Περιεχόμενα
Συνεχίζουμε βόρεια για 300μ. σε ένα χώρο πράσινο με γκαζόν και δέντρα .
Η γη που έμεινε όταν άλλαξε ό ρους του Γιαμουνα , σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα γαλήνιο και ευχάριστο πάρκο με ωραία περιποιημένα δέντρα. Είναι αφιερωμένο στους νεότερους ήρωες της Ινδίας και είναι ιδανικό για περίπατο το χειμώνα και τις δροσερές ώρες του καλοκαιριού. Είμαστε στο Rajghat
Το δημοφιλέστερο μνημείο είναι μία απέριττη τετράγωνη εξέδρα από μαύρο μάρμαρο που έχει τοποθετηθεί στο σημείο που αποτεφρώθηκε η σορός του Μαχάτμα Γκάντι μετά την δολοφονία του στις 30 Ιανουαρίου 1948. Σε έναν περιτειχισμένο τετράγωνο κήπο με μία λιτή αψίδα στην είσοδο. Για τους ινδούς αλλά και για πολλούς άλλους αποτελεί τόπο προσκυνήματος στο περίβολο του οποίου καίει πάντα μια φλόγα . Μία επιμνημόσυνη τελετή λαμβάνει εδώ χώρα κάθε Παρασκευή , ημέρα κατά την οποία δολοφονήθηκε .
Είμαστε στο σημείο που είχε καεί η σορός του Γκάντι το 1947 . Μεγάλη προσωπικότητα , πλήθος κόσμου έρχεται εδώ , πολλά σχολεία για αυτόν το μεγάλο άνθρωπο .
Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου .
Φτάνοντας στην είσοδο του μνημείου επιβάλλεται να βγάλεις τα παπούτσια και αυτό είναι ένα σοκ να πρέπει να περπατήσουμε μέσα σε μία μεγάλη περιοχή χωρίς παπούτσια.
Για μας δεν είναι κάτι συνηθισμένο για τους ινδούς σε όμως είναι κάτι που το κάνουν συνεχώς πολλά παπούτσια πεταμένα δεξιά αριστερά λίγο πριν την είσοδο αφύλακτα τελείως ως επί το πλείστον το 90% σαγιονάρες .
Ακριβώς δίπλα στην είσοδο υπάρχουν θυρίδες ως επί το πλείστον για τους τουρίστες που μπορείς να φυλάξεις τα παπούτσια σου άμα θέλεις πληρώνοντας μία ρουπία το άτομο .
Επειδή σε όλο το ταξίδι βγάλαμε πολλές φορές τα παπούτσια και περπατήσαμε σε πολλών ειδών δάπεδα όχι πάντα καθαρά συστήνω πριν την αναχώρηση από Ελλάδα να πάτε σε ένα φαρμακείο και να πάρετε προστατευτικά των ποδιών όπως έχουν στα νοσοκομεία . Θα σας φανούν χρήσιμα .
Μια ακόμα έκπληξη μας περιμένει γιατί διαπιστώνουμε ότι πολύς μα πάρα πολύς κόσμος επιθυμεί να τραβήξει μία φωτογραφία με εμάς . Σαν να ήμασταν κάποιοι διάσημοι ηθοποιοί ή τραγουδιστές αυτό το παιχνίδι ξεκίνησε από αυτό το πάρκο και συνεχίστηκε μέχρι την τελευταία μέρα παραμονής μας στην χώρα. Κάποια στιγμή κατάντησε εκνευριστικό δεν μπορούσες να περπατήσεις να θαυμάσεις τα αξιοθέατα . Μόλις έφευγε ο ένας ερχόταν κάποιος άλλος να βγάλει φωτογραφία .
Αν θέλουμε να μάθουμε περισσότερα μπορούμε να επισκεφτούμε το λιτό εθνικό μουσείο Γκάντι στην απέναντι πλευρά του κύριου δρόμου όπου φωτογραφίες κείμενα από τις ομιλίες , περιγραφές και μερικές φορές ντοκιμαντέρ , τιμούν τον Μαχάτμα ενώ στο κατάστημα δώρων πωλούνται βιβλία. “Μαχάτμα” στα σανσκριτικά σημαίνει “Μεγάλη Ψυχή” και σίγουρα αυτή η μεγάλη ηγετική μορφή, κέρδισε επάξια αυτόν τον τίτλο. Το μουσείο ανοίχθηκε για πρώτη φορά στη Βομβάη, λίγο μετά τη δολοφονία του Γκάντι το 1948. Το μουσείο μεταφέρθηκε αρκετές φορές πριν μετακομίσει στο Raj Ghat το 1961 .
Εδώ υπάρχει ένας χώρος με 20 καθίσματα που μπορείς να παρακολουθείς μία ολιγόλεπτη ταινία με τη ζωή και τα έργα του Γκάντι.
Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου .
Ακριβώς απέναντι ένα εστιατόριο ….. ο Θεός να το κάνει εστιατόριο που πολλοί τρώνε πολλά πράγματα με ποιότητα κάτω του μηδενός αλλά αυτό δεν φαίνεται να νοιάζει τους ινδούς . Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε , ένα νεράκι όμως θα το πάρουμε . Τα νερά αλλά και τα αναψυκτικά εδώ κυκλοφορούν σε μπουκαλάκια των 600 ml , και όχι σε 500 ml όπως ξέρουμε και κοστίζουν 20 ρουπίες .
Προσοχή όμως . Να ελέγξετε μήπως είναι ξαναγεμισμένο . Θα το βρείτε σφραγισμένο αλλά μπορεί να το έχει ξαναγεμίσει κάποιος πιτσιρικάς . Για να αποφύγετε μια τέτοια ενέργεια αφού χρησιμοποιήσετε το περιεχόμενο καταστρέψτε το πλαστικό .
Επόμενη στάση το Κόκκινο Φρούριο (Lal Qila)
Το 1638 το οχυρό του Σαχ Τζαχάν στην Άγκρα έσφυζε από αυλικούς και ήθελε συντήρηση καθώς ήταν ακατάλληλο για τις εκτεταμένες τελετές της αυλής . Τώρα που η κατασκευή του Ταζ Μαχάλ προχωρούσε η επιθυμία για μεταφορά του παλατιού στο Δελχί ήταν έντονη . Ο Σάχ Τζαχάν έβαλε τον θεμέλιο λίθο για την καινούργια πόλη η οποία θα γινόταν η έβδομη κατά σειρά απόπειρα μεταφοράς της πρωτεύουσας της Ινδίας σε αυτό το μέρος . Θα γινόταν το σύμβολο μογγολικής ισχύος και μάλιστα εντυπωσιακότερη από το Ταζ Μαχάλ . Η πόλη αυτή ονομάστηκε Σαχτζαχαναμπατ (παλαιό Δελχί)
Το επιβλητικό το Κόκκινο Φρούριο (Lal Qila) , το οποίο διατηρείται σε άριστη κατάσταση χρησιμοποιήθηκε ως η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας ως το 1857. . Το όνομά του προέρχεται από τις οχυρώσεις του που είναι φτιαγμένες από κόκκινο άργιλο. Ακριβώς απέναντι από το Κόκκινο Φρούριο εκτείνεται η πόλη που φέρει το όνομα του αυτοκράτορα (Shahjahanabad). Το εντυπωσιακότερο σημείο του Κόκκινου Φρουρίου είναι η Πύλη της Λαχώρης, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Παλιά Πόλη . Εδώ στις 15 Αυγούστου 1947 ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας Jawaharlal Nehru ύψωσε τη σημαία της χώρας . Έκτοτε κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ινδίας, ο εκάστοτε πρωθυπουργός υψώνει τη σημαία, εκφωνεί λόγο, παρακολουθεί παρελάσεις κι άλλες εορταστικές εκδηλώσεις .
Τα τείχη από αμμόλιθο του κόκκινου φρουρίου εκτείνονται σε μήκος 2 χλμ και ορθώνονται σε ύψος από 18 μέτρα ( στην πλευρά του ποταμού ) έως 33 μέτρα ( στην πλευρά της πόλης ) . Το 1638 ό Σαχ Τζαχάν ξεκίνησε την κατασκευή αυτού του επιβλητικού οχυρού το οποίο ολοκληρώθηκε το 1648 . Δεν μετέφερε ποτέ εντελώς την πρωτεύουσα του από την ¨Αγκρα στη νέα πολη γιατί εκθρονίστηκε και φυλακίστηκε στο φρούριο της Άγκρα από τον γιο του Αουρανγκζέμπ .
Το κόκκινο φρούριο τοποθετείται χρονικά στην πιο ακμάζουσα περίοδο εξουσίας των Μογγόλων . Ωστόσο η διακυβέρνηση των Μογγόλων από την έδρα του Δελχί δεν διήρκεσε πολύ .
Ο ποταμός Γιαμούνα yamuna έρεε στην ανατολική πλευρά του κάστρου και γέμιζε την τάφρο που είχε βάθος 10 μέτρα . Σήμερα ο ποταμός βρίσκεται 1 χλμ ανατολικότερα και η τάφρος παραμένει άδεια .
Ο μεγάλος προμαχώνας του οχυρού που βλέπουμε μπροστά μας και που θα μπούμε από τις πλαϊνές εισόδους ,προστέθηκε αργότερα από δω ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας ο Νεχρου , ανακοίνωσε στο λαό του την ανεξαρτησία της Ινδίας στις 15 Αυγούστου του 1947 και εδώ έγινε η πρώτη έπαρση της Ινδικής σημαίας. Μπορούμε να ανέβουμε στα τείχη και να δούμε την πόλη από αυτά .
Τα αυτοκίνητα μας αφήνουν στο πάρκινγκ και από εδώ είχαμε κανονίσει εδώ και πολλούς μήνες να μας περιμένουν 2 Ρίκσο ή αλλιώς 2 τοκ τοκ (τα μικρά τρίκυκλα ταξί) ώστε να συνεχίσουμε την βόλτα μας μέσα στους στενούς δρόμους με αυτά . Αυτό όμως δεν έχει γίνει , οι Ινδοί μας ζητούσαν επιπλέον χρήματα για να μας κάνουν αυτό το οποίο είχαμε συμφωνήσει από την αρχή .
Πρέπει να πω πως το να μην τηρούν οι Ινδοί αυτό που έχουμε συμφωνήσει από την αρχή κατάντησε εκνευριστικό σε όλο το ταξίδι . Γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους με τους οποίους ήρθαμε σε αντιπαράθεση πολλές φορές . Αν και είχα αντίγραφα των συμφωνηθέντων (σε χρήματα ή υπηρεσίες) παρόλα αυτά έβρισκαν δικαιολογίες για να αλλάξουν σε όφελος τους τα συμφωνηθέντα .
Αφού ρίξαμε ένα καυγά για καμιά ώρα στο παρκινγκ και καταλάβαμε ότι αυτή η καθυστέρηση μόνο εμάς έβλαπτε , τους αφήσαμε εκεί και φύγαμε με τα πόδια . Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα και τροποποιήσουμε το πρόγραμμα και να μην δούμε όλα όσα είχαμε κατά νου .
Μπήκαμε στο φρούριο από την Πύλη της Λαχώρης Lahore Gate
Η είσοδος στο φρούριο κοστίζει 600 ρουπίες
Η κύρια πύλη του κάστρου φέρει αυτό το όνομα επειδή βλέπει προς τη Λαχώρη που σήμερα βρίσκεται στο Πακιστάν . Κατά τον αγώνα της Ινδίας για την ανεξαρτησία της , οι εθνικιστές δήλωναν ότι κάποια μέρα θα έβλεπαν την Ινδική σημαία να ανεμίζει στο κόκκινο Φρούριο του Δελχί . Όλη η πύλη είναι επιστρωμένη με κόκκινο ψαμμίτη, εκτός από τις στέγες των περιπτέρων, όπου χρησιμοποιείται λευκή πέτρα.
Θα μπούμε στο κάστρο από αυτή την πύλη και θα βρεθούμε σε μία αψιδωτή στοά , το πρώτο κτίσμα του Σαχ Τζαχάν την Chatta Chowk (σκεπαστή αγορά ) . Κάποτε τα καταστήματα της πωλούσαν ακριβά αντικείμενα όπως μεταξωτά υφάσματα κοσμήματα και χρυσαφικά που απευθύνονταν κυρίως στη βασιλική οικογένεια . Κάθε Πέμπτη , οι πύλες του κάστρου παρέμεναν κλειστές για τους άνδρες και η είσοδος επιτρεπόταν μόνο στις γυναίκες .
Σήμερα απευθύνονται στους τουρίστες και η ποιότητα των αγαθών είναι φυσικά κατώτερη παρόλο που ορισμένα έχουν ακόμα βασιλικές τιμές . Τα υπόλοιπα κτίσματα θα χρειαστεί να επιστρατεύσετε τη φαντασία σας γιατί οι βρετανοί κατέστρεψαν τα περισσότερα το 1858.
Αν κάποιος θέλει τουαλέτα στα δεξιά της αγοράς υπάρχουν για όλο το φρούριο και σε όχι καλή κατάσταση
Μόλις περάσουμε τη σκεπαστή αγορά βλέπουμε στα αριστερά ένα όμορφο κτήριο που είναι το μουσείο Swatantrata Sangram
Στο μουσείο υπάρχουν μόνο εικόνες και αγάλματα των μαχητών ελευθερίας της Ινδίας. Δεν υπάρχει τίποτα καλλίτερο να δούμε . Οι διακοσμητές έχουν κάνει τον χώρο πιο εντυπωσιακό .
Πάντα κλειστό τη Δευτέρα ...
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Κόκκινου Φρουρίου βρίσκεται στο Mumtaz Mahal . Το μουσείο περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής, τεχνουργήματα, καλλιγραφία, υφάσματα και άλλα αντικείμενα που χρονολογούνται από την εποχή των Mughal.
Αρχικά γνωστό ως Μουσείο Παλατιών , το μουσείο αυτό χρονολογείται από το 1911, όταν βρισκόταν στο Naubhat Khana. Αργότερα μεταφέρθηκε στο Mumtaz Mahal, το οποίο αρχικά χρησίμευε ως χώρος από τους βρετανούς κατακτητές. Το μουσείο βρίσκεται υπό την αιγίδα της αρχαιολογικής υπηρεσίας της Ινδίας.
Τα περισσότερα από τα αντικείμενα και τα κοσμήματα των Mughal είχαν λεηλατηθεί και κλαπεί κατά τη διάρκεια της εισβολής του Πέρση Nadir Shah στην Ινδία το 1747 και πάλι μετά την αποτυχημένη ινδική εξέγερση του 1857 σε βάρος των βρετανών . Τελικά πωλήθηκαν σε ιδιώτες συλλέκτες ή το Βρετανικό Μουσείο . Για παράδειγμα, το διαμάντι Koh-i-Noor, το φλιτζάνι κρασιού από νεφρίτη του Shah Jahan και το στέμμα του Bahadur Shah IIare βρίσκονται όλα στο Λονδίνο. Διάφορα αιτήματα επιστροφής έχουν απορριφθεί από τη βρετανική κυβέρνηση. Το μουσείο, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να δείξει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της κληρονομιάς των Mughal . ( είσοδος ελεύθερη )
Στη συνέχεια το επόμενο κτήριο είναι το Diwan I Am
Στην αίθουσα δημόσιων ακροάσεων ο αυτοκράτορας άκουγε τα παράπονα και τις διαφωνίες των πολιτών του . Ο θρόνος του βρισκόταν σε μία κοιλότητα του τοίχου που ήταν επενδυμένη από μάρμαρο και στολισμένη με πολύτιμους λίθους , πολλοί από τους οποίους λεηλατήθηκαν μετά την Ινδική εξέγερση του 1857 . Αυτή η πολυτελής αίθουσα ανακαινίστηκε ύστερα από πρωτοβουλία του Λόρδου & αντιβασιλέα της Ινδίας μεταξύ 1898 και 1905 .
Ακριβώς από πίσω βλέπουμε το Rang Mahal , η αλλιώς παλάτι του χρώματος .
Οφείλει το όνομά του στο ζωγραφισμένο εσωτερικό του που δεν κατόρθωσε να επιβιώσει ως τις μέρες μας . Σε αυτό το παλάτι διέμενε η πρώτη σύζυγος του αυτοκράτορα ο οποίος συνήθιζε να γευματίζει εδώ . Ένα κανάλι που ονομάζεται Neher-e-Bhisht, το οποίο μετέφερε το νερό του ποταμού Yamuna στο φρούριο . Το ποτάμι λεγόταν και Ναχαρ-ι-μπαχιστ (ποταμός του παραδείσου) διαρρέοντας κατά μήκος το Rang Mahal, η κεντρική περιοχή του οποίου έχει μια μεγάλη πισίνα σε σχήμα λωτού.
Αρχικά στο κέντρο υπήρχε ένα σιντριβάνι από ελεφαντόδοντο .
Μέσα στο κανάλι και την πισίνα είχαν τοποθετηθεί πολύτιμοι λίθοι . Τα χρώματα τους έλαμπαν κάτω από το νερό και αντανακλούσαν στους ζωγραφισμένους τοίχους και την οροφή. Το αποτέλεσμα έδωσε στο κτίριο το δημοφιλές του όνομα .
Η πρόσοψή του έχει πέντε , εννέα ακάλυπτες καμάρες. Το δάπεδο είναι από μάρμαρο.
Το φρούριο λεηλατήθηκε από τον Ναντίρ Σάχ, τον βασιλιά της Περσίας και βανδαλίστηκε από τους Βρετανούς, οι οποίοι τερμάτισαν τη δυναστεία των Mughal .
Μετά την επανάσταση του 1857 , οι Βρετανοί κατέστρεψαν τις περισσότερες δομές στο Κόκκινο Φρούριο . Σήμερα, οι πέτρινες επενδύσεις του Rang Mahal σπάνε, ο σοβάς ξεφλουδίζει στους τοίχους , το πάτωμα λεκιάζεται με περιττώματα πουλιών και το κανάλι είναι ξηρό . Οι αστυνομικοί βαριεστημένα φυλάνε τα απομεινάρια.
Αγνοήστε τα όλα αυτά. Φανταστείτε πως μπορεί να ήταν στις δόξες του αυτό το υπέροχο παλάτι με τα γλυπτά στην οροφή, τα ζωγραφισμένα χρυσά αραβουργήματα , τις γαλαζοπράσινες πέτρες της πισίνας σε σχήμα λωτού .
Αμέσως μετά το Diwan-i-Khas
H αίθουσα ιδιωτικών ακροάσεων χτισμένη από λευκό μάρμαρο, ήταν ο μεγαλοπρεπής χώρος όπου συγκαλούνται τα συμβούλια του αυτοκράτορα. Εδώ βρισκόταν και ο περίφημος θρόνος του παγωνιού μέχρι το 1739 , οπότε ο Ναντίρ τον μετέφερε στο Ιράν . Στο πίσω μέρος του χρυσού θρόνου ορθωνόταν φιγούρες παγωνιών , τα όμορφα χρώματα τους αποδίδονταν με αμέτρητους πολύτιμους λίθους . Ανάμεσα τους υπήρχε ένας παπαγάλος σκαλισμένος από ένα μόνο σμαραγδί . Αυτό το αριστούργημα από πολύτιμα μέταλλα ζαφείρια ρουμπίνια σμαράγδια και μαργαριτάρια αποσυναρμολογήθηκε και ο λεγόμενος θρόνος του παγωνιού που εκτίθεται τώρα στην Τεχεράνη φέρει μόνο κάποια κομμάτια του αυθεντικού . Το μαρμάρινο βάθρο στο οποίο στεκόταν ο θρόνος παραμένει στην αρχική του θέση .
Το 1960 οι Μαράτα αφαίρεσαν και την ασημένια οροφή της αίθουσας η οποία σήμερα αποτελεί θολή ανάμνηση των περασμένων μεγαλείων της . Στους τοίχους της Diwan-i-Khas
Θα δούμε χαραγμένη την περίφημη περσική φράση « αν υπάρχει παράδεισος στη γη τότε βρίσκεται εδώ , βρίσκεται εδώ , βρίσκεται εδώ »
Στη συνέχεια τα Βασιλικά λουτρά . Δίπλα στο Diwan-i-Khas βρίσκονται τα χαμάμ . Πρόκειται για τρεις μεγάλες αίθουσες με θόλους και ένα σιντριβάνι στο κέντρο . Μία από αυτές τις αίθουσες μετατραπεί σε σάουνα . Τα πατώματα ήταν καλυμμένα με πέτρα χαραγμένο μάρμαρο και το φως έφτανε ως τις αίθουσες από τις πολύχρωμες γυάλινες οροφές .
Στη συνέχεια το Moti Masjid
Tο μικρό μαρμάρινο μαργαριταρένιο τζαμί που βρίσκεται κοντά στα λουτρά χτίστηκε το 1659 από τον Αουρανγκζέμπ Aurangazeb για την προσωπική του χρήση και ασφάλεια το οποίο υποτίθεται ότι ήταν εύκολα προσβάσιμο από τα ιδιωτικά του σπίτια. . Οι θόλοι είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα που λέγεται ότι είχαν επικαλυφθεί παλιά με χαλκό. Ένα παράξενο χαρακτηριστικό αυτού του Τεμένους του έγκειται στην κατασκευή των εξωτερικών τοίχων του , που σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να βρίσκονται σε απόλυτη ηρεμία με το υπόλοιπο κάστρο . Οι εσωτερικοί τοίχοι έχουν μια ελαφριά κλίση ώστε να βλέπουν προς τη Μέκκα .
Ο χώρος δεν είναι ανοικτός στους επισκέπτες.
Τελειώνοντας από όλα αυτά έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει οι φρουροί με τις σφυρίχτρες προειδοποιούν τον κόσμο ότι το φρούριο θα κλείσει.
Βγαίνουμε έξω την ώρα που έχουν ανάψει ήδη τα φώτα . Το φρούριο απέξω φωτισμένο είναι καταπληκτικό δεν σου κάνει όρεξη να φύγεις αλλά δεν μπορείς και να μείνεις . Αν και είναι πολύ καλά περιποιημένο μέσα , απέξω προσπαθείς να βρεις δρόμο για να μην πατήσεις τα σκουπίδια , η βρώμα απερίγραπτη . Απέναντι ακριβώς από την κεντρική πύλη ανοίγεται η νέα πολη και η νέα αγορά . Μέχρι στιγμής προχωρούσαμε προστατευμένοι μέσα στα οχήματα των οδηγών . Τώρα ήρθε η ώρα να βγούμε μόνοι μας και να περπατήσουμε στην πόλη . Νιώθεις σαν να βγαίνεις σε έναν καινούργιο κόσμο, ο θόρυβος απερίγραπτος όλα τα αυτοκίνητα κορνάρουν το ένα στο άλλο τίποτα δεν λειτουργεί όλοι προσπαθούν να προλάβουν να χωθούν προς οποιαδήποτε τρύπα βρουν είτε αυτοκίνητο είναι αυτό είτε πεζός . Αυτό που θεωρούμε ορθό στη χώρα μας δεν λειτουργεί εδώ , ένα χάος . Καταφέραμε με πολύ κόπο και περάσαμε στην απέναντι πλευρά του δρόμου . Ένα σωρό μαγαζάκια το ένα δίπλα στο άλλο αλλά και με μέχρι μέσα στο δρόμο Ο καθένας έχει έναν πάγκο και κάτι πουλάει .
Προχωράμε μέσα σε αυτό το δάσος από ανθρώπους και προσπαθούμε να μη χαθούμε μεταξύ μας μέσα στον χαμό που γίνεται από αυτοκίνητα μηχανάκια ποδήλατα αγελάδες σκυλιά ώστε να φτάσουμε στο επόμενο αξιοθέατο το
Μεγάλο Τζαμί της Παρασκευής (Jama Masjid)
το οποίο κατασκευάστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα μαζί με την Παλιά Πόλη και το Κόκκινο Φρούριο, προκειμένου να αποτελέσει το θρησκευτικό κέντρο της πόλης. Το τελευταίο κτίσμα του αυτοκράτορα Σαχ Τζαχάν (1658) διαλαλεί τη δύναμη του Ισλάμ και παραμένει το σπουδαιότερο τέμενος . Είναι χτισμένο σε ένα υπερυψωμένο επίπεδο και δεσπόζει πάνω από την Παλιά Πόλη, με εξαιρετική θέα προς το κόκκινο οχυρό , ενώ η αυλή του μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από 25.000 πιστούς. Το τζαμί είναι κατασκευασμένο από κόκκινο αμμόλιθο , λευκό μάρμαρο και ορείχαλκο , ένας συνδυασμός που θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα αρχιτεκτονική των Mughal. Το Μεγάλο Τζαμί του Δελχί είναι το μεγαλύτερο της Ινδίας. Εδώ θα δούμε χιλιάδες μουσουλμάνους να προσεύχονται όπως και την εποχή του Σαχ Τζαχάν . Το σχέδιο του Τεμένους εμπνευσμένο από το σπίτι του Προφήτη στη Μεδίνα , είναι απλό. Μία μεγάλη αυλή με θολωτή αίθουσα στο ένα άκρο. Οι πιστοί πλένονται στη λίμνη της αυλής για να εξαγνιστούν και κατόπιν προσεύχονται στραμμένοι προς το κεντρικό μιχραμπ της αίθουσας που δείχνει προς τη Μέκκα . Από το μίνμπαρ (άμβωνας) πραγματοποιείται ομιλία κατά τις μεσημεριανές δημόσιες προσευχές της Παρασκευής , της Ιερής μέρας των μουσουλμάνων και από τον μιναρέ ο μουεζίνης καλεί τους πιστούς για προσευχή. Έχει τρεις πύλες τέσσερις γωνιακούς πύργους και δύο μιναρέδες που ορθώνονται σε ύψος 40 μέτρων .
Τα φαρδιά σκαλοπάτια οδηγούν στις επιβλητικές πύλες . Η ανατολική πύλη αρχικά ήταν ανοιχτή μόνο για τον αυτοκράτορα , σήμερα ανοίγει μόνο την Παρασκευή και κατά τις μουσουλμανικές γιορτές . Οι επισκέπτες μπορούν να μπουν στο τζαμί από τη βόρεια ή τη νότια πύλη και πρέπει να βγάλουν τα παπούτσια τους και πρέπει να είναι ευπρεπώς ντυμένοι . Η αυλή του Τεμένους μπορεί να δεχτεί μέχρι 25.000 άτομα . Αν πληρώσουμε 10 ρουπίες μπορούμε να ανέβουμε στο νότιο μιναρέ ( οι γυναίκες πρέπει να συνοδεύονται από κάποιον άνδρα ) . Η θέα προς όλες τις μεριές είναι εκπληκτική .
Γύρω του υπάρχουν καταστήματα με σουβενίρ και εστιατόρια με καλό φαγητό .
Μέχρι να φτάσουμε στην πύλη συναντήθηκα με τόσο κόσμο που δεν θα τον συναντήσω σε ένα μήνα μέσα στο κέντρο της Αθήνας . Δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος το πόσος κόσμος κυκλοφορεί σε αυτό το δρόμο με πόσες διαφορετικές μορφές .
Στο τζαμί φτάσαμε την ώρα που είχε ήδη σκοτεινιάσει . Πλήθος μικρά μαγαζάκια ολόγυρα , μία αγορά ο ένας πάνω στον άλλον να σου πουλάει οτιδήποτε . Όλα αυτά δίπλα από περιττώματα σκύλων αγελάδων αλλά και ανθρώπων που δεν δίσταζαν στα καλά καθούμενα να κάνουν την ανάγκη τους σε οποιαδήποτε γωνία τους έρθει ενώ ακριβώς δίπλα κάποιος μπορεί να έχει ένα τηγάνι και να τηγάνιζε κάτι φαγώσιμο για να πουλήσει .
Επιχειρήσαμε να μπούμε μέσα αλλά μας σταματήσανε οι πλανόδιοι δείχνοντάς μας μία επιγραφή η οποία απαγόρευε την είσοδο σε άτομα που φορούσαν παπούτσια .
Κάναμε μεταβολή κατεβήκαμε κάτω και πήγαμε στην πύλη Νο 3 . Ακριβώς απέναντι έχει ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο το Hotel Aiwan E Shahi με πολύ καλό φαγητό ασφαλές και καλή τιμή . Από την ταράτσα του καθίσαμε ξεκουραστήκαμε και είδαμε όλη τη θέα του τζαμιού και του χαμού .
ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΆΡΤΗ
Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξενάγηση στο νέο Δελχί πρώτη στάση το Indira Gandhi Memorial Museum . Εισιτήριο δεν υπάρχει , η είσοδος είναι δωρεάν αλλά περνάμε από εξονυχιστικό έλεγχο.
Η πρώην κατοικία της Ιντιρα Γκάντι έχει μετατραπεί σε μουσείο . Εδώ εκτίθενται ορισμένα από τα προσωπικά αντικείμενα της μεταξύ των οποίων και το σάρι (με λεκέδες από αίμα ) που φορούσε όταν δολοφονήθηκε . Η κρυστάλλινη πλάκα στον κήπο προστατεύει τις καφέ κηλίδες στο σημείο όπου κατέρρευσε αφού πυροβολήθηκε από δύο σωματοφύλακες της το 1984 .
Eνα μικρό μπανγκαλόου με καταπράσινο περίβολο όπου έζησε η κόρη του Τζαβαχαρλαλ Νεχρού. Φωτογραφίες στους τοίχους αφηγούνται την ιστορία της διακυβέρνησής της και την μοίρα των γιων της. Υπάρχει και ένα γλυπτό από γυαλί που αναπαριστά ένα ποτάμι τον τόπο δολοφονίας της στις 31 Οκτωβρίου 1984.
Αυτές τις μέρες πρέπει να είχαν κάποια τελετή και μαζεύουν τα υπολείμματα των εκδηλώσεων.
Εξω από την είσοδο ενας πλανόδιος πωλητής πάνω στο πεζοδρόμιο πωλούσε παραδοσιακά σανδάλια στην καλύτερη τιμή που βρήκαμε από άλλες πόλεις .
Ένα χιλιόμετρο βορειότερα θα σταματήσουμε στο Gandhi Smriti
Η οικία όπου έζησε και δολοφονήθηκε ο Γκάντι. Εδώ στις 30 Ιανουαρίου 1948 ένας φανατικός ινδουιστής πυροβόλησε τον Μαχάτμα Γκάντι επειδή πίστευε ότι έδειχνε υπερβολική ανοχή στους μουσουλμάνους .
Η οπτικοακουστική υποστήριξη θα μας βάλει στο πνεύμα, με περίπου 2.500 αντίγραφα από τηλεγραφήματα, επιστολές, σημειώσεις που σκιαγραφούν την κορυφαία αυτή προσωπικότητα.
Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν στο λιτό δωμάτιο όπου έμενε ο Γκάντι, όπου όλα τα υπάρχοντά του παραμένουν άθικτα.
Μια σειρά αποτυπωμάτων στον εξωτερικό χώρο δείχνει τον τελευταίο του περίπατο στη βεράντα, όπου πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε. Σε αυτή τη βεράντα ο Γκάντι καθοδηγούσε με τις νυχτερινές προσευχές το πλήθος που μαζευόταν . Σε αυτόν τον χώρο υπάρχει η «Στήλη του Μάρτυρα », που δείχνει την ακριβή θέση του θανάτου του.
Το ρολόι τσέπης του Γκάντι, το οποίο σταμάτησε τη στιγμή του θανάτου του, 5:17 μ.μ., τώρα κρέμεται στον τοίχο .
Μεγάλη συλλογή φωτογραφιών με μερικά προσωπικά αντικείμενα και μια σειρά μικρών κουκλόσπιτων και κούκλες από τερακότα που απεικονίζουν τη ζωή του Γκάντι , είναι τα αξιοθέατα αυτού του μουσείου. Η προβολή των πολυμέσων πραγματοποιείται επίσης από τις 13:00 έως τις 13:30
Δεν υπάρχει εισιτήριο εισόδου αλλά ούτε και έλεγχος .
Ακριβώς απ εξω επίσης ενας άλλος μικροπωλητής είχε διάφορα αντικείμενα σε πολύ καλές τιμές για σουβενίρ . ( μεταλλικά αμαξάκια με 200 ρουπίες , 2,5 ευρώ και τράπουλες με 50 ρουπίες , 0,60 λεπτά )
Τα αυτοκίνητα μας πάνε στο επόμενο αξιοθέατο τον λόφο Ρειζινα raisina hill
Οι Βρετανοί είχαν την έδρα τους στο Μαντράς και έπειτα στην Καλκούτα.
Το Δελχί τόπος στρατηγικής σημασίας για τους προγενέστερους ηγεμόνες βρισκόταν το περιθώριο. Η Άγκρα ήταν πρωτεύουσα των βορειοδυτικών επαρχιών και όχι το Δελχί.
Κατόπιν προς έκπληξη όλων ο βασιλιάς αυτοκράτορας Γεώργιος Ε όταν επισκέφτηκε την Ινδία το 1911 ανακοίνωσε ότι η πρωτεύουσα της βρετανικής Ινδίας θα μεταφερόταν από την Καλκούτα στο Δελχί το οποίο θα οικοδομούνταν για να γίνει η αυτοκρατορική πρωτεύουσα της Υποηπείρου.
Ο βασιλιάς αυτοκράτορας και η Βασίλισσα αυτοκράτειρα Μαρία έθεσαν το θεμέλιο λίθο βόρεια του Παλαιού Δελχί και επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Το 1913 ο βρετανός αρχιτέκτονας Έντουαρντ Λουτιενς , Sir Edwin Lutyens ήρθε στην Ινδία μαζί με μία επιτροπή να ξεκινήσουν τα σχέδια της νέας πόλης. Ούτε σε αυτόν αλλά ούτε στην επιτροπή άρεσε η αρχική τοποθεσία του βασιλιά.
Αφού εξερεύνησαν με ελέφαντες όλη τη θαμνώδη περιοχή του Δελχί , βρήκαν μία άλλη τοποθεσία πιο καλή.
¨Έτσι μία νύχτα πήραν κρυφά το θεμέλιο λίθο τον φόρτωσαν σε μία βοϊδάμαξα και τον τοποθέτησαν στο λόφο Ρειζινα που είχαν επιλέξει. Ο βασιλιάς δεν έμαθε ποτέ οτι η πόλη δεν χτίστηκε πάνω απο τον θεμέλιο λίθο που έθεσε . Ο Λιούτενς και η ομάδα του σχεδίασε τα κτίρια από τα οποία πολλά ήταν δημόσια καθώς και περισσότερα από 4.000 πλινθόκτιστα με επίπεδη οροφή.
Στην κορυφή του λόφου Ρειζινα μας αφήνουν τα αυτοκίνητα
Από αυτό το σημείο ξεκινά η επιβλητική Rajpath
H οδός του Βασιλιά αποτελεί μία ακόμα από τις εμπνεύσεις του Λούτιενς . Πρόκειται για έναν απίστευτα φαρδύ δρόμο που κοσμείται και στις δύο πλευρές του από μικρές λιμνούλες . Εδώ λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στις 26 Ιανουαρίου η παρέλαση της ημέρας της ανεξαρτησίας που παρακολουθείται από ένα τεράστιο πλήθος .
Στο ανατολικό άκρο της Rajpath δεσπόζει India Gate ενώ στο δυτικό άκρο της βρίσκεται το Rashtrapati Bhavan , που είχε χτιστεί αρχικά για τον αντιβασιλέα αλλά σήμερα αποτελεί κατοικία του προέδρου. Στις δύο πλευρές του ορθώνονται τα διοικητικά Μέγαρα .
Το Προεδρικό Μέγαρο (Rashtrapati Bhavan)
Αυτό το κτίσμα βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Rajpath και είναι γνωστό ως προεδρική κατοικία αφού αποτελεί επίσημη οικία του Προέδρου της Ινδίας . Η ανέγερση του ολοκληρώθηκε το 1929 . Το κτήριο μοιάζει με παλάτι και φέρει στοιχεία από την αρχιτεκτονική των Μογγόλων αλλά και των δυτικών . Αποτελούσε τον πυρήνα της πόλης. Αποτελείται από τέσσερα πατώματα και 350 δωμάτια που καλύπτουν μια επιφάνεια 19.000 τ.μ. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν το μεγαλύτερο προεδρικό μέγαρο παγκοσμίως. Ο σχεδιασμός του είναι ένας συνδυασμός από ευρωπαϊκά κλασικά πρότυπα με ινδικά στοιχεία στη διακόσμηση.
Στη δυτική πλευρά του υπάρχει ένας κήπος που καλύπτει έκταση 520 στρεμμάτων . Ο κήπος είναι ανοιχτός για το κοινό μόνο κατά τον Φεβρουάριο και τις αρχές Μαρτίου . Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά απαγορεύεται η φωτογράφιση . Ωστόσο οι ακριβείς ημερομηνίες αλλάζουν συχνά .
Πριν από την ανεξαρτησία εδώ διέμενε ο αντιβασιλέας . Την περίοδο του Μαουντμπάτεν , τελευταίου αντιβασιλέα της Ινδίας χρειάζονταν εκατοντάδες υπηρέτες για τη συντήρηση των 340 δωματίων και των τεράστιων κήπων . Υπήρχαν 418 κηπουροί από τους οποίους οι 50 α είχαν αποκλειστικά καθήκον να απομακρύνουν τα πουλιά .
Το πλησιέστερο σημείο που επιτρέπεται να φτάσει κάποιος επισκέπτης είναι σε απόσταση 300μ.
Το συγκρότημα πλαισιώνεται από τα Υπουργεία Αμύνης, Εσωτερικών, Εξωτερικών και Εμπορίου.
Πίσω από το υπουργείο δημοσίων έργων το υπέροχο κτήριο Sansad Bhavan ( Βουλή )
Παρόλο που στεγάζεται σε ένα μεγάλο και επιβλητικό κτίριο , η Sansad Bhavan , η Βουλή της Ινδίας , παραμένει κρυμμένη και κυριολεκτικά απαρατήρητη στο τέρμα της Sansad Marg ακριβώς βόρεια της Rajpath . Το κτίσμα είναι κυκλικό ( διάμετρος 171μ. ) και περιβάλλεται από κιονοστοιχία . Για να επισκεφτούμε τη Βουλή πρέπει να προμηθευτούμε ειδικές άδειες που διατίθενται στο γραφείο υποδοχής , μόνο εάν έχουμε συστατική επιστολή από την πρεσβεία μας .
Στο μέσον της Rajpath μας περιμένει το εθνικό μουσείο της χώρας .
Τέλος ομως για σήμερα.
Η γη που έμεινε όταν άλλαξε ό ρους του Γιαμουνα , σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα γαλήνιο και ευχάριστο πάρκο με ωραία περιποιημένα δέντρα. Είναι αφιερωμένο στους νεότερους ήρωες της Ινδίας και είναι ιδανικό για περίπατο το χειμώνα και τις δροσερές ώρες του καλοκαιριού. Είμαστε στο Rajghat
Το δημοφιλέστερο μνημείο είναι μία απέριττη τετράγωνη εξέδρα από μαύρο μάρμαρο που έχει τοποθετηθεί στο σημείο που αποτεφρώθηκε η σορός του Μαχάτμα Γκάντι μετά την δολοφονία του στις 30 Ιανουαρίου 1948. Σε έναν περιτειχισμένο τετράγωνο κήπο με μία λιτή αψίδα στην είσοδο. Για τους ινδούς αλλά και για πολλούς άλλους αποτελεί τόπο προσκυνήματος στο περίβολο του οποίου καίει πάντα μια φλόγα . Μία επιμνημόσυνη τελετή λαμβάνει εδώ χώρα κάθε Παρασκευή , ημέρα κατά την οποία δολοφονήθηκε .
Είμαστε στο σημείο που είχε καεί η σορός του Γκάντι το 1947 . Μεγάλη προσωπικότητα , πλήθος κόσμου έρχεται εδώ , πολλά σχολεία για αυτόν το μεγάλο άνθρωπο .
Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου .
Φτάνοντας στην είσοδο του μνημείου επιβάλλεται να βγάλεις τα παπούτσια και αυτό είναι ένα σοκ να πρέπει να περπατήσουμε μέσα σε μία μεγάλη περιοχή χωρίς παπούτσια.
Για μας δεν είναι κάτι συνηθισμένο για τους ινδούς σε όμως είναι κάτι που το κάνουν συνεχώς πολλά παπούτσια πεταμένα δεξιά αριστερά λίγο πριν την είσοδο αφύλακτα τελείως ως επί το πλείστον το 90% σαγιονάρες .
Ακριβώς δίπλα στην είσοδο υπάρχουν θυρίδες ως επί το πλείστον για τους τουρίστες που μπορείς να φυλάξεις τα παπούτσια σου άμα θέλεις πληρώνοντας μία ρουπία το άτομο .
Επειδή σε όλο το ταξίδι βγάλαμε πολλές φορές τα παπούτσια και περπατήσαμε σε πολλών ειδών δάπεδα όχι πάντα καθαρά συστήνω πριν την αναχώρηση από Ελλάδα να πάτε σε ένα φαρμακείο και να πάρετε προστατευτικά των ποδιών όπως έχουν στα νοσοκομεία . Θα σας φανούν χρήσιμα .
Μια ακόμα έκπληξη μας περιμένει γιατί διαπιστώνουμε ότι πολύς μα πάρα πολύς κόσμος επιθυμεί να τραβήξει μία φωτογραφία με εμάς . Σαν να ήμασταν κάποιοι διάσημοι ηθοποιοί ή τραγουδιστές αυτό το παιχνίδι ξεκίνησε από αυτό το πάρκο και συνεχίστηκε μέχρι την τελευταία μέρα παραμονής μας στην χώρα. Κάποια στιγμή κατάντησε εκνευριστικό δεν μπορούσες να περπατήσεις να θαυμάσεις τα αξιοθέατα . Μόλις έφευγε ο ένας ερχόταν κάποιος άλλος να βγάλει φωτογραφία .
Αν θέλουμε να μάθουμε περισσότερα μπορούμε να επισκεφτούμε το λιτό εθνικό μουσείο Γκάντι στην απέναντι πλευρά του κύριου δρόμου όπου φωτογραφίες κείμενα από τις ομιλίες , περιγραφές και μερικές φορές ντοκιμαντέρ , τιμούν τον Μαχάτμα ενώ στο κατάστημα δώρων πωλούνται βιβλία. “Μαχάτμα” στα σανσκριτικά σημαίνει “Μεγάλη Ψυχή” και σίγουρα αυτή η μεγάλη ηγετική μορφή, κέρδισε επάξια αυτόν τον τίτλο. Το μουσείο ανοίχθηκε για πρώτη φορά στη Βομβάη, λίγο μετά τη δολοφονία του Γκάντι το 1948. Το μουσείο μεταφέρθηκε αρκετές φορές πριν μετακομίσει στο Raj Ghat το 1961 .
Εδώ υπάρχει ένας χώρος με 20 καθίσματα που μπορείς να παρακολουθείς μία ολιγόλεπτη ταινία με τη ζωή και τα έργα του Γκάντι.
Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου .
Ακριβώς απέναντι ένα εστιατόριο ….. ο Θεός να το κάνει εστιατόριο που πολλοί τρώνε πολλά πράγματα με ποιότητα κάτω του μηδενός αλλά αυτό δεν φαίνεται να νοιάζει τους ινδούς . Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε , ένα νεράκι όμως θα το πάρουμε . Τα νερά αλλά και τα αναψυκτικά εδώ κυκλοφορούν σε μπουκαλάκια των 600 ml , και όχι σε 500 ml όπως ξέρουμε και κοστίζουν 20 ρουπίες .
Προσοχή όμως . Να ελέγξετε μήπως είναι ξαναγεμισμένο . Θα το βρείτε σφραγισμένο αλλά μπορεί να το έχει ξαναγεμίσει κάποιος πιτσιρικάς . Για να αποφύγετε μια τέτοια ενέργεια αφού χρησιμοποιήσετε το περιεχόμενο καταστρέψτε το πλαστικό .
Επόμενη στάση το Κόκκινο Φρούριο (Lal Qila)
Το 1638 το οχυρό του Σαχ Τζαχάν στην Άγκρα έσφυζε από αυλικούς και ήθελε συντήρηση καθώς ήταν ακατάλληλο για τις εκτεταμένες τελετές της αυλής . Τώρα που η κατασκευή του Ταζ Μαχάλ προχωρούσε η επιθυμία για μεταφορά του παλατιού στο Δελχί ήταν έντονη . Ο Σάχ Τζαχάν έβαλε τον θεμέλιο λίθο για την καινούργια πόλη η οποία θα γινόταν η έβδομη κατά σειρά απόπειρα μεταφοράς της πρωτεύουσας της Ινδίας σε αυτό το μέρος . Θα γινόταν το σύμβολο μογγολικής ισχύος και μάλιστα εντυπωσιακότερη από το Ταζ Μαχάλ . Η πόλη αυτή ονομάστηκε Σαχτζαχαναμπατ (παλαιό Δελχί)
Το επιβλητικό το Κόκκινο Φρούριο (Lal Qila) , το οποίο διατηρείται σε άριστη κατάσταση χρησιμοποιήθηκε ως η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας ως το 1857. . Το όνομά του προέρχεται από τις οχυρώσεις του που είναι φτιαγμένες από κόκκινο άργιλο. Ακριβώς απέναντι από το Κόκκινο Φρούριο εκτείνεται η πόλη που φέρει το όνομα του αυτοκράτορα (Shahjahanabad). Το εντυπωσιακότερο σημείο του Κόκκινου Φρουρίου είναι η Πύλη της Λαχώρης, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Παλιά Πόλη . Εδώ στις 15 Αυγούστου 1947 ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας Jawaharlal Nehru ύψωσε τη σημαία της χώρας . Έκτοτε κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ινδίας, ο εκάστοτε πρωθυπουργός υψώνει τη σημαία, εκφωνεί λόγο, παρακολουθεί παρελάσεις κι άλλες εορταστικές εκδηλώσεις .
Τα τείχη από αμμόλιθο του κόκκινου φρουρίου εκτείνονται σε μήκος 2 χλμ και ορθώνονται σε ύψος από 18 μέτρα ( στην πλευρά του ποταμού ) έως 33 μέτρα ( στην πλευρά της πόλης ) . Το 1638 ό Σαχ Τζαχάν ξεκίνησε την κατασκευή αυτού του επιβλητικού οχυρού το οποίο ολοκληρώθηκε το 1648 . Δεν μετέφερε ποτέ εντελώς την πρωτεύουσα του από την ¨Αγκρα στη νέα πολη γιατί εκθρονίστηκε και φυλακίστηκε στο φρούριο της Άγκρα από τον γιο του Αουρανγκζέμπ .
Το κόκκινο φρούριο τοποθετείται χρονικά στην πιο ακμάζουσα περίοδο εξουσίας των Μογγόλων . Ωστόσο η διακυβέρνηση των Μογγόλων από την έδρα του Δελχί δεν διήρκεσε πολύ .
Ο ποταμός Γιαμούνα yamuna έρεε στην ανατολική πλευρά του κάστρου και γέμιζε την τάφρο που είχε βάθος 10 μέτρα . Σήμερα ο ποταμός βρίσκεται 1 χλμ ανατολικότερα και η τάφρος παραμένει άδεια .
Ο μεγάλος προμαχώνας του οχυρού που βλέπουμε μπροστά μας και που θα μπούμε από τις πλαϊνές εισόδους ,προστέθηκε αργότερα από δω ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας ο Νεχρου , ανακοίνωσε στο λαό του την ανεξαρτησία της Ινδίας στις 15 Αυγούστου του 1947 και εδώ έγινε η πρώτη έπαρση της Ινδικής σημαίας. Μπορούμε να ανέβουμε στα τείχη και να δούμε την πόλη από αυτά .
Τα αυτοκίνητα μας αφήνουν στο πάρκινγκ και από εδώ είχαμε κανονίσει εδώ και πολλούς μήνες να μας περιμένουν 2 Ρίκσο ή αλλιώς 2 τοκ τοκ (τα μικρά τρίκυκλα ταξί) ώστε να συνεχίσουμε την βόλτα μας μέσα στους στενούς δρόμους με αυτά . Αυτό όμως δεν έχει γίνει , οι Ινδοί μας ζητούσαν επιπλέον χρήματα για να μας κάνουν αυτό το οποίο είχαμε συμφωνήσει από την αρχή .
Πρέπει να πω πως το να μην τηρούν οι Ινδοί αυτό που έχουμε συμφωνήσει από την αρχή κατάντησε εκνευριστικό σε όλο το ταξίδι . Γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους με τους οποίους ήρθαμε σε αντιπαράθεση πολλές φορές . Αν και είχα αντίγραφα των συμφωνηθέντων (σε χρήματα ή υπηρεσίες) παρόλα αυτά έβρισκαν δικαιολογίες για να αλλάξουν σε όφελος τους τα συμφωνηθέντα .
Αφού ρίξαμε ένα καυγά για καμιά ώρα στο παρκινγκ και καταλάβαμε ότι αυτή η καθυστέρηση μόνο εμάς έβλαπτε , τους αφήσαμε εκεί και φύγαμε με τα πόδια . Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα και τροποποιήσουμε το πρόγραμμα και να μην δούμε όλα όσα είχαμε κατά νου .
Μπήκαμε στο φρούριο από την Πύλη της Λαχώρης Lahore Gate
Η είσοδος στο φρούριο κοστίζει 600 ρουπίες
Η κύρια πύλη του κάστρου φέρει αυτό το όνομα επειδή βλέπει προς τη Λαχώρη που σήμερα βρίσκεται στο Πακιστάν . Κατά τον αγώνα της Ινδίας για την ανεξαρτησία της , οι εθνικιστές δήλωναν ότι κάποια μέρα θα έβλεπαν την Ινδική σημαία να ανεμίζει στο κόκκινο Φρούριο του Δελχί . Όλη η πύλη είναι επιστρωμένη με κόκκινο ψαμμίτη, εκτός από τις στέγες των περιπτέρων, όπου χρησιμοποιείται λευκή πέτρα.
Θα μπούμε στο κάστρο από αυτή την πύλη και θα βρεθούμε σε μία αψιδωτή στοά , το πρώτο κτίσμα του Σαχ Τζαχάν την Chatta Chowk (σκεπαστή αγορά ) . Κάποτε τα καταστήματα της πωλούσαν ακριβά αντικείμενα όπως μεταξωτά υφάσματα κοσμήματα και χρυσαφικά που απευθύνονταν κυρίως στη βασιλική οικογένεια . Κάθε Πέμπτη , οι πύλες του κάστρου παρέμεναν κλειστές για τους άνδρες και η είσοδος επιτρεπόταν μόνο στις γυναίκες .
Σήμερα απευθύνονται στους τουρίστες και η ποιότητα των αγαθών είναι φυσικά κατώτερη παρόλο που ορισμένα έχουν ακόμα βασιλικές τιμές . Τα υπόλοιπα κτίσματα θα χρειαστεί να επιστρατεύσετε τη φαντασία σας γιατί οι βρετανοί κατέστρεψαν τα περισσότερα το 1858.
Αν κάποιος θέλει τουαλέτα στα δεξιά της αγοράς υπάρχουν για όλο το φρούριο και σε όχι καλή κατάσταση
Μόλις περάσουμε τη σκεπαστή αγορά βλέπουμε στα αριστερά ένα όμορφο κτήριο που είναι το μουσείο Swatantrata Sangram
Στο μουσείο υπάρχουν μόνο εικόνες και αγάλματα των μαχητών ελευθερίας της Ινδίας. Δεν υπάρχει τίποτα καλλίτερο να δούμε . Οι διακοσμητές έχουν κάνει τον χώρο πιο εντυπωσιακό .
Πάντα κλειστό τη Δευτέρα ...
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Κόκκινου Φρουρίου βρίσκεται στο Mumtaz Mahal . Το μουσείο περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής, τεχνουργήματα, καλλιγραφία, υφάσματα και άλλα αντικείμενα που χρονολογούνται από την εποχή των Mughal.
Αρχικά γνωστό ως Μουσείο Παλατιών , το μουσείο αυτό χρονολογείται από το 1911, όταν βρισκόταν στο Naubhat Khana. Αργότερα μεταφέρθηκε στο Mumtaz Mahal, το οποίο αρχικά χρησίμευε ως χώρος από τους βρετανούς κατακτητές. Το μουσείο βρίσκεται υπό την αιγίδα της αρχαιολογικής υπηρεσίας της Ινδίας.
Τα περισσότερα από τα αντικείμενα και τα κοσμήματα των Mughal είχαν λεηλατηθεί και κλαπεί κατά τη διάρκεια της εισβολής του Πέρση Nadir Shah στην Ινδία το 1747 και πάλι μετά την αποτυχημένη ινδική εξέγερση του 1857 σε βάρος των βρετανών . Τελικά πωλήθηκαν σε ιδιώτες συλλέκτες ή το Βρετανικό Μουσείο . Για παράδειγμα, το διαμάντι Koh-i-Noor, το φλιτζάνι κρασιού από νεφρίτη του Shah Jahan και το στέμμα του Bahadur Shah IIare βρίσκονται όλα στο Λονδίνο. Διάφορα αιτήματα επιστροφής έχουν απορριφθεί από τη βρετανική κυβέρνηση. Το μουσείο, ως εκ τούτου, είναι σε θέση να δείξει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της κληρονομιάς των Mughal . ( είσοδος ελεύθερη )
Στη συνέχεια το επόμενο κτήριο είναι το Diwan I Am
Στην αίθουσα δημόσιων ακροάσεων ο αυτοκράτορας άκουγε τα παράπονα και τις διαφωνίες των πολιτών του . Ο θρόνος του βρισκόταν σε μία κοιλότητα του τοίχου που ήταν επενδυμένη από μάρμαρο και στολισμένη με πολύτιμους λίθους , πολλοί από τους οποίους λεηλατήθηκαν μετά την Ινδική εξέγερση του 1857 . Αυτή η πολυτελής αίθουσα ανακαινίστηκε ύστερα από πρωτοβουλία του Λόρδου & αντιβασιλέα της Ινδίας μεταξύ 1898 και 1905 .
Ακριβώς από πίσω βλέπουμε το Rang Mahal , η αλλιώς παλάτι του χρώματος .
Οφείλει το όνομά του στο ζωγραφισμένο εσωτερικό του που δεν κατόρθωσε να επιβιώσει ως τις μέρες μας . Σε αυτό το παλάτι διέμενε η πρώτη σύζυγος του αυτοκράτορα ο οποίος συνήθιζε να γευματίζει εδώ . Ένα κανάλι που ονομάζεται Neher-e-Bhisht, το οποίο μετέφερε το νερό του ποταμού Yamuna στο φρούριο . Το ποτάμι λεγόταν και Ναχαρ-ι-μπαχιστ (ποταμός του παραδείσου) διαρρέοντας κατά μήκος το Rang Mahal, η κεντρική περιοχή του οποίου έχει μια μεγάλη πισίνα σε σχήμα λωτού.
Αρχικά στο κέντρο υπήρχε ένα σιντριβάνι από ελεφαντόδοντο .
Μέσα στο κανάλι και την πισίνα είχαν τοποθετηθεί πολύτιμοι λίθοι . Τα χρώματα τους έλαμπαν κάτω από το νερό και αντανακλούσαν στους ζωγραφισμένους τοίχους και την οροφή. Το αποτέλεσμα έδωσε στο κτίριο το δημοφιλές του όνομα .
Η πρόσοψή του έχει πέντε , εννέα ακάλυπτες καμάρες. Το δάπεδο είναι από μάρμαρο.
Το φρούριο λεηλατήθηκε από τον Ναντίρ Σάχ, τον βασιλιά της Περσίας και βανδαλίστηκε από τους Βρετανούς, οι οποίοι τερμάτισαν τη δυναστεία των Mughal .
Μετά την επανάσταση του 1857 , οι Βρετανοί κατέστρεψαν τις περισσότερες δομές στο Κόκκινο Φρούριο . Σήμερα, οι πέτρινες επενδύσεις του Rang Mahal σπάνε, ο σοβάς ξεφλουδίζει στους τοίχους , το πάτωμα λεκιάζεται με περιττώματα πουλιών και το κανάλι είναι ξηρό . Οι αστυνομικοί βαριεστημένα φυλάνε τα απομεινάρια.
Αγνοήστε τα όλα αυτά. Φανταστείτε πως μπορεί να ήταν στις δόξες του αυτό το υπέροχο παλάτι με τα γλυπτά στην οροφή, τα ζωγραφισμένα χρυσά αραβουργήματα , τις γαλαζοπράσινες πέτρες της πισίνας σε σχήμα λωτού .
Αμέσως μετά το Diwan-i-Khas
H αίθουσα ιδιωτικών ακροάσεων χτισμένη από λευκό μάρμαρο, ήταν ο μεγαλοπρεπής χώρος όπου συγκαλούνται τα συμβούλια του αυτοκράτορα. Εδώ βρισκόταν και ο περίφημος θρόνος του παγωνιού μέχρι το 1739 , οπότε ο Ναντίρ τον μετέφερε στο Ιράν . Στο πίσω μέρος του χρυσού θρόνου ορθωνόταν φιγούρες παγωνιών , τα όμορφα χρώματα τους αποδίδονταν με αμέτρητους πολύτιμους λίθους . Ανάμεσα τους υπήρχε ένας παπαγάλος σκαλισμένος από ένα μόνο σμαραγδί . Αυτό το αριστούργημα από πολύτιμα μέταλλα ζαφείρια ρουμπίνια σμαράγδια και μαργαριτάρια αποσυναρμολογήθηκε και ο λεγόμενος θρόνος του παγωνιού που εκτίθεται τώρα στην Τεχεράνη φέρει μόνο κάποια κομμάτια του αυθεντικού . Το μαρμάρινο βάθρο στο οποίο στεκόταν ο θρόνος παραμένει στην αρχική του θέση .
Το 1960 οι Μαράτα αφαίρεσαν και την ασημένια οροφή της αίθουσας η οποία σήμερα αποτελεί θολή ανάμνηση των περασμένων μεγαλείων της . Στους τοίχους της Diwan-i-Khas
Θα δούμε χαραγμένη την περίφημη περσική φράση « αν υπάρχει παράδεισος στη γη τότε βρίσκεται εδώ , βρίσκεται εδώ , βρίσκεται εδώ »
Στη συνέχεια τα Βασιλικά λουτρά . Δίπλα στο Diwan-i-Khas βρίσκονται τα χαμάμ . Πρόκειται για τρεις μεγάλες αίθουσες με θόλους και ένα σιντριβάνι στο κέντρο . Μία από αυτές τις αίθουσες μετατραπεί σε σάουνα . Τα πατώματα ήταν καλυμμένα με πέτρα χαραγμένο μάρμαρο και το φως έφτανε ως τις αίθουσες από τις πολύχρωμες γυάλινες οροφές .
Στη συνέχεια το Moti Masjid
Tο μικρό μαρμάρινο μαργαριταρένιο τζαμί που βρίσκεται κοντά στα λουτρά χτίστηκε το 1659 από τον Αουρανγκζέμπ Aurangazeb για την προσωπική του χρήση και ασφάλεια το οποίο υποτίθεται ότι ήταν εύκολα προσβάσιμο από τα ιδιωτικά του σπίτια. . Οι θόλοι είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα που λέγεται ότι είχαν επικαλυφθεί παλιά με χαλκό. Ένα παράξενο χαρακτηριστικό αυτού του Τεμένους του έγκειται στην κατασκευή των εξωτερικών τοίχων του , που σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να βρίσκονται σε απόλυτη ηρεμία με το υπόλοιπο κάστρο . Οι εσωτερικοί τοίχοι έχουν μια ελαφριά κλίση ώστε να βλέπουν προς τη Μέκκα .
Ο χώρος δεν είναι ανοικτός στους επισκέπτες.
Τελειώνοντας από όλα αυτά έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει οι φρουροί με τις σφυρίχτρες προειδοποιούν τον κόσμο ότι το φρούριο θα κλείσει.
Βγαίνουμε έξω την ώρα που έχουν ανάψει ήδη τα φώτα . Το φρούριο απέξω φωτισμένο είναι καταπληκτικό δεν σου κάνει όρεξη να φύγεις αλλά δεν μπορείς και να μείνεις . Αν και είναι πολύ καλά περιποιημένο μέσα , απέξω προσπαθείς να βρεις δρόμο για να μην πατήσεις τα σκουπίδια , η βρώμα απερίγραπτη . Απέναντι ακριβώς από την κεντρική πύλη ανοίγεται η νέα πολη και η νέα αγορά . Μέχρι στιγμής προχωρούσαμε προστατευμένοι μέσα στα οχήματα των οδηγών . Τώρα ήρθε η ώρα να βγούμε μόνοι μας και να περπατήσουμε στην πόλη . Νιώθεις σαν να βγαίνεις σε έναν καινούργιο κόσμο, ο θόρυβος απερίγραπτος όλα τα αυτοκίνητα κορνάρουν το ένα στο άλλο τίποτα δεν λειτουργεί όλοι προσπαθούν να προλάβουν να χωθούν προς οποιαδήποτε τρύπα βρουν είτε αυτοκίνητο είναι αυτό είτε πεζός . Αυτό που θεωρούμε ορθό στη χώρα μας δεν λειτουργεί εδώ , ένα χάος . Καταφέραμε με πολύ κόπο και περάσαμε στην απέναντι πλευρά του δρόμου . Ένα σωρό μαγαζάκια το ένα δίπλα στο άλλο αλλά και με μέχρι μέσα στο δρόμο Ο καθένας έχει έναν πάγκο και κάτι πουλάει .
Προχωράμε μέσα σε αυτό το δάσος από ανθρώπους και προσπαθούμε να μη χαθούμε μεταξύ μας μέσα στον χαμό που γίνεται από αυτοκίνητα μηχανάκια ποδήλατα αγελάδες σκυλιά ώστε να φτάσουμε στο επόμενο αξιοθέατο το
Μεγάλο Τζαμί της Παρασκευής (Jama Masjid)
το οποίο κατασκευάστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα μαζί με την Παλιά Πόλη και το Κόκκινο Φρούριο, προκειμένου να αποτελέσει το θρησκευτικό κέντρο της πόλης. Το τελευταίο κτίσμα του αυτοκράτορα Σαχ Τζαχάν (1658) διαλαλεί τη δύναμη του Ισλάμ και παραμένει το σπουδαιότερο τέμενος . Είναι χτισμένο σε ένα υπερυψωμένο επίπεδο και δεσπόζει πάνω από την Παλιά Πόλη, με εξαιρετική θέα προς το κόκκινο οχυρό , ενώ η αυλή του μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από 25.000 πιστούς. Το τζαμί είναι κατασκευασμένο από κόκκινο αμμόλιθο , λευκό μάρμαρο και ορείχαλκο , ένας συνδυασμός που θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα αρχιτεκτονική των Mughal. Το Μεγάλο Τζαμί του Δελχί είναι το μεγαλύτερο της Ινδίας. Εδώ θα δούμε χιλιάδες μουσουλμάνους να προσεύχονται όπως και την εποχή του Σαχ Τζαχάν . Το σχέδιο του Τεμένους εμπνευσμένο από το σπίτι του Προφήτη στη Μεδίνα , είναι απλό. Μία μεγάλη αυλή με θολωτή αίθουσα στο ένα άκρο. Οι πιστοί πλένονται στη λίμνη της αυλής για να εξαγνιστούν και κατόπιν προσεύχονται στραμμένοι προς το κεντρικό μιχραμπ της αίθουσας που δείχνει προς τη Μέκκα . Από το μίνμπαρ (άμβωνας) πραγματοποιείται ομιλία κατά τις μεσημεριανές δημόσιες προσευχές της Παρασκευής , της Ιερής μέρας των μουσουλμάνων και από τον μιναρέ ο μουεζίνης καλεί τους πιστούς για προσευχή. Έχει τρεις πύλες τέσσερις γωνιακούς πύργους και δύο μιναρέδες που ορθώνονται σε ύψος 40 μέτρων .
Τα φαρδιά σκαλοπάτια οδηγούν στις επιβλητικές πύλες . Η ανατολική πύλη αρχικά ήταν ανοιχτή μόνο για τον αυτοκράτορα , σήμερα ανοίγει μόνο την Παρασκευή και κατά τις μουσουλμανικές γιορτές . Οι επισκέπτες μπορούν να μπουν στο τζαμί από τη βόρεια ή τη νότια πύλη και πρέπει να βγάλουν τα παπούτσια τους και πρέπει να είναι ευπρεπώς ντυμένοι . Η αυλή του Τεμένους μπορεί να δεχτεί μέχρι 25.000 άτομα . Αν πληρώσουμε 10 ρουπίες μπορούμε να ανέβουμε στο νότιο μιναρέ ( οι γυναίκες πρέπει να συνοδεύονται από κάποιον άνδρα ) . Η θέα προς όλες τις μεριές είναι εκπληκτική .
Γύρω του υπάρχουν καταστήματα με σουβενίρ και εστιατόρια με καλό φαγητό .
Μέχρι να φτάσουμε στην πύλη συναντήθηκα με τόσο κόσμο που δεν θα τον συναντήσω σε ένα μήνα μέσα στο κέντρο της Αθήνας . Δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος το πόσος κόσμος κυκλοφορεί σε αυτό το δρόμο με πόσες διαφορετικές μορφές .
Στο τζαμί φτάσαμε την ώρα που είχε ήδη σκοτεινιάσει . Πλήθος μικρά μαγαζάκια ολόγυρα , μία αγορά ο ένας πάνω στον άλλον να σου πουλάει οτιδήποτε . Όλα αυτά δίπλα από περιττώματα σκύλων αγελάδων αλλά και ανθρώπων που δεν δίσταζαν στα καλά καθούμενα να κάνουν την ανάγκη τους σε οποιαδήποτε γωνία τους έρθει ενώ ακριβώς δίπλα κάποιος μπορεί να έχει ένα τηγάνι και να τηγάνιζε κάτι φαγώσιμο για να πουλήσει .
Επιχειρήσαμε να μπούμε μέσα αλλά μας σταματήσανε οι πλανόδιοι δείχνοντάς μας μία επιγραφή η οποία απαγόρευε την είσοδο σε άτομα που φορούσαν παπούτσια .
Κάναμε μεταβολή κατεβήκαμε κάτω και πήγαμε στην πύλη Νο 3 . Ακριβώς απέναντι έχει ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο το Hotel Aiwan E Shahi με πολύ καλό φαγητό ασφαλές και καλή τιμή . Από την ταράτσα του καθίσαμε ξεκουραστήκαμε και είδαμε όλη τη θέα του τζαμιού και του χαμού .
ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΆΡΤΗ
Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξενάγηση στο νέο Δελχί πρώτη στάση το Indira Gandhi Memorial Museum . Εισιτήριο δεν υπάρχει , η είσοδος είναι δωρεάν αλλά περνάμε από εξονυχιστικό έλεγχο.
Η πρώην κατοικία της Ιντιρα Γκάντι έχει μετατραπεί σε μουσείο . Εδώ εκτίθενται ορισμένα από τα προσωπικά αντικείμενα της μεταξύ των οποίων και το σάρι (με λεκέδες από αίμα ) που φορούσε όταν δολοφονήθηκε . Η κρυστάλλινη πλάκα στον κήπο προστατεύει τις καφέ κηλίδες στο σημείο όπου κατέρρευσε αφού πυροβολήθηκε από δύο σωματοφύλακες της το 1984 .
Eνα μικρό μπανγκαλόου με καταπράσινο περίβολο όπου έζησε η κόρη του Τζαβαχαρλαλ Νεχρού. Φωτογραφίες στους τοίχους αφηγούνται την ιστορία της διακυβέρνησής της και την μοίρα των γιων της. Υπάρχει και ένα γλυπτό από γυαλί που αναπαριστά ένα ποτάμι τον τόπο δολοφονίας της στις 31 Οκτωβρίου 1984.
Αυτές τις μέρες πρέπει να είχαν κάποια τελετή και μαζεύουν τα υπολείμματα των εκδηλώσεων.
Εξω από την είσοδο ενας πλανόδιος πωλητής πάνω στο πεζοδρόμιο πωλούσε παραδοσιακά σανδάλια στην καλύτερη τιμή που βρήκαμε από άλλες πόλεις .
Ένα χιλιόμετρο βορειότερα θα σταματήσουμε στο Gandhi Smriti
Η οικία όπου έζησε και δολοφονήθηκε ο Γκάντι. Εδώ στις 30 Ιανουαρίου 1948 ένας φανατικός ινδουιστής πυροβόλησε τον Μαχάτμα Γκάντι επειδή πίστευε ότι έδειχνε υπερβολική ανοχή στους μουσουλμάνους .
Η οπτικοακουστική υποστήριξη θα μας βάλει στο πνεύμα, με περίπου 2.500 αντίγραφα από τηλεγραφήματα, επιστολές, σημειώσεις που σκιαγραφούν την κορυφαία αυτή προσωπικότητα.
Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν στο λιτό δωμάτιο όπου έμενε ο Γκάντι, όπου όλα τα υπάρχοντά του παραμένουν άθικτα.
Μια σειρά αποτυπωμάτων στον εξωτερικό χώρο δείχνει τον τελευταίο του περίπατο στη βεράντα, όπου πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε. Σε αυτή τη βεράντα ο Γκάντι καθοδηγούσε με τις νυχτερινές προσευχές το πλήθος που μαζευόταν . Σε αυτόν τον χώρο υπάρχει η «Στήλη του Μάρτυρα », που δείχνει την ακριβή θέση του θανάτου του.
Το ρολόι τσέπης του Γκάντι, το οποίο σταμάτησε τη στιγμή του θανάτου του, 5:17 μ.μ., τώρα κρέμεται στον τοίχο .
Μεγάλη συλλογή φωτογραφιών με μερικά προσωπικά αντικείμενα και μια σειρά μικρών κουκλόσπιτων και κούκλες από τερακότα που απεικονίζουν τη ζωή του Γκάντι , είναι τα αξιοθέατα αυτού του μουσείου. Η προβολή των πολυμέσων πραγματοποιείται επίσης από τις 13:00 έως τις 13:30
Δεν υπάρχει εισιτήριο εισόδου αλλά ούτε και έλεγχος .
Ακριβώς απ εξω επίσης ενας άλλος μικροπωλητής είχε διάφορα αντικείμενα σε πολύ καλές τιμές για σουβενίρ . ( μεταλλικά αμαξάκια με 200 ρουπίες , 2,5 ευρώ και τράπουλες με 50 ρουπίες , 0,60 λεπτά )
Τα αυτοκίνητα μας πάνε στο επόμενο αξιοθέατο τον λόφο Ρειζινα raisina hill
Οι Βρετανοί είχαν την έδρα τους στο Μαντράς και έπειτα στην Καλκούτα.
Το Δελχί τόπος στρατηγικής σημασίας για τους προγενέστερους ηγεμόνες βρισκόταν το περιθώριο. Η Άγκρα ήταν πρωτεύουσα των βορειοδυτικών επαρχιών και όχι το Δελχί.
Κατόπιν προς έκπληξη όλων ο βασιλιάς αυτοκράτορας Γεώργιος Ε όταν επισκέφτηκε την Ινδία το 1911 ανακοίνωσε ότι η πρωτεύουσα της βρετανικής Ινδίας θα μεταφερόταν από την Καλκούτα στο Δελχί το οποίο θα οικοδομούνταν για να γίνει η αυτοκρατορική πρωτεύουσα της Υποηπείρου.
Ο βασιλιάς αυτοκράτορας και η Βασίλισσα αυτοκράτειρα Μαρία έθεσαν το θεμέλιο λίθο βόρεια του Παλαιού Δελχί και επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Το 1913 ο βρετανός αρχιτέκτονας Έντουαρντ Λουτιενς , Sir Edwin Lutyens ήρθε στην Ινδία μαζί με μία επιτροπή να ξεκινήσουν τα σχέδια της νέας πόλης. Ούτε σε αυτόν αλλά ούτε στην επιτροπή άρεσε η αρχική τοποθεσία του βασιλιά.
Αφού εξερεύνησαν με ελέφαντες όλη τη θαμνώδη περιοχή του Δελχί , βρήκαν μία άλλη τοποθεσία πιο καλή.
¨Έτσι μία νύχτα πήραν κρυφά το θεμέλιο λίθο τον φόρτωσαν σε μία βοϊδάμαξα και τον τοποθέτησαν στο λόφο Ρειζινα που είχαν επιλέξει. Ο βασιλιάς δεν έμαθε ποτέ οτι η πόλη δεν χτίστηκε πάνω απο τον θεμέλιο λίθο που έθεσε . Ο Λιούτενς και η ομάδα του σχεδίασε τα κτίρια από τα οποία πολλά ήταν δημόσια καθώς και περισσότερα από 4.000 πλινθόκτιστα με επίπεδη οροφή.
Στην κορυφή του λόφου Ρειζινα μας αφήνουν τα αυτοκίνητα
Από αυτό το σημείο ξεκινά η επιβλητική Rajpath
H οδός του Βασιλιά αποτελεί μία ακόμα από τις εμπνεύσεις του Λούτιενς . Πρόκειται για έναν απίστευτα φαρδύ δρόμο που κοσμείται και στις δύο πλευρές του από μικρές λιμνούλες . Εδώ λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στις 26 Ιανουαρίου η παρέλαση της ημέρας της ανεξαρτησίας που παρακολουθείται από ένα τεράστιο πλήθος .
Στο ανατολικό άκρο της Rajpath δεσπόζει India Gate ενώ στο δυτικό άκρο της βρίσκεται το Rashtrapati Bhavan , που είχε χτιστεί αρχικά για τον αντιβασιλέα αλλά σήμερα αποτελεί κατοικία του προέδρου. Στις δύο πλευρές του ορθώνονται τα διοικητικά Μέγαρα .
Το Προεδρικό Μέγαρο (Rashtrapati Bhavan)
Αυτό το κτίσμα βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Rajpath και είναι γνωστό ως προεδρική κατοικία αφού αποτελεί επίσημη οικία του Προέδρου της Ινδίας . Η ανέγερση του ολοκληρώθηκε το 1929 . Το κτήριο μοιάζει με παλάτι και φέρει στοιχεία από την αρχιτεκτονική των Μογγόλων αλλά και των δυτικών . Αποτελούσε τον πυρήνα της πόλης. Αποτελείται από τέσσερα πατώματα και 350 δωμάτια που καλύπτουν μια επιφάνεια 19.000 τ.μ. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν το μεγαλύτερο προεδρικό μέγαρο παγκοσμίως. Ο σχεδιασμός του είναι ένας συνδυασμός από ευρωπαϊκά κλασικά πρότυπα με ινδικά στοιχεία στη διακόσμηση.
Στη δυτική πλευρά του υπάρχει ένας κήπος που καλύπτει έκταση 520 στρεμμάτων . Ο κήπος είναι ανοιχτός για το κοινό μόνο κατά τον Φεβρουάριο και τις αρχές Μαρτίου . Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά απαγορεύεται η φωτογράφιση . Ωστόσο οι ακριβείς ημερομηνίες αλλάζουν συχνά .
Πριν από την ανεξαρτησία εδώ διέμενε ο αντιβασιλέας . Την περίοδο του Μαουντμπάτεν , τελευταίου αντιβασιλέα της Ινδίας χρειάζονταν εκατοντάδες υπηρέτες για τη συντήρηση των 340 δωματίων και των τεράστιων κήπων . Υπήρχαν 418 κηπουροί από τους οποίους οι 50 α είχαν αποκλειστικά καθήκον να απομακρύνουν τα πουλιά .
Το πλησιέστερο σημείο που επιτρέπεται να φτάσει κάποιος επισκέπτης είναι σε απόσταση 300μ.
Το συγκρότημα πλαισιώνεται από τα Υπουργεία Αμύνης, Εσωτερικών, Εξωτερικών και Εμπορίου.
Πίσω από το υπουργείο δημοσίων έργων το υπέροχο κτήριο Sansad Bhavan ( Βουλή )
Παρόλο που στεγάζεται σε ένα μεγάλο και επιβλητικό κτίριο , η Sansad Bhavan , η Βουλή της Ινδίας , παραμένει κρυμμένη και κυριολεκτικά απαρατήρητη στο τέρμα της Sansad Marg ακριβώς βόρεια της Rajpath . Το κτίσμα είναι κυκλικό ( διάμετρος 171μ. ) και περιβάλλεται από κιονοστοιχία . Για να επισκεφτούμε τη Βουλή πρέπει να προμηθευτούμε ειδικές άδειες που διατίθενται στο γραφείο υποδοχής , μόνο εάν έχουμε συστατική επιστολή από την πρεσβεία μας .
Στο μέσον της Rajpath μας περιμένει το εθνικό μουσείο της χώρας .
Τέλος ομως για σήμερα.
Last edited by a moderator:
