Κολομβία Κολομβία- Η Επιστροφή

[Lucia86]

Ο οδηγος εφτασε και παλι στην ωρα του.
Μας ειπε να παρουμε παλτο γιατι θα ανεβαιναμε υψομετρο.
Εκτος απο τον οδηγο, τι αλλο μας λειπει; Αυτες οι αδιαθεσιες- ζαλαδες- κιτρινιλες που παθαινα τις πρωτες μερες. Ημουν χωμενη στο παλτο μου απο το ξενοδονειο εγω... Και ζαλιζομουν

Πηραμε παλι τους κακοτραχηλους δρομους με τις στροφες. Ανεβηκαμε ενα καταπρασινο βουνο, ο κατεβηκαμε...περασαμε 3 τετοια βουνα.
Μετα χωματοδρομος.
δεξια κι αριστερα ειχε αλογα και αγελαδες
Μεσα στη ζαλαδα μου, μπερδεψα εναν ταυρο με αγελαδα!
Ευτυχως, ρωτησα τη μαμα μου στα ελληνικα διαφορετικα ο οδηγος θα με ειχε κατεβασει κατω!
Πηρα τη σφαλιαρα μου απο τη μαμα με τις βλακειες που πετουσα μεσα στον πυρετο μπας και συνελθω αλλα τιποτα! Ολο χαχανα και υπνος εγω

Προχωρωντας στο δρομακι αρχισαν να φαινονται κατι λοφοι.
Ειχε ομιχλη και λιγο κρυο.
Σιγα σιγα εμφανιστηκαν οι τεραστιοι κοκοφοινικες που πηγαμε να δουμε.
Ηταν πανεμορφοι!
Το δασος των αιωνοβιων φοινικων! Αναμεσα απο τους λοφους κυλουσε ενα ποταμι
Μου αρεσε και αυτο που εβλεπα και αυο που ακουγα. Μονο το νερο του ποταμου και σπανια ενα πουλι που πετουσε...
Η περιοχη ειναι προστατευομενη και οτι χτιζεται εκει πρεπει να ειναι ξυλινο.
Μας ειπαν οτι δε φτιαχνεται ο δρομος για να μη πηγαινει πολυς κοσμος

Εκει μπορεις να πας βολτα στο δασος φοινικων με αλογο ή αν βασταει η καρδια σας με τα ποδια- δε το συνιστω εχει μεγαλες ανηφορες.
Συνηθως σας συνοδευει καποιος απο το ρατζο που ''νοικιαζετε'' τ αλογο σας.
Πολυ γλυκα παιδια!

Ακομα εχει ενα ιχθυοτροφειο (εκμεταλλευεται το νερο απο ενα παρακλαδι του ποταμου) και εχει πεστροφες σε ολα τα μεγεθη. Εννοειται οτι τρως εκει! Μας εδωσαν κι ενα σακουλακι φαγητο κι ουτε που θυμαμαι ποσες ωρες παιζαμε με τις πεστροφες!

Προσπαθησαμε να παμε με τα ποδια αλλα δεν ημουν καθολου καλα. Εννοειται οτι δεν τολμησα να ανεβω σε αλογο...
Ομως καναμε το γυρω του πρωτου λοφου, οπου φαινοταν η συνεχεια του ιδιοτροπου αυτου δασους. Κατσαμε, ηρεμησαμε, ακουσαμε το ποταμι και σιγα σιγα πηραμε την ανηφορα...

Επομενη σταση... Ιαματικα λουτρα- σπα
Σο τελος του δρομου μας περιμενε ενα ξενοδοχειο χτοσμενο το μισο στο βραχο και το αλλο μισο στην πυκνη βλαστηση
Δεν επιτρεπονται φωτογραφικες και ψαχνουν την τσαντα σου για οτιδηποτε ''υποπτο''
Για εισοδο δωσαμε 6 ευρω η καθεμια συμπεριλαμβανοταν φαγητο και ποτο/αναψυκτικο.
Ρωτησαμε για το σπα και για μασαζ κλπ το ποσο και για τις 2 ηταν γελοιο 100 ευρω συνολο για μασαζ και ξεχωριστα θεραπεια με δε θυμαμαι τι- λασπη; σοκολατα; Θα σας γελασω!

Το το ζεστο νερο της πηγης επεφτε απο ενα μικρο καταρραχτη κι εφτανε στην πισινα. Μετα απο εναν αλλο σωληνα στην αντιθετη πλευρα επεφτε κρυο νερο- εγω εκει δεν πηγαινα με τιποτα!
Χαλαρωναμε στην πισινα την ωρα που αρχισε να βρεχει. Ηταν ακομα πιο Τελεια!
Καναμε τα μασαζ μας και τις ''θεραπειες'' ξανα κατω στην πισινα

Την ωρα της πληρωμης οι ανθρωποι μονο που δε μας εγλυψαν τα ποδια.
Ρωτησαμε και ποια ειναι τα σχεδια ους για το μελλον και μας ειπαν οτι θα κανουν ανακαινιση στο ξανοδοχειο και στους αλλους τους χωρους.
Αν τυχει λοιπον και σε 2-3 χρονια βρεθει καποιος κολομβια εγω το προτεινω!
Οταν τελειωσει η ανακαινιση, προτεινω και γαμηλιο ταξιδι.

Πανεμορφο μερος! Και μεσα στη φυση και με ιαματικη πηγη στην ιδιοκτησια του!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lthanos]

Η εισαγωγή μου δίνει την αίσθηση ότι θα απολαύσουμε μία υπέροχη αφήγηση και μάλιστα, από κάποια που γνωρίζει καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Περιμένω τη συνέχεια

 

[Lucia86]

Μπογκοτα

Η Μπογκοτα ειναι μια πολη που δε την ξεχνας ευκολα. Θυμομουν τα γκρι κτιρια, το μουντο καιρο, τη ρυπανση... Τα παντα. Μας ειχαν πει οτι η Κολομβια εχει αλλαξει, ριχνουν λεφτα για στις πολεις και αναστυλωνεται αυτη η ομορφη, αλλα ταλαιπωρημενη χωρα.

Κατι τετοιο στην πρωτευουσα δε φαινεται με τιποτα. Βλεπω το χαος γυρω μου (αμαξια, φασαρια, βρωμια) και απογοητευομαι ως συνηθως.

Κοιμαμαι και ελπιζω οτι την επομενη μερα δε θα μου ζητησουν να παω στην εκκλησια. Ειχα τα προβληματα μου (βλ. τζετ λαγκ), ειχα να σκεφτομαι και αν θα με συρουν ''στον οικο του Κυριου''.

Το πρωι ανακοινωνω οτι θελω να παω βολτα για να ''ξεπιαστω'', με παραπεμπουν στο κοντινο ασφαλες παρκο της γειτονιας. Εξηγω, οτι πρεπει να κατατοπιστω. Πιανει το μηνυμα η μαμα και κανονιζει να παμε στο κεντρο! Γιουπιιι!! Δεν εχει εκκλησια!!! Ο θειος μου ειναι πολυ αυστηρος κι επειδη φοβαται μη μας κλεψουν εχει πεσει τρελη τρομοκρατια. Προσεχε, μη το ενα μη το αλλο κλπ. Τελικα ηρθε και η μεγαλη ξαδερφη μαζι...

Στην Κολομβια οι περιοχες χωριζονται σε τομεις-ταξεις, δε ξερω πως να το εκφρασω! Τεσπα, οποιος μενει στον 7 εχει πολλα λεφτα και οποιος στον 1 δεν εχει. Ανεπισημα υπαρχει 0 και -1. Εμεις θα πηγαιναμε απο μια περιοχη 6 σε μια περιοχη 2, στο Μονσερατε το ψηλοτερο σημειο της πολης.
Εχω ντυθει επισημα για την 1η εξοδο στην πολη. Τα ρουχα μου δε διεφεραν σε τιποτα απο των ανθρωπων που ζουν στο δρομο. Αν δεν ημουν ψηλη και δεν ειχα απο πισω μου και 2 πανικοβλητες χαζες με ματια γαριδα, δε θα καταλαβαινες διαφορα ! Μου αρεσει πολυ και δε νιωθω απειλη!
Βρηκαμε ενα υπαιθριο παζαρι με μεταχειρισμενα πραγματα! Παραδεισος! Ενα σωρο μπιχλιμπιδια σε κακη κατασταση,αλλα σπανια πια. Μπιμπελο, φωτογραφικες μηχανες, ραδιοφωνα, βιβλια, παιδικα βιβλια, βαζα, δαχτυλιθρες, ανταλλακτικα για ραφτομηχανες. Πραγματα που δε τα ειχα ξαναδει, οργανωμενα κι οσο πιο νοικοκυρεμενα γινοταν.

Στο Μονσερατε ανεβαινεις με τρενακι η με τελεφερικ. Και τα δυο ειναι πολυ περιποιημενα και φαινεται ολη η πολη. Απο τη μια μερια η πολη λοιπον... Απο την αλλη δασος! Εκει πανω καταλαβα και ποσο μεγαλη ειναι η Μπογκοτα. 10.000.000 ανθρωποι! Οσο ολη η Ελλαδα!
Στην κορυφη του λοφου ειναι μια εκκλησια, οπου οι ανθρωποι κατα τη διαρκεια της λειτουργιας κρατουν μικρα κιτρινα και ασπρα ανθρωπακια... Τιγκα ο ναος.
Ξαφνικα ζαλιιιιζομαι.... Η Μπογκοτα με ''χαλαει'' πολυ. Καταληξαμε οτι φταει το υψομετρο κι οτι για χαρη μου πρεπει να παρουμε πιο χαλαρα τη βολτα.

Το ιστορικο κεντρο της πολης η Καντελερια ειναι αποικιακου στυλ. Ισπανικου τεσπα! Ομορφα σπιτακια σε εντονα χρωματα, ολα φρεσκοβαμμενα αφου οι γκραφιταδες ζωγραφιζουν παντου. Υπαρχει ενας ακυρηχτος πολεμος αναμεσα στις ομαδες γκραφιτι και τους καταστηματαρχες. Επισης ολα ειναι πεντακαθαρα. Καθως ηταν Κυριακη δεν υπηρχε καθολου κοσμος. Περπατουσαμε μονες μας στους δρομους, σπανια βρισκαμε καποιον.
Ο τρομος στα ματια της ΞΑ. Φαγαμε μεσημεριανο λοιπον και σπιτι αμεσως...

Την επομενη μερα ξεραμε οτι κανεις φοβιτσιαρης δεν επρεπε να ακολουθησει στην αναζητηση των γκαλερι και των μουσειων!

 

[marigoula]

Καταπληκτική ιστορία Lucia. Μας ταξίδεψες πάλι!!!

 

[go2dbeach]

Viva Colombiaaa!
Εγω δεν μπορω να περιμενω τη συνεχεια , τρωω τα νυχια μου απο αγωνια!
Ευχαριστω Lucia86

 

[Defkalion]

Σούπερ ακούγεται. Αυτό με τις γκάλερυ και τα μουσεία μου φαίνεται αρκετά μυστήριο! Περιμένω τη συνέχεια

 

[StellAnna]

Λουσία, μου κάνεις μεγάλη χαλάστρα. Εκεί που είχα αποφασίσει Αργεντινή, με την πανέμορφη αφήγησή σου με σπρώχνεις σε άλλα μονοπάτια
Να είσαι καλά, και άσε με εμένα να τσουλουφρίζομαι....

 

[Lucia86]

Το πρωι βρηκα απο εφημεριδες τις εκθεσεις που τρεχουν στην πολη. Αποφασισα σε ποιες θα παω κι ο θειος εβγαλε με ποια σειρα θα τις δω για να μη χανουμε χρονο στις μετακινησεις.

Το βασικο μεσο μεταφορας μας στην Μπογκοτα ηταν τα λεωφορεια. Διαφορων μεγεθων χρωματων και σχηματων. Καταλαβαινες που πας απο τις χαρτινες ταμπελες, που ελεγαν το τερμα και απο ποια οδο θα περασουν. <---- Εγω ειμαι αυτη. Δεν καταλαβαινα τιποτα
Ενω η μαμα μου χανεται σε καθε εκδρομη με το αυτοκινητο, στη χωρα της δε χανεται ποτε!
Αλλα μη νομιζετε, χαθηκαμε για λιγο. Ετσι ανακαλυψαμε το Αστεροσκοπειο (ανοιχτο μονο τις Τριτες για το κοινο), την Αρενα των ταυρομαχιων της Μπογκοτα και το παρκο των ταυρομαχων, που ευτυχως μας οδηγησε και στο δρομο των γκαλερι.

Ανακαλυπτουμε την πιο κλασικη πρωτα. Του κυριου Pedro Nel Gomes με την ομονυμη γκαλερι. Γκαλερι- σπιτι του κυριου. Στο δευτερο οροφο εκθεση ζωγραφικης ''Ο Δρομος του Χρυσου'' ενος καλλιτεμνη απο το Μεντεγιν. Δε μπορω να εκφρασω αυτο που ειδα. Ηταν αφαιρετικο, χρησιμοποιουσε χρυσα χρωματα και γραμμες και ασπρες γραμμες και οβαλ σχηματα σε μαυρο φοντο.
Φιλικο αλλα αποστειρωμενο μερος

Απεναντι ακριβως, η γκαλερι ''Mundo''. Δεν ετρεχε εκθεση αλλα η υπευθυνη μας ανοιξε τις αιθουσες ακουγοντας οτι ερχομαστε απο Ελλαδα. Ηθελε να μου δειξει τα εργα που ειχαν μεινει απο την τελευταια εκθεση της με θεμα: νεοι καλλιτεχνες της Κολομβιας. Εβγαλε ανακοινωση στο Ιντερνετ και στις σχολες καλων τεχνων κοιταξε τα εργα ενα ενα και επισκεφτηκε οσους την ενδιεφεραν προσωπικα. Σπανια αυτη η κινηση απο την αρχη μεχρι το τελος... Οι νεοι χρησιμοποιουν εντονα χρωματα. Αναφερονται σε κοινωνικες καταστασεις και προβληματα. Σε προβληματιζουν η σε κανουν να γελας με τον κυνισμο τους.

Παρακατω τωρα, ενα παλιο γκρι κτηριο που μονο το κουδουνι λεει ''γκαλερι ταδε''
Ανοιγουμε τη σιδερενια πορτα και νιωθουμε και οι 2 οτι μπηκαμε στο σπιτι του Κομη Δρακουλα της εποχης μας... Ακριβως μπροστα παρα πολλα σκαλια. Παντου μπετο. Λιγα φωτα. Ambient μουσικη. Και πουθενα ανθρωπινη φωνη! Αρχιζω να ανεβαινω τα σκαλακια και ξεπεταγεται ενας μαυρος 2 μετρα με ξυρισμενο κεφαλι και ενα... τεραστειο χαμογελο!
Μας λεει οτι αρχιζουμε απο οπου θελουμε κανουμε οτι θελουμε ρωταμε οτι θελουμε...
Βιντεο σε παλια οθονη τηλεορασης που εδειχνε πολλα προσωπα εγκλωβισμενα στην οθονη. Προσπαθουσαν να ξεκολλησουν αλλα ενοχλουσαν το διπλανο τους, πιεζοταν πιο πολυ αυτοι που ηταν στις γωνιες. Περα- δωθε ολοι, σπρωξιμο, ηρεμια. Καταλαβαιναν οτι δε μπορουν να φυγουν. Μετα καποιος αλλος δοκιμαζε να φυγει...τα ιδια...
Κανοντας το γυρο του φωταγωγου σε ενα τοιχο που αρχιζε απο τον 3ο οροφο και εφτανε στο ισογειο στεγν αιματα στον τοιχο.
Συγνωμη αν σας κουραζω αλλα σ αυτη τη γκαλερι, επαθα πλακα!
Εχω να σας πω κι αλλα για τα εργα και τον τελειο ιδιοκτητη
Εφυγα απο εκει καταχαρουμενη!

Επομενη σταση ''Διαγωνισμος Ιδρυματος Φερναντο Μποτερο''
Σε ενα τεραστειο κτηριο, με πολλα εργα. Αυτα που με αγγιξαν περισσοτερο ηταν μια σειρα φωτογραφιες απο πορτραιτα μεγαλων σε ηλικια ατομων που πανω απο το κεφαλι τους εγραφε me κιμωλια... οταν ημουν μικρος ηθελα να γινω δασκαλος λ.χ. Η κουραση, η δυσαρεσκεια ηταν εμφανης στα προσωπα τους.
Το παιδικο ονειρο δεν εγινε ποτε πραγματικοτητα...
Κλισε η εκφραση αλλα δυστυχως, πραγματικοτητα για τη χωρα

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετική ιστορία! Περιμένω τη συνέχεια!

 

[NTINA]

Εξαιρετική αφήγηση!!!

Μπράβο Lucia!!!

 

[Lucia86]

Δρομος 114-94

Αυτος ο δρομος της Μπογκοτα, δεν εχει κινηση, ουτε ψηλα κτηρια... Εχει και παρκο με παπιες. Περιοχη λεφταδων
Ολοι λοιπον ειναι αραχτοι σε μια καρεκλα. Τρωνε, πινουν καφεδες, γελουν... Ξεγνοιασια. Ηρεμια. Εκει ειδα και την πρωτη μου Κολομβιανη ξανθια!
Σε αυτη την περιοχη παιζουν τα καλα εστιατορεια με live μουσικη τα βραδια στο γουστο του καθενος. Απο φαγητο ή καφε οτι τραβαει η ορεξη σας! Αργεντινικες μπριζολες και Κολομβιανικες. Τοπικο φαγητο, fussion, σουσι(;!!!). Τα παντα ειναι εδω, αλλα ειναι ακριβα.
Και παντου πολυ νοστιμα! Αλλα αξιζει να πας γιατι ξεφευγεις απο τους ρυθμους της πολης και δε νιωθεις οτι εισαι χωμενος σε μια τρυπα. Πας εκει για να δεις κοσμο και να σε δουν.
Τρεντι;

Ε,και; Πηγαινετε μονο για το φαγητο λοιπον!

 

[xenos]

trendy!!!
Mπραβο lucia μια χαρα τα πας.
Περιμενω την συνεχεια..........με λεπτομεριες