travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
Το ταξίδι συνεχίζεται.
Το μεσημέρι πήραμε επαρχιακούς δρόμους, για να δούμε και την ύπαιθρο, και νωρίς φτάσαμε στο Barrie που είχαμε κλείσει διαμονή (220 χιλιόμετρα από τον καταρράκτη). Άλλο μετριότατο μοτέλ, που δε δούλευαν τα κλιματιστικά. Με τέτοια κούραση όμως που περνάμε τριγυρίζοντας, κοιμόμαστε σαν πουλάκια.
Το Barrie το επιλέξαμε για να προχωρήσουμε στο εσωτερικό της χώρας με τον ατέλειωτο αριθμό λιμνών. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αν και αυτά τα μέρη γενικά είναι όμορφα, με νερά και πάρκα. Πολύς κόσμος κυκλοφορούσε, λόγω Σαββάτου, στις όχθες της λίμνης Simcoe. Στο εστιατόριο που πήγαμε ήταν σχετικά φτηνά και με 20$ φάγαμε μία μικρή μπριζόλα και μια μπύρα.
Μετά την πρωινή βόλτα στην πόλη οδηγήσαμε προς την παραλία Wasaga της λίμνης Χάρον. Μια ρηχή, σαν θάλασσα την έλεγες, με κόσμο κυρίως έξω να κάνει ηλιοθεραπεία. Ο παραλιακός δρόμος έμοιαζε με τα μαγαζιά του, σαν όλα που είναι στα ελληνικά νησιά με τα πολύχρωμα μαγιό και μπαλόνια που πουλούν.
Δεν άξιζε να μείνομε περισσότερο και φύγαμε για το επίσης παραλιακό χωριό στην ίδια λίμνη, Penetanguishene. Μοιάζει ινδιάνικο το όνομα. Επισκεφτήκαμε ένα υπαίθριο μουσείο (το Discovery Harbour), αναπαράσταση λιμανιού του 1870 εκείνης της περιοχής. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον και οι εργαζόμενοι σαν ηθοποιοί που έπαιζαν τους ναυτικούς και τους κατοίκους ήταν πολύ ευγενικοί για τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Λίγο αργότερα κάναμε άλλη μια κρουαζιέρα με πλοιάριο σε καταπληκτικά νησιά της μεγάλης λίμνης. Είχε το υπερβολικό όνομα: Thirty Thousand Islands Cruise. Άξιζε πολλά περισσότερα από εκείνη που κάναμε στο Kingston.
Προσέξτε την τούμπα που κάνει ο ένας πιτσιρικάς:
Ο προορισμός μας για σήμερα ήταν η μικρή πόλη Huntsville. Πήραμε τον δρόμο 400 (εκεί οι δρόμοι είναι γνωστοί μόνο με τα νούμερα, όχι με τους προορισμούς τους, και καλύτερα νομίζω) αντί για τον πιο σύντομο 11, για να δούμε περισσότερα μέρη. Ήταν όμορφα, αλλά όπως ξανάπα έπρεπε να παρακάμπτεις για να απολαμβάνεις τη θέα των λιμνών. Το κάναμε.
Στο Huntsville φτάσαμε σχετικά αργά και μας περίμενε ένα ωραίο μοτέλ για να ξεκουραστούμε. Οι μηχανές και τα αυτοκίνητα ήταν ήδη αραγμένα εκεί από τους άλλους επισκέπτες. Εμείς ήμασταν από τους τελευταίους. Τα χιλιόμετρα της σημερινής μέρας ήταν πάνω από 300.
Το μοτέλ:
Το πρωί κάναμε τη βόλτα μας στο Huntsville. Όπως περπατούσαμε μου έκανε εντύπωση το εξής: περνώντας μια γέφυρα ερχόταν από απέναντι μια κοπέλα και κάπνιζε. Όταν μας πλησίασε έτεινε μακριά μας το χέρι με το τσιγάρο για να μη μας ενοχλήσει η μυρωδιά και ο καπνός. Είπατε τίποτα;
Από δω φύγαμε με προορισμό την πρωτεύουσα Οττάβα. Απέχει κάπου 340 χιλιόμετρα, αν και εμείς κάναμε μπορεί και 500 με τις παρακάμψεις. Όλη η διαδρομή ήταν υπέροχη και ιδιαίτερα το πάρκο Algonquin. Εδώ άρχισαν οι διαφοροποιήσεις. Πρώτον, το τοπίο είχε περισσότερα υψώματα και δεύτερον άρχισαν κάτι βροχούλες. Πάντως το δεύτερο δεν ήταν τόσο ενοχλητικό. Τουλάχιστον έφυγε αυτή η αποπνιχτική ζέστη. Η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίζει να δροσίζει 2-3 μέρες νωρίτερα.
Η έκπληξη της ημέρας ήταν η Οττάβα, όταν κάναμε εκεί τη βραδινή μας βόλτα. Πανέμορφη πόλη και ιδιαίτερα τα κτήριά της.
Την επομένη το πρωί ξαναπήγαμε στο κέντρο της Οττάβα για να δούμε και το Κοινοβούλιο από μέσα. Ήταν ιδιαίτερο αφού πριν μπεις στο εσωτερικό του, μερικές στρατιωτικές μονάδες με παραδοσιακές στολές αγγλικές και σκωτσέζικες ή και γαλλικές με μουσικές και επιδείξεις τραβούσε τα βλέμματα.
Στον Ανατολικό Καναδά τα χιλιόμετρα που διανύσαμε στις εννέα μέρες ήταν 3.150, δηλαδή περίπου 300 την ημέρα.
Από την Οττάβα το Μόντρεαλ δεν ήταν μακριά, όπου καταλήξαμε και την επομένη το πρωί πετάξαμε για τα Βραχώδη Όρη και πιο συγκεκριμένα το Κάλγκαρι. Περιμέναμε ότι θα βλέπαμε ένα ξεχωριστό φυσικό περιβάλλον, διαφορετικό από εκείνο του Ανατολικού Καναδά.
Σημείωση: Μόλις σχεδόν είχα τελειώσει με την επικόλληση των φωτογραφιών, με πέταξε έξω από το ίντερνετ το PC. Στην επαναφορά που θα κάνω τώρα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα φανούν όλες οι φωτογραφίες. Αν δε φαίνονται τώρα που θα κάνω την υποβολή θα τις ανεβάσω μια άλλη μέρα ξανά.
Το μεσημέρι πήραμε επαρχιακούς δρόμους, για να δούμε και την ύπαιθρο, και νωρίς φτάσαμε στο Barrie που είχαμε κλείσει διαμονή (220 χιλιόμετρα από τον καταρράκτη). Άλλο μετριότατο μοτέλ, που δε δούλευαν τα κλιματιστικά. Με τέτοια κούραση όμως που περνάμε τριγυρίζοντας, κοιμόμαστε σαν πουλάκια.
Το Barrie το επιλέξαμε για να προχωρήσουμε στο εσωτερικό της χώρας με τον ατέλειωτο αριθμό λιμνών. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αν και αυτά τα μέρη γενικά είναι όμορφα, με νερά και πάρκα. Πολύς κόσμος κυκλοφορούσε, λόγω Σαββάτου, στις όχθες της λίμνης Simcoe. Στο εστιατόριο που πήγαμε ήταν σχετικά φτηνά και με 20$ φάγαμε μία μικρή μπριζόλα και μια μπύρα.
Μετά την πρωινή βόλτα στην πόλη οδηγήσαμε προς την παραλία Wasaga της λίμνης Χάρον. Μια ρηχή, σαν θάλασσα την έλεγες, με κόσμο κυρίως έξω να κάνει ηλιοθεραπεία. Ο παραλιακός δρόμος έμοιαζε με τα μαγαζιά του, σαν όλα που είναι στα ελληνικά νησιά με τα πολύχρωμα μαγιό και μπαλόνια που πουλούν.
Δεν άξιζε να μείνομε περισσότερο και φύγαμε για το επίσης παραλιακό χωριό στην ίδια λίμνη, Penetanguishene. Μοιάζει ινδιάνικο το όνομα. Επισκεφτήκαμε ένα υπαίθριο μουσείο (το Discovery Harbour), αναπαράσταση λιμανιού του 1870 εκείνης της περιοχής. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον και οι εργαζόμενοι σαν ηθοποιοί που έπαιζαν τους ναυτικούς και τους κατοίκους ήταν πολύ ευγενικοί για τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Λίγο αργότερα κάναμε άλλη μια κρουαζιέρα με πλοιάριο σε καταπληκτικά νησιά της μεγάλης λίμνης. Είχε το υπερβολικό όνομα: Thirty Thousand Islands Cruise. Άξιζε πολλά περισσότερα από εκείνη που κάναμε στο Kingston.
Προσέξτε την τούμπα που κάνει ο ένας πιτσιρικάς:
Ο προορισμός μας για σήμερα ήταν η μικρή πόλη Huntsville. Πήραμε τον δρόμο 400 (εκεί οι δρόμοι είναι γνωστοί μόνο με τα νούμερα, όχι με τους προορισμούς τους, και καλύτερα νομίζω) αντί για τον πιο σύντομο 11, για να δούμε περισσότερα μέρη. Ήταν όμορφα, αλλά όπως ξανάπα έπρεπε να παρακάμπτεις για να απολαμβάνεις τη θέα των λιμνών. Το κάναμε.
Στο Huntsville φτάσαμε σχετικά αργά και μας περίμενε ένα ωραίο μοτέλ για να ξεκουραστούμε. Οι μηχανές και τα αυτοκίνητα ήταν ήδη αραγμένα εκεί από τους άλλους επισκέπτες. Εμείς ήμασταν από τους τελευταίους. Τα χιλιόμετρα της σημερινής μέρας ήταν πάνω από 300.
Το μοτέλ:
Το πρωί κάναμε τη βόλτα μας στο Huntsville. Όπως περπατούσαμε μου έκανε εντύπωση το εξής: περνώντας μια γέφυρα ερχόταν από απέναντι μια κοπέλα και κάπνιζε. Όταν μας πλησίασε έτεινε μακριά μας το χέρι με το τσιγάρο για να μη μας ενοχλήσει η μυρωδιά και ο καπνός. Είπατε τίποτα;
Από δω φύγαμε με προορισμό την πρωτεύουσα Οττάβα. Απέχει κάπου 340 χιλιόμετρα, αν και εμείς κάναμε μπορεί και 500 με τις παρακάμψεις. Όλη η διαδρομή ήταν υπέροχη και ιδιαίτερα το πάρκο Algonquin. Εδώ άρχισαν οι διαφοροποιήσεις. Πρώτον, το τοπίο είχε περισσότερα υψώματα και δεύτερον άρχισαν κάτι βροχούλες. Πάντως το δεύτερο δεν ήταν τόσο ενοχλητικό. Τουλάχιστον έφυγε αυτή η αποπνιχτική ζέστη. Η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίζει να δροσίζει 2-3 μέρες νωρίτερα.
Η έκπληξη της ημέρας ήταν η Οττάβα, όταν κάναμε εκεί τη βραδινή μας βόλτα. Πανέμορφη πόλη και ιδιαίτερα τα κτήριά της.
Την επομένη το πρωί ξαναπήγαμε στο κέντρο της Οττάβα για να δούμε και το Κοινοβούλιο από μέσα. Ήταν ιδιαίτερο αφού πριν μπεις στο εσωτερικό του, μερικές στρατιωτικές μονάδες με παραδοσιακές στολές αγγλικές και σκωτσέζικες ή και γαλλικές με μουσικές και επιδείξεις τραβούσε τα βλέμματα.
Στον Ανατολικό Καναδά τα χιλιόμετρα που διανύσαμε στις εννέα μέρες ήταν 3.150, δηλαδή περίπου 300 την ημέρα.
Από την Οττάβα το Μόντρεαλ δεν ήταν μακριά, όπου καταλήξαμε και την επομένη το πρωί πετάξαμε για τα Βραχώδη Όρη και πιο συγκεκριμένα το Κάλγκαρι. Περιμέναμε ότι θα βλέπαμε ένα ξεχωριστό φυσικό περιβάλλον, διαφορετικό από εκείνο του Ανατολικού Καναδά.
Σημείωση: Μόλις σχεδόν είχα τελειώσει με την επικόλληση των φωτογραφιών, με πέταξε έξω από το ίντερνετ το PC. Στην επαναφορά που θα κάνω τώρα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα φανούν όλες οι φωτογραφίες. Αν δε φαίνονται τώρα που θα κάνω την υποβολή θα τις ανεβάσω μια άλλη μέρα ξανά.
