Κολομβία Κολομβία- Η Επιστροφή

[Lucia86]

Το πρωι φαγαμε πρωινο στην αυλη του ξενοδοχειου.
Φυγαμε με προορισμο μας το κεντρο για συλλογη πληροφοριων για τα δρωμενα της πολης...
Μας ειπαν στο ξενοδοχειο οτι στην πλατεια Μποτερο θα μας εβρισκαν τα παντα και με περισσοτερες λεπτομεριες απ οτι στην υποδοχη.
Εχουν κατι σα βαση δεδομενων απ οτι καταλαβα. Ενα γενικο ticket house που περιλαμβανει και ξενοδοχεια.
Αλλα μας ειπαν να μη παμε για τι ειναι επικινδυνα και αν ηταν να παμε να αποφυγουμε οπωσδηποτε 2 συγκεκριμενους δρομους και μια περιοχη.
Κυριακη παλι...

Για να παμε πηραμε το μετρο
Ναι ναι
Καλα διαβασατε μετρο
Ολοκαινουριο, πεντακαθαρο, με πολυ συχνα δρομολογια και διασχιζει την πολη απ ακρη σ ακρη.
Απο τα πολυ πλουσια, στα πολυ φτωχα σπιτια.
Απο την εξοχη, στα εργοστασια ρουχων
Με το ιδιο εισητηριο του μετρο μπορεις να μπεις στο τελεφερικ και αυτο καναμε
Χρησιμοποιειται σα κανονικο μεταφορικο μεσο απο τους ανθρωπους καθως δε χανουν χρονο σε αλλαγη στασης και ειναι πιο γρηγορο
Τα τελεφερικ ειναι σε πρωην επικινδυνες περιοχες- τωρα δεν ανοιγει ουτε μυτη
H θεα σου κοβει την ανασα σε στεναχωρει ειναι αναμεικτα τα συναισθηματα
Ανεβηκε τοσο πολυ που βουλωσαν τα αυτια μου

και στην κορυφη ενα αρχιτεκτονικο θαυμα και δωρο για τα παιδια
η βιβλιοθηκη Espana του Giancarlo Mazzanti

Γυρισαμε πισω και μπηκαμε στο σταθμο επιστροφης
Δεν πληρωνεις εισητηριο αν δε βγεις απο το σταθμο
Οποτε παλι πισω...
Και κατεβηκαμε στο κεντρο

Τη βολτα που καναμε τη λενε ''η βολτα του φτωχου''
Πολλα ατομα που δεν εχουν χρηματα να πανε καπου την οικογενοια για φαγητο η βολτα παιρνουν τα παιδια και τη συζυγο και πανε βολτα με το τελεφερικ. Η απο τη μια ακρη της πολης στη αλλη. Εμεις στην καμπινα, μπηκαμε με ενα ζευγαρακι που εκανε αυτη τη βολτα.
Φαινοντουσαν πολυ χαρουμενοι
Ειχαν μαζι και το φαγητο τους
Συνεχισαν προς την εξοχη

Πλατεια Μποτερο ηαλλιως κεντρο

ΤΟ ΛΑΘΟΣ
Και παλι ψυχη δε κυκλοφορουσε στο δρομο
Υποπτες φατσες και ησυχια
Ουτε μισο αυτοκινητο ετσι για δειγμα
και επειδη δε τα παμε καλα με τους χαρτες περασαμε ακριβως απο την περιοχη που μας ειπαν να μη παμε
Καλυτερα να περασεις παντως παρα να βγαλεις το χαρτη
Βγαινοντας απο εκει βρηκαμε την πλατεια Μποτερο
Κανουμε 2 βηματα-νομιζουμε οτι εχει τελειωσει η γκαντεμια- και αρχιζει να βρεχει
Βγαινοντας εχουμε μαζεψει ενα σωρο κοσμο γυρω μας
Ωραιιιιια

Κυρια λεφτα Κυρια να χαιρεσαι το παιδι σου Οχι θα της πω τη μοιρα της
Μπλα μπλα μπλα ΜΠΛΑ
Αρχισαν να τσακωνονται μεταξυ τους για το ποιος μας ειδε πρωτος(!)
Τα νευρα μου
Ερχεται ο απο μηχανης θεος μας
Ενα γερακος στην ιδια αθλια κατασταση με τους αλλους τους εβαλε στη θεση τους
Τους εξηγησε οτι δε θα τους δωσουμε τιποτα γιατι δε κανουν οι ιδιοι τιποτα για τον εαυτο τους
Ναιιιιιι δε θα μπορουσα να το θεσω καλυτερα!
Εκανε το λαθος μια τυπισα και ειπε
''Εσυ ομως εισαι καλη κοπελα και θα μου δωσεις λεφτα ε;'' Νοηματα απο τη μαμα να μη μιλησω...
Της πεταξα ενα οχι με απαισιο τονο και την ιδια στιγμη τους εβαλε παλι τις φωνες ο γερακος και τους διαλυσε απο γυρω μας
Ουφφφφφφ!

Στο ticket house η κοπελα ειχε χαζεψει.
Τι να γινει ομως;
Μας ειπε τι παιζει και προτεινε να παμε αμεσως απεναντι στο μουσειο της Αντιοχειας Antioquia, για να δουμε τα εκθεματα και μας ειπε οτι δε θα μπορεσουμε να παμε στα αλλα παρκα γιατι απο τις 12 το πρωι και μετα θα βρεχει και τα παρκα ειναι ανοιχτα
Δυο παρκα που θυμαμαι ειναι το Παρκο Επιστημης και Τεχνολογιας με πειραματα που συμμετεχουν τα παιδια και το παρκο των Ξυπολυτων ποδιων. Παρκο που χρησιμοποιεις τις αισθησεις σου.
Στεναχωρηθηκα πιστευοντας οτι θα τρεχω απο το ενα μουσειο στο αλλο
Καμμια σχεση!


Μια φωτο της βιβλιοθηκης απο το Ιντερνετ δυστυχως δεν ειχε πηγη...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lthanos]

Η εισαγωγή μου δίνει την αίσθηση ότι θα απολαύσουμε μία υπέροχη αφήγηση και μάλιστα, από κάποια που γνωρίζει καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Περιμένω τη συνέχεια

 

[Lucia86]

Μπογκοτα

Η Μπογκοτα ειναι μια πολη που δε την ξεχνας ευκολα. Θυμομουν τα γκρι κτιρια, το μουντο καιρο, τη ρυπανση... Τα παντα. Μας ειχαν πει οτι η Κολομβια εχει αλλαξει, ριχνουν λεφτα για στις πολεις και αναστυλωνεται αυτη η ομορφη, αλλα ταλαιπωρημενη χωρα.

Κατι τετοιο στην πρωτευουσα δε φαινεται με τιποτα. Βλεπω το χαος γυρω μου (αμαξια, φασαρια, βρωμια) και απογοητευομαι ως συνηθως.

Κοιμαμαι και ελπιζω οτι την επομενη μερα δε θα μου ζητησουν να παω στην εκκλησια. Ειχα τα προβληματα μου (βλ. τζετ λαγκ), ειχα να σκεφτομαι και αν θα με συρουν ''στον οικο του Κυριου''.

Το πρωι ανακοινωνω οτι θελω να παω βολτα για να ''ξεπιαστω'', με παραπεμπουν στο κοντινο ασφαλες παρκο της γειτονιας. Εξηγω, οτι πρεπει να κατατοπιστω. Πιανει το μηνυμα η μαμα και κανονιζει να παμε στο κεντρο! Γιουπιιι!! Δεν εχει εκκλησια!!! Ο θειος μου ειναι πολυ αυστηρος κι επειδη φοβαται μη μας κλεψουν εχει πεσει τρελη τρομοκρατια. Προσεχε, μη το ενα μη το αλλο κλπ. Τελικα ηρθε και η μεγαλη ξαδερφη μαζι...

Στην Κολομβια οι περιοχες χωριζονται σε τομεις-ταξεις, δε ξερω πως να το εκφρασω! Τεσπα, οποιος μενει στον 7 εχει πολλα λεφτα και οποιος στον 1 δεν εχει. Ανεπισημα υπαρχει 0 και -1. Εμεις θα πηγαιναμε απο μια περιοχη 6 σε μια περιοχη 2, στο Μονσερατε το ψηλοτερο σημειο της πολης.
Εχω ντυθει επισημα για την 1η εξοδο στην πολη. Τα ρουχα μου δε διεφεραν σε τιποτα απο των ανθρωπων που ζουν στο δρομο. Αν δεν ημουν ψηλη και δεν ειχα απο πισω μου και 2 πανικοβλητες χαζες με ματια γαριδα, δε θα καταλαβαινες διαφορα ! Μου αρεσει πολυ και δε νιωθω απειλη!
Βρηκαμε ενα υπαιθριο παζαρι με μεταχειρισμενα πραγματα! Παραδεισος! Ενα σωρο μπιχλιμπιδια σε κακη κατασταση,αλλα σπανια πια. Μπιμπελο, φωτογραφικες μηχανες, ραδιοφωνα, βιβλια, παιδικα βιβλια, βαζα, δαχτυλιθρες, ανταλλακτικα για ραφτομηχανες. Πραγματα που δε τα ειχα ξαναδει, οργανωμενα κι οσο πιο νοικοκυρεμενα γινοταν.

Στο Μονσερατε ανεβαινεις με τρενακι η με τελεφερικ. Και τα δυο ειναι πολυ περιποιημενα και φαινεται ολη η πολη. Απο τη μια μερια η πολη λοιπον... Απο την αλλη δασος! Εκει πανω καταλαβα και ποσο μεγαλη ειναι η Μπογκοτα. 10.000.000 ανθρωποι! Οσο ολη η Ελλαδα!
Στην κορυφη του λοφου ειναι μια εκκλησια, οπου οι ανθρωποι κατα τη διαρκεια της λειτουργιας κρατουν μικρα κιτρινα και ασπρα ανθρωπακια... Τιγκα ο ναος.
Ξαφνικα ζαλιιιιζομαι.... Η Μπογκοτα με ''χαλαει'' πολυ. Καταληξαμε οτι φταει το υψομετρο κι οτι για χαρη μου πρεπει να παρουμε πιο χαλαρα τη βολτα.

Το ιστορικο κεντρο της πολης η Καντελερια ειναι αποικιακου στυλ. Ισπανικου τεσπα! Ομορφα σπιτακια σε εντονα χρωματα, ολα φρεσκοβαμμενα αφου οι γκραφιταδες ζωγραφιζουν παντου. Υπαρχει ενας ακυρηχτος πολεμος αναμεσα στις ομαδες γκραφιτι και τους καταστηματαρχες. Επισης ολα ειναι πεντακαθαρα. Καθως ηταν Κυριακη δεν υπηρχε καθολου κοσμος. Περπατουσαμε μονες μας στους δρομους, σπανια βρισκαμε καποιον.
Ο τρομος στα ματια της ΞΑ. Φαγαμε μεσημεριανο λοιπον και σπιτι αμεσως...

Την επομενη μερα ξεραμε οτι κανεις φοβιτσιαρης δεν επρεπε να ακολουθησει στην αναζητηση των γκαλερι και των μουσειων!

 

[marigoula]

Καταπληκτική ιστορία Lucia. Μας ταξίδεψες πάλι!!!

 

[go2dbeach]

Viva Colombiaaa!
Εγω δεν μπορω να περιμενω τη συνεχεια , τρωω τα νυχια μου απο αγωνια!
Ευχαριστω Lucia86

 

[Defkalion]

Σούπερ ακούγεται. Αυτό με τις γκάλερυ και τα μουσεία μου φαίνεται αρκετά μυστήριο! Περιμένω τη συνέχεια

 

[StellAnna]

Λουσία, μου κάνεις μεγάλη χαλάστρα. Εκεί που είχα αποφασίσει Αργεντινή, με την πανέμορφη αφήγησή σου με σπρώχνεις σε άλλα μονοπάτια
Να είσαι καλά, και άσε με εμένα να τσουλουφρίζομαι....

 

[Lucia86]

Το πρωι βρηκα απο εφημεριδες τις εκθεσεις που τρεχουν στην πολη. Αποφασισα σε ποιες θα παω κι ο θειος εβγαλε με ποια σειρα θα τις δω για να μη χανουμε χρονο στις μετακινησεις.

Το βασικο μεσο μεταφορας μας στην Μπογκοτα ηταν τα λεωφορεια. Διαφορων μεγεθων χρωματων και σχηματων. Καταλαβαινες που πας απο τις χαρτινες ταμπελες, που ελεγαν το τερμα και απο ποια οδο θα περασουν. <---- Εγω ειμαι αυτη. Δεν καταλαβαινα τιποτα
Ενω η μαμα μου χανεται σε καθε εκδρομη με το αυτοκινητο, στη χωρα της δε χανεται ποτε!
Αλλα μη νομιζετε, χαθηκαμε για λιγο. Ετσι ανακαλυψαμε το Αστεροσκοπειο (ανοιχτο μονο τις Τριτες για το κοινο), την Αρενα των ταυρομαχιων της Μπογκοτα και το παρκο των ταυρομαχων, που ευτυχως μας οδηγησε και στο δρομο των γκαλερι.

Ανακαλυπτουμε την πιο κλασικη πρωτα. Του κυριου Pedro Nel Gomes με την ομονυμη γκαλερι. Γκαλερι- σπιτι του κυριου. Στο δευτερο οροφο εκθεση ζωγραφικης ''Ο Δρομος του Χρυσου'' ενος καλλιτεμνη απο το Μεντεγιν. Δε μπορω να εκφρασω αυτο που ειδα. Ηταν αφαιρετικο, χρησιμοποιουσε χρυσα χρωματα και γραμμες και ασπρες γραμμες και οβαλ σχηματα σε μαυρο φοντο.
Φιλικο αλλα αποστειρωμενο μερος

Απεναντι ακριβως, η γκαλερι ''Mundo''. Δεν ετρεχε εκθεση αλλα η υπευθυνη μας ανοιξε τις αιθουσες ακουγοντας οτι ερχομαστε απο Ελλαδα. Ηθελε να μου δειξει τα εργα που ειχαν μεινει απο την τελευταια εκθεση της με θεμα: νεοι καλλιτεχνες της Κολομβιας. Εβγαλε ανακοινωση στο Ιντερνετ και στις σχολες καλων τεχνων κοιταξε τα εργα ενα ενα και επισκεφτηκε οσους την ενδιεφεραν προσωπικα. Σπανια αυτη η κινηση απο την αρχη μεχρι το τελος... Οι νεοι χρησιμοποιουν εντονα χρωματα. Αναφερονται σε κοινωνικες καταστασεις και προβληματα. Σε προβληματιζουν η σε κανουν να γελας με τον κυνισμο τους.

Παρακατω τωρα, ενα παλιο γκρι κτηριο που μονο το κουδουνι λεει ''γκαλερι ταδε''
Ανοιγουμε τη σιδερενια πορτα και νιωθουμε και οι 2 οτι μπηκαμε στο σπιτι του Κομη Δρακουλα της εποχης μας... Ακριβως μπροστα παρα πολλα σκαλια. Παντου μπετο. Λιγα φωτα. Ambient μουσικη. Και πουθενα ανθρωπινη φωνη! Αρχιζω να ανεβαινω τα σκαλακια και ξεπεταγεται ενας μαυρος 2 μετρα με ξυρισμενο κεφαλι και ενα... τεραστειο χαμογελο!
Μας λεει οτι αρχιζουμε απο οπου θελουμε κανουμε οτι θελουμε ρωταμε οτι θελουμε...
Βιντεο σε παλια οθονη τηλεορασης που εδειχνε πολλα προσωπα εγκλωβισμενα στην οθονη. Προσπαθουσαν να ξεκολλησουν αλλα ενοχλουσαν το διπλανο τους, πιεζοταν πιο πολυ αυτοι που ηταν στις γωνιες. Περα- δωθε ολοι, σπρωξιμο, ηρεμια. Καταλαβαιναν οτι δε μπορουν να φυγουν. Μετα καποιος αλλος δοκιμαζε να φυγει...τα ιδια...
Κανοντας το γυρο του φωταγωγου σε ενα τοιχο που αρχιζε απο τον 3ο οροφο και εφτανε στο ισογειο στεγν αιματα στον τοιχο.
Συγνωμη αν σας κουραζω αλλα σ αυτη τη γκαλερι, επαθα πλακα!
Εχω να σας πω κι αλλα για τα εργα και τον τελειο ιδιοκτητη
Εφυγα απο εκει καταχαρουμενη!

Επομενη σταση ''Διαγωνισμος Ιδρυματος Φερναντο Μποτερο''
Σε ενα τεραστειο κτηριο, με πολλα εργα. Αυτα που με αγγιξαν περισσοτερο ηταν μια σειρα φωτογραφιες απο πορτραιτα μεγαλων σε ηλικια ατομων που πανω απο το κεφαλι τους εγραφε me κιμωλια... οταν ημουν μικρος ηθελα να γινω δασκαλος λ.χ. Η κουραση, η δυσαρεσκεια ηταν εμφανης στα προσωπα τους.
Το παιδικο ονειρο δεν εγινε ποτε πραγματικοτητα...
Κλισε η εκφραση αλλα δυστυχως, πραγματικοτητα για τη χωρα

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετική ιστορία! Περιμένω τη συνέχεια!

 

[NTINA]

Εξαιρετική αφήγηση!!!

Μπράβο Lucia!!!

 

[Lucia86]

Δρομος 114-94

Αυτος ο δρομος της Μπογκοτα, δεν εχει κινηση, ουτε ψηλα κτηρια... Εχει και παρκο με παπιες. Περιοχη λεφταδων
Ολοι λοιπον ειναι αραχτοι σε μια καρεκλα. Τρωνε, πινουν καφεδες, γελουν... Ξεγνοιασια. Ηρεμια. Εκει ειδα και την πρωτη μου Κολομβιανη ξανθια!
Σε αυτη την περιοχη παιζουν τα καλα εστιατορεια με live μουσικη τα βραδια στο γουστο του καθενος. Απο φαγητο ή καφε οτι τραβαει η ορεξη σας! Αργεντινικες μπριζολες και Κολομβιανικες. Τοπικο φαγητο, fussion, σουσι(;!!!). Τα παντα ειναι εδω, αλλα ειναι ακριβα.
Και παντου πολυ νοστιμα! Αλλα αξιζει να πας γιατι ξεφευγεις απο τους ρυθμους της πολης και δε νιωθεις οτι εισαι χωμενος σε μια τρυπα. Πας εκει για να δεις κοσμο και να σε δουν.
Τρεντι;

Ε,και; Πηγαινετε μονο για το φαγητο λοιπον!

 

[xenos]

trendy!!!
Mπραβο lucia μια χαρα τα πας.
Περιμενω την συνεχεια..........με λεπτομεριες