Περιεχόμενα
Αφού μας έχει κάψει ο ήλιος και έχουμε θαυμάσει τα κυβερνητικά κτήρια στο λόφο Ρειζίνα , τα αυτοκίνητα μας μεταφέρουν στα μισά της Rajpath. Θα δούμε το εθνικό μουσείο που βρίσκεται στην γωνία Rajpath και Janpath .
Φιλοξενεί μία πλούσια και ενδιαφέρουσα συλλογή με Iινδικά γλυπτά από μπρούτζο , τερακότα και ξύλο τα οποία χρονολογούνται από το 2ο με 3ο αι. π.Χ. Εδώ θα δούμε επίσης τοιχογραφίες , εκθέματα που σχετίζονται με την παραδοσιακή μουσική , χειρόγραφα , υφάσματα , στολές διαφόρων φυλών και άλλα πολλά .
Ιδρύθηκε το 1949 και η εντυπωσιακή συλλογή του αποτελεί καλή εισαγωγή στην ινδική τέχνη. Θαυμάστε κυρίως τα λίθινα και μπρούτζινα γλυπτά από τη Ματούρα και τη νότια Ινδία. Εκτίθενται στην είσοδο στους διαδρόμους και στις αίθουσες του πρώτου ορόφου και είναι μερικά από τα ενδοξότερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της χώρας. Στους πάνω ορόφους υπάρχουν εξαίσιες μικρογραφίες , μουσικά όργανα και αστραφτερά κοσμήματα. Εδώ εστιάζεται το συναρπαστικό Νέο Δελχί.
Δωρεάν ξενάγηση στο μουσείο πραγματοποιούνται από τις 10:30 , 11:30 , 12:00 , 12:30 , 14.00 και 15.30 .
Είσοδος 600 ρουπίες ( 7,5 ευρώ )
Το μουσείο δεν είναι λειτουργικό υπάρχει περίπτωση να μπεις να χαθείς να μην τα δεις όλα τα δωμάτια . Πάντως αξίζει τον κόπο.
Μόλις βγούμε έξω οι αστυνομικοί έχουν κλείσει τα πάντα όλοι οι δρόμοι αποκλεισμένοι . Κάποιος περιμένουν να περάσει . Τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να έρθουν να μας πάρουν , έτσι περιμένουμε υπομονετικά και εμείς .
Επόμενη στάση η πύλη της Ινδίας . Αυτή η πέτρινη αψίδα ύψους 42μ. ορθώνεται στο ανατολικό άκρο της Rajpath . Το μνημείο φέρει τα ονόματα 85.000 στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στις εκστρατείες του Α Παγκοσμίου Πολέμου , στις επιχειρήσεις των βορειοδυτικών συνόρων την ίδια περίοδο , καθώς και στο φιάσκο του Αφγανιστάν το 1919 .
Η κατασκευή ξεκίνησε το 1921 και το μνημείο εγκαινιάστηκε μαζί με την πόλη το 1931
Στη βάση της πύλης υπάρχει το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη με μια φλόγα να καίει ολο τον χρόνο .
Πίσω από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη υπάρχει Το Canopy
Το Canopy είναι μια κατασκευή από κόκκινο ψαμμίτη που κατασκευάστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Edwin Lutyens. Η κατασκευή ήταν εμπνευσμένη από το Pavilion Mahabalipuram του 6ου αιώνα στη Νότια Ινδία. Βρίσκεται σε μια πλατεία σε ένα κόμβο από έξι δρόμους κατασκευάστηκε το 1936 και φιλοξενούσε μέχρι την ανεξαρτησία του 1947 το άγαλμα του βασιλιά Γεωργίου του Ε το οποίο όμως αργότερα απομακρύνθηκε σε άλλο τμήμα του Ν. Δελχί. Ο τρούλος έχει ύψος 24 μ.
Στα βόρεια της πύλης , η έκταση με το γκαζόν που βλέπουμε ειναι το August Kranti Maidan
Ιστορικό σημείο αυτό το μέρος καθώς εδώ στις 8 Αυγούστου 1942, ο Μαχάτμα Γκάντι ξεκίνησε το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, γνωστό και ως August Kranti Maidan . Ο Γκάντι στην ομιλία του προέτρεψε τους πολίτες στο «Quit India resolution» ήταν μια έντονη και έντονη έκκληση του Κογκρέσου, ζητώντας από τους Βρετανούς να εγκαταλείψουν την Ινδία μια για πάντα , καθιστώντας την Ινδία ελεύθερο και ανεξάρτητο έθνος .
Τώρα είναι ένα πολύ ευχάριστο και ήσυχο μέρος στο κέντρο του Νέου Δελχί . Αυτό το μέρος νωρίς το πρωί, φαίνεται ακόμα πιο όμορφο και ειρηνικό , πολλοί άνθρωποι κάνουν γιόγκα και άσκηση
Φτάνοντας εκεί πέσαμε πάνω στην καθαριότητα!!!!! Ένα βυτιοφόρο ρίχνει νερό και ξεπλένει το δρόμο μπροστά στην πύλη .Η μπόχα που αναδύεται από το νερό μας κάνει να λιποθυμήσουμε . Το νερό προέρχεται από βούρκο , παρόλα αυτά κανείς δεν ενοχλείται .
Συνεχίζουμε βορειότερα και φτάνουμε στον ναό των Σίχ Gurdwara Bangla Sahib
Αυτός ο ναός των Σιχ (είσοδος ελεύθερη ) με τους εντυπωσιακούς χρυσούς θόλους , ορθώνεται στην τοποθεσία που διέμενε ο όγδοος Σίχ γκουρού , Χαρ – Κρίσνα Ντεβ όταν επισκέφτηκε το Δελχί το 1664 . Στο ναό υπάρχει μία δεξαμενή με νερό το οποίο πιστεύεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες . Για να μπούμε στο ναό πρέπει να καλύψουμε το κεφάλι μας γι αυτό θα πρέπει να έχουμε κάποιο μαντήλι . Αυτό ισχύει και για τους άνδρες .
Και δεν είναι μόνο αυτό .Θα πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας και να μπούμε σε ένα χαντάκι με νερό να πλύνουμε τα πόδια μας . Ανασταλτικό μέτρο για όλους μας .
Πάντως σήμερα οι Σίχ έχουν την μεγαλύτερη γιορτή τους όπως τα δικά μας Χριστούγεννα . Ο ναός μεγάλος είναι σήμερα στολισμένος και πολλά λαμπιόνια κρέμονται από πολλά σημεία φτάνουν μέχρι την είσοδο .
Η περιέργειά μας νικάει και αποφασίζουμε δύο άτομα να κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα και να μπούμε μέσα σε εκείνη την λακκούβα με νερό . Για καλή μας τύχη όμως έρχεται κάποιος που βλέπει το δισταγμό μας και μας στέλνει σε ένα γραφείο .
Το γραφείο αυτό είναι αποκλειστικά για τουρίστες και έχει πολλές καρέκλες ολόγυρα . Ο τουρίστας βγάζει τα παπούτσια του σε αυτό τον προστατευμένο χώρο και ένας υπεύθυνος τον οδηγεί μέσα στο ναό χωρίς να περάσει από αυτή τη λίμνη με το βρώμικο νερό .
Στην διαδρομή εξηγεί δυο-τρία πραγματάκια για την θρησκεία των Σιχ . Δεν υπάρχουν ούτε εικόνες ούτε αγάλματα , δεν υπάρχει κανένας να προσκυνήσουν ή να λατρέψουν . Η θρησκεία τους το μόνο που έχει είναι το Άγιο βιβλίο από εκεί διαβάζονται όλα και σε αυτό πιστεύουν . Από αυτό το βιβλίο διαβάζονται ύμνοι και τρείς ψάλτες στην αριστερή μεριά ψέλνουν με την συνοδεία μουσικών οργάνων μια υπέροχη μουσική .
Μπαίνοντας μέσα ο υπεύθυνος σκύβει και πέφτει να προσκυνήσει . Κάνουμε το ίδιο σαν ένδειξη καλής θέλησης . Παρακολουθούμε για λίγο τη λειτουργία μετά μας κάνει μία βόλτα γύρω από το ιερό .
Το ιερό είναι ο χώρος όπου βρίσκεται το βιβλίο . Εκεί κάθονται τρεις άνθρωποι οκλαδόν ενώ στο πλάι οι τρεις άνθρωποι με μουσικά όργανα ψέλνουν . Ένας άλλος παραλαμβάνει λουλούδια που του φέρνουν οι πιστοί τα περνάει πάνω από το Άγιο βιβλίο να αγιάσουν ενώ μετά τα τοποθετεί σε ένα μεγάλο καλάθι από πού τα μοιράζονται οι πιστοί .
Οι φωτογραφίες απαγορεύονται μέσα στον ναό και μας έχει προειδοποιήσει να μη βγάλουμε ούτε το κινητό . Ο ναός από λευκό σκαλιστό μάρμαρο που πάνω από το ιερό υπάρχουν πολλά χρυσά μοτίβα .
Ο υπεύθυνος δεν μπορεί να καθίσει άλλο μαζί μας , μας εύχεται καλή συνέχεια και φεύγοντας μας βγάζει κι εμάς από την πλαϊνή έξοδο του ναού .
Στο περίβολο επιτρέπονται οι φωτογραφίες . Εδώ υπάρχει μία τεχνητή δεξαμενή σαν ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο με νερό θαυματουργό . Γύρω από αυτή τη δεξαμενή υπάρχουν μαγαζιά που πουλάνε τα πάντα πολύς κόσμος πολύ πιστοί όλοι ξυπόλυτοι .
Υπέροχη εμπειρία καταπληκτική ψαλμωδία αλλά πρέπει να φύγουμε καθώς οι υπόλοιποι περιμένουν έξω .
Τελευταίο αξιοθέατο της ημέρας η Dilli Haat, μια παραδοσιακή αγορά. Θα μεταφερθούμε στο μαγικό κόσμο της ινδικής τέχνης και της πολιτιστικής κληρονομιάς , που σίγουρα είναι μια απόλαυση για τις αισθήσεις! Παράλληλα εδώ υπάρχουν πολλά σημεία με φαγητό απ'όλα τα μέρη της Ινδίας .
Το αρνητικό είναι ότι , οι τουρίστες πληρώνουν είσοδο 100 ρουπίες ( 1.20 ευρώ ) .
Η ιστορία του dillihaat μας λέει ότι ιδρύθηκε και άνοιξε το 1994 σε συνεργασία με την επιχείρηση του Τουρισμού . Το Δελχί έχει δύο τέτοιες αγορές . η μία είναι η Dillihaat και η άλλη είναι η Pitampura. Η dillihaat όμως μας βολεύει γιατί είναι πιο κοντά στο ξενοδοχείο μας . Πρόκειται για ένα ενιαίο χώρο που παρέχει όλα τα είδη προϊόντων και υπηρεσιών όπως χειροτεχνία, μουσική, πολιτιστικό φεστιβάλ , φαγητό και χορό .
Η Dilli Haat Shopping προσφέρει μια πλήρη εξωτική ποικιλία σε προϊόντα για ψώνια που περιλαμβάνουν χειροποίητα , χειροτεχνήματα , ξυλόγλυπτα , υποδήματα από καμηλοπάρδαλη, κουρτίνες, ρουχισμό , πολύτιμους λίθους, διακοσμητικά χάντρες κλπ. Πολλά μικρά παραδοσιακά μαγαζάκια καθε ενα αριθμημένο για να το ξαναβρείς αν το θελήσεις .
Η πλατεία τροφίμων σερβίρει επίσης σε ένα χώρο για διάφορα φεστιβάλ τροφίμων που διοργανώνεται από την κυβέρνηση και τα μέλη της διοργάνωσης . Περιλαμβάνει 25 πάγκους τροφίμων που προσφέρουν διαφορετική ενδιαφέρουσα κουζίνα στους επισκέπτες.
Είχα διαβάσει ότι το φαγητό είναι ασφαλές . Βέβαια έτσι όπως βλέπουμε τους πάγκους δεν μας γεμίζει το μάτι . Βάση προγράμματος θα έπρεπε να φάμε εδώ οπότε καθήσαμε κάπου που μας έκανε κλικ και παραγγείλαμε να φάμε . Τελικά δεν ξέρω αν ήμασταν τυχεροί είχε δίκιο το άρθρο που είχα διαβάσει. Το φαγητό ήταν καλό δεν πάθαμε τίποτα .
Μόνο που δεν προλάβαμε να ψωνίσουμε πολλά πραγματα γιατί δεν είχαμε χρόνο 10:00 έκλεινε . Είδαμε τους πάγκους και τις τιμές και πήραμε λίγη γεύση .
Αν κάποιος έρθει στο Δελχί καλό είναι να έχει έναν οδηγό-ξεναγό να τον πάει και να του εξηγήσει τα αξιοθέατα .
Αν διαβάσετε το πρόγραμμα ενός τουριστικού γραφείου που κάνει την ιδια ακριβώς εκδρομή ( σε ημέρες και πόλεις ) θα δείτε οτι προτείνει κάποια βασικά αξιοθέατα . Εμείς είδαμε τα 5πλάσια απο αυτά μιας οργανωμένης εκδρομής .
Για να επιτευχθεί αυτό θέλετε εναν οδηγό - ξεναγό για ολη την ημέρα .
Ενας που μπορώ να συστήσω είναι ο Rocky Kumar Gupta που συνεργάζεται με το τουριστικό γραφείο Radhe Krishna Shivam . Τον γνωρίσαμε τελευταία μέρα και μας έκανε εντύπωση η προθυμία του να μας μάθει πράγματα αλλά και η τιμιότητα στις απαιτήσεις του .
Τα στοιχεία του είναι :
What’s app Number . 9289742651
Email . [email protected]
Facebook Rocky Kumar Gupta
ΠΈΜΠΤΗ ΗΜΈΡΑ
Σήμερα έχουμε αναχώρηση πρωί-πρωί για την ¨Άγκρα . Πριν φύγουμε ρίξαμε ένα καυγά με τον υπεύθυνο του ξενοδοχείου .
Για την τελευταία ημέρα έχουμε αφήσει τέσσερα ενδιαφέροντα σημεία τα οποία ήταν εκτός κέντρου πόλης και θεωρήσαμε καλό να τα δούμε την τελευταία μέρα κατά τη διαδρομή μας στην Άγκρα .
Το πρώτο σημείο είναι ο Ναός Chattarpur Mandir
Ο ναός Chattarpur είναι το δεύτερο μεγαλύτερο συγκρότημα ναών στην Ινδία , μετά τον ναό Akshardham , που βρίσκεται επίσης στο Δελχί . Η κύρια θεότητα του ναού είναι η θεά Durga στην 6η ενσάρκωσή της .
Στον Ινδουισμό , οι μεγάλοι θεοί και οι θεές έχουν πολλαπλές ενσαρκώσεις , που σημαίνει ότι μπορούν να εμφανιστούν στη γη σαν κάποια άλλη θεότητα.
Στον Ινδουισμό , η θεά Durga , είναι επίσης γνωστή ως Shakti ή Devi . Είναι η προστατευτική μητέρα του σύμπαντος . Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς , ευρέως διαδεδομένες και λατρεμένες θεότητες της πίστης , ένας προστάτης όλων όσων είναι καλοί και αρμονικοί με τη φύση . Καθισμένη πάνω σε ένα λιοντάρι ή μια τίγρη , η Durga μάχεται τις δυνάμεις του κακού στον κόσμο.
Στη Σανσκριτική , το Durga σημαίνει "ένα φρούριο" ή "ένα μέρος που είναι δύσκολο να ξεπεράσει", μια λογική μεταφορά για την προστατευτική , μαχητική φύση αυτής της θεότητας . Η Durga μερικές φορές αναφέρεται ως Durgatinashini , η οποία κυριολεκτικά μεταφράζεται σε "εκείνο που εξαλείφει τα δεινά".
Χάρη στο ρόλο της ως μητέρα προστάτης , η Durga είναι πολυκεντρική ώστε να μπορεί πάντα να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το κακό από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Στις περισσότερες απεικονίσεις , έχει μεταξύ 8 και 18 χέρια κρατώντας από ένα συμβολικό αντικείμενο σε κάθε χέρι.
Η θεά Durga αναφέρεται επίσης ως Triyambake (η θεά με τα τρία μάτια) . Το αριστερό της μάτι αντιπροσωπεύει την επιθυμία , συμβολισμένη από τη Σελήνη . Το δεξί μάτι αντιπροσωπεύει δράση συμβολισμένη από τον ήλιο , και το μεσαίο της μάτι αντιπροσωπεύει τη γνώση, που συμβολίζεται από τη φωτιά.
Η Durga μεταφέρει μια ποικιλία από όπλα και άλλα αντικείμενα που χρησιμοποιεί στην πάλη της για το κακό.
Ο ναός κατασκευάστηκε το 1974 από τον Baba Sant Nagpal Ji . Είναι χτισμένος εξ ολοκλήρου από μάρμαρο . Όποια ώρα και να πάμε, σίγουρα θα πετύχουμε κάποια τελετή.
Το δωμάτιο δίπλα στο κύριο ιερό είναι διακοσμημένο με τραπέζια και καρέκλες από ασήμι, ενώ το Shayan Kaksh (υπνοδωμάτιο) έχει ένα κρεβάτι και τραπέζι επίσης από ασήμι.
Υπάρχει αίθουσα προσευχής , όπου οι προσευχές , τα θρησκευτικά τραγούδια και οι συζητήσεις γίνονται σε τακτική βάση. Ένα μουσείο μέσα στο συγκρότημα έχει αφιερωθεί στο Baba Sant Nagpal, τον δημιουργό του ναού.
Οι φωτογραφικές μηχανές δεν επιτρέπονται και πρέπει να αφήσουμε τα παπούτσια μας έξω από την εκκλησία .
Είσοδος ελεύθερη .
Ενα επιβλητικό συγκρότημα το οποίο σε αφήνει άναυδο . Υπάρχουν δύο κύριοι ναοί που μπορείς να επισκεφτείς και στους δύο πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια. Στον πρώτο ναό υπάρχει ένα μεγάλο άγαλμα του Βούδα το οποίο όπως μας είπανε οι ξεναγοί είναι από φυσικό δέρμα . Τώρα δεν ξέρω πως το εννοούν αυτό το φυσικό δέρμα . Στο δεύτερο πετύχαμε λειτουργία μία λειτουργία η οποία ήταν θαυμάσια από άποψης μουσικής . Εκστασιάζεσαι από την υπέροχη μελωδία που έβγαινε από τα στόματα όλων όσων προσκυνούσαν . Κάποιος με μια αλογοουρά έκανε αέρα σε ένα μικρό ιερό που κάτι περιείχε .
Απέναντι από τον ναό βλέπουμε το 7ο ψηλότερο άγαλμα του Hanuman στην Ινδία. Ο Hanuman, ο θεός που είναι γνωστός ως η θεότητα μαϊμού , είναι ο πιο ισχυρός γνωστός για το θάρρος του, την πίστη και την υπηρεσία του στον Rama. Ο Hanuman, ο θεός μαϊμού ινδουιστών , είναι μια από τις πιο διάσημες και λατρευτές μορφές στην ινδική θρησκεία , αλλά και εκτός Ινδίας. Οι ιστορίες για το πως προέκυψε αυτός ο θεός είναι περίπου 3 και είναι και οι τρείς από ένα παραμύθι που είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε εμείς . Γι αυτό και δεν θα τις αναφέρω .
Υπάρχουν πάνω από 15 τεράστια αγάλματα του θεού Χάνουμαν στην Ινδία . ¨Όλα τα αγάλματα φέρουν μορφή πιθήκου με ουρά . Το άγαλμα που βλέπουμε είναι ύψους 33μ. ενώ το ψηλότερο της Ινδίας είναι κοντά στα 60μ. ύψος .
Πριν φτάσουμε σε αυτό εντύπωση μας κάνει ένας στύλος επιβλητικός με πολλούς συμβολισμούς τους οποίους εμείς δεν καταλαβαίνουμε που τον μεταφέρει μία χελώνα , μία τεράστια χελώνα .
Για να προσεγγίσουμε το τεράστιο άγαλμα πρέπει τα τελευταία 100 μέτρα να τα προχωρήσουμε χωρίς παπούτσια και να ανέβουμε αρκετά σκαλιά ξυπόλητοι . Δεν το επιχειρήσαμε , καθίσαμε μέχρι εδώ βγάλαμε μία αναμνηστική φωτογραφία και πήραμε το δρόμο της επιστροφής .
Οι οδηγοί μας μετεφεραν στο δεύτερο κατά σειρά αξιοθέατο το Κουταμπ Μιναρ. Qutub Minar
Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα σημεία αυτού του συγκροτήματος και περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης , όπως ο πύργος , ο ψηλότερος μιναρές κατασκευασμένος από πλίνθους , και το αρχαιότερο τέμενος της πόλης , το Quwwat-ul-Islam.
Αν περάσουμε μέσα από την αψιδωτή είσοδο θα δούμε απομεινάρια από τα νοτιότερα κτίρια του Αλα-ουντ-ιντ στο Σιρι.
Ο Αιμπακ ο ιδρυτής της δυναστείας Qutb-ud-din Aibak θέλησε να φτιάξει ένα τελετουργικό και θρησκευτικό κέντρο στο σημείο ακριβώς όπου προηγουμένως υπήρχαν ινδουιστικοί και ζαινιστικοί ναοί , τους οποίους διέλυσαν και χρησιμοποίησαν τα υλικά τους, προκειμένου να κατασκευάσουν τις κιονοστοιχίες του τζαμιού .
Η θεμελίωση του τεμένους στο ιερό αυτό σημείο για τους Ινδουιστές , είχε συμβολικό χαρακτήρα, καθώς προοριζόταν να επιβάλλει την υπεροχή του Ισλάμ .
Οι κατασκευές στον πύργο και στο τέμενος συνεχίστηκαν μετά το θάνατο του πρώτου σουλτάνου από τους διαδόχους του . Το συγκρότημα επίσης περιλαμβάνει και διάφορα άλλα κτίσματα όπως μεντρέσες (ιεροδιδασκαλεία) και μαυσωλεία.
Το συγκρότημα έχει μεγάλο και άνετο πάρκινγκ τουαλέτα και πόσιμο νερό . Επίσης αν κάποιος θέλει , υπάρχει φύλαξη αποσκευών .Τα εισιτήρια κοστίζουν για τους Ινδούς 30 ρουπίες ενώ για τους υπόλοιπους 500 !!!! ρουπίες (περίπου 6 ευρώ ).
Προχωρώντας στο συγκρότημα στα δεξιά θα πρωτοδούμε το Mughal Mosque . Το τζαμί Mughal είναι πολύ μικρό σε μέγεθος, αλλά είναι λειτουργικό . ¨Ένας γαλήνιος τόπος που έχει μετατραπεί σε ρεστοράν: το «Olive Bar Kitchen», από τα must της πόλης.
Συνεχίζουμε και μπαίνουμε στο κυρίως συγκρότημα
Ο ίδιος ο Qutub Minar είναι ένας εντυπωσιακός πύργος ύψους 73μ. Η διάμετρος του φτάνει τα 15μ. στη βάση και δεν ξεπερνά τα δυόμισι μέτρα στην κορυφή . Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1193 αμέσως μετά την κατάρρευση του τελευταίου ινδουιστικού βασιλείου στο Δελχί . Ο πύργος έχει 5 ορόφους , καθένας από τους οποίους διακρίνεται χάρη στο μπαλκόνι του . Οι πρώτοι τρεις όροφοι έχουν κατασκευαστεί από κόκκινο αμμόλιθο ενώ ο τέταρτος και πέμπτος αποτελούνται από μάρμαρο και αμμόλιθο . Η ανέγερση του ξεκίνησε ύστερα από εντολή του Κουτμπ-ουντ-Ντιν αλλά ολοκληρώθηκε από τους διαδόχους του . Το 1368 ο Φιρόζ Σαχ έχτισε ξανά πάνω στους επάνω ορόφους και πρόσθεσε ένα θόλο με τα περίτεχνα αγάλματα ανάγλυφα που χρησιμοποιούνται ως πύργος Νίκης και ως μιναρές από όπου καλούνται οι πιστοί για την προσευχή. . Το 1803 ο θόλος κατέρρευσε ύστερα από έναν ισχυρό σεισμό . Το 1829 ένας Άγγλος τον αντικατέστησε με ένα νέο θόλο ο οποίος κρίθηκε ακατάλληλος και αφαιρέθηκε μετά από μερικά χρόνια .
Σήμερα αυτός ο εντυπωσιακά διακοσμημένος πύργος χαρακτηρίζεται από μία ελαφριά κλίση αλλά σε γενικές γραμμές έχει παραμείνει σχεδόν άθικτος εκτός από το πέρασμα του χρόνου . Δυστυχώς δεν επιτρέπεται πλέον στους επισκέπτες να ανέβουν στον πύργο .
Στα δεξιά μας θα δούμε τον Alai Minar
Κατά την περίοδο που ο Αλά-ουντ-Ντιν είχε δώσει εντολή να ξεκινήσουν οι προσθήκες στο τζαμί , συνέλαβε και ένα πολύ πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο οικοδόμησης . Σκόπευε να κατασκευάσει ένα δεύτερο πύργο θριάμβου ακριβώς σαν τον Qutub Minar άλλα με το διπλάσιο ύψος . Κατά το θάνατό του ο πύργος είχε φτάσει τα 27μ. και κανείς δεν επιθυμούσε να αναλάβει τις συνέχιση του φιλόδοξου σχεδίου του .
Ο ανολοκλήρωτος πύργος βρίσκεται βόρεια του Qutub Minar και του του Τεμένους .
Προσπερνάμε τον Alai Minar και μπροστά μας βλέπουμε ενα χαρακτηριστικό δείγμα ισλαμικού μαυσωλείου της προ-Mughal εποχής, κι ένα από τα πρώτα που χτίστηκαν στην Ινδία . Είναι ο τάφος του Iltutmish , δεύτερου σουλτάνου του Δελχί. Πρόκειται για μία μικρή τετράγωνη κατασκευή με θόλο, η οποία παρόλη την απλότητα του σχεδίου είναι πλούσια και πολύπλοκα διακοσμημένη. Είναι ο λιτός τύμβος του Ιλτουτμις (1210-1236) και διαδόχου του Αιμπακ. Πρόκειται για τον αρχαιότερο τύμβο Ινδού ισλαμιστή ηγεμόνα και οι τοίχοι του φέρουν όμορφα σκαλίσματα.
Αν στρίψουμε αριστερά θα δούμε στη βάση του Qutub Minar να ορθώνεται το πρώτο τζαμί που χτίστηκε στην Ινδία , το τέμενος του Αιμπακ Κουουατ-ουλ-ισλαμ Quwwat-ul-Islam Masjid (ισχύς του Ισλάμ 1193 -1197) στο οποίο έκαναν προσθήκες το 1240 και το 1315. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν καλοφτιαγμένες πέτρες από ινδουικους και ζαινικους ναούς ενώ πάνω σε ορισμένες από αυτές διακρίνονται σχοινιά καμπάνες αγελάδες και παραμορφωμένες φιγούρες. Μία επιγραφή πάνω από την ανατολική πύλη δηλώνει ότι κατασκευάστηκε με υλικά που κατασχέθηκαν ύστερα από την κατεδάφιση 27 ειδωλολατρικών ναών . Πολλά από τα στοιχεία του τεμένους μαρτυρούν τα ινδουιστικά ή ζαινιστικά πρώτα βήματα του.
Περιστύλια οδηγούν σε μία αυλή και στο επιβλητικό χώρισμα της χαμένης πια αίθουσας προσευχών που οικοδομήθηκε από ντόπιους ινδουιστές χτίστες. Παρατηρώντας τα μεταγενέστερα σκαλίσματα στο εξαίσιο χώρισμα θα διαπιστώσετε το πέρασμα από τις παραστάσεις ανθών και φύλλων σε αφηρημένα ισλαμικά αραβουργήματα και σούρα (εδάφια του κορανίου). Το Quwwat-ul-Islam, είναι χαρακτηρισμένο ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO .
Στην αυλή ορθώνεται ένας εντυπωσιακός σιδερένιος κίονας ύψους 7μ. που υπήρχε εκεί πολύ πριν την κατασκευή του τεμένους . Ο σίδηρος του κίονα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από μία εντυπωσιακή καθαρότητα και παρά το πέρασμα τόσων χρόνων δεν φέρει ίχνος σκουριάς.
Η Σιδηρά στήλη των Γκουπτα (4ος αιώνας) με την σανσκριτική της γραφή καλύπτεται από μυστήριο ως προς την προέλευση και τη χύτευση της αλλά σύμφωνα με ένα θρύλο , όποιοι την περικυκλώσουν με τα χέρια στην πλάτη θα δουν την ευχή τους να πραγματοποιείται.
Ο Αλά-ουντ-Ντιν προσέθεσε την αυλή στην ανατολική πλευρά και την εκπληκτική πύλη Alai Darwaza το 1300 . Το Αλαι Νταρουαζα η εντυπωσιακή είσοδος της χαμένης πια προσθήκης που έκανε ο Αλα-ουντ-ντιν στο τέμενος. Οι περιορισμένες διαστάσεις των πλαισίων με τα ανάγλυφα που μαρτυρούν ότι αυτό είναι το μόνο κτίσμα που φέρει τόσο έντονα στοιχεία ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Ποιο πέρα ο γοτθικού ρυθμού τρούλος που πρόσθεσαν στο Κουταμπ Μιναρ οι βρετανοί δέχτηκε τόσο εμπαιγμό που τώρα κείτεται σε μία γωνία .
Σε αυτό το συγκρότημα όσο και αν θες να το περάσεις στα γρήγορα , για να δεις όλα αυτά τα παραπάνω πρέπει να καθίσεις το λιγότερο 2 ώρες και να πεις ότι τα είδες τρέχοντας .
Έχουμε να δούμε άλλα δύο αξιοθέατα και έχουμε και ένα ταξίδι μπροστά μας γυρίσαμε στο πάρκινγκ που μας περίμεναν τα δύο αυτοκίνητα μπήκαμε και συνεχίσαμε για το ναό Bahai .
Ακριβώς έξω από το μεγάλο κύκλο βρίσκεται αυτό το κτίσμα που έχει σχήμα λωτού . Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1986. Ο ναός δεσπόζει ανάμεσα στις όμορφες λιμνούλες και στους κήπους . ¨Όλοι οι πιστοί οποιασδήποτε θρησκείας είναι ευπρόσδεκτοι σε αυτό το ναό όπου μπορούν να προσευχηθούν ή να διαλογιστούν σιωπηρά . Ο ναός είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός το βραδάκι όταν λούζεται στο φως του ηλιοβασιλέματος .
Είναι ένα κοινό σύμβολο στον Ινδουισμό , τον Βουδισμό και το Ισλάμ . Χτισμένος από καθαρό λευκό μάρμαρο αντανακλά την απλότητα και την καθαρότητα. Με 27 αυτόνομα μαρμάρινα «πέταλα» σε σχήμα λωτού , αυτός ο ναός είναι ένα σημαντικό σύγχρονο αρχιτεκτόνημα (με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του), αφιερωμένο στην πίστη των Μπαχάι . Αξίζει να τον επισκεφτούμε όχι μόνο ως αρχιτεκτονικό αξιοθέατο, αλλά και για τη ζεν ατμόσφαιρα .
Φτάνοντας εκεί είδαμε μία τεράστια ουρά έξω από την πόρτα να αναμένει να περάσει μέσα . Προς στιγμήν σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε να φύγουμε να μην περιμένουμε στην ουρά , από την άλλη όμως δεν πρόκειται να ξανάρθουμε ξανά ένα τέτοιο ταξίδι και σκεφτήκαμε ότι δεν έπρεπε να χάσουμε αυτή την εμπειρία .Καθίσαμε και περιμέναμε να έρθει υπομονετικά η σειρά μας για να μπούμε .
Δεν υπάρχει εισιτήριο για την είσοδο στο ναό .
Η ουρά είναι μόνο και μόνο για να σε ψάξουν εξονυχιστικά εάν έχεις τίποτα ύποπτο μαζί σου.
Αφού περάσαμε την είσοδο βγήκαμε σε έναν τεράστιο χώρο πρασίνου και ο ναός φαινόταν στο βάθος .Περπατήσαμε από το μονοπάτι όπως πήγαιναν και οι υπόλοιποι επισκέπτες . Φτάνοντας κοντά στο ναό υπάρχει μια ουρά μιας και πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια σου . Σε αυτό το σημείο δίνουν μεγάλες ψάθινες σακούλες στις οποίες κάθε ομάδα έβαζε τα παπούτσια της και τις οποίες θα έπρεπε να τις κουβαλάμε καθόλη τη διάρκεια της επίσκεψής μας .
Ανεβήκαμε τα τελευταία σκαλιά σε μία υπερβολική ουρά και υπερβολική ζέστη. Το εσωτερικό μας αποζημίωσε είναι ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό θαύμα. Ένας ναός για όλες τις θρησκείες , δεν μετανιώσαμε που ήρθαμε μέχρι εδώ που περπατήσαμε τόσο πολύ δρόμο . Καθίσαμε μέσα στις καρέκλες στον τεράστιο ανοιχτό χώρο και αφουγκραστήκαμε την ενέργεια που υπάρχει στον χώρο . Απαγορεύεται η βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση και ότι φωτογραφίες βγάλαμε το κάναμε στα κλεφτά .
Οι οδηγοί μας περίμεναν για το τελευταίο αξιοθέατο πριν την αναχώρηση μας . Κινούμαστε στη εξωτερική περιφερειακή οδό του Δελχί , θα περάσουμε τον ποταμό Γιαμούνα και να δούμε τον θαυμαστό ναό Swaminarayan Akshardham
Ο ναός συνδυάζει το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ινδουιστικό στυλ με στοιχεία σύγχρονης αρχιτεκτονικής . Ακσαρντάμ σημαίνει σύμφωνα με τον Ινδουισμό Οίκος του Θεού και όπως πιστεύεται από τους πιστούς του ,ο χώρος αποτελεί την προσωρινή κατοικία του Θεού επί της γης. Είναι ένα αριστούργημα που κόβει την ανάσα , το οποίο συνοψίζει όλο το μεγαλείο , την ομορφιά και τη σοφία 10.000 χρόνων του ινδικού πολιτισμού .
Παρουσιάζει έξοχα την ουσία της αρχαίας αρχιτεκτονικής , των παραδόσεων και των διαχρονικών πνευματικών μηνυμάτων της Ινδίας .
Η επίσκεψη στο Akshardham, είναι ένα διαφωτιστικό ταξίδι στην τέχνη, τις αξίες και τη συμβολή της Ινδίας στην πρόοδο, την ευτυχία και την αρμονία της ανθρωπότητας. Το συγκρότημα Swaminarayan Akshardham χτίστηκε σε πέντε μόλις χρόνια, με τις ευλογίες του Pramach Swami Maharaj και την τεράστια προσπάθεια 11.000 τεχνιτών και χιλιάδων εθελοντών . Μάλιστα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ Guinness, ως ο μεγαλύτερος ναός Ινδουισμού του κόσμου.
Το πάρκινγκ ατελείωτο τα αυτοκίνητα με τους οδηγούς έμειναν εκεί και περπατήσαμε τουλάχιστον 300 μέτρα από το σημείο που είχαν παρκάρει για να φτάσουμε στην είσοδο . Οι τουαλέτες υπάρχουν εκεί και είναι καθαρές . Οι τουαλέτες όμως μέσα στο συγκρότημα είναι οι καλύτερες της Ινδίας.
Αν παραπονεθήκαμε για τις ουρές στα προηγούμενα σημεία εδώ ήταν το κάτι άλλο . Μεγάλο το πλήθος των ανθρώπων οι οποίοι ήθελαν να μπουν μέσα , ατελείωτη ουρά . Συγκεκριμένα έπρεπε να διασχίσουμε τρία σημεία με τρείς διαφορετικές ουρές . Και όλα αυτά για να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος ανώτερος και από αεροδρομίου .
Οτιδήποτε ηλεκτρονικό πάνω σου απαγορευόταν , ακόμα και κάποιο καλώδιο ακόμα και ένας φορτιστής ή ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο , αναπτήρες, φωτογραφικές μηχανές ή κινητά . Ευτυχώς μας είχαν ειδοποιήσει οι οδηγοί και τα είχαμε αφήσει όλα αυτά στο αμάξι . Κάποιος από την παρέα που είχε ξεχάσει έναν φορτιστή μέσα στο σακάκι του αναγκάστηκε να το πετάξει στα σκουπίδια για να μπορέσει να μπει.
Λόγο του οτι δεν επρεπε να έχουμε μαζί μας κανενός ειδους ηλεκτρονικής συσκευής οι φωτογραφίες αυτές δεν ειναι δικές μου αλλά απο το διαδίκτιο .
Δεν χρεώνουν είσοδο .
Με το που περάσαμε την είσοδο καταλάβαμε ότι άξιζε η αναμονή . Δεν έχουμε ξαναμπεί σε πιο όμορφο προσεγμένο από κάθε άποψη ναό από καθαριότητα από τακτοποίηση από αρχιτεκτονική από πλήθος στοιχείων που βλέπαμε δεξιά και αριστερά . Έχει πέσει πάρα πολύ μελέτη ώστε ο επισκέπτης μπαίνοντας μέσα να περνάει από τέτοια σημεία που του κάνουν γνωστή την θρησκεία των Σιχ .
Αφού τελείωσαν όλα αυτά μπροστά μας ο επιβλητικός ναός των Σιχ , ένα θαύμα αρχιτεκτονικής ένας ναός από άσπρο μάρμαρο πεντακάθαρος μέσα από τη βρωμιά που περικλείει το Δελχί .
Τώρα πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας . Υπάρχει ένα κιόσκι όπου δίνει πάνινες σακούλες στους επισκέπτες να τοποθετήσουν τα παπούτσια και να τα φυλάξει με 10 ρουπίες .
Μόλις μπαίνουμε μέσα στον ναό έχουμε μείνει άναυδοι . Πρώτη φορά βλέπω στη ζωή μου τι μπορεί να φτιάξει ο άνθρωπος με το μάρμαρο . Λευκό μάρμαρο σαν του Διονύσου κεντημένο και σκαλισμένο σαν να ήταν πηλός . Ήταν τόσα τα κεντίδια και τα στολίδια πάνω σε όλη την επιφάνεια του κτηρίου που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μπορεί να γίνει αυτή η δουλειά πάνω στο μάρμαρο . Λυπάμαι που δεν έχω τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου για να αποτυπώσω αυτή την ομορφιά . Αλλά το ένα σοκ ακολουθεί το άλλο , στο κέντρο του ναού το ιερό . Δεν μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω του , πολύχρωμες παραστάσεις των θεών και όλα τα στοιχεία από ρουμπίνια ζαφείρια μαργαριτάρια και κάθε είδους πολύτιμη πέτρα πάνω σε χρυσό να λαμπυρίζουν όλα με κάθε κίνηση του κεφαλιού μας , μην μπορώντας να πιστέψουμε ότι υπάρχει τόσος πλούτος και τόση ομορφιά .
Δεν φανταζόμουνα ότι μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος ναός με τόση ομορφιά αρμονία και πλούτο .Ένας ναός που δεν πρέπει κανένας μα κανένας να χάσει εάν πρόκειται να επισκεφτεί έστω για μία μέρα και το Δελχί .
Κάθε βράδυ σε αυτό τον χώρο πραγματοποιείται μια εκδήλωση στις 20.00 το «Ήχος και Φως» που περιλαμβάνει επίδειξη στο κεντρικό σιντριβάνι με νερό μουσική και φώτα . Εισιτήρια 85 ρουπίες .
Από την απέναντι μεριά υπάρχει ένα μουσείο με διαδραστικά παιχνίδια ρομπότ τα οποία αν δούμε από το πόσο προσεγμένο ήταν όλο το συγκρότημα πιστεύω αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς . Είσοδος 205 ρουπίες
Αν κάποιος βγάλει ενιαίο εισιτήριο πληρώνει 250 ρουπίες κερδίζοντας έτσι το ποσό των 40 ρουπιών .
Αν κρίνω από την ουρά που έχει σχηματιστεί στον γκισέ θα πει ότι αξίζει τον κόπο το ότι αξίζει τον κόπο .Δεν είχαμε τον χρόνο να τα κάνουμε όλα αυτά , είχαμε ήδη αργήσει . Οι οδηγοί μας ήταν έξω και περιμένανε και είχαμε και ένα ταξίδι προς την Άγκρα Δώσαμε υπόσχεση ότι την τελευταία ημέρα που θα διανυκτερεύσουμε στο Δελχί πριν γυρίσουμε Ελλάδα θα ερχόμασταν να τα δούμε .
Ευτυχώς είμαστε δίπλα στον αυτοκινητόδρομο που θα μας πάει στην Άγκρα . Αποχαιρετάμε το Δελχί κατά τις 5:30 το απόγευμα πάνω που άρχισε να σκοτεινιάζει.
Ο αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας και κάναμε τη διαδρομή σε τρεις ωρίτσες . Στο δρόμο διαπιστώσαμε ότι κυκλοφορούν λεωφορεία με κουκέτες και να βγάλεις τη διαδρομή κοιμισμένος .
Μπαίνοντας στην Άγκρα πέσαμε σε μια πομπή στον δρόμο που ήταν γάμος υπερπαραγωγή . Δεν αντέξαμε σταματήσαμε να δούμε .
Κάτι περίεργες κολώνες φωτεινές οι οποίες περιέβαλαν το πλήθος που ήταν στη μέση . Μουσική στη διαπασών από κάτι ηχεία καραμούζες που όμοιά τους δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου ένας πανζουρλισμός από μουσική φωνές χορούς κορναρίσματα από αυτοκίνητα και στη μέση όλης της πομπής ο γαμπρός καβάλα σε ένα άλογο πλουμιστό να φοράει μία γιορτινή ενδυμασία κατάλληλη για αυτό που τον περιμένει .
Η πομπή προχωρούσε σιγά σιγά στο δρόμο ακολουθούμενη από ένα φορτηγάκι το οποίο με καλώδια έδινε παροχή ρεύματος για όλα αυτά τα οποία διαδραματίζονταν μπροστά .
Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας είχε ρωτήσει αν θέλουμε να μας ετοιμάσει κάτι να φάμε από την διαδρομή οπότε φτάνοντας το φαγητό ήταν έτοιμο . Καταλάβαμε ότι η διαμονή μας σε αυτό το ξενοδοχείο θα ήταν ξεχωριστή . Το οίκημα δεν ήταν καινούργιο αλλά ήταν πολύ καλά προσεγμένο ένας χώρος καθαρός με καθαρά σεντόνια πετσέτες καθαρά μπάνια σαν να νοικιάζεις ένα δωμάτιο σε ένα δικό μας νησί . Η τραπεζαρία ήταν στο υπόγειο το φαγητό ήταν διαφορετικό νόστιμο προσεγμένο και πάνω από όλα ασφαλές . Στο Δελχί δεν κατορθώσαμε να βρούμε μπύρα εδώ είχαμε όση θέλαμε . Στο τέλος ο ιδιοκτήτης μας έφερε και το τοπικό γλυκό . Ονομάζεται Anukampa Paying Guest House με 13 ευρώ η διανυκτέρευση το δίκλινο με πρωινό και το συστήνω .
ΕΚΤΗ ΜΕΡΑ
Είμαστε πλέον στην Άγκρα .
Η Άγκρα είναι κτισμένη στις όχθες του ποταμού Γιαμούνα στην κοιλάδα του Γάγγη. Η πόλη είναι στενά συνδεδεμένη με μια από τις πλέον σημαντικές δυναστείες της Ινδίας, αυτής των Μουγκάλ, της οποίας και υπήρξε πρωτεύουσα με το όνομα Ακμπαραμπάντ. Στην εποχή τους, η πόλη άνθισε και πολλοί καλλιτέχνες από την Περσία και από την Κεντρική Ασία προσκλήθηκαν από την αυλή των Μουγκάλ για να βοηθήσουν στην κατασκευή πολυτελών μαυσωλείων, οχυρών και κήπων .
Εχουμε συνενοηθεί με τον ιδιοκτήτη και μας έχει έτοιμο ένα πουλμανάκι με ξεναγό για τις τρείς μέρες που θα μας πάει στα αξιοθέατα που έχουμε προεπιλέξει . Την τελευταία μέρα θα μας μεταφέρει στην Τζαιπούρ . Η τιμή είναι 20.000 ρουπίες ( 256 ευρώ δηλαδή από 28 ευρώ το άτομο ). Η τιμή περιλαμβάνει τα όποια διόδια και πάρκινγκ θα χρειαστούν κατά την διάρκεια των τριών ημερών .
Σήμερα ολόκληρη η μέρα είναι αφιερωμένη στους ιερούς τόπους του Ινδουισμού της Ινδίας .
Αμέσως μετά το πρωινό θα φύγουμε για το Βρινταβάν Vrindavan .
Είναι το σπουδαιότερο από τα χωριά του Μπραντζ ( που είναι ιερά για τους ινδουιστές και ιδίως για τους πιστούς του Κρίσνα ) βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα βόρεια της Ματούρα . Η ινδουιστική θεότητα Krishna λέγεται ότι γεννήθηκε και πέρασε την παιδική του ηλικία εδώ.
Στο πρόγραμμα είχα σχεδιάσει να επισκεφτούμε 5-6 ναούς αλλά ο δρόμος δεν ήταν καλός και παρά τα μόνο 65 χλμ , φτάσαμε κατά τις 12 στην πόλη . Εκτός αυτού σταματήσαμε και σε ένα βουλκανιζατέρ να αλλάξουμε το λάστιχο καθώς είχε φύγει η αναγόμωση του . Στο ίδιο βουλκανιζατέρ ήρθε με σκασμένο λάστιχο ένα δίκυκλο- κατάστημα το οποίο πωλούσε χαϊμαλιά . Τα χαϊμαλιά αυτά τα χρησιμοποιούν πολλοί οδηγοί και ως επί το πλείστον φορτηγών τα οποία κρέμονται γύρω γύρω σε μεγάλες ποσότητες για να τους προστατεύει από το κακό μάτι . Είναι η καλύτερη κίνηση που μπορεί να κάνει κάποιος για να σώσει το αυτοκίνητό του από επικείμενο τρακάρισμα κάτι το οποίο είναι πολύ συχνό σε αυτούς τους δρόμους . Πάντως εμείς δεν είδαμε κάποιο αυτοκίνητο σε καλή κατάσταση . Όλα ήταν χτυπημένα
Φτάνοντας στο Βρινταβάν , το πουλμανάκι δεν μπορούσε να προσεγγίσει κοντά έτσι κατεβήκαμε έξω από την πόλη και πήραμε δυο τουκ τουκ .
Δεν προλάβαμε να προχωρήσουμε 100 μέτρα και το ένα τουκ τουκ τράκαρε. Στην Ινδία προτεραιότητα έχει αυτός που προλαβαίνει να χωθεί κάπου . Το τουκ τουκ σφήνωσε ανάμεσα από δυο αυτοκίνητα . Μέχρι να απεγκλωβιστούμε και να κατέβουμε οι οδηγοί των δύο αυτοκινήτων πετάχτηκαν σαν ελατήρια και άρχισαν στις σφαλιάρες τον κακόμοιρο τον οδηγό του τουκ τουκ που δεν ήξερε από πού τις τρώει . Επενέβη το πλήθος που μαζεύτηκε σε δευτερόλεπτα για να καταφέρει να σώσει αυτόν τον δύστυχο οδηγό .
Ο ξεναγός , μας βρήκε ένα άλλο διερχόμενο ανεβήκαμε σε αυτό και συνεχίσαμε την πορεία αφήνοντας τον έρημο τον οδηγό με το τρακαρισμένο όχημα στην άκρη και στην τύχη του πλήθους . Πλησιάσαμε όσο μπορούσαμε στο κέντρο της πόλης μέχρι ένα σημείο που δεν μπορούσε να προχωρήσει παραπέρα ούτε αυτό το τουκ-τουκ . Η τιμή για τα τουκ τουκ 100 ρουπίες το καθένα ( 1.3 ευρώ ) . Οι δρόμοι αρκετά στενοί 3 με 4 μέτρα δεν μπορούσαν να χωρέσουν κανένα όχημα.
Συνεχίσαμε με τα πόδια ενώ παρά τη στενότητα των δρόμων περιστασιακά όλο και κάποιο τουκ-τουκ πέρναγε και πολλές αγελάδες που δεν τις πειράζει κανείς κάνοντας ακόμα δυσκολότερη τη μετακίνησή μας. Όλοι μαζί στο στενό δρομάκι ζώα άνθρωποι μηχανάκια όλοι να κορνάρουν όλοι να φωνάζουν .
Τα περιττώματα από τα ζώα στο δρόμο ενώ δεξιά και αριστερά μπροστά από τα σπίτια ειδικά αυλάκια μετέφεραν τις ακαθαρσίες των σπιτιών παράλληλα με το δρόμο . Πλήθος από μικροσκοπικά καταστήματα που μπορούσε να πουλάνε από τρόφιμα μέχρι λάστιχα μέχρι γλυκά και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς . Πλησιάζοντας προς το ναό ο κόσμος γινόταν περισσότερος . Πρόσεξα πάρα πολλούς που ερχόντουσαν από το ναό ξυπόλητοι πατώντας τα περιττώματα και στις ακαθαρσίες του δρόμου . Απόρησα για αυτό αλλά η απορία μου γρήγορα βρήκε απάντηση . Φτάνοντας στο ναό είδαμε έναν πανζουρλισμό . Ήταν 13.00 η ώρα και μόλις έκλεινε τις πόρτες του . Σαν μία μυρμηγκοφωλιά ανθρώπων γύρω από υπερβολικά πολλά σκουπίδια , δεν διέκρινες δάπεδο ενώ αμέτρητες χαμένες σαγιονάρες ήταν ανακατεμένες με τα σκουπίδια φτιάχνοντας ένα παράξενο μίγμα . Τώρα που έκλεισε ο ναός και άρχισε να αραιώνει ο κόσμος κάποιοι είχαν βγει και σπρώχνανε όλο αυτό το υλικό στις άκρες για να φανεί ο περίβολος του ναού ώστε να δεχτεί την επόμενη φουρνιά των πιστών .
Φύγαμε με τον ίδιο τρόπο που ήρθαμε και πήγαμε στο ποτάμι . Ο Γιαμούνα είναι ο ποταμός που διασχίζει το Δελχί τα χωριά που ήμαστε τώρα και συνεχίζει στην Άγκρα
Θεωρείται ιερός και γίνονται συνέχεια πολλές τελετές . Κατεβήκαμε να παρακολουθήσουμε και κολλήσαμε στην άμμο . Από αυτό το σημείο βάρκες σε πήγαιναν πιο κάτω σε έναν άλλο ναό εξίσου σημαντικό .
Καθώς με κάθε ενέργεια το πουλμανάκι αντί να βγει , τόσο βυθιζόταν στην άμμο αποφάσισαν να φωνάξουν τρακτέρ . Βρήκαμε ευκαιρία πήραμε μια βάρκα να επισκεφτούμε τον ναό
Με 600 ρουπίες νοικιάσαμε μία βάρκα με τον βαρκάρη . Ο ξεναγός τον ενημέρωσε ότι έπρεπε να μας πάει στο ναό να μας παρακολουθήσει να μας προσέχει και να μας φέρει πάλι πίσω . Η βάρκα είχε απλωμένο ένα χαλί και έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια και να καθίσουμε οκλαδόν .
Η διαδρομή ήταν περίπου 10 λεπτά , από το πλοίο απολαύσαμε τη θέα της πόλης από τον ποταμό και είδαμε και τις τελετές που γίνονται δίπλα στο ποτάμι . Ο Θεός να το πει ποτάμι αφού δεν βλέπεις όχθες παρά μόνο σκουπίδια . Φτάσαμε στο σημείο κοντά στο ναό , σιγούρεψε τη βάρκα και μας πήρε να μας οδηγήσει στο ιερό .
Αμέτρητος κόσμος
Το έλα να δεις πράγμα το οποίο δείχνει ότι ο ναός αυτός είναι φημισμένος . Στην διαδρομή μικροπωλητές παντού ζητιάνοι και προσοχή πάρα πολλές μαϊμούδες . Ο ξεναγός μας είχε προειδοποιήσει και είχαμε βγάλει γυαλιά κρατούσαμε κινητά στο χέρι και είχαμε σιγουρέψει τις κάμερες παρόλα αυτά μία μαϊμού προσπάθησε να μου επιτεθεί και να μου αποσπάσει την κάμερα χωρίς επιτυχία .
Στην είσοδο ένας πιτσιρίκος αναλαμβάνει χρέη φύλακα παπουτσιών . Μπήκαμε στον υπαίθριο χώρο γεμάτος από περίεργα δέντρα . Ένας διάδρομος ανάμεσα σε αυτά τα δέντρα σε πήγαινε σε διάφορα ιερά . Ανάμεσα στα δέντρα πολλές μαϊμούδες κυκλοφορούσαν και προσπαθούσαν να φάνε οτιδήποτε τους πετούσαν οι τουρίστες .
Συναντάμε ένα ιερό που δημιουργείται μποτιλιάρισμα και όλοι έπρεπε να περάσουμε από ένα σημείο με εικόνες από την θεότητα . Μετά την προσευχή στη συνέχεια κατευθυνόταν προς ένα βωμό όπου ο καθένας άφηνε και τον οβολό του . Ένας νεαρός τύπος με μία αρμαθιά από φτερά παγωνιού έβαζε τα φτερά αυτά στο κεφάλι ευλογώντας τον πιστό και ευχαριστώντας τον για τα χρήματα που είχε αφήσει .
Η συνέχεια του μονοπατιού μας οδηγεί σε ένα άλλο ιερό που σε αυτό το ιερό επίσης υπάρχουν εικόνες θεοτήτων . Σε αυτό το σημείο ο κόσμος πάλι άφηνε τον οβολό του και σε αντάλλαγμα παίρνει ένα σακουλάκι . Το περιεχόμενο από το σακουλάκι ( μια κόκκινη μπογιά ) το χρησιμοποιούσαν και έβαφαν τα επόμενα δέντρα που υπήρχαν στο μονοπάτι μετά το ιερό .
Στη συνέχεια ένα τρίτο ιερό το οποίο και σε αυτό το ιερό πέρναγες μέσα προσκυνούσες και ξανά έβγαινες . Εδώ υπήρχε μία άλλη θεότητα πάλι και εδώ άφηνες τον οβολό σου . Στο τελευταίο ιερό που ήταν αρκετά μεγάλο έμπαινες άνετα μέσα . Εδώ υπήρχε μουσική και πολλές γυναίκες που προσεύχονται και χόρευαν . Οι χοροί υπέροχοι η μουσική διαφορετική καθηλωτική .
Το παράξενο στην όλη υπόθεση ήταν ότι βγαίνοντας από αυτό το ιερό υπήρχε ένα βουναλάκι με χώμα στο οποίο έσκυβαν έπαιρναν λίγο χώμα και το έτρωγαν .
Ρωτήσαμε τον πιτσιρίκο που μας συνόδευε τον λόγο που κατάπινε κάποιος το χώμα και είπε ότι ήτανε το χώμα το οποίο είχε πατήσει κάποτε ο Λόρδος Κρίσνα ο οποίος έζησε σε αυτό το μέρος .
Στην επιστροφή μια μαϊμού έχει κλέψει τα γυαλιά ενός θύματος και αυτός προσπαθεί να την δελεάσει με φαγητό να του επιστρέψει τα γυαλιά .Θα φάει καλά σημερα η μαιμού .
Επιβιβαστήκαμε στην ίδια βάρκα η οποία μας γύρισε πίσω παρατηρώντας διαφορετικές ιεροτελεστίες στο ποτάμι κατά τη διαδρομή .
Μία οικογένεια έκανε μία δέηση φτιάχνοντας καραβάκια από φύλλα άναβαν φωτιά πάνω σε αυτά τα καραβάκια και τα έστελνε να ακολουθήσουν την πορεία του ποταμιού . Με γυμνά πόδια είχανε μπει μέσα προσεύχονται ενώ με το νερό καθαρίζανε μέλη του σώματος . Στο τέλος ένας άνδρας έκλεισε σε ένα μπουκάλι αυτό το νερό , φορέα μικροβίων και πηγή μόλυνσης για να το πάρει μαζί του . Αυτό το ¨Άγιο νερό και δεν φαντάζομαι τι ήθελε να το κάνει .
Την ώρα που επέστρεφε η βάρκα ένα τρακτέρ απεγκλώβιζε το πουλμανάκι . Είχε περάσει η ώρα που θα άνοιγε ξανά ο ναός ο οποίος ήταν αφιερωμένος στη γέννηση του Κρίσνα . Ξανά πίσω , ξανά τουκ τουκ ξανά επιστροφή στο ναό .
Οι ζητιάνοι , οι μικροπωλητές παραταγμένοι σε όλη τη διαδρομή που οδηγεί σε αυτόν τον ναό . Όλοι κάθονται κάτω οκλαδόν δίπλα από το χαντάκι που μεταφέρει τις αποχετεύσεις των σπιτιών . Σε αυτό το χαντάκι παρά τον κόσμο αυτό που κυκλοφορεί ο οποιοσδήποτε είτε άνδρας η γυναίκα σκύβει και κάνει την ανάγκη του ότι ώρα επιθυμεί .
Στον ναό μία λαοθάλασσα κόσμος μπαίνει κρατώντας λουλούδια και ένα είδος γλυκού .
Τα παπούτσια περιμένουν βουνό έξω τους ιδιοκτήτες να έρθουν να τα βρουν . Υπάρχει ένα μικρό περιπτερακι που μπορεί να στα φυλάξει με μία ρουπία το ζευγάρι . Πηγαίνουμε προς τα εκεί γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξαναβρούμε αν τα αφήσουμε σε μία γωνία .
Μπαίνουμε μέσα ακολουθώντας αυτό το ανθρώπινο ποτάμι και βλέπουμε έναν λιτό ναό γεμάτο κόσμο να έχει σηκωμένα τα χέρια ψηλά και να φωνάζει πράγματα ακαταλαβίστικα για μας . Όλοι αυτοί κατευθύνονται προς το ιερό από τα αριστερά περνάνε από τις εικόνες κάνουν την προσευχή τους ευλογούνται από κάποια άτομα που έχουν την αρμοδιότητα αυτή και ξαναβγαίνουν από την δεξιά πλευρά ευχαριστημένοι που κατάφεραν να έρθουν σε αυτόν τον Άγιο τόπο .
Όλοι οι ινδουιστές το έχουνε σαν επιθυμία να έρθουν μία φορά στη ζωή τους σε αυτόν τον ναό και να προσκυνήσουν . Φανταστείτε 1.300.000.000 Ινδούς να έχουν αυτή την επιθυμία . Αυτό που συμβαίνει κάθε 15αυγουστο στο ναό της Παναγίας στην Τήνο συμβαίνει εδώ καθημερινά επί 5 !!!!!
Είμαστε στο ναό Bankey Bihari, Vrindavan
Επισήμως ο ναός είναι ένας από τους πιο ιερούς ναούς του Λόρδου Krishna στην Ινδία. Ένα από τα παλαιότερα και κύρια κέντρα του Ινδουισμού κατασκευασμένος το 1864 . Ο ναός στεγάζει το είδωλο του Λόρδου Krishna με τη μορφή ενός παιδιού, δηλαδή του Nand Gopal.
Είναι ένας τόπος που πρέπει υποχρεωτικά να επισκεφτούν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους οι Ινδουιστές . Αφιερωμένος στο avatar του Λόρδου Vishnu "Λόρδος Krishna", αυτό είναι ένα μαγευτικό και καταπληκτικό μέρος . Οι λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψουν τον τόπο . Η ειρήνη και η ηρεμία που βρίσκεται εδώ είναι απλά εκπληκτική . Η συμπεριφορά των ανθρώπων του ναού είναι φοβερή .
Δισεκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται εδώ από όλο τον κόσμο που η πίστη και οι πεποιθήσεις τους είναι τόσο ισχυρές ..
Δεν υπάρχουν καμπάνες στο ναό επειδή του Bankey Bihari δεν του αρέσει ο ήχος κουδουνιών . Όταν κάποιος εισέρχεται στο ναό, αισθάνεται μια αιώνια ευδαιμονία και ηρεμία και ξεχνά κάθε δυστυχία.
Ώρες επισκεπτηρίου:
7:45 π.μ. έως 12:00 και 5:30 έως 9:30 μ.μ. (καλοκαίρι)
8:45 π.μ. έως 1:00 μ.μ. και 4:30 μ.μ. έως 8:30 μ.μ. (χειμώνα)
Φεύγοντας , στο δρόμο τα πιτσιρίκια περιμένουν για να μαρκάρουν στο μέτωπο με ένα κίτρινο χρώμα ένδειξη ότι ο πιστός είχε την χάρη να προσκυνήσει ενώ όλοι φωνάζουμε " Ράντι ραντι!!!! " Το σημάδι και η αναφώνηση " Ράντι ραντι!!!! " μαρτυρά ότι είμαστε εκλεκτοί ότι είμαστε τυχεροί που βρεθήκαμε σε αυτό τον Άγιο χώρο και προσκυνήσαμε
Επιστρέφουμε με το τουκ τουκ στο αυτοκίνητο για να πάμε σε έναν άλλον Άγιο τόπο. Είναι ένα μεγάλο συγκρότημα ναών. Τον Prem Mandir Vrindavan
Απλωμένο σε μια τεράστια έκταση 54 στρεμμάτων στα περίχωρα του Vrindavan, το Prem Mandir είναι ένα όμορφο συγκρότημα για να ευχαριστήσει όλους τους εραστές του Krishna.
Φτάνοντας εκεί βλέπουμε μία τεράστια ουρά ανθρώπων που θέλουν και αυτοί να μπούνε μέσα . Πρέπει να πάρουμε μία απόφαση ή θα μπούμε θα δούμε άλλον έναν ναό , ή θα πάμε στη αρχαία πόλη Ματούρα Mathura να παρακολουθήσουμε την τελετή ¨Ααρτι που γίνεται κάθε βράδυ στο ποτάμι . Αποφασίζουμε ότι είναι προτιμότερο να πάμε στην Ματούρα οπότε δεν μπαίνουμε στο ναό και αναχωρούμε .
Η υπέροχη , μαγευτική , σαγηνευτική , τελετή Άαρτι στο επόμενο επεισόδιο.
Φιλοξενεί μία πλούσια και ενδιαφέρουσα συλλογή με Iινδικά γλυπτά από μπρούτζο , τερακότα και ξύλο τα οποία χρονολογούνται από το 2ο με 3ο αι. π.Χ. Εδώ θα δούμε επίσης τοιχογραφίες , εκθέματα που σχετίζονται με την παραδοσιακή μουσική , χειρόγραφα , υφάσματα , στολές διαφόρων φυλών και άλλα πολλά .
Ιδρύθηκε το 1949 και η εντυπωσιακή συλλογή του αποτελεί καλή εισαγωγή στην ινδική τέχνη. Θαυμάστε κυρίως τα λίθινα και μπρούτζινα γλυπτά από τη Ματούρα και τη νότια Ινδία. Εκτίθενται στην είσοδο στους διαδρόμους και στις αίθουσες του πρώτου ορόφου και είναι μερικά από τα ενδοξότερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της χώρας. Στους πάνω ορόφους υπάρχουν εξαίσιες μικρογραφίες , μουσικά όργανα και αστραφτερά κοσμήματα. Εδώ εστιάζεται το συναρπαστικό Νέο Δελχί.
Δωρεάν ξενάγηση στο μουσείο πραγματοποιούνται από τις 10:30 , 11:30 , 12:00 , 12:30 , 14.00 και 15.30 .
Είσοδος 600 ρουπίες ( 7,5 ευρώ )
Το μουσείο δεν είναι λειτουργικό υπάρχει περίπτωση να μπεις να χαθείς να μην τα δεις όλα τα δωμάτια . Πάντως αξίζει τον κόπο.
Μόλις βγούμε έξω οι αστυνομικοί έχουν κλείσει τα πάντα όλοι οι δρόμοι αποκλεισμένοι . Κάποιος περιμένουν να περάσει . Τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να έρθουν να μας πάρουν , έτσι περιμένουμε υπομονετικά και εμείς .
Επόμενη στάση η πύλη της Ινδίας . Αυτή η πέτρινη αψίδα ύψους 42μ. ορθώνεται στο ανατολικό άκρο της Rajpath . Το μνημείο φέρει τα ονόματα 85.000 στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στις εκστρατείες του Α Παγκοσμίου Πολέμου , στις επιχειρήσεις των βορειοδυτικών συνόρων την ίδια περίοδο , καθώς και στο φιάσκο του Αφγανιστάν το 1919 .
Η κατασκευή ξεκίνησε το 1921 και το μνημείο εγκαινιάστηκε μαζί με την πόλη το 1931
Στη βάση της πύλης υπάρχει το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη με μια φλόγα να καίει ολο τον χρόνο .
Πίσω από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη υπάρχει Το Canopy
Το Canopy είναι μια κατασκευή από κόκκινο ψαμμίτη που κατασκευάστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Edwin Lutyens. Η κατασκευή ήταν εμπνευσμένη από το Pavilion Mahabalipuram του 6ου αιώνα στη Νότια Ινδία. Βρίσκεται σε μια πλατεία σε ένα κόμβο από έξι δρόμους κατασκευάστηκε το 1936 και φιλοξενούσε μέχρι την ανεξαρτησία του 1947 το άγαλμα του βασιλιά Γεωργίου του Ε το οποίο όμως αργότερα απομακρύνθηκε σε άλλο τμήμα του Ν. Δελχί. Ο τρούλος έχει ύψος 24 μ.
Στα βόρεια της πύλης , η έκταση με το γκαζόν που βλέπουμε ειναι το August Kranti Maidan
Ιστορικό σημείο αυτό το μέρος καθώς εδώ στις 8 Αυγούστου 1942, ο Μαχάτμα Γκάντι ξεκίνησε το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, γνωστό και ως August Kranti Maidan . Ο Γκάντι στην ομιλία του προέτρεψε τους πολίτες στο «Quit India resolution» ήταν μια έντονη και έντονη έκκληση του Κογκρέσου, ζητώντας από τους Βρετανούς να εγκαταλείψουν την Ινδία μια για πάντα , καθιστώντας την Ινδία ελεύθερο και ανεξάρτητο έθνος .
Τώρα είναι ένα πολύ ευχάριστο και ήσυχο μέρος στο κέντρο του Νέου Δελχί . Αυτό το μέρος νωρίς το πρωί, φαίνεται ακόμα πιο όμορφο και ειρηνικό , πολλοί άνθρωποι κάνουν γιόγκα και άσκηση
Φτάνοντας εκεί πέσαμε πάνω στην καθαριότητα!!!!! Ένα βυτιοφόρο ρίχνει νερό και ξεπλένει το δρόμο μπροστά στην πύλη .Η μπόχα που αναδύεται από το νερό μας κάνει να λιποθυμήσουμε . Το νερό προέρχεται από βούρκο , παρόλα αυτά κανείς δεν ενοχλείται .
Συνεχίζουμε βορειότερα και φτάνουμε στον ναό των Σίχ Gurdwara Bangla Sahib
Αυτός ο ναός των Σιχ (είσοδος ελεύθερη ) με τους εντυπωσιακούς χρυσούς θόλους , ορθώνεται στην τοποθεσία που διέμενε ο όγδοος Σίχ γκουρού , Χαρ – Κρίσνα Ντεβ όταν επισκέφτηκε το Δελχί το 1664 . Στο ναό υπάρχει μία δεξαμενή με νερό το οποίο πιστεύεται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες . Για να μπούμε στο ναό πρέπει να καλύψουμε το κεφάλι μας γι αυτό θα πρέπει να έχουμε κάποιο μαντήλι . Αυτό ισχύει και για τους άνδρες .
Και δεν είναι μόνο αυτό .Θα πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας και να μπούμε σε ένα χαντάκι με νερό να πλύνουμε τα πόδια μας . Ανασταλτικό μέτρο για όλους μας .
Πάντως σήμερα οι Σίχ έχουν την μεγαλύτερη γιορτή τους όπως τα δικά μας Χριστούγεννα . Ο ναός μεγάλος είναι σήμερα στολισμένος και πολλά λαμπιόνια κρέμονται από πολλά σημεία φτάνουν μέχρι την είσοδο .
Η περιέργειά μας νικάει και αποφασίζουμε δύο άτομα να κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα και να μπούμε μέσα σε εκείνη την λακκούβα με νερό . Για καλή μας τύχη όμως έρχεται κάποιος που βλέπει το δισταγμό μας και μας στέλνει σε ένα γραφείο .
Το γραφείο αυτό είναι αποκλειστικά για τουρίστες και έχει πολλές καρέκλες ολόγυρα . Ο τουρίστας βγάζει τα παπούτσια του σε αυτό τον προστατευμένο χώρο και ένας υπεύθυνος τον οδηγεί μέσα στο ναό χωρίς να περάσει από αυτή τη λίμνη με το βρώμικο νερό .
Στην διαδρομή εξηγεί δυο-τρία πραγματάκια για την θρησκεία των Σιχ . Δεν υπάρχουν ούτε εικόνες ούτε αγάλματα , δεν υπάρχει κανένας να προσκυνήσουν ή να λατρέψουν . Η θρησκεία τους το μόνο που έχει είναι το Άγιο βιβλίο από εκεί διαβάζονται όλα και σε αυτό πιστεύουν . Από αυτό το βιβλίο διαβάζονται ύμνοι και τρείς ψάλτες στην αριστερή μεριά ψέλνουν με την συνοδεία μουσικών οργάνων μια υπέροχη μουσική .
Μπαίνοντας μέσα ο υπεύθυνος σκύβει και πέφτει να προσκυνήσει . Κάνουμε το ίδιο σαν ένδειξη καλής θέλησης . Παρακολουθούμε για λίγο τη λειτουργία μετά μας κάνει μία βόλτα γύρω από το ιερό .
Το ιερό είναι ο χώρος όπου βρίσκεται το βιβλίο . Εκεί κάθονται τρεις άνθρωποι οκλαδόν ενώ στο πλάι οι τρεις άνθρωποι με μουσικά όργανα ψέλνουν . Ένας άλλος παραλαμβάνει λουλούδια που του φέρνουν οι πιστοί τα περνάει πάνω από το Άγιο βιβλίο να αγιάσουν ενώ μετά τα τοποθετεί σε ένα μεγάλο καλάθι από πού τα μοιράζονται οι πιστοί .
Οι φωτογραφίες απαγορεύονται μέσα στον ναό και μας έχει προειδοποιήσει να μη βγάλουμε ούτε το κινητό . Ο ναός από λευκό σκαλιστό μάρμαρο που πάνω από το ιερό υπάρχουν πολλά χρυσά μοτίβα .
Ο υπεύθυνος δεν μπορεί να καθίσει άλλο μαζί μας , μας εύχεται καλή συνέχεια και φεύγοντας μας βγάζει κι εμάς από την πλαϊνή έξοδο του ναού .
Στο περίβολο επιτρέπονται οι φωτογραφίες . Εδώ υπάρχει μία τεχνητή δεξαμενή σαν ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο με νερό θαυματουργό . Γύρω από αυτή τη δεξαμενή υπάρχουν μαγαζιά που πουλάνε τα πάντα πολύς κόσμος πολύ πιστοί όλοι ξυπόλυτοι .
Υπέροχη εμπειρία καταπληκτική ψαλμωδία αλλά πρέπει να φύγουμε καθώς οι υπόλοιποι περιμένουν έξω .
Τελευταίο αξιοθέατο της ημέρας η Dilli Haat, μια παραδοσιακή αγορά. Θα μεταφερθούμε στο μαγικό κόσμο της ινδικής τέχνης και της πολιτιστικής κληρονομιάς , που σίγουρα είναι μια απόλαυση για τις αισθήσεις! Παράλληλα εδώ υπάρχουν πολλά σημεία με φαγητό απ'όλα τα μέρη της Ινδίας .
Το αρνητικό είναι ότι , οι τουρίστες πληρώνουν είσοδο 100 ρουπίες ( 1.20 ευρώ ) .
Η ιστορία του dillihaat μας λέει ότι ιδρύθηκε και άνοιξε το 1994 σε συνεργασία με την επιχείρηση του Τουρισμού . Το Δελχί έχει δύο τέτοιες αγορές . η μία είναι η Dillihaat και η άλλη είναι η Pitampura. Η dillihaat όμως μας βολεύει γιατί είναι πιο κοντά στο ξενοδοχείο μας . Πρόκειται για ένα ενιαίο χώρο που παρέχει όλα τα είδη προϊόντων και υπηρεσιών όπως χειροτεχνία, μουσική, πολιτιστικό φεστιβάλ , φαγητό και χορό .
Η Dilli Haat Shopping προσφέρει μια πλήρη εξωτική ποικιλία σε προϊόντα για ψώνια που περιλαμβάνουν χειροποίητα , χειροτεχνήματα , ξυλόγλυπτα , υποδήματα από καμηλοπάρδαλη, κουρτίνες, ρουχισμό , πολύτιμους λίθους, διακοσμητικά χάντρες κλπ. Πολλά μικρά παραδοσιακά μαγαζάκια καθε ενα αριθμημένο για να το ξαναβρείς αν το θελήσεις .
Η πλατεία τροφίμων σερβίρει επίσης σε ένα χώρο για διάφορα φεστιβάλ τροφίμων που διοργανώνεται από την κυβέρνηση και τα μέλη της διοργάνωσης . Περιλαμβάνει 25 πάγκους τροφίμων που προσφέρουν διαφορετική ενδιαφέρουσα κουζίνα στους επισκέπτες.
Είχα διαβάσει ότι το φαγητό είναι ασφαλές . Βέβαια έτσι όπως βλέπουμε τους πάγκους δεν μας γεμίζει το μάτι . Βάση προγράμματος θα έπρεπε να φάμε εδώ οπότε καθήσαμε κάπου που μας έκανε κλικ και παραγγείλαμε να φάμε . Τελικά δεν ξέρω αν ήμασταν τυχεροί είχε δίκιο το άρθρο που είχα διαβάσει. Το φαγητό ήταν καλό δεν πάθαμε τίποτα .
Μόνο που δεν προλάβαμε να ψωνίσουμε πολλά πραγματα γιατί δεν είχαμε χρόνο 10:00 έκλεινε . Είδαμε τους πάγκους και τις τιμές και πήραμε λίγη γεύση .
Αν κάποιος έρθει στο Δελχί καλό είναι να έχει έναν οδηγό-ξεναγό να τον πάει και να του εξηγήσει τα αξιοθέατα .
Αν διαβάσετε το πρόγραμμα ενός τουριστικού γραφείου που κάνει την ιδια ακριβώς εκδρομή ( σε ημέρες και πόλεις ) θα δείτε οτι προτείνει κάποια βασικά αξιοθέατα . Εμείς είδαμε τα 5πλάσια απο αυτά μιας οργανωμένης εκδρομής .
Για να επιτευχθεί αυτό θέλετε εναν οδηγό - ξεναγό για ολη την ημέρα .
Ενας που μπορώ να συστήσω είναι ο Rocky Kumar Gupta που συνεργάζεται με το τουριστικό γραφείο Radhe Krishna Shivam . Τον γνωρίσαμε τελευταία μέρα και μας έκανε εντύπωση η προθυμία του να μας μάθει πράγματα αλλά και η τιμιότητα στις απαιτήσεις του .
Τα στοιχεία του είναι :
What’s app Number . 9289742651
Email . [email protected]
Facebook Rocky Kumar Gupta
ΠΈΜΠΤΗ ΗΜΈΡΑ
Σήμερα έχουμε αναχώρηση πρωί-πρωί για την ¨Άγκρα . Πριν φύγουμε ρίξαμε ένα καυγά με τον υπεύθυνο του ξενοδοχείου .
Για την τελευταία ημέρα έχουμε αφήσει τέσσερα ενδιαφέροντα σημεία τα οποία ήταν εκτός κέντρου πόλης και θεωρήσαμε καλό να τα δούμε την τελευταία μέρα κατά τη διαδρομή μας στην Άγκρα .
Το πρώτο σημείο είναι ο Ναός Chattarpur Mandir
Ο ναός Chattarpur είναι το δεύτερο μεγαλύτερο συγκρότημα ναών στην Ινδία , μετά τον ναό Akshardham , που βρίσκεται επίσης στο Δελχί . Η κύρια θεότητα του ναού είναι η θεά Durga στην 6η ενσάρκωσή της .
Στον Ινδουισμό , οι μεγάλοι θεοί και οι θεές έχουν πολλαπλές ενσαρκώσεις , που σημαίνει ότι μπορούν να εμφανιστούν στη γη σαν κάποια άλλη θεότητα.
Στον Ινδουισμό , η θεά Durga , είναι επίσης γνωστή ως Shakti ή Devi . Είναι η προστατευτική μητέρα του σύμπαντος . Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς , ευρέως διαδεδομένες και λατρεμένες θεότητες της πίστης , ένας προστάτης όλων όσων είναι καλοί και αρμονικοί με τη φύση . Καθισμένη πάνω σε ένα λιοντάρι ή μια τίγρη , η Durga μάχεται τις δυνάμεις του κακού στον κόσμο.
Στη Σανσκριτική , το Durga σημαίνει "ένα φρούριο" ή "ένα μέρος που είναι δύσκολο να ξεπεράσει", μια λογική μεταφορά για την προστατευτική , μαχητική φύση αυτής της θεότητας . Η Durga μερικές φορές αναφέρεται ως Durgatinashini , η οποία κυριολεκτικά μεταφράζεται σε "εκείνο που εξαλείφει τα δεινά".
Χάρη στο ρόλο της ως μητέρα προστάτης , η Durga είναι πολυκεντρική ώστε να μπορεί πάντα να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το κακό από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Στις περισσότερες απεικονίσεις , έχει μεταξύ 8 και 18 χέρια κρατώντας από ένα συμβολικό αντικείμενο σε κάθε χέρι.
Η θεά Durga αναφέρεται επίσης ως Triyambake (η θεά με τα τρία μάτια) . Το αριστερό της μάτι αντιπροσωπεύει την επιθυμία , συμβολισμένη από τη Σελήνη . Το δεξί μάτι αντιπροσωπεύει δράση συμβολισμένη από τον ήλιο , και το μεσαίο της μάτι αντιπροσωπεύει τη γνώση, που συμβολίζεται από τη φωτιά.
Η Durga μεταφέρει μια ποικιλία από όπλα και άλλα αντικείμενα που χρησιμοποιεί στην πάλη της για το κακό.
Ο ναός κατασκευάστηκε το 1974 από τον Baba Sant Nagpal Ji . Είναι χτισμένος εξ ολοκλήρου από μάρμαρο . Όποια ώρα και να πάμε, σίγουρα θα πετύχουμε κάποια τελετή.
Το δωμάτιο δίπλα στο κύριο ιερό είναι διακοσμημένο με τραπέζια και καρέκλες από ασήμι, ενώ το Shayan Kaksh (υπνοδωμάτιο) έχει ένα κρεβάτι και τραπέζι επίσης από ασήμι.
Υπάρχει αίθουσα προσευχής , όπου οι προσευχές , τα θρησκευτικά τραγούδια και οι συζητήσεις γίνονται σε τακτική βάση. Ένα μουσείο μέσα στο συγκρότημα έχει αφιερωθεί στο Baba Sant Nagpal, τον δημιουργό του ναού.
Οι φωτογραφικές μηχανές δεν επιτρέπονται και πρέπει να αφήσουμε τα παπούτσια μας έξω από την εκκλησία .
Είσοδος ελεύθερη .
Ενα επιβλητικό συγκρότημα το οποίο σε αφήνει άναυδο . Υπάρχουν δύο κύριοι ναοί που μπορείς να επισκεφτείς και στους δύο πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια. Στον πρώτο ναό υπάρχει ένα μεγάλο άγαλμα του Βούδα το οποίο όπως μας είπανε οι ξεναγοί είναι από φυσικό δέρμα . Τώρα δεν ξέρω πως το εννοούν αυτό το φυσικό δέρμα . Στο δεύτερο πετύχαμε λειτουργία μία λειτουργία η οποία ήταν θαυμάσια από άποψης μουσικής . Εκστασιάζεσαι από την υπέροχη μελωδία που έβγαινε από τα στόματα όλων όσων προσκυνούσαν . Κάποιος με μια αλογοουρά έκανε αέρα σε ένα μικρό ιερό που κάτι περιείχε .
Απέναντι από τον ναό βλέπουμε το 7ο ψηλότερο άγαλμα του Hanuman στην Ινδία. Ο Hanuman, ο θεός που είναι γνωστός ως η θεότητα μαϊμού , είναι ο πιο ισχυρός γνωστός για το θάρρος του, την πίστη και την υπηρεσία του στον Rama. Ο Hanuman, ο θεός μαϊμού ινδουιστών , είναι μια από τις πιο διάσημες και λατρευτές μορφές στην ινδική θρησκεία , αλλά και εκτός Ινδίας. Οι ιστορίες για το πως προέκυψε αυτός ο θεός είναι περίπου 3 και είναι και οι τρείς από ένα παραμύθι που είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε εμείς . Γι αυτό και δεν θα τις αναφέρω .
Υπάρχουν πάνω από 15 τεράστια αγάλματα του θεού Χάνουμαν στην Ινδία . ¨Όλα τα αγάλματα φέρουν μορφή πιθήκου με ουρά . Το άγαλμα που βλέπουμε είναι ύψους 33μ. ενώ το ψηλότερο της Ινδίας είναι κοντά στα 60μ. ύψος .
Πριν φτάσουμε σε αυτό εντύπωση μας κάνει ένας στύλος επιβλητικός με πολλούς συμβολισμούς τους οποίους εμείς δεν καταλαβαίνουμε που τον μεταφέρει μία χελώνα , μία τεράστια χελώνα .
Για να προσεγγίσουμε το τεράστιο άγαλμα πρέπει τα τελευταία 100 μέτρα να τα προχωρήσουμε χωρίς παπούτσια και να ανέβουμε αρκετά σκαλιά ξυπόλητοι . Δεν το επιχειρήσαμε , καθίσαμε μέχρι εδώ βγάλαμε μία αναμνηστική φωτογραφία και πήραμε το δρόμο της επιστροφής .
Οι οδηγοί μας μετεφεραν στο δεύτερο κατά σειρά αξιοθέατο το Κουταμπ Μιναρ. Qutub Minar
Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα σημεία αυτού του συγκροτήματος και περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης , όπως ο πύργος , ο ψηλότερος μιναρές κατασκευασμένος από πλίνθους , και το αρχαιότερο τέμενος της πόλης , το Quwwat-ul-Islam.
Αν περάσουμε μέσα από την αψιδωτή είσοδο θα δούμε απομεινάρια από τα νοτιότερα κτίρια του Αλα-ουντ-ιντ στο Σιρι.
Ο Αιμπακ ο ιδρυτής της δυναστείας Qutb-ud-din Aibak θέλησε να φτιάξει ένα τελετουργικό και θρησκευτικό κέντρο στο σημείο ακριβώς όπου προηγουμένως υπήρχαν ινδουιστικοί και ζαινιστικοί ναοί , τους οποίους διέλυσαν και χρησιμοποίησαν τα υλικά τους, προκειμένου να κατασκευάσουν τις κιονοστοιχίες του τζαμιού .
Η θεμελίωση του τεμένους στο ιερό αυτό σημείο για τους Ινδουιστές , είχε συμβολικό χαρακτήρα, καθώς προοριζόταν να επιβάλλει την υπεροχή του Ισλάμ .
Οι κατασκευές στον πύργο και στο τέμενος συνεχίστηκαν μετά το θάνατο του πρώτου σουλτάνου από τους διαδόχους του . Το συγκρότημα επίσης περιλαμβάνει και διάφορα άλλα κτίσματα όπως μεντρέσες (ιεροδιδασκαλεία) και μαυσωλεία.
Το συγκρότημα έχει μεγάλο και άνετο πάρκινγκ τουαλέτα και πόσιμο νερό . Επίσης αν κάποιος θέλει , υπάρχει φύλαξη αποσκευών .Τα εισιτήρια κοστίζουν για τους Ινδούς 30 ρουπίες ενώ για τους υπόλοιπους 500 !!!! ρουπίες (περίπου 6 ευρώ ).
Προχωρώντας στο συγκρότημα στα δεξιά θα πρωτοδούμε το Mughal Mosque . Το τζαμί Mughal είναι πολύ μικρό σε μέγεθος, αλλά είναι λειτουργικό . ¨Ένας γαλήνιος τόπος που έχει μετατραπεί σε ρεστοράν: το «Olive Bar Kitchen», από τα must της πόλης.
Συνεχίζουμε και μπαίνουμε στο κυρίως συγκρότημα
Ο ίδιος ο Qutub Minar είναι ένας εντυπωσιακός πύργος ύψους 73μ. Η διάμετρος του φτάνει τα 15μ. στη βάση και δεν ξεπερνά τα δυόμισι μέτρα στην κορυφή . Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1193 αμέσως μετά την κατάρρευση του τελευταίου ινδουιστικού βασιλείου στο Δελχί . Ο πύργος έχει 5 ορόφους , καθένας από τους οποίους διακρίνεται χάρη στο μπαλκόνι του . Οι πρώτοι τρεις όροφοι έχουν κατασκευαστεί από κόκκινο αμμόλιθο ενώ ο τέταρτος και πέμπτος αποτελούνται από μάρμαρο και αμμόλιθο . Η ανέγερση του ξεκίνησε ύστερα από εντολή του Κουτμπ-ουντ-Ντιν αλλά ολοκληρώθηκε από τους διαδόχους του . Το 1368 ο Φιρόζ Σαχ έχτισε ξανά πάνω στους επάνω ορόφους και πρόσθεσε ένα θόλο με τα περίτεχνα αγάλματα ανάγλυφα που χρησιμοποιούνται ως πύργος Νίκης και ως μιναρές από όπου καλούνται οι πιστοί για την προσευχή. . Το 1803 ο θόλος κατέρρευσε ύστερα από έναν ισχυρό σεισμό . Το 1829 ένας Άγγλος τον αντικατέστησε με ένα νέο θόλο ο οποίος κρίθηκε ακατάλληλος και αφαιρέθηκε μετά από μερικά χρόνια .
Σήμερα αυτός ο εντυπωσιακά διακοσμημένος πύργος χαρακτηρίζεται από μία ελαφριά κλίση αλλά σε γενικές γραμμές έχει παραμείνει σχεδόν άθικτος εκτός από το πέρασμα του χρόνου . Δυστυχώς δεν επιτρέπεται πλέον στους επισκέπτες να ανέβουν στον πύργο .
Στα δεξιά μας θα δούμε τον Alai Minar
Κατά την περίοδο που ο Αλά-ουντ-Ντιν είχε δώσει εντολή να ξεκινήσουν οι προσθήκες στο τζαμί , συνέλαβε και ένα πολύ πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο οικοδόμησης . Σκόπευε να κατασκευάσει ένα δεύτερο πύργο θριάμβου ακριβώς σαν τον Qutub Minar άλλα με το διπλάσιο ύψος . Κατά το θάνατό του ο πύργος είχε φτάσει τα 27μ. και κανείς δεν επιθυμούσε να αναλάβει τις συνέχιση του φιλόδοξου σχεδίου του .
Ο ανολοκλήρωτος πύργος βρίσκεται βόρεια του Qutub Minar και του του Τεμένους .
Προσπερνάμε τον Alai Minar και μπροστά μας βλέπουμε ενα χαρακτηριστικό δείγμα ισλαμικού μαυσωλείου της προ-Mughal εποχής, κι ένα από τα πρώτα που χτίστηκαν στην Ινδία . Είναι ο τάφος του Iltutmish , δεύτερου σουλτάνου του Δελχί. Πρόκειται για μία μικρή τετράγωνη κατασκευή με θόλο, η οποία παρόλη την απλότητα του σχεδίου είναι πλούσια και πολύπλοκα διακοσμημένη. Είναι ο λιτός τύμβος του Ιλτουτμις (1210-1236) και διαδόχου του Αιμπακ. Πρόκειται για τον αρχαιότερο τύμβο Ινδού ισλαμιστή ηγεμόνα και οι τοίχοι του φέρουν όμορφα σκαλίσματα.
Αν στρίψουμε αριστερά θα δούμε στη βάση του Qutub Minar να ορθώνεται το πρώτο τζαμί που χτίστηκε στην Ινδία , το τέμενος του Αιμπακ Κουουατ-ουλ-ισλαμ Quwwat-ul-Islam Masjid (ισχύς του Ισλάμ 1193 -1197) στο οποίο έκαναν προσθήκες το 1240 και το 1315. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν καλοφτιαγμένες πέτρες από ινδουικους και ζαινικους ναούς ενώ πάνω σε ορισμένες από αυτές διακρίνονται σχοινιά καμπάνες αγελάδες και παραμορφωμένες φιγούρες. Μία επιγραφή πάνω από την ανατολική πύλη δηλώνει ότι κατασκευάστηκε με υλικά που κατασχέθηκαν ύστερα από την κατεδάφιση 27 ειδωλολατρικών ναών . Πολλά από τα στοιχεία του τεμένους μαρτυρούν τα ινδουιστικά ή ζαινιστικά πρώτα βήματα του.
Περιστύλια οδηγούν σε μία αυλή και στο επιβλητικό χώρισμα της χαμένης πια αίθουσας προσευχών που οικοδομήθηκε από ντόπιους ινδουιστές χτίστες. Παρατηρώντας τα μεταγενέστερα σκαλίσματα στο εξαίσιο χώρισμα θα διαπιστώσετε το πέρασμα από τις παραστάσεις ανθών και φύλλων σε αφηρημένα ισλαμικά αραβουργήματα και σούρα (εδάφια του κορανίου). Το Quwwat-ul-Islam, είναι χαρακτηρισμένο ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO .
Στην αυλή ορθώνεται ένας εντυπωσιακός σιδερένιος κίονας ύψους 7μ. που υπήρχε εκεί πολύ πριν την κατασκευή του τεμένους . Ο σίδηρος του κίονα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από μία εντυπωσιακή καθαρότητα και παρά το πέρασμα τόσων χρόνων δεν φέρει ίχνος σκουριάς.
Η Σιδηρά στήλη των Γκουπτα (4ος αιώνας) με την σανσκριτική της γραφή καλύπτεται από μυστήριο ως προς την προέλευση και τη χύτευση της αλλά σύμφωνα με ένα θρύλο , όποιοι την περικυκλώσουν με τα χέρια στην πλάτη θα δουν την ευχή τους να πραγματοποιείται.
Ο Αλά-ουντ-Ντιν προσέθεσε την αυλή στην ανατολική πλευρά και την εκπληκτική πύλη Alai Darwaza το 1300 . Το Αλαι Νταρουαζα η εντυπωσιακή είσοδος της χαμένης πια προσθήκης που έκανε ο Αλα-ουντ-ντιν στο τέμενος. Οι περιορισμένες διαστάσεις των πλαισίων με τα ανάγλυφα που μαρτυρούν ότι αυτό είναι το μόνο κτίσμα που φέρει τόσο έντονα στοιχεία ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Ποιο πέρα ο γοτθικού ρυθμού τρούλος που πρόσθεσαν στο Κουταμπ Μιναρ οι βρετανοί δέχτηκε τόσο εμπαιγμό που τώρα κείτεται σε μία γωνία .
Σε αυτό το συγκρότημα όσο και αν θες να το περάσεις στα γρήγορα , για να δεις όλα αυτά τα παραπάνω πρέπει να καθίσεις το λιγότερο 2 ώρες και να πεις ότι τα είδες τρέχοντας .
Έχουμε να δούμε άλλα δύο αξιοθέατα και έχουμε και ένα ταξίδι μπροστά μας γυρίσαμε στο πάρκινγκ που μας περίμεναν τα δύο αυτοκίνητα μπήκαμε και συνεχίσαμε για το ναό Bahai .
Ακριβώς έξω από το μεγάλο κύκλο βρίσκεται αυτό το κτίσμα που έχει σχήμα λωτού . Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1986. Ο ναός δεσπόζει ανάμεσα στις όμορφες λιμνούλες και στους κήπους . ¨Όλοι οι πιστοί οποιασδήποτε θρησκείας είναι ευπρόσδεκτοι σε αυτό το ναό όπου μπορούν να προσευχηθούν ή να διαλογιστούν σιωπηρά . Ο ναός είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός το βραδάκι όταν λούζεται στο φως του ηλιοβασιλέματος .
Είναι ένα κοινό σύμβολο στον Ινδουισμό , τον Βουδισμό και το Ισλάμ . Χτισμένος από καθαρό λευκό μάρμαρο αντανακλά την απλότητα και την καθαρότητα. Με 27 αυτόνομα μαρμάρινα «πέταλα» σε σχήμα λωτού , αυτός ο ναός είναι ένα σημαντικό σύγχρονο αρχιτεκτόνημα (με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του), αφιερωμένο στην πίστη των Μπαχάι . Αξίζει να τον επισκεφτούμε όχι μόνο ως αρχιτεκτονικό αξιοθέατο, αλλά και για τη ζεν ατμόσφαιρα .
Φτάνοντας εκεί είδαμε μία τεράστια ουρά έξω από την πόρτα να αναμένει να περάσει μέσα . Προς στιγμήν σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε να φύγουμε να μην περιμένουμε στην ουρά , από την άλλη όμως δεν πρόκειται να ξανάρθουμε ξανά ένα τέτοιο ταξίδι και σκεφτήκαμε ότι δεν έπρεπε να χάσουμε αυτή την εμπειρία .Καθίσαμε και περιμέναμε να έρθει υπομονετικά η σειρά μας για να μπούμε .
Δεν υπάρχει εισιτήριο για την είσοδο στο ναό .
Η ουρά είναι μόνο και μόνο για να σε ψάξουν εξονυχιστικά εάν έχεις τίποτα ύποπτο μαζί σου.
Αφού περάσαμε την είσοδο βγήκαμε σε έναν τεράστιο χώρο πρασίνου και ο ναός φαινόταν στο βάθος .Περπατήσαμε από το μονοπάτι όπως πήγαιναν και οι υπόλοιποι επισκέπτες . Φτάνοντας κοντά στο ναό υπάρχει μια ουρά μιας και πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια σου . Σε αυτό το σημείο δίνουν μεγάλες ψάθινες σακούλες στις οποίες κάθε ομάδα έβαζε τα παπούτσια της και τις οποίες θα έπρεπε να τις κουβαλάμε καθόλη τη διάρκεια της επίσκεψής μας .
Ανεβήκαμε τα τελευταία σκαλιά σε μία υπερβολική ουρά και υπερβολική ζέστη. Το εσωτερικό μας αποζημίωσε είναι ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό θαύμα. Ένας ναός για όλες τις θρησκείες , δεν μετανιώσαμε που ήρθαμε μέχρι εδώ που περπατήσαμε τόσο πολύ δρόμο . Καθίσαμε μέσα στις καρέκλες στον τεράστιο ανοιχτό χώρο και αφουγκραστήκαμε την ενέργεια που υπάρχει στον χώρο . Απαγορεύεται η βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση και ότι φωτογραφίες βγάλαμε το κάναμε στα κλεφτά .
Οι οδηγοί μας περίμεναν για το τελευταίο αξιοθέατο πριν την αναχώρηση μας . Κινούμαστε στη εξωτερική περιφερειακή οδό του Δελχί , θα περάσουμε τον ποταμό Γιαμούνα και να δούμε τον θαυμαστό ναό Swaminarayan Akshardham
Ο ναός συνδυάζει το παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ινδουιστικό στυλ με στοιχεία σύγχρονης αρχιτεκτονικής . Ακσαρντάμ σημαίνει σύμφωνα με τον Ινδουισμό Οίκος του Θεού και όπως πιστεύεται από τους πιστούς του ,ο χώρος αποτελεί την προσωρινή κατοικία του Θεού επί της γης. Είναι ένα αριστούργημα που κόβει την ανάσα , το οποίο συνοψίζει όλο το μεγαλείο , την ομορφιά και τη σοφία 10.000 χρόνων του ινδικού πολιτισμού .
Παρουσιάζει έξοχα την ουσία της αρχαίας αρχιτεκτονικής , των παραδόσεων και των διαχρονικών πνευματικών μηνυμάτων της Ινδίας .
Η επίσκεψη στο Akshardham, είναι ένα διαφωτιστικό ταξίδι στην τέχνη, τις αξίες και τη συμβολή της Ινδίας στην πρόοδο, την ευτυχία και την αρμονία της ανθρωπότητας. Το συγκρότημα Swaminarayan Akshardham χτίστηκε σε πέντε μόλις χρόνια, με τις ευλογίες του Pramach Swami Maharaj και την τεράστια προσπάθεια 11.000 τεχνιτών και χιλιάδων εθελοντών . Μάλιστα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ Guinness, ως ο μεγαλύτερος ναός Ινδουισμού του κόσμου.
Το πάρκινγκ ατελείωτο τα αυτοκίνητα με τους οδηγούς έμειναν εκεί και περπατήσαμε τουλάχιστον 300 μέτρα από το σημείο που είχαν παρκάρει για να φτάσουμε στην είσοδο . Οι τουαλέτες υπάρχουν εκεί και είναι καθαρές . Οι τουαλέτες όμως μέσα στο συγκρότημα είναι οι καλύτερες της Ινδίας.
Αν παραπονεθήκαμε για τις ουρές στα προηγούμενα σημεία εδώ ήταν το κάτι άλλο . Μεγάλο το πλήθος των ανθρώπων οι οποίοι ήθελαν να μπουν μέσα , ατελείωτη ουρά . Συγκεκριμένα έπρεπε να διασχίσουμε τρία σημεία με τρείς διαφορετικές ουρές . Και όλα αυτά για να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος ανώτερος και από αεροδρομίου .
Οτιδήποτε ηλεκτρονικό πάνω σου απαγορευόταν , ακόμα και κάποιο καλώδιο ακόμα και ένας φορτιστής ή ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο , αναπτήρες, φωτογραφικές μηχανές ή κινητά . Ευτυχώς μας είχαν ειδοποιήσει οι οδηγοί και τα είχαμε αφήσει όλα αυτά στο αμάξι . Κάποιος από την παρέα που είχε ξεχάσει έναν φορτιστή μέσα στο σακάκι του αναγκάστηκε να το πετάξει στα σκουπίδια για να μπορέσει να μπει.
Λόγο του οτι δεν επρεπε να έχουμε μαζί μας κανενός ειδους ηλεκτρονικής συσκευής οι φωτογραφίες αυτές δεν ειναι δικές μου αλλά απο το διαδίκτιο .
Δεν χρεώνουν είσοδο .
Με το που περάσαμε την είσοδο καταλάβαμε ότι άξιζε η αναμονή . Δεν έχουμε ξαναμπεί σε πιο όμορφο προσεγμένο από κάθε άποψη ναό από καθαριότητα από τακτοποίηση από αρχιτεκτονική από πλήθος στοιχείων που βλέπαμε δεξιά και αριστερά . Έχει πέσει πάρα πολύ μελέτη ώστε ο επισκέπτης μπαίνοντας μέσα να περνάει από τέτοια σημεία που του κάνουν γνωστή την θρησκεία των Σιχ .
Αφού τελείωσαν όλα αυτά μπροστά μας ο επιβλητικός ναός των Σιχ , ένα θαύμα αρχιτεκτονικής ένας ναός από άσπρο μάρμαρο πεντακάθαρος μέσα από τη βρωμιά που περικλείει το Δελχί .
Τώρα πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας . Υπάρχει ένα κιόσκι όπου δίνει πάνινες σακούλες στους επισκέπτες να τοποθετήσουν τα παπούτσια και να τα φυλάξει με 10 ρουπίες .
Μόλις μπαίνουμε μέσα στον ναό έχουμε μείνει άναυδοι . Πρώτη φορά βλέπω στη ζωή μου τι μπορεί να φτιάξει ο άνθρωπος με το μάρμαρο . Λευκό μάρμαρο σαν του Διονύσου κεντημένο και σκαλισμένο σαν να ήταν πηλός . Ήταν τόσα τα κεντίδια και τα στολίδια πάνω σε όλη την επιφάνεια του κτηρίου που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μπορεί να γίνει αυτή η δουλειά πάνω στο μάρμαρο . Λυπάμαι που δεν έχω τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου για να αποτυπώσω αυτή την ομορφιά . Αλλά το ένα σοκ ακολουθεί το άλλο , στο κέντρο του ναού το ιερό . Δεν μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω του , πολύχρωμες παραστάσεις των θεών και όλα τα στοιχεία από ρουμπίνια ζαφείρια μαργαριτάρια και κάθε είδους πολύτιμη πέτρα πάνω σε χρυσό να λαμπυρίζουν όλα με κάθε κίνηση του κεφαλιού μας , μην μπορώντας να πιστέψουμε ότι υπάρχει τόσος πλούτος και τόση ομορφιά .
Δεν φανταζόμουνα ότι μπορεί να υπάρχει ένας τέτοιος ναός με τόση ομορφιά αρμονία και πλούτο .Ένας ναός που δεν πρέπει κανένας μα κανένας να χάσει εάν πρόκειται να επισκεφτεί έστω για μία μέρα και το Δελχί .
Κάθε βράδυ σε αυτό τον χώρο πραγματοποιείται μια εκδήλωση στις 20.00 το «Ήχος και Φως» που περιλαμβάνει επίδειξη στο κεντρικό σιντριβάνι με νερό μουσική και φώτα . Εισιτήρια 85 ρουπίες .
Από την απέναντι μεριά υπάρχει ένα μουσείο με διαδραστικά παιχνίδια ρομπότ τα οποία αν δούμε από το πόσο προσεγμένο ήταν όλο το συγκρότημα πιστεύω αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς . Είσοδος 205 ρουπίες
Αν κάποιος βγάλει ενιαίο εισιτήριο πληρώνει 250 ρουπίες κερδίζοντας έτσι το ποσό των 40 ρουπιών .
Αν κρίνω από την ουρά που έχει σχηματιστεί στον γκισέ θα πει ότι αξίζει τον κόπο το ότι αξίζει τον κόπο .Δεν είχαμε τον χρόνο να τα κάνουμε όλα αυτά , είχαμε ήδη αργήσει . Οι οδηγοί μας ήταν έξω και περιμένανε και είχαμε και ένα ταξίδι προς την Άγκρα Δώσαμε υπόσχεση ότι την τελευταία ημέρα που θα διανυκτερεύσουμε στο Δελχί πριν γυρίσουμε Ελλάδα θα ερχόμασταν να τα δούμε .
Ευτυχώς είμαστε δίπλα στον αυτοκινητόδρομο που θα μας πάει στην Άγκρα . Αποχαιρετάμε το Δελχί κατά τις 5:30 το απόγευμα πάνω που άρχισε να σκοτεινιάζει.
Ο αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας και κάναμε τη διαδρομή σε τρεις ωρίτσες . Στο δρόμο διαπιστώσαμε ότι κυκλοφορούν λεωφορεία με κουκέτες και να βγάλεις τη διαδρομή κοιμισμένος .
Μπαίνοντας στην Άγκρα πέσαμε σε μια πομπή στον δρόμο που ήταν γάμος υπερπαραγωγή . Δεν αντέξαμε σταματήσαμε να δούμε .
Κάτι περίεργες κολώνες φωτεινές οι οποίες περιέβαλαν το πλήθος που ήταν στη μέση . Μουσική στη διαπασών από κάτι ηχεία καραμούζες που όμοιά τους δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου ένας πανζουρλισμός από μουσική φωνές χορούς κορναρίσματα από αυτοκίνητα και στη μέση όλης της πομπής ο γαμπρός καβάλα σε ένα άλογο πλουμιστό να φοράει μία γιορτινή ενδυμασία κατάλληλη για αυτό που τον περιμένει .
Η πομπή προχωρούσε σιγά σιγά στο δρόμο ακολουθούμενη από ένα φορτηγάκι το οποίο με καλώδια έδινε παροχή ρεύματος για όλα αυτά τα οποία διαδραματίζονταν μπροστά .
Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας είχε ρωτήσει αν θέλουμε να μας ετοιμάσει κάτι να φάμε από την διαδρομή οπότε φτάνοντας το φαγητό ήταν έτοιμο . Καταλάβαμε ότι η διαμονή μας σε αυτό το ξενοδοχείο θα ήταν ξεχωριστή . Το οίκημα δεν ήταν καινούργιο αλλά ήταν πολύ καλά προσεγμένο ένας χώρος καθαρός με καθαρά σεντόνια πετσέτες καθαρά μπάνια σαν να νοικιάζεις ένα δωμάτιο σε ένα δικό μας νησί . Η τραπεζαρία ήταν στο υπόγειο το φαγητό ήταν διαφορετικό νόστιμο προσεγμένο και πάνω από όλα ασφαλές . Στο Δελχί δεν κατορθώσαμε να βρούμε μπύρα εδώ είχαμε όση θέλαμε . Στο τέλος ο ιδιοκτήτης μας έφερε και το τοπικό γλυκό . Ονομάζεται Anukampa Paying Guest House με 13 ευρώ η διανυκτέρευση το δίκλινο με πρωινό και το συστήνω .
ΕΚΤΗ ΜΕΡΑ
Είμαστε πλέον στην Άγκρα .
Η Άγκρα είναι κτισμένη στις όχθες του ποταμού Γιαμούνα στην κοιλάδα του Γάγγη. Η πόλη είναι στενά συνδεδεμένη με μια από τις πλέον σημαντικές δυναστείες της Ινδίας, αυτής των Μουγκάλ, της οποίας και υπήρξε πρωτεύουσα με το όνομα Ακμπαραμπάντ. Στην εποχή τους, η πόλη άνθισε και πολλοί καλλιτέχνες από την Περσία και από την Κεντρική Ασία προσκλήθηκαν από την αυλή των Μουγκάλ για να βοηθήσουν στην κατασκευή πολυτελών μαυσωλείων, οχυρών και κήπων .
Εχουμε συνενοηθεί με τον ιδιοκτήτη και μας έχει έτοιμο ένα πουλμανάκι με ξεναγό για τις τρείς μέρες που θα μας πάει στα αξιοθέατα που έχουμε προεπιλέξει . Την τελευταία μέρα θα μας μεταφέρει στην Τζαιπούρ . Η τιμή είναι 20.000 ρουπίες ( 256 ευρώ δηλαδή από 28 ευρώ το άτομο ). Η τιμή περιλαμβάνει τα όποια διόδια και πάρκινγκ θα χρειαστούν κατά την διάρκεια των τριών ημερών .
Σήμερα ολόκληρη η μέρα είναι αφιερωμένη στους ιερούς τόπους του Ινδουισμού της Ινδίας .
Αμέσως μετά το πρωινό θα φύγουμε για το Βρινταβάν Vrindavan .
Είναι το σπουδαιότερο από τα χωριά του Μπραντζ ( που είναι ιερά για τους ινδουιστές και ιδίως για τους πιστούς του Κρίσνα ) βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα βόρεια της Ματούρα . Η ινδουιστική θεότητα Krishna λέγεται ότι γεννήθηκε και πέρασε την παιδική του ηλικία εδώ.
Στο πρόγραμμα είχα σχεδιάσει να επισκεφτούμε 5-6 ναούς αλλά ο δρόμος δεν ήταν καλός και παρά τα μόνο 65 χλμ , φτάσαμε κατά τις 12 στην πόλη . Εκτός αυτού σταματήσαμε και σε ένα βουλκανιζατέρ να αλλάξουμε το λάστιχο καθώς είχε φύγει η αναγόμωση του . Στο ίδιο βουλκανιζατέρ ήρθε με σκασμένο λάστιχο ένα δίκυκλο- κατάστημα το οποίο πωλούσε χαϊμαλιά . Τα χαϊμαλιά αυτά τα χρησιμοποιούν πολλοί οδηγοί και ως επί το πλείστον φορτηγών τα οποία κρέμονται γύρω γύρω σε μεγάλες ποσότητες για να τους προστατεύει από το κακό μάτι . Είναι η καλύτερη κίνηση που μπορεί να κάνει κάποιος για να σώσει το αυτοκίνητό του από επικείμενο τρακάρισμα κάτι το οποίο είναι πολύ συχνό σε αυτούς τους δρόμους . Πάντως εμείς δεν είδαμε κάποιο αυτοκίνητο σε καλή κατάσταση . Όλα ήταν χτυπημένα
Φτάνοντας στο Βρινταβάν , το πουλμανάκι δεν μπορούσε να προσεγγίσει κοντά έτσι κατεβήκαμε έξω από την πόλη και πήραμε δυο τουκ τουκ .
Δεν προλάβαμε να προχωρήσουμε 100 μέτρα και το ένα τουκ τουκ τράκαρε. Στην Ινδία προτεραιότητα έχει αυτός που προλαβαίνει να χωθεί κάπου . Το τουκ τουκ σφήνωσε ανάμεσα από δυο αυτοκίνητα . Μέχρι να απεγκλωβιστούμε και να κατέβουμε οι οδηγοί των δύο αυτοκινήτων πετάχτηκαν σαν ελατήρια και άρχισαν στις σφαλιάρες τον κακόμοιρο τον οδηγό του τουκ τουκ που δεν ήξερε από πού τις τρώει . Επενέβη το πλήθος που μαζεύτηκε σε δευτερόλεπτα για να καταφέρει να σώσει αυτόν τον δύστυχο οδηγό .
Ο ξεναγός , μας βρήκε ένα άλλο διερχόμενο ανεβήκαμε σε αυτό και συνεχίσαμε την πορεία αφήνοντας τον έρημο τον οδηγό με το τρακαρισμένο όχημα στην άκρη και στην τύχη του πλήθους . Πλησιάσαμε όσο μπορούσαμε στο κέντρο της πόλης μέχρι ένα σημείο που δεν μπορούσε να προχωρήσει παραπέρα ούτε αυτό το τουκ-τουκ . Η τιμή για τα τουκ τουκ 100 ρουπίες το καθένα ( 1.3 ευρώ ) . Οι δρόμοι αρκετά στενοί 3 με 4 μέτρα δεν μπορούσαν να χωρέσουν κανένα όχημα.
Συνεχίσαμε με τα πόδια ενώ παρά τη στενότητα των δρόμων περιστασιακά όλο και κάποιο τουκ-τουκ πέρναγε και πολλές αγελάδες που δεν τις πειράζει κανείς κάνοντας ακόμα δυσκολότερη τη μετακίνησή μας. Όλοι μαζί στο στενό δρομάκι ζώα άνθρωποι μηχανάκια όλοι να κορνάρουν όλοι να φωνάζουν .
Τα περιττώματα από τα ζώα στο δρόμο ενώ δεξιά και αριστερά μπροστά από τα σπίτια ειδικά αυλάκια μετέφεραν τις ακαθαρσίες των σπιτιών παράλληλα με το δρόμο . Πλήθος από μικροσκοπικά καταστήματα που μπορούσε να πουλάνε από τρόφιμα μέχρι λάστιχα μέχρι γλυκά και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς . Πλησιάζοντας προς το ναό ο κόσμος γινόταν περισσότερος . Πρόσεξα πάρα πολλούς που ερχόντουσαν από το ναό ξυπόλητοι πατώντας τα περιττώματα και στις ακαθαρσίες του δρόμου . Απόρησα για αυτό αλλά η απορία μου γρήγορα βρήκε απάντηση . Φτάνοντας στο ναό είδαμε έναν πανζουρλισμό . Ήταν 13.00 η ώρα και μόλις έκλεινε τις πόρτες του . Σαν μία μυρμηγκοφωλιά ανθρώπων γύρω από υπερβολικά πολλά σκουπίδια , δεν διέκρινες δάπεδο ενώ αμέτρητες χαμένες σαγιονάρες ήταν ανακατεμένες με τα σκουπίδια φτιάχνοντας ένα παράξενο μίγμα . Τώρα που έκλεισε ο ναός και άρχισε να αραιώνει ο κόσμος κάποιοι είχαν βγει και σπρώχνανε όλο αυτό το υλικό στις άκρες για να φανεί ο περίβολος του ναού ώστε να δεχτεί την επόμενη φουρνιά των πιστών .
Φύγαμε με τον ίδιο τρόπο που ήρθαμε και πήγαμε στο ποτάμι . Ο Γιαμούνα είναι ο ποταμός που διασχίζει το Δελχί τα χωριά που ήμαστε τώρα και συνεχίζει στην Άγκρα
Θεωρείται ιερός και γίνονται συνέχεια πολλές τελετές . Κατεβήκαμε να παρακολουθήσουμε και κολλήσαμε στην άμμο . Από αυτό το σημείο βάρκες σε πήγαιναν πιο κάτω σε έναν άλλο ναό εξίσου σημαντικό .
Καθώς με κάθε ενέργεια το πουλμανάκι αντί να βγει , τόσο βυθιζόταν στην άμμο αποφάσισαν να φωνάξουν τρακτέρ . Βρήκαμε ευκαιρία πήραμε μια βάρκα να επισκεφτούμε τον ναό
Με 600 ρουπίες νοικιάσαμε μία βάρκα με τον βαρκάρη . Ο ξεναγός τον ενημέρωσε ότι έπρεπε να μας πάει στο ναό να μας παρακολουθήσει να μας προσέχει και να μας φέρει πάλι πίσω . Η βάρκα είχε απλωμένο ένα χαλί και έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια και να καθίσουμε οκλαδόν .
Η διαδρομή ήταν περίπου 10 λεπτά , από το πλοίο απολαύσαμε τη θέα της πόλης από τον ποταμό και είδαμε και τις τελετές που γίνονται δίπλα στο ποτάμι . Ο Θεός να το πει ποτάμι αφού δεν βλέπεις όχθες παρά μόνο σκουπίδια . Φτάσαμε στο σημείο κοντά στο ναό , σιγούρεψε τη βάρκα και μας πήρε να μας οδηγήσει στο ιερό .
Αμέτρητος κόσμος
Το έλα να δεις πράγμα το οποίο δείχνει ότι ο ναός αυτός είναι φημισμένος . Στην διαδρομή μικροπωλητές παντού ζητιάνοι και προσοχή πάρα πολλές μαϊμούδες . Ο ξεναγός μας είχε προειδοποιήσει και είχαμε βγάλει γυαλιά κρατούσαμε κινητά στο χέρι και είχαμε σιγουρέψει τις κάμερες παρόλα αυτά μία μαϊμού προσπάθησε να μου επιτεθεί και να μου αποσπάσει την κάμερα χωρίς επιτυχία .
Στην είσοδο ένας πιτσιρίκος αναλαμβάνει χρέη φύλακα παπουτσιών . Μπήκαμε στον υπαίθριο χώρο γεμάτος από περίεργα δέντρα . Ένας διάδρομος ανάμεσα σε αυτά τα δέντρα σε πήγαινε σε διάφορα ιερά . Ανάμεσα στα δέντρα πολλές μαϊμούδες κυκλοφορούσαν και προσπαθούσαν να φάνε οτιδήποτε τους πετούσαν οι τουρίστες .
Συναντάμε ένα ιερό που δημιουργείται μποτιλιάρισμα και όλοι έπρεπε να περάσουμε από ένα σημείο με εικόνες από την θεότητα . Μετά την προσευχή στη συνέχεια κατευθυνόταν προς ένα βωμό όπου ο καθένας άφηνε και τον οβολό του . Ένας νεαρός τύπος με μία αρμαθιά από φτερά παγωνιού έβαζε τα φτερά αυτά στο κεφάλι ευλογώντας τον πιστό και ευχαριστώντας τον για τα χρήματα που είχε αφήσει .
Η συνέχεια του μονοπατιού μας οδηγεί σε ένα άλλο ιερό που σε αυτό το ιερό επίσης υπάρχουν εικόνες θεοτήτων . Σε αυτό το σημείο ο κόσμος πάλι άφηνε τον οβολό του και σε αντάλλαγμα παίρνει ένα σακουλάκι . Το περιεχόμενο από το σακουλάκι ( μια κόκκινη μπογιά ) το χρησιμοποιούσαν και έβαφαν τα επόμενα δέντρα που υπήρχαν στο μονοπάτι μετά το ιερό .
Στη συνέχεια ένα τρίτο ιερό το οποίο και σε αυτό το ιερό πέρναγες μέσα προσκυνούσες και ξανά έβγαινες . Εδώ υπήρχε μία άλλη θεότητα πάλι και εδώ άφηνες τον οβολό σου . Στο τελευταίο ιερό που ήταν αρκετά μεγάλο έμπαινες άνετα μέσα . Εδώ υπήρχε μουσική και πολλές γυναίκες που προσεύχονται και χόρευαν . Οι χοροί υπέροχοι η μουσική διαφορετική καθηλωτική .
Το παράξενο στην όλη υπόθεση ήταν ότι βγαίνοντας από αυτό το ιερό υπήρχε ένα βουναλάκι με χώμα στο οποίο έσκυβαν έπαιρναν λίγο χώμα και το έτρωγαν .
Ρωτήσαμε τον πιτσιρίκο που μας συνόδευε τον λόγο που κατάπινε κάποιος το χώμα και είπε ότι ήτανε το χώμα το οποίο είχε πατήσει κάποτε ο Λόρδος Κρίσνα ο οποίος έζησε σε αυτό το μέρος .
Στην επιστροφή μια μαϊμού έχει κλέψει τα γυαλιά ενός θύματος και αυτός προσπαθεί να την δελεάσει με φαγητό να του επιστρέψει τα γυαλιά .Θα φάει καλά σημερα η μαιμού .
Επιβιβαστήκαμε στην ίδια βάρκα η οποία μας γύρισε πίσω παρατηρώντας διαφορετικές ιεροτελεστίες στο ποτάμι κατά τη διαδρομή .
Μία οικογένεια έκανε μία δέηση φτιάχνοντας καραβάκια από φύλλα άναβαν φωτιά πάνω σε αυτά τα καραβάκια και τα έστελνε να ακολουθήσουν την πορεία του ποταμιού . Με γυμνά πόδια είχανε μπει μέσα προσεύχονται ενώ με το νερό καθαρίζανε μέλη του σώματος . Στο τέλος ένας άνδρας έκλεισε σε ένα μπουκάλι αυτό το νερό , φορέα μικροβίων και πηγή μόλυνσης για να το πάρει μαζί του . Αυτό το ¨Άγιο νερό και δεν φαντάζομαι τι ήθελε να το κάνει .
Την ώρα που επέστρεφε η βάρκα ένα τρακτέρ απεγκλώβιζε το πουλμανάκι . Είχε περάσει η ώρα που θα άνοιγε ξανά ο ναός ο οποίος ήταν αφιερωμένος στη γέννηση του Κρίσνα . Ξανά πίσω , ξανά τουκ τουκ ξανά επιστροφή στο ναό .
Οι ζητιάνοι , οι μικροπωλητές παραταγμένοι σε όλη τη διαδρομή που οδηγεί σε αυτόν τον ναό . Όλοι κάθονται κάτω οκλαδόν δίπλα από το χαντάκι που μεταφέρει τις αποχετεύσεις των σπιτιών . Σε αυτό το χαντάκι παρά τον κόσμο αυτό που κυκλοφορεί ο οποιοσδήποτε είτε άνδρας η γυναίκα σκύβει και κάνει την ανάγκη του ότι ώρα επιθυμεί .
Στον ναό μία λαοθάλασσα κόσμος μπαίνει κρατώντας λουλούδια και ένα είδος γλυκού .
Τα παπούτσια περιμένουν βουνό έξω τους ιδιοκτήτες να έρθουν να τα βρουν . Υπάρχει ένα μικρό περιπτερακι που μπορεί να στα φυλάξει με μία ρουπία το ζευγάρι . Πηγαίνουμε προς τα εκεί γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξαναβρούμε αν τα αφήσουμε σε μία γωνία .
Μπαίνουμε μέσα ακολουθώντας αυτό το ανθρώπινο ποτάμι και βλέπουμε έναν λιτό ναό γεμάτο κόσμο να έχει σηκωμένα τα χέρια ψηλά και να φωνάζει πράγματα ακαταλαβίστικα για μας . Όλοι αυτοί κατευθύνονται προς το ιερό από τα αριστερά περνάνε από τις εικόνες κάνουν την προσευχή τους ευλογούνται από κάποια άτομα που έχουν την αρμοδιότητα αυτή και ξαναβγαίνουν από την δεξιά πλευρά ευχαριστημένοι που κατάφεραν να έρθουν σε αυτόν τον Άγιο τόπο .
Όλοι οι ινδουιστές το έχουνε σαν επιθυμία να έρθουν μία φορά στη ζωή τους σε αυτόν τον ναό και να προσκυνήσουν . Φανταστείτε 1.300.000.000 Ινδούς να έχουν αυτή την επιθυμία . Αυτό που συμβαίνει κάθε 15αυγουστο στο ναό της Παναγίας στην Τήνο συμβαίνει εδώ καθημερινά επί 5 !!!!!
Είμαστε στο ναό Bankey Bihari, Vrindavan
Επισήμως ο ναός είναι ένας από τους πιο ιερούς ναούς του Λόρδου Krishna στην Ινδία. Ένα από τα παλαιότερα και κύρια κέντρα του Ινδουισμού κατασκευασμένος το 1864 . Ο ναός στεγάζει το είδωλο του Λόρδου Krishna με τη μορφή ενός παιδιού, δηλαδή του Nand Gopal.
Είναι ένας τόπος που πρέπει υποχρεωτικά να επισκεφτούν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους οι Ινδουιστές . Αφιερωμένος στο avatar του Λόρδου Vishnu "Λόρδος Krishna", αυτό είναι ένα μαγευτικό και καταπληκτικό μέρος . Οι λέξεις δεν αρκούν για να περιγράψουν τον τόπο . Η ειρήνη και η ηρεμία που βρίσκεται εδώ είναι απλά εκπληκτική . Η συμπεριφορά των ανθρώπων του ναού είναι φοβερή .
Δισεκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται εδώ από όλο τον κόσμο που η πίστη και οι πεποιθήσεις τους είναι τόσο ισχυρές ..
Δεν υπάρχουν καμπάνες στο ναό επειδή του Bankey Bihari δεν του αρέσει ο ήχος κουδουνιών . Όταν κάποιος εισέρχεται στο ναό, αισθάνεται μια αιώνια ευδαιμονία και ηρεμία και ξεχνά κάθε δυστυχία.
Ώρες επισκεπτηρίου:
7:45 π.μ. έως 12:00 και 5:30 έως 9:30 μ.μ. (καλοκαίρι)
8:45 π.μ. έως 1:00 μ.μ. και 4:30 μ.μ. έως 8:30 μ.μ. (χειμώνα)
Φεύγοντας , στο δρόμο τα πιτσιρίκια περιμένουν για να μαρκάρουν στο μέτωπο με ένα κίτρινο χρώμα ένδειξη ότι ο πιστός είχε την χάρη να προσκυνήσει ενώ όλοι φωνάζουμε " Ράντι ραντι!!!! " Το σημάδι και η αναφώνηση " Ράντι ραντι!!!! " μαρτυρά ότι είμαστε εκλεκτοί ότι είμαστε τυχεροί που βρεθήκαμε σε αυτό τον Άγιο χώρο και προσκυνήσαμε
Επιστρέφουμε με το τουκ τουκ στο αυτοκίνητο για να πάμε σε έναν άλλον Άγιο τόπο. Είναι ένα μεγάλο συγκρότημα ναών. Τον Prem Mandir Vrindavan
Απλωμένο σε μια τεράστια έκταση 54 στρεμμάτων στα περίχωρα του Vrindavan, το Prem Mandir είναι ένα όμορφο συγκρότημα για να ευχαριστήσει όλους τους εραστές του Krishna.
Φτάνοντας εκεί βλέπουμε μία τεράστια ουρά ανθρώπων που θέλουν και αυτοί να μπούνε μέσα . Πρέπει να πάρουμε μία απόφαση ή θα μπούμε θα δούμε άλλον έναν ναό , ή θα πάμε στη αρχαία πόλη Ματούρα Mathura να παρακολουθήσουμε την τελετή ¨Ααρτι που γίνεται κάθε βράδυ στο ποτάμι . Αποφασίζουμε ότι είναι προτιμότερο να πάμε στην Ματούρα οπότε δεν μπαίνουμε στο ναό και αναχωρούμε .
Η υπέροχη , μαγευτική , σαγηνευτική , τελετή Άαρτι στο επόμενο επεισόδιο.
Last edited by a moderator:
