μετά τον έλεγχο, ερχόταν στο βαπόρι, κάποιος ψηλός, λιγνός, κουστουμαρισμένος παρ΄ όλη τη ζέστη, αξιοσέβαστο άτομο, καθόταν στο σαλόνι μαζί μας και μας έπιανε τη συζήτηση. Ήταν καθηγητής αρχαίων ελληνικών στο πανεπιστήμιο, ήξερε και τα νεοελληνικά και ερχόταν να κάνει εξάσκηση μαζί μας. Ποτέ δεν συζητήσαμε πολιτικά. Ποτέ κανένας Κουβάνος δεν μας παραπονέθηκε για το καθεστώς, Βρέθηκα σε κάποια σπίτια για καφέ. Ήταν παραφορτώμενα από πίνακες, μικροέπιπλα, μπιμπελό, κι ένα σωρό μικροαντικείμενα. . Πάντα το πρώτο λιμάνι είναι η Αβάνα. Μέρος του φορτίου πηγαίναμε και σε άλλα λιμανάκια, ξεκινώντας από ανατολικά Mantazas, Cardenas, στρίβαμε το ανατολικό άκρο, περνούσαμε έξω από το γνωστό σήμερα σε όλους Guantanamo , πιάναμε πάντα το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι Santiago de Cuba, και συνεχίζαμε Cienfuegos, Trinidad. Μοιράζαμε το φορτίο και επιστρέφαμε Αβάνα από Την ίδια διαδρομή για να φορτώσουμε αυτά που εξάγει το νησί..
Όμως αρκετά σας κούρασα με θεωρίες. Καιρός για περιπέτειες..
[1] Το άγαλμα του το είδα στο προηγούμενο μου ταξίδι στο Παρίσι, βρίσκεται δίπλα και δεξιά όπως βλέπουμε το petit palais, Εντύπωση μου έκανε τι γυρεύει ένας λατίνος εδώ, αλλά αφ’ ενός υπήρξε φοιτητής στο Παρίσι και ποτίστηκε από τις ιδέες της επανάστασης που τις μετέφερε μετά στη λατινική Αμερική, αλλά και οι Γάλλοι πώς να μη τιμήσουν ένα πνευματικό τους τέκνο; Στο Παρίσι συναντάς όπως έχω ξαναπεί τη παγκόσμια ιστορία.-
Attachments
Last edited by a moderator:
:roll::roll:
