Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Περιεχόμενα
Η πτηση μεχρι την Αβανα ειναι ξεκουραστη αλλα χωρις υπνο αφου απο την υπερενταση τα ματια μου δεν κλεινουν. Ασε που ο διπλανος μου, ενας Ιταλος μεηλικας ηθελε με το ζορι σε εκεινη την πτηση να μπει στο flight club. Φοραω τα ακουστικα του iphone και τον ξεφοτονομαι ευκολα
Η γοητεια της παρακμης ειναι οι πρωτες λεξεις που μου ερχονται στο μυαλο μολις αντικριζω το κεντρο της Αβανα. Απεναντι απο το Υπουργειο Εσωτερικων καθηλωνομαι απο την τερατια και πασυγνωστη φωτογραφια του Τσε με το αστερι στο μετωπο.
Εκατονταδες φορες εχω δει αυτη την φωτογραφια, κατι αλλαζει ομως οταν αυτο γινεται στην πλατεια της Επανταστασης. Εχω καρφωσει το βλεμμα μου επανω του.
Ο Αργεντινος που δεν ειχε πατριδα στην συνειδηση ολων μας ομως ειναι Ο ΚΟΥΒΑΝΟΣ.
Ο επαναστατης-συμβολο, ο βαθια διεθνιστης που ο δυτικος πολιτισμος και η βιομηχανια του τον αποτυπωσε πανω σε μπλουζακια και κουπες καφε. Μονο χαρτι τουαλετας δεν εχουμε δει με την φατσα του Τσε. Παρολαυτα δεν εχει χασει σε τιποτα απο την ενταση και τον θαυμασμο που μας προκαλει καθε φορα που τον βλεπουμε. Τοσα χρονια μετα την επανασταση ο μυθος του ειναι ακομα ζωντανος. Ενας καλος φιλος, αριτσερος, λεει πως τον Τσε και νεκρο ακομα τον φοβουνται
Περπαταω προς το Καπητολιο στην εισοδο δεσποζει το χαλκινο αγαλμα 17 μετρων που αναπαριστα την Κουβανικη Δημοκρατια. Στην παραλιακη Μαλεκον θαυμαζω την αρχικεκτονικη των κτηριων, μου προκαλουν ομως μια θλιψη. Ξεθοργιασμενα, σχεδον εγκαταλελειμενα. Δεν ειμαι βεβαιη πως ειναι βρωμικα, ειμαι σιγουρη ομως πως δεν ειναι καθαρα.
Αμεσως μετα και ακομα φορτωμενη με τις αποσκευες ενα ταξι με μεταφερει στην Μιραμαρ.
Στην περιοχη αυτη πριν την επανασταση ζουσαν οι ευπορες οικογενειες στης Αβανα. Σημερα στεγαζεται εκει η ελληνικη πρεσβεια. Τρεχω μεσα και φωναζω την Σ. Το αυτηρο βλεμμα μιας υπαλληλου με επαναφερει στην ταξη, μαλλον εχω ξεχασει που βρισκομαι.
Ζηταω ευγενικα να ενημερωσουν την Σ. Πως την περιμενω. Δυο λεπτα μετα η παλια φιλη και συναδελφος των γονιων μου κατεβενει τρεχοντας τις σκαλες, με αγκαλιαζει και τα ματια της εχουν βουρκωσει. Οι ερωτηεις πεφτουν βροχη, ρωταει για τους γονεις μου, για τις σπουδες μου. Εχει να με δει 7 χρονια και οι ερωτησεις εχουν μαζευτει. Εσυ δεν θα με ρωτησεις τιποτα; Το εμπαργκο ποτε θα σταματησει; Σκαμε και δυο στα γελια και ανεβενουμε στο γραφειο να μιλησουμε με την ησυχια μας.
Φευγω απο την πρεσβεια πολυ χαρουμενη που ειδα την παλια μας φιλη και ψαχνω ενα μερος για να μεινω. Ενας Κουβανος που σηναντησα στο δρομο με πηγαινει στο σπιτι της Αμαντα. Η Αμαντα νοικιαζει ενα δωματιο στο σπιτι της σε πολυ καλη τιμη. Το σπιτι ειναι παλιο αλλα πολυ καθαρο. Της λεω πως δεν ξερω ποσο θα μεινω αλλα σιγουρα οχι λιγοτερο απο εναν μηνα. Συνφωνουμε και καθομαστε στην κουζινα να γνωριστουμε. Μετα απο λιγο ακουω κλαμα μωρου, η Αμ επιστρεφει απο το διπλανο δωματιο με εναν κουκλο.
Ενα χαριτωμενο αγορακι μολις 20 ημερων. Καθομαστε να φαμε και γελαει συνεχεια, στην αρχη με εκνευριζει αλλα σιγα σιγα το συνιθιζω. Τρωμε 2 κουταλιες ρυζι η καθεμια, εγω δεν πειναω αλλο, απορω ομως πως καταφερνει να θηλασει με τοσο λιγο που τρωει. Τον θυλαζεις τον μπεμπι την ρωταω. Ναι αλλα δεν εχω πολυ γαλα. Το κρατος με βοηθαει πολυ που μεγαλωνω το παιδι μονη μου αλλα και παλι τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα. Ακομα και αυτο το λεει γελαστα. Ειμαι πολυ κουρασμενη ομως και θελω να παω για υπνο.Θα σε ξυπναει πολλες φορες το βραδυ ο μικρος με το κλαμα του μου λεει την ωρα που μπαινουμε στο δωματιο. Κι εμενα τι με νοιαζει..Μηπως εγω το βραδυ θα ειμαι σπιτι;
Πηγαινω να ξεκουραστω 2-3 ωρες γιατι το βραδυ το ρουμι και η σαλσα με περιμενουν
Συνεχιζεται
Η γοητεια της παρακμης ειναι οι πρωτες λεξεις που μου ερχονται στο μυαλο μολις αντικριζω το κεντρο της Αβανα. Απεναντι απο το Υπουργειο Εσωτερικων καθηλωνομαι απο την τερατια και πασυγνωστη φωτογραφια του Τσε με το αστερι στο μετωπο.
Εκατονταδες φορες εχω δει αυτη την φωτογραφια, κατι αλλαζει ομως οταν αυτο γινεται στην πλατεια της Επανταστασης. Εχω καρφωσει το βλεμμα μου επανω του.
Ο Αργεντινος που δεν ειχε πατριδα στην συνειδηση ολων μας ομως ειναι Ο ΚΟΥΒΑΝΟΣ.
Ο επαναστατης-συμβολο, ο βαθια διεθνιστης που ο δυτικος πολιτισμος και η βιομηχανια του τον αποτυπωσε πανω σε μπλουζακια και κουπες καφε. Μονο χαρτι τουαλετας δεν εχουμε δει με την φατσα του Τσε. Παρολαυτα δεν εχει χασει σε τιποτα απο την ενταση και τον θαυμασμο που μας προκαλει καθε φορα που τον βλεπουμε. Τοσα χρονια μετα την επανασταση ο μυθος του ειναι ακομα ζωντανος. Ενας καλος φιλος, αριτσερος, λεει πως τον Τσε και νεκρο ακομα τον φοβουνται
Περπαταω προς το Καπητολιο στην εισοδο δεσποζει το χαλκινο αγαλμα 17 μετρων που αναπαριστα την Κουβανικη Δημοκρατια. Στην παραλιακη Μαλεκον θαυμαζω την αρχικεκτονικη των κτηριων, μου προκαλουν ομως μια θλιψη. Ξεθοργιασμενα, σχεδον εγκαταλελειμενα. Δεν ειμαι βεβαιη πως ειναι βρωμικα, ειμαι σιγουρη ομως πως δεν ειναι καθαρα.
Αμεσως μετα και ακομα φορτωμενη με τις αποσκευες ενα ταξι με μεταφερει στην Μιραμαρ.
Στην περιοχη αυτη πριν την επανασταση ζουσαν οι ευπορες οικογενειες στης Αβανα. Σημερα στεγαζεται εκει η ελληνικη πρεσβεια. Τρεχω μεσα και φωναζω την Σ. Το αυτηρο βλεμμα μιας υπαλληλου με επαναφερει στην ταξη, μαλλον εχω ξεχασει που βρισκομαι.
Ζηταω ευγενικα να ενημερωσουν την Σ. Πως την περιμενω. Δυο λεπτα μετα η παλια φιλη και συναδελφος των γονιων μου κατεβενει τρεχοντας τις σκαλες, με αγκαλιαζει και τα ματια της εχουν βουρκωσει. Οι ερωτηεις πεφτουν βροχη, ρωταει για τους γονεις μου, για τις σπουδες μου. Εχει να με δει 7 χρονια και οι ερωτησεις εχουν μαζευτει. Εσυ δεν θα με ρωτησεις τιποτα; Το εμπαργκο ποτε θα σταματησει; Σκαμε και δυο στα γελια και ανεβενουμε στο γραφειο να μιλησουμε με την ησυχια μας.
Φευγω απο την πρεσβεια πολυ χαρουμενη που ειδα την παλια μας φιλη και ψαχνω ενα μερος για να μεινω. Ενας Κουβανος που σηναντησα στο δρομο με πηγαινει στο σπιτι της Αμαντα. Η Αμαντα νοικιαζει ενα δωματιο στο σπιτι της σε πολυ καλη τιμη. Το σπιτι ειναι παλιο αλλα πολυ καθαρο. Της λεω πως δεν ξερω ποσο θα μεινω αλλα σιγουρα οχι λιγοτερο απο εναν μηνα. Συνφωνουμε και καθομαστε στην κουζινα να γνωριστουμε. Μετα απο λιγο ακουω κλαμα μωρου, η Αμ επιστρεφει απο το διπλανο δωματιο με εναν κουκλο.
Ενα χαριτωμενο αγορακι μολις 20 ημερων. Καθομαστε να φαμε και γελαει συνεχεια, στην αρχη με εκνευριζει αλλα σιγα σιγα το συνιθιζω. Τρωμε 2 κουταλιες ρυζι η καθεμια, εγω δεν πειναω αλλο, απορω ομως πως καταφερνει να θηλασει με τοσο λιγο που τρωει. Τον θυλαζεις τον μπεμπι την ρωταω. Ναι αλλα δεν εχω πολυ γαλα. Το κρατος με βοηθαει πολυ που μεγαλωνω το παιδι μονη μου αλλα και παλι τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα. Ακομα και αυτο το λεει γελαστα. Ειμαι πολυ κουρασμενη ομως και θελω να παω για υπνο.Θα σε ξυπναει πολλες φορες το βραδυ ο μικρος με το κλαμα του μου λεει την ωρα που μπαινουμε στο δωματιο. Κι εμενα τι με νοιαζει..Μηπως εγω το βραδυ θα ειμαι σπιτι;
Πηγαινω να ξεκουραστω 2-3 ωρες γιατι το βραδυ το ρουμι και η σαλσα με περιμενουν
Συνεχιζεται
Attachments
-
14,4 KB Προβολές: 194