Κούβα Κούβα.... Η γοητεία της παρακμής

[Lyda]

Φευγω....Καλα μην αργησεις ομως, μας περιμενει ο διευθηντης μου για φαγητο.
Οχι, δεν καταλαβες, φευγω, παω ταξιδι
Ποτε; Δεν ξερω. Συντομα
Που; Δεν ξερω
Γιατι? Δεν ξερω
Καλα, θα μας τρελανεις;
Ιουνιος 2006: Μολις εχω τελειωσει τις σπουδες μου, εχουμε βρει καινουργιο σπιτι με τον φιλο μου και παρακαλαω εναν εναν ανεξερετως ολους τους καθηγητες της σχολης μου να μου δωσουν μια ευκαιρεια και να με συμπεριλαβουν στην ομαδα τους.
Λιγες μερες μετα ενας καθηγητης μου "επιτρεπει" να να παρακολουθω την δουλεια του στην κλινικη, την ερευνα στο πανεπιστημιο και εχει αναλαβει να με με βοηθησει με το μεταπτυχιακο μου.
Ολα καλα λοιπον....Φαινομενικα...
Τον τελευταιο καιρο εχω αφοσιωθει στις σπουδες μου και εκτος απο κατι ολιγοημερα ταξιδακια στην Ευρωπη, εχω μαζευτει αρκετα.
Θυμαμαι τους στιχους ενος αγαπημενου μου τραγουδιου Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα' χω πια ξεχάσει, κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά: "Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει..." αλλα οπως φαινεται τελικα ο ανθρωπος δεν αλλαζει, ονειρευομαι και παλι μερη μακρινα και η προσμονη για αυτα που θα δω και θα ανακαλυψω με κανει να νιωθω πως θα κοπει η αναπνοη μου.
Ολοι με προειδοποιουν πως αν φυγω τωρα αυτο θα ειναι ισως το τελος της καριερας μου, της σχεσης μου και πολλα αλλα.
Εγω ομως ξερω πως εαν μεινω αυτο θα ειναι το τελος των ταξιδιων μου. Και ειναι πολυ νωρις ακομα γι αυτο.
Η αποφαση για τον προορισμο παρθηκε την αλλα μερα το μεσημερι. Δουλευω και ακουω ραδιοφωνο, αποροφημενη απο την δουλεια ακουω το θλυλικο πια Comantete Che Gevara
Μα πως δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα, ο δολοφονος επιτρεφει παντα στον τοπο του εγκληματος.
Η πρωτη μου φορα στην Κουβα ηταν οταν ημουν 4 χρονων. Μειναμε σχεδον 2,5 χρονια την Αβανα και θυμαιμαι πολυ λιγα πραγματα απο εκεινη την περιοδο.
Θυμαμαι ομως πολυ καθαρα τον μεγαλο κηπο του σπιτιου μας στην Miramar και τον φοβο που με επιανε καθε φορα που ανεβενα τις στενες και πολυ σκοτεινες σκαλες του υπεροχων κατα τα αλλα κτηριων της πολης.
Ελαχιτα θυμαμαι κι απο εκεινο το πρωι που ο Φιντελ εβγαζε εναν απο ιστορικους λογους του στην πλατεια της επαναστασης. Αυτο το εχω μεσα μου περισοτερο ως αισθηση παρα ως εικονα.
Αργοτερα και μακρια απο το πληθος που φωναζει συνθηματα υπερ του Καστρο, τρωμε το αγαπημενο μας παγωτο.
Μαμα αυτος ο κυριος ειναι καλος ή κακος; ρωταω εγω με παιδικη αφελεια. Σε αυτο αγαπη μου ουτε η ιστορια δεν θα μπορεσει να καταληξει.
Δεν καταλαβαινω και πολλα απο την απαντηση της αλλα ημουν πολυ απαχολημενη για να κατσω να σκασω κιολας
Επεστρεψα αλλες δυο φορες στην εφηβεια μου με φιλους, οταν καναμε εμεις την δικη μας επανασταση αλλα αργοτερα καταλαβα πως δεν πηρα και πολλα απο αυτες τις επισκεψεις μου στο νησι. Ισως γιατι ο ρομαντισμος της ηλικιας δεν με αφηνε να δω τα πραγματα καθαρα
Αυτη την φορα ομως ειμαι αποφασιμενη να παω τελειως εκτεθιμενη...να μην φιλτραρω τιποτα
Συνεχιζεται

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mariath]

Lyda είσαι ασταμάτητη και στα ταξίδια και στις ιστορίες. Μπράβο!

 

[vagantos]

Αλλη μια Κούβα των ονείρων και των αντιθέσεων ξεπροβάλλει..
We ΄ll stay tuned (που λεν και στην Κρήτη)

 

[Lyda]

Η πτηση μεχρι την Αβανα ειναι ξεκουραστη αλλα χωρις υπνο αφου απο την υπερενταση τα ματια μου δεν κλεινουν. Ασε που ο διπλανος μου, ενας Ιταλος μεηλικας ηθελε με το ζορι σε εκεινη την πτηση να μπει στο flight club. Φοραω τα ακουστικα του iphone και τον ξεφοτονομαι ευκολα


Η γοητεια της παρακμης ειναι οι πρωτες λεξεις που μου ερχονται στο μυαλο μολις αντικριζω το κεντρο της Αβανα. Απεναντι απο το Υπουργειο Εσωτερικων καθηλωνομαι απο την τερατια και πασυγνωστη φωτογραφια του Τσε με το αστερι στο μετωπο.
Εκατονταδες φορες εχω δει αυτη την φωτογραφια, κατι αλλαζει ομως οταν αυτο γινεται στην πλατεια της Επανταστασης. Εχω καρφωσει το βλεμμα μου επανω του.
Ο Αργεντινος που δεν ειχε πατριδα στην συνειδηση ολων μας ομως ειναι Ο ΚΟΥΒΑΝΟΣ.
Ο επαναστατης-συμβολο, ο βαθια διεθνιστης που ο δυτικος πολιτισμος και η βιομηχανια του τον αποτυπωσε πανω σε μπλουζακια και κουπες καφε. Μονο χαρτι τουαλετας δεν εχουμε δει με την φατσα του Τσε. Παρολαυτα δεν εχει χασει σε τιποτα απο την ενταση και τον θαυμασμο που μας προκαλει καθε φορα που τον βλεπουμε. Τοσα χρονια μετα την επανασταση ο μυθος του ειναι ακομα ζωντανος. Ενας καλος φιλος, αριτσερος, λεει πως τον Τσε και νεκρο ακομα τον φοβουνται


Περπαταω προς το Καπητολιο στην εισοδο δεσποζει το χαλκινο αγαλμα 17 μετρων που αναπαριστα την Κουβανικη Δημοκρατια. Στην παραλιακη Μαλεκον θαυμαζω την αρχικεκτονικη των κτηριων, μου προκαλουν ομως μια θλιψη. Ξεθοργιασμενα, σχεδον εγκαταλελειμενα. Δεν ειμαι βεβαιη πως ειναι βρωμικα, ειμαι σιγουρη ομως πως δεν ειναι καθαρα.


Αμεσως μετα και ακομα φορτωμενη με τις αποσκευες ενα ταξι με μεταφερει στην Μιραμαρ.
Στην περιοχη αυτη πριν την επανασταση ζουσαν οι ευπορες οικογενειες στης Αβανα. Σημερα στεγαζεται εκει η ελληνικη πρεσβεια. Τρεχω μεσα και φωναζω την Σ. Το αυτηρο βλεμμα μιας υπαλληλου με επαναφερει στην ταξη, μαλλον εχω ξεχασει που βρισκομαι.
Ζηταω ευγενικα να ενημερωσουν την Σ. Πως την περιμενω. Δυο λεπτα μετα η παλια φιλη και συναδελφος των γονιων μου κατεβενει τρεχοντας τις σκαλες, με αγκαλιαζει και τα ματια της εχουν βουρκωσει. Οι ερωτηεις πεφτουν βροχη, ρωταει για τους γονεις μου, για τις σπουδες μου. Εχει να με δει 7 χρονια και οι ερωτησεις εχουν μαζευτει. Εσυ δεν θα με ρωτησεις τιποτα; Το εμπαργκο ποτε θα σταματησει; Σκαμε και δυο στα γελια και ανεβενουμε στο γραφειο να μιλησουμε με την ησυχια μας.


Φευγω απο την πρεσβεια πολυ χαρουμενη που ειδα την παλια μας φιλη και ψαχνω ενα μερος για να μεινω. Ενας Κουβανος που σηναντησα στο δρομο με πηγαινει στο σπιτι της Αμαντα. Η Αμαντα νοικιαζει ενα δωματιο στο σπιτι της σε πολυ καλη τιμη. Το σπιτι ειναι παλιο αλλα πολυ καθαρο. Της λεω πως δεν ξερω ποσο θα μεινω αλλα σιγουρα οχι λιγοτερο απο εναν μηνα. Συνφωνουμε και καθομαστε στην κουζινα να γνωριστουμε. Μετα απο λιγο ακουω κλαμα μωρου, η Αμ επιστρεφει απο το διπλανο δωματιο με εναν κουκλο.
Ενα χαριτωμενο αγορακι μολις 20 ημερων. Καθομαστε να φαμε και γελαει συνεχεια, στην αρχη με εκνευριζει αλλα σιγα σιγα το συνιθιζω. Τρωμε 2 κουταλιες ρυζι η καθεμια, εγω δεν πειναω αλλο, απορω ομως πως καταφερνει να θηλασει με τοσο λιγο που τρωει. Τον θυλαζεις τον μπεμπι την ρωταω. Ναι αλλα δεν εχω πολυ γαλα. Το κρατος με βοηθαει πολυ που μεγαλωνω το παιδι μονη μου αλλα και παλι τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα. Ακομα και αυτο το λεει γελαστα. Ειμαι πολυ κουρασμενη ομως και θελω να παω για υπνο.Θα σε ξυπναει πολλες φορες το βραδυ ο μικρος με το κλαμα του μου λεει την ωρα που μπαινουμε στο δωματιο. Κι εμενα τι με νοιαζει..Μηπως εγω το βραδυ θα ειμαι σπιτι;
Πηγαινω να ξεκουραστω 2-3 ωρες γιατι το βραδυ το ρουμι και η σαλσα με περιμενουν
Συνεχιζεται

 

[varioAthens]

...αργείς Lyda... αργείς!

 

[Lyda]

Ξεκουαστη πια φευγω απο το σπιτι και περιπλανιεμαι στους δρομους της Αβανα, οι δρομοι ειναι γεματοι ζωη. Γυναικες καθονται εξω απο τα σπιτια τους και μιλανε δυνατα, καπνιζουν, γελανε, μαλωνουν, ολα γινονται δυνατα, με φασαρια. Μπαινω σε μπαρ και παραγγελνω ενα ρουμι. Στην σκηνη καμια 10αρια πολυ ομορφες κοπελες που δεν ηταν πανω απο 17 χρονων χορευουν ημιγυμνες, απο κατω μεσηλικες κατα βασην τουριστες κοιτανε αχορταγα τα κοριτσια. Το θεαμα ειναι τουλιχιστον χυδαιο γι αυτο πληρωνω και φευγω γρηγορα. Συνεχιζω την βολτα μου, η πολη ειναι οπως την θυμωμουν απο θεμα ασφαλειας. Παντου κυκλοφορουν πεζοι αστυνομικοι και πραγματικα δεν κινδυνευεις απο τιποτα.

Στους δρομους οι γυναικες που πουλανε ερωτα και οχι σεξ οπως εγραφε και ενας τουριστικος οδηγος, με αφηνουν να τις φωτογραφισω και ειναι πολυ φιλικες.
Λιγα μετρα που κατω ενας κουβανος θελει με το ζορι να με μαθει να χορευω σαλσα, αρχιζουμε τον χορο λοιπον στη μεση του δρομου. Στο τελος λαχανιασμενη και κουρασμενη απο το ωραιο μαθημα του δινω μερικα χρηματα, αυτος θιγμενος δεν τα παιρνει και το μονο που ζηταει ειναι να με συνοδευσει μεχρι την πορτα του κλαμπ. Το μαγαζι πολυ ωραιο, το ρουμι ρεει αφθονο και τα ποδια μου πια δεν με κρατανε απο τον χορο.

Κατεβαινω την παραλιακη λεωφορο Μαλεκον, παιρνω καφε και περιμενω την ανατολη
Ολα φαινονται τοσο διαφορετικα, απολανβανω την ησυχια και ομως η ενταση της πολης ειναι ακομα μεσα μου

 

[Zeta]

Μου αρέσει η περιγραφή που δίνεις για την Αβάνα. Ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Περιμενω την συνέχεια....

 

[go2dbeach]

Ευχαριστουμε για το χορο Lyda! Θελουμε συνεχεια απο Κουβα συντομα

 

[Lyda]

Την επομενη το μεσημερι ξυπναω με εναν βασανιστικο πονοκεφαλο, φτιαχνω καφε και καθομαι στην κουζινα. Ξυπναει και η Αμαντα, μου μιλαει για διαφορα αλλα εγω ακομα δεν εχω επαφη με το περιαλλον
-Οιδιποδα θα τον βγαλω τον μπεμπι μου πεταει η Αμαντα και εμενα μου καθεται ο καφες στο λαιμο
-Ο Χριστος κι η μανα του....τι αλλο θα ακουσω σημερα. Το Αζορ πως σου φαινεται?
Μα γιατι κανεις ετσι, ειναι αρχαιο ελληνικο ονομα μου λεει. Στο σχολειο καναμε ελληνικη μυθολογια και αυτο ειναι το μονο ονομα που θυμαμαι.
Της εξηγω τον βιο και την πολιτεια του Οιδιποδα και καταληγουμε σε ενα αλλο επισης αρχαιο ελληνικο ονομα. Ευτηχως γλιτωσε το παιδακι...!!!
Με το φως του ηλιου το σπιτι φαινεται ακομα πιο παλιο αλλα οι πινακες που ειναι κρεμασμενοι παντου προσδιδουν μια πινελια αριστοκρατιας. Αυτο λατρευω στην χωρα αυτη, ολα μα ολα μπερδευονται τοσο παραξενα μεταξυ τους, η δυστιχια με το τραγουδι, η φτωχεια με την περηφανεια, το παθος με την παραιτηση....ολα αυτα συνθετουν ενα χαρμανι που πουθενα αλλου δεν μπορει να δημιουργιθει.
Οι πινακες ειναι εργα της Αμαντα και τους πουλαει στους τουριστες, ετσι εχει ενα εξτρα εισοδημα
Η συζητηση εχει παει στην πολιτικη κατασταση της χωρας, η Αμαντα μιλαει με ενθουσιασμο για τον Ραουλ και ειναι πολυ αισιοδοξη για την πορεια της χωρας. Πιο πριν ειχα μιλησει με πολλους κουβανους οι οποιοι και αυτοι μιλουσαν με τα καλυτερα λογια για το καθεστως. Μα καλα που ειναι οι αντιφρονουντες σε αυτη την χωρα, αναρωτιεμαι φωναχτα. Που αλλου? Η Αμαντα αλλαζει κουβεντα πολυ εκνευρισμενη και εγω κατεβαινω για μια γερη δοση της πολης.
Περπατωντας φτανω στο paseo del Prado. Η περιοχη υπεροχη, η αρχιτεκτονικη των κτηριων, οι Κουβανοι περπατανε διπλα μου χαζευουν δεξια και αριστερα χωρις καμια βιασυνη. Οι περισσοτεροι μετα απο καμια 10αρια βηματα καθονται στα μαρμαρινα παγκακια και τραγουδανε.
Λιγο πιο μακρυα ενας αλλος πεζοδρομος συνδεει το Καπιτωλιο με την παλια πολη Havana Vieja. Η παλια πολη της Αβανα, χαρακτηρισμένη ως Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO συγκεντωνει καθε χρονο τουριστες απο ολον τον κοσμο ή τελος παντων σχεδον ολο τον κοσμο. Τα αποικιακα κτηρια,οι παραδοσιακες γειτονιες γεματες χρωμα και μουσικη, ο μεγαλοπρεπής καθεδρικός ναός, κτισμένος από τους Ισπανούς το 17ο αιώνα, με την μπαρόκ πρόσοψη, τους ασύμμετρους πύργους και τη γραφική πλατεία που τον περιστοιχίζει, τα Μουσεία Επανάστασης, Καλών Τεχνών, Νομισματικό, Αποικιακής Τέχνης, Φυσικής Ιστορίας και Jose Marti –το σπίτι όπου γεννήθηκε ο εθνικός ποιητής και πρωτεργάτης της επανάστασης κατά των Ισπανών σε κανουν να ταξιδευεις πισω στο χρονο. Αν αφησεις λιγο τον εαυτο σου ελευθερο, αρχισεις να "βλεπεις και οχι να κοιτας" παρασυρεσαι καπου στην Ρωμη την εποχη του μεσαιωνα

 

[StellAnna]

Lyda, υπέροχη η εξιστόρησή σου.
Πράγματι, η Παλαιά Αβάνα είναι από τα πιο όμορφα μέρη της κεντρικής Αμερικής.

 

[ioanna karagianni]

Μου αρέσει η ανέμελη εξιστορισή σου,
μου αρέσει που μαζί σου ζούμε και την ζωή της Αμάντα
περιμένουμε ....

 

[Lyda]

Ευχαριστω πολυ κοριτσια, υποσχομαι να συνεχισω συντομα