Κούβα Κούβα απ' άκρη σ΄άκρη..14 μέρες, 3500 χλμ:)

[KonstantinosAlyona]

Αβάνα και πέριξ

Κούβα λοιπόν, για να την προλάβουμε κι εμείς πριν "αλλάξει" κι άλλο..
Η άφιξή μας στην ώρα της, περίπου 17:30 τοπική. Πρώτη εντύπωση, η ζέστη και υγρασία με το που ξεμυτίσαμε από την πόρτα του αεροπλάνου, σε αντιδιαστολή με τον καιρό στην Αθήνα και Ζυρίχη (κυρίως). Και μετά από λίγη ώρα, θυμήθηκα αυτό που είχα διαβάσει επανειλημμένα εδώ, περί των ρυθμών ζωής στη χώρα αυτή. Οι βαλίτσες έβγαιναν από τον ιμάντα με το σταγονόμετρο, αν και η πτήση μας ήταν η μοναδική εκείνες τις ώρες... Αλήθεια, νόμιζα ότι ίσως κάποιος τις κουβαλούσε μία μία από το αεροπλάνο μέχρι τον έλεγχο και μετά στον ιμάνταΜη νομίσετε ότι εκνευρίστηκα, η ζωή είναι μικρή και ωραία για να σε χαλάνε κάτι τέτοια. Απλά περιμέναμε...μετά από τουλάχιστον μία ώρα να και οι δικές μας, άθικτες. Πάμε για συνάλλαγμα Χαμένος στις καινούριες εικόνες και στη σκέψη της ταχύτητας που κινείται μία βαλίτσα στο χωροχρόνο, δε μου πέρασε από το μυαλό ότι και στα ταμεία συναλλάγματος η κατάσταση θα ήταν η ίδια, μπας και στείλω τη σύζυγο νωρίτερα..Οπότε άλλη μία ώρα εκεί, έτσι για να γουστάρουμε κάνοντας χάζι με όσους σπαταλούσαν φαιά ουσία προσπαθώντας να καταλάβουν γιατί η ουρά πήγαινε τόσο αργά Απλά έτσι είναι, και γιατί να τρέχουν δηλαδή, να προλάβουν το μετρό, τη δουλειά, το ραντεβού, τα πάντα όλα, και στο τέλος να μην έχουν προλάβει τη ζωή την ίδια;;
Ταξί για το casa που είχαμε κλείσει μέσω διαδικτύου, 35 cuc έτσι για το καλωσόρισμα, μιας και η ώρα είχε περάσει και δεν μπορούσαμε να βρούμε κανένα διαθέσιμο..Καλή καρδιά.. Με μια δόση ανατριχίλας βλέποντας τη μορφή του Che στην πλατεία της Επανάστασης, άφιξη επιτέλους, κατά τις 21:00 τοπική ώρα στην Havana Vieja, μόνο ντους και ξάπλα κατευθείαν. Διαφορά ώρας βλέπετε, είπαμε να ξεκουραστούμε για να λιώσουμε στο περπάτημα (ως συνήθως) τις επόμενες τρεις μέρες.
Διαφορά ώρας είπα, ε;; Από τις 4 το ξημέρωμα στριφογυρίζαμε σαν τα φίδια, πρώτη φορά που κατάλαβα ότι το jet lag δεν είναι αστικός μύθος...χεχε! (Στην επιστροφή βέβαια το νιώσαμε πολύ πιο έντονα, πλέον διάβασα και ενημερώθηκα ότι πετώντας προς ανατολάς είναι ισχυρότερο). Κατά τις 7, αφού είχε ξημερώσει, βουρ στη βεράντα, να πάρουμε την πρώτη εικόνα, μυρωδιά Κούβας! Να σου και οι γείτονες των οικοδεσποτών μας, να μας ρωτήσουν αν θέλουμε πρωινό, μιας και οι δικοί μας είχαν πάει εκκλησία ή κάτι τέτοιο. Φυσικά είπαμε ναι,θα έτρωγα οτιδήποτε! Και να οι πρώτες μας φωτογραφίες!!!
Τότε ήταν που λάτρεψα αυτά τα τρομερά τροπικά φρούτα με τα οποία φτιάχνονται οι χυμοί εκεί στην Κούβα! Επί 14 μέρες φάγαμε τόσα πολλά φρούτα κάθε είδους, ώστε μετά την επιστροφή μας Ελλάδα δεν αγόρασα ούτε μπανάνα για ένα μήνα
Λοιπόν, δύο μέρες στην Αβάνα πέρασαν με περπάτημα στα γνωστά αξιοθέατα της πόλης, νομίζω πλέον είναι κουραστικό ίσως να λέμε ότι πήγαμε στο μουσείο της Επανάστασης κτλ κτλ.. Αν και ο καθένας μπορεί να προσθέσει μια διαφορετική οπτική ακόμα και στα ίδια πολυφωτογραφημένα μέρη Φυσικά την πρώτη μέρα, στην πρώτη βόλτα, την πατήσαμε σαν νέοπες στο στρατό με τον πρώτο μαυρούκο που μας πλησίασε και άρχισε το μπλα-μπλα. Βρεθήκαμε σε ένα μπαρ μέρα μεσημέρι να πίνουμε (αυτός τσάμπα, ξέχωρα την προμήθεια φαντάζομαι που θα επέστρεψε να εισπράξει) , και μετά να προσπαθεί να μας πείσει να του αγοράσουμε γάλα για τον μικρό του γιο. Ευτυχώς οι απώλειες περιορίστηκαν στο ποτό, εκ των υστέρων μάθαμε από άλλους ότι παρέχεται γάλα δωρεάν για τα παιδιά μέχρι μία ηλικία. Και ότι τέλος πάντων αν του είχα αγοράσει γάλα, θα το επέστρεφε στο μαγαζί και θα έπαιρνε τα λεφτά ξανά. Αν δεν ισχύει, ας με διορθώσει κάποιος
Τι μας άρεσε: Η ατμόσφαιρα στο μουσείο της Επανάστασης, οι δρόμοι στην παλιά Αβάνα, το ατελείωτο περπάτημα σχεδόν παντού, οι δύο βραδιές στο La Bodeguita del Medio και οι γνωριμίες που κάναμε εκεί.. Οι απλοί άνθρωποι που μας χαμογελούσαν ανιδιοτελώς, τα αυτοκίνητα - αντίκες που εκτελούσαν δρομολόγια ταξί - λεωφορείου (όχι τα γυαλισμένα που είναι για τουρίστες, τα άλλα που βγάζουνε καυσαέριο σαν τη Χαλυβουργική) αν ήξερες πού πας και πώς να τα σταματήσεις (το μάθαμε την τελευταία μέρα και γουστάραμε τρελά! )
Τι δε μας άρεσε: Γενικά, επειδή είμαστε τουρίστες που θέλουμε να βιώνουμε αρκετά μια πιο γνήσια εικόνα του κάθε τόπου, μπορώ να πω ότι μας κούρασε το γεγονός κάθε ένας που ήξερε έστω και μία λέξη Αγγλικά προσπαθεί να σου πάρει λεφτά με οποιοδήποτε τρόπο. Από ένα σημείο και μετά απλά δε γυρίζαμε καν το κεφάλι, αλλά όπως και το κάνεις... Με ενόχλησε πιο πολύ ίσως, γιατί πίστευα ότι λόγω των θεωρητικών αρχών του καθεστώτος τους θα έπρεπε να διέπονται από μεγαλύτερη ανιδιοτέλεια, και όχι τέτοια "πονηριά" για να τα πάρουν με κάθε πιθανό τρόπο. Αυτό που καταλάβαμε τελικά ήταν ότι άνθρωποι που δεν ήξεραν ούτε μία λέξη σε άλλη γλώσσα και δεν είχαν επαφή με τουρίστες (ας πούμε στην περιοχή της Pilon) ήταν πολύ πιο αυθεντικοί, με αληθινό χαμόγελο και χωρίς να περιμένουν κάτι από εσένα. Κι ας είναι μεγάλη οι ανισότητα μεταξύ όσων ασχολούνται με τον τουρισμό από οποιοδήποτε πόστο σε σχέση με τους υπόλοιπους.. Τέλος πάντων, περί νοοτροπίας κτλ μπορούμε να μιλήσουμε αναλυτικά με όποιον θέλει, αναθεώρησα κατά μέρος μετά που πρόσεξα τη συμπεριφορά της πλειονότητας των "ανθρώπων του τουρισμού" εδώ στη Ρόδο, μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης με το χώρο...άλλη κουβέντα αυτή. Για τους ίδιους λόγους μπορώ να πω ότι δε μας άρεσε η εικόνα των παραδοσιακά ντυμένων κυριών στη plaza Vieja κυρίως, με τα πούρα στο στόμα, που δεχόντουσαν φωτογράφιση μόνο κατόπιν πληρωμής και ήταν προσεκτικές στο να αποφύγουν άλλες λήψεις...χεχε! ίσως να παραέχω μεγάλες απαιτήσεις από αυτό το λαό τελικά, και να μην έπρεπε να περιμένω κάτι πολύ διαφορετικό από καπιταλιστικές χώρες με αντίστοιχης ανατροφής ανθρώπους.
Τη δεύτερη μέρα πήραμε λεωφορείο και πήγαμε στις παραλίες ανατολικά της Αβάνας, playas del este. Η πρώτη μας επαφή με Καραϊβική, τόσο διαφορετική, όμορφη, ενδιαφέρουσα..
Είχε αρκετό αέρα και όχι ζέστη εκείνη τη μέρα, οπότε δεν κολυμπήσαμε.. χαρήκαμε την παραλία, το περπάτημα και τις καρύδες με ρούμι που πήραμε από ένα παραλιακό "μπαράκι". Καθότι πρώτη φορά σε τέτοιου είδους παραλία, νιώθαμε ευλογημένοι που η ζωή μας δίνει (ή εμείς διεκδικούμε) την ευκαιρία να βλέπουμε μέρη - κουλτούρες - διαφορετικά από τα δικά μας.
Κάπως έτσι περάσαμε εκείνες τις δύο πρώτες μέρες στην πρωτεύουσα, είδαμε ελάχιστα από τη νέα Αβάνα αλλά έτσι κι αλλιώς θα είχαμε και την τελευταία μέρα για εκείνη την πλευρά της πόλης (που τελικά μας άρεσε πιο πολύ ομολογώ). Να μερικές φωτογραφίες ακόμη από την Αβάνα, πριν ξεκινήσουμε ανυπόμονα να οδηγήσουμε σ' όλο το υπόλοιπο νησί..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

περιμενω εντυπωσεις εστω και μετά 6 μηνες
Σε ευχαριστω για τα καλά σου λόγια .

 

[KonstantinosAlyona]

Αβάνα και πέριξ
Κούβα λοιπόν, για να την προλάβουμε κι εμείς πριν "αλλάξει" κι άλλο..
Η άφιξή μας στην ώρα της, περίπου 17:30 τοπική. Πρώτη εντύπωση, η ζέστη και υγρασία με το που ξεμυτίσαμε από την πόρτα του αεροπλάνου, σε αντιδιαστολή με τον καιρό στην Αθήνα και Ζυρίχη (κυρίως). Και μετά από λίγη ώρα, θυμήθηκα αυτό που είχα διαβάσει επανειλημμένα εδώ, περί των ρυθμών ζωής στη χώρα αυτή. Οι βαλίτσες έβγαιναν από τον ιμάντα με το σταγονόμετρο, αν και η πτήση μας ήταν η μοναδική εκείνες τις ώρες... Αλήθεια, νόμιζα ότι ίσως κάποιος τις κουβαλούσε μία μία από το αεροπλάνο μέχρι τον έλεγχο και μετά στον ιμάντα Μη νομίσετε ότι εκνευρίστηκα, η ζωή είναι μικρή και ωραία για να σε χαλάνε κάτι τέτοια. Απλά περιμέναμε...μετά από τουλάχιστον μία ώρα να και οι δικές μας, άθικτες. Πάμε για συνάλλαγμα Χαμένος στις καινούριες εικόνες και στη σκέψη της ταχύτητας που κινείται μία βαλίτσα στο χωροχρόνο, δε μου πέρασε από το μυαλό ότι και στα ταμεία συναλλάγματος η κατάσταση θα ήταν η ίδια, μπας και στείλω τη σύζυγο νωρίτερα..Οπότε άλλη μία ώρα εκεί, έτσι για να γουστάρουμε κάνοντας χάζι με όσους σπαταλούσαν φαιά ουσία προσπαθώντας να καταλάβουν γιατί η ουρά πήγαινε τόσο αργά Απλά έτσι είναι, και γιατί να τρέχουν δηλαδή, να προλάβουν το μετρό, τη δουλειά, το ραντεβού, τα πάντα όλα, και στο τέλος να μην έχουν προλάβει τη ζωή την ίδια;;
Ταξί για το casa που είχαμε κλείσει μέσω διαδικτύου, 35 cuc έτσι για το καλωσόρισμα, μιας και η ώρα είχε περάσει και δεν μπορούσαμε να βρούμε κανένα διαθέσιμο..Καλή καρδιά.. Με μια δόση ανατριχίλας βλέποντας τη μορφή του Che στην πλατεία της Επανάστασης, άφιξη επιτέλους, κατά τις 21:00 τοπική ώρα στην Havana Vieja, μόνο ντους και ξάπλα κατευθείαν. Διαφορά ώρας βλέπετε, είπαμε να ξεκουραστούμε για να λιώσουμε στο περπάτημα (ως συνήθως) τις επόμενες τρεις μέρες.
Διαφορά ώρας είπα, ε;; Από τις 4 το ξημέρωμα στριφογυρίζαμε σαν τα φίδια, πρώτη φορά που κατάλαβα ότι το jet lag δεν είναι αστικός μύθος...χεχε! (Στην επιστροφή βέβαια το νιώσαμε πολύ πιο έντονα, πλέον διάβασα και ενημερώθηκα ότι πετώντας προς ανατολάς είναι ισχυρότερο). Κατά τις 7, αφού είχε ξημερώσει, βουρ στη βεράντα, να πάρουμε την πρώτη εικόνα, μυρωδιά Κούβας! Να σου και οι γείτονες των οικοδεσποτών μας, να μας ρωτήσουν αν θέλουμε πρωινό, μιας και οι δικοί μας είχαν πάει εκκλησία ή κάτι τέτοιο. Φυσικά είπαμε ναι,θα έτρωγα οτιδήποτε! Και να οι πρώτες μας φωτογραφίες!!!
Τότε ήταν που λάτρεψα αυτά τα τρομερά τροπικά φρούτα με τα οποία φτιάχνονται οι χυμοί εκεί στην Κούβα! Επί 14 μέρες φάγαμε τόσα πολλά φρούτα κάθε είδους, ώστε μετά την επιστροφή μας Ελλάδα δεν αγόρασα ούτε μπανάνα για ένα μήνα
Λοιπόν, δύο μέρες στην Αβάνα πέρασαν με περπάτημα στα γνωστά αξιοθέατα της πόλης, νομίζω πλέον είναι κουραστικό ίσως να λέμε ότι πήγαμε στο μουσείο της Επανάστασης κτλ κτλ.. Αν και ο καθένας μπορεί να προσθέσει μια διαφορετική οπτική ακόμα και στα ίδια πολυφωτογραφημένα μέρη Φυσικά την πρώτη μέρα, στην πρώτη βόλτα, την πατήσαμε σαν νέοπες στο στρατό με τον πρώτο μαυρούκο που μας πλησίασε και άρχισε το μπλα-μπλα. Βρεθήκαμε σε ένα μπαρ μέρα μεσημέρι να πίνουμε (αυτός τσάμπα, ξέχωρα την προμήθεια φαντάζομαι που θα επέστρεψε να εισπράξει) , και μετά να προσπαθεί να μας πείσει να του αγοράσουμε γάλα για τον μικρό του γιο. Ευτυχώς οι απώλειες περιορίστηκαν στο ποτό, εκ των υστέρων μάθαμε από άλλους ότι παρέχεται γάλα δωρεάν για τα παιδιά μέχρι μία ηλικία. Και ότι τέλος πάντων αν του είχα αγοράσει γάλα, θα το επέστρεφε στο μαγαζί και θα έπαιρνε τα λεφτά ξανά. Αν δεν ισχύει, ας με διορθώσει κάποιος
Τι μας άρεσε: Η ατμόσφαιρα στο μουσείο της Επανάστασης, οι δρόμοι στην παλιά Αβάνα, το ατελείωτο περπάτημα σχεδόν παντού, οι δύο βραδιές στο La Bodeguita del Medio και οι γνωριμίες που κάναμε εκεί.. Οι απλοί άνθρωποι που μας χαμογελούσαν ανιδιοτελώς, τα αυτοκίνητα - αντίκες που εκτελούσαν δρομολόγια ταξί - λεωφορείου (όχι τα γυαλισμένα που είναι για τουρίστες, τα άλλα που βγάζουνε καυσαέριο σαν τη Χαλυβουργική) αν ήξερες πού πας και πώς να τα σταματήσεις (το μάθαμε την τελευταία μέρα και γουστάραμε τρελά! )
Τι δε μας άρεσε: Γενικά, επειδή είμαστε τουρίστες που θέλουμε να βιώνουμε αρκετά μια πιο γνήσια εικόνα του κάθε τόπου, μπορώ να πω ότι μας κούρασε το γεγονός κάθε ένας που ήξερε έστω και μία λέξη Αγγλικά προσπαθεί να σου πάρει λεφτά με οποιοδήποτε τρόπο. Από ένα σημείο και μετά απλά δε γυρίζαμε καν το κεφάλι, αλλά όπως και το κάνεις... Με ενόχλησε πιο πολύ ίσως, γιατί πίστευα ότι λόγω των θεωρητικών αρχών του καθεστώτος τους θα έπρεπε να διέπονται από μεγαλύτερη ανιδιοτέλεια, και όχι τέτοια "πονηριά" για να τα πάρουν με κάθε πιθανό τρόπο. Αυτό που καταλάβαμε τελικά ήταν ότι άνθρωποι που δεν ήξεραν ούτε μία λέξη σε άλλη γλώσσα και δεν είχαν επαφή με τουρίστες (ας πούμε στην περιοχή της Pilon) ήταν πολύ πιο αυθεντικοί, με αληθινό χαμόγελο και χωρίς να περιμένουν κάτι από εσένα. Κι ας είναι μεγάλη οι ανισότητα μεταξύ όσων ασχολούνται με τον τουρισμό από οποιοδήποτε πόστο σε σχέση με τους υπόλοιπους.. Τέλος πάντων, περί νοοτροπίας κτλ μπορούμε να μιλήσουμε αναλυτικά με όποιον θέλει, αναθεώρησα κατά μέρος μετά που πρόσεξα τη συμπεριφορά της πλειονότητας των "ανθρώπων του τουρισμού" εδώ στη Ρόδο, μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης με το χώρο...άλλη κουβέντα αυτή. Για τους ίδιους λόγους μπορώ να πω ότι δε μας άρεσε η εικόνα των παραδοσιακά ντυμένων κυριών στη plaza Vieja κυρίως, με τα πούρα στο στόμα, που δεχόντουσαν φωτογράφιση μόνο κατόπιν πληρωμής και ήταν προσεκτικές στο να αποφύγουν άλλες λήψεις...χεχε! ίσως να παραέχω μεγάλες απαιτήσεις από αυτό το λαό τελικά, και να μην έπρεπε να περιμένω κάτι πολύ διαφορετικό από καπιταλιστικές χώρες με αντίστοιχης ανατροφής ανθρώπους.
Τη δεύτερη μέρα πήραμε λεωφορείο και πήγαμε στις παραλίες ανατολικά της Αβάνας, playas del este. Η πρώτη μας επαφή με Καραϊβική, τόσο διαφορετική, όμορφη, ενδιαφέρουσα..
Είχε αρκετό αέρα και όχι ζέστη εκείνη τη μέρα, οπότε δεν κολυμπήσαμε.. χαρήκαμε την παραλία, το περπάτημα και τις καρύδες με ρούμι που πήραμε από ένα παραλιακό "μπαράκι". Καθότι πρώτη φορά σε τέτοιου είδους παραλία, νιώθαμε ευλογημένοι που η ζωή μας δίνει (ή εμείς διεκδικούμε) την ευκαιρία να βλέπουμε μέρη - κουλτούρες - διαφορετικά από τα δικά μας.
Κάπως έτσι περάσαμε εκείνες τις δύο πρώτες μέρες στην πρωτεύουσα, είδαμε ελάχιστα από τη νέα Αβάνα αλλά έτσι κι αλλιώς θα είχαμε και την τελευταία μέρα για εκείνη την πλευρά της πόλης (που τελικά μας άρεσε πιο πολύ ομολογώ). Να μερικές φωτογραφίες ακόμη από την Αβάνα, πριν ξεκινήσουμε ανυπόμονα να οδηγήσουμε σ' όλο το υπόλοιπο νησί..

 

[Yorgos]

Και ότι τέλος πάντων αν του είχα αγοράσει γάλα, θα το επέστρεφε στο μαγαζί και θα έπαιρνε τα λεφτά ξανά.Αν δεν ισχύει, ας με διορθώσει κάποιος

Ισχύει... κι επιπλέον θα σας είχε υπερχρεώσει και το γάλα, αφού σε συνεργασία με την ταμία του σούπερ μάρκετ θα είχε κολλήσει κάποια ετικέτα με παλαβή τιμή πάνω από την κανονική (π.χ. 25 ευρώ για ένα λίτρο γάλα)...

Κι ας είναι μεγάλη οι ανισότητα μεταξύ όσων ασχολούνται με τον τουρισμό από οποιοδήποτε πόστο σε σχέση με τους υπόλοιπους..

Ο τουρισμός όντως είναι μια επικερδής απασχόληση, αλλά ούτε κατά διάνοια η επικερδέστερη, απλά με τους εργαζόμενους στον τουρισμό έρχονται σε επαφή οι τουρίστες και αυτούς βλέπουν. Οι συμβολαιογράφοι, αεροσυνοδοί, βενζινοπώληδες, μάγειρες, εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, στα αλιευτικά της κυβέρνησης κλπ βγάζουν αρκετά περισσότερα και σε πιο συστηματική βάση κι ας μην έχουν επαφή με κανένα τουρίστα. Αλλά ναι, οι αντιθέσεις πια οξύνονται, καθώς κυκλοφορεί όλο και περισσότερο χρήμα.

Πάρα πολύ ωραία η ιστορία σας και δεν κουράζει καθόλου, εύγε! Αναμένουμε συνέχεια.

 

[KonstantinosAlyona]

Ισχύει... κι επιπλέον θα σας είχε υπερχρεώσει και το γάλα, αφού σε συνεργασία με την ταμία του σούπερ μάρκετ θα είχε κολλήσει κάποια ετικέτα με παλαβή τιμή πάνω από την κανονική (π.χ. 25 ευρώ για ένα λίτρο γάλα)...

Ήταν φτηνός ο δικός μας, ζήτησε μόνο 20 CUC για να πάρει λέει μισό κουτί γάλα σκόνη, κάτι τέτοιο κατάλαβα... Ευτυχώς που έγινε νωρίς στις διακοπές μας αυτό και μας άνοιξε λίγο τα μάτια, αν και κατόπιν εορτής κατάλαβα ότι και σε άλλες περιπτώσεις υπήρξε έμμεσα commision για κάποιους που μας βοήθησαν. Καλή καρδιά!

 

[KonstantinosAlyona]

Pinar del Rio, Vinales
Δύο ολόκληρες μέρες μας φάνηκαν ok στην παλιά Αβάνα, περιμέναμε πώς και πώς να πάρουμε το αυτοκίνητο και να ξεχυθούμε στις λακούβες - δρόμους (όχι δρόμοι-λακούβες..) Χάρηκα κάπως που βρήκα δρόμους χειρότερους από της Ρωσίας, είναι καλό να κάνεις πάντα ένα βήμα παραπέρα
Είχαμε διαλέξει να πάρουμε το αυτοκίνητο από το ξενοδοχείο Sevilla, ήταν πολύ κοντά στο μέρος που μέναμε. Υποτίθεται θα το παίρναμε στις 11....δε νομίζω να το πίστεψε κανείς...Όταν φτάσαμε στις 10:30, είδαμε κάποιους "τυχερούς" Γάλλους και Γερμανούς που είχαν κλείσει να πάρουν αυτοκίνητο στις 9...Ζονγκ! Υπήρχε απόλυτη εξειδίκευση στο γραφείο. Δύο υπάλληλοι ασχολούνταν με τα αυτοκίνητα, μία κυρία - υπόδειγμα δημοσίου υπαλλήλου ήταν για τις εκδρομές. Αφού δεν υπήρχαν εκδρομές, μόνο αρκετοί τουρίστες που περίμεναν να κάνουν τα χαρτιά για αυτοκίνητο, τι να κάνει κι αυτή...πήρε το πλεκτό της και άρχισε δουλειά, μπροστά στα μάτια μας. Οι Γερμανοί κοιτούσαν αποσβολωμένοι, εγώ κοιτούσα απλά μια γνώριμη κατάσταση.. Κάποια στιγμή ήρθε η σειρά μας (πριν του Γερμανούς μιας και αυτοί είχαν κλείσει άλλου τύπου αυτοκίνητο), κάναμε τα απαραίτητα χαρτιά, τσεκάραμε το όχημα και πλέον είχε φτάσει η ώρα που πάντα λατρεύουμε. Ελευθερία κινήσεων, αυτονομία και οδήγηση!!
Οδηγήσαμε προς Pinar del Rio για να το δούμε και μετά θα πηγαίναμε στο Vinales για να μείνουμε. Στη διαδρομή κάναμε παράκαμψη και μπήκαμε σε ένα εθνικό πάρκο, Las Terasas λέγεται η περιοχή. Όμορφη φύση, ήδη είχε αρχίσει να αλλάζει και να νιώθουμε σαν σε τροπικό δάσος. Εδώ είμασταν :
Φθάσαμε σχετικά κουρασμένοι και πολύ πεινασμένοι στο Pinar del Rio. Περιμέναμε στο φανάρι στο πράσινο, να κινηθούμε προς κέντρο, να παρκάρουμε για να περπατήσουμε. Νάτος ο φιλαράκος με ποδήλατο και το σχετικό ψηστήρι "Ελάτε να σας δείξω πού να παρκάρετε, δε θέλω λεφτά, είναι κλειστό το κέντρο" κτλ... Αφού διασφάλισα ότι δε θα ζητήσει λεφτά, μας έδειξε πού να παρκάρουμε δωρεάν, όντως προετοίμαζαν φεστιβάλ χορού στο κέντρο. Αυτός ήταν φοιτητής λέει και έπαιρνε credits στη σχολή για κάθε τουρίστα που θα πήγαινε σε φυτείες καπνού. @Yorgos , τι λες, αλήθεια ή ψέματα;; Χεχε! Τουλάχιστον, όσα κι αν πήρε από το μικρό εστιατόριο που μας πήγε να τσιμπήσουμε ή από την καπνοφυτεία, τα δούλεψε, δε ζήτησε απλά λεφτά από εμάς. Η ξενάγηση στη φυτεία καπνού από έναν φοβερά επικοινωνιακό τύπο μας άρεσε πολύ, στο τέλος υπήρχε το απαραίτητο ψήσιμο και παζάρι για να αγοράσουμε όσα πιο πολλά πούρα γίνεται. Πήραμε κάτι λίγα μόνο, αφού δεν καπνίζουμε. Αν και ομολογώ ότι μου άρεσε η αίσθηση πάρα πολύ, καμία σχέση με ό,τι τσιγάρο έχω βάλει στο στόμα μου. Στη φυτεία βασικά καταλάβαμε αρκετά για την καλλιέργεια καπνού, φτιάξανε και πούρα εκεί μπροστά μας, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία..περιτριγυρισμένοι από κότες και γουρουνάκια κτλ, ένα ζευγάρι Ρώσων από την Αγία Πετρούπολη φαινόταν να βλέπουν τέτοια πλάσματα πρώτη φορά στη ζωή τους Στο Piral del Rio επιστρέψαμε και την επόμενη μέρα, μετά τις βόλτες στο Vinales και πριν οδηγήσουμε προς κεντρική και ανατολική Κούβα. Εδώ οι φωτογραφίες από την αποικιακού στυλ αυτή πόλη με τα όμορφα χρωματιστά κτίρια, όπως και από τη φυτεία που ξεναγηθήκαμε.
Σούρουπο πια (θυμόμουν τις συμβουλές να μην οδηγήσω νύχτα στην Κούβα), οδηγήσαμε μέχρι το Vinales. Σε μια διασταύρωση χωρίς σήμα, περιμένανε κάποιοι άλλοι νεαροί, πήραμε έναν από αυτούς στο αυτοκίνητο, τον πήγαμε μέχρι το Vinales. Εκεί μας πήγε στο εστιατόριο - μπαρ της οικογένειάς του, μας κέρασε φρέσκο χυμό ανανά και μας είπε αν θέλαμε εκδρομή με άλογα στην κοιλάδα να πάμε με τον αδερφό του. Γνωστές καταστάσεις πλέον, προσαρμοζόμασταν Η ατμόσφαιρα στο μικρό αυτό χωριό φαινόταν πολύ πιο ανθρώπινη από την Αβάνα..άνθρωποι στις γειτονιές κάθονταν έξω, περπατούσαν, χόρευαν, και το κυριότερο δεν ενοχλούσαν τους τουρίστες. Τουλάχιστον όχι εμάς Να μην ξεχάσω, δε μείναμε στο casa που είχαμε κλείσει, σε ένα διπλανό σπίτι, προσπαθούσαν να μας εξηγήσουν το λόγο στα Ισπανικά. Το προσπεράσαμε, εφόσον μας άρεσε το σπίτι και η τιμή δεν άλλαζε (αφαιρέσαμε και την προκαταβολή), όλα ok. Φάγαμε ένα απίστευτα χορταστικό βραδινό, και βγήκαμε βολτίτσα. Είχε και χορευτική βραδιά σε ένα ανοιχτό μπαρ, απολαύσαμε salsa και αφρικάνικους χορούς από γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας. Ζήλεψα που ήξερα μόνο κάτι λίγα και ντρεπόμουν να χορέψω, η δε Αλυόνα (σύζυγος) έβραζε γιατί από μικρή χορεύει πολύ καλά. Με μερικά γευστικότατα cocktails το ξεπεράσαμε! Κάτι που δε μας έκανε καλή εντύπωση, οι χορευτές και τραγουδιστές κάθε λίγο και λιγάκι έρχονταν στα τραπέζια και ζητούσαν φιλοδώρημα, με διάθεση να επιμένουν μάλιστα αν δεν ήθελες να δώσεις. Αυτό γενικά είναι εκτός της δικής μου λογικής, όταν κάτι μου αρέσει και εφόσον μπορώ, κάνω την κίνηση μόνος μου (όπως αργότερα στο Trinidad..), αλλά δεν αντέχω κάποιον να ζητάει έτσι. Οπότε κι εγώ μετέτρεψα αργότερα μερικά χρήματα σε Pesos Cubanos και βρήκα την υγειά μου (αγόραζα και φρούτα από λαϊκές σε απίστευτες τιμές ). Το είπα κι αυτό το παράπονο..Πάμε για ύπνο, γιατί η επόμενη μέρα είχε γνωριμία με αυτή την τόσο ιδιαίτερου κάλλους κοιλάδα με τους πανέμορφους γεωλογικούς σχηματισμούς!
Είχαμε συνεννοηθεί να ξεκινήσουμε πολύ νωρίς την περιήγηση, για να έχουμε χρόνο να δούμε το Pinar del Rio λιγάκι ξανά και να οδηγήσουμε μετά μέχρι το Matanzas, για το επόμενο μέρος του ταξιδιού. Αποδείχθηκε καλή επιλογή και λόγω ζέστης, να 'μαστε λοιπόν πάνω στον Mojito και τον Pepe!! Τόσο όμορφο περιβάλλον, βουνά από ασβεστόλιθο που καταστρέφονται με το πέρασμα του χρόνου, οργιώδης βλάστηση, φυτείες καπνού και καφέ, μικρές και μεγάλες σπηλιές. Ξέραμε για ένα μεγάλο σπήλαιο που κάνεις και βαρκάδα, αλλά επιλέξαμε και λόγω χρόνου να περπατήσουμε σε ένα μικρότερο, με πολύ στενά περάσματα. Φοβερή είσοδος!
Αφού κάναμε και στάση για κερασμένο cocktail μέσα σε ποτήρι από ζαχαροκάλαμο με καλαμάκι από ζαχαροκάλαμο και κομμάτι ζαχαροκάλαμο για να πιπιλίζεις, πήραμε και καφέ σε κόκκους, ταλαιπωρήσαμε κι άλλο τα ήδη κατακαημένα αλογάκια μας (φαινόταν τόσο αδύναμα και κακοταϊσμένα..), μετά από τέσσερις ώρες τελειώσαμε και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε το Vinales. Δώσαμε και κάτι από τα ρούχα στο παλικάρι που μας έκανε την ξενάγηση (να αρχίσει να αδειάζει η μία βαλίτσα, αυτά που είχαμε πάρει για να δώσουμε σε ανθρώπους εκεί ήταν πιο πολλά από τα δικά μας,χεχε!) Ξαναπεράσαμε μια βόλτα από το Pinar del Rio και μετά μπήκαμε στην Autopista (XOXO!!) με προορισμό το Matanzas. Σταματήσαμε βέβαια για να δούμε και την περιοχή - χωριό Soroa, έξω από την Αβάνα πήραμε ωτοστόπ μία κοπέλα και φτάσαμε βραδάκι στον προορισμό μας.
Να σας πω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι το ωτοστόπ είναι τόσο μα τόσο δημοφιλές στην Κούβα! Στην αρχή το σκεφτόμασταν, κατόπιν οι αναστολές περάσανε και παίρναμε κόσμο και κοσμάκη, αστυνομικούς (!), φοιτητές, οποιονδήποτε!! Τις τελευταίες μέρες αποφασίσαμε ότι θα το περιορίσουμε γιατί ήταν κάπως δεσμευτικό στο να σταματάμε κάθε λίγο για φωτογραφίες έχοντας πάρει και κάποιον μαζί μας.. Να μερικές φωτογραφίες από Vinales.. Η συνέχεια περιλαμβάνει Varadero (γι' αυτό επιλέξαμε Matanzas για διαμονή) και μετά Cienfuegos και Trinidad...Συνεχίζουμε, γνωρίζουμε όλο και πιο πολλές πλευρές του νησιού, ντόπιους, μέρη....το χαιρόμασταν όλο και πιο πολύ!

 

[James]

Ποοοο ρε αδερφέ! Τι μου θύμισες...Πολύ ωραίες εικόνες που θα θυμάμαι για πάντα...
Μα καλά, pina colada δεν ήπιατε στο Βινιάλες στην βραχογραφία??? Θα σε μαλώσω!

Υ.Γ. Αναφέρεις νομίζω στην αρχή την όψη του Τσε στην πλατεία Ελευθερίας. Είναι Επανάστασης (σπασικλάκι).
Συνέχισε την πολύ ωραία ιστορία!!!

 

[KonstantinosAlyona]

Ποοοο ρε αδερφέ! Τι μου θύμισες...Πολύ ωραίες εικόνες που θα θυμάμαι για πάντα...
Μα καλά, pina colada δεν ήπιατε στο Βινιάλες στην βραχογραφία??? Θα σε μαλώσω!

Υ.Γ. Αναφέρεις νομίζω στην αρχή την όψη του Τσε στην πλατεία Ελευθερίας. Είναι Επανάστασης (σπασικλάκι).
Συνέχισε την πολύ ωραία ιστορία!!!

Αν σου πω ότι δεν πήγαμε στη βραχογραφία;; Χοχο...μη ρωτήσεις γιατί, αλλά βραχογραφία δεν είδα..οπότε πίναμε pina colada οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί. Ίσως την επόμενη φορά
Πλατεία Ελευθερίας έγραψα ο μακάκας...άιντε άιντε...ντροπή..κάτσε να το αλλάξω, και ίσως μετά και από αυτό αποφασίσω να τα γράφω κι εγώ στο word και να τα τσεκάρω πριν τα δημοσιεύω

 

[Action]

Πολύ όμορφες φωτογραφίες! Και σας ζηλεύω, τόσο γιατί κινηθηκατε μόνοι σας όπου σας άρεσε βλέποντας όσα περισσότερα γινόταν από το νησί και όχι μόνο τα τουριστικά, όσο και για τα φρούτα τα οποία εγώ είχα στερηθεί δυστυχώς. Σε κάποιο ξενοδοχείο βρήκα μπανάνες και όχι μόνο έφαγα επιτόπου αλλά πήρα και μαζί μου και κάπου αλλού που σερβιριστηκαμε παπαγια επιτέλους πλυμενη όπως έπρεπε και καθαρισμενη (να φανταστείς τσίμπησα δύο κομμάτια πριν προλάβει το πιάτο να ακουμπήσει στο τραπέζι, στον αέρα). Αλλά λίγη ήταν η χαρά μου κι εκεί. Ήρθε ο Γιώργος πάνω από το κεφάλι μου, μου λέει""ει εσύ, όχι άλλο από αυτό λειτουργεί σα το ακτινιδιο" μου κόπηκε ο βήχας νωρίς νωρίς, και ότι είχα καταχαρει. Φαίνεται πως περάσατε υπέροχα! Μπράβο μπράβο!

 

[demie]

Μα καλά, pina colada δεν ήπιατε στο Βινιάλες στην βραχογραφία???

Αχ αυτή η pina colada!!! Αξίζει να πας στη βραχογραφία μόνο κ μόνο γι'αυτό!

Περιμένω κ γω τη συνέχεια!

 

[KonstantinosAlyona]

κάπου αλλού που σερβιριστηκαμε παπαγια επιτέλους πλυμενη όπως έπρεπε και καθαρισμενη (να φανταστείς τσίμπησα δύο κομμάτια πριν προλάβει το πιάτο να ακουμπήσει στο τραπέζι, στον αέρα). Αλλά λίγη ήταν η χαρά μου κι εκεί. Ήρθε ο Γιώργος πάνω από το κεφάλι μου, μου λέει""ει εσύ, όχι άλλο από αυτό λειτουργεί σα το ακτινιδιο" μου κόπηκε ο βήχας νωρίς νωρίς, και ότι είχα καταχαρει.

Είχα κάποια ψιλοπροβλήματα με το στομάχι πριν πάμε Κούβα, πέρασα από το γιατρό και πήρα κάτι χάπια μαζί μου..οπότε λειτούργησαν αυτά σαν κυδώνια (!), και έτρωγα-έπινα παπάγια (φρουταμπόμπα για τους ντόπιους χεχε), γκουαγιάβα (ΕΡΩΤΑΣ!) και μαμέι σαν να μην υπάρχει αύριο

 

[zmaria]

Ααααχ ιστορία από την αιώνια αγαπημένη Κούβα και μάλιστα καλογραμμένη! Πολύ ενδιαφέρον και άμεση διήγηση... Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια!