Γεωργία Καλοκαιρινές διακοπές στη საქართველო (Γεωργία)

[evaT]

Κρίμα που δεν πήγες Μεστία κ Ουσγκούλι, θεωρητικά αν έκοβες το Μπατούμι

Μια άλλη φορά ίσως. Δεν ήμουν σε φάση για ταλαίπα, το Μπατούμι ήταν μια χαρά για τη δεδομένη στιγμή

Ποσα κοινα βρε Ευα! Θελω να εχω προγραμματισμενο μεχρι και το που θα πιω καφε

υπάρχουμε και μεις για να επιβιώνουν οι άλλοι που τα έχουν όλα στον αέρα και ψάχνονται από που περνάει το λεωφορείο

 

[evaT]

Καλημέρα Τιφλίδα

Κυριολεκτικά, αφού η πτήση μας έφτανε στο Κουτάισι γύρω στη 1 το ξημέρωμα και μεις μπαίναμε στο λεωφορείο για Τιφλίδα την ώρα που βαράει σκοπιά το γερμανικό νούμερο, όπως λέτε οι άντρες στο στρατό.
Τρεις ωρίτσες μετά, φτάσαμε ζόμπι στην πρωτεύουσα, ευτυχώς είχα προνοήσει να πληρώσω ολόκληρη τη διανυκτέρευση, προκειμένου να ισιώσουμε, καλέσαμε ένα Bolt και βουρ για ύπνο. 'Έτσι νόμιζα.

Η διαμονή στη Γεωργία είναι γενικά φθηνή, ωστόσο για τις δύο πρώτες μέρες είχα κλείσει ιδιωτικό δωμάτιο σε χόστελ, έχοντας στο νου μου ότι στα χόστελ υπάρχει κοινωνικοποίηση, ευκαιρία για ανταλλαγή πληροφοριών, όσο και ενημέρωση για εκδρομές, free walking tours κλπ.
'Έτσι νόμιζα.

Μετά από 2-3 απόπειρες βρήκαμε την ξεχαρβαλωμένη είσοδο για το κτίριο και διασχίζοντας ένα διάδρομο με ερείπια δεξιά αριστερά, βρήκαμε την πόρτα του χόστελ . Είχα βίντεο με οδηγίες για το τσεκ ιν, χτύπησα κωδικό στο πληκτρολόγιο μπήκα στη ρεσεψιόν αλλά η ενδιάμεση πόρτα που οδηγούσε στα δωμάτια ήταν κλειδωμένη. Δοκιμάσαμε ξανά και ξανά, τίποτα.

Αναγκαστικά ξύπνησα τη δεσποσύνη που μου είχε στείλει τις σχετικές οδηγίες στο WhatsApp, δεν πίστευε και κείνη αυτό που άκουγε "μα ποιός πήγε κ κλείδωσε την πόρτα!"
Χτυπήστε δυνατά, λέει, κάποιος υπάρχει εκεί για να ξυπνήσει. Όντως;

Χτυπάω την πόρτα κ κάτι κινείται, ανοίγει ένας Κινέζος που την είχε πέσει στον καναπέ για άγνωστο λόγο και έκλεισε την ενδιάμεση πόρτα για να μη φεύγει η δροσιά του κλιματιστικού.
Που πάω και τα βρίσκω;
Κάπως ρημαδοκοιμηθήκαμε μετά από αυτά, εγώ δηλαδή με το ζόρι 2-3 ώρες, ήμουν σε φουλ υπερένταση, βγήκε κι ο ήλιος στο μεταξύ και τέρμα τα λάχανα.

Ο χρόνος στα ταξίδια είναι υπερπολύτιμος όμως, έτσι σηκωθήκαμε όπως όπως για να βγούμε.
Το χόστελ ήταν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που είχα φανταστεί. Μια υποψία μόνο κοινόχρηστων χώρων, ανύπαρκτη υποδοχή, ούτε ένοικους είδαμε, ούτε εκδρομές περνούσαν από κει, ας πρόσεχα.
Να το πρώτο πλεονέκτημα του αυτοσχεδιασμού. Θα φάνε ένα μεγάλο Χ και θα πάμε παρακάτω.

Μέχρι να κάνω τα μπάνια μου και να ετοιμαστώ, ο Αντώνης καθότι πρωινός τύπος (και νυχτερινός αντίστοιχα) είχε ήδη πιεί τη φραπεδούμπα με τα τσιγάρα του, έκανε και μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα στη γειτονιά και με προειδοποιούσε. Το νου σου, έχει ζέστη. Ωχ!

Η Τιφλίδα μας υποδεχόταν με ένα ξεγυρισμένο 35ρι την ώρα που η Θεσσαλονίκη είχε επιτέλους δροσίσει και κυκλοφορούσες άνετα με 29-30 βαθμούς.

Φύγαμε ντογρού για την παλιά πόλη και τα λουτρά Abanotubani.

Αυτά είναι τα χρέπια στην αυλή του χόστελ

Στο δρόμο για την παλιά πόλη

Meidan Square με φόντο το θηριώδες άγαλμα της Mother of Georgia

Clock Tower

Εκκλησία

Εγώ πάλι έψαχνα ένα φούρνο, γιατί έτσι μου είχαν τάξει όσοι ξέρουν από Γεωργία, ότι και καλά βρίσκεις παντού παραδοσιακούς φούρνους με φρεσκοψημένο ψωμί. Καθότι ψωμού από κούνιας, συνήθως η μυρωδιά του ψωμιού που ψήνεται με οδηγεί, εμπιστεύομαι τη μύτη μου και ακολουθώ σαν υπνωτισμένη.

Για την ώρα ήταν όλα ένα ψέμα. Είχα φάει μια μπάρα δημητριακών για πρωινό προσδοκώντας τον περίφημο φούρνο που δεν ήρθε ποτέ.
Μπήκαμε σ ένα μάρκετ και προμηθευτήκαμε κάτι πιττοειδή, τα οποία και χλαπακιάσαμε πριν μας ρίξει κάτω η λόρδα.

Να και τα λουτρά

Πήραμε ένα μονοπάτι προς ένα καταρράχτη

Μου άρεσαν πάρα πολύ όλα αυτά τα μισοδιατηρημένα κτίρια

Μεντρεσές;

Το φρούριο Narikala παραμένει κλειστό για εργασίες ωστόσο μπορείς να περπατήσεις στους Βοτανικούς κήπους ακριβώς από κάτω.
Τέτοια εποχή δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο όμως, επιπλέον τα μονοπάτια ήταν τέρμα ανηφορικά μέσα στη ντάλα, σε 5-10 λεπτά άρχισα να νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν για άλλη παραλία.
Ζαλίστηκα, βρήκα ένα σκιερό παγκάκι και κάθισα να επανέλθω.
Ο Αντώνης πήγε μόνος του μια μικρή βόλτα, δεν βρήκε τίποτα το αξιοσημείωτο και αφού έβρασε κι αυτός, γύρισε να με μαζεψει. Βεβαιώθηκα ότι δε σωριάζομαι, και είπαμε να το συνεχίσουμε λίγο ακόμα.

Βγήκαμε προς το ποτάμι

Kura River με φόντο τη Γέφυρα της Ειρήνης

Τι όμορφα!

Φρεσκαδούρα

Η πόλη μας κέρδιζε ήδη στα σοβαρά. 'Ολα αυτά τα ατμοσφαιρικά κτίρια με τα περίτεχνα μπαλκόνια, η αίσθηση της μισο-παρακμής, το χωριό μέσα στην πόλη, έβγαζαν μια άκρως γοητευτική αύρα που δεν μας άφηνε ασυγκίνητους.

Πήραμε το δρόμο για ένα γραφείο ταξιδίων που προτεινόταν μέσα από την πολύ όμορφη ιστορία της @malysa. Είχα επικοινωνήσει με τον ξεναγό που πρότεινε η κοπέλα, είχαμε κανονίσει ένα ραντεβού στα γραφεία τους ώστε να συζητήσουμε για τις εκδρομές που είχαμε στο κεφάλι μας.
Μας υποδέχθηκαν με κρασάρες! Ήταν το πρώτο γεωργιανό κρασί που δοκίμασα στη χώρα και μου έμεινε αξέχαστο.
Κι αφού το κατέβασα μονορούφι, άρχισα να την ακούω....το αλκοόλ σε συνδυασμό με τη ζέστη και την αυπνία με αποτελείωσαν.

Τα παιδιά στο γραφείο ήταν ιδιαίτερα περίεργα για να μάθουν σχετικά με το φόρουμ μας-από το 2018 που σήκωσε η Μαρία την ιστορία είχαν καμιά δεκαριά πελάτες που την ανέφεραν-όταν είπα ότι εδώ γράφουμε ιστορίες και μας διαβάζει ο κόσμος ζήτησαν να τους στείλω το σχετικό λινκ, πράγμα που έγινε ήδη και πολύ θα ήθελα να μάθω τι άκρη έβγαλαν με τον μεταφραστή.

Τα είπαμε για τις εκδρομές, είπαμε τα δικά μας, αυτοί τα δικά τους, τελικά αποφασίσαμε την επόμενη το πρωί να πάμε μαζί τους ημερήσια Καύκασο στο Κασμπέκι, να διανυκτερεύσουμε ανεξάρτητα και να μας μαζέψουν την επομένη χορτασμένους από βουνίσια ατμόσφαιρα, κρασάρες και δροσιά.

Είναι τώρα σειρά μου να τους προτείνω πλέον, αφού όπως θα δείτε παρακάτω οι εκδρομές που κάναμε στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία - αν και δεν παίρνω όρκο ότι αυτή η συγκεκριμένη λέξη είναι η αρμόζουσα για να περιγράψει τα όσα ζήσαμε

Gamarjoba Georgia Tours | Discover the Best Tours in Georgia θα πάρετε και τη σχετική εκπτωσούλα!

 

[Kyriakao]

50 μετρα απο εκει ειχε ωραιότατο φούρνο με χατσαπουρι και λομπιανι ,ζυμωμένα και ψημενα επιτόπου!

 

[evaT]

50 μετρα απο εκει ειχε ωραιότατο φούρνο με χατσαπουρι και λομπιανι ,ζυμωμένα και ψημενα επιτόπου!

Δεν ήθελα χατσαπούρια και πιττοειδή, αυτά τα έβρισκα παντού. Ψωμί ήθελα να πάω να πάρω και φρέσκο βούτυρο από το μάρκετ και να φάω μέχρι να πάει η χοληστερίνη 300

 

[evaT]

Η επιβεβλημένη μεσημεριανή σιέστα μετατράπηκε σε μεσημεριανό εφιάλτη. Το μάτι δεν έλεγε να κλείσει.
Την ώρα που ο Αντωνάκης έπαιρνε το beauty sleep του, εγώ έβραζα στο ζουμί μου.
Πως θα άντεχα χωρίς ουσιαστική ξεκούραση;

Σηκώθηκα σα το ζαλισμένο κοτόπουλο μονολογώντας ευφάνταστα γ@@σταυρίδια αλλά ετοιμάστηκα-τι να έκανα, όταν βγήκαμε είχε ήδη πάρει να σουρουπώνει. Κατευθυνθήκαμε ανάποδα να δούμε λίγο από τη μοντέρνα πόλη.

Ξεκινάμε από τη Freedom Square και το όμορφο κτίριο της 'Οπερας.

Kαι συνεχίσαμε στην υπέροχη λεωφόρο Rustaveli που πήρε το όνομά της από το διάσημο Γεωργιανό ποιητή Shota Rustaveli. 1,5 χιλιόμετρο δρόμος με υπέροχα αναγεννησιακά και κυβερνητικά κτίρια, κοσμοπολίτικο και ευρωπαικό αέρα.

Κατηφορίσαμε προς την παλιά πόλη για να κόψουμε κίνηση.
Το σκηνικό τουλάχιστον απογοητευτικό. Περίμενα κόσμο, ζωντάνια και όμορφα χρώματα.
Η ατμόσφαιρα όμως ήταν εντελώς ψόφια. Ούτε μια φωτογραφία έβγαλα!

Βρήκαμε ένα σημείο με κάποια σημάδια ζωής, έπαιζε κ ένα καλούτσικο λάιβ, στρωθήκαμε να γευτούμε τα πρώτα χατσαπούρια.
Τουλάχιστον αυτό πήγε καλά.

Μετά το φαγητό περπατήσαμε λίγο ακόμη. Λες και δεν είχαμε ήδη περπατήσει τη μισή πόλη από το πρωί. Αλλά αφού φτάσαμε ως εδώ ας πάμε και λίγο παρακάτω.

Γέφυρα της Ειρήνης

Η οποία κατασκευάστηκε το 2010 και συνδέει την παλιά πόλη με την καινούργια και ως εκ τούτου το παρελθόν με το νέο και το μέλλον.

Δοκιμάσαμε το διάσημο παγωτό με κρασί αλλά ήταν λίγο μπούρδα, το κρασί είναι για να πίνεται μόνο του.
Περίπου στη μέση της γέφυρας είχαν στήσει ένα πόντιουμ με υποδοχή για κινητό, ανέβαινε επάνω ένα πιτσιρίκι και αυτό άρχιζε να γυρνάει με δυνατή μουσική ενώ ταυτόχρονα βιντεοσκοπούσε το πιτσιρίκι που χόρευε ή απλα έπαιρνε πόζες για το βίντεο. ΤικΤοκ αηδίες, μην πω και κριντζ.
Το βλέπω οσονούπω να λανσάρεται και στη δική μας παραλία.
Πίστευα ότι τράβηξα φωτογραφία να σας το δείξω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Νόμιζα ότι τράβηξα μάλλον αλλά ξέχασα να πατήσω το κλικ

Κι αφού φτάσαμε ως εκεί το πήγαμε και λίγο παραπέρα, μέχρι τα συντριβάνια που χορεύουν
'Εχω δει και καλύτερα.

Η θέα όμως ήταν αξιόλογη

Κάπου εκεί έσβησα, είχα κάνει υπερπροσπάθεια να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της πρώτης μέρας, είναι πραγματικά απίστευτο πως ο οργανισμός αντέχει τόνους κούρασης όταν τροφοδοτείται διαρκώς από νέες εικόνες κι ερεθίσματα, εκεί που πιστεύεις ότι έχεις αγγίξει τα όριά σου, τελικά συνειδητοποιείς με έκπληξη ότι έφτασες και παραπέρα.

Ξάπλωσα, ελπίζοντας πως επιτέλους θα έρθει ο ύπνος λυτρωτής και τη σκέψη στο πολύ πρωινό ξύπνημα που μας περίμενε για να συναντήσουμε τις ομορφιές του διαβόητου Καύκασου.

 

[psilos3]

είναι πραγματικά απίστευτο πως ο οργανισμός αντέχει τόνους κούρασης όταν τροφοδοτείται διαρκώς από νέες εικόνες κι ερεθίσματα, εκεί που πιστεύεις ότι έχεις αγγίξει τα όριά σου, τελικά συνειδητοποιείς με έκπληξη ότι έφτασες και παραπέρα.

Μεγάλη κουβέντα!
Ευτυχώς όλο αυτό που περιγράφεις, συμβαίνει σε κάθε ταξίδι.

 

[evaT]

Μεγάλη κουβέντα!
Ευτυχώς όλο αυτό που περιγράφεις, συμβαίνει σε κάθε ταξίδι.

Φυσικά και καλό είναι να το λέμε καμιά φορά, ότι πάρα πολλές φορές βλέπουμε τα αξιοθέατα στα όρια της εξάντλησης. Γιατί υπάρχει η τάση να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις και οι γύρω μας νομίζουν ότι πάμε ταξίδι και είμαστε διαρκώς μέσα στη τρελή χαρά και τη διασκέδαση.

 

[psilos3]

πολλές φορές βλέπουμε τα αξιοθέατα στα όρια της εξάντλησης.

Τις περισσότερες, για να μη πω όλες, κυριότερα σε μακρινά ταξίδια.
Είναι το μικρό «τίμημα» που πληρώνουμε όσοι δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας.
Δε πειράζει, χίλιες φορές το ίδιο θα έκανα.

 

[evaT]

Καύκασος βγαλμένος από πίνακα ζωγραφικής

Η εκδρομή ξεκινούσε από την πλατεία Avlabari, όπου υπήρχε σταθμός μετρό, κίνηση και ενδιαφέροντα κτίρια. Μας άρεσε και εφόσον δεν είχαμε άλλη κλεισμένη διανυκτέρευση, μέχρι να βγούμε από την Τιφλίδα είχα βρει το επόμενο κατάλυμα για διανυκτερεύσεις που απέμεναν και τσαακκκκ πάτησα το κουμπί περήφανη για τον εαυτό μου που είχα- εφήμερα έστω- ξεπεράσει το σύνδρομο του στεγνού προγραμματισμού και λειτουργούσα αυθόρμητα. @gkalla ακούς;

Η έκπληξη ήταν πως θα ταξιδεύαμε με μαρσρούτκα! Προφανώς όχι με τους ντόπιους αλλά μια ιδέα είναι όλα.

Το καλό με αυτά τα λεωφορειάκια, είναι ότι τα γκρουπ είναι ολιγομελή, άρα υπάρχει μια καλύτερη πιθανότητα να συνδεθείς με τους ανθρώπους, αν βεβαίως το θέλεις. Εμείς είμασταν σε παρείστικο μουντ, ηλικιακά όμως, ρίχναμε το λιγότερο μια καραμπινάτη 20ετία στους συνοδοιπόρους μας και μας έβρισκαν μάλλον κρύους.

Ο ξεναγός 22 χρονών κι αυτός, ήταν λαλίστατος και δεν έβαζε γλώσσα μέσα. Μιλούσε δε ζηλευτά αγγλικά, με ταχύτητα γυναικείας λογοδιάρροιας και τόσες πολλές πληροφορίες που ομολογώ ότι δεν έχω συγκρατήσει τίποτα.
'Ελεγε, έλεγε, έλεγε, έκανε παύση για ανάσα και συνέχιζε να λέει, τα παπαγάλιζε μονοκοπανιά και στο τέλος απαντούσε σε ερωτήσεις. Μας κούρασε.

Ο δρόμος για αρχή ήταν αδιάφορος, η πρώτη στάση ήταν το Zhinvali Water Reservoir που είχε μια ωραία θέα και πίσω από αυτή ένα ατελείωτο τουριστικό πανηγύρι, με πάγκους, σουβενίρ και μικροπωλητές κάθε είδους.

Λίγο αργότερα επισκεφτήκαμε το φρούριο Ananuri, το οποίο μου φάνηκε αδιάφορο, ευτυχώς ο Αντώνης έβγαλε αυτή την ωραία φωτογραφία

Μας σταμάτησαν για φαγητό. Δεν είχαμε πεινάσει ακόμη, αλλά ποιός ξέρει τι ώρα θα ξεμπερδεύαμε με το τουρ, οπότε πήραμε μια σαλάτα και μερικά χιγκάλι που δεν μας ενθουσίασαν. Α και λίγο κρασάκι για να μην ξεχνιόμαστε.

Καθόμασταν όλοι σε ένα μεγάλο τραπέζι όπως στους αρραβώνες κι απέναντί μας μια Ινδούλα που έτρωγε όλο της το φαγητό, είχε παραγγείλει αυτά μόνο, για να γευματίσει στις 12.30 το μεσημέρι

Κι αφού ως παρέα δεν μας έπαιζαν, βρήκαμε κ μεις ευκαιρία να τους κουτσομπολέψουμε μπροστά στα μούτρα τους, αφού από ελληνικά δε σκάμπαζαν γρι

Εγώ δεν έφαγα πολύ και βγήκα να χαζέψω λίγο το όμορφο ποταμάκι έξω από το εστιατόριο

Ωραίο σκηνικό για πικ νικ

Από κει κ έπειτα το πράγμα στράβωσε.
Βρεθήκαμε σ ένα ατελείωτο μποτιλιάρισμα πολλών χιλιομέτρων- η μόνη εξήγηση που μας έδωσαν ήταν ότι βλακωδώς θυμήθηκαν να κάνουν έργα στο δρόμο καλοκαιριάτικα με τον τουρισμό και έδιναν την προτεραιότητα στα δύο ρεύματα εκ περιτροπής.

Πέρασε πάνω από ώρα που κινούμασταν σαν τον κάβουρα, ευτυχώς που είχαμε κλείσει διανυκτέρευση τελικά γιατί οι άλλοι κακομοίρηδες έπρεπε να ξαναζήσουν το ίδιο έργο στην επιστροφή.

'Οταν άρχισε λίγο λίγο να ρολάρει η κατάσταση, πέσαμε σ ένα εξίσου ατελείωτο καραβάνι από νταλίκες, οι οποίες εκτείνονταν σταματημένες ως εκεί που έφτανε το μάτι, ακολουθούσαμε το μοναδικό δρόμο που συνδέει τη Γεωργία με τη Ρωσία από βορρά, μέσω Οσετίας; Ποιός ξέρει άραγε. Ήταν αδιανόητο να προβλέψεις πόσο χρόνο θα έπαιρνε για να περνούσε τα σύνορα όλο αυτό το κονβόι, πως ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς τα στοιχειώδη;

Δεν μπόρεσα να βγάλω κάτι καλύτερο μέσα από το τζάμι

Παρακάτω είχε πάλι φρακάρισμα. Δίχως να καταλάβουμε γιατί, ο δρόμος απλά δεν περνούσε.
Φυσικά οι Γεωργιανοί είναι καμικάζι στην οδήγηση, δείτε απο που πέρασε ο δικός μας ο σατανάς.

Από τη μία πλευρά

,

κι από την άλλη

Αδιανότητο!

Αφού το ξεπεράσαμε κι αυτό, πάτησε τέρμα τα γκάζια και με τις συνηθισμένες τυφλές προσπεράσεις καλύψαμε λίγο από το χαμένο χρόνο κ επιτέλους αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σοβαρά. Να και τα πρώτα σαλέ.

Περάσαμε το Gudauri και σειρά είχε το επιβλητικό μνημείο της Ρωσσογεωργιανής φιλίας (γελάμε) ή Αψίδα της Φιλίας, σ ένα από τα πιο όμορφα περάσματα του βουνού.

Το κατασκεύασαν το 1983 ως ένδειξη φιλίας των δύο λαών, από την μία πλευρά απεικονίζονται συμβολισμοί από τη ζωή και το έργο των Ρώσσων, από την άλλη των Γεωργιανών και στη μέση η κοινή πορεία των λαών. Φυσικά από τότε η όποια συνθήκη φιλίας έχει παραβιαστεί, τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.

Ωστόσο είναι εντυπωσιακό.

και πανόραμα

Κι από την άλλη ο αγριεμένος, αφιλόξενος Καύκασος

εκεί κάτω χαμηλά είναι μια που φωτογραφιζόταν για το ίνσταγκραμ;
Ε ρε μούρλα!

Φτάσαμε στο Κασμπέγκι που μου θύμισε το Μπάνσκο της Βουλγαρίας σε τουριστίλα και επιβιβαστήκαμε σε μικρότερα οχήματα με τετρακίνηση για να ανεβούμε στο τελευταίο και πιο επιβλητικό αξιοθέατο της ημέρας, το Ναό της Αγίας Τριάδας του 14ου αιώνα, σκαρφαλωμένο στην κορυφή Γκεργκέτι, απέναντι από την ψηλότερη του όρους Κασμπέκ που φάνηκε καλύτερα την επόμενη μέρα.

Η εκκλησιά από πιο χαμηλά

Εκεί πάνω ήταν ο ορισμός του μου κόβεται η ανάσα

Επιτέλους λίγη δροσιά ρε παιδιά!

Μας ξεφορτώθηκαν κοντά στο κατάλυμα που είχα κλείσει. Αυτή τη φορά έπεσα διάνα!
Πέτυχα χωριάτικη γειτονιά και ένα τσίλικο ξενοδοχειάκι και μπαλκονάκι με αυτή τη θέα.
Και ξέμπαρκες αγελάδες, τι διάολο στην Ινδία είμαστε; Μη χειρότερα...

Η ξενοδόχα μόλις μας είδε χάρηκε, έχω καλύτερο δωμάτιο να σας δώσω, λέει και μας έμπασε σ ένα με μια υπέρδιπλη κρεβατάρα.

Έσπευσα να την επαναφέρω στην πραγματικότητα, ότι σκόπιμα έκλεισα ξεχωριστά κρεβάτια γιατί δεν είμαστε ζευγάρι. Αυτό που πρέπει να εξηγώ ανά την υφήλιο γιατί ταξιδεύω με 1-2-3 άντρες δίχως να είμαι ταίρι με κανέναν τους, θα με στοιχειώνει για πολύ ακόμη.
Τέλος πάντων, μας έβαλε στο σωστό δωμάτιο και πήγε καθένας στη δουλειά του.

Αυτή δηλαδή, εμείς δουλειά δεν είχαμε, είπαμε να απολαύσουμε το ωραίο μας μπαλκόνι συνοδεία εσάνς φρέσκιας κοπριάς, σύντομα το δαγκώσαμε και μήκαμε μέσα να φορέσουμε ό,τι είχαμε.

Βγήκαμε προς αναζήτηση φαγητού, το χωριό μόλις νύχτωσε ερήμωσε, κυριολεκτικά κυκλοφορούσαν τρείς κι ο κούκος. Μάλλον δύο κι ο κούκος, εγώ με τον Αντώνη, άλλον δεν συναντήσαμε.

Τι ωραία!

Βρήκαμε ένα ωραίο χωριάτικο εστιατόριο και για αρχή πήραμε αυτά.

Και τη συνέχεια κάτι κρεατικά που καραβροχθίσαμε πριν σκεφτούμε ότι η ιστορία θέλει και τη φωτογραφία της.

Με το ανάλογο θεικό κόκκινο κρασί φυσικά, το οποίο συνεχίσαμε για αρκετά ακόμη κι αφού χαλαρώσαμε από την κούραση του οδοιπορικού, θυμηθήκαμε ένα σωρό ιστορίες από τα ταξίδια και τη ζωή μας, γελάσαμε και ευχαριστηθήκαμε βουνίσιο αέρα, βρήκαμε το δρόμο να πάμε να ρημαδοκοιμηθούμε, χαρούμενοι που το βουνό μας αντάμοιβε για την απόφαση να χαλαλίσουμε μία μέρα από το ταξίδι μας προκειμένου να το ζήσουμε λιγάκι περισσότερο.

 

[varioAthens]

Πώς αντεχεις μανα μου τα αντρικα ροχαλητα καθε τοσο; Αποριας αξιο!!!

 

[gkalla]

Μας άρεσε και εφόσον δεν είχαμε άλλη κλεισμένη διανυκτέρευση, μέχρι να βγούμε από την Τιφλίδα είχα βρει το επόμενο κατάλυμα για διανυκτερεύσεις που απέμεναν και τσαακκκκ πάτησα το κουμπί περήφανη για τον εαυτό μου που είχα- εφήμερα έστω- ξεπεράσει το σύνδρομο του στεγνού προγραμματισμού και λειτουργούσα αυθόρμητα. @gkalla ακούς;

Έχω ανοίξει αυτιά, έχω γουρλώσει μάτια και κρατάω την αναπνοή μου.
Ευτυχώς είδα μετά ότι καλό σας βγήκε το κατάλυμα. Φιού

 

[evaT]

Πώς αντεχεις μανα μου τα αντρικα ροχαλητα καθε τοσο; Αποριας αξιο!!!

Ωτοασπίδες το μικρό μου μυστικό !
Επίσης ξεραίνομαι από την κούραση κ ροχαλίζω και γω (κατέστρεψα τη γοητεία μου)