Κολομβία Κολομβία- Η Επιστροφή

[Lucia86]

Ακομα στην περιοχη του καφε...

Οπως σας ειπα, δεν ειχαμε κανονισει τιποτα εξ αιτιας της βροχης. Αλλα δεν πτοηθηκαμε και αποφασισαμε οτι θα παμε βολτα μονες μας με τα λεωφορεια της γραμμης στα γυρω χωρια και σε μια απο τις μεγαλυτερες πολεις του Quindio.

Κατα τις 8 ειμασταν στο δρομο. Μαζι μας ο επιστατης της φαρμας για να μας προσεχει μη γινει τιποτα το παραξενο. Οκ... Περνα ενα ταξι! Παραξενο αφου ειμασταν στη μεση του πουθενα και οι ντοπιοι κινουνταν με λεωφορειο, ποδηλατο η τα ποδαρακια τους. Ας ειναι! Ποσα ηθελε να μας παει στο κοντινοτερο χωριο; 1000 πεσος- λιγοτερα απο μισο ευρω και τα μισα λεφτα απ το λεωφορειο!Πηγαινε σα παλαβος ομως!

Μας αφησε στην κεντρικη πλατεια της Κιμπαγια οπου βρισκονται παραδοσιακα η εκκλησια, το δημαρχειο, οι δημοσιες υπηρεσιες, φαγητο, καφες και πολυς πααααρα πολυς κοσμος! Παπουδες με κοστουμια, παιδακια, οικιακοι βοηθοι που κανουν ψωνια. Γινοταν χαμος!

Αφου μπηκαμε στα δημοσια κτηρια ανακαλυψαμε μια μικρη αγορα. Δε ξερω πως τη χαρακτηρισω (παλι). Ειχε χειροποιητα πραγματα, κυριως δερματινα αλλα και υφαντα, διακοσμητικα απο καρυδα και γκουαδουα κλπ. Η περιοχη εχει παραδοση σε αυτες τις κατασκευες- αλλες περιοχες εχουν στα ψαθινα, αλλες στα κεραμικα, αλλες στο ξυλο.
Ηταν τουριστικη η αγορα χωρις να εχει κατι εξωφρενικο.
Πηραμε κολιε απο κουκουτσια φυτων, ξυλινα δαχτυλιδια και πλεχτα βραχιολακια που μου ειχε παραγγειλει ενας φιλος.

Στηθηκαμε στην πλατεια και περιμεναμε το λεωφορειο για ενα αλλο χωριο.
Ερχεται ενα λεωφορειο ΤΣΙΡΚΟ! Κοκκινο με πρασινες και μπλε ριγες. Καθομαστε και βαζω τα γελια. Ο οδηγος το ειχε κανει λαουτζ μπροστα! Φλοκατη και πολυχρωμα μαξιλαρια για το συνοδηγο. Κροσια γυρω απο τα παραθυρα. Ροζ γουνακι γι αυτο που κρυβει τον ηλιο απ τον οδηγο και πρασινο για το συνοδηγο....
Ε, οταν ξεκινησαμε... Περισσοτερα γελια! Δε ξερω... Σα να ειχε χαλασμενα αμορτισερ και καθε φορα που μπαιναμε σε λακκουβα (που δεν ηταν και μικρες) κουνιομασταν για ωρα! Μου αρεσε πολυ!
Ντοινγκ ντοινγκ πανω κατω πανω κατω
Λεωφορειο Κολομβιας
Δωσαμε 1500 πεσος η καθεμια, 70 λεπτα για διαδρομη μιας ωρας...

Φτανουμε κ ειμαστε σε λαθος σταση!
Περναμε απ το χωριο οπου ειδα την κυριαρχια των Willys
Βαμμενα και πανεμορφα. Ειναι τα ταξι του χωριου!
Διψαμε.
Μπαινουμε σε ενα παντοπολειο. Πραγματικο παντοπολειο!
Τουλαχιστο 4 μετρα το υψος του τοιχου και ραφια μεχρι το ταβανι! Υπεροχο! Και τρομερος ο τυπος! Ενα πακετο τσιγαρα και νερακι πηγα να παρω εφυγα απο κει με τσιγαρα ,νερακι, αναψυκτικο και κατι σα πατατακια...

Στο δρομο, χαρηκαμε που δε νοικιασαμε αμαξι!
Λακουβα πανω στη στροφη.
Προσπεραση, γκαζια, ανθρωποι στο δρομο, κοτοπουλα στο δρομο και τελοσπαντων, σιγα μην αλλαζα το αμαξι με το Ντοινγκ ντοινγκ πανω κατω πανω κατω
Λεωφορειο Κολομβιας!

Φτασαμε και στη Περέιρα...

Περειρα, η πολη της Κολομβιανικης Μαφιας.
Η πολη του ξεπλενανε το βρωμικο τους χρημα οι μεγαλεμποροι. Πως φανταζεστε αυτη την πολη που ηταν χωμενη στην παρανομια;
Το ΚΤΕΛ τους χιλιες φορες καλυτερο απο της Αθηνας παντως. Οι δρομοι της πολης φαρδιοι και συντηρημενοι. Το κεντρο ειχε ουρανοξυστες, παρκα, μεγαλα πεζοδρομια και πολυ κοσμο.
Μη γελιομαστε ομως... Ειχα λαβει την εντολη να μη μιλαω για να μη καταλαβει κανεις οτι ειμαι ξενη. Θεωρειται επικινδυνη πολη.
Στο γυρισμο για στο σταθμο λεωφορειων, ειδα και την αλλη πλευρα της πολης. Τα σπιτακια απο τουβλα, τσιγκινες στεγες, κουρελιασμενα ρουχα.

Παλι στο σταθμο!
Κλεινω εγω εισητηρια. Αλλα μου ζητησαν πολλα. Τι ειχε συμβει;
Στην Κολομβια μπορεις να μετακινηθεις και με ιδιωτικα λεωφορεια που εχουν ημερισιο προγραμμα και τους ιδιους σταθμους εκκινησης με τα δημοσια μεσα μεταφορας. Μπορεις να κλεισεις και αυτοκινητο και να μοιραστεις τα εξοδα με αλλους επιβατες η να το κλεισεις ολο για σενα.
Ετσι μπηκαμε σε μερσεντες μινι μπας, με φτιαχμενα αμορτισερ,κλιματισμο και γραβατωμενους τυπους
Φτασαμε πιο γρηγορα αλλα πολυ βαρετα

Αρμενια
Η αλλη μεγαλη πολη!
Το 1996 νομιζω εγινε ενας μεγαλος σεισμος οπου γκρεμιστηκε το κεντρο και χρειστηκε να το ξαναχτισουν απο το μηδεν! Στον πιο εμπορικο δρομο ειδα καλογουστα μαγαζια, γιγαντια αυτοκινητα και οικογενειες που ψωνιζαν η εκαναν τη βολτα τους. Και παρα πολλη αστυνομια. Τι αστυνομια... Σα στρατιωτες μοιαζουν. Με την καραμπινα τι ειναι παντα παραμασχαλα και δηθεν αγριο βλεμμα...

Καναμε κι εμεις τα ψωνια μας
Στον παραλληλο του κεντρικου ειχε πιο πολλη πλακα. Εκει οι γυναικες δεν ηταν τοσο φτιαχμεναγμενες αλλα ο κοσμος ειχε περισσοτερο ενδιαφερον! Αλλοι χαμογελαστοι, αλλοι σκυθρωποι και αλλοι κοιταζοντουσαν με νοημα... Τα βλεμματα ειχαν πολυ ενδιαφερον. Μετα απο λιγο πηραμε παλι τον εμπορικο δρομο γιατι φοβηθηκα οτι η μαμα θα λιποθυμουσε!

Γκραννν και παλι στα αγαπημενα κοκκινοπρασινομπλε λεωφοεια- που τωρα ειχαν αναψει φωτακια
Στο δρομο για το ξενοδοχειο, ειχα δει κατι μεγαλυτερα ξενοδοχεια και ειχα χαρει, ειπα μπα... δες εδω αναπτυξη! Το βραδυ ομως αυτα τα ''ξενοδοχεια'' ηταν κι αυτα μες τα φωτα. Κιτρινα και κοκκινα. Τη ρωτησα τη μανα μου, μηπως εκανα λαθος... Αλλα ειχα δικιο ηταν μοτελ.
Ποιος ο λογος που τα αναφερω;
1ο Η τελειως παλαβη και παρδαλη διακοσμηση τους!
2ο Η ποσοτητα. Δεν ηταν ενα και δυο και σιγουρα δεν ηταν μικρα.
Κι αυτο το συγκροτημα ξενοδοχειων διπλα σε μια πολη που χωρουσε ανετα πανω απο τους μισους κατοικους! Πλακα μας κανουν; Υπαρχει τοση ζητηση;

Τελικα φτασαμε στο δικο μας ξενοδοχειο, μετα απο μια πολλη γεματη μερα.
Η ιδιοκτητρια ειχε ανησυχησει και φανταστηκε οτι δε θα ειχαμε φαει οποτε ειχε βαλει την κοπελα να μας ετοιμασει ενα τεραστειο και πεντανοστιμο γευμα.
Γεμισαμε τις κοιλιες μας και κοιμηθηκαμε αφου την επομενη ειχαμε παρα πολλα να κανουμε!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lthanos]

Η εισαγωγή μου δίνει την αίσθηση ότι θα απολαύσουμε μία υπέροχη αφήγηση και μάλιστα, από κάποια που γνωρίζει καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Περιμένω τη συνέχεια

 

[Lucia86]

Μπογκοτα

Η Μπογκοτα ειναι μια πολη που δε την ξεχνας ευκολα. Θυμομουν τα γκρι κτιρια, το μουντο καιρο, τη ρυπανση... Τα παντα. Μας ειχαν πει οτι η Κολομβια εχει αλλαξει, ριχνουν λεφτα για στις πολεις και αναστυλωνεται αυτη η ομορφη, αλλα ταλαιπωρημενη χωρα.

Κατι τετοιο στην πρωτευουσα δε φαινεται με τιποτα. Βλεπω το χαος γυρω μου (αμαξια, φασαρια, βρωμια) και απογοητευομαι ως συνηθως.

Κοιμαμαι και ελπιζω οτι την επομενη μερα δε θα μου ζητησουν να παω στην εκκλησια. Ειχα τα προβληματα μου (βλ. τζετ λαγκ), ειχα να σκεφτομαι και αν θα με συρουν ''στον οικο του Κυριου''.

Το πρωι ανακοινωνω οτι θελω να παω βολτα για να ''ξεπιαστω'', με παραπεμπουν στο κοντινο ασφαλες παρκο της γειτονιας. Εξηγω, οτι πρεπει να κατατοπιστω. Πιανει το μηνυμα η μαμα και κανονιζει να παμε στο κεντρο! Γιουπιιι!! Δεν εχει εκκλησια!!! Ο θειος μου ειναι πολυ αυστηρος κι επειδη φοβαται μη μας κλεψουν εχει πεσει τρελη τρομοκρατια. Προσεχε, μη το ενα μη το αλλο κλπ. Τελικα ηρθε και η μεγαλη ξαδερφη μαζι...

Στην Κολομβια οι περιοχες χωριζονται σε τομεις-ταξεις, δε ξερω πως να το εκφρασω! Τεσπα, οποιος μενει στον 7 εχει πολλα λεφτα και οποιος στον 1 δεν εχει. Ανεπισημα υπαρχει 0 και -1. Εμεις θα πηγαιναμε απο μια περιοχη 6 σε μια περιοχη 2, στο Μονσερατε το ψηλοτερο σημειο της πολης.
Εχω ντυθει επισημα για την 1η εξοδο στην πολη. Τα ρουχα μου δε διεφεραν σε τιποτα απο των ανθρωπων που ζουν στο δρομο. Αν δεν ημουν ψηλη και δεν ειχα απο πισω μου και 2 πανικοβλητες χαζες με ματια γαριδα, δε θα καταλαβαινες διαφορα ! Μου αρεσει πολυ και δε νιωθω απειλη!
Βρηκαμε ενα υπαιθριο παζαρι με μεταχειρισμενα πραγματα! Παραδεισος! Ενα σωρο μπιχλιμπιδια σε κακη κατασταση,αλλα σπανια πια. Μπιμπελο, φωτογραφικες μηχανες, ραδιοφωνα, βιβλια, παιδικα βιβλια, βαζα, δαχτυλιθρες, ανταλλακτικα για ραφτομηχανες. Πραγματα που δε τα ειχα ξαναδει, οργανωμενα κι οσο πιο νοικοκυρεμενα γινοταν.

Στο Μονσερατε ανεβαινεις με τρενακι η με τελεφερικ. Και τα δυο ειναι πολυ περιποιημενα και φαινεται ολη η πολη. Απο τη μια μερια η πολη λοιπον... Απο την αλλη δασος! Εκει πανω καταλαβα και ποσο μεγαλη ειναι η Μπογκοτα. 10.000.000 ανθρωποι! Οσο ολη η Ελλαδα!
Στην κορυφη του λοφου ειναι μια εκκλησια, οπου οι ανθρωποι κατα τη διαρκεια της λειτουργιας κρατουν μικρα κιτρινα και ασπρα ανθρωπακια... Τιγκα ο ναος.
Ξαφνικα ζαλιιιιζομαι.... Η Μπογκοτα με ''χαλαει'' πολυ. Καταληξαμε οτι φταει το υψομετρο κι οτι για χαρη μου πρεπει να παρουμε πιο χαλαρα τη βολτα.

Το ιστορικο κεντρο της πολης η Καντελερια ειναι αποικιακου στυλ. Ισπανικου τεσπα! Ομορφα σπιτακια σε εντονα χρωματα, ολα φρεσκοβαμμενα αφου οι γκραφιταδες ζωγραφιζουν παντου. Υπαρχει ενας ακυρηχτος πολεμος αναμεσα στις ομαδες γκραφιτι και τους καταστηματαρχες. Επισης ολα ειναι πεντακαθαρα. Καθως ηταν Κυριακη δεν υπηρχε καθολου κοσμος. Περπατουσαμε μονες μας στους δρομους, σπανια βρισκαμε καποιον.
Ο τρομος στα ματια της ΞΑ. Φαγαμε μεσημεριανο λοιπον και σπιτι αμεσως...

Την επομενη μερα ξεραμε οτι κανεις φοβιτσιαρης δεν επρεπε να ακολουθησει στην αναζητηση των γκαλερι και των μουσειων!

 

[marigoula]

Καταπληκτική ιστορία Lucia. Μας ταξίδεψες πάλι!!!

 

[go2dbeach]

Viva Colombiaaa!
Εγω δεν μπορω να περιμενω τη συνεχεια , τρωω τα νυχια μου απο αγωνια!
Ευχαριστω Lucia86

 

[Defkalion]

Σούπερ ακούγεται. Αυτό με τις γκάλερυ και τα μουσεία μου φαίνεται αρκετά μυστήριο! Περιμένω τη συνέχεια

 

[StellAnna]

Λουσία, μου κάνεις μεγάλη χαλάστρα. Εκεί που είχα αποφασίσει Αργεντινή, με την πανέμορφη αφήγησή σου με σπρώχνεις σε άλλα μονοπάτια
Να είσαι καλά, και άσε με εμένα να τσουλουφρίζομαι....

 

[Lucia86]

Το πρωι βρηκα απο εφημεριδες τις εκθεσεις που τρεχουν στην πολη. Αποφασισα σε ποιες θα παω κι ο θειος εβγαλε με ποια σειρα θα τις δω για να μη χανουμε χρονο στις μετακινησεις.

Το βασικο μεσο μεταφορας μας στην Μπογκοτα ηταν τα λεωφορεια. Διαφορων μεγεθων χρωματων και σχηματων. Καταλαβαινες που πας απο τις χαρτινες ταμπελες, που ελεγαν το τερμα και απο ποια οδο θα περασουν. <---- Εγω ειμαι αυτη. Δεν καταλαβαινα τιποτα
Ενω η μαμα μου χανεται σε καθε εκδρομη με το αυτοκινητο, στη χωρα της δε χανεται ποτε!
Αλλα μη νομιζετε, χαθηκαμε για λιγο. Ετσι ανακαλυψαμε το Αστεροσκοπειο (ανοιχτο μονο τις Τριτες για το κοινο), την Αρενα των ταυρομαχιων της Μπογκοτα και το παρκο των ταυρομαχων, που ευτυχως μας οδηγησε και στο δρομο των γκαλερι.

Ανακαλυπτουμε την πιο κλασικη πρωτα. Του κυριου Pedro Nel Gomes με την ομονυμη γκαλερι. Γκαλερι- σπιτι του κυριου. Στο δευτερο οροφο εκθεση ζωγραφικης ''Ο Δρομος του Χρυσου'' ενος καλλιτεμνη απο το Μεντεγιν. Δε μπορω να εκφρασω αυτο που ειδα. Ηταν αφαιρετικο, χρησιμοποιουσε χρυσα χρωματα και γραμμες και ασπρες γραμμες και οβαλ σχηματα σε μαυρο φοντο.
Φιλικο αλλα αποστειρωμενο μερος

Απεναντι ακριβως, η γκαλερι ''Mundo''. Δεν ετρεχε εκθεση αλλα η υπευθυνη μας ανοιξε τις αιθουσες ακουγοντας οτι ερχομαστε απο Ελλαδα. Ηθελε να μου δειξει τα εργα που ειχαν μεινει απο την τελευταια εκθεση της με θεμα: νεοι καλλιτεχνες της Κολομβιας. Εβγαλε ανακοινωση στο Ιντερνετ και στις σχολες καλων τεχνων κοιταξε τα εργα ενα ενα και επισκεφτηκε οσους την ενδιεφεραν προσωπικα. Σπανια αυτη η κινηση απο την αρχη μεχρι το τελος... Οι νεοι χρησιμοποιουν εντονα χρωματα. Αναφερονται σε κοινωνικες καταστασεις και προβληματα. Σε προβληματιζουν η σε κανουν να γελας με τον κυνισμο τους.

Παρακατω τωρα, ενα παλιο γκρι κτηριο που μονο το κουδουνι λεει ''γκαλερι ταδε''
Ανοιγουμε τη σιδερενια πορτα και νιωθουμε και οι 2 οτι μπηκαμε στο σπιτι του Κομη Δρακουλα της εποχης μας... Ακριβως μπροστα παρα πολλα σκαλια. Παντου μπετο. Λιγα φωτα. Ambient μουσικη. Και πουθενα ανθρωπινη φωνη! Αρχιζω να ανεβαινω τα σκαλακια και ξεπεταγεται ενας μαυρος 2 μετρα με ξυρισμενο κεφαλι και ενα... τεραστειο χαμογελο!
Μας λεει οτι αρχιζουμε απο οπου θελουμε κανουμε οτι θελουμε ρωταμε οτι θελουμε...
Βιντεο σε παλια οθονη τηλεορασης που εδειχνε πολλα προσωπα εγκλωβισμενα στην οθονη. Προσπαθουσαν να ξεκολλησουν αλλα ενοχλουσαν το διπλανο τους, πιεζοταν πιο πολυ αυτοι που ηταν στις γωνιες. Περα- δωθε ολοι, σπρωξιμο, ηρεμια. Καταλαβαιναν οτι δε μπορουν να φυγουν. Μετα καποιος αλλος δοκιμαζε να φυγει...τα ιδια...
Κανοντας το γυρο του φωταγωγου σε ενα τοιχο που αρχιζε απο τον 3ο οροφο και εφτανε στο ισογειο στεγν αιματα στον τοιχο.
Συγνωμη αν σας κουραζω αλλα σ αυτη τη γκαλερι, επαθα πλακα!
Εχω να σας πω κι αλλα για τα εργα και τον τελειο ιδιοκτητη
Εφυγα απο εκει καταχαρουμενη!

Επομενη σταση ''Διαγωνισμος Ιδρυματος Φερναντο Μποτερο''
Σε ενα τεραστειο κτηριο, με πολλα εργα. Αυτα που με αγγιξαν περισσοτερο ηταν μια σειρα φωτογραφιες απο πορτραιτα μεγαλων σε ηλικια ατομων που πανω απο το κεφαλι τους εγραφε me κιμωλια... οταν ημουν μικρος ηθελα να γινω δασκαλος λ.χ. Η κουραση, η δυσαρεσκεια ηταν εμφανης στα προσωπα τους.
Το παιδικο ονειρο δεν εγινε ποτε πραγματικοτητα...
Κλισε η εκφραση αλλα δυστυχως, πραγματικοτητα για τη χωρα

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετική ιστορία! Περιμένω τη συνέχεια!

 

[NTINA]

Εξαιρετική αφήγηση!!!

Μπράβο Lucia!!!

 

[Lucia86]

Δρομος 114-94

Αυτος ο δρομος της Μπογκοτα, δεν εχει κινηση, ουτε ψηλα κτηρια... Εχει και παρκο με παπιες. Περιοχη λεφταδων
Ολοι λοιπον ειναι αραχτοι σε μια καρεκλα. Τρωνε, πινουν καφεδες, γελουν... Ξεγνοιασια. Ηρεμια. Εκει ειδα και την πρωτη μου Κολομβιανη ξανθια!
Σε αυτη την περιοχη παιζουν τα καλα εστιατορεια με live μουσικη τα βραδια στο γουστο του καθενος. Απο φαγητο ή καφε οτι τραβαει η ορεξη σας! Αργεντινικες μπριζολες και Κολομβιανικες. Τοπικο φαγητο, fussion, σουσι(;!!!). Τα παντα ειναι εδω, αλλα ειναι ακριβα.
Και παντου πολυ νοστιμα! Αλλα αξιζει να πας γιατι ξεφευγεις απο τους ρυθμους της πολης και δε νιωθεις οτι εισαι χωμενος σε μια τρυπα. Πας εκει για να δεις κοσμο και να σε δουν.
Τρεντι;

Ε,και; Πηγαινετε μονο για το φαγητο λοιπον!

 

[xenos]

trendy!!!
Mπραβο lucia μια χαρα τα πας.
Περιμενω την συνεχεια..........με λεπτομεριες