KonstantinosAlyona
Member
- Μηνύματα
- 2.010
- Likes
- 6.361
Επιστροφή στην Αβάνα… Επιστροφή γενικά
Μη νομίζει κανείς ότι αποδείχτηκε τόσο εύκολο να κοιμηθούμε στο σπίτι που είχαμε και πάλι προκρατήσει στη Santa Clara.. Κανείς δεν απάντησε στο συνεχόμενο χτύπημα κουδουνιού και πόρτας επί 20 λεπτά, οπότε στις 10 το βράδυ γυρίσαμε περπατώντας το τετράγωνο και ευτυχώς βρήκαμε κάποιον που ήξερε κάποια που μας έστειλε σε κάποια άλλη που είχε άδειο δωμάτιο
Σκέφτηκα απλά να κοιμηθώ στο αμάξι και να συνεχίσω μετά από 4 ώρες για Αβάνα, αλλά τελικά η ανάγκη ενός καθαρού δωματίου και κυρίως ενός δροσερού ντους κυριάρχησε..
Πρωί πρωί αφήναμε πίσω μας τη Santa Clara, αυτή τη φορά μέσω της autopista, με λίγη βιασύνη για να είμαστε στην ώρα μας στο ξενοδοχείο Sevilla, όπου και θα παραδίδαμε το αυτοκίνητο. Παράκαμψη και στάση σε μικρή κωμόπολη (δε θυμάμαι όνομα
), για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και φαγητό, εκεί πήραμε και τα αναμνηστικά χαρτονομίσματα των 3 pesos cubanos. Άφιξη πρώτα στο διαμέρισμα που θα μέναμε, στη περιοχή της νέας Αβάνας. Πολύ όμορφη γειτονιά,διαμέρισμα με δύο υπνοδωμάτια που στο ένα έμενα η ιδιοκτήτρια και το άλλο ήταν για εμάς, ένας αρχοντικός γάτος κι ένα πειραχτήρι σκυλάκι μας περίμεναν!
Γρήγορα γρήγορα ανεβάσαμε τα πράγματά μας, μην τυχόν καθυστερήσουμε στην παράδοση του αυτοκινήτου και, ποιος ξέρει, μη χρεωθούμε τίποτα παραπάνω.. Τελικά… Κούβα… Ακόμη και στη παράδοση, χαλαροί ρυθμοί…2 ωρίτσες, με άδειο στομάχι και χωρίς νερό… Είπαμε, αν δεν έχεις υπομονή, θα αποκτήσεις εκεί με διαδικασίες «fast track» (ή μήπως truck;;
). Ο έλεγχος που έκαναν στην παράδοση του αυτοκινήτου ήταν απλά τυπικός, πήραμε πίσω την εγγύηση που είχαμε δώσει και μετά, τι άλλο; Φαγητό στα γρήγορα σε εστιατόριο δίπλα στην Paseo de Marti, και περπάτημα όλο παραλιακά στη Malecon μέχρι το διαμέρισμά μας. Σκεφτήκαμε να πάρουμε coco taxi, αλλά πάντα το περπάτημα κερδίζει σε τέτοιες περιπτώσεις..
Είχαμε λοιπόν εκείνη τη μέρα να δούμε με την ησυχία αυτή την πλευρά της πόλης, που τελικά μας άρεσε πάρα πολύ! Οφείλω να το παραδεχτώ, αν ξαναπήγαινα στην Κούβα, εκεί θα έμενα. Καλή η Havanna vieja, όπως μου είχε πει και η Κική, είναι καλή εμπειρία για κάποιον που επισκέπτεται την Αβάνα πρώτη φορά, αλλά προτιμώ χίλιες φορές τελικά να μένω στη νέα πλευρά της πόλης και να επισκέπτομαι τα υπόλοιπα απλά για να τα βλέπω. Η πολύ εξυπηρετική οικοδέσποινα μας είπε από πού να αγοράσουμε κουβανέζικο καφέ για να πάρουμε μαζί μας, ήταν σε ένα μεγάλο supermarket ακόμη πιο δυτικά στο Vedado. Είχαμε πάει σε εκείνη την περιοχή με ένα από τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία, περνώντας και από τη νεκρόπολη Cristobal Colon, αλλά αυτή τη φορά πήγαμε με ένα από τα ταξί που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι. Όχι τις γυαλιστερές Cadillac που περιμένουν τα δολάρια και ευρώ των τουριστών, αλλά τα πάρα πολλά παμπάλαια αυτοκίνητα που βλέπαμε να κινούνται στους δρόμους και να σταματούν κατά διαστήματα, αλλά μέχρι τότε δεν είχαμε ιδέα πώς γίνεται αυτό. Γίνεται με χειρονομίες λοιπόν, όπως και άλλα οδικά σινιάλα στην Κούβα, βλέπε φλας με το χέρι έξω από το παράθυρο κτλ. Μάθαμε ότι για να πάμε εκεί που θέλαμε, θα περιμέναμε στον κεντρικό δρόμο και θα κρατάγαμε σηκωμένα τρία δάχτυλα. Δηλαδή θέλαμε να πάμε προς την τρίτη λεωφόρο. Μπαίνοντας, "Buenos dias" και περίπου το σημείο που θα μας άφηνε. Και πριν βγούμε, δίναμε 10 pesos cubanos το άτομο. Καλό ε; Το βασικό ήταν βέβαια να ξέρεις ότι αυτά τα αυτοκίνητα είναι ταξί – λεωφορεία, κινούνται σε καθορισμένες διαδρομές, βάζουν μέσα 5-6 άτομα, και δε ρωτάς ποτέ πόσο κοστίζει! Αν το κάνεις, το πιάνει με τη μία ο γάτος οδηγός ότι δεν ξέρεις, και δε γνωρίζω τι τιμή θα σου πει. Αν δώσεις όσα δίνουν οι Κουβανοί, ξέρει ότι ξέρεις, οπότε είσαι μια χαρά! Τα αυτοκίνητα αυτά επιεικώς χάρχαλα, που λένε και στο χωριό μου. Πολύ καυσαέριο, πολλή φασαρία, αλλά πολύ καλή εμπειρία, μας άρεσε αφάνταστα Να, τα περί ου ο λόγος :
Αγοράσαμε τελικά καφέ Cubita και μία άλλη μάρκα που δε θυμάμαι και το τελειώσαμε ήδη το πακέτο (οπότε δεν μπορώ να σας πω), επιστρέψαμε σπίτι, κάναμε τις βόλτες μας στην περιοχή. Όμορφα σπίτια, περιποιημένοι δρόμοι, πράσινο, ηρεμία, καθόλου "κυνηγοί τουριστών"
.. Το απολαύσαμε!!
Το ίδιο βράδυ είχαμε κάνει κράτηση για φαγητό στο La Guarida restaurant , ένα από τα γνωστά και ακριβά στην Αβάνα. Ξέραμε όμως ότι είναι στο κέντρο της πόλης, ανάμεσα στην Havana vieja και στη νέα Αβάνα που μέναμε εμείς. Όπως το είχαμε δει τις πρώτες μέρες, αυτό το κέντρο φαινόταν σαν γκέτο σε ταινία για το Σικάγο. Ok, ξέραμε ότι δεν είναι επικίνδυνα τα πράγματα, αλλά δε θέλαμε να πάμε ξανά πουθενά αλλού προς τα εκεί. Η σπιτονοικοκυρά μας σύστησε το Paladar Decameron restaurant, 50 μέτρα από εκεί που μέναμε. Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε πολύ καλή στις συμβουλές της! Πολύ καλό φαγητό, διακόσμηση με παλιά ρολόγια τοίχου και σαξόφωνα, ευγενικό προσωπικό, και σε γειτονιά καμία σχέση με το κέντρο της πόλης. Ξέρω, το Guarida έχει τη φήμη, αλλά το συγκεκριμένο εστιατόριο θα το επέλεγα ξανά και ξανά, και πριν μάθω και τις κριτικές του. (Που είναι πολύ καλές τελικά).
Το καλό ήταν ότι είχαμε άνεση χρόνου και την τελευταία μας ημέρα στο νησί, σηκωθήκαμε με την ησυχία μας και μας περίμενε ένα πολύ γευστικό πρωινό, δίπλα στη μπαλκονόπορτα, με το ελαφρύ αεράκι να δίνει τη νότα του.. Παρά τις εκκλήσεις μας να φάει μαζί μας, η Vivian αρνήθηκε.. Μετά από λίγο, όταν η Alyona της έδωσε κάποια φορέματα και άλλα ρούχα, έκλαιγε από τη χαρά της σαν μικρό κοριτσάκι. Μιλήσαμε για την κατάσταση εκεί, τα προϊόντα που δεν μπορούν να αγοράσουν, μας έφτιαξε κι άλλο καφέ (αχ αυτός ο καφές..)
Ώσπου ήρθε η ώρα να πάμε αεροδρόμιο..και διαπιστώσαμε ότι δε θέλαμε να φύγουμε..ή, για να το πω καλύτερα, διαπιστώσαμε ότι παρά τα όσα μας δυσκόλευαν και εκνεύριζαν, τελικά θα θέλαμε να ξαναπάμε στο μέρος αυτό. Πήραμε ταξί με 20 cuc, αντί για 35 που είχαμε πληρώσει σαν αδαείς στην άφιξή μας, πήγαμε στο αεροδρόμιο Jose Marti, κάναμε check in πρώτοι πρώτοι για να πιάσουμε παράθυρο (δώρο άδωρον, νύχτα ταξιδέψαμε και πάνω από τον Ατλαντικό, όχι πλησιάζοντας τη Γροιλανδία και τις ακτές του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών όπως στον πηγαιμό μας στην Κούβα), ξοδέψαμε τα τελευταία μας κούκια για μαγνητάκια, αφού πληρώσαμε το "χαράτσι", και μετά….. adios...
Τι άλλο..
Πρώτα απ’ όλα, στην ερώτηση αν θα ξαναπηγαίναμε στην Κούβα, η απάντηση είναι σαφώς ναι. Αλλά, με προϋποθέσεις, και με τη γνώση πλέον ώστε να μείνουμε επιλεκτικά σε κάποια μέρη και να αποφύγουμε κάποια άλλα. Θα μέναμε στην καινούρια πλευρά στην Havanna, θα περνούσαμε ακόμη μία μέρα στο Vinalles, θα διαλέγαμε προσεκτικά ένα διήμερο για το Cayo Coco χωρίς αέρα ώστε να απολαύσουμε εκείνη τη μαγική ακτή.. Και ίσως να ψάχναμε τρόπο να απομακρυνθούμε από τα εγκόσμια μένοντας σε ένα από τα αγροτόσπιτα μετά το Pilon.. Επίσης, θα παίρναμε ακόμη πιο πολλά ρούχα και φάρμακα για να αφήσουμε στους ανθρώπους εκεί, ειδικά στις φτωχές περιοχές.
Όσα μας κακοφάνηκαν, ειδικά στις αρχές, τα έχουμε πλέον αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μας, να μην πω τα ξεχάσαμε. Κι αυτό γιατί, στο κάτω κάτω, ας συγκρίνουμε το μέρος αυτό με την υπόλοιπη κεντρική Αμερική, κι όχι με την Ευρώπη ή οτιδήποτε άλλο έχει ο καθένας κατά νου. Και ας ήταν πολύ ενοχλητικό να σε πλησιάζουν όλοι αυτοί οι νεαροί προσπαθώντας να πάρουν τα cuc με οποιοδήποτε τρόπο. Μήπως κι εδώ στην "πλούσια" Ευρώπη, στο γεμάτο τουρίστες εδώ και δεκάδες χρόνια νησί της Ρόδου, το ίδιο δε γίνεται; Τούρκικο παζάρι έχει γίνει η μεσαιωνική πόλη, και οι κράχτες μόνο που δεν τραβάνε τους ξένους με το ζόρι μέσα..
Τέλος πάντων, η εμπειρία μοναδική, η κούραση αρκετή, οι φωτογραφίες πολλές. Κρατήσαμε τα ευχάριστα, κρατήσαμε και σπόρους από μαμέι και αβοκάντο (δυστυχώς μόνο το δεύτερο αναπτύχθηκε και είναι ήδη 60 πόντους).. Αν κάποιο μέλος πάει στην Κούβα, ας μου το πει. Θα θέλαμε να στείλουμε κάτι μικρό στη φίλη μας στην Αβάνα, και ίσως να πάρουμε κανένα σακουλάκι καφέ Cubita. Και ας βιαστεί, η αμερικάνικη πρεσβεία άνοιξε, τα υπόλοιπα έρχονται
Στη διάθεσή σας για οτιδήποτε θα θέλατε να συζητήσουμε για τον προορισμό αυτό.. Καλό βράδυ και καλό μήνα από αύριο!!
Μπορείτε να διαβάζετε περισσότερα για εμάς και τα ταξίδια μας, και στο οικογενειακό ταξιδιωτικό μας blog: http://aktravelife.com/
Επίσης και στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/aktravelife/
Μη νομίζει κανείς ότι αποδείχτηκε τόσο εύκολο να κοιμηθούμε στο σπίτι που είχαμε και πάλι προκρατήσει στη Santa Clara.. Κανείς δεν απάντησε στο συνεχόμενο χτύπημα κουδουνιού και πόρτας επί 20 λεπτά, οπότε στις 10 το βράδυ γυρίσαμε περπατώντας το τετράγωνο και ευτυχώς βρήκαμε κάποιον που ήξερε κάποια που μας έστειλε σε κάποια άλλη που είχε άδειο δωμάτιο
Σκέφτηκα απλά να κοιμηθώ στο αμάξι και να συνεχίσω μετά από 4 ώρες για Αβάνα, αλλά τελικά η ανάγκη ενός καθαρού δωματίου και κυρίως ενός δροσερού ντους κυριάρχησε..Πρωί πρωί αφήναμε πίσω μας τη Santa Clara, αυτή τη φορά μέσω της autopista, με λίγη βιασύνη για να είμαστε στην ώρα μας στο ξενοδοχείο Sevilla, όπου και θα παραδίδαμε το αυτοκίνητο. Παράκαμψη και στάση σε μικρή κωμόπολη (δε θυμάμαι όνομα
), για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και φαγητό, εκεί πήραμε και τα αναμνηστικά χαρτονομίσματα των 3 pesos cubanos. Άφιξη πρώτα στο διαμέρισμα που θα μέναμε, στη περιοχή της νέας Αβάνας. Πολύ όμορφη γειτονιά,διαμέρισμα με δύο υπνοδωμάτια που στο ένα έμενα η ιδιοκτήτρια και το άλλο ήταν για εμάς, ένας αρχοντικός γάτος κι ένα πειραχτήρι σκυλάκι μας περίμεναν!
Γρήγορα γρήγορα ανεβάσαμε τα πράγματά μας, μην τυχόν καθυστερήσουμε στην παράδοση του αυτοκινήτου και, ποιος ξέρει, μη χρεωθούμε τίποτα παραπάνω.. Τελικά… Κούβα… Ακόμη και στη παράδοση, χαλαροί ρυθμοί…2 ωρίτσες, με άδειο στομάχι και χωρίς νερό… Είπαμε, αν δεν έχεις υπομονή, θα αποκτήσεις εκεί με διαδικασίες «fast track» (ή μήπως truck;;
). Ο έλεγχος που έκαναν στην παράδοση του αυτοκινήτου ήταν απλά τυπικός, πήραμε πίσω την εγγύηση που είχαμε δώσει και μετά, τι άλλο; Φαγητό στα γρήγορα σε εστιατόριο δίπλα στην Paseo de Marti, και περπάτημα όλο παραλιακά στη Malecon μέχρι το διαμέρισμά μας. Σκεφτήκαμε να πάρουμε coco taxi, αλλά πάντα το περπάτημα κερδίζει σε τέτοιες περιπτώσεις..Είχαμε λοιπόν εκείνη τη μέρα να δούμε με την ησυχία αυτή την πλευρά της πόλης, που τελικά μας άρεσε πάρα πολύ! Οφείλω να το παραδεχτώ, αν ξαναπήγαινα στην Κούβα, εκεί θα έμενα. Καλή η Havanna vieja, όπως μου είχε πει και η Κική, είναι καλή εμπειρία για κάποιον που επισκέπτεται την Αβάνα πρώτη φορά, αλλά προτιμώ χίλιες φορές τελικά να μένω στη νέα πλευρά της πόλης και να επισκέπτομαι τα υπόλοιπα απλά για να τα βλέπω. Η πολύ εξυπηρετική οικοδέσποινα μας είπε από πού να αγοράσουμε κουβανέζικο καφέ για να πάρουμε μαζί μας, ήταν σε ένα μεγάλο supermarket ακόμη πιο δυτικά στο Vedado. Είχαμε πάει σε εκείνη την περιοχή με ένα από τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία, περνώντας και από τη νεκρόπολη Cristobal Colon, αλλά αυτή τη φορά πήγαμε με ένα από τα ταξί που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι. Όχι τις γυαλιστερές Cadillac που περιμένουν τα δολάρια και ευρώ των τουριστών, αλλά τα πάρα πολλά παμπάλαια αυτοκίνητα που βλέπαμε να κινούνται στους δρόμους και να σταματούν κατά διαστήματα, αλλά μέχρι τότε δεν είχαμε ιδέα πώς γίνεται αυτό. Γίνεται με χειρονομίες λοιπόν, όπως και άλλα οδικά σινιάλα στην Κούβα, βλέπε φλας με το χέρι έξω από το παράθυρο κτλ. Μάθαμε ότι για να πάμε εκεί που θέλαμε, θα περιμέναμε στον κεντρικό δρόμο και θα κρατάγαμε σηκωμένα τρία δάχτυλα. Δηλαδή θέλαμε να πάμε προς την τρίτη λεωφόρο. Μπαίνοντας, "Buenos dias" και περίπου το σημείο που θα μας άφηνε. Και πριν βγούμε, δίναμε 10 pesos cubanos το άτομο. Καλό ε; Το βασικό ήταν βέβαια να ξέρεις ότι αυτά τα αυτοκίνητα είναι ταξί – λεωφορεία, κινούνται σε καθορισμένες διαδρομές, βάζουν μέσα 5-6 άτομα, και δε ρωτάς ποτέ πόσο κοστίζει! Αν το κάνεις, το πιάνει με τη μία ο γάτος οδηγός ότι δεν ξέρεις, και δε γνωρίζω τι τιμή θα σου πει. Αν δώσεις όσα δίνουν οι Κουβανοί, ξέρει ότι ξέρεις, οπότε είσαι μια χαρά! Τα αυτοκίνητα αυτά επιεικώς χάρχαλα, που λένε και στο χωριό μου. Πολύ καυσαέριο, πολλή φασαρία, αλλά πολύ καλή εμπειρία, μας άρεσε αφάνταστα
Να, τα περί ου ο λόγος :
Αγοράσαμε τελικά καφέ Cubita και μία άλλη μάρκα που δε θυμάμαι και το τελειώσαμε ήδη το πακέτο (οπότε δεν μπορώ να σας πω), επιστρέψαμε σπίτι, κάναμε τις βόλτες μας στην περιοχή. Όμορφα σπίτια, περιποιημένοι δρόμοι, πράσινο, ηρεμία, καθόλου "κυνηγοί τουριστών"
.. Το απολαύσαμε!!Το ίδιο βράδυ είχαμε κάνει κράτηση για φαγητό στο La Guarida restaurant , ένα από τα γνωστά και ακριβά στην Αβάνα. Ξέραμε όμως ότι είναι στο κέντρο της πόλης, ανάμεσα στην Havana vieja και στη νέα Αβάνα που μέναμε εμείς. Όπως το είχαμε δει τις πρώτες μέρες, αυτό το κέντρο φαινόταν σαν γκέτο σε ταινία για το Σικάγο. Ok, ξέραμε ότι δεν είναι επικίνδυνα τα πράγματα, αλλά δε θέλαμε να πάμε ξανά πουθενά αλλού προς τα εκεί. Η σπιτονοικοκυρά μας σύστησε το Paladar Decameron restaurant, 50 μέτρα από εκεί που μέναμε. Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε πολύ καλή στις συμβουλές της! Πολύ καλό φαγητό, διακόσμηση με παλιά ρολόγια τοίχου και σαξόφωνα, ευγενικό προσωπικό, και σε γειτονιά καμία σχέση με το κέντρο της πόλης. Ξέρω, το Guarida έχει τη φήμη, αλλά το συγκεκριμένο εστιατόριο θα το επέλεγα ξανά και ξανά, και πριν μάθω και τις κριτικές του. (Που είναι πολύ καλές τελικά).
Το καλό ήταν ότι είχαμε άνεση χρόνου και την τελευταία μας ημέρα στο νησί, σηκωθήκαμε με την ησυχία μας και μας περίμενε ένα πολύ γευστικό πρωινό, δίπλα στη μπαλκονόπορτα, με το ελαφρύ αεράκι να δίνει τη νότα του.. Παρά τις εκκλήσεις μας να φάει μαζί μας, η Vivian αρνήθηκε.. Μετά από λίγο, όταν η Alyona της έδωσε κάποια φορέματα και άλλα ρούχα, έκλαιγε από τη χαρά της σαν μικρό κοριτσάκι. Μιλήσαμε για την κατάσταση εκεί, τα προϊόντα που δεν μπορούν να αγοράσουν, μας έφτιαξε κι άλλο καφέ (αχ αυτός ο καφές..)
Ώσπου ήρθε η ώρα να πάμε αεροδρόμιο..και διαπιστώσαμε ότι δε θέλαμε να φύγουμε..ή, για να το πω καλύτερα, διαπιστώσαμε ότι παρά τα όσα μας δυσκόλευαν και εκνεύριζαν, τελικά θα θέλαμε να ξαναπάμε στο μέρος αυτό. Πήραμε ταξί με 20 cuc, αντί για 35 που είχαμε πληρώσει σαν αδαείς στην άφιξή μας, πήγαμε στο αεροδρόμιο Jose Marti, κάναμε check in πρώτοι πρώτοι για να πιάσουμε παράθυρο (δώρο άδωρον, νύχτα ταξιδέψαμε και πάνω από τον Ατλαντικό, όχι πλησιάζοντας τη Γροιλανδία και τις ακτές του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών όπως στον πηγαιμό μας στην Κούβα), ξοδέψαμε τα τελευταία μας κούκια για μαγνητάκια, αφού πληρώσαμε το "χαράτσι", και μετά….. adios...
Τι άλλο..
Πρώτα απ’ όλα, στην ερώτηση αν θα ξαναπηγαίναμε στην Κούβα, η απάντηση είναι σαφώς ναι. Αλλά, με προϋποθέσεις, και με τη γνώση πλέον ώστε να μείνουμε επιλεκτικά σε κάποια μέρη και να αποφύγουμε κάποια άλλα. Θα μέναμε στην καινούρια πλευρά στην Havanna, θα περνούσαμε ακόμη μία μέρα στο Vinalles, θα διαλέγαμε προσεκτικά ένα διήμερο για το Cayo Coco χωρίς αέρα ώστε να απολαύσουμε εκείνη τη μαγική ακτή.. Και ίσως να ψάχναμε τρόπο να απομακρυνθούμε από τα εγκόσμια μένοντας σε ένα από τα αγροτόσπιτα μετά το Pilon.. Επίσης, θα παίρναμε ακόμη πιο πολλά ρούχα και φάρμακα για να αφήσουμε στους ανθρώπους εκεί, ειδικά στις φτωχές περιοχές.
Όσα μας κακοφάνηκαν, ειδικά στις αρχές, τα έχουμε πλέον αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μας, να μην πω τα ξεχάσαμε. Κι αυτό γιατί, στο κάτω κάτω, ας συγκρίνουμε το μέρος αυτό με την υπόλοιπη κεντρική Αμερική, κι όχι με την Ευρώπη ή οτιδήποτε άλλο έχει ο καθένας κατά νου. Και ας ήταν πολύ ενοχλητικό να σε πλησιάζουν όλοι αυτοί οι νεαροί προσπαθώντας να πάρουν τα cuc με οποιοδήποτε τρόπο. Μήπως κι εδώ στην "πλούσια" Ευρώπη, στο γεμάτο τουρίστες εδώ και δεκάδες χρόνια νησί της Ρόδου, το ίδιο δε γίνεται; Τούρκικο παζάρι έχει γίνει η μεσαιωνική πόλη, και οι κράχτες μόνο που δεν τραβάνε τους ξένους με το ζόρι μέσα..
Τέλος πάντων, η εμπειρία μοναδική, η κούραση αρκετή, οι φωτογραφίες πολλές. Κρατήσαμε τα ευχάριστα, κρατήσαμε και σπόρους από μαμέι και αβοκάντο (δυστυχώς μόνο το δεύτερο αναπτύχθηκε και είναι ήδη 60 πόντους).. Αν κάποιο μέλος πάει στην Κούβα, ας μου το πει. Θα θέλαμε να στείλουμε κάτι μικρό στη φίλη μας στην Αβάνα, και ίσως να πάρουμε κανένα σακουλάκι καφέ Cubita
. Και ας βιαστεί, η αμερικάνικη πρεσβεία άνοιξε, τα υπόλοιπα έρχονταιΣτη διάθεσή σας για οτιδήποτε θα θέλατε να συζητήσουμε για τον προορισμό αυτό.. Καλό βράδυ και καλό μήνα από αύριο!!
Μπορείτε να διαβάζετε περισσότερα για εμάς και τα ταξίδια μας, και στο οικογενειακό ταξιδιωτικό μας blog: http://aktravelife.com/
Επίσης και στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/aktravelife/
Last edited:
Μη νομίσετε ότι εκνευρίστηκα, η ζωή είναι μικρή και ωραία για να σε χαλάνε κάτι τέτοια. Απλά περιμέναμε...μετά από τουλάχιστον μία ώρα να και οι δικές μας, άθικτες. Πάμε για συνάλλαγμα
Στο Piral del Rio επιστρέψαμε και την επόμενη μέρα, μετά τις βόλτες στο Vinales και πριν οδηγήσουμε προς κεντρική και ανατολική Κούβα. Εδώ οι φωτογραφίες από την αποικιακού στυλ αυτή πόλη με τα όμορφα χρωματιστά κτίρια, όπως και από τη φυτεία που ξεναγηθήκαμε.
) με προορισμό το Matanzas. Σταματήσαμε βέβαια για να δούμε και την περιοχή - χωριό Soroa, έξω από την Αβάνα πήραμε ωτοστόπ μία κοπέλα και φτάσαμε βραδάκι στον προορισμό μας.
