Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.935
- Likes
- 3.921
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο by Dorotija (Τα νούμερα μορφώνονται)
- Κεφάλαιο 3ο by ευαγγελια (Τα νούμερα και το μεγάλο φαγοπότι)
- Κεφάλαιο 4ο by Samion (Τα νούμερα by night...)
- Κεφάλαιο 5ο by Traveller
- Κεφάλαιο 6ο by sapienza (Τα νούμερα στην πόλη...)
- Κεφάλαιο 7ο by neraida
- Κεφάλαιο 8ο by ευαγγελια (Τα νούμερα και ο Eihab)
Ο ιδρώτας έτρεχε σαν το ποτάμι… η αγωνία είχε κορυφωθεί… μπαίναμε στην τελευταία πίστα… μάζεψα όλα τα νούμερα κι έβγαλα ένα δεκάρικο…
- Μέχρι εδώ τα έχουμε πάει περίφημα… κοιτάξτε μην τα κάνετε θάλασσα τώρα στο τέλος… ψυχραιμία και όλα θα πάνε καλά…
Η Ευαγγελία με κοίταξε με τρεμάμενο βλέμμα, η Sapienza γελούσε μηχανικά, η Nτόροθυ έτρεμε από τον φόβο της και ο Samion διάβαζε με αμηχανία τον Ιταλικό νηογνώμονα… η μόνη που έδειχνε άγνοια του κινδύνου ήταν η εμβληματική μορφή της Neraidas… σκόρπισε δυο τρία χαμόγελα στους θαυμαστές της και με ύφος ντίβας του μεσοπολέμου μπήκε πρώτη στη γραμμή… για κάτι τέτοια αγαπάω την Νeraida, πάντα μπροστάρης στα δύσκολα…
Τα αυτοκίνητα πέρναγαν μπροστά μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα… σαραβαλιασμένα taxi , παμπάλαια λεωφορεία, ιλουστρασιόν Ι.Χ , βαρυφορτωμένα φορτηγά… κόρναραν όλα σα δαιμονισμένα… πώς να αντέξουν τα νεύρα σου…ξεκίνησα πρώτος με την Neraida αλλά μπρατσέτο ρίχνοντας ένα μεγαλοπρεπές φάσκελο σε ένα ταξιτζή, η Sapienza μπινελίκωσε έναν φορτηγατζή και ο Samion με την Ντόροθυ έκαναν συνεχόμενα ζιγκ ζακ αποφεύγοντας με μαεστρία τα λεωφορεία που τους περικύκλωναν από παντού… τελευταία η Ευαγγελία έτρεχε ανάμεσα διαλυμένα Ι.Χ διαλαλώντας ότι ο Αλλάχ είναι μεγάλος… πραγματικά η πίστα ήταν πολύ δύσκολη γιατί είχε τρεις συνεχόμενες διασταυρώσεις…φανάρια και διαβάσεις φυσικά δεν υπήρχαν και για να την κάνουν ακόμη πιο δύσκολη οι αθεόφοβοι είχαν βάλει σκουριασμένα ετοιμόρροπα κιγκλιδώματα σε όλο το πεζοδρόμιο… είμαστε όμως καλά προπονημένοι και είχα εμπιστοσύνη στην ομάδα… όλο το πρωί έτσι περνάγαμε τους δρόμους-πίστες και είχαμε 100% επιτυχία…
Πέρασα με μαεστρία ανάμεσα σε δύο λεωφορεία φτάνοντας σώος στο απέναντι πεζοδρόμιο… την ίδια ακριβώς ιδέα είχε και ο ταξιτζής που έρχονταν πίσω μου… δεν είναι όμως όλοι traveller… ο εκκωφαντικός ήχος από στραπατσαρισμένες λαμαρίνες και από γυαλιά που σπάζουν έκανε όλους να παγώσουν… το taxi είχε σφηνωθεί ανάμεσα στα δύο λεωφορεία… τα νούμερα οργανώθηκαν άμεσα… οι φωτογραφικές πήραν φωτιά και τα γέλια ήταν ασυγκράτητα… ο ταξιτζής ούρλιαζε και εκτόξευε ύβρεις προς πάσα κατεύθυνση μη μπορώντας έτσι σφηνωμένος που ήταν να ανοίξει καν την πόρτα του… ο ένας λεωφοριατζής ατάραχος προσπαθούσε να κάνει όπισθεν πέφτοντας σε ένα Ι.Χ και ο άλλος απλά έφυγε!! Ζούσαμε στιγμές σουρεαλιστικού πανικού… ο οδηγός του Ι.Χ βρίζοντας βγήκε έξω είδε την ζημιά του αυτοκινήτου και όταν διαπίστωσε ότι ήταν μόνο ένα στραπατσαρισμένο φτερό έκανε κι αυτός όπισθεν και έφυγε στην ευχή του Αλλάχ… ούτε ασφάλειες , ούτε στεναχώριες ούτε τίποτε… ο μόνος που έμεινε με τον μουτζούρη στο χέρι ήταν ο οδηγός του taxi που είχε γίνει σάντουιτς μεταξύ των δύο λεωφορείων και αδυνατούσε να το βάλει μπροστά…
Όπως καταλαβαίνετε η πλήρης επιτυχία της διάσχισης της λεωφόρου σε συνδιασμό με το ξεκαρδιστικό συμβάν πυρπόλησαν το κέφι της νουμεροπαρέας… τα είχαμε καταφέρει μια χαρά… επιβιώσαμε από τον οδικό εφιάλτη του Καίρου… χωρίς την βοήθεια φαναριών, τροχονόμων και διαβάσεων καταφέραμε να φτάσουμε σώοι στον Ramsis Hilton… τα εύγε τα μεγάλα μας άξιζαν…
- Μέχρι εδώ τα έχουμε πάει περίφημα… κοιτάξτε μην τα κάνετε θάλασσα τώρα στο τέλος… ψυχραιμία και όλα θα πάνε καλά…
Η Ευαγγελία με κοίταξε με τρεμάμενο βλέμμα, η Sapienza γελούσε μηχανικά, η Nτόροθυ έτρεμε από τον φόβο της και ο Samion διάβαζε με αμηχανία τον Ιταλικό νηογνώμονα… η μόνη που έδειχνε άγνοια του κινδύνου ήταν η εμβληματική μορφή της Neraidas… σκόρπισε δυο τρία χαμόγελα στους θαυμαστές της και με ύφος ντίβας του μεσοπολέμου μπήκε πρώτη στη γραμμή… για κάτι τέτοια αγαπάω την Νeraida, πάντα μπροστάρης στα δύσκολα…
Τα αυτοκίνητα πέρναγαν μπροστά μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα… σαραβαλιασμένα taxi , παμπάλαια λεωφορεία, ιλουστρασιόν Ι.Χ , βαρυφορτωμένα φορτηγά… κόρναραν όλα σα δαιμονισμένα… πώς να αντέξουν τα νεύρα σου…ξεκίνησα πρώτος με την Neraida αλλά μπρατσέτο ρίχνοντας ένα μεγαλοπρεπές φάσκελο σε ένα ταξιτζή, η Sapienza μπινελίκωσε έναν φορτηγατζή και ο Samion με την Ντόροθυ έκαναν συνεχόμενα ζιγκ ζακ αποφεύγοντας με μαεστρία τα λεωφορεία που τους περικύκλωναν από παντού… τελευταία η Ευαγγελία έτρεχε ανάμεσα διαλυμένα Ι.Χ διαλαλώντας ότι ο Αλλάχ είναι μεγάλος… πραγματικά η πίστα ήταν πολύ δύσκολη γιατί είχε τρεις συνεχόμενες διασταυρώσεις…φανάρια και διαβάσεις φυσικά δεν υπήρχαν και για να την κάνουν ακόμη πιο δύσκολη οι αθεόφοβοι είχαν βάλει σκουριασμένα ετοιμόρροπα κιγκλιδώματα σε όλο το πεζοδρόμιο… είμαστε όμως καλά προπονημένοι και είχα εμπιστοσύνη στην ομάδα… όλο το πρωί έτσι περνάγαμε τους δρόμους-πίστες και είχαμε 100% επιτυχία…
Πέρασα με μαεστρία ανάμεσα σε δύο λεωφορεία φτάνοντας σώος στο απέναντι πεζοδρόμιο… την ίδια ακριβώς ιδέα είχε και ο ταξιτζής που έρχονταν πίσω μου… δεν είναι όμως όλοι traveller… ο εκκωφαντικός ήχος από στραπατσαρισμένες λαμαρίνες και από γυαλιά που σπάζουν έκανε όλους να παγώσουν… το taxi είχε σφηνωθεί ανάμεσα στα δύο λεωφορεία… τα νούμερα οργανώθηκαν άμεσα… οι φωτογραφικές πήραν φωτιά και τα γέλια ήταν ασυγκράτητα… ο ταξιτζής ούρλιαζε και εκτόξευε ύβρεις προς πάσα κατεύθυνση μη μπορώντας έτσι σφηνωμένος που ήταν να ανοίξει καν την πόρτα του… ο ένας λεωφοριατζής ατάραχος προσπαθούσε να κάνει όπισθεν πέφτοντας σε ένα Ι.Χ και ο άλλος απλά έφυγε!! Ζούσαμε στιγμές σουρεαλιστικού πανικού… ο οδηγός του Ι.Χ βρίζοντας βγήκε έξω είδε την ζημιά του αυτοκινήτου και όταν διαπίστωσε ότι ήταν μόνο ένα στραπατσαρισμένο φτερό έκανε κι αυτός όπισθεν και έφυγε στην ευχή του Αλλάχ… ούτε ασφάλειες , ούτε στεναχώριες ούτε τίποτε… ο μόνος που έμεινε με τον μουτζούρη στο χέρι ήταν ο οδηγός του taxi που είχε γίνει σάντουιτς μεταξύ των δύο λεωφορείων και αδυνατούσε να το βάλει μπροστά…
Όπως καταλαβαίνετε η πλήρης επιτυχία της διάσχισης της λεωφόρου σε συνδιασμό με το ξεκαρδιστικό συμβάν πυρπόλησαν το κέφι της νουμεροπαρέας… τα είχαμε καταφέρει μια χαρά… επιβιώσαμε από τον οδικό εφιάλτη του Καίρου… χωρίς την βοήθεια φαναριών, τροχονόμων και διαβάσεων καταφέραμε να φτάσουμε σώοι στον Ramsis Hilton… τα εύγε τα μεγάλα μας άξιζαν…
Attachments
Last edited by a moderator:
