Κούβα Η μία και μοναδική Κούβα!!!

[KostasLia]

Τρινιδάδ

Δυστυχώς και ενώ πιστεύαμε ότι θα ξυπνούσαμε λίγο καλύτερα, οι ενοχλήσεις στο στομάχι ήταν χειρότερες από τις χθεσινές. Σηκωθήκαμε με βαριά καρδιά μην ξέροντας τι να κάνουμε αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε την ημέρα μας και σε αυτό συμφωνήσαμε και οι δύο. Το πρόγραμμα για σήμερα έλεγε παραλία και παραλία θα πηγαίναμε. Φάγαμε το πρωινό μας, λίγο διστακτικά, αποφεύγοντας τα πολλά φρούτα και τους χυμούς, γιατί είχαμε την υποψία ότι ίσως το πρόβλημα να προέρχεται από το νερό που πλέναν τα φρούτα οπότε τιμήσαμε μόνο τις μπανάνες και τον ανανά, και βιαστήκαμε να προλάβουμε το πρωινό λεωφορείο που θα μας πήγαινε στην χερσόνησο Ανκον.
Τα δρομολόγια των λεωφορείων της transtur για την Πλάγια Ανκόν είναι πολύ τακτικά καθώς η παραλία απέχει μόνο 10χλμ νότια από το Τρινιδάδ και κοστίζει 5cuc/το άτομο και για τις δύο διαδρομές, να πας και να γυρίσεις. Το λεωφορείο φυσικά ήταν γεμάτο ηλιοκαμμένους τουρίστες οι οποίοι κρατούσαν στα χέρια από ένα αντηλιακό. Εμείς που πηγαίναμε τα καημένα χωρις αντηλιακό και χωρίς ουτε καν ένα καπελάκι????
Η διαδρομή είναι πολύ σύντομη κανένα εικοσάλεπτο..για καλή μας τύχη ήταν αρκετά πρωί και δεν είχαν πιαστεί όλοι οι φοίνικες από τους τουρίστες. Ετσι παρκάραμε τα πραγματά μας κάτω από έναν φοίνικα και τρέξαμε να απολαύσουμε τα καταγάλανα νερά της Καραιβικής!!!!

Στο νοτιότερο τμήμα της χερσονήσου υπάρχουν ξενοδοχεία και επίσης υπάρχει και καταδυτική σχολή. Από την παραλία κοντά στο ξενοδοχείο Ancon ξεκινούν και καραβάκια που μεταφέρουν τους δύτες στον κοραλλιογενή ύφαλο.Η άμμος εδώ είναι ψιή και λευκή και τα νερά γαλανά!!
Περάσαμε αρκετές ώρες στην παραλία χαζευοντας και χαλαρώνοντας. Κάποια στιγμή που πεινάσαμε αποφασίσαμε πως είχε έρθει η ώρα να γυρίσουμε στο Τρινιδαδ, και έτσι πήραμε το επόμενο λεωφορείο που είδαμε πως ερχόταν.

Το Τρινιδάδ ιδρύθηκε από τον Ντιέεγκο Βελάσκεθ το 1514 και ανακηρύχθηκε το 1988 μέρος της κληρονομιάς της ανθρωπότητας από την Ουνέσκο. Τα πλακόστρωτα δρομάκια είναι χαρακτηριστικό αυτής της πόλης και τα άλογα που σέρνουν τα κάρα δίνουν την εντύπωση στον επισκέπτη ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, και ότι βρίσκεται στην αποικιακή εποχή. Φυσικά και περπατήσαμε όλη την πόλη αυτές τις δυο μέρες που είχαμε εδώ με τα πόδια και κάθε μας βήμα άξιζε και με το παραπάνω..

Καθήσαμε για φαγητό στο παρακάτω καφέ-εστιατόριο

μόνο και μόνο επειδή μας άρεσε το κτήριο, το φαγητό του βέβαια μας φάνηκε αδιάφορο αλλά δεν μας πείραξε κιόλας. Οι τιμές ήταν πολύ χαμηλές αν θυμάμαι καλά γυρω στα 10cuc και οι δυο,από ένα σνιτσελ με ρύζι και από ένα αναψυκτικό ο καθένας μας..
Μετά από αυτή τη βόλτούλα και το φαγητό επιστρέψαμε στο casa, ήμαστε ακόμη με τα μαγιό και την αλμύρα της θάλασσας. Αύριο θα φεύγαμε για Cienfuegos στις 14.30 οπότε είχαμε και το πρωινό να τραβήξουμε φωτογραφίες από την πόλη του Τρινιδάδ. Στο σημείο αυτό να πω ότι μπορούσαμε να κάνουμε και μια ολοήμερη εκδρομή σε έναν καταράκτη αλλά επειδή είχαν προηγηθεί κάποιες φωτιές προς τα εκεί ο Miguel μας είχε πει ότι δεν θα το απολαμβάναμε και για τον λόγο αυτό και δεν πήγαμε..

Την ώρα που πήγαμε στο casa, η μητέρα του Miguel μόλις μας είδε μας ρώτησε αν αισθανόμασταν καλύτερα, της είχαμε πεί ότι είχαμε στομάχι το πρωι, και κάπως έτσι πιάσαμε και την κουβέντα όλοι μαζί. Ο Κώστας ανέβηκε για μπάνιο και γω αφού μου πρόσφερε καφέ έκατσα να συζητήσουμε και να κάνω και ένα τσιγάρο εκεί μαζί τους. Κάναμε ολόκληρη συζήτηση με νοήματα να φανταστείται. Το περίεργο είναι ότι γνώριζαν την κατασταση στην Ελλάδα κάτι που μου έκανε εντύπωση. Την ώρα που μιλούσαμε είχαν ανοιχτή την τηλεόραση και παρακολουθούσαν τις ειδήσεις. Γέλασα πολύ όταν κάθε φορά που έδειχνε τον Ντονανλντ Τραμπ και οι τρείς γυρνούσαν και μούτζωναν την τηλεόραση και μετά μου ζητούσαν συγνώμη για την πράξη τους αυτή..έτσι μαζί με αυτούς άρχισα να τον μουτζώνω και γω!!!
Είπαμε πάρα πολλά και πραγματικά ήταν οι πρώτοι άνθρωποι στην Κούβα τους οποίους έβαλα στην καρδιά μου..ίσως επειδή μας είδαν σαν ανθρώπους πρώτα και όχι σαν τουρίστες, ίσως γιατί ήταν πιο φτωχοί από τους υπόλοιπους που είχαμε δει ίσως επειδή ήταν άνθρωποι της επαρχίας πιο απλοί και όχι άνθρωποι της πόλης.. ίσως γιατί ήταν μεγαλύτεροι και είχαν δει περισσότερα..ίσως ακόμα γιατί να είχαν κουραστεί από όλη αυτή την κατάσταση.. πάντως με την κουβέντα που έκανα μαζί τους μέσα μου δικαιολόγησα πολλά πράγματα τα οποία δεν μου είχαν αρέσει στην συμπεριφορά την Κουβανών απέναντι σε μας τους τουρίστες.
Με την κουβέντα είχε περάσει και η ώρα τους καληνύχτησα και ανέβηκα στο δωμάτιο..έπειτα μια νυχτερινή βόλτα στο Τρινιδαδ έπρεπε να την κάνουμε!!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Yorgos]

Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο ακολουθεί ένας έλεγχος βίζας ο οποίος κράτησε σίγουρα καμια ώρα.Για να μην έχετε επιπλέον καθυστέρηση φροντίστε η φωτογραφία που έχετε προσκομίσει στα χαρτιά της βίζας να είναι πρόσφατη..αλλιώς θα την πατήσετε όπως εγώ που έπρεπε να περιμένω επιπλέον για να σιγουρευτούν και μας έφαγε σίγουρα κανα τρια τεταρτα

Ποια φωτογραφία βίζας ρε παιδιά; Υπάρχει φωτογραφία στη βίζα;

 

[KostasLia]

Ποια φωτογραφία βίζας ρε παιδιά; Υπάρχει φωτογραφία στη βίζα

Προφανώς..όταν έστειλα τα χαρτιά στην πρεσβεία Κούβας στην Αθήνα μας ζήτηθηκαν και δυο φωτο από τον καθένα μας. Λογικά η πρεσβεία κρατάει την μια και την άλλη την στέλνει, γιατί κατά τον έλεγχο που σε ξανατραβάνε φωτογραφία η κουβανή υπάλληλος του αεροδρομίου μου έλεγε ότι η φωτογραφία η άλλη είναι παλιά με σπαστά βέβαια αγγλικά.Τωρα να εννοούσε κάτι άλλο δεν νομίζω..

 

[Yorgos]

Δεν ισχύει, μόλις το ρώτησα. Οι υπηρεσίες μετανάστευσης της Κούβας δε λαμβάνουν καμία φωτογραφία από καμία πρεσβεία, τη φωτογραφία στη βγάζουν επί τόπου. Κάτι άλλο συνέβη, μπορεί να χάλασε το μηχάνημα που βγάζει τις φωτογραφίες, να χιλιοτσεκαρισαν τη φωτογραφία του διαβατηρίου σας λόγω του πόσο ύποπτα θεωρούνται τα ελληνικά διαβατήρια κλπ κλπ.

Τέλος, απ' ο,τι αναφέρθηκε εδω, πλέον η κουβανική πρεσβεία δεν εκδίδει βίζες, αλλά σε παραπέμπει σε ελληνικά ταξιδιωτικά πρακτορεία, τα οποία απ' όσο ξέρω δεν ζητούν φωτογραφίες.

Λεπτομέρειες αυτά, συγγνώμη για τη διακοπή.

 

[KostasLia]

Δεν ισχύει, μόλις το ρώτησα. Οι υπηρεσίες μετανάστευσης της Κούβας δε λαμβάνουν καμία φωτογραφία από καμία πρεσβεία, τη φωτογραφία στη βγάζουν επί τόπου. Κάτι άλλο συνέβη, μπορεί να χάλασε το μηχάνημα που βγάζει τις φωτογραφίες, να χιλιοτσεκαρισαν τη φωτογραφία του διαβατηρίου σας λόγω του πόσο ύποπτα θεωρούνται τα ελληνικά διαβατήρια κλπ κλπ.

Τέλος, απ' ο,τι αναφέρθηκε εδω, πλέον η κουβανική πρεσβεία δεν εκδίδει βίζες, αλλά σε παραπέμπει σε ελληνικά ταξιδιωτικά πρακτορεία, τα οποία απ' όσο ξέρω δεν ζητούν φωτογραφίες.

Λεπτομέρειες αυτά, συγγνώμη για τη διακοπή.

Δεν ξέρω τι παίχτηκε ίσως κάτι με το διαβατήριο..η υπάλληλος πάντως έλεγε για την παλιά φωτογραφία..ίσως να εννοούσε του διαβατηρίου..το μηχάνημα πάντως δεν είχε χαλάσει γιατί όλοι οι άλλοι μια χαρά περνούσαν..
Για πιο λόγο θεωρούνται ύποπτα τα ελληνικά διαβατήρια?????
Το διάβασα και γω αυτό με τις βίζες και μου έκανε εντύπωση να πω την αλήθεια..
Λεπτομέρειες.. σίγουρα που όμως βοηθούν πολύ κάποιους που θα ταξιδέψουν μελλοντικά..

 

[Yorgos]

Για πιο λόγο θεωρούνται ύποπτα τα ελληνικά διαβατήρια?????

Κυκλοφορούν παρά πολλά πλαστά ελληνικά, υπάρχει οδηγία να διπλιτσεκαρονται, όχι μόνο στην Κούβα. Στην Κολομβία τις προάλλες μου είπαν ότι είναι στα 5 πιο ύποπτα.

 

[KostasLia]

Ανακαλύπτοντας την Αβανα με τα πόδια

Και ενώ δεν είχαμε βάλει ξυπνητήρι,ξύπνησα με το φόβο το ότι θα είναι βράδυ, και με το που κοίταξα το ρολόι έπαθα σοκ!!!!Κοιμόμασταν γύρω στις 15ώρες σερί αφού η ώρα ήταν κάπου 9παρά το πρωί.Βέβαια η φρεσκαδούρα από τις πολλές ώρες ύπνου φαινόταν στα πρόσωπα και των δύο. Ντυθήκαμε με διάθεση και κατεβήκαμε κάτω να φάμε πρωινό.
Το πρωινό από δω και πέρα θα ήταν ίδιο όλες τις μέρες, ένα πιάτο με φρούτα παπάγια,μπανάνα και ανανά, μια ομελέτα με δυο ρολά ψωμάκια στον καθένα μας, χυμό που απότι κατάλαβα φτιάχναν αυτοί, και καφέ..αχ αυτός ο καφές της purpura ήταν απολαυστικότατος!!!Για τον λόγο αυτό έστριβα και ένα τσιγάρο για μένα και ένα για την Μαργαρίτα μετά το πρωινό και καθόμασταν στην βεράντα να το απολαύσουμε χαζεύοντας τον κόσμο που περνούσε..
Στο πρώτο μας πρωινό λοιπόν γνωρίσαμε και δυο βελγίδες που θα μέναν στο purpura όσο και μεις, οι οποίες είχαν φτάσει και αυτές την προηγούμενη μέρα και πιάσαμε κουβέντα μαζί τους!!!Κανονίσαμε λοιπόν να κατεβαίνουμε την ίδια ώρα να τρώμε το πρωινό μας από δω και στο εξής..
Και έτσι η μέρα ξεκίνησε..το σημείο από όπου ξεκινούσαμε τους ατέλειωτους περιπάτους μας ήταν κάθε μέρα το καπιτώλιο..
Οι τρόποι να περιηγηθεί κανείς την Αβάνα είναι πάρα πολύ

Υπάρχουν τα κάρα που τα σέρνουν άλογα

Υπάρχουν αυτά τα ποδήλατα

Υπάρχουν τα λεγόμενα coco taxi

Υπάρχουν τα λεγόμενα red bus hop on hop off,που υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου

Και υπάρχουν και τα taxi


Εμείς σαν πρώτη μέρα αποφασίσαμε να περιηγηθούμε με τα πόδια..
Τα περισσότερα μνημεία και αξιοθέατα βρίσκονται στην Παλιά Αβάνα γιαυτό και ξεκινήσαμε απο κεί
Πριν κατηφορήσουμε την γνωστή οδό Ομπίσπο θαυμάσαμε το γνωστό σε όλους μας Floridita όπου ο Χεμινγουει συνήθιζε να πίνει το daquiri του.Βέβαια ήταν πολύ πρωι ακόμα και δεν είχε ανοίξει

Στην πλατεία απέναντι βρήκαμε μια κυρία που με ένα μικρό φιλοδώρημα συμφώνησε να την τραβήξουμε κάποιες φωτογραφίες

Και συνεχίσαμε να περπατάμε στην γνωστή οδο


ένα από τα κυριότερα αξιοθέτα του δρόμου είναι το παλιό φαρμακείο Taquechel που πουλά καλλυντικά, βότανα κ.α.
Τα βάζα που έχει στα ράφια του είναι επισμαλτωμένα βάζα του 17ου αιώνα.

Η οδός Ομπίσπο καταλήγει στην πλατεία των όπλων όπου υπάρχει ένα μουσείο που θέλαμε να δούμε
Θα ξαναερχόμασταν όμως άλλη μέρα διότι το πετύχαμε κλειστό..

Και συνεχίσαμε την βόλτα μας...και κάπως έτσι φτάσαμε στην πλατεία του καθεδρικού ναού

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Χριστόφορου εξωτερικά

και εσωτερικά..

Μπορούσες με μια μικρή είσοδο να ανέβεις και στο καμπαναριό του και εννοείται πως ανεβήκαμε. Όλα τα κτήρια της πλατείας ήταν υπέροχα.

Θέα από το καμπαναριό

έξω από την εκκλησία υπήρχαν γυναίκες που έναντι κάποιου ποσού μπορούσες να τις τραβήξεις φωτογραφίες, επίσης πουλούσαν λουλούδια και λέγαν τα ταρό.

Τα νύχια των χεριών της ήταν που μου έκαναν εντύπωση

Είχε φτάσει πια η ώρα για φαγητό..καθήσαμε εκεί κοντά φάγαμε πρόχειρα και ήπιαμε και από μια pina colada. Δεν είμαι ιδιαίτερα φαν των κοκτειλ αλλά εφόσον βρισκόμασταν στην Κούβα είπαμε να τα δοκιμάσουμε. Ετσι κάθε μέρα πίναμε και από ένα δυο τρία..χαχα!!!
Και αφού είχαμε φάει, συνεχίσαμε την βόλτα μας..σειρά είχε το μουσείο της Επανάστασης..

Στον δρόμο λοιπόν καθώς πηγαίναμε με σταματάει μια νεαρή Κουβανή να με ρωτήσει την ώρα.Δεν έχω μάθει και ούτε μου αρέσει να αγνοώ ανθρώπους και έτσι σταμάτησα για να της απαντήσω. Στη συνέχεια άρχισε να με ρωτάει από που ήμαστε και άλλα τέτοια. Κουβέντα στην κουβέντα (την πατήσαμε ήταν και πρώτη μέρα) μας έπεισε να την ακολουθήσουμε εκεί κοντά σε ένα μπαρ όπου λεει πήγαινε ο Τσε. Το μπαρ ήταν για ντόπιους. Στο βάθος είχε μια καμπάνα που η κοπέλα μου είπε να χτυπήσω και να κάνω μια ευχή. Μαζί της ήταν και ένας πιτσιρικάς, περίπου 16χρονών και μας είπε ότι ήταν ο αδερφός της. Κάθησαμε λοιπόν στο μπάρ και η κοπέλα άρχισε να γράφει πιθανά μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε είτε για φαγητό είτε για ποτό κ.α. Εκείνη την ώρα ήρθε ο μπαρμαν και αυτή παρρείγγηλε 4ποτά τα οποία χωρίς να πολυκαταλάβουμε πληρώσαμε εμείς...είχαμε μόλις χάσει 8cuc.Ενταξει δεν ήταν και τα τρελά λεφτά σιγά..
Αφού λοιπόν την μυρίστηκα την δουλεια (λίγο αργά να μου πεις αλλά δεν πειράζει) άρχισα να τους τραβάω φωτογραφίες, πότε θα μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναφωτογραφίσω ντόπιους χωρίς να μας ζητήσουν λεφτά??
Και εκεί άρχισε και αυτήν να το γυρνάει αλλού, άρχισε να μας λέει να πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ εκεί κοντά και ότι από αυτά που θα ψωνίζαμε θα έπαιρνε και αυτήν ένα μικρό μερίδιο για να αγοράσει γάλα για τα παιδιά της που πεινούσαν. Εννοείται πως τη συγκεκριμένη όχι για μάνα παιδιών που πεινούσαν δεν την έκανες αλλά μάλλον για ποπ τραγουδήστρια έτσι που ήταν ντυμένη.
Εμεις αρνηθήκαμε ευγενικά, μας ξαναπαρακάλεσε, ξαναρνηθήκαμε και κει το πήρε χαμπάρι και έφυγε να πάει να ψαρέψει το επόμενο θύμα της!!!Εφόσον είχαμε και τα ποτάκια μας καθίσαμε να τα απολαύσουμε. Πότε θα μας δινόταν ξανά η ευκαιρία να πιούμε ποτό σε μπαρ στην Κούβα με ντόπιους χωρίς ίχνος τουρίστα???

Μετά από αυτό το ''ευχάριστο'' διάλλειμα κινήσαμε για το μουσείο της Επανάστασης. Το καλό της όλης αυτής ιστορίας ήταν ότι από δω και πέρα δεν θα γυρνούσα το κεφάλι μου σε κανέναν που θα μου μιλούσε!!είχα πάρει το μαθημά μου και για καλή μας τύχη είχε συμβεί την πρώτη κιόλας μέρα του ταξιδιού μας!!!

Το μουσείο περιλαμβάνει ορισμένα έγγραφα,φωτογραφίες και ενθήμια από τον κουβανικό αγώνα για ανεξαρτησία,από την αποικιακή περίοδο αλλά εστιάζει κυρίως στην Επανάσταση.

Με αυτό πραγματικά γελάσαμε!!!!

Αυτό που άξιζε περισσότερο από το μουσείο ήταν ο εξωτερικό του χώρος

Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη!!!

και μετά από αυτό είπαμε να κινηθούμε προς την casa για λίγη ξεκούραση. Στον δρόμο μας περάσαμε από το πάρκο της αδερφότητας. Στο κέντρο του πάρκου βρίσκεται το μνημείο αμερικανικής φιλίας και ομοψυχίας, ένα δέντρο καπότ, δέντρο ιερό για τους Ινδιάνους της Αμερικής και τους Αφρικανούς σκλάβους, το οποίο φυτεύτηκε εκεί το 1920 από το χώμα όλων των χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Απέναντι ακριβώς από το πάρκο βρίσκεται το συντριβάνι Φουέντε ντε Λα ίνδια το οποίο συμβολίζει την πόλη δηλ. την Αβάνα

Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο στην casa είπαμε να κάνουμε μια βόλτα αργά το απόγευμα στην γνωστή Malecon.
Η malecon είναι ένας τεράστιος παραλιακός δρόμος όπου θα δει κανείς τουρίστες να βολτάρουν και να θαυμάζουν τα υπέροχα κτήρια και ντόπιους να περπατούν ή ακόμη και να ψαρεύουν. Έτσι και μεις κάναμε την βόλτα μας και φωτογραφίσαμε κάποια όμορφα κτήρια και θαυμάσαμε το ηλιοβασίλεμα..

Αύριο μας περίμενε μια καινούργια μέρα όμορφη όπως και η σημερινή!!!

 

[KostasLia]

Βολτάροντας στην Αβάνα με το Red Bus

Κατεβαίνοντας κάτω για πρωινό τα κορίτσια μας περίμεναν ήδη. Κατα την διάρκεια του πρωινού μας λοιπόν μιλήσαμε για το που είχαμε πάει την προηγούμενη μέρα και φροντίσαμε να τις ενημερώσουμε για την χθεσινή μας περιπέτεια σχετικά με την κουβανή. Από ότι μας είπαν το γνώριζαν ήδη ότι γινόταν κάτι τέτοιο καθώς στην χώρα τους είχαν παρακολουθήσει ενα ντοκιμαντέρ, που αναφερόταν σχετικά με τις μικροαπάτες που γίνονταν σε βάρος των τουριστών.Επίσης μας ενημέρωσαν ότι τα τρόφιμα πρώτης ανάγκης όπως π.χ. το γάλα ο κουβανικός λαός τα προμηθευόταν από το ίδιο το κράτος τους δωρεαν. Οπότε σε περίπτωση που οι τουρίστες ψώνιζαν π.χ. γάλα για να τους το δώσουν αυτοί μετά το επέστρεφαν και κρατούσαν τα χρήματα.
Κάναμε μια ενδιαφέρουσα συζητηση μαζί τους σχετικά με το πως είδαν τα πράγματα εκεί, καθώς και για το περσινό τους road trip στην Νότια Αφρική. Έτυχε είχα και γω κάτι φωτογραφίες στο ταμπλετ μου από το ταξίδι μας στην Ιορδανία και έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Από ότι καταλάβαμε και οι δύο πρέπει να ήταν ζευγάρι, όχι ότι αυτό βέβαια παίζει κάποιο ρόλο αλλά ίσως ήταν και ο μόνος λόγος που δεν τις πρότεινα να συνεχίσουμε μαζί την ημέρα μας, ίσως να θέλανε την ησυχία τους..anyway..έτσι χαιρετηθήκαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη μέρα.

Περπατήσαμε κλασικά μέχρι το Καπιτώλιο. Σήμερα θα πέρναμε το Red Bus να περιηγηθούμε και στην παλιά Αβάνα και στο Centro άλλα και στο Βεδάδο, που ήταν μακρυά με τα πόδια. Η αφετηρία του κόκκινου λεωφορείου ήταν στο parque central, (στην πλατεία απέναντι από το Καπιτώλιο)και το εισητήριο κόστιζε 10cuc/το άτομο. Το λεωφορείο ξεκινούσε τα δρομολόγια του στις 10το πρωι και τελείωνε στις 18.00το απόγευμα. Το εισητήριο διαρκούσε για όλη την ημέρα και για όσες διαδρομές. Άλλωστε γιαυτό και είναι το λεγόμενο hop on hop off bus. Η αλήθεια είναι ότι βόλεψε απίστευτα αφού μας πονούσαν και λίγο τα πόδια μας από την προηγούμενη μέρα.

Το καπιτώλιο και το δίπλα το Μεγάλο Θέατρο της Αβάνας

Το σημείο εκκίνησης

Και το λεωφορείο ξεκίνησε την πορεία του...

στο Βεδάδο. Συγκροτήματα ξενοδοχείων

Μετά από λίγη ώρα το λεωφορείο είχε φτάσει στην πλατεία της Επανάστασης. Εδώ εννοείται ότι και θα κατεβαίναμε. Απέναντι από την πλατεία βρίσκεται το Μνημείο Χοσέ Μαρτί. Το μνημείο αποτελείται από έναν πύργο ύψους 109μ. ,από το ισόγειο το οποίο λειτουργεί σαν μουσείο και στην βάση του πύργου βρίσκεται το άγαλμα του Χοσέ Μάρτιν.

Εδώ στην πλατεία οι περισσότεροι τουρίστες να πω ότι φτάναν με τα αυτοκίνητα αντίκες που νοίκιαζαν από την παλιά Αβάνα, αλλά λόγο κόστους 50cuc/την ώρα που ζητούσαν μας φάνηκαν πάρα πολλά και γι'αυτό και δεν το επιχειρήσαμε..ούτε σήμερα αλλά ούτε και κάποια άλλη μέρα.
Πληρώσαμε την είσοδο χαζέψαμε λίγο στον χώρο και έπειτα πήραμε το ασανσερ και ανεβήκαμε τον πύργο να θαυμάσουμε την θέα της πόλης

Η Πλατεία της Επανάστασης από ψηλά

Μέχρι να ρθει το λεωφορείο μας τραβήξαμε λίγες ακόμα φωτογραφίες έπειτα ξανανεβήκαμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας. Περάσαμε από πάρα πολλά κτήρια και αξιοθέτα και οι φωτογραφικές των τουριστών πήραν φωτιά. Πολλοί ήταν οι περαστικοί που μας χαιρετούσαν και κάναμε και μεις το ίδιο.
Σε κάποια φάση βγάζω φωτογραφία τους κυρίους που βάφανε ένα κτήριο, μου φάνηκε πολύ επικίνδυνος ο τρόπος που ήταν κρεμασμένοι πάντως. Ο ένας με κατάλαβε και άρχισε να χαιρετάει, τον χαιρέτησα και γω. Το αποτέλεσμα ήταν το εξής: όλο το λεοφωρείο τον φωτογράφιζε και τον χαιρετούσε. Στην πορεία γύρισαν και οι υπόλοποι

Και κάποιες φωτογραφίες από την διαδρομή μας..

Νεκρόπολη Κολόν

Το Πανεπιστήμιο της Αβάνας

Νοσοκομείο της Αβάνας. Είχα ακούσει ότι σε ότι αφορά το σύστημα της υγείας η Κούβα είναι πολύ μπροστά..θεωρώ ότι και μόνο από την εξωτερική εμφάνιση του νοσοκομείου αυτό αποδεικνύεται. Μακάρι να είναι όντως έτσι..

Σε γενικές γραμμές πάντως κατάλαβα ότι το Βεδάδο αποτελεί το σύγχρονο πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της πρωτεύουσας με μεγάλα ξενοδοχεία,εστιατόρια,καταστήματα,θέατρα κ.α. Είναι μια άλλη άποψη της Αβάνας, οι δρόμοι είναι πιο καθαροί και τα σπίτια όχι και τόσο παλιά όσο στην Παλιά Αβάνα..

Είχε πια μεσημεριάσει οπότε αποφασίσαμε να κατέβουμε στο γνωστό μας σημείο να τσιμπήσουμε κάτι και να πάμε σε κανα σουπερ μάρκετ να βρούμε κανα χαρτί τουαλέτας,που τελείωνε και που ενώ είχαμε πει την Μαργαρίτα μας έκανε την πάπια, και ίσως κανέναν μετασχηματιστή για να μην το ρισκάρουμε για τις επόμενες μέρες που θα φεύγαμε..στην πορεία προέκυψε να χρειαζόμαστε και ένα αντηλιακό αφού ο Κώστας τόση ώρα πάνω στο red bus είχε γίνει ο ίδιος red. Κάτι ξέραν οι άλλοι τουρίστες και φορούσαν καπέλο και μακρυμάνικο!!!!

Για φαγητό λοιπόν μας είχαν προτείνει το εστιατόριο Los Νardos ως οικονομικό κιόλας, που βρίσκεται απέναντι από το Καπιτώλιο αλλά με το που φτάσαμε εκεί βρήκαμε μια τεράστια ουρά και αποφασίσαμε ότι δεν άξιζε τον κόπο να χάσουμε τον χρόνο μας να περιμένουμε. Και έτσι πήραμε την Obispo και μας σταμάτησε ένας από ένα γωνιακό self service μαγαζί που τρώγαν κυρίως ντόπιοι και αφού μέχρι στιγμής δεν είχαμε πάθει τπτ είπαμε να το δοκιμάσουμε. Πήραμε λοιπόν από μια ατομική πίτσα ο καθένας μας που στοίχησε 3cuc η καθεμία, πολύ νόστιμη και πρέπει να είχε και σκόρδο μέσα, ήπιαμε και από μια fanta και φύγαμε. Επειδή δεν ξέραμε τι θα πετυχαίναμε από φαγητό τις επόμενες μέρες,αυτές τις μέρες στην Αβάνα, τσιμπούσαμε οικονομικά και τρώγαμε και λίγο πρόχειρα.

Σειρά είχε η τράπεζα. Αφού αλλάξαμε κάποια χρήματα κινήσαμε στην αναζήτηση του αντηλιακού-χαρτί τουαλέτας-αντάπτορα πρίζας. Όπου και να ρωτήσαμε δεν βρήκαμε τπτ από τα τρία, να φανταστείτε σε κάποια ¨σουπερ μαρκετ¨ ο θεός να τα πεί, όταν ρωτούσα για χαρτί τουαλέτας με καμάρι μου δείξαν τα pampers!!!!!
Έβριζα τον εαυτό μου καθώς ήταν 3βασικά πράγματα που όπου κι αν έχω ταξιδέψει τα είχα πάντα μαζί μου..και τώρα που τα χρειαζόμασταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά είχα κάνει την μ.. να τα ξεχάσω!!!!
Είχα και τον Κώστα ο οποίος μάλλον είχε πάθει έγκαυμα να γκρινιάζει ότι δεν την πάλευε ούτε δευτερόλεπτο στον ήλιο!!!Πως την είχαμε πατήσει έτσι;;

Για να μην γυρίσουμε στο δωμάτιο και χάσουμε την υπόλοιπη μέρα αποφασίσαμε να πάρουμε ένα παγωτάκι στο χέρι να καθήσουμε εκεί σε κάποια πλατεία κάτω από κανένα δεντράκι και να επιχειρήσουμε να βρούμε ιντερνετ να ενημερώσουμε κιόλας τις οικογενειες μας ότι φτάσαμε καλά..
Είχαμε δεί την θεόρατη ουρά που είχε στηθεί έξω από τα κτήρια της etecsa αλλά επειδή είχαμε ακούσει ότι υπάρχουν και άτομα που σου πουλάν τις κάρτες στις πλατείες αν σε δουνε να κάθεσαι εκεί για ¨ευνόητους λόγους¨ επιλέξαμε την δεύτερη λύση και την πιο λάθος μάλλον!!! Όση ώρα καθόμασταν εκεί δεν μας πλησίασε κανείς!!!Σε κάποια φάση πάει ο Κώστας σε έναν λευκό που είδε εκεί να τον ρωτήσει,φεύγει αυτός για λίγο και επιστρέφει με μια κάρτα την οποία και πληρώσαμε 3cuc. Δεν ξέρω πραγματικά τι έγινε λάθος γιατί εμείς ξύσαμε την κάρτα αλλά καταφέραμε στειλαμε ένα μόνο μην. στο viber του κουνιάδου μου και that was all!!!δεν μπορέσαμε να ξαναμπούμε στο ιντερνετ!!Το καλό είναι ότι από ένα μην. θα ενημερώνονταν και όλοι και δεν θα ανησυχούσαν!!!
Η ώρα περνούσε και έτσι αφού το κόκκινο λεωφορείο σταματούσε στις 18.00 είπαμε να εκμεταλλευτούμε το εισητήριο μας. Κάναμε την δεύτερη διαδρομή αφού αυτήν την φορά αποφασίσαμε να καθίσουμε κάτω..
Η διαδρομή αυτήν πήγαινε προς την άλλη πλευρά της πόλης το λιμάνι, το μουσείο του γνωστού ποτού Havana Club και τις πλατείες San Francisco και Vieja.

Πλατεία San Francisco.

Από το σημείο εκείνο μπορεί κανείς να δει το άγαλμα του Χριστού της Αβάνας, το οποίο βέβαια δεν είναι και τόσο τεράστιο όσο αυτό της Βραζιλίας. Το συγκεκριμένο έργο έγινε με παραγγελία της συζύγου του Μπατίστα Μάρτα, η οποία είχε τάξει το άγαλμα προσευχόμενη να σωθεί ο άντρας της από την επίθεση φοιτητών. Η περιοχή ήθελε και αυτήν ώρες εξερεύνηση και επειδή η ώρα πήγαινε 18.00 είπαμε να την αφήσουμε για την επόμενη μέρα!!!

Φτάνοντας στο Καπιτώλιο και αφού ξαμοληθήκαμε πάλι στην αγορά μπας και βρούμε αυτά που ψάχναμε κουρασμένοι καθώς ήμασταν κάναμε την γνωστή μας στάση στο πλέον καθιερωμένο μας στέκι το χαμπουγκεράδικο..Δεν ξέρω τι παίχτηκε, ίσως το παιδί που δούλευε εκεί να μας γνώρισε,πάντως αυτή τη φορά από 2cuc το καθένα,μας τα κράτησε από 1cuc. Η ώρα είχε πάει 20.00 αφού το χαμπουγκεράδικο έκλεινε εκείνη την ώρα.
Σήμερα δεν είχαμε επιστρέψει καθόλου στο δωμάτιο, και αφού υπήρχαν ακόμα πράγματα να κάνουμε να περάσει η ώρα μέχρι να πάμε να πιούμε κανα ποτάκι είπαμε να το πάρουμε σερί...

Το βράδυ η Αβάνα μεταμορφώνεται..όλα τα μαγαζιά έχουν ζωντανή μουσική..κόσμος περπατάει και απολαμβάνει..οι ντόπιοι αναμειγνύονται με τους τουρίστες..περπατάς στα στενά και χάνεσαι στην παλιά πόλη καθώς αποκτά έναν δικό της μοναδικό ρυθμό!!!Και μόνο στο άκουσμα της μουσικής του δρόμου κάτι μέσα σου σε απελευθερώνει..σαν να θέλεις να χορέψεις,σαν να ζείς μέσα σε ένα όνειρο..που δεν θέλεις να τελείωσει!!!
Έτσι τουλάχιστον ένιωσα εγώ εκείνη την πρώτη νύχτα στην Αβάνα..

Καθώς δεν θα είχαμε και πολλά βράδια ακόμη στην Αβάνα σταση για Daquiri στο γνωστό στέκι του Ερνεστ Χεμινγουει, το γνωστό Floridita. Εντάξει εδώ δεν έχω λόγια, το γκρούπ που έπαιζε ήταν φοβεροί και η κοπέλα που τραγουδούσε πραγματικά σε άφηνε με ανοιχτό το στόμα. Πάντα θαύμαζα τους μαύρους για τις φωνές τους αλλά ποτέ δεν είχε τύχει να ακούσω κάποιον live. Να φανταστείται ότι με τόσο κόσμο και βαβούρα η κοπέλα τραγουδούσε πόση ώρα και χωρίς μικρόφωνο. Ειλικρινά από τις λίγες φορές που απολαμβάνω τόσο να ακούω κάποιον να τραγουδάει. To daquiri στο floridita κοστίζει 6cuc το πιο ακριβό κοκτειλ που πληρώσαμε στην Κούβα.
Άλλη μια μέρα και μια νύχτα φτάναν στο τέλος τους. Χαιρετήσαμε τον καινούργιο μας φίλο Ερνεστ που καθόταν μαζί μας και τα πινε στο μπαρ και την κάναμε για το δωμάτιο με μια γλυκιά όμορφη ζαλάδα!!!!

Εδώ απλά να αναφέρω ότι το βράδυ που γυρίσαμε αν και αργούτσικα δεν αισθανθήκαμε ίχνος "φόβου" παρόλο που ήμασταν σε μία ξένη και τόσο μακρινή χώρα από την δική μας..Ισα ισα θα πω ότι αισθανθηκα μεγαλύτερη ασφάλεια από ότι στην Ελλάδα !!!!
buenas noches

 

[KostasLia]

Τελευταία μας γεμάτη μέρα στην Αβάνα

Κατεβήκαμε για πρωινό κλασικά και βρήκαμε τα κορίτσια. Αλήθεια μετανιώνω που δεν ανταλλάξαμε ένα email γιατί και οι δύο ήταν πολύ καλές.Την επόμενη μέρα δεν θα βρισκόμασταν αφού αυτές θα αναχωρούσαν για Las Terasas πρωι πρωί και εμείς θα αναχωρούσαμε για Viniales κατα τις 12.

Έτσι για την τελευταία μας μέρα στην Αβάνα είπαμε να δούμε ότι είχαμε αφήσει τις 2προηγούμενες μέρες. Ο δρόμος μας βρίσκει να κατεβαίνενουμε την οδό Obispo για ακόμη μια φορά..Φτάνοντας στην πλατεία των όπλων διαπιστώνουμε ότι το μουσείο Παλάσιο δε λος Καπιτάνες Χενεράλες αυτή τη φορά είναι ανοιχτό.

Στην μέση υπάρχει το άγαλμα του Κολόμβου


Το εσωτερικό είναι αρκετά ενδιαφέρον και αξίζει μια επίσκεψη

Συνεχίζουμε την βόλτα μας για την πλατεία του San Francisco όπου περάσαμε και χθές.

Το σιντριβάνι των Λεόντων στην πλατεία του San Francisco.

Σήμερα θα επισκεφτούμε και το σημαντικότερο κτήριο της πλατείας που είναι η Μικρή Βασιλική του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης και μαζί το παρακείμενο μοναστήρι. Αξίζει μια επίσκεψη καθώς και τα δύο είναι υπέροχα

Το εξωτερικό της εκκλησίας

Το εσωτερικό της.
Φυσικά ανεβήκαμε το καμπαναριό να θαυμάσουμε την θέα από κει

Στο βάθος βλέπουμε το Καπιτώλιο

Η είσοδος του παλιού μαναστηριού γίνεται από τις σκάλες παραδίπλα. Ανεβαίνοντας παρατήρησα ότι το ταβάνι ήταν γεμάτο νυχτερίδες σημάδι ότι προφανώς έχει πια εγκαταλειφθεί και μόνο οι τουρίστες το επισκέφτονται. Η αυλή του και αυτή παρατημένη φαίνεται άλλωστε και από την φωτογαραφία παρακάτω.

Σειρά είχε τώρα το μουσείο για το Ρούμι Havana Club.

Δυστυχώς όμως για να γίνει η ξενάγηση στα αγγλικά θα έπρεπε να περιμένουμε άλλη 1,5ώρα και επίσης το εισητήριο κόστιζε περίπου 13 ή 17cuc/το άτομο και έτσι αποφασίσαμε να μην περιμένουμε και χάσουμε χρόνο τελευταία μας μέρα στην Αβάνα.

Περπατώντας ο δρόμος μας βγάζει στην πανάμορφη πλατεία Vieja.

Η πλατεία είναι γεμάτη κόσμο. Τα μαγαζιά, φαγάδικα και καφετέριες γεμάτες αφού πολλά από αυτά έχουν μουσικά γκρουπ που ψυχαγωγούν τους τουρίστες. Καθίσαμε και μεις και απολαύσαμε τον ήλιο. Η συγκεκριμένη γειτονιά μας άρεσε πολύ και περιηγηθήκαμε σχεδόν όλα της τα στενά με τα πόδια..

Τελευταία μέρα αγοράσαμε και κάποια σουβενιρ άλλα για μας και άλλα για δώρα.
Για φαγητό αποφασίσαμε να επιστρέψουμε να φάμε όπως και χθες εκείνη την νόστιμη πίτσα..

Τα στενά της Αβάνας είναι και τα πιο όμορφα να φωτογραφίσει κανείς..Πραγματικά τράβηξα τόσες πολλές φωτογραφίες που δυστυχώς είναι τόσες πολλές για να τις ανεβάσω όλες..όταν όμως αναπολώ το ταξίδι μας στην Κούβα αυτές είναι οι εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό..

Μετά λοιπόν από το φαγητό και φυσικά ρωτώντας όπως και χθές μήπως και βρίσκαμε τα τρία πράγματα που ψάχναμε χαρτί τουαλέτας-αντηλιακό-αντάπτορα πρίζας, χωρίς βέβαια καμία επιτυχία επιστρέψαμε,περνόντας κλασικά από το χαμπουγκεράδικο,στο casa να χαζομαζέψουμε κάποια πράγματα για αύριο που θα φεύγαμε αλλά και για να πούμε την Μαργαρίτα άν ήξερε κανέναν στο viniales να κλείσουμε και δωμάτιο.
Οπότε έτσι και έγινε. Παίρνοντας μαζί μου τα χαρτιά που είχαμε κλείσει με τα δρομολόγια της Viazul, και δείχνοντας τα στην Μαργαρίτα, την ώρα αφιξής μας στην κάθε πόλη κατάφερα χωρίς να γνωρίζω γρι ισπανικά και εκείνη γρι αγγλικά/ελληνικά/γερμανικά τις γλώσσες δηλ. που μιλάω, να κλείσουμε όλα τα υπόλοιπα βράδια του ταξιδιού μας με την τελευταία μας νύχτα να γυρνάμε εκεί στο casa purpura αργά κατά τις 23.00το βράδυ ενώ η αναχωρησή μας θα γινόταν νωρίς σχετικά το επόμενο πρωι.
Η συμφωνία που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν 30cuc/την βραδιά +πρωινό εννεοείται και για τους δύο και ιδιωτικό μπάνιο. Και αν μου έμεινε μια ισπανική λέξη που θυμάμαι και που έμαθα εκείνη την ημέρα είναι η λέξη desayuno που σημαίνει πρωινό καθώς σε όλους όσους πήρε τηλέφωνο ενώ στην αρχή μας λέγανε παραπάνω λεφτά και τελικά το ρίχναμε στα 30cuc, προσπαθούσαν να μας χρεώσουν άλλα 5cuc/το άτομο το πρωινό οπότε εγώ φώναζα 30cuc μαζί με το desayuno. Δεν ξέρω αν η τιμή αυτή είναι καλή για την εποχή εκείνη, αλλά πάντως όλους όσους πέτυχα και ρώτησα τότε εκεί όλοι πλήρωναν παραπάνω.Πάντως όταν εξήγησα στην Μαργαρίτα ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε λεφτά φάνηκε να καταλαβαίνει και δεν επέμενε.
Αφού λοιπόν τακτοποιήθηκε και αυτό το ζήτημα ανεβήκαμε στα δωμάτια μας όπου μας περίμενε άλλη μια έκπληξη..
Δεν είχαμε νερό..Όταν κατέβηκα λοιπόν να ενημερώσω την Μαργαρίτα ή την κυρία Ivete(ιδιοκτητρια της casas), με πήγαν στον δεύτερο όροφο όπου μου δείξαν κάτι σπασμένους σωλήνες από όπου έφευγε το νερό μουρμουρίζοντας "problema, problema". Μας πρόσφεραν ένα άλλο δωμάτιο λοιπόν στο ισόγειο στο οποίο κάναμε εννοείται την μετακόμηση αλλά που δεν ήταν τόσο ωραίο όσο το άλλο και για κακή μας τύχη δεν μπορούσαμε να φορτίσουμε την φωτογραφική μηχανή..!!και εδώ χτυπήσαν καμπανάκια..έπρεπε οπωςδήποτε αύριο πριν την αναχωρησή μας να βρίσκαμε έναν ανταπτορα πρίζας ,αλλίως υπήρχε περίπτωση να μείνουμε χωρίς φωτογραφίες!!

Τελευταίο μας βράδυ λοιπόν στην Αβάνα..οπότε εννοείται και έξοδος για ποτάκι..
Αρχικά περπατήσαμε σχεδόν όλη την Μalecon και έπειτα καταλήξαμε σε ένα μπαράκι σε κάποια στενά της Παλιάς Αβάνας όπου είχε ζωτανή μουσική. Δεν θυμάμαι πως λεγόταν αλλά όπως και χθες έτσι και σήμερα η τραγουδίστρια ,επίσης μαύρη, ήταν φωνάρα!!!!
Παραγγήλαμε 2 μοχίτο και ενώ δεν είμαι φαν και στην Ελλάδα δεν το πίνω εδώ το λάτρεψα. Παρακολούθησα τον μπάρμαν και τον τρόπο που το έφτιαχνε, και μιας και λόγο δουλειάς έχω φτιάξει αρκετά μοχίτο, εντόπισα τις εξής διαφορές: Εμείς χρησιμοποιούμε δυόσμο ενώ μαζί με το lime το χτυπάμε με το γουδί, αυτοί χρησιμοποιούν μέντα, το lime το έχουν ήδη στημένο οπότε δεν χρησιμοποιούν καθόλου το γουδί. Εμείς χρησιμοποιούμε μαύρη ζάχαρη,αυτοί χρησιμοποιούν την λευκή και τέλος εμείς χρησιμοποιούμε σόδα ενώ αυτοί χρησιμοποιούν ανθρακούχο νερό.

Έτσι λοιπόν, ακούγοντας την μουσικούλα μας και πίνοντας τα εκπληκτικά μας μοχίτο κύλησε και το τελευταίο μας βράδυ στην Αβάνα...

 

[KostasLia]

Άφιξη στο viniales

Την επόμενη μερα που κατεβήκαμε για πρωινό, τα κορίτσια είχαν ήδη φύγει, ξαναρωτήσαμε την Μαργαρίτα που θα μπορούσαμε να βρούμε αυτά που χρειαζόμασταν (χαρτί τουαλέτας-αντάπτορα πρίζας-αντηλιακό). Σήμερα θα φεύγαμε και το θέμα δεν έπαιρνε άλλη αναβολή. Έτσι η Μαργαρίτα μετά από λίγη σκέψη μας έστειλε σε ένα σούπερ μαρκετ που βρισκόταν στο επόμενο τετράγωνο από το casa στην οδό Avenida De Italia.
Το σούπερ μάρκετ-πολυκατάστημα βρίσκεται στη γωνία του δρόμου και έχει τρεις με τέσσερις ορόφους. Ρώτησα και για τα τρία πράγματα στην είσοδο, χαρτί τουαλέτας δεν είχε, για ανταπτορα πρίζας με έστειλαν στον τελευταίο όροφο που ήταν τα ηλεκτρικά και αντί για αντηλιακό βρήκαμε after sun, το οποίο βέβαια και αγοράσαμε, και τρίβαμε τα χεράκια μας που το βρήκαμε. Πέρνοντας λοιπόν τα πάνω μας κάπως, ανεβήκαμε στον όροφο με τα ηλεκτρικά. Η απάντηση ήταν η ίδια,όπως και οπουδήποτε αλλού είχαμε ρωτήσει μέχρι στιγμής. Πάνω που φεύγαμε η υπάλληλος έτρεξε πίσω μας και με σπαστά αγγλικά μας είπε να πάμε σε ένα κατάστημα που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το μάρκετ.
Και αυτό ακριβώς κάναμε.Το κατάστημα βέβαια αν και ήταν 9.30 το πρωί ήταν ακόμα κλειστό,ενώ οι υπάλληλοι ήταν μέσα. Κάτι είχε γίνει, ίσως κάποια κλοπή δεν κατάλαβα ακριβώς. Η ουρά πάντως που περιμέναμε να εξηπηρετηθούμε όλο και μεγάλωνε..πρέπει να πέρασε καμια ώρα σίγουρα και τελικά οι πόρτες άνοιξαν. Φυσικά βρήκαμε αυτό που ψάχναμε. Ο αντάπτορας πρίζας κόστισε 1,5cuc και έτσι αγοράσαμε δυο.
Γρήγορα γρήγορα επιστρέψαμε στο purpura. Είχαμε βρεί τα δυο από τα τρία πράγματα που ψάχναμε και αυτό κάτι ήταν. Η Μαργαρίτα με ρώτησε αν είχα βρεί χαρτί τουαλέτας όταν της εγνεψα αρνητικά μου είπε πως έπρεπε να πω ότι το θέλω για το casa. Αυτόματα της έδωσα 2cuc και την ρώτησα αν μπορούσε να πάει εκείνη γιατί ήθελα να ετοιμάσω τα πράγματα. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε στην πόρτα μας με ένα μεγάλο χαμόγελο και ένα ρολό χαρτί τουαλέτας στα χέρια της. Ισως αν είχα σκεφτεί νωρίτερα να της δώσω κάτι ίσως και να γλιτώναμε την ταλαιπωρία αλλά έλα όμως που δεν το είχα σκεφτεί καν...

Το ταξί είχε έρθει.. η Μαργαρίτα το είχε καλέσει και μου είχε πει ότι θα κοστίσει 10cuc από το casa μας μέχρι τον σταθμό λεωφορείων της Viazul που βρισκόταν στην περιοχή του Βεδάδο. Με το που φτάσαμε κάνω να του δώσω τα 10cuc και μου λέει ο ταξιτζής ότι κοστίζει 15cuc. Κάνω να του εξηγήσω πως η Μαργαρίτα μου είπε 10 και μου απαντάει πως η Μαργαρίτα δεν ξέρει,νευριασμένα, ο τύπος ήταν έτοιμος να φύγει με τα πράγματα μας πίσω στο πορτ παγκαζ, έτσι μην έχοντας άλλη επιλογή βγάζουμε και του δίνουμε τα υπόλοιπα 5cuc.

Εκεί πήρα και το εξής μάθημα. Μην κάνετε ή μην ανεβείτε πουθενά εάν δεν έχετε ξεκαθαρίσει την τιμή λίγο πιο πριν με το ίδιο το άτομο. Η συγκεκριμένη παρατήρηση με βοήθησε πολύ στην μετέπειτα πορεία του ταξιδιού μας...

Τα εισητήρια με Viazul,όπως αναφέρω και νωρίτερα,τα είχαμε κλείσει από το ίντερνετ. Για το λόγο αυτό αν και είχαμε προτεραιότητα θα έπρεπε να βρισκόμαστε στο σταθμό μια ώρα πριν εκεί. Τo εισητήριο Havana-Viniales κόστισε το άτομο 11.35ευρώ και η διαδρομή διήρκησε περίπου 4ώρες.

Πρίν φτάσουμε στον προορισμό μας, το λεωφορείο έκανε κανα 2 στάσεις. Η μία έγινε στον σταθμό λεωφορείων του Pinar Del Rio. Έτσι αν και από το παράθυρο του λεωφορείου μας καταφέραμε και πήραμε μια εικόνα από την πόλη αυτή.

Είχαμε καμια ωρίτσα μέχρι να φτάσουμε και έτσι για να περάσει η ώρα έβγαλα να διαβάσω το βιβλίο μου με αποτέλεσμα να το ξεχάσω στο λεωφορείο τότε διάβαζα ένα βιβλίο της Jo Jo Moyes που λέγεται "το κορίτσι που άφησες πίσω".κρίμα γιατί είχα φτάσει και σε κρίσιμο σημείο!!!!ποιος ξέρει ίσως το βιβλίο που άφησα πίσω να ταξιδεύει ακόμα!!!
Anyway!!Στην στάση μας περίμενε η Elisabeth να μας πάει στο casa..στο Viniales θα κάναμε 3διανυκτερεύσεις.

Το casa μας εξωτερικά

Και εσωτερικά..

Η Elizabeth μας ρώτησε αν θα τρώγαμε εκεί, και καθώς ήταν ήδη 18.30 το απόγευμα και δεν είχαμε φάει τπτ όλη μέρα και λυσούσαμε της πείνας κανονίσαμε να μας ετοιμάσει κοτόπουλάκι. Κανα μισάωρο μας είχε κιόλας στρώσει μας έφερε αρχικά σούπα, πατάτες τηγανιτές (τις οποίες τις κάνουν πως είναι τα πατατάκια), ρύζι με φασόλια κλασσικό πιάτο της Κούβας (το συναντήσαμε παντού) σαλάτα με φασολάκια και τέλος το κυρίως κοτόπολο με ρυζάκι το οποίο είχαμε ζητήσει. Για όλα αυτά μας χρέωσε 10cuc/το άτομο, άλλα άξιζε και με το παραπάνω. Από ότι μας είπε,ο πατέρας της, που τα είχε μαγειρέψει, είχε εργαστεί για χρόνια ως μάγειρας σε πεντάστερο ξενοδοχείο στην Αβάνα.
Για την επόμενη μέρα η Elizabeth μας πρότεινε κάποιες εκδρομές και δραστηριότητες, έτσι κλείσαμε horse riding
για την επόμενη κιόλας το πρωί!!!

Κάναμε μια βόλτα στην πόλη, να πάρουμε μια πρώτη γεύση

εκκλησία στην πλατεία

Ο οικισμός του Viniales μας άρεσε πολύ. Από όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε στην Κούβα, εδώ οι ντόπιοι..ούτε σε κυνηγούσαν από πίσω να σου πουλήσουν κάτι ή να σε ζαλίσουν για ταξι όπως κάναν αλλού ούτε να σε πιάσουν την κουβέντα με αντάλλαγμα. Υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος με εστιατόρια,καφετέριες και σουβενιρ.
Τα σπίτια τους είναι πολύχρωμα και συμμαζεμένα..απότι καταλάβαμε τα περισσότερα είναι casas, που σημαίνει ότι πέρα από την κτηνοτροφία έτσι και ο τουρισμός είναι πηγή εισοδήματος των ντόπιων της περιοχής. Το τοπίο είναι ειδυλλιακό!!
Ειλικρινά αν είχα περισσότερες μέρες, εδώ θα ήθελα να τις αφιερώσω και αν μου ξαναδωθεί η ευκαιρία να επιστρέψω ποτέ στην Κούβα εδώ θα επιστρέψω..δεν συνιστώ με τπτ την μονοήμερη εκδρομή που κάνουν κάποιοι από την Αβάνα..αλλά να μου πεις αν δεν φτάνουν και οι μέρες!!
Από το μαγαζί της etecsa προμηθευτήκαμε μια κάρτα,(που κόστισε 1,5cuc και όχι 3cuc που μας είχε πάρει ο τύπος στην Αβάνα και που τελικά είχε κράτησει ένα λεπτό,)αράξαμε στην πλατεία να χαζέψουμε στο ιντερνετ. Αφού μιλήσαμε και με την υπόλοιπη οικογένεια στο viber και διαβάσαμε κάποια νέα στο ιντερνετ γυρίσαμε στο casa..

Λίγο η κούραση, λίγο η ησυχία και η ηρεμία της εξοχής..ο ύπνος ήρθε κατευθείαν....!!!

 

[KIKI]

Πολυ ωραίο ταξιδι , μπράβο σας !

Αυτο που φάγατε για τηγανητες πατατες που εμοιαζαν με τσιπς μάλλον ηταν τηγανητες μπανάνες , ειναι πρασινες και οταν τις τηγανισεις μοιαζουν με πατατες . Ειναι ειδικη ποικιλια μπανανες που δεν τρωγονται ωμές .

 

[buffon85]

Πολυ ωραίο ταξιδι , μπράβο σας !

Αυτο που φάγατε για τηγανητες πατατες που εμοιαζαν με τσιπς μάλλον ηταν τηγανητες μπανάνες , ειναι πρασινες και οταν τις τηγανισεις μοιαζουν με πατατες . Ειναι ειδικη ποικιλια μπανανες που δεν τρωγονται ωμές .

αν θελω να φτιαξω τηγανητες μπανανες δεν μπορω με τις κλασικες δικες μας;


ανυπομονουμε για την συνεχεια!!