Περιεχόμενα
Σήμερα αποχαιρετούμε την Άγκρα και αναχωρούμε για Τζαιπούρ .
Θα μπαίναμε στην επαρχία του Ρατζαστάν . Στη διαδρομή θα κάναμε 3 στάσεις .
Τα χαπάκια του Dr Pawan Paareek έκαναν το θαύμα . Ενιωθα ότι αυτό που είχα σταδιακά υποχωρούσε .
Στη διαδρομή θα σταματήσουμε να θαυμάσουμε την τέλεια πόλη φάντασμα με τα μυστηριώδη κτίρια . Είναι ότι απέμεινε από την ιδανική πρωτεύουσα που οραματίστηκε και οικοδόμησε ο Ακμπάρ .
Το Fatehpur Sikri Φατεπούρ Σίκρι απέκτησε ζωή το 1571 και έγινε αμέσως διάσημο αλλά έπειτα από 14 μόλις χρόνια ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε , επειδή ο Ακμπάρ κλήθηκε να υπερασπίσει τα βορειοδυτικά σύνορα αλλά και επειδή η πόλη δεν διέθετε επαρκή ύδρευση . Γιατί όμως επέλεξε αυτή τη τοποθεσία ο Ακμπάρ ; Το 1568 ο 26χρονος βασιλιάς είχε εδραιώσει την αυτοκρατορία του αλλά παρά τις πολλές συμμαχίες που είχε συνάψει με γάμους , δεν είχε κληρονόμο . Μετά το ετήσιο προσκύνημα στον τύμβο του Κίστι στο Ατζμέρ και επιστρέφοντας στην Αγκρα σταμάτησε εδώ για να επισκεφτεί έναν επιζώντα Άγιο, τον Σαικ Σαλίμ , ο οποίος προέβλεψε ότι ο Ακμπάρ θα αποκτούσε τρεις γιους . Την επόμενη χρονιά η Αμπερ , σύζυγος του Άκμπαρ γέννησε ένα γιο που ονομάστηκε Selim , Σαλίμ , (ο μετέπειτα τέταρτος αυτοκράτορας των Mughal, ο Jahan Gir ) από το όνομα του Αγίου . Ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε ο Μουράντ και το 1572 ο Ντανιγιάλ εκπλήρωσε την προφητεία .
Μετά τη γέννηση των δύο γιων ο Ακμπάρ άρχισε να οικοδομεί μία νέα πόλη στη θέση όπου έζησε ο άγιος . Την ονόμασε Φάτεπουρ Σίκρι ( πόλη της Νίκης ) και την ονειρεύτηκε ως πολιτιστικό εμπορικό και διοικητικό κέντρο της αυτοκρατορίας του . Ωστόσο ο Στρατός και οι θησαυροί του παρέμειναν στην Άγκρα .
Όταν αρχίσουμε να επισκεπτόμαστε τα οικοδομήματα να προσπαθήσουμε να φανταστούμε τα παζάρια που κάλυπταν την απόσταση από την πύλη ως το εκδοτήριο εισιτηρίων . Να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν ενημερωτικά κείμενα ή διαγράμματα και έτσι μπορούμε μόνο να φανταστούμε την πιθανή χρήση του κάθε κτίσματος .
Είσοδος στο Φατεπούρ Σικρι 600 ρουπίες .
Υπάρχουν επαγγελματίες ξεναγοί που περιμένουν στην είσοδο να σας ξεναγήσουν . Για 2 ώρες μέχρι 5 άτομα 450 ρουπίες , μέχρι 10 άτομα 650 ρουπίες .
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική πόλη – οχυρό της δυναστείας Μογκούλ, που χαρακτηρίζεται από δύο ξεχωριστές ζώνες, την ιδιωτική και την δημόσια, ενώ το στυλ του κτισίματός της παντρεύει την ινδουιστική με την ισλαμική παράδοση. Τα παλάτια και οι ναοί της είναι αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα και εντυπωσιάζουν με τον πλούτο και την ποικιλία στον τρόπο κατασκευής τους. Το συγκρότημα περιλάμβανε δυο μνημειακές πύλες – εισόδους, τέμενος και πτέρυγες για την διαμονή των μοναχών.
Θα ξεκινήσουμε εξερευνώντας το Καρκάνα όπου προφανώς στεγάζονταν τα βασιλικά εργαστήρια . Έπειτα θα δούμε το λεγόμενο Ντιβάιν –ι-Αμ ( αίθουσα ακροάσεων ), του οποίου ο θρόνος έχει διακοσμηθεί με τζάλι . Πίσω βρίσκονται τα εξαίρετα δωμάτια του ανακτόρου τα θησαυροφυλάκια και οι αίθουσες συζητήσεων . Πέρα από αυτά υπάρχουν και αρκετά παλάτια που φιλοξενούσαν το αυτοκρατορικό χαρέμι και διατηρούν ακόμα τη ζωγραφική τους διακόσμηση .
Μπαίνοντας μέσα το πρώτο κτίριο που συναντάμε ήταν ένα κτίριο με μια κολώνα στο κέντρο όμορφα διακοσμημένη και από αυτήν ξεκίναγαν μπαλκονάκια προς τις τέσσερις γωνιές του κτιρίου η κάθε γωνιά είχε και αυτή από μία κολόνα .
¨Όταν ο Ακμπάρ έφτιαξε αυτή την πόλη έφτιαξε και μία θρησκεία . Την νέα θρησκεία την ονόμασε «ο θεός είναι ένας» .
Ο συμβολισμός του κτίσματος αυτού είναι πως η κεντρική κολώνα δηλώνει τον έναν και μοναδικό Θεό ενώ οι τέσσερις διάδρομοι - μπαλκονάκια που πηγαίνουν στις τέσσερις γωνιές του κτιρίου αυτού στις τέσσερις κολώνες, ήταν οι τέσσερις γνωστές τότε θρησκείες χριστιανισμός μουσουλμανισμός ινδουισμός βουδισμός . Με αυτό τον τρόπο ήθελε να ενώσει και τις τέσσερις θρησκείες σε μία .
Ο Ακμπάρ δεν ενοχλούσε κανέναν πιστό άλλης θρησκείας . Τον καλούσε στη δικιά του θρησκεία που περιλάμβανε όλες γιατί ο Θεός ήταν ένας .
Κρίμα που με την με το θάνατο αυτού του ανθρώπου έσβησε και αυτή η θρησκεία .
Έξω από αυτό το κτίριο στον προαύλιο χώρο βλέπουμε τον σκάκι των ινδουιστών. Ένα βάθρο στη μέση και γραμμές προς τις τέσσερις κατευθύνσεις . Σε αυτό το σκάκι έπαιζε ο βασιλιάς . Καθόταν στο βάθρο ενώ για πιόνια υπήρχαν γυναίκες που τις καθοδηγούσε ντυμένες με ανάλογα χρώματα .
Για να δώσει το καλό παράδειγμα στους υπηκόους του , παντρεύτηκε τρεις γυναίκες, μια από κάθε θρησκεία . Μία χριστιανή μία μωαμεθανή και μία Ινδουίστρια . Η κάθε μία από αυτές είχε και το δικό της παλατάκι . Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε πρώτη να κάνει παιδί η Ινδουίστρια κάτι που είχε προφητεύσει ο άγιος που έμεινε σε αυτόν τον τόπο . Όταν λοιπόν ήρθε και εγκαταστάθηκε εδώ ο βασιλιάς η Μωαμεθανή γυναίκα του έκανε άλλους δύο απογόνους . Η χριστιανή γυναίκα δεν έκανε κανένα παιδί .
Αφού βγούμε από πίσω θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τους γυρολόγους ώσπου να φτάσουμε στο τζαμί Μαστζίντ και να δούμε τον τύμβο του Αγίου , την αίθουσα προσευχής και Μπουλάντ Νταρβάντσα ( Λαμπρή Πύλη ) που οικοδομήθηκε προς τιμήν της κατάκτησης του Γκουτζαράτ από τον Ακμπάρ (1573 ) . Θα δούμε την εντυπωσιακή τεχνητή λίμνη που έφτιαξε ο αυτοκράτορας για τον μουσικό του, που λέγεται πως ήταν ικανός να ανάψει τα λυχνάρια με την μαγική φωνή του.
Το κτίριο όμως που εντυπωσιάζει και μαγνητίζει περισσότερο τον επισκέπτη είναι το Μαυσωλείο του Salim κατασκευασμένο από μάρμαρο, ξύλο και φίλντισι, του οποίου την κατασκευή διέταξε ο ίδιος ο Akbar.
Την σημερινή της κατάσταση την οφείλει στον Λόρδο Κούρζον, τον αντιβασιλέα των Βρετανικών Ινδιών, ο οποίος φρόντισε για την πολιτιστική κληρονομιά της Ινδίας.
Αν θέλουμε να αποφύγουμε τη ζέστη και τον συνωστισμό πρέπει να έρθουμε ή πολύ νωρίς ή αργά το απόγευμα . Θα πρέπει να έχουμε κάτι μαζί μας να πιούμε και να φάμε αν περάσουμε πολύ ώρα διοτι δεν υπάρχει τίποτα εδώ .
Καθώς δεν επιτρέπεται να ανέβουν πούλμαν στο λόφο που φιλοξενεί αυτή την πόλη κατευθυνθήκαμε στον ειδικό χώρο παρκινγκ .
Από εκεί μικρά λεωφορεία μεταφέρουν τους τουρίστες μέχρι την είσοδο της πόλης .
Από το παρκινγκ μέχρι να μπούμε στο λεωφορείο μας πλησίασαν ένα σωρό πλανόδιοι για να διαφημίσουν τα περίπτερα τους .
Σε αυτό το σημείο έχει πολλά περίπτερα με τουριστικά είδη και αν κάποιος είναι καλός στο παζάρι μπορεί να πετύχει καλές τιμές .
Τα λεωφορεία μόλις γέμιζαν κόσμο έφευγαν ένα ένα . Τιμή 10 ρουπίες το άτομο η απλή διαδρομή των 3 χλμ.
Οι τουαλέτες έξω από την είσοδο της πόλης ήταν σε άθλια κατάσταση δεν τολμάς ούτε να τις κοιτάξεις ενώ ένας νεαρός που καθόταν απέξω απαιτούσε να πληρωθεί από τον κάθε έναν που τολμούσε να μπει μέσα .
Επόμενη στάση το χωριό Αμπανέρι abhaneri . Ένα ασήμαντο χωριό έγινε γνωστό και τόπος συρροής τουριστών για ένα και μοναδικό αξιοθέατο το μπαορί .
Θα δούμε μία δεξαμενή νερού Chand Baori του 11ου αιώνα χτισμένη με την παραδοσιακή κλιμακωτή αρχιτεκτονική που άνθισε στη Βόρεια Ινδία. Η δεξαμενή αποτελείται από 13 επίπεδα, 3.500 σκαλοπάτια, τα οποία έδιναν τη δυνατότητα σε μεγάλο αριθμό κατοίκων να μαζεύουν συγχρόνως νερό από τη δεξαμενή, ενώ με 30 μ. βάθος είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη της ινδικής υποηπείρου.
Αφού το σημείο αυτό έγινε τόπος συρροής τουριστών αυτομάτως έχει γίνει και τόπος συρροής μικροπωλητών . Έξω από την είσοδο κάθε λογής μαγαζάκι πουλάει ότι μπορείς να φανταστείς .
Από ένα μικρό πάγκο αγοράσαμε φθηνά ξύλινα ελεφαντάκια . Τα 10 τεμ. 500 ρουπίες .
Ο δρόμος Άγκρα – Τζαιπούρ είναι ένας επαρχιακός δρόμος που κυκλοφορούν περισσότερα φορτηγά από κάθε άλλο μέρος . Όλα ντυμένα περιμετρικά με χαϊμαλιά και στην πίσω πλευρά να σε παρακαλούν να κορνάρεις .
Φτάνοντας στην Τζαιπούρ πριν πάμε στο ξενοδοχείο , στο δρόμο μας είναι ένας υπέροχος ναός . Το Birla Mandir
Το Birla Mandir είναι ένα υπερήφανο αρχιτεκτονικό ορόσημο της Jaipur. Αφιερωμένο στον Άρχοντα Βισνού και τη Θεά Λάκσμι Βρίσκεται κάτω από το φρούριο της Τζαϊπούρ. Ο ναός από καθαρό λευκό μάρμαρο αποκλίνει ελαφρώς από τους παραδοσιακούς αρχαίους ινδουιστικούς ναούς, καθώς είναι χτισμένος με μια μοντέρνα προσέγγιση. Τα όμορφα γλυπτά είδωλα του Λόρδου Βισνού και της Θεάς Λάκσμι μαζί με άλλους Ινδουιστές Θεούς και Θεές φιλοξενούνται μέσα στο μαγευτικό ιερό.
Μια άλλη σημαντική σημασία αυτού του ναού είναι ότι ολόκληρο το μέρος είναι γεμάτο με γλυπτά ινδουιστικών συμβόλων και αρχαία αποσπάσματα . Τα τείχη αφηγούνται επίσης πολλά μυθολογικά γεγονότα των Ινδουιστών. Εκτός από τα θρησκευτικά είδωλα, εικόνες και μορφές πολλών θρησκευτικών αγίων, φιλοσόφων και ιστορικών , όπως ο Σωκράτης, ο Βούδας, ο Ζαρατούστρα και ο Κομφούκιος, βρίσκονται επίσης στο ναό.
Ο ναός χτίστηκε από την οικογένεια Birla , μία από τις πιο γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες στην Ινδία και τον κατασκεύασαν 1988 .
Πολλή λεπτομέρεια όμορφα διακοσμημένος , η φωτογράφηση δεν επιτρέπεται εντός του ναού και πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια . Αυτή την ώρα θα γίνει η τελετή Άαρτι . Η ιεροτελεστία παρόμοια με αυτή που είδαμε στη Ματούρα . Εδώ τελειώνοντας μοιράζουν εκτός από τη φλόγα και αντίδωρο .
Ο ξεναγός μας συστήνει ένα μαγαζί για φαγητό .Δυο παρέες εμείς και άλλα 10 άτομα ένα άλλο τραπέζι πάλι ξένοι τουρίστες . Το διαφορετικό σε αυτό το μαγαζί εκτός το φαγητό που ήταν καλό είχε ένα σόου . Ένας άντρας είχε ένα τύμπανο και τραγούδαγε και κάποιες γυναίκες παρουσίαζαν ένα σόου . Ωραίο παραδοσιακό και τουριστικό .
Το εστιατόριο λέγεται Heritage Spices Multicuisine Restaurant
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...taurant-Jaipur_Jaipur_District_Rajasthan.html
Το ξενοδοχείο αποδεκτό . Ας πούμε καλό. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο . Ήταν σχετικά καθαρό , το ζευγάρι που το είχε γλυκύτατοι ευγενέστατοι εξυπηρετικοί με το πιο πλούσιο πρωινό που έχουμε φάει από κάθε ξενοδοχείο. Λέγεται Boby Mansion ήταν σχετικά καθαρό αλλά στον τρίτο όροφο χωρίς ασανσέρ . Ευτυχώς τις βαλίτσες τις ανεβοκατέβασαν οι ιδιοι. Η τιμή 14 ευρώ το δίκλινο . Ηταν όμως κέντρο . Δυο στενά από το παλάτι .
Η πόλη της Τζαϊπούρ, στην οποία συνυπάρχουν ο μεσαίωνας και η σύγχρονη εποχή , πρωτεύουσα του Rajastan, χρωστάει την ίδρυσή της στον μαχαραγιά Τζάι Σινγκ, πολεμιστή και αστρονόμο του 18ου αιώνα .Ton Νοέμβριο του 1727 , καθώς έφθινε η εξουσία των Μογγόλων αυτοκρατόρων στην Ινδία, ο εν λόγω μαχαραγιάς αποφάσισε πως ήταν καιρός να εγκαταλείψει το οχυρωμένο κάστρο στο λόφο και να κατέβει στην πεδιάδα να φτιάξει μια νέα πόλη. Μέσα σε πέντε χρόνια η ζούγκλα, οι βάλτοι και τα χωριά της περιοχής μετατράπηκαν σε μία μοντέρνα πόλη με μεγάλους και φαρδύς δρόμους σε οριζόντια και κάθετη διάταξη, σπίτια, καταστήματα και ναούς, καθώς επίσης και το παλάτι στο κέντρο της.
Πιστός στην παράδοση, προχώρησε στη σχεδίαση των περιφερειακών τειχών της πόλης καθώς και τη διαίρεσή της σε έξι ορθογώνιους παραλληλόγραμμους τομείς, εφαρμόζοντας τους πολεοδομικούς κανόνες του Σίλπα Σάστρα, Η πόλη αναπτύχθηκε αμέσως γνώρισε μεγάλη οικονομική ακμή και το εμπόριο ανθούσε στις αγορές της. Μεγάλα αρχοντικά (havelis) κατασκευάστηκαν, δείγμα του πλούτου και της ευημερίας εκείνης της εποχής. . Εφτά πύλες εξασφάλιζαν την είσοδο στην πόλη ενώ τα τείχη της και τα κτίρια της βάφτηκαν στα ροζ, το 1876 . Ο τότε μαχαραγιάς έβαψε ροζ την πόλη, ( μιας και το χρώμα αυτό αντιπροσωπεύει την φιλοξενία ) προκειμένου να τιμήσει τον υψηλό καλεσμένο του, Πρίγκιπα της Ουαλίας και μετέπειτα βασιλιά Εδουάρδο VII της Μεγάλης Βρετανίας. Έκτοτε καθιερώθηκε το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα κι η πόλη ονομάστηκε “Ροζ Πόλη” ή αλλιώς Ρόδινη Πολιτεία.
Το πρωί της 10ης μέρας στις 9.00 φύγαμε για το Φρούριο του Άμπερ
Η ξενάγησή μας ξεκινάει από το Φρούριο του Άμπερ, το οποίο βρίσκεται 11 χλμ. βόρεια από το κέντρο της πόλης που υπήρξε το προπύργιο των Κατσαβάχα, μιας ινδικής κάστας, μέχρι το 1727, όταν η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Τζαϊπούρ. Το όνομά του το παίρνει από τον ναό Αμπικεσβάρ, τοπικό όνομα για τον θεό Σίβα. Το κάστρο βρίσκεται φωλιασμένο σε έναν λόφο, από τον οποίο η θέα προς την λίμνη Μαότα είναι εκπληκτική.
Η ανάβασή μας στο φρούριο έγινε με ελέφαντες.
Ελέφαντες δεν είχε δει κανένας από την παρέα πόσο μάλλον να τον καβαλήσουμε . Η τιμή για την ανάβαση για το ζευγάρι ήταν 1.100 ρουπίες .
Πολλοί οι τουρίστες , μεγάλη ουρά και αναμονή για να ανέβουμε στους ελέφαντες . Υπάρχει ειδικός υπερυψωμένος χώρος για να ανέβεις αλλά και για να κατέβεις από αυτόν . Η ανάβαση με τους ελέφαντες το amber fort ήταν ότι καλύτερο θυμόμαστε από το ταξίδι συνολικά αξέχαστη εμπειρία . Προσοχή όμως , οι ελέφαντες κάνουν αυτή τη διαδρομή μόνο προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω και μόνο μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι . Μετά αποσύρονται .
Στην διαδρομή πολλοί φωτογράφοι αποθανατίζουν την διαδρομή . Από τιμή θα ακούσετε πολλά . Ξεκινήσανε από 2000 ρουπίες ( 25 ευρώ ) για ένα άλμπουμ των 10 φωτογραφιών και τελικά το πήραμε 5 ευρώ .
Μόλις κατέβουμε από τους ελέφαντες πηγαίνουμε στον γκισέ για το εισιτήριο του φρουρίου . Τιμή 650 ρουπίες ( 8 ευρώ )
Το φρούριο χτίστηκε τα τέλη του 16ου αιώνα από τον Raja Man Singh, ο οποίος ήταν τοπικός πολέμαρχος κι ένας από τους στενότερους και πιστότερους συνεργάτες και συμμάχους του αυτοκράτορα Akbar. Το παλάτι – οχυρό είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο και αμμόλιθο.
Αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα και συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων που προστατεύει η UNESCO. Ανηφορίζουμε προς το κάστρο με τους ελέφαντες και εισερχόμαστε σε αυτό από την Πύλη της Ανατολής (Suraj Pol). Ο ήλιος επίσης ήταν το έμβλημα της δυναστείας των Kachawaha Rajputs.
Βρισκόμαστε στο πρώτο επίπεδο που ονομάζεται Jalebi Chowk, που στα αραβικά σημαίνει πλατεία συγκέντρωσης του στρατεύματος. Είναι μία μεγάλη πλατεία με δύο πύλες, που αποτελούσαν τις κύριες εισόδους του κάστρου, μία στα ανατολικά και μία στα δυτικά. Εδώ ο μαχαραγιάς παρακολουθούσε παρελάσεις των στρατιωτών της φρουράς του, οι οποίοι διέμεναν στις πτέρυγες περιμετρικά της πλατείας. Επισκεπτόμαστε το ναό της Shila Devi και θαυμάζουμε τα περίτεχνα σκαλίσματα από λευκό μάρμαρο και τις περίφημες ασημένιες πόρτες. Η θεότητα σχετίζεται με τη λατρεία της θεάς Kali. Ο ναός είναι ο ιερότερος χώρος του κάστρου. Χτίστηκε εξ’ αρχής μαζί με το κάστρο από τον Raja Man Singh, για να αποτελέσει το τελετουργικό του κέντρο. Ο μαχαραγιάς έφερε την εικόνα της θεάς μετά από επιτυχημένη εκστρατεία στην Ανατολική Βεγγάλη και την τοποθέτησε στο ναό.
Από την Πύλη των Ελεφάντων ανεβαίνουμε στο δεύτερο επίπεδο του κάστρου όπου βρίσκεται το Παλάτι για τις Δημόσιες Ακροάσεις (Diwan-I-Aam).
Το κτίριο, όπως άλλωστε και πολλά άλλα στο κάστρο είναι επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική των παλατιών της Δυναστείας των Mughal (Φρούριο – Παλάτι της Άγκρα και του Δελχί).
Την προσοχή όμως του επισκέπτη τραβάει η μεγαλοπρεπής Πύλη Ganesh Pol, μία διώροφη περίτεχνα διακοσμημένη κατασκευή, αφιερωμένη στον δημοφιλή θεό Ganesh, η οποία οδηγεί στα ενδότερα του Παλατιού.
Το τρίτο επίπεδο περιλαμβάνει δύο πτέρυγες, την ανατολική και τη δυτική, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν περσικής έμπνευσης κήποι (Char Bagh). Μερικά από τα πιο κομψά διακοσμημένα κτίρια του συγκροτήματος βρίσκονται σ’ αυτήν την εσωτερική αυλή όπως το Sheesh Mahal, το Παλάτι με τους καθρέπτες διακοσμημένο με δεκάδες ανακλαστικές επιφάνειες και χρωματιστά κρύσταλλα σε συνδυασμό με ζωγραφισμένα πλαίσια και ανάγλυφες εσοχές. Το εντυπωσιακό Sheesh Mahal είναι από τα παλαιότερα κτίρια του κάστρου καθώς ξεκίνησε τον 16ο αιώνα, για να ολοκληρωθεί αρκετά αργότερα την εποχή που ο Jai Singh ίδρυσε την Jaipur.
Στο επόμενο και τελευταίο επίπεδο επισκεπτόμαστε τα διαμερίσματα και τους χώρους των επίσημων γυναικών και των παλλακίδων του μαχαραγιά (Zenana). Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται περίπτερο με κίονες και αψίδες, χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής των Rajput, όπου ο μαχαραγιάς περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του. Ο περιβάλλον χώρος ήταν διακοσμημένος με τοιχογραφίες, οι οποίες, αν και ξεθωριασμένες από το χρόνο, διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Η θέα εκπληκτική με την τεχνητή λίμνη στο κατω μέρος ότι πρέπει για φωτογραφίες .Το φρούριο πάρα πολύ ωραία συντηρημένο έχει πολλά πράγματα να σου δείξει .
Οι γυναίκες με κίτρινες φορεσιές είχαν την ευθύνη για την καθαριότητα του χώρου .Με παλιές ψάθινες σκούπες προσπαθούσαν να διατηρήσουν το χώρο καθαρό . Αν τύχαινε όμως και σε βλέπανε τις τραβάς φωτογραφία ερχόντουσαν με το χέρι ανοιχτό να διεκδικήσουν την αμοιβή του μοντέλου .
Ο δρόμος προς την έξοδο περνά υποχρεωτικά από τα μαγαζάκια που ανήκουν στο φρούριο με προσεγμένα είδη και όχι φθηνές αλλά ούτε και ακριβές τιμές . Μετά τα μαγαζάκια θα συναντήσετε τις καλύτερες τουαλέτες της Ινδίας με πληρωμή βέβαια 5 ρουπίες
Η έξοδος βγάζει στην πίσω πλευρά του φρουρίου . Εκεί περιμένουν πολλά τζιπ που κάνουν χρέη ελέφαντα να σε κατεβάσουν κάτω .
Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με το παζάρι ( θέλανε 500 ρουπίες το τζιπ και για ένα άτομο παραπάνω ήθελαν να μας βάλουν σε 2 αυτοκίνητα 500 Χ 2 )
Κατεβήκαμε με τα πόδια και δεν το μετανιώσαμε . Το τζιπ σε πάει ολόγυρα από τον δρόμο ενώ εμείς κατεβήκαμε από την διαδρομή που έκαναν οι ελέφαντες σε 5 λεπτά .
Πίσω από το φρούριο μιας και είμαστε κοντά μπορούμε να κάνουμε μια στάση και να δούμε το Panna Meena Ka Kund
Είναι μια οκταόροφη πισίνα - κλιμακοστάσιο και ο χώρος αντικατοπτρίζει όμορφα τον συνδυασμό της φύσης και της θρησκείας. Το όμορφο αυτό σημείο κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια του 16ου αι. Ο τόπος χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως χώρος κοινωνικών συναντήσεων. Άνθρωποι από κοντινά μέρη έρχονται εδώ για να πάρουν νερό, ή απλώς για να κολυμπήσουν με τους αγαπημένους τους. Όταν κατασκευάστηκε χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως δεξαμενή για την ύδρευση .
Το κύριο γεγονός για αυτό το μέρος είναι ότι κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ίδιες σκάλες για να κατέβει και στη συνέχεια να επιστρέψει πάνω . Αυτό είναι ένα εκπληκτικό μυστήριο και όλοι οι επισκέπτες εδώ προσπαθούν να το καταφέρουν . Οι ντόπιοι όμως το καταφέρνουν χωρίς κανένα πρόβλημα . Ο χώρος έχει εκπληκτικά συμμετρικά σκαλοπάτια που αφήνει τους επισκέπτες γοητευμένους.
Συνεχίζουμε τον δρόμο μετά την δεξαμενή και στα 200 μ. αν στρίψουμε δεξιά θα δούμε τον Ναό Jagat Shiromani
Ένα διάσημο σημείο στην πόλη είναι ο ναός Jagat Shiromani που είναι αφιερωμένος στον Λόρδο Vishnu, τον Krishna και το Meera Bai.
Αυτός ο ναός είναι ένας από τους πιο περίτεχνους ναούς στην πόλη Amer που είναι διάσημος για την μαρμάρινη αψίδα του, ένα Garuda chhatri και ένα ιερό αφιερωμένο στην Radha-Krishna. Καθιστώντας το διακριτό από άλλους ναούς στην περιοχή.
Μόλις ανεβούμε τα σκαλοπάτια θα φτάσουμε στην είσοδο του ναού Jagat Shiromani, του οποίου η επιχρυσωμένη λευκή μαρμάρινη πόρτα φυλάσσεται από δύο ελέφαντες. Η ιστορία αυτού του τόπου χρονολογείται από το 1599 μ.Χ. Το διακοσμητικό τόξο της πύλης είναι ένα αριστούργημα και καλείται επίσης ως Τορώνες ή Τοράνες που πλαισιώνεται από δυο αγάλματα ελεφάντων. Το Torans είναι ένα λαμπρό κομμάτι αρχιτεκτονικής που περιλαμβάνει εικόνες ειδώλων διαφόρων θεών που είναι περίτεχνα σκαλισμένα. Η ιστορία αποκαλύπτει ότι οι Τοράνες αποτελούνται από ένα μόνο κομμάτι μαρμάρου . Η αρχιτεκτονική αυτού του ναού είναι μια συγχώνευση διαφορετικών μορφών του Jain, Hindu, της νότιας Ινδίας και Mughal αρχιτεκτονικής .
Η σύζυγος του αυτοκράτορα Man Singh I διέταξε την κατασκευή μεταξύ του 1599 και του 1608, στη μνήμη του γιου του Jagat Singh, ο οποίος πέθανε σε έναν πόλεμο. Παντού, ο επισκέπτης καλωσορίζεται από μια πληθώρα γλυπτών, με τις μεγάλες φιγούρες του Ινδουισμού, αλλά και διακοσμητικά μοτίβα σπάνιας φινέτσας. Μέσα στο κτίριο υπάρχει μια αρχιτεκτονική από κόκκινο ψαμμίτη που στεγάζει τα αγάλματα των μεγάλων θεών Λόρδου Βίσνου, Λόρδου Κρίσνα και Μέρα Μπάι.
Χρειάστηκαν εννέα χρόνια για να χαράξουν αυτό το πανέμορφο ναό στο λόφο, στην κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν τρεις διαφορετικές πέτρες - ψαμμίτης, μαύρη πέτρα και μάρμαρο. Ο ναός είναι ένας από τους θεαματικούς λαξευτούς πέτρινους ναούς του Τζαϊπούρ.
Ο ναός δεν είναι γνωστός σε πολλούς και συχνά παραλείπεται από τους τουρίστες στο Jaipur.
Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου , καθώς δεν είναι τουριστικό μέρος αλλά προσοχή διότι ο αστυνομικός που φυλάει το σημείο θα προσπαθήσει να χρεώσει τους επισκέπτες ειδικά όταν ο επισκέπτης είναι μόνος του . Αν τύχει κάτι τέτοιο θα ζητάμε ευγενικά να μας πάει στο γραφείο των εισιτηρίων ώστε να πληρώσουμε εκεί . Λογικά θα σηκωθεί και θα φύγει .
Αν θέλουμε να μπούμε στο ναό πρέπει να αφήσουμε τα παπούτσια μας έξω Μπαίνοντας στο ναό στο αριστερό χέρι βλέπουμε κάτι που μοιάζει με το δικό μας τον επιτάφιο δίπλα ακριβώς είναι μία κατασκευή που κρέμεται από το ταβάνι και από κάτω ένα κρεβατάκι και ένα μικρό ανθρωπάκι άνω των 100 ετών με μία γαλήνια όψη που μας χαμογελάει καθώς τρώει μία μπανάνα . Μόλις βλέπει κόσμο αφήνει την μπανάνα στο δάπεδο διακόπτοντας το φαγητό του και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε στο ιερό .
Παίρνει θέση στο ιερό λέει μία ευχή και μας κοιτάει καλοκάγαθα . Άγιοι άνθρωποι δεν υπάρχουν μόνο στη δική μας θρησκεία . Άγιους μπορείς να βρεις καθημερινά σε πολλά μέρη σε πολλούς τόπους σε πολλές θρησκείες και αυτός ο άνθρωπος μοιάζει να είναι ένας από αυτούς .
Θα μπαίναμε στην επαρχία του Ρατζαστάν . Στη διαδρομή θα κάναμε 3 στάσεις .
Τα χαπάκια του Dr Pawan Paareek έκαναν το θαύμα . Ενιωθα ότι αυτό που είχα σταδιακά υποχωρούσε .
Στη διαδρομή θα σταματήσουμε να θαυμάσουμε την τέλεια πόλη φάντασμα με τα μυστηριώδη κτίρια . Είναι ότι απέμεινε από την ιδανική πρωτεύουσα που οραματίστηκε και οικοδόμησε ο Ακμπάρ .
Το Fatehpur Sikri Φατεπούρ Σίκρι απέκτησε ζωή το 1571 και έγινε αμέσως διάσημο αλλά έπειτα από 14 μόλις χρόνια ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε , επειδή ο Ακμπάρ κλήθηκε να υπερασπίσει τα βορειοδυτικά σύνορα αλλά και επειδή η πόλη δεν διέθετε επαρκή ύδρευση . Γιατί όμως επέλεξε αυτή τη τοποθεσία ο Ακμπάρ ; Το 1568 ο 26χρονος βασιλιάς είχε εδραιώσει την αυτοκρατορία του αλλά παρά τις πολλές συμμαχίες που είχε συνάψει με γάμους , δεν είχε κληρονόμο . Μετά το ετήσιο προσκύνημα στον τύμβο του Κίστι στο Ατζμέρ και επιστρέφοντας στην Αγκρα σταμάτησε εδώ για να επισκεφτεί έναν επιζώντα Άγιο, τον Σαικ Σαλίμ , ο οποίος προέβλεψε ότι ο Ακμπάρ θα αποκτούσε τρεις γιους . Την επόμενη χρονιά η Αμπερ , σύζυγος του Άκμπαρ γέννησε ένα γιο που ονομάστηκε Selim , Σαλίμ , (ο μετέπειτα τέταρτος αυτοκράτορας των Mughal, ο Jahan Gir ) από το όνομα του Αγίου . Ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε ο Μουράντ και το 1572 ο Ντανιγιάλ εκπλήρωσε την προφητεία .
Μετά τη γέννηση των δύο γιων ο Ακμπάρ άρχισε να οικοδομεί μία νέα πόλη στη θέση όπου έζησε ο άγιος . Την ονόμασε Φάτεπουρ Σίκρι ( πόλη της Νίκης ) και την ονειρεύτηκε ως πολιτιστικό εμπορικό και διοικητικό κέντρο της αυτοκρατορίας του . Ωστόσο ο Στρατός και οι θησαυροί του παρέμειναν στην Άγκρα .
Όταν αρχίσουμε να επισκεπτόμαστε τα οικοδομήματα να προσπαθήσουμε να φανταστούμε τα παζάρια που κάλυπταν την απόσταση από την πύλη ως το εκδοτήριο εισιτηρίων . Να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν ενημερωτικά κείμενα ή διαγράμματα και έτσι μπορούμε μόνο να φανταστούμε την πιθανή χρήση του κάθε κτίσματος .
Είσοδος στο Φατεπούρ Σικρι 600 ρουπίες .
Υπάρχουν επαγγελματίες ξεναγοί που περιμένουν στην είσοδο να σας ξεναγήσουν . Για 2 ώρες μέχρι 5 άτομα 450 ρουπίες , μέχρι 10 άτομα 650 ρουπίες .
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική πόλη – οχυρό της δυναστείας Μογκούλ, που χαρακτηρίζεται από δύο ξεχωριστές ζώνες, την ιδιωτική και την δημόσια, ενώ το στυλ του κτισίματός της παντρεύει την ινδουιστική με την ισλαμική παράδοση. Τα παλάτια και οι ναοί της είναι αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα και εντυπωσιάζουν με τον πλούτο και την ποικιλία στον τρόπο κατασκευής τους. Το συγκρότημα περιλάμβανε δυο μνημειακές πύλες – εισόδους, τέμενος και πτέρυγες για την διαμονή των μοναχών.
Θα ξεκινήσουμε εξερευνώντας το Καρκάνα όπου προφανώς στεγάζονταν τα βασιλικά εργαστήρια . Έπειτα θα δούμε το λεγόμενο Ντιβάιν –ι-Αμ ( αίθουσα ακροάσεων ), του οποίου ο θρόνος έχει διακοσμηθεί με τζάλι . Πίσω βρίσκονται τα εξαίρετα δωμάτια του ανακτόρου τα θησαυροφυλάκια και οι αίθουσες συζητήσεων . Πέρα από αυτά υπάρχουν και αρκετά παλάτια που φιλοξενούσαν το αυτοκρατορικό χαρέμι και διατηρούν ακόμα τη ζωγραφική τους διακόσμηση .
Μπαίνοντας μέσα το πρώτο κτίριο που συναντάμε ήταν ένα κτίριο με μια κολώνα στο κέντρο όμορφα διακοσμημένη και από αυτήν ξεκίναγαν μπαλκονάκια προς τις τέσσερις γωνιές του κτιρίου η κάθε γωνιά είχε και αυτή από μία κολόνα .
¨Όταν ο Ακμπάρ έφτιαξε αυτή την πόλη έφτιαξε και μία θρησκεία . Την νέα θρησκεία την ονόμασε «ο θεός είναι ένας» .
Ο συμβολισμός του κτίσματος αυτού είναι πως η κεντρική κολώνα δηλώνει τον έναν και μοναδικό Θεό ενώ οι τέσσερις διάδρομοι - μπαλκονάκια που πηγαίνουν στις τέσσερις γωνιές του κτιρίου αυτού στις τέσσερις κολώνες, ήταν οι τέσσερις γνωστές τότε θρησκείες χριστιανισμός μουσουλμανισμός ινδουισμός βουδισμός . Με αυτό τον τρόπο ήθελε να ενώσει και τις τέσσερις θρησκείες σε μία .
Ο Ακμπάρ δεν ενοχλούσε κανέναν πιστό άλλης θρησκείας . Τον καλούσε στη δικιά του θρησκεία που περιλάμβανε όλες γιατί ο Θεός ήταν ένας .
Κρίμα που με την με το θάνατο αυτού του ανθρώπου έσβησε και αυτή η θρησκεία .
Έξω από αυτό το κτίριο στον προαύλιο χώρο βλέπουμε τον σκάκι των ινδουιστών. Ένα βάθρο στη μέση και γραμμές προς τις τέσσερις κατευθύνσεις . Σε αυτό το σκάκι έπαιζε ο βασιλιάς . Καθόταν στο βάθρο ενώ για πιόνια υπήρχαν γυναίκες που τις καθοδηγούσε ντυμένες με ανάλογα χρώματα .
Για να δώσει το καλό παράδειγμα στους υπηκόους του , παντρεύτηκε τρεις γυναίκες, μια από κάθε θρησκεία . Μία χριστιανή μία μωαμεθανή και μία Ινδουίστρια . Η κάθε μία από αυτές είχε και το δικό της παλατάκι . Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε πρώτη να κάνει παιδί η Ινδουίστρια κάτι που είχε προφητεύσει ο άγιος που έμεινε σε αυτόν τον τόπο . Όταν λοιπόν ήρθε και εγκαταστάθηκε εδώ ο βασιλιάς η Μωαμεθανή γυναίκα του έκανε άλλους δύο απογόνους . Η χριστιανή γυναίκα δεν έκανε κανένα παιδί .
Αφού βγούμε από πίσω θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τους γυρολόγους ώσπου να φτάσουμε στο τζαμί Μαστζίντ και να δούμε τον τύμβο του Αγίου , την αίθουσα προσευχής και Μπουλάντ Νταρβάντσα ( Λαμπρή Πύλη ) που οικοδομήθηκε προς τιμήν της κατάκτησης του Γκουτζαράτ από τον Ακμπάρ (1573 ) . Θα δούμε την εντυπωσιακή τεχνητή λίμνη που έφτιαξε ο αυτοκράτορας για τον μουσικό του, που λέγεται πως ήταν ικανός να ανάψει τα λυχνάρια με την μαγική φωνή του.
Το κτίριο όμως που εντυπωσιάζει και μαγνητίζει περισσότερο τον επισκέπτη είναι το Μαυσωλείο του Salim κατασκευασμένο από μάρμαρο, ξύλο και φίλντισι, του οποίου την κατασκευή διέταξε ο ίδιος ο Akbar.
Την σημερινή της κατάσταση την οφείλει στον Λόρδο Κούρζον, τον αντιβασιλέα των Βρετανικών Ινδιών, ο οποίος φρόντισε για την πολιτιστική κληρονομιά της Ινδίας.
Αν θέλουμε να αποφύγουμε τη ζέστη και τον συνωστισμό πρέπει να έρθουμε ή πολύ νωρίς ή αργά το απόγευμα . Θα πρέπει να έχουμε κάτι μαζί μας να πιούμε και να φάμε αν περάσουμε πολύ ώρα διοτι δεν υπάρχει τίποτα εδώ .
Καθώς δεν επιτρέπεται να ανέβουν πούλμαν στο λόφο που φιλοξενεί αυτή την πόλη κατευθυνθήκαμε στον ειδικό χώρο παρκινγκ .
Από εκεί μικρά λεωφορεία μεταφέρουν τους τουρίστες μέχρι την είσοδο της πόλης .
Από το παρκινγκ μέχρι να μπούμε στο λεωφορείο μας πλησίασαν ένα σωρό πλανόδιοι για να διαφημίσουν τα περίπτερα τους .
Σε αυτό το σημείο έχει πολλά περίπτερα με τουριστικά είδη και αν κάποιος είναι καλός στο παζάρι μπορεί να πετύχει καλές τιμές .
Τα λεωφορεία μόλις γέμιζαν κόσμο έφευγαν ένα ένα . Τιμή 10 ρουπίες το άτομο η απλή διαδρομή των 3 χλμ.
Οι τουαλέτες έξω από την είσοδο της πόλης ήταν σε άθλια κατάσταση δεν τολμάς ούτε να τις κοιτάξεις ενώ ένας νεαρός που καθόταν απέξω απαιτούσε να πληρωθεί από τον κάθε έναν που τολμούσε να μπει μέσα .
Επόμενη στάση το χωριό Αμπανέρι abhaneri . Ένα ασήμαντο χωριό έγινε γνωστό και τόπος συρροής τουριστών για ένα και μοναδικό αξιοθέατο το μπαορί .
Θα δούμε μία δεξαμενή νερού Chand Baori του 11ου αιώνα χτισμένη με την παραδοσιακή κλιμακωτή αρχιτεκτονική που άνθισε στη Βόρεια Ινδία. Η δεξαμενή αποτελείται από 13 επίπεδα, 3.500 σκαλοπάτια, τα οποία έδιναν τη δυνατότητα σε μεγάλο αριθμό κατοίκων να μαζεύουν συγχρόνως νερό από τη δεξαμενή, ενώ με 30 μ. βάθος είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη της ινδικής υποηπείρου.
Αφού το σημείο αυτό έγινε τόπος συρροής τουριστών αυτομάτως έχει γίνει και τόπος συρροής μικροπωλητών . Έξω από την είσοδο κάθε λογής μαγαζάκι πουλάει ότι μπορείς να φανταστείς .
Από ένα μικρό πάγκο αγοράσαμε φθηνά ξύλινα ελεφαντάκια . Τα 10 τεμ. 500 ρουπίες .
Ο δρόμος Άγκρα – Τζαιπούρ είναι ένας επαρχιακός δρόμος που κυκλοφορούν περισσότερα φορτηγά από κάθε άλλο μέρος . Όλα ντυμένα περιμετρικά με χαϊμαλιά και στην πίσω πλευρά να σε παρακαλούν να κορνάρεις .
Φτάνοντας στην Τζαιπούρ πριν πάμε στο ξενοδοχείο , στο δρόμο μας είναι ένας υπέροχος ναός . Το Birla Mandir
Το Birla Mandir είναι ένα υπερήφανο αρχιτεκτονικό ορόσημο της Jaipur. Αφιερωμένο στον Άρχοντα Βισνού και τη Θεά Λάκσμι Βρίσκεται κάτω από το φρούριο της Τζαϊπούρ. Ο ναός από καθαρό λευκό μάρμαρο αποκλίνει ελαφρώς από τους παραδοσιακούς αρχαίους ινδουιστικούς ναούς, καθώς είναι χτισμένος με μια μοντέρνα προσέγγιση. Τα όμορφα γλυπτά είδωλα του Λόρδου Βισνού και της Θεάς Λάκσμι μαζί με άλλους Ινδουιστές Θεούς και Θεές φιλοξενούνται μέσα στο μαγευτικό ιερό.
Μια άλλη σημαντική σημασία αυτού του ναού είναι ότι ολόκληρο το μέρος είναι γεμάτο με γλυπτά ινδουιστικών συμβόλων και αρχαία αποσπάσματα . Τα τείχη αφηγούνται επίσης πολλά μυθολογικά γεγονότα των Ινδουιστών. Εκτός από τα θρησκευτικά είδωλα, εικόνες και μορφές πολλών θρησκευτικών αγίων, φιλοσόφων και ιστορικών , όπως ο Σωκράτης, ο Βούδας, ο Ζαρατούστρα και ο Κομφούκιος, βρίσκονται επίσης στο ναό.
Ο ναός χτίστηκε από την οικογένεια Birla , μία από τις πιο γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες στην Ινδία και τον κατασκεύασαν 1988 .
Πολλή λεπτομέρεια όμορφα διακοσμημένος , η φωτογράφηση δεν επιτρέπεται εντός του ναού και πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια . Αυτή την ώρα θα γίνει η τελετή Άαρτι . Η ιεροτελεστία παρόμοια με αυτή που είδαμε στη Ματούρα . Εδώ τελειώνοντας μοιράζουν εκτός από τη φλόγα και αντίδωρο .
Ο ξεναγός μας συστήνει ένα μαγαζί για φαγητό .Δυο παρέες εμείς και άλλα 10 άτομα ένα άλλο τραπέζι πάλι ξένοι τουρίστες . Το διαφορετικό σε αυτό το μαγαζί εκτός το φαγητό που ήταν καλό είχε ένα σόου . Ένας άντρας είχε ένα τύμπανο και τραγούδαγε και κάποιες γυναίκες παρουσίαζαν ένα σόου . Ωραίο παραδοσιακό και τουριστικό .
Το εστιατόριο λέγεται Heritage Spices Multicuisine Restaurant
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...taurant-Jaipur_Jaipur_District_Rajasthan.html
Το ξενοδοχείο αποδεκτό . Ας πούμε καλό. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο . Ήταν σχετικά καθαρό , το ζευγάρι που το είχε γλυκύτατοι ευγενέστατοι εξυπηρετικοί με το πιο πλούσιο πρωινό που έχουμε φάει από κάθε ξενοδοχείο. Λέγεται Boby Mansion ήταν σχετικά καθαρό αλλά στον τρίτο όροφο χωρίς ασανσέρ . Ευτυχώς τις βαλίτσες τις ανεβοκατέβασαν οι ιδιοι. Η τιμή 14 ευρώ το δίκλινο . Ηταν όμως κέντρο . Δυο στενά από το παλάτι .
Η πόλη της Τζαϊπούρ, στην οποία συνυπάρχουν ο μεσαίωνας και η σύγχρονη εποχή , πρωτεύουσα του Rajastan, χρωστάει την ίδρυσή της στον μαχαραγιά Τζάι Σινγκ, πολεμιστή και αστρονόμο του 18ου αιώνα .Ton Νοέμβριο του 1727 , καθώς έφθινε η εξουσία των Μογγόλων αυτοκρατόρων στην Ινδία, ο εν λόγω μαχαραγιάς αποφάσισε πως ήταν καιρός να εγκαταλείψει το οχυρωμένο κάστρο στο λόφο και να κατέβει στην πεδιάδα να φτιάξει μια νέα πόλη. Μέσα σε πέντε χρόνια η ζούγκλα, οι βάλτοι και τα χωριά της περιοχής μετατράπηκαν σε μία μοντέρνα πόλη με μεγάλους και φαρδύς δρόμους σε οριζόντια και κάθετη διάταξη, σπίτια, καταστήματα και ναούς, καθώς επίσης και το παλάτι στο κέντρο της.
Πιστός στην παράδοση, προχώρησε στη σχεδίαση των περιφερειακών τειχών της πόλης καθώς και τη διαίρεσή της σε έξι ορθογώνιους παραλληλόγραμμους τομείς, εφαρμόζοντας τους πολεοδομικούς κανόνες του Σίλπα Σάστρα, Η πόλη αναπτύχθηκε αμέσως γνώρισε μεγάλη οικονομική ακμή και το εμπόριο ανθούσε στις αγορές της. Μεγάλα αρχοντικά (havelis) κατασκευάστηκαν, δείγμα του πλούτου και της ευημερίας εκείνης της εποχής. . Εφτά πύλες εξασφάλιζαν την είσοδο στην πόλη ενώ τα τείχη της και τα κτίρια της βάφτηκαν στα ροζ, το 1876 . Ο τότε μαχαραγιάς έβαψε ροζ την πόλη, ( μιας και το χρώμα αυτό αντιπροσωπεύει την φιλοξενία ) προκειμένου να τιμήσει τον υψηλό καλεσμένο του, Πρίγκιπα της Ουαλίας και μετέπειτα βασιλιά Εδουάρδο VII της Μεγάλης Βρετανίας. Έκτοτε καθιερώθηκε το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα κι η πόλη ονομάστηκε “Ροζ Πόλη” ή αλλιώς Ρόδινη Πολιτεία.
Το πρωί της 10ης μέρας στις 9.00 φύγαμε για το Φρούριο του Άμπερ
Η ξενάγησή μας ξεκινάει από το Φρούριο του Άμπερ, το οποίο βρίσκεται 11 χλμ. βόρεια από το κέντρο της πόλης που υπήρξε το προπύργιο των Κατσαβάχα, μιας ινδικής κάστας, μέχρι το 1727, όταν η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Τζαϊπούρ. Το όνομά του το παίρνει από τον ναό Αμπικεσβάρ, τοπικό όνομα για τον θεό Σίβα. Το κάστρο βρίσκεται φωλιασμένο σε έναν λόφο, από τον οποίο η θέα προς την λίμνη Μαότα είναι εκπληκτική.
Η ανάβασή μας στο φρούριο έγινε με ελέφαντες.
Ελέφαντες δεν είχε δει κανένας από την παρέα πόσο μάλλον να τον καβαλήσουμε . Η τιμή για την ανάβαση για το ζευγάρι ήταν 1.100 ρουπίες .
Πολλοί οι τουρίστες , μεγάλη ουρά και αναμονή για να ανέβουμε στους ελέφαντες . Υπάρχει ειδικός υπερυψωμένος χώρος για να ανέβεις αλλά και για να κατέβεις από αυτόν . Η ανάβαση με τους ελέφαντες το amber fort ήταν ότι καλύτερο θυμόμαστε από το ταξίδι συνολικά αξέχαστη εμπειρία . Προσοχή όμως , οι ελέφαντες κάνουν αυτή τη διαδρομή μόνο προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω και μόνο μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι . Μετά αποσύρονται .
Στην διαδρομή πολλοί φωτογράφοι αποθανατίζουν την διαδρομή . Από τιμή θα ακούσετε πολλά . Ξεκινήσανε από 2000 ρουπίες ( 25 ευρώ ) για ένα άλμπουμ των 10 φωτογραφιών και τελικά το πήραμε 5 ευρώ .
Μόλις κατέβουμε από τους ελέφαντες πηγαίνουμε στον γκισέ για το εισιτήριο του φρουρίου . Τιμή 650 ρουπίες ( 8 ευρώ )
Το φρούριο χτίστηκε τα τέλη του 16ου αιώνα από τον Raja Man Singh, ο οποίος ήταν τοπικός πολέμαρχος κι ένας από τους στενότερους και πιστότερους συνεργάτες και συμμάχους του αυτοκράτορα Akbar. Το παλάτι – οχυρό είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο και αμμόλιθο.
Αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα και συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων που προστατεύει η UNESCO. Ανηφορίζουμε προς το κάστρο με τους ελέφαντες και εισερχόμαστε σε αυτό από την Πύλη της Ανατολής (Suraj Pol). Ο ήλιος επίσης ήταν το έμβλημα της δυναστείας των Kachawaha Rajputs.
Βρισκόμαστε στο πρώτο επίπεδο που ονομάζεται Jalebi Chowk, που στα αραβικά σημαίνει πλατεία συγκέντρωσης του στρατεύματος. Είναι μία μεγάλη πλατεία με δύο πύλες, που αποτελούσαν τις κύριες εισόδους του κάστρου, μία στα ανατολικά και μία στα δυτικά. Εδώ ο μαχαραγιάς παρακολουθούσε παρελάσεις των στρατιωτών της φρουράς του, οι οποίοι διέμεναν στις πτέρυγες περιμετρικά της πλατείας. Επισκεπτόμαστε το ναό της Shila Devi και θαυμάζουμε τα περίτεχνα σκαλίσματα από λευκό μάρμαρο και τις περίφημες ασημένιες πόρτες. Η θεότητα σχετίζεται με τη λατρεία της θεάς Kali. Ο ναός είναι ο ιερότερος χώρος του κάστρου. Χτίστηκε εξ’ αρχής μαζί με το κάστρο από τον Raja Man Singh, για να αποτελέσει το τελετουργικό του κέντρο. Ο μαχαραγιάς έφερε την εικόνα της θεάς μετά από επιτυχημένη εκστρατεία στην Ανατολική Βεγγάλη και την τοποθέτησε στο ναό.
Από την Πύλη των Ελεφάντων ανεβαίνουμε στο δεύτερο επίπεδο του κάστρου όπου βρίσκεται το Παλάτι για τις Δημόσιες Ακροάσεις (Diwan-I-Aam).
Το κτίριο, όπως άλλωστε και πολλά άλλα στο κάστρο είναι επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική των παλατιών της Δυναστείας των Mughal (Φρούριο – Παλάτι της Άγκρα και του Δελχί).
Την προσοχή όμως του επισκέπτη τραβάει η μεγαλοπρεπής Πύλη Ganesh Pol, μία διώροφη περίτεχνα διακοσμημένη κατασκευή, αφιερωμένη στον δημοφιλή θεό Ganesh, η οποία οδηγεί στα ενδότερα του Παλατιού.
Το τρίτο επίπεδο περιλαμβάνει δύο πτέρυγες, την ανατολική και τη δυτική, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν περσικής έμπνευσης κήποι (Char Bagh). Μερικά από τα πιο κομψά διακοσμημένα κτίρια του συγκροτήματος βρίσκονται σ’ αυτήν την εσωτερική αυλή όπως το Sheesh Mahal, το Παλάτι με τους καθρέπτες διακοσμημένο με δεκάδες ανακλαστικές επιφάνειες και χρωματιστά κρύσταλλα σε συνδυασμό με ζωγραφισμένα πλαίσια και ανάγλυφες εσοχές. Το εντυπωσιακό Sheesh Mahal είναι από τα παλαιότερα κτίρια του κάστρου καθώς ξεκίνησε τον 16ο αιώνα, για να ολοκληρωθεί αρκετά αργότερα την εποχή που ο Jai Singh ίδρυσε την Jaipur.
Στο επόμενο και τελευταίο επίπεδο επισκεπτόμαστε τα διαμερίσματα και τους χώρους των επίσημων γυναικών και των παλλακίδων του μαχαραγιά (Zenana). Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται περίπτερο με κίονες και αψίδες, χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής των Rajput, όπου ο μαχαραγιάς περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του. Ο περιβάλλον χώρος ήταν διακοσμημένος με τοιχογραφίες, οι οποίες, αν και ξεθωριασμένες από το χρόνο, διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Η θέα εκπληκτική με την τεχνητή λίμνη στο κατω μέρος ότι πρέπει για φωτογραφίες .Το φρούριο πάρα πολύ ωραία συντηρημένο έχει πολλά πράγματα να σου δείξει .
Οι γυναίκες με κίτρινες φορεσιές είχαν την ευθύνη για την καθαριότητα του χώρου .Με παλιές ψάθινες σκούπες προσπαθούσαν να διατηρήσουν το χώρο καθαρό . Αν τύχαινε όμως και σε βλέπανε τις τραβάς φωτογραφία ερχόντουσαν με το χέρι ανοιχτό να διεκδικήσουν την αμοιβή του μοντέλου .
Ο δρόμος προς την έξοδο περνά υποχρεωτικά από τα μαγαζάκια που ανήκουν στο φρούριο με προσεγμένα είδη και όχι φθηνές αλλά ούτε και ακριβές τιμές . Μετά τα μαγαζάκια θα συναντήσετε τις καλύτερες τουαλέτες της Ινδίας με πληρωμή βέβαια 5 ρουπίες
Η έξοδος βγάζει στην πίσω πλευρά του φρουρίου . Εκεί περιμένουν πολλά τζιπ που κάνουν χρέη ελέφαντα να σε κατεβάσουν κάτω .
Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με το παζάρι ( θέλανε 500 ρουπίες το τζιπ και για ένα άτομο παραπάνω ήθελαν να μας βάλουν σε 2 αυτοκίνητα 500 Χ 2 )
Κατεβήκαμε με τα πόδια και δεν το μετανιώσαμε . Το τζιπ σε πάει ολόγυρα από τον δρόμο ενώ εμείς κατεβήκαμε από την διαδρομή που έκαναν οι ελέφαντες σε 5 λεπτά .
Πίσω από το φρούριο μιας και είμαστε κοντά μπορούμε να κάνουμε μια στάση και να δούμε το Panna Meena Ka Kund
Είναι μια οκταόροφη πισίνα - κλιμακοστάσιο και ο χώρος αντικατοπτρίζει όμορφα τον συνδυασμό της φύσης και της θρησκείας. Το όμορφο αυτό σημείο κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια του 16ου αι. Ο τόπος χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως χώρος κοινωνικών συναντήσεων. Άνθρωποι από κοντινά μέρη έρχονται εδώ για να πάρουν νερό, ή απλώς για να κολυμπήσουν με τους αγαπημένους τους. Όταν κατασκευάστηκε χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως δεξαμενή για την ύδρευση .
Το κύριο γεγονός για αυτό το μέρος είναι ότι κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ίδιες σκάλες για να κατέβει και στη συνέχεια να επιστρέψει πάνω . Αυτό είναι ένα εκπληκτικό μυστήριο και όλοι οι επισκέπτες εδώ προσπαθούν να το καταφέρουν . Οι ντόπιοι όμως το καταφέρνουν χωρίς κανένα πρόβλημα . Ο χώρος έχει εκπληκτικά συμμετρικά σκαλοπάτια που αφήνει τους επισκέπτες γοητευμένους.
Συνεχίζουμε τον δρόμο μετά την δεξαμενή και στα 200 μ. αν στρίψουμε δεξιά θα δούμε τον Ναό Jagat Shiromani
Ένα διάσημο σημείο στην πόλη είναι ο ναός Jagat Shiromani που είναι αφιερωμένος στον Λόρδο Vishnu, τον Krishna και το Meera Bai.
Αυτός ο ναός είναι ένας από τους πιο περίτεχνους ναούς στην πόλη Amer που είναι διάσημος για την μαρμάρινη αψίδα του, ένα Garuda chhatri και ένα ιερό αφιερωμένο στην Radha-Krishna. Καθιστώντας το διακριτό από άλλους ναούς στην περιοχή.
Μόλις ανεβούμε τα σκαλοπάτια θα φτάσουμε στην είσοδο του ναού Jagat Shiromani, του οποίου η επιχρυσωμένη λευκή μαρμάρινη πόρτα φυλάσσεται από δύο ελέφαντες. Η ιστορία αυτού του τόπου χρονολογείται από το 1599 μ.Χ. Το διακοσμητικό τόξο της πύλης είναι ένα αριστούργημα και καλείται επίσης ως Τορώνες ή Τοράνες που πλαισιώνεται από δυο αγάλματα ελεφάντων. Το Torans είναι ένα λαμπρό κομμάτι αρχιτεκτονικής που περιλαμβάνει εικόνες ειδώλων διαφόρων θεών που είναι περίτεχνα σκαλισμένα. Η ιστορία αποκαλύπτει ότι οι Τοράνες αποτελούνται από ένα μόνο κομμάτι μαρμάρου . Η αρχιτεκτονική αυτού του ναού είναι μια συγχώνευση διαφορετικών μορφών του Jain, Hindu, της νότιας Ινδίας και Mughal αρχιτεκτονικής .
Η σύζυγος του αυτοκράτορα Man Singh I διέταξε την κατασκευή μεταξύ του 1599 και του 1608, στη μνήμη του γιου του Jagat Singh, ο οποίος πέθανε σε έναν πόλεμο. Παντού, ο επισκέπτης καλωσορίζεται από μια πληθώρα γλυπτών, με τις μεγάλες φιγούρες του Ινδουισμού, αλλά και διακοσμητικά μοτίβα σπάνιας φινέτσας. Μέσα στο κτίριο υπάρχει μια αρχιτεκτονική από κόκκινο ψαμμίτη που στεγάζει τα αγάλματα των μεγάλων θεών Λόρδου Βίσνου, Λόρδου Κρίσνα και Μέρα Μπάι.
Χρειάστηκαν εννέα χρόνια για να χαράξουν αυτό το πανέμορφο ναό στο λόφο, στην κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν τρεις διαφορετικές πέτρες - ψαμμίτης, μαύρη πέτρα και μάρμαρο. Ο ναός είναι ένας από τους θεαματικούς λαξευτούς πέτρινους ναούς του Τζαϊπούρ.
Ο ναός δεν είναι γνωστός σε πολλούς και συχνά παραλείπεται από τους τουρίστες στο Jaipur.
Δεν υπάρχει χρέωση εισόδου , καθώς δεν είναι τουριστικό μέρος αλλά προσοχή διότι ο αστυνομικός που φυλάει το σημείο θα προσπαθήσει να χρεώσει τους επισκέπτες ειδικά όταν ο επισκέπτης είναι μόνος του . Αν τύχει κάτι τέτοιο θα ζητάμε ευγενικά να μας πάει στο γραφείο των εισιτηρίων ώστε να πληρώσουμε εκεί . Λογικά θα σηκωθεί και θα φύγει .
Αν θέλουμε να μπούμε στο ναό πρέπει να αφήσουμε τα παπούτσια μας έξω Μπαίνοντας στο ναό στο αριστερό χέρι βλέπουμε κάτι που μοιάζει με το δικό μας τον επιτάφιο δίπλα ακριβώς είναι μία κατασκευή που κρέμεται από το ταβάνι και από κάτω ένα κρεβατάκι και ένα μικρό ανθρωπάκι άνω των 100 ετών με μία γαλήνια όψη που μας χαμογελάει καθώς τρώει μία μπανάνα . Μόλις βλέπει κόσμο αφήνει την μπανάνα στο δάπεδο διακόπτοντας το φαγητό του και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε στο ιερό .
Παίρνει θέση στο ιερό λέει μία ευχή και μας κοιτάει καλοκάγαθα . Άγιοι άνθρωποι δεν υπάρχουν μόνο στη δική μας θρησκεία . Άγιους μπορείς να βρεις καθημερινά σε πολλά μέρη σε πολλούς τόπους σε πολλές θρησκείες και αυτός ο άνθρωπος μοιάζει να είναι ένας από αυτούς .
Last edited by a moderator:
