Ισπανία Η ζωή είναι ένα όνειρο, ισπανικό!

[alonso]

Έκτη μέρα: Βίβα λα μουέρτε !

Τα ζώα μοιάζουν περισσότερο από τον άνθρωπο με τις πρωτόγονες αιώνιες δυνάμεις που δημιουργούν και εξοντώνουν τον κόσμο. Βρίσκονται πιο κοντά στο Θεό. Αυτά είναι οι αληθινοί του άγγελοι και αρχάγγελοι. Οι πρώτοι άνθρωποι ένιωθαν βαθιά το σκοτεινό μυστήριο του ζώου. … Ο φόνος ήταν μαγική πράξη, θρησκευτική, η στερνή περιπέτεια της σάρκας του θεού.

Νίκος Καζαντζάκης

Αγουροξυπνημένοι και με hangover παίρνουμε το δρόμο για την Παμπλόνα (Iruna). Στις 8 ξεκινούσε η κούρσα των ταύρων μέσα στην πόλη.! Τρέχοντας βρίσκουμε με το ζόρι μια θέση στα κιγκλιδώματα για να βλέπουμε το δρόμο όπου θα έτρεχαν όσοι ήθελαν να ακουμπήσουν το “Θεό”. Γενικά η πόλη μου θύμιζε την Πάτρα στο καρναβάλι, παντου πιτσιρικάδες κομμάτια από το προηγούμενο βράδυ, μία μυρωδιά εμετού με κρασί και μια υπέροχη διάθεση για ξεφάντωμα!

8 ακριβώς, το σήμα δίνεται.! Ακούς ένα θόρυβο από μακριά, υπάρχει μια ανησυχία στο πληθος, μία λαχτάρα αλλά και φόβος για το άγνωστο που μπορεί να αποβεί μοιραίο. Βλέπεις τους συμμετέχοντες του αγώνα να κρατάνε την ανάσα τους. Κάποιοι, που λυγίζουν ανεβαίνουν τα κιγκλιδώματα μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν το φόβο τους. Και ξάφνου μία αστραπή, σε 5 δευτερόλεπτα είχαν περάσει όλοι οι ταύροι, εν ριπεί οφθαλμού. Τόσα συναισθήματα για μία εικόνα 5 δευτερολέπτων, έτσι είναι άλλωστε και η ζωή. Υπάρχει και ζει από τους φόβους της και τις ελπίδες της που είναι και η κινητήρια δύναμη της. Εικάζω ότι αυτοί που ανέβηκαν στα κιγκλιδώματα την κρίσιμη ώρα, θα ξανά προσπαθήσουν στο μέλλον χωρίς να δειλιάσουν.

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση φτάνει απόγευμα, όπου η πόλη είναι σε μία μεθυστική κατάσταση, παντού παρέες και οικογένειες να πίνουν στα μπάρς. Παιδιά να διασκεδάζουν με τα δρώμενα που διαδραματίζονταν και μία προσμονή για τη μεγάλη ώρα της ημέρας, τη ταυρομαχία.

Ορδές από κόσμο μετά μουσικής να οδεύουν προς την αρένα. Άμα δεν ήξερες τι συνέβαινε θα πίστευες ότι θα λάμβανε χώρα μία χαρούμενη τελετουργεία. Παίρνουμε θέση πίσω από τους οργανωμένους της μπλε ομάδας, που με τα κρουστά τους έδιναν μία μοναδική συναυλία. Η αρένα σιγά σιγά γεμίζει, παππούδες και γιαγιάδες με τα εγγόνια τους κάθονται δίπλα μας. Η μπάντα μπροστά μας παίζει χαρμόσυνες μουσικές και οι κυρίες με τις βεντάλιες χορεύουν ξέγνοιαστα απολαμβάνοντας τη ζωή.

Φτάνει η μεγάλη ώρα και ο “Θεός” βγαίνει στην αρένα, σεβασμός και δέος για αυτό το ζώο που ίσως ζυγίζει και ένα τόνο. Απορημένο μπαίνει στην αρένα με μία αλαζονεία, ποιος να νικήσει ένα πλάσμα με τέτοια δύναμη; Προφανώς καμία 10 αριά άνθρωποι που κρύβονται πίσω από στολές και ξύλινα καταφύγια, χρησιμοποιώντας την πονηριά τους και όπλα, μπορούν να τα βάλουν με το ταύρο. Κάθε επίθεση στο ταύρο επιφέρει και ένα επιφώνημα στο πλήθος, λες και είναι ένα χορευτικό, μεταξύ του ταύρου και των υπολοίπων. Στα διαλείμματα βγαίνουν τα απαραίτητα ταπεράκια όπου όλοι τρώνε τα σπιτικά φαγητά τους. Ήταν μία μοναδική εμπειρία, η οποία με κούρασε από ένα σημείο καθώς 6 ταύροι έλαβαν χώρα σε αυτή την παράσταση. Γεμάτοι εικόνες παίρνουμε το δρόμο για τη βασκική ενδοχώρα και τα γεμάτο μυστήρια χωριά της.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alonso]

Δεύτερη μέρα : Ο δρόμος του θανάτου

Χορτασμένοι από ύπνο και γεμάτοι διάθεση για εξερεύνηση ξεκινάμε τη μέρα με ένα ωραίο brunch στο χωριό. Η αλήθεια είναι ότι μ θύμισε κάτι από Βυτίνα στο πόσο τουριστικό είναι, όχι σε υπερβολικό βαθμό αλλά είναι έκδηλο.!

Μετά από μία σύντομη βόλτα στο χωριό μπαίνουμε στο αμάξι (roadtrip γαρ) και πάμε να συναντήσουμε το θαύμα ! Mirador del Acantilado E Bolao κύριοι και κυρίες! Πραγματικά είναι χάρμα οφθαλμών, έτσι όπως το προσεγγίζεις.! Bonus tip δίπλα στο γκρεμνό έχει κάτι καταρράκτες και λιμνούλες που κάποιοι λιγοστοί έκαναν μπάνιο. Νομίζω οι φωτογραφίες θα το αδικήσουν συνεπώς δε θα βάλω κάτι, αλλά μελλοντικέ επισκέπτη πρέπει να πας!

Επόμενη στάση Gaudi, El Capricho de Gaudi, κάποιος Ισπανός που έκανε περιουσία στην Κούβα, γυρνώντας στο χωριό του (Comillas), είπε να φλεξάρει λίγο τα λεφτά του και έχτισε αυτό το σουρεάλ κτήριο.!

Kαι η περιπέτεια ξεκινά.! Επόμενη στάση ήταν το μαγευτικό LLanes για να φάμε και το μεσημεριανό μας. Με το που φτάνουμε στο Llanes μας πιάνει μία μπόρα και με το συνδυασμό ότι δεν είχαμε ομπρέλα, είπαμε να φάμε σε καμία ταβέρνα στο δρόμο προς το ξενώνα. Ψάχνοντας στο google maps βλέπω τη ταβέρνα El Roxin με διθυραμβικα σχόλια για το απλό αλλά και παραδοσιακό τους φαί. Και το highlight της εκδρομής έμελλε να διαδραματιστεί …

Όσο προχώραγε ο δρόμος τόσο μίκρυνε σε φάρδος και σε συνδυασμό με την ομίχλη ήταν ένας πολύ γραφικό σκηνικό… Μέχρι που συναντήσαμε το ταύρο! Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε η κοπέλα μου που παρεμπιπτόντως οδηγούσε πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι! Εγώ με απόλυτη ψυχραιμία(μπορεί και όχι) της είπα ότι είναι αγελάδα αφού έχει μαστάρια και να μη την ξεγελάνε τα κέρατα.

Με τα πολλά συνεχίζουμε το ταξίδι, και πιο κάτω που έχει μικρύνει και άλλο ο δρόμος συναντάμε ένα αμάξι στο άλλο ρεύμα. Εκεί μου θύμισε το σκηνικό στο top gear στη Βολιβία, στο δρόμο του θανάτου. Πραγματικά περάσαμε τσίμα τσίμα και στο δεξί χέρι μας ο γκρεμός χωρίς να υπάρχουν μπάρες.! Στην υπόλοιπη διαδρομή ήταν στροφή και κόρνα και προσευχές.! Πραγματικά μοναδική εμπειρία στα βουνά της Αστούριας μέσα στην ομίχλη!

Πάντως το φαί εξαιρετικό πήραμε μια πικανιας, παιδάκια, πατάτες με καυτερή σάλτσα και σαλάτα. Νομίζω ήταν το καλύτερο γεύμα στο ταξίδι, θες η αδρεναλίνη, θες η χαρά που ζήσαμε , θες η θέα. Εξωπραγματικό!

Χορτασμένοι ξεκινάμε για το Benia de Onis ένα μικρό χωριουδάκι που έχει κάποια ξενοδοχεία για όσους κάνουν πεζοπορία κυρίως. Το ξενοδοχείο μας Pena Santa ήταν αρκετά VFM οπότε το συνιστώ.! Το βραδάκι κάναμε μία βόλτα στο χωριό και πήγαμε σε μία ταβέρνα όπου κλέψαμε τις εντυπώσεις, καθώς βάλαμε το μηλίτη στο ποτήρι μη γνωρίζοντας τη τεχνική, δηλαδή να έχουμε απόσταση μεγαλύτερη του μέτρου.!

Hint: Άμα δεν εφαρμόσεις τη τεχνική δεν πίνεται.!

 

[alonso]

Τρίτη μέρα : Πολύ σκληρή για να πεθάνει

Η Ισπανία ή μάλλον οι κάτοικοι της Ιβηρικής που αντιστάθηκαν στους Άραβες. Επόμενη στάση Covadonga, εκεί δόθηκε ή ύστατη μάχη των Ισπανών και κατάφεραν και απώθησαν τους Άραβες. Και για να τιμήσουν τον Πελάγιο ηγέτη της νικηφόρας μάχης έχτισαν μία εντυπωσιακή εκκλησία. Πραγματικά έτσι όπως ανέβαινες το δρόμο και την έβλεπες να προβάλει άκρως εντυπωσιακη.!

(Πετύγχαμε και μία έκθεση μίνι)

Αστούριας είσαι, η καρδιά της Ισπανίας που την κράτησες όρθια. Οπότε είναι έντονο το χριστιανικό στοιχείο.

Kαί επιτέλους φτάνουμε στη θάλασσα, στο Χιχόν.! Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα σαν πόλη. Ναι έχει τη θάλασσα, ναι εχεις του λόφους να χαζέψεις τη θέα αλλά με χάλασαν τα μπλοκ από πολυκατοικιες στην παραλια. Για μία δύο ώρες αξίζει μέχρι εκεί νομίζω.

Και ήρθε η ώρα για το πρώτο μπάνιο.! Έλληνες είμαστε, καλοκαίρι είναι παρόλο που έχει μάξ 25 βαθμούς. Άμα δούμε θάλασσα μία βουτιά θα τη κάνουμε! Λίγο έξω από το Χιχόν είναι η Playa de Xango. Τεράστια παραλία που είχε μόνο μία λωρίδα με ναυαγοσώστη για να βουτάς.! Θαρραλέος βουτάω, έπαθα δυο τρια εμφράγματα από τα κρύα νερά, αλλά σαν παιδί παίζοντας με τα κύματα μου έφυγε η κρυάδα.!

Τινάζοντας τις άμμους φτάνουμε στο Οβιέδο.! Πραγματικά την ερωτεύτηκα την πόλη από την πρώτη ματιά. Αρχοντική η πρωτεύουσα της Αστούριας με ωραία αρχιτεκτονική και παντού Μποτέρο και άλλα αγάλματα. Βρήκαμε και ένα ωραίο μπαράκι Barra brava με απίστευτο φαί και μουσική! Ύπνος τώρα στο Hotel Carbayon τίμιο ξενοδοχείο.

 

[kofidenia]

Λατρεψα την περιοχή αυτή. Εκπληκτική φύση. Όμορφα τοπία.

 

[alonso]

Λατρεψα την περιοχή αυτή. Εκπληκτική φύση. Όμορφα τοπία.

Ισχύει.! Όποιος πάει πρέπει να το κάνει σα road-trip .! Καταρχάς η διαμονή στην επαρχία είναι στα μισά λεφτά από ότι στην πόλη και έχει την ευκαιρία να δει πόσα τοπία.

 

[Viajero93]

Πρέπει να ήταν μοναδικό ταξίδι. Ονειρεύομαι να το κάνω κι εγώ κάποια στιγμή, μεγάλος ισπανολάτρης γαρ.

 

[kofidenia]

Ισχύει.! Όποιος πάει πρέπει να το κάνει σα road-trip .! Καταρχάς η διαμονή στην επαρχία είναι στα μισά λεφτά από ότι στην πόλη και έχει την ευκαιρία να δει πόσα τοπία.

Έμεινα ένα χρόνο Ισπανία και το έκανα αυτό το road trip. Covadonga, Parque Nacional de los Picos de Europa, Gihon, Llanes, Oviedo, Cangas de Onis και άλλα που δε θυμάμαι, όλα υπέροχα. Επίσης νομίζω ότι είναι το λιγότερο τουριστικό κομμάτι της Ισπανίας. Μόνο Ισπανούς τουρίστες είδα.

 

[alonso]

Πρέπει να ήταν μοναδικό ταξίδι. Ονειρεύομαι να το κάνω κι εγώ κάποια στιγμή, μεγάλος ισπανολάτρης γαρ.

Σα συμβουλή να δαπανήσεις τις διπλάσιες μέρες από αυτές που πήγα για να το απολαύσεις περισσότερο!

 

[alonso]

Έμεινα ένα χρόνο Ισπανία και το έκανα αυτό το road trip. Covadonga, Parque Nacional de los Picos de Europa, Gihon, Llanes, Oviedo, Cangas de Onis και άλλα που δε θυμάμαι, όλα υπέροχα. Επίσης νομίζω ότι είναι το λιγότερο τουριστικό κομμάτι της Ισπανίας. Μόνο Ισπανούς τουρίστες είδα.

Ζηλεύω! Στο Σανταντέρ ή στο Οβιέδο έμενα άνετα ! Ναί, έπρεπε να φτάσουμε στο Λεών (spoiler alert) για να ακούσουμε τα πρώτα αγγλικα. Πάντως ωραίο είναι πριν από ένα τέτοιο ταξίδι να έχεις μάθει κάποια ισπανικά, γιατί δε μιλάνε πουθενά αγγλικά.

 

[alonso]

Τέταρτη Μέρα: Προς την αητοφωλιά της Ισπανίας

Τη τέταρτη μέρα απολαύσαμε το πρωινό καφέ μας στο Οβιέδο όπου κάναμε και μία βόλτα στην αγορά. Για άλλη μια φορά εκστασιασμένος από τις εικόνες που συναντούσα σε μία πόλη που δε γνώριζα κάποιες εβδομάδες πριν.

Αποχαιρετήσαμε την Αστούριας και πήραμε τα βουνά για να πάμε στη Λεών. Το τοπίο στη διαδρομή άλλαζε από βουνίσιο και καταπράσινο σε ξηρό και άγονο. Είναι η απάνθρωπη ξεραίλα της Καστίλης. Απότομη αλλαγή από τους 20 βαθμούς και τη βροχή στους 30+ και τη ξηρασία. Δώσαμε ένα τρίωρο στην πόλη για να φάμε λίγο iberico και να χαζέψουμε το Case Botines του Gaudi. Νομίζω δεν ήταν και για παραπάνω, συμπαθητική με ωραίο κέντρο μέχρι εκεί. Φυσικά, υπάρχει και ο εντυπωσιακός της καθεδρικός, αλλά δε θα ανεβάσω φωτογραφία για λόγους που θα φανούν αργότερα.

Always on the road και πάμε προς τη πέτρινη καρδιά της Ισπανίας, το Μπούρκος. Εκεί όπου ξεκίνησε το reconquista και γεννήθηκε ο El Cid. Έχοντας κλείσει ένα ξενοδοχείο απέναντι από το καθεδρικό που είναι και ο τάφος του Εl Cid, απόλαυσα το σούρουπο μαγεμένος από τη καστροπολιτεία. To ξενοδοχείο λέγεται Crisol Meson del Cid και είναι ένα από τα καλύτερα που έχω πάει.

Το βράδυ, βόλτα στα σοκάκια χωρίς google maps και να χάνεσαι στα στενά, κοιτάζοντας στα τυφλά για μαγαζιά προκειμένου να φας. Βρήκαμε ένα τάπας μπαρ όπου απολαύσαμε τα πιάτα του, πραγματικά τρως πολύ καλό φαί με λίγα λεφτά στην Βόρεια Ισπανία. Kαι ο ναός βράδυ.

 

[kofidenia]

Ζηλεύω! Στο Σανταντέρ ή στο Οβιέδο έμενα άνετα ! Ναί, έπρεπε να φτάσουμε στο Λεών (spoiler alert) για να ακούσουμε τα πρώτα αγγλικα. Πάντως ωραίο είναι πριν από ένα τέτοιο ταξίδι να έχεις μάθει κάποια ισπανικά, γιατί δε μιλάνε πουθενά αγγλικά.

Εμένα το λες… Ένα χρόνο δεινοπάθησα. Ευτυχώς έμαθα τα βασικά και μπορούσα να λέω κάποιες λέξεις και να συννενοούμαι. Στο Σανταντερ είχα πάει για ένα ΣΚ γιατί δεν έβρισκα φτηνή διαμονή για Μπιλμπάο. Μπορώ να πω ότι με εξέπληξε. Πολύ όμορφη πόλη. Και οι ντόπιοι το βρίσκουν πιο κλασάτο για διακοπές. Τουλάχιστον έτσι μου είχαν πει.

 

[alonso]

Εμένα το λες… Ένα χρόνο δεινοπάθησα. Ευτυχώς έμαθα τα βασικά και μπορούσα να λέω κάποιες λέξεις και να συννενοούμαι. Στο Σανταντερ είχα πάει για ένα ΣΚ γιατί δεν έβρισκα φτηνή διαμονή για Μπιλμπάο. Μπορώ να πω ότι με εξέπληξε. Πολύ όμορφη πόλη. Και οι ντόπιοι το βρίσκουν πιο κλασάτο για διακοπές. Τουλάχιστον έτσι μου είχαν πει.

Την ίδια ακριβώς εντύπωση μ άφησε το Σανταντέρ, της πιο κλασάτης πόλης της Βόρειας Ισπανίας. Όλοι οι ντόπιοι ήταν στη τρίχα ντυμένοι.