Κολομβία Κολομβία- Η Επιστροφή

[Lucia86]

Η αλλιως Μουσειο Μποτερο!

Παμε στην εισοδο. Μας λενε εισητηριο θα πληρωσετε στο πλαι.
Παραλιγο να τους κατηγορησω για κακη οργανωση μεχρι που ειδα μια ταμπελα...
Που ελεγε αποφασιζεις εσυ αν θα δωσει οχι εισητηριο αλλα δωρεα για το μουσειο και οτι ειναι 8000 πεσος κανονικο (κατι περισσοτερο απο 3 ευρω) και φοιτητες με πασο 4000 πεσος (ουτε 2 ευρω!). Ρωταμε ποιο εισητηριο να κοψουμε μας λεει
''να ο καταλογος, θα δωσετε οτι νομιζετε''
''Καλα. 8000 για τη μαμα, 4000 για μενα να... πασο... αλλα ειναι στα ελληνικα καλε μου..τινα κανω;''
'' Κανενα προβλημα'' λεει ''σε πιστευω. Περνα και να περασετε καλα''

Στη εισοδο ενας ψηλος ''στρογγυλος'' μουστακαλης αντρας ηταν στην εισοδο. Δε κοιταξε τα εισητηρια.
Πολυ ευγενικος μας προτεινε να παμε πανω αμεσως στη συλλογη Μποτερο και να δουμε το μουσειο απο πανω προς τα κατω.

Μπαινουμε στην αιθουσα Μποτερο. Ειχα δει τα αγαλματα του αλλα ποτε πινακα του απο κοντα. Ειναι τεραστειοι. Εχουν πολυ ζωντανα χρωματα. Προσεχει ο ατιμος την καθε λεπτομερεια στα εργα του.
Καμια σχεση με τα βιβλια.... Καμια!

Παρενθεση (ξανα...)
Η επιλογη και το στησιμο των εργων εγινε αποκλειστικα απο τον Μποτερο.
Ο ιδιος απαιτησε να στεγαστουν τα εργα του σε πιο συγχρονο κτηριο και συνχρηματοδοτησε το υπαρχον κτηριο. Θελησε να δωρησει και μερικα απο τα περηφημα χοντρα γλυπτα του 50 στν αριθμο. Οι υπευθυνοι γκρεμισαν ενα εμπορικο κεντρο και εκαναν χωρο για την πλατεια Μποτερο.
Ολα αυτα, κολλητα στην πιο επικινδυνη περιοχη του Μεντεγιν (ναρκωτικα, αστεγοι, πορνες ). Το Μουσειο ειναι ενας τροπος εξυγιανσης της περιοχης. Ενα πολιτιστικο κεντρο εκει που χρειαζεται. Στο μουσειο λειτουργουν προγραμματα απεξαρτησης, βοηθειας αστεγων και απορων παιδιων. Τους δειχνουν τον αλλο δρομο. Θεραπεια μεσω τεχνης.
Δε ξερω αλλο μουσει να υλοποιει τετοια προγραμματα και μαλιστα με τοσο ακραιες περιπτωσεις.
Δε προσπαθουν να κρυψουν τα κακως κειμενα τους αλλα να φερουν τον τουριστα και τον πλουσιο που παει για εκδηλωση στο μουσειο πιο κοντα στο ''ασχημο'' προσωπο της χωρας αυτης
Οχι χωρια... Ολοι μαζι!
Αυτο φανηκε και στα εισητηρια οπου οι ανθρωποι που ειναι απο φτωχες ταξεις δεν ειναι υποχρεωμενοι να πληρωσουν εισητηριο. Πως το αποδεικνυουν; Τους καταλαβαινει το ταμειο και η υποδοχη καθως κι εκεινοι προερχονται απο τις ιδιες γειτονιες. Στις δουλειες που δε χρειαζονται ειδικευση προσλαμβανουν ατομα μονο απο εκει!

Κλεινω συνεχιζω

Βλεπουμε και εχουν περασει 5 ωρες
Μας βλεπει ο μουστακας λιωμα και μπερδεμενες- εμοιαζε να μη τελειωνει ποτε- και ρωταει χαμογελαστος τι συμβαινει... Του λεμε εμεις οτι ειναι παρα πολλα και οτι δε προλαβαινουμε να δουμε τα παντα. Βλεπω καποια εργα και ΔΕ καταλαβαινω! Και οτι υπαρχει και αλλο μουσειο (σγχρονης τεχνης) κι αυτο ετσι ειναι;;;!!!!!
Εδω ειμαστε οι καλυτεροι, λεει.
Κι επειδη ειμαστε οι καλυτεροι, ελατε παλι αυριο να δειτε τη συνεχεια, χωρις να πληρωσετε εισητηριο κι αφου εχεις αποριες για το μουσειο θα κλεισω ενα ραντεβου με την υπευθυνη των συλλογων, να σου πει οτι θελεις.
Ααααααα πριβε μαθημα!

Υπεροχο Μουσειο

Εχει και συνεχεια για το τι μου ειπε η υπευθυνη
γιατι εγινε το μουσειο
Γιατι εκει, πως συντηρειται
Κυριως μου εδωσε να καταλαβω το σκεπτικο των ανθρωπων και το οραμα τους για την πολη
Μιλαω πολυ για το Μεντεγιν, ε;
Στροφη 180 μοιρες εκαναν και μαλιστα πανε απο το καλο στο καλυτερο με ιλιγγιωδη ταχυτητα!
Τους θαυμαζω
Ειναι προτυπο για καθε κοινωνια
που θελει αλλαγες
Ισως και για τη δικια μας

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15

First Προηγούμενη 15 of 15

Go to chapter

Go

[Lthanos]

Η εισαγωγή μου δίνει την αίσθηση ότι θα απολαύσουμε μία υπέροχη αφήγηση και μάλιστα, από κάποια που γνωρίζει καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Περιμένω τη συνέχεια

 

[Lucia86]

Μπογκοτα

Η Μπογκοτα ειναι μια πολη που δε την ξεχνας ευκολα. Θυμομουν τα γκρι κτιρια, το μουντο καιρο, τη ρυπανση... Τα παντα. Μας ειχαν πει οτι η Κολομβια εχει αλλαξει, ριχνουν λεφτα για στις πολεις και αναστυλωνεται αυτη η ομορφη, αλλα ταλαιπωρημενη χωρα.

Κατι τετοιο στην πρωτευουσα δε φαινεται με τιποτα. Βλεπω το χαος γυρω μου (αμαξια, φασαρια, βρωμια) και απογοητευομαι ως συνηθως.

Κοιμαμαι και ελπιζω οτι την επομενη μερα δε θα μου ζητησουν να παω στην εκκλησια. Ειχα τα προβληματα μου (βλ. τζετ λαγκ), ειχα να σκεφτομαι και αν θα με συρουν ''στον οικο του Κυριου''.

Το πρωι ανακοινωνω οτι θελω να παω βολτα για να ''ξεπιαστω'', με παραπεμπουν στο κοντινο ασφαλες παρκο της γειτονιας. Εξηγω, οτι πρεπει να κατατοπιστω. Πιανει το μηνυμα η μαμα και κανονιζει να παμε στο κεντρο! Γιουπιιι!! Δεν εχει εκκλησια!!! Ο θειος μου ειναι πολυ αυστηρος κι επειδη φοβαται μη μας κλεψουν εχει πεσει τρελη τρομοκρατια. Προσεχε, μη το ενα μη το αλλο κλπ. Τελικα ηρθε και η μεγαλη ξαδερφη μαζι...

Στην Κολομβια οι περιοχες χωριζονται σε τομεις-ταξεις, δε ξερω πως να το εκφρασω! Τεσπα, οποιος μενει στον 7 εχει πολλα λεφτα και οποιος στον 1 δεν εχει. Ανεπισημα υπαρχει 0 και -1. Εμεις θα πηγαιναμε απο μια περιοχη 6 σε μια περιοχη 2, στο Μονσερατε το ψηλοτερο σημειο της πολης.
Εχω ντυθει επισημα για την 1η εξοδο στην πολη. Τα ρουχα μου δε διεφεραν σε τιποτα απο των ανθρωπων που ζουν στο δρομο. Αν δεν ημουν ψηλη και δεν ειχα απο πισω μου και 2 πανικοβλητες χαζες με ματια γαριδα, δε θα καταλαβαινες διαφορα ! Μου αρεσει πολυ και δε νιωθω απειλη!
Βρηκαμε ενα υπαιθριο παζαρι με μεταχειρισμενα πραγματα! Παραδεισος! Ενα σωρο μπιχλιμπιδια σε κακη κατασταση,αλλα σπανια πια. Μπιμπελο, φωτογραφικες μηχανες, ραδιοφωνα, βιβλια, παιδικα βιβλια, βαζα, δαχτυλιθρες, ανταλλακτικα για ραφτομηχανες. Πραγματα που δε τα ειχα ξαναδει, οργανωμενα κι οσο πιο νοικοκυρεμενα γινοταν.

Στο Μονσερατε ανεβαινεις με τρενακι η με τελεφερικ. Και τα δυο ειναι πολυ περιποιημενα και φαινεται ολη η πολη. Απο τη μια μερια η πολη λοιπον... Απο την αλλη δασος! Εκει πανω καταλαβα και ποσο μεγαλη ειναι η Μπογκοτα. 10.000.000 ανθρωποι! Οσο ολη η Ελλαδα!
Στην κορυφη του λοφου ειναι μια εκκλησια, οπου οι ανθρωποι κατα τη διαρκεια της λειτουργιας κρατουν μικρα κιτρινα και ασπρα ανθρωπακια... Τιγκα ο ναος.
Ξαφνικα ζαλιιιιζομαι.... Η Μπογκοτα με ''χαλαει'' πολυ. Καταληξαμε οτι φταει το υψομετρο κι οτι για χαρη μου πρεπει να παρουμε πιο χαλαρα τη βολτα.

Το ιστορικο κεντρο της πολης η Καντελερια ειναι αποικιακου στυλ. Ισπανικου τεσπα! Ομορφα σπιτακια σε εντονα χρωματα, ολα φρεσκοβαμμενα αφου οι γκραφιταδες ζωγραφιζουν παντου. Υπαρχει ενας ακυρηχτος πολεμος αναμεσα στις ομαδες γκραφιτι και τους καταστηματαρχες. Επισης ολα ειναι πεντακαθαρα. Καθως ηταν Κυριακη δεν υπηρχε καθολου κοσμος. Περπατουσαμε μονες μας στους δρομους, σπανια βρισκαμε καποιον.
Ο τρομος στα ματια της ΞΑ. Φαγαμε μεσημεριανο λοιπον και σπιτι αμεσως...

Την επομενη μερα ξεραμε οτι κανεις φοβιτσιαρης δεν επρεπε να ακολουθησει στην αναζητηση των γκαλερι και των μουσειων!

 

[marigoula]

Καταπληκτική ιστορία Lucia. Μας ταξίδεψες πάλι!!!

 

[go2dbeach]

Viva Colombiaaa!
Εγω δεν μπορω να περιμενω τη συνεχεια , τρωω τα νυχια μου απο αγωνια!
Ευχαριστω Lucia86

 

[Defkalion]

Σούπερ ακούγεται. Αυτό με τις γκάλερυ και τα μουσεία μου φαίνεται αρκετά μυστήριο! Περιμένω τη συνέχεια

 

[StellAnna]

Λουσία, μου κάνεις μεγάλη χαλάστρα. Εκεί που είχα αποφασίσει Αργεντινή, με την πανέμορφη αφήγησή σου με σπρώχνεις σε άλλα μονοπάτια
Να είσαι καλά, και άσε με εμένα να τσουλουφρίζομαι....

 

[Lucia86]

Το πρωι βρηκα απο εφημεριδες τις εκθεσεις που τρεχουν στην πολη. Αποφασισα σε ποιες θα παω κι ο θειος εβγαλε με ποια σειρα θα τις δω για να μη χανουμε χρονο στις μετακινησεις.

Το βασικο μεσο μεταφορας μας στην Μπογκοτα ηταν τα λεωφορεια. Διαφορων μεγεθων χρωματων και σχηματων. Καταλαβαινες που πας απο τις χαρτινες ταμπελες, που ελεγαν το τερμα και απο ποια οδο θα περασουν. <---- Εγω ειμαι αυτη. Δεν καταλαβαινα τιποτα
Ενω η μαμα μου χανεται σε καθε εκδρομη με το αυτοκινητο, στη χωρα της δε χανεται ποτε!
Αλλα μη νομιζετε, χαθηκαμε για λιγο. Ετσι ανακαλυψαμε το Αστεροσκοπειο (ανοιχτο μονο τις Τριτες για το κοινο), την Αρενα των ταυρομαχιων της Μπογκοτα και το παρκο των ταυρομαχων, που ευτυχως μας οδηγησε και στο δρομο των γκαλερι.

Ανακαλυπτουμε την πιο κλασικη πρωτα. Του κυριου Pedro Nel Gomes με την ομονυμη γκαλερι. Γκαλερι- σπιτι του κυριου. Στο δευτερο οροφο εκθεση ζωγραφικης ''Ο Δρομος του Χρυσου'' ενος καλλιτεμνη απο το Μεντεγιν. Δε μπορω να εκφρασω αυτο που ειδα. Ηταν αφαιρετικο, χρησιμοποιουσε χρυσα χρωματα και γραμμες και ασπρες γραμμες και οβαλ σχηματα σε μαυρο φοντο.
Φιλικο αλλα αποστειρωμενο μερος

Απεναντι ακριβως, η γκαλερι ''Mundo''. Δεν ετρεχε εκθεση αλλα η υπευθυνη μας ανοιξε τις αιθουσες ακουγοντας οτι ερχομαστε απο Ελλαδα. Ηθελε να μου δειξει τα εργα που ειχαν μεινει απο την τελευταια εκθεση της με θεμα: νεοι καλλιτεχνες της Κολομβιας. Εβγαλε ανακοινωση στο Ιντερνετ και στις σχολες καλων τεχνων κοιταξε τα εργα ενα ενα και επισκεφτηκε οσους την ενδιεφεραν προσωπικα. Σπανια αυτη η κινηση απο την αρχη μεχρι το τελος... Οι νεοι χρησιμοποιουν εντονα χρωματα. Αναφερονται σε κοινωνικες καταστασεις και προβληματα. Σε προβληματιζουν η σε κανουν να γελας με τον κυνισμο τους.

Παρακατω τωρα, ενα παλιο γκρι κτηριο που μονο το κουδουνι λεει ''γκαλερι ταδε''
Ανοιγουμε τη σιδερενια πορτα και νιωθουμε και οι 2 οτι μπηκαμε στο σπιτι του Κομη Δρακουλα της εποχης μας... Ακριβως μπροστα παρα πολλα σκαλια. Παντου μπετο. Λιγα φωτα. Ambient μουσικη. Και πουθενα ανθρωπινη φωνη! Αρχιζω να ανεβαινω τα σκαλακια και ξεπεταγεται ενας μαυρος 2 μετρα με ξυρισμενο κεφαλι και ενα... τεραστειο χαμογελο!
Μας λεει οτι αρχιζουμε απο οπου θελουμε κανουμε οτι θελουμε ρωταμε οτι θελουμε...
Βιντεο σε παλια οθονη τηλεορασης που εδειχνε πολλα προσωπα εγκλωβισμενα στην οθονη. Προσπαθουσαν να ξεκολλησουν αλλα ενοχλουσαν το διπλανο τους, πιεζοταν πιο πολυ αυτοι που ηταν στις γωνιες. Περα- δωθε ολοι, σπρωξιμο, ηρεμια. Καταλαβαιναν οτι δε μπορουν να φυγουν. Μετα καποιος αλλος δοκιμαζε να φυγει...τα ιδια...
Κανοντας το γυρο του φωταγωγου σε ενα τοιχο που αρχιζε απο τον 3ο οροφο και εφτανε στο ισογειο στεγν αιματα στον τοιχο.
Συγνωμη αν σας κουραζω αλλα σ αυτη τη γκαλερι, επαθα πλακα!
Εχω να σας πω κι αλλα για τα εργα και τον τελειο ιδιοκτητη
Εφυγα απο εκει καταχαρουμενη!

Επομενη σταση ''Διαγωνισμος Ιδρυματος Φερναντο Μποτερο''
Σε ενα τεραστειο κτηριο, με πολλα εργα. Αυτα που με αγγιξαν περισσοτερο ηταν μια σειρα φωτογραφιες απο πορτραιτα μεγαλων σε ηλικια ατομων που πανω απο το κεφαλι τους εγραφε me κιμωλια... οταν ημουν μικρος ηθελα να γινω δασκαλος λ.χ. Η κουραση, η δυσαρεσκεια ηταν εμφανης στα προσωπα τους.
Το παιδικο ονειρο δεν εγινε ποτε πραγματικοτητα...
Κλισε η εκφραση αλλα δυστυχως, πραγματικοτητα για τη χωρα

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετική ιστορία! Περιμένω τη συνέχεια!

 

[NTINA]

Εξαιρετική αφήγηση!!!

Μπράβο Lucia!!!

 

[Lucia86]

Δρομος 114-94

Αυτος ο δρομος της Μπογκοτα, δεν εχει κινηση, ουτε ψηλα κτηρια... Εχει και παρκο με παπιες. Περιοχη λεφταδων
Ολοι λοιπον ειναι αραχτοι σε μια καρεκλα. Τρωνε, πινουν καφεδες, γελουν... Ξεγνοιασια. Ηρεμια. Εκει ειδα και την πρωτη μου Κολομβιανη ξανθια!
Σε αυτη την περιοχη παιζουν τα καλα εστιατορεια με live μουσικη τα βραδια στο γουστο του καθενος. Απο φαγητο ή καφε οτι τραβαει η ορεξη σας! Αργεντινικες μπριζολες και Κολομβιανικες. Τοπικο φαγητο, fussion, σουσι(;!!!). Τα παντα ειναι εδω, αλλα ειναι ακριβα.
Και παντου πολυ νοστιμα! Αλλα αξιζει να πας γιατι ξεφευγεις απο τους ρυθμους της πολης και δε νιωθεις οτι εισαι χωμενος σε μια τρυπα. Πας εκει για να δεις κοσμο και να σε δουν.
Τρεντι;

Ε,και; Πηγαινετε μονο για το φαγητο λοιπον!

 

[xenos]

trendy!!!
Mπραβο lucia μια χαρα τα πας.
Περιμενω την συνεχεια..........με λεπτομεριες