Περιεχόμενα
Φεύγουμε από το Vrindavan και στα 8χλμ θα σταματήσουμε στην αρχαία πόλη Ματούρα Mathura . Βρίσκεται πάνω στον Γιαμούνα 62 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Άγκρα στο κέντρο της ιερής περιοχής Μπράτζ όπου γεννήθηκε ο Κρίσνα σύμφωνα με την ινδουιστική μυθολογία . Για αυτό η Ματούρα ανήκει στις 7 ιερές πόλεις των ινδουιστών . Εδώ μας περιμένει η επίσκεψη στον ιερό ομώνυμο ναό και φυσικά η πρώτη μας «μύηση» στην θρησκεία που εδώ και χιλιετηρίδες κυριαρχεί στη χώρα.
Και σε αυτή την πόλη το ίδιο σκηνικό . Το λεωφορείο έξω , συνεχίζουμε με τα τουκ τουκ και τα τελευταία μέτρα με τα πόδια .
Είναι τόσο πολύς ο κόσμος που είπαμε ότι θα χαθούμε .
Λίγο πριν φτάσουμε στο ποτάμι ο ξεναγός μας λέει να μπούμε σε έναν ναό Χίντου .
Πολύχρωμος διαφορετικός μεγάλος με έναν μεγάλο βωμό για ιερό στο κέντρο και γύρω-γύρω πολύχρωμα ανάγλυφα στοιχεία .
Σε αυτό τον βωμό στο κέντρο ανεβαίνουν ξεχωριστά από τη μία μεριά οι άντρες από την άλλη μεριά γυναίκες και πρέπει να πέσουν κάτω μπρούμητα καταγής για να προσκυνήσουν .
Στη συνέχεια περπατάνε γύρω γύρω από αυτό το βωμό και κάτω από αυτόν ενώ σε έναν τοίχο που είναι από την πίσω πλευρά χαϊδεύουν τα ανάγλυφα και τοποθετούν το κεφάλι τους προσευχόμενοι και παίρνοντας θεία χάρη .
Όλοι σε μια ατέλειωτη σειρά ξαναβγαίνουν από την άλλη μεριά μπροστά στο ναό .
Φεύγουμε από τον ναό και κατευθυνόμαστε προς την προβλήτα
Η παραλία της έχει πολλά Γκάτς και ναούς ανάμεσα στους οποίους είναι και ο ναός Ντουαρκαντίς ( 1914 ) που οικοδόμησε ο Σεθ Γκογκούλντας και που αξίζει να δούμε . Το πιο σπουδαίο είναι το Vishram Ghat .
Στη διαδρομή και οσο πλησιάζουμε προς την παραλία . παρατηρούμε οτι πληθαίνουν τα ιερά και οι βωμοί στη διαδρομή .
Το κύριο αξιοθέατο εδώ είναι το aarti του Maa Yamuna που λαμβάνει χώρα καθημερινά γύρω στις 7 μ.μ. που είναι μια μαγευτική εμπειρία. Τα τραγούδια υμνούν τον ποταμό Yamuna ο οποίος είναι προσωποποιημένος ως Θεά και αναφέρεται ως Maa Yamuna.
Για τους πιστούς , ο Βαϊσνάβα sampradaya ιδρυτής του Mahaprabhuji φωτίστηκε πάνω στο vishram ghat πριν από 430 χρόνια, έτσι οι άνθρωποι κάνουν puja και ξεκινούν το parikrama ( το μονοπάτι της περισυλλογής γύρω από μια ιερή φωτιά ) .
Ο ρυθμικός ήχος των τύμπανων με τη μουσική και το τραγούδι του Aarti θα σας κάνουν να νιώσετε ευλογημένοι.
Μπορούμε να παρακολουθήσουμε το Aarti καθισμένοι σε μια βάρκα στο ποτάμι . με 50 ρουπίες το άτομο ( 0.60 λεπτά ) .
Αν θέλουμε να κάνουμε μικρές puja στον Ma Yamuna μπορούμε να πάρουμε όλα τα puja υλικά με λουλούδια και diya με 10 ρουπίες και να κάνουμε τις τελετουργίες με τη βοήθεια των Βραχμάνων ( Brahmins ) που χρεώνουν ένα ελάχιστο ποσό 20 ρουπίες .
Τα απαραίτητα puja για αυτή την τελετή , ένα μικρό δισκάκι με ένα ρεσώ μέσα σε ένα μεγαλύτερο δισκάκι με λουλούδια και κάτι στικ πωλούνται στην διαδρομή προς την προβλήτα .
Το ρεσώ θα αφεθεί στο νερό να το παρασύρει το ρεύμα και τα λουλούδια θα τοποθετηθούν σε ελεγχόμενη περιοχή μέσα στο νερό .
Πολλοί βωμοί είναι κατά μήκος της διαδρομής . Όταν φτάσουμε στο Γκάτς ( προβλήτα ) πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας . Παίρνουμε θέση και περιμένουμε .
Μπροστά στο ποτάμι στην εξέδρα υπάρχει μία μεγάλη επιφάνεια από σκαλιά που κατεβαίνουν μέσα στο ποτάμι και μία προβλήτα στην οποία στη μέση είναι η πιστοί ενώ δεξιά και αριστερά πολύχρωμες βαρκούλες.
Ακριβώς κάτω από το ναό ένας ημικυκλικός χώρος είναι γεμάτος με χρυσάνθεμα μέσα στο νερό ο κόσμος κατεβαίνει σιγά-σιγά ανάβει αυτά τα ιδιόρρυθμα ρεσώ τα αφήνει μέσα στο ποτάμι και ρίχνει και τα δικά του λουλούδια . Οι βαρκούλες γεμίζουν με κόσμο και παίρνουν θέση , όλα δείχνουν σε λίγο θα ξεκινήσει η τελετή .
Οι καμπάνες χτυπάνε ρυθμικά και ξαφνικά ανεβάζουν ένταση . Καταλαβαίνουμε ότι πλησιάζει η στιγμή . Σε ένα βωμό κάποιος ανάβει μία φωτιά . Αυτή η φωτιά παίζει κάποιο ρόλο γιατί ο μεγάλος βωμός που είναι μπροστά στην προβλήτα γεμίζει με διάφορα περίεργα αντικείμενα τα οποία μάλλον θα υποδεχτούν αυτή τη φωτιά .
Η πανσέληνος του Νοεμβρίου υψώνεται στην απέναντι πλευρά του ποταμού και ξαφνικά κάποιος φέρνει τη φωτιά από τον πίσω βωμό και με αυτή τη φωτιά ανάβουν αυτά τα αντικείμενα που είναι στο βωμό μπροστά . Όλοι εκστασιάζονται η Αγία φλόγα έχει έρθει μπροστά και αυτά τα περίεργα καντήλια λαμπάδες ανάβουν .
Τέσσερεις άνθρωποι πιάνουν αντίστοιχα τέτοια καντήλια με φωτιά τα κινούν ημικυκλικά και ψηλά μπροστά σε όλο τον κόσμο . Ο κόσμος προσεύχεται δεν ακούγεται τίποτα παρά ο ήχος της καμπάνας της μουσικής .
Αυτό συνεχίζεται για πέντε λεπτά μέχρι που αυτή η κίνηση σταματάει αυτά τα τεράστια καντήλια κατεβαίνουν κάτω στο βάθρο του βωμού και μετά φεύγουν και πηγαίνουν σε τέσσερις πλευρές πίσω από το ναό η τελετή έχει τελειώσει ο καθένας που έχει πάρει μέρος στην τελετή θα πάει σε ένα από τα τέσσερα σημεία που βρίσκονται αυτά τα μεγάλα καντήλια που καίνε ακόμα και βάζοντας τα χέρια του μέσα στις φλόγες θα πάρει λίγο φλόγα μαζί του . Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο γεμάτοι σκέψεις .
ΕΒΔΟΜΗ ΗΜΕΡΑ
Σύμφωνα με το πρόγραμμα , σήμερα θα δούμε τα αξιοθέατα μέσα στην Άγκρα .
Θα επισκεφτούμε το Agra Fort
Θα διασχίσουμε την τάφρο για να φτάσουμε στην πρώτη μεγάλη πύλη που ανήκει σε ένα από τα καλύτερα Ινδικά παραποτάμια οχυρά στο εξαίσιο οχυρό του Άκμπαρ με τα διπλά τείχη , σχηματίζουν ένα μισοφέγγαρο κατά μήκος του ποταμού Γιαμούνα και ξεπερνούν σε ύψος τα 20 μέτρα.
Το σχεδίασε ο Κασίμ Χαν και το οικοδόμησε με τον κόκκινο ψαμμίτη που έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά επιβλητικά μογγολικά κτίσματα. Η ψηλή οχύρωση και τα νερά του Γιαμουνα που γλύφουν τα τείχη προστάτευαν τους θησαυρούς ενώ ο στρατός , η αυλή και οι πολίτες άντεχαν σε μακροχρόνιες πολιορκίες. Σήμερα ο Ινδικός στρατός κατέχει μεγάλο μέρος του οχυρού. Παρατηρήστε τα στηθαία στις επάλξεις με τους προμαχώνες και της μακρόστενες πολεμίστρες .
Θα μπούμε από την πύλη Αμαρ Σινγκ ( Amr Singh Pol ) που οικοδομήθηκε με ορθές γωνίες για να εμποδίζει τις επιθέσεις με ελέφαντες.
Οι τουρίστες και εδώ πληρώνουν το 20πλάσιο ποσό απ ότι πληρώνει ο Ινδός στις 600 ρουπίες ( περίπου 7 ευρώ )
Ανεβαίνουμε μία ανηφορική ράμπα με πολύ ψηλούς τοίχους δεξιά-αριστερά.
Οι εγκοπές και τα αυλάκια δεξιά και αριστερά στους τοίχους υπάρχουν , στην περίπτωση που οι εχθροί καταφέρνανε να περάσουν την πύλη , εδώ τους περίμενε πανωλεθρία . Οι τοξότες δεν άφηναν να περάσει τίποτα ενώ οι τρύπες και τα αυλάκια που βρίσκονται στους κάθετους τοίχους ήταν για να ρίχνουν καυτό λάδι το οποίο γέμιζε τη ράμπα αυτή από όλες τις κατευθύνσεις .
Στο πάνω μέρος της ράμπας στη δεξιά πλευρά των κήπων στέκει ένας μεγάλος πέτρινος λουτήρας , ίσως γαμήλιο δώρο του τζαχάνγκιρ στην Νουρ Τζαχαν το 1611. Σύμφωνα με την παράδοση τα ροδοπέταλα που χρησιμοποιούσε για να αρωματίζει το νερό για το μπάνιο της την ενέπνευσαν να δημιουργήσει ένα έντονο άρωμα το ατάρ που πουλιέται ακόμα στα Ινδικά παζάρια .
Εδώ πέφτουμε σε μία ομάδα από 20 περίπου πεινασμένα σκιουράκια τα οποία περιμένουν τους τουρίστες πως και πως για να τα ταΐσουν . Από τα πόδια αρχίζουν και ανεβαίνουν πάνω μας προσπαθώντας να βρουν αν έχουμε κάτι φαγώσιμο . Ευτυχώς έχουμε τα σνακ που προνοήσαμε να πάρουμε από την Αθήνα μαζί μας και αρχίζουμε να τα ταΐζουμε .
Πέφτει σύρμα και εμφανίζονται περισσότερα . Μαζεύτηκαν τόσα που δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε φοβούμενοι ότι θα τα πατήσουμε . Μόλις σταματήσαμε να τα ταίζουμε και κατάλαβαν ότι δεν έχουν κατι άλλο να κερδίσουν από εμάς εξαφανίστηκαν να βρούν άλλη ομάδα τουριστών από τις πολλές που έμπαιναν μέσα .
Πίσω από τον λουτήρα στα δεξιά μόλις περάσουμε την πύλη του κάστρου συναντάμε το μεγάλο και εντυπωσιακό παλάτι του αυτοκράτορα Jahangir, το Jahangirmahal Jahangir Palace .
Μόλις περάσουμε από μία αψιδωτή στοά θα βρεθούμε στα εντυπωσιακά δωμάτια του Άκμπαρ.
Κατασκευάστηκαν από ντόπιους τεχνίτες και για αυτό δεν φέρουν έντονα τον ισλαμικό ρυθμό. Αντίθετα οι τεράστιες διαστάσεις οι κίονες και οι δοκοί καθώς και ο διάκοσμος με τα πολλά ανάγλυφα τους προσδίδει καθαρά ινδουιστικό χαρακτήρα. Απλώς είναι φτιαγμένα από πέτρα και όχι από ξύλο . Στην κεντρική αυλή θα αναζητήσουμε τις τετράγωνες αψίδες , τους πλατιούς διακοσμητικούς βραχίονες και τους λαξευμένος παπαγάλους που αποτελούν ινδουιστικό μοτίβο.
Από την αυλή ο Άκμπαρ παρακολουθούσε τις ελεφαντομαχιες, άθλημα στο οποίο συμμετείχαν μόνο οι ευγενείς.
Από εδώ μπορούμε να απολαύσουμε τη μαγευτική θέα του Ταζ Μαχάλ.
Στρίβουμε αριστερά
Τα δωμάτια που θα συναντήσουμε στη συνέχεια είναι τελείως διαφορετικά. Στη θέση του ψαμμίτη έχει πάρει το λευκό μάρμαρο προσδίδοντας κομψότητα. Τα κατασκεύασε ο Σαχ Τζαχάν (1627 -1658) που ζούσε εδώ με την αγαπημένη του σύζυγο Μουμτάζ Μαχάλ, όταν δεν ήταν σε εκστρατεία. Μετά το θάνατό της και με τη μετακόμιση του στο Δελχί ο αυτοκράτορας εκθρονίστηκε από τον τρίτο γιο του τον Αουρανγκζεμπ το 1658. Έμεινε εδώ φυλακισμένος μέχρι που πέθανε το 1666 ενώ τη φροντίδα του είχε αναλάβει η κόρη του Τζαχάναρα.
Έχουμε φτάσει στο Khas Mahal
. Το Κας Μαχάλ αποτελείται από τα ιδιαίτερα δωμάτια του όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο αυτοκράτορας Shah Jahan.
Το Μουσαμάν Μπουρτζ είναι το εξαίσιο μικρό ανάκτορο που οικοδομήθηκε για την Μουχταζ με ένθετη διακόσμηση από πέτρα ντούρα.
Μπροστά βλέπουμε το charbagh ( τέσσερεις κήποι ) με ένα σιντριβάνι στη μέση ενώ ο χλοοτάπητας είναι διακοσμημένος με ένα τυπικό σχέδιο που αποτελείται από υδραγωγούς κρήνες και παρτέρια .
Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το Jahan Ara Pavilion για την άλλη κόρη του Σαχ Τζαχάν την Τζαχανάρα
Ακριβώς απέναντι σε αυτό το συγκρότημα είναι το Diwan-i-Khas ( η αίθουσα ιδιωτικών ακροατηρίων ) . Ήταν ο τόπος όπου ο αυτοκράτορας Mughal έβλεπε τους αυλικούς και τους κρατικούς επισκέπτες , το κομψότερο κτίσμα από όλα τα υπόλοιπα.
Μια πύλη στη βόρεια πλευρά οδηγεί στο εσώτερο δικαστήριο του παλατιού που ονομάζεται Jalau Khana . Αρχικά υπήρχαν δύο περίκλειστα χώροι , ένας για τους ευγενείς και ο άλλος για χαμηλότερου βαθμού. Αυτά τα δικαστήρια καταστράφηκαν μετά την Ινδική εξέγερση του 1857.
Το ανώτατο όριο, το οποίο ήταν αρχικά ένθετο με ασήμι και χρυσό, απογυμνώθηκε από τις διαδοχικές οικονομικές κρίσεις της αυτοκρατορίας . Ο θρόνος του βασιλιά καταστράφηκε από την εισβολή του Nadir Shah κάποτε στέκεται σε αυτή την αίθουσα, προς την ανατολική πλευρά.
Το εσωτερικό ήταν γεμάτο αλλά απογυμνώθηκε εντελώς μετά την Ινδική εξέγερση του 1857. Ο θρόνος, τα χαλιά και άλλα αντικείμενα εκλάπησαν . Η αίθουσα σήμερα είναι ένα άδειο κέλυφος .
Πρόσφατες εργασίες αποκατάστασης έχουν αναδιοργανωθεί στα πλαίσια της επένδυσης και έχουν αναπαραγάγει το επιχρυσωμένο μοτίβο σε έναν από τους πυλώνες που βρίσκονται μπροστά στην αίθουσα.
Στη δυτική πλευρά ένα από τα αρχιτεκτονικά θαύματα που βρίσκονται στο φρούριο Agra, είναι το Diwan-i-Am
Οι πυλώνες είναι σε μεγάλη συμμετρία . Ο βασιλιάς συνηθίζει να απευθύνεται στο κοινό από εδώ.
Το Diwan-i-Am (Αίθουσα Δημόσιας Ακρόασης ) κατασκευάστηκε από τον Shah Jahan το 1631 . Ανοικτό στις τρεις πλευρές, ενώ η ανατολική πλευρά έχει το jharokha με το θρόνο για τον βασιλιά .
Ένα ορθογώνιο μαρμάρινο ζάρι κάτω από το Jharoka χρησιμοποιήθηκε από τον πρωθυπουργό για να υποβάλει τις δημόσιες αιτήσεις για διαμαρτυρίες στον αυτοκράτορα .
Οι κυρίες της αυλής έβλεπαν τις τελετές του Diwan-i-Am μέσω των διάτρητων τοίχων στις δύο πλευρές του θρόνου .
Και ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε το Ταζ Μαχάλ
Μια από τα ίδια και εδώ , το πουλμανάκι δεν μπορεί να προσεγγίσει το χώρο της εισόδου πρέπει να μείνει μακριά στο παρκινγκ και ο μόνος τρόπος για να πάμε είναι τουκ τουκ .
Όπως πάντα παίρνουμε 2 τουκ τουκ από 100 ρουπίες το καθένα και μας πηγαίνουν μέχρι ένα ορισμένο σημείο καθώς τα τελευταία 200 μ. δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσει κανένα τροχοφόρο .
Το εισιτήριο κοστίζει 1100 ρουπίες το άτομο . Ο ξεναγός πάει να μας βγάλει τα εισιτήρια και τον περιμένουμε . Από το πρωί μία αδιόρατη αίσθηση που είχα ότι κάτι δεν πάει καλά με το στομάχι μου επιδεινώθηκε σε αυτό εδώ το σημείο αναμένοντας τον ξεναγό . Δεν μπόρεσα να κρατηθώ άλλο πήγα πίσω από ένα τοίχο και έκανα εμετό . Κάτι με είχε πειράξει που δεν ξέρω τι ήταν αλλά είχε πειράξει μόνο εμένα από τα εννέα άτομα . Αμέσως μετά τον εμετό ένιωσα καλύτερα , ήρθε ο ξεναγός και μπήκαμε μέσα στον χώρο του Ταζ Μαχάλ με τα εισιτήρια στο χέρι . Ακολουθούσε μια τεράστια ουρά για να περάσουμε από έλεγχο , πάνω από 150 μέτρα . Αν δεν είχαμε τον ξεναγό θα περιμέναμε στην ουρά , αυτός μας οδήγησε δίπλα από όλη αυτή την κοσμοσυρροή , μέσα σε έναν διάδρομο ο οποίος δεν είχε κανέναν και προσπεράσαμε όλο αυτό το πλήθος χωρίς να το καταλάβουμε . Βρεθήκαμε έξω από την είσοδο προσπερνώντας πάνω από 500 άτομα .
Ο λόγος ήταν ότι αυτές οι ουρές ήτανε η μία για τους άντρες ινδούς οι άλλοι για τους για τις γυναίκες ενώ οι τουρίστες είχα μία ξεχωριστή δική τους ουρά που ήταν μόνο 20 μέτρα πριν από τον έλεγχο . Αφήσαμε όλα μας τα πράγματα στα ειδικά μηχανήματα που κοιτάνε το εσωτερικό των τσαντών σαν κι αυτά που έχουν το αεροδρόμιο και αφού ειδικοί έκριναν ότι δεν μεταφέρουμε κάτι το περίεργο τα πήραμε και περάσαμε στον εσωτερικό χώρο.
Πρόκειται για ένα μοναδικό κτιριακό συγκρότημα . Στην ουσία είναι ένας τάφος – κήπος , που πλησιάζει κατά πολύ αυτό που κατά την ισλαμική ιδέα είναι ο κήπος της Εδέμ . Είναι κτισμένο στην νότια όχθη του Γιαμούνα , ενός από τα ιερά ποτάμια της Ινδίας και έγινε κατόπιν εντολής του Σουλτάνου Σάχ Τζαχάν (που σημαίνει βασιλιάς του κόσμου) προς τιμήν της αγαπημένης του συζύγου Μουμτάζ Μαχάλ .
Η σύζυγός του Σαν Τζαχάν πέθανε τον Ιούνιο του 1631 αφού γέννησε το 14ο παιδί του . Η Μουμτάζ ( εκλεκτή του ανακτόρου ) ήταν η σύζυγος , σύμβουλος και το στήριγμα του αυτοκράτορα για 17 χρόνια . Ο Σαχ Τζαχάν βρήκε παρηγοριά στη δημιουργία του μαυσωλείου της . Κάλεσε τους καλύτερους αρχιτέκτονες και τεχνίτες και ξεκίνησε το αριστούργημα του .
Η οικοδόμηση του Ταζ διήρκησε 22 χρόνια και για την υλοποίηση του έφτασαν εδώ τεχνίτες και εργάτες από τη Βαγδάτη το Δελχί την Τουρκία και άλλα μέρη της Ασίας . Το μάρμαρο ήρθε από το Μάκρανα κοντά στην Τζαϊπούρ , ενώ οι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι προέρχονται από διάφορα μέρη : ο ίασπις από την Παντζάμπ , ο νεφρίτης από την Κίνα , ο λαζουρίτης από το Αφγανιστάν και ο αχάτης από την Υεμένη . Για την ανέγερσή του χρειάστηκαν 41 εκατομμύρια ρουπίες , 500 κιλά χρυσός και 20.000 εργάτες που δούλευαν ασταμάτητα από το 1632 μέχρι το 1653 .
Μόλις περάσουμε οποιαδήποτε από τις τρεις εισόδους του συγκροτήματος η τάξη αντικαθιστά το χάος Η μεγάλη πύλη μας προετοιμάζει για τη γαλήνη του εσωτερικού χώρου με ένα ένθετο απόσπασμα από το Κοράνι γνωστό ως Αλ Φάτζρ ( χαραυγή ) το οποίο τελειώνει ως εξής :
Ω ψυχή που αναπαύεσαι γύρισε στον Κύριο σε ειρήνη μαζί Του και αυτός σε ειρήνη με σένα . Μπές , λοιπόν , ως ένας από τους υπηρέτες Του . Και μπες στον κήπο Του .
Κάνοντας ακριβώς αυτό θα μπούμε σε ένα τσαρ μπαγκ ( τέσσερις κήποι ) ολόιδιο με τον παράδεισο που περιγράφει το Κοράνι : έναν καταπράσινο όμορφο φυτεμένο κήπο περιτειχισμένο και συμμετρικά χωρισμένο από υδραγωγούς . Πριν προχωρήσουμε να σταματήσουμε να απολαύσουμε το θέαμα . Αυτός ο τύμβος με τους κήπους θυμίζει στο μογγολικό ρυθμό του Χουμαγιούν και τον ανάγει σε υπέρτατο δείγμα καλαισθησίας .
Σε αυτό το κτίσμα η συμμετρία κυριαρχεί
Καθώς θα σεργιανίζουμε μες στους κήπους θα δούμε το λευκό μάρμαρο του Ταζ να ξεχωρίζει μέσα από τα δέντρα με τα βαθυπράσινα φυλλώματα και να αντικατοπτρίζεται στην μακρόστενη λιμνούλα . Μπροστά από την εξέδρα , τα κιγκλιδώματα υποδεικνύουν το σημείο όπου τάφηκε το σώμα της Μουμτάζ μέχρι να ολοκληρωθεί το μαυσωλείο . Ένα τέμενος βρίσκεται αριστερά του Ταζ . Εδάφια από το Κοράνι , σκαλιστά πλαίσια και ένθετη διακόσμηση στολίζουν την εξωτερική πλευρά της εξέδρας .
Στο εσωτερικό , τα κενοτάφια της Μουμτάζ ( στο κέντρο ) και του Σαχ Τζαχάν περιβάλλονται από ένα διάτρητο κιγκλίδωμα , που είναι διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους (οι πραγματικοί τάφοι βρίσκονται πιο κάτω στον κλειστό θόλο ) .
Πολύ σημαντική είναι η ώρα που θα επισκεφτούμε το Ταζ , καθώς το μεσημεριανό φως το κολακεύει . Αν πάμε το απόγευμα και εξερευνήσουμε με την ησυχία μας τους καταπράσινους κήπους για να καταλήξουμε στην εξέδρα το ηλιοβασίλεμα η εμπειρία μας θα αγγίξει την τελειότητα .
Η χρήση βιντεοκάμερας απαγορεύεται κατά την είσοδο στη μεγάλη πύλη πού πρέπει να τη βάλουμε σε μία θυρίδα .
Με 50 ρουπίες όμως , ένας φύλακας όχι μόνο ¨δεν πρόσεξε¨ ότι κρατούσα φωτογραφική μηχανή , αλλά και με έναν φακό έφεξε το μαρμάρινο κιγκλίδωμα στο κενοτάφιο για να αποκαλύψει τα χρώματα του .
Για να εισέλθει κάποιος εντός του μαυσωλείου θα πρέπει να καλύψει τα παπούτσια του με τα προστατευτικά σκουφάκια που παραλαμβάνει κατά την πληρωμή του εισιτηρίου .
Σχετικά με τις μαρμάρινες συνθέσεις . Οι Μογγόλοι ανέπτυξαν πάρα πολύ την τέχνη της σύνθετης διακόσμησης σε πέτρα ντούρα ( ανθεκτική πέτρα ) . Για αυτό καλό είναι να έχουμε κάποιες γνώσεις γύρω από αυτήν τη δύσκολη και σχολαστική τέχνη πριν τη δούμε στην πράξη .
Οι μουσουλμάνοι προμήθευαν τα ατελιέ με υλικά από ινδουιστές εμπόρους . Το σκληρό μη πορώδες λευκό μάρμαρο έρχεται από το Μακρανα κοντά στην Τζαιπούρ , τα κοράλλια και τα πετράδια ( τιρκουάζ καρντεόλιο και λαζουρίτης ) εισάγονται από όλα τα μέρη του κόσμου . Όταν συμφωνηθεί το σχέδιο , ο αρχιτεχνίτης το σχεδιάζει πάνω στο μάρμαρο . Τα πετράδια επιλέγονται και τους δίνεται το κατάλληλο σχήμα . Στη συνέχεια χαράσσεται το σχέδιο στο μάρμαρο και προσαρμόζονται τα πετράδια μέσα στην πέτρα σε κάθε σχέδιο . Ακολουθούν ραφινάρισμα και κόλλημα των πολίτιμων λίθων . Τέλος όλη η επιφάνεια γυαλίζεται με λεπτή σμύριδα .
Σήμερα πάνω από 5.000 τεχνίτες ειδικευμένοι στην πέτρα ντούρα εργάζονται σε οικογενειακά ατελιέ στους δρόμους της Άγκρα . Εύκολα θα δούμε κάποιους στους γύρω δρόμους .
Βγήκαμε στην πίσω πλευρά και η θέα του ποταμιού σου κόβει την ανάσα . Στο τέμενος που υπήρχε στο πλάι είχε μεγάλη ουρά και υποχρεωτικά έμπαινες χωρίς παπούτσια . Από την άλλη εγώ είχα μια τρομερή ατονία και δεν ξέραμε που θα καταλήξει .
Είχα εξουθενωθεί δεν είχα όρεξη να περπατήσω ούτε να δω τίποτα άλλο . Μπορώ να πω ότι δεν απόλαυσα το μνημείο .
Αποφασίσαμε να πάμε στα δωμάτιά μας να ξεκουραστούμε για δύο ώρες . Οι δύο ώρες ξεκούρασης το έφεραν αντίθετο αποτέλεσμα , ανέβηκε ο πυρετός, οπότε το απόγευμα ήμασταν σε μια κατάσταση να μην ξέρουμε τι να κάνουμε . Αποφασίσαμε να δούμε ένα γιατρό . Επικοινωνήσαμε με Αθήνα και μας πρότειναν ένα πολύ καλό ομοιοπαθητικό που βρισκόταν στην Αγκρα . Ο Dr Pawan Paareek έχει έρθει πολλές φορές στην Αθήνα σε συνέδρια , μοναδικός στο είδος του , ενώ το ιατρείο του απείχε 10 χιλιόμετρα από εκεί που μέναμε . Ο ξεναγός μας , τον πήρε τηλέφωνο και κανόνισε για μας ένα ραντεβού στις 20:00
Στον χρόνο που απέμενε θα κάναμε κάποια ψώνια . Οι ξεναγοί μας πήγαν σε ένα εργαστήριο που έφτιαχνε σουβενίρ από μάρμαρο . Εκεί μας έδειξαν με ποιο τρόπο έκοβαν σε ψιλές φέτες τα χρωματιστά μάρμαρα σε διάφορα σχέδια . Το αρχικό λευκό μάρμαρο σκαλίζεται και στην εσοχή που δημιουργείται τοποθετούνται τα χρωματιστά κομματάκια . Στο τέλος τρίβονται γυαλίζεται και δημιουργείται μια ενιαία χρωματιστή επιφάνεια .
Εμείς θα πηγαίναμε στον γιατρό , οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν τις αγορές και θα τους συναντούσαμε μετά στο εστιατόριο .
Όταν ήρθε η ώρα ο ξεναγός καβάλησε ένα τουκ τουκ έκανε το ασθενοφόρο και μας πήγε στο γραφείο του γιατρού . Υπέροχος άνθρωπος ρώτησε και έμαθε αυτά που τον ενδιέφεραν και έδωσε εντολή στον βοηθό που περίμενε απέξω να ετοιμάσει τα φάρμακα . Σε 5 λεπτά είχα τριών ειδών κουτάκια με αντίστοιχα χαπάκια . Η ομοιοπαθητική στην Ινδία είναι πολύ διαδομένη .
Οι υπόλοιποι έμπαιναν στο εστιατόριο την ώρα που φτάναμε και εμείς .
Ήταν πεντακάθαρο οι σερβιτόροι ικανοποιούσαν την κάθε σου απαίτηση οι τουαλέτες το ίδιο καθαρές το φαγητό από τα καλύτερα που έφαγα σε όλες τις μέρες διαμονής μου στην Ινδία οι τιμές βέβαια ανάλογες . Δεν υπήρχε ούτε ένα τραπέζι άδειο , την μία παρέα διαδεχόταν η άλλη .
Πολλοί τουρίστες αλλά επίσης και πολλοί Ινδοί ερχόντουσαν να φάνε ένα φαγητό αξέχαστο . Οι τιμές ήταν σαν να έτρωγες ένα κανονικό γεύμα σε ένα σουβλατζίδικο εδώ στην Ελλάδα .
Το εστιατόριο λέγεται Pinch Of Spice και τα φαγητά ήταν μια απόλαυση για τον ουρανίσκο . Εδώ είχε και αλκοολούχα ποτά που συμπλήρωσαν την τελειότητα .
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...f_Spice-Agra_Agra_District_Uttar_Pradesh.html
Τέλος της όγδοης ημέρας . Διάλειμμα και επιστρέφουμε την επόμενη φορά με την ένατη ημέρα .
Και σε αυτή την πόλη το ίδιο σκηνικό . Το λεωφορείο έξω , συνεχίζουμε με τα τουκ τουκ και τα τελευταία μέτρα με τα πόδια .
Είναι τόσο πολύς ο κόσμος που είπαμε ότι θα χαθούμε .
Λίγο πριν φτάσουμε στο ποτάμι ο ξεναγός μας λέει να μπούμε σε έναν ναό Χίντου .
Πολύχρωμος διαφορετικός μεγάλος με έναν μεγάλο βωμό για ιερό στο κέντρο και γύρω-γύρω πολύχρωμα ανάγλυφα στοιχεία .
Σε αυτό τον βωμό στο κέντρο ανεβαίνουν ξεχωριστά από τη μία μεριά οι άντρες από την άλλη μεριά γυναίκες και πρέπει να πέσουν κάτω μπρούμητα καταγής για να προσκυνήσουν .
Στη συνέχεια περπατάνε γύρω γύρω από αυτό το βωμό και κάτω από αυτόν ενώ σε έναν τοίχο που είναι από την πίσω πλευρά χαϊδεύουν τα ανάγλυφα και τοποθετούν το κεφάλι τους προσευχόμενοι και παίρνοντας θεία χάρη .
Όλοι σε μια ατέλειωτη σειρά ξαναβγαίνουν από την άλλη μεριά μπροστά στο ναό .
Φεύγουμε από τον ναό και κατευθυνόμαστε προς την προβλήτα
Η παραλία της έχει πολλά Γκάτς και ναούς ανάμεσα στους οποίους είναι και ο ναός Ντουαρκαντίς ( 1914 ) που οικοδόμησε ο Σεθ Γκογκούλντας και που αξίζει να δούμε . Το πιο σπουδαίο είναι το Vishram Ghat .
Στη διαδρομή και οσο πλησιάζουμε προς την παραλία . παρατηρούμε οτι πληθαίνουν τα ιερά και οι βωμοί στη διαδρομή .
Το κύριο αξιοθέατο εδώ είναι το aarti του Maa Yamuna που λαμβάνει χώρα καθημερινά γύρω στις 7 μ.μ. που είναι μια μαγευτική εμπειρία. Τα τραγούδια υμνούν τον ποταμό Yamuna ο οποίος είναι προσωποποιημένος ως Θεά και αναφέρεται ως Maa Yamuna.
Για τους πιστούς , ο Βαϊσνάβα sampradaya ιδρυτής του Mahaprabhuji φωτίστηκε πάνω στο vishram ghat πριν από 430 χρόνια, έτσι οι άνθρωποι κάνουν puja και ξεκινούν το parikrama ( το μονοπάτι της περισυλλογής γύρω από μια ιερή φωτιά ) .
Ο ρυθμικός ήχος των τύμπανων με τη μουσική και το τραγούδι του Aarti θα σας κάνουν να νιώσετε ευλογημένοι.
Μπορούμε να παρακολουθήσουμε το Aarti καθισμένοι σε μια βάρκα στο ποτάμι . με 50 ρουπίες το άτομο ( 0.60 λεπτά ) .
Αν θέλουμε να κάνουμε μικρές puja στον Ma Yamuna μπορούμε να πάρουμε όλα τα puja υλικά με λουλούδια και diya με 10 ρουπίες και να κάνουμε τις τελετουργίες με τη βοήθεια των Βραχμάνων ( Brahmins ) που χρεώνουν ένα ελάχιστο ποσό 20 ρουπίες .
Τα απαραίτητα puja για αυτή την τελετή , ένα μικρό δισκάκι με ένα ρεσώ μέσα σε ένα μεγαλύτερο δισκάκι με λουλούδια και κάτι στικ πωλούνται στην διαδρομή προς την προβλήτα .
Το ρεσώ θα αφεθεί στο νερό να το παρασύρει το ρεύμα και τα λουλούδια θα τοποθετηθούν σε ελεγχόμενη περιοχή μέσα στο νερό .
Πολλοί βωμοί είναι κατά μήκος της διαδρομής . Όταν φτάσουμε στο Γκάτς ( προβλήτα ) πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια μας . Παίρνουμε θέση και περιμένουμε .
Μπροστά στο ποτάμι στην εξέδρα υπάρχει μία μεγάλη επιφάνεια από σκαλιά που κατεβαίνουν μέσα στο ποτάμι και μία προβλήτα στην οποία στη μέση είναι η πιστοί ενώ δεξιά και αριστερά πολύχρωμες βαρκούλες.
Ακριβώς κάτω από το ναό ένας ημικυκλικός χώρος είναι γεμάτος με χρυσάνθεμα μέσα στο νερό ο κόσμος κατεβαίνει σιγά-σιγά ανάβει αυτά τα ιδιόρρυθμα ρεσώ τα αφήνει μέσα στο ποτάμι και ρίχνει και τα δικά του λουλούδια . Οι βαρκούλες γεμίζουν με κόσμο και παίρνουν θέση , όλα δείχνουν σε λίγο θα ξεκινήσει η τελετή .
Οι καμπάνες χτυπάνε ρυθμικά και ξαφνικά ανεβάζουν ένταση . Καταλαβαίνουμε ότι πλησιάζει η στιγμή . Σε ένα βωμό κάποιος ανάβει μία φωτιά . Αυτή η φωτιά παίζει κάποιο ρόλο γιατί ο μεγάλος βωμός που είναι μπροστά στην προβλήτα γεμίζει με διάφορα περίεργα αντικείμενα τα οποία μάλλον θα υποδεχτούν αυτή τη φωτιά .
Η πανσέληνος του Νοεμβρίου υψώνεται στην απέναντι πλευρά του ποταμού και ξαφνικά κάποιος φέρνει τη φωτιά από τον πίσω βωμό και με αυτή τη φωτιά ανάβουν αυτά τα αντικείμενα που είναι στο βωμό μπροστά . Όλοι εκστασιάζονται η Αγία φλόγα έχει έρθει μπροστά και αυτά τα περίεργα καντήλια λαμπάδες ανάβουν .
Τέσσερεις άνθρωποι πιάνουν αντίστοιχα τέτοια καντήλια με φωτιά τα κινούν ημικυκλικά και ψηλά μπροστά σε όλο τον κόσμο . Ο κόσμος προσεύχεται δεν ακούγεται τίποτα παρά ο ήχος της καμπάνας της μουσικής .
Αυτό συνεχίζεται για πέντε λεπτά μέχρι που αυτή η κίνηση σταματάει αυτά τα τεράστια καντήλια κατεβαίνουν κάτω στο βάθρο του βωμού και μετά φεύγουν και πηγαίνουν σε τέσσερις πλευρές πίσω από το ναό η τελετή έχει τελειώσει ο καθένας που έχει πάρει μέρος στην τελετή θα πάει σε ένα από τα τέσσερα σημεία που βρίσκονται αυτά τα μεγάλα καντήλια που καίνε ακόμα και βάζοντας τα χέρια του μέσα στις φλόγες θα πάρει λίγο φλόγα μαζί του . Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο γεμάτοι σκέψεις .
ΕΒΔΟΜΗ ΗΜΕΡΑ
Σύμφωνα με το πρόγραμμα , σήμερα θα δούμε τα αξιοθέατα μέσα στην Άγκρα .
Θα επισκεφτούμε το Agra Fort
Θα διασχίσουμε την τάφρο για να φτάσουμε στην πρώτη μεγάλη πύλη που ανήκει σε ένα από τα καλύτερα Ινδικά παραποτάμια οχυρά στο εξαίσιο οχυρό του Άκμπαρ με τα διπλά τείχη , σχηματίζουν ένα μισοφέγγαρο κατά μήκος του ποταμού Γιαμούνα και ξεπερνούν σε ύψος τα 20 μέτρα.
Το σχεδίασε ο Κασίμ Χαν και το οικοδόμησε με τον κόκκινο ψαμμίτη που έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά επιβλητικά μογγολικά κτίσματα. Η ψηλή οχύρωση και τα νερά του Γιαμουνα που γλύφουν τα τείχη προστάτευαν τους θησαυρούς ενώ ο στρατός , η αυλή και οι πολίτες άντεχαν σε μακροχρόνιες πολιορκίες. Σήμερα ο Ινδικός στρατός κατέχει μεγάλο μέρος του οχυρού. Παρατηρήστε τα στηθαία στις επάλξεις με τους προμαχώνες και της μακρόστενες πολεμίστρες .
Θα μπούμε από την πύλη Αμαρ Σινγκ ( Amr Singh Pol ) που οικοδομήθηκε με ορθές γωνίες για να εμποδίζει τις επιθέσεις με ελέφαντες.
Οι τουρίστες και εδώ πληρώνουν το 20πλάσιο ποσό απ ότι πληρώνει ο Ινδός στις 600 ρουπίες ( περίπου 7 ευρώ )
Ανεβαίνουμε μία ανηφορική ράμπα με πολύ ψηλούς τοίχους δεξιά-αριστερά.
Οι εγκοπές και τα αυλάκια δεξιά και αριστερά στους τοίχους υπάρχουν , στην περίπτωση που οι εχθροί καταφέρνανε να περάσουν την πύλη , εδώ τους περίμενε πανωλεθρία . Οι τοξότες δεν άφηναν να περάσει τίποτα ενώ οι τρύπες και τα αυλάκια που βρίσκονται στους κάθετους τοίχους ήταν για να ρίχνουν καυτό λάδι το οποίο γέμιζε τη ράμπα αυτή από όλες τις κατευθύνσεις .
Στο πάνω μέρος της ράμπας στη δεξιά πλευρά των κήπων στέκει ένας μεγάλος πέτρινος λουτήρας , ίσως γαμήλιο δώρο του τζαχάνγκιρ στην Νουρ Τζαχαν το 1611. Σύμφωνα με την παράδοση τα ροδοπέταλα που χρησιμοποιούσε για να αρωματίζει το νερό για το μπάνιο της την ενέπνευσαν να δημιουργήσει ένα έντονο άρωμα το ατάρ που πουλιέται ακόμα στα Ινδικά παζάρια .
Εδώ πέφτουμε σε μία ομάδα από 20 περίπου πεινασμένα σκιουράκια τα οποία περιμένουν τους τουρίστες πως και πως για να τα ταΐσουν . Από τα πόδια αρχίζουν και ανεβαίνουν πάνω μας προσπαθώντας να βρουν αν έχουμε κάτι φαγώσιμο . Ευτυχώς έχουμε τα σνακ που προνοήσαμε να πάρουμε από την Αθήνα μαζί μας και αρχίζουμε να τα ταΐζουμε .
Πέφτει σύρμα και εμφανίζονται περισσότερα . Μαζεύτηκαν τόσα που δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε φοβούμενοι ότι θα τα πατήσουμε . Μόλις σταματήσαμε να τα ταίζουμε και κατάλαβαν ότι δεν έχουν κατι άλλο να κερδίσουν από εμάς εξαφανίστηκαν να βρούν άλλη ομάδα τουριστών από τις πολλές που έμπαιναν μέσα .
Πίσω από τον λουτήρα στα δεξιά μόλις περάσουμε την πύλη του κάστρου συναντάμε το μεγάλο και εντυπωσιακό παλάτι του αυτοκράτορα Jahangir, το Jahangirmahal Jahangir Palace .
Μόλις περάσουμε από μία αψιδωτή στοά θα βρεθούμε στα εντυπωσιακά δωμάτια του Άκμπαρ.
Κατασκευάστηκαν από ντόπιους τεχνίτες και για αυτό δεν φέρουν έντονα τον ισλαμικό ρυθμό. Αντίθετα οι τεράστιες διαστάσεις οι κίονες και οι δοκοί καθώς και ο διάκοσμος με τα πολλά ανάγλυφα τους προσδίδει καθαρά ινδουιστικό χαρακτήρα. Απλώς είναι φτιαγμένα από πέτρα και όχι από ξύλο . Στην κεντρική αυλή θα αναζητήσουμε τις τετράγωνες αψίδες , τους πλατιούς διακοσμητικούς βραχίονες και τους λαξευμένος παπαγάλους που αποτελούν ινδουιστικό μοτίβο.
Από την αυλή ο Άκμπαρ παρακολουθούσε τις ελεφαντομαχιες, άθλημα στο οποίο συμμετείχαν μόνο οι ευγενείς.
Από εδώ μπορούμε να απολαύσουμε τη μαγευτική θέα του Ταζ Μαχάλ.
Στρίβουμε αριστερά
Τα δωμάτια που θα συναντήσουμε στη συνέχεια είναι τελείως διαφορετικά. Στη θέση του ψαμμίτη έχει πάρει το λευκό μάρμαρο προσδίδοντας κομψότητα. Τα κατασκεύασε ο Σαχ Τζαχάν (1627 -1658) που ζούσε εδώ με την αγαπημένη του σύζυγο Μουμτάζ Μαχάλ, όταν δεν ήταν σε εκστρατεία. Μετά το θάνατό της και με τη μετακόμιση του στο Δελχί ο αυτοκράτορας εκθρονίστηκε από τον τρίτο γιο του τον Αουρανγκζεμπ το 1658. Έμεινε εδώ φυλακισμένος μέχρι που πέθανε το 1666 ενώ τη φροντίδα του είχε αναλάβει η κόρη του Τζαχάναρα.
Έχουμε φτάσει στο Khas Mahal
. Το Κας Μαχάλ αποτελείται από τα ιδιαίτερα δωμάτια του όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο αυτοκράτορας Shah Jahan.
Το Μουσαμάν Μπουρτζ είναι το εξαίσιο μικρό ανάκτορο που οικοδομήθηκε για την Μουχταζ με ένθετη διακόσμηση από πέτρα ντούρα.
Μπροστά βλέπουμε το charbagh ( τέσσερεις κήποι ) με ένα σιντριβάνι στη μέση ενώ ο χλοοτάπητας είναι διακοσμημένος με ένα τυπικό σχέδιο που αποτελείται από υδραγωγούς κρήνες και παρτέρια .
Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το Jahan Ara Pavilion για την άλλη κόρη του Σαχ Τζαχάν την Τζαχανάρα
Ακριβώς απέναντι σε αυτό το συγκρότημα είναι το Diwan-i-Khas ( η αίθουσα ιδιωτικών ακροατηρίων ) . Ήταν ο τόπος όπου ο αυτοκράτορας Mughal έβλεπε τους αυλικούς και τους κρατικούς επισκέπτες , το κομψότερο κτίσμα από όλα τα υπόλοιπα.
Μια πύλη στη βόρεια πλευρά οδηγεί στο εσώτερο δικαστήριο του παλατιού που ονομάζεται Jalau Khana . Αρχικά υπήρχαν δύο περίκλειστα χώροι , ένας για τους ευγενείς και ο άλλος για χαμηλότερου βαθμού. Αυτά τα δικαστήρια καταστράφηκαν μετά την Ινδική εξέγερση του 1857.
Το ανώτατο όριο, το οποίο ήταν αρχικά ένθετο με ασήμι και χρυσό, απογυμνώθηκε από τις διαδοχικές οικονομικές κρίσεις της αυτοκρατορίας . Ο θρόνος του βασιλιά καταστράφηκε από την εισβολή του Nadir Shah κάποτε στέκεται σε αυτή την αίθουσα, προς την ανατολική πλευρά.
Το εσωτερικό ήταν γεμάτο αλλά απογυμνώθηκε εντελώς μετά την Ινδική εξέγερση του 1857. Ο θρόνος, τα χαλιά και άλλα αντικείμενα εκλάπησαν . Η αίθουσα σήμερα είναι ένα άδειο κέλυφος .
Πρόσφατες εργασίες αποκατάστασης έχουν αναδιοργανωθεί στα πλαίσια της επένδυσης και έχουν αναπαραγάγει το επιχρυσωμένο μοτίβο σε έναν από τους πυλώνες που βρίσκονται μπροστά στην αίθουσα.
Στη δυτική πλευρά ένα από τα αρχιτεκτονικά θαύματα που βρίσκονται στο φρούριο Agra, είναι το Diwan-i-Am
Οι πυλώνες είναι σε μεγάλη συμμετρία . Ο βασιλιάς συνηθίζει να απευθύνεται στο κοινό από εδώ.
Το Diwan-i-Am (Αίθουσα Δημόσιας Ακρόασης ) κατασκευάστηκε από τον Shah Jahan το 1631 . Ανοικτό στις τρεις πλευρές, ενώ η ανατολική πλευρά έχει το jharokha με το θρόνο για τον βασιλιά .
Ένα ορθογώνιο μαρμάρινο ζάρι κάτω από το Jharoka χρησιμοποιήθηκε από τον πρωθυπουργό για να υποβάλει τις δημόσιες αιτήσεις για διαμαρτυρίες στον αυτοκράτορα .
Οι κυρίες της αυλής έβλεπαν τις τελετές του Diwan-i-Am μέσω των διάτρητων τοίχων στις δύο πλευρές του θρόνου .
Και ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε το Ταζ Μαχάλ
Μια από τα ίδια και εδώ , το πουλμανάκι δεν μπορεί να προσεγγίσει το χώρο της εισόδου πρέπει να μείνει μακριά στο παρκινγκ και ο μόνος τρόπος για να πάμε είναι τουκ τουκ .
Όπως πάντα παίρνουμε 2 τουκ τουκ από 100 ρουπίες το καθένα και μας πηγαίνουν μέχρι ένα ορισμένο σημείο καθώς τα τελευταία 200 μ. δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσει κανένα τροχοφόρο .
Το εισιτήριο κοστίζει 1100 ρουπίες το άτομο . Ο ξεναγός πάει να μας βγάλει τα εισιτήρια και τον περιμένουμε . Από το πρωί μία αδιόρατη αίσθηση που είχα ότι κάτι δεν πάει καλά με το στομάχι μου επιδεινώθηκε σε αυτό εδώ το σημείο αναμένοντας τον ξεναγό . Δεν μπόρεσα να κρατηθώ άλλο πήγα πίσω από ένα τοίχο και έκανα εμετό . Κάτι με είχε πειράξει που δεν ξέρω τι ήταν αλλά είχε πειράξει μόνο εμένα από τα εννέα άτομα . Αμέσως μετά τον εμετό ένιωσα καλύτερα , ήρθε ο ξεναγός και μπήκαμε μέσα στον χώρο του Ταζ Μαχάλ με τα εισιτήρια στο χέρι . Ακολουθούσε μια τεράστια ουρά για να περάσουμε από έλεγχο , πάνω από 150 μέτρα . Αν δεν είχαμε τον ξεναγό θα περιμέναμε στην ουρά , αυτός μας οδήγησε δίπλα από όλη αυτή την κοσμοσυρροή , μέσα σε έναν διάδρομο ο οποίος δεν είχε κανέναν και προσπεράσαμε όλο αυτό το πλήθος χωρίς να το καταλάβουμε . Βρεθήκαμε έξω από την είσοδο προσπερνώντας πάνω από 500 άτομα .
Ο λόγος ήταν ότι αυτές οι ουρές ήτανε η μία για τους άντρες ινδούς οι άλλοι για τους για τις γυναίκες ενώ οι τουρίστες είχα μία ξεχωριστή δική τους ουρά που ήταν μόνο 20 μέτρα πριν από τον έλεγχο . Αφήσαμε όλα μας τα πράγματα στα ειδικά μηχανήματα που κοιτάνε το εσωτερικό των τσαντών σαν κι αυτά που έχουν το αεροδρόμιο και αφού ειδικοί έκριναν ότι δεν μεταφέρουμε κάτι το περίεργο τα πήραμε και περάσαμε στον εσωτερικό χώρο.
Πρόκειται για ένα μοναδικό κτιριακό συγκρότημα . Στην ουσία είναι ένας τάφος – κήπος , που πλησιάζει κατά πολύ αυτό που κατά την ισλαμική ιδέα είναι ο κήπος της Εδέμ . Είναι κτισμένο στην νότια όχθη του Γιαμούνα , ενός από τα ιερά ποτάμια της Ινδίας και έγινε κατόπιν εντολής του Σουλτάνου Σάχ Τζαχάν (που σημαίνει βασιλιάς του κόσμου) προς τιμήν της αγαπημένης του συζύγου Μουμτάζ Μαχάλ .
Η σύζυγός του Σαν Τζαχάν πέθανε τον Ιούνιο του 1631 αφού γέννησε το 14ο παιδί του . Η Μουμτάζ ( εκλεκτή του ανακτόρου ) ήταν η σύζυγος , σύμβουλος και το στήριγμα του αυτοκράτορα για 17 χρόνια . Ο Σαχ Τζαχάν βρήκε παρηγοριά στη δημιουργία του μαυσωλείου της . Κάλεσε τους καλύτερους αρχιτέκτονες και τεχνίτες και ξεκίνησε το αριστούργημα του .
Η οικοδόμηση του Ταζ διήρκησε 22 χρόνια και για την υλοποίηση του έφτασαν εδώ τεχνίτες και εργάτες από τη Βαγδάτη το Δελχί την Τουρκία και άλλα μέρη της Ασίας . Το μάρμαρο ήρθε από το Μάκρανα κοντά στην Τζαϊπούρ , ενώ οι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι προέρχονται από διάφορα μέρη : ο ίασπις από την Παντζάμπ , ο νεφρίτης από την Κίνα , ο λαζουρίτης από το Αφγανιστάν και ο αχάτης από την Υεμένη . Για την ανέγερσή του χρειάστηκαν 41 εκατομμύρια ρουπίες , 500 κιλά χρυσός και 20.000 εργάτες που δούλευαν ασταμάτητα από το 1632 μέχρι το 1653 .
Μόλις περάσουμε οποιαδήποτε από τις τρεις εισόδους του συγκροτήματος η τάξη αντικαθιστά το χάος Η μεγάλη πύλη μας προετοιμάζει για τη γαλήνη του εσωτερικού χώρου με ένα ένθετο απόσπασμα από το Κοράνι γνωστό ως Αλ Φάτζρ ( χαραυγή ) το οποίο τελειώνει ως εξής :
Ω ψυχή που αναπαύεσαι γύρισε στον Κύριο σε ειρήνη μαζί Του και αυτός σε ειρήνη με σένα . Μπές , λοιπόν , ως ένας από τους υπηρέτες Του . Και μπες στον κήπο Του .
Κάνοντας ακριβώς αυτό θα μπούμε σε ένα τσαρ μπαγκ ( τέσσερις κήποι ) ολόιδιο με τον παράδεισο που περιγράφει το Κοράνι : έναν καταπράσινο όμορφο φυτεμένο κήπο περιτειχισμένο και συμμετρικά χωρισμένο από υδραγωγούς . Πριν προχωρήσουμε να σταματήσουμε να απολαύσουμε το θέαμα . Αυτός ο τύμβος με τους κήπους θυμίζει στο μογγολικό ρυθμό του Χουμαγιούν και τον ανάγει σε υπέρτατο δείγμα καλαισθησίας .
Σε αυτό το κτίσμα η συμμετρία κυριαρχεί
Καθώς θα σεργιανίζουμε μες στους κήπους θα δούμε το λευκό μάρμαρο του Ταζ να ξεχωρίζει μέσα από τα δέντρα με τα βαθυπράσινα φυλλώματα και να αντικατοπτρίζεται στην μακρόστενη λιμνούλα . Μπροστά από την εξέδρα , τα κιγκλιδώματα υποδεικνύουν το σημείο όπου τάφηκε το σώμα της Μουμτάζ μέχρι να ολοκληρωθεί το μαυσωλείο . Ένα τέμενος βρίσκεται αριστερά του Ταζ . Εδάφια από το Κοράνι , σκαλιστά πλαίσια και ένθετη διακόσμηση στολίζουν την εξωτερική πλευρά της εξέδρας .
Στο εσωτερικό , τα κενοτάφια της Μουμτάζ ( στο κέντρο ) και του Σαχ Τζαχάν περιβάλλονται από ένα διάτρητο κιγκλίδωμα , που είναι διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους (οι πραγματικοί τάφοι βρίσκονται πιο κάτω στον κλειστό θόλο ) .
Πολύ σημαντική είναι η ώρα που θα επισκεφτούμε το Ταζ , καθώς το μεσημεριανό φως το κολακεύει . Αν πάμε το απόγευμα και εξερευνήσουμε με την ησυχία μας τους καταπράσινους κήπους για να καταλήξουμε στην εξέδρα το ηλιοβασίλεμα η εμπειρία μας θα αγγίξει την τελειότητα .
Η χρήση βιντεοκάμερας απαγορεύεται κατά την είσοδο στη μεγάλη πύλη πού πρέπει να τη βάλουμε σε μία θυρίδα .
Με 50 ρουπίες όμως , ένας φύλακας όχι μόνο ¨δεν πρόσεξε¨ ότι κρατούσα φωτογραφική μηχανή , αλλά και με έναν φακό έφεξε το μαρμάρινο κιγκλίδωμα στο κενοτάφιο για να αποκαλύψει τα χρώματα του .
Για να εισέλθει κάποιος εντός του μαυσωλείου θα πρέπει να καλύψει τα παπούτσια του με τα προστατευτικά σκουφάκια που παραλαμβάνει κατά την πληρωμή του εισιτηρίου .
Σχετικά με τις μαρμάρινες συνθέσεις . Οι Μογγόλοι ανέπτυξαν πάρα πολύ την τέχνη της σύνθετης διακόσμησης σε πέτρα ντούρα ( ανθεκτική πέτρα ) . Για αυτό καλό είναι να έχουμε κάποιες γνώσεις γύρω από αυτήν τη δύσκολη και σχολαστική τέχνη πριν τη δούμε στην πράξη .
Οι μουσουλμάνοι προμήθευαν τα ατελιέ με υλικά από ινδουιστές εμπόρους . Το σκληρό μη πορώδες λευκό μάρμαρο έρχεται από το Μακρανα κοντά στην Τζαιπούρ , τα κοράλλια και τα πετράδια ( τιρκουάζ καρντεόλιο και λαζουρίτης ) εισάγονται από όλα τα μέρη του κόσμου . Όταν συμφωνηθεί το σχέδιο , ο αρχιτεχνίτης το σχεδιάζει πάνω στο μάρμαρο . Τα πετράδια επιλέγονται και τους δίνεται το κατάλληλο σχήμα . Στη συνέχεια χαράσσεται το σχέδιο στο μάρμαρο και προσαρμόζονται τα πετράδια μέσα στην πέτρα σε κάθε σχέδιο . Ακολουθούν ραφινάρισμα και κόλλημα των πολίτιμων λίθων . Τέλος όλη η επιφάνεια γυαλίζεται με λεπτή σμύριδα .
Σήμερα πάνω από 5.000 τεχνίτες ειδικευμένοι στην πέτρα ντούρα εργάζονται σε οικογενειακά ατελιέ στους δρόμους της Άγκρα . Εύκολα θα δούμε κάποιους στους γύρω δρόμους .
Βγήκαμε στην πίσω πλευρά και η θέα του ποταμιού σου κόβει την ανάσα . Στο τέμενος που υπήρχε στο πλάι είχε μεγάλη ουρά και υποχρεωτικά έμπαινες χωρίς παπούτσια . Από την άλλη εγώ είχα μια τρομερή ατονία και δεν ξέραμε που θα καταλήξει .
Είχα εξουθενωθεί δεν είχα όρεξη να περπατήσω ούτε να δω τίποτα άλλο . Μπορώ να πω ότι δεν απόλαυσα το μνημείο .
Αποφασίσαμε να πάμε στα δωμάτιά μας να ξεκουραστούμε για δύο ώρες . Οι δύο ώρες ξεκούρασης το έφεραν αντίθετο αποτέλεσμα , ανέβηκε ο πυρετός, οπότε το απόγευμα ήμασταν σε μια κατάσταση να μην ξέρουμε τι να κάνουμε . Αποφασίσαμε να δούμε ένα γιατρό . Επικοινωνήσαμε με Αθήνα και μας πρότειναν ένα πολύ καλό ομοιοπαθητικό που βρισκόταν στην Αγκρα . Ο Dr Pawan Paareek έχει έρθει πολλές φορές στην Αθήνα σε συνέδρια , μοναδικός στο είδος του , ενώ το ιατρείο του απείχε 10 χιλιόμετρα από εκεί που μέναμε . Ο ξεναγός μας , τον πήρε τηλέφωνο και κανόνισε για μας ένα ραντεβού στις 20:00
Στον χρόνο που απέμενε θα κάναμε κάποια ψώνια . Οι ξεναγοί μας πήγαν σε ένα εργαστήριο που έφτιαχνε σουβενίρ από μάρμαρο . Εκεί μας έδειξαν με ποιο τρόπο έκοβαν σε ψιλές φέτες τα χρωματιστά μάρμαρα σε διάφορα σχέδια . Το αρχικό λευκό μάρμαρο σκαλίζεται και στην εσοχή που δημιουργείται τοποθετούνται τα χρωματιστά κομματάκια . Στο τέλος τρίβονται γυαλίζεται και δημιουργείται μια ενιαία χρωματιστή επιφάνεια .
Εμείς θα πηγαίναμε στον γιατρό , οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν τις αγορές και θα τους συναντούσαμε μετά στο εστιατόριο .
Όταν ήρθε η ώρα ο ξεναγός καβάλησε ένα τουκ τουκ έκανε το ασθενοφόρο και μας πήγε στο γραφείο του γιατρού . Υπέροχος άνθρωπος ρώτησε και έμαθε αυτά που τον ενδιέφεραν και έδωσε εντολή στον βοηθό που περίμενε απέξω να ετοιμάσει τα φάρμακα . Σε 5 λεπτά είχα τριών ειδών κουτάκια με αντίστοιχα χαπάκια . Η ομοιοπαθητική στην Ινδία είναι πολύ διαδομένη .
Οι υπόλοιποι έμπαιναν στο εστιατόριο την ώρα που φτάναμε και εμείς .
Ήταν πεντακάθαρο οι σερβιτόροι ικανοποιούσαν την κάθε σου απαίτηση οι τουαλέτες το ίδιο καθαρές το φαγητό από τα καλύτερα που έφαγα σε όλες τις μέρες διαμονής μου στην Ινδία οι τιμές βέβαια ανάλογες . Δεν υπήρχε ούτε ένα τραπέζι άδειο , την μία παρέα διαδεχόταν η άλλη .
Πολλοί τουρίστες αλλά επίσης και πολλοί Ινδοί ερχόντουσαν να φάνε ένα φαγητό αξέχαστο . Οι τιμές ήταν σαν να έτρωγες ένα κανονικό γεύμα σε ένα σουβλατζίδικο εδώ στην Ελλάδα .
Το εστιατόριο λέγεται Pinch Of Spice και τα φαγητά ήταν μια απόλαυση για τον ουρανίσκο . Εδώ είχε και αλκοολούχα ποτά που συμπλήρωσαν την τελειότητα .
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...f_Spice-Agra_Agra_District_Uttar_Pradesh.html
Τέλος της όγδοης ημέρας . Διάλειμμα και επιστρέφουμε την επόμενη φορά με την ένατη ημέρα .
Last edited by a moderator:
