alonso
Member
- Μηνύματα
- 36
- Likes
- 190
Δεύτερη μέρα : Ο δρόμος του θανάτου
Χορτασμένοι από ύπνο και γεμάτοι διάθεση για εξερεύνηση ξεκινάμε τη μέρα με ένα ωραίο brunch στο χωριό. Η αλήθεια είναι ότι μ θύμισε κάτι από Βυτίνα στο πόσο τουριστικό είναι, όχι σε υπερβολικό βαθμό αλλά είναι έκδηλο.!
Μετά από μία σύντομη βόλτα στο χωριό μπαίνουμε στο αμάξι (roadtrip γαρ) και πάμε να συναντήσουμε το θαύμα ! Mirador del Acantilado E Bolao κύριοι και κυρίες! Πραγματικά είναι χάρμα οφθαλμών, έτσι όπως το προσεγγίζεις.! Bonus tip δίπλα στο γκρεμνό έχει κάτι καταρράκτες και λιμνούλες που κάποιοι λιγοστοί έκαναν μπάνιο. Νομίζω οι φωτογραφίες θα το αδικήσουν συνεπώς δε θα βάλω κάτι, αλλά μελλοντικέ επισκέπτη πρέπει να πας!
Επόμενη στάση Gaudi, El Capricho de Gaudi, κάποιος Ισπανός που έκανε περιουσία στην Κούβα, γυρνώντας στο χωριό του (Comillas), είπε να φλεξάρει λίγο τα λεφτά του και έχτισε αυτό το σουρεάλ κτήριο.!
Kαι η περιπέτεια ξεκινά.! Επόμενη στάση ήταν το μαγευτικό LLanes για να φάμε και το μεσημεριανό μας. Με το που φτάνουμε στο Llanes μας πιάνει μία μπόρα και με το συνδυασμό ότι δεν είχαμε ομπρέλα, είπαμε να φάμε σε καμία ταβέρνα στο δρόμο προς το ξενώνα. Ψάχνοντας στο google maps βλέπω τη ταβέρνα El Roxin με διθυραμβικα σχόλια για το απλό αλλά και παραδοσιακό τους φαί. Και το highlight της εκδρομής έμελλε να διαδραματιστεί …
Όσο προχώραγε ο δρόμος τόσο μίκρυνε σε φάρδος και σε συνδυασμό με την ομίχλη ήταν ένας πολύ γραφικό σκηνικό… Μέχρι που συναντήσαμε το ταύρο! Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε η κοπέλα μου που παρεμπιπτόντως οδηγούσε πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι! Εγώ με απόλυτη ψυχραιμία(μπορεί και όχι) της είπα ότι είναι αγελάδα αφού έχει μαστάρια και να μη την ξεγελάνε τα κέρατα.
Με τα πολλά συνεχίζουμε το ταξίδι, και πιο κάτω που έχει μικρύνει και άλλο ο δρόμος συναντάμε ένα αμάξι στο άλλο ρεύμα. Εκεί μου θύμισε το σκηνικό στο top gear στη Βολιβία, στο δρόμο του θανάτου. Πραγματικά περάσαμε τσίμα τσίμα και στο δεξί χέρι μας ο γκρεμός χωρίς να υπάρχουν μπάρες.! Στην υπόλοιπη διαδρομή ήταν στροφή και κόρνα και προσευχές.! Πραγματικά μοναδική εμπειρία στα βουνά της Αστούριας μέσα στην ομίχλη!
Πάντως το φαί εξαιρετικό πήραμε μια πικανιας, παιδάκια, πατάτες με καυτερή σάλτσα και σαλάτα. Νομίζω ήταν το καλύτερο γεύμα στο ταξίδι, θες η αδρεναλίνη, θες η χαρά που ζήσαμε , θες η θέα. Εξωπραγματικό!
Χορτασμένοι ξεκινάμε για το Benia de Onis ένα μικρό χωριουδάκι που έχει κάποια ξενοδοχεία για όσους κάνουν πεζοπορία κυρίως. Το ξενοδοχείο μας Pena Santa ήταν αρκετά VFM οπότε το συνιστώ.! Το βραδάκι κάναμε μία βόλτα στο χωριό και πήγαμε σε μία ταβέρνα όπου κλέψαμε τις εντυπώσεις, καθώς βάλαμε το μηλίτη στο ποτήρι μη γνωρίζοντας τη τεχνική, δηλαδή να έχουμε απόσταση μεγαλύτερη του μέτρου.!
Hint: Άμα δεν εφαρμόσεις τη τεχνική δεν πίνεται.!
Χορτασμένοι από ύπνο και γεμάτοι διάθεση για εξερεύνηση ξεκινάμε τη μέρα με ένα ωραίο brunch στο χωριό. Η αλήθεια είναι ότι μ θύμισε κάτι από Βυτίνα στο πόσο τουριστικό είναι, όχι σε υπερβολικό βαθμό αλλά είναι έκδηλο.!
Μετά από μία σύντομη βόλτα στο χωριό μπαίνουμε στο αμάξι (roadtrip γαρ) και πάμε να συναντήσουμε το θαύμα ! Mirador del Acantilado E Bolao κύριοι και κυρίες! Πραγματικά είναι χάρμα οφθαλμών, έτσι όπως το προσεγγίζεις.! Bonus tip δίπλα στο γκρεμνό έχει κάτι καταρράκτες και λιμνούλες που κάποιοι λιγοστοί έκαναν μπάνιο. Νομίζω οι φωτογραφίες θα το αδικήσουν συνεπώς δε θα βάλω κάτι, αλλά μελλοντικέ επισκέπτη πρέπει να πας!
Επόμενη στάση Gaudi, El Capricho de Gaudi, κάποιος Ισπανός που έκανε περιουσία στην Κούβα, γυρνώντας στο χωριό του (Comillas), είπε να φλεξάρει λίγο τα λεφτά του και έχτισε αυτό το σουρεάλ κτήριο.!
Kαι η περιπέτεια ξεκινά.! Επόμενη στάση ήταν το μαγευτικό LLanes για να φάμε και το μεσημεριανό μας. Με το που φτάνουμε στο Llanes μας πιάνει μία μπόρα και με το συνδυασμό ότι δεν είχαμε ομπρέλα, είπαμε να φάμε σε καμία ταβέρνα στο δρόμο προς το ξενώνα. Ψάχνοντας στο google maps βλέπω τη ταβέρνα El Roxin με διθυραμβικα σχόλια για το απλό αλλά και παραδοσιακό τους φαί. Και το highlight της εκδρομής έμελλε να διαδραματιστεί …
Όσο προχώραγε ο δρόμος τόσο μίκρυνε σε φάρδος και σε συνδυασμό με την ομίχλη ήταν ένας πολύ γραφικό σκηνικό… Μέχρι που συναντήσαμε το ταύρο! Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε η κοπέλα μου που παρεμπιπτόντως οδηγούσε πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι! Εγώ με απόλυτη ψυχραιμία(μπορεί και όχι) της είπα ότι είναι αγελάδα αφού έχει μαστάρια και να μη την ξεγελάνε τα κέρατα.
Με τα πολλά συνεχίζουμε το ταξίδι, και πιο κάτω που έχει μικρύνει και άλλο ο δρόμος συναντάμε ένα αμάξι στο άλλο ρεύμα. Εκεί μου θύμισε το σκηνικό στο top gear στη Βολιβία, στο δρόμο του θανάτου. Πραγματικά περάσαμε τσίμα τσίμα και στο δεξί χέρι μας ο γκρεμός χωρίς να υπάρχουν μπάρες.! Στην υπόλοιπη διαδρομή ήταν στροφή και κόρνα και προσευχές.! Πραγματικά μοναδική εμπειρία στα βουνά της Αστούριας μέσα στην ομίχλη!
Πάντως το φαί εξαιρετικό πήραμε μια πικανιας, παιδάκια, πατάτες με καυτερή σάλτσα και σαλάτα. Νομίζω ήταν το καλύτερο γεύμα στο ταξίδι, θες η αδρεναλίνη, θες η χαρά που ζήσαμε , θες η θέα. Εξωπραγματικό!
Χορτασμένοι ξεκινάμε για το Benia de Onis ένα μικρό χωριουδάκι που έχει κάποια ξενοδοχεία για όσους κάνουν πεζοπορία κυρίως. Το ξενοδοχείο μας Pena Santa ήταν αρκετά VFM οπότε το συνιστώ.! Το βραδάκι κάναμε μία βόλτα στο χωριό και πήγαμε σε μία ταβέρνα όπου κλέψαμε τις εντυπώσεις, καθώς βάλαμε το μηλίτη στο ποτήρι μη γνωρίζοντας τη τεχνική, δηλαδή να έχουμε απόσταση μεγαλύτερη του μέτρου.!
Hint: Άμα δεν εφαρμόσεις τη τεχνική δεν πίνεται.!
