villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.792
Αλλά μην ξεχνιόμαστε είχαμε μείνει στην άφιξη στο ξενοδοχείο.Μετά το απαραίτητο μπανιο μιλάμε με τον αντιπρόσωπο του πρακτορείου γιατί το πρόγραμμα είχαμε αποφασίσει να είναι ευέλικτο και να συνεννοούμαστε επι τόπου.Ηταν ήδη μεσημέρι και ο φίλος μας λέει να ξεκουραστούμε την πρώτη μέρα και να ξεκινήσουμε την επόμενη.Τι λες καλε???Αν ήθελα να ξεκουραστώ θα πήγαινα στις Μαλδίβες,εμείς δεν κρατιόμασταν!Σε λιγότερο απο μία ώρα μας είχε το αυτοκίνητο και τον ξεναγό έξω από την είσοδο.Βουρ για το κέντρο της πρωτέυουσας του Νεπάλ,την πλατεία Ντέρμπαρ.Είχα δει τόσες φωτό πριν παω που μου φάνηκε σαν όνειρο ότι περπατούσα εκεί.Ο ξεναγός ήταν τόσο επαγγέλματίας που καποια στιγμή μου έσπασε τα νέυρα,μας εξήγησε κυριολεκτικά κάθε κολώνα,κάθε σύμβολο αλλά ο καημένος το ξερω ότι ήθελε να μείνουμε ευχαριστημένοι.Αλλωστε πραγματικά στο Νεπάλ μόνο τέτοιους ανθρώπους συναντήσαμε,ανθρώπους που ήθελαν πάση θυσία να σε εξυπηρετήσουν.Το θετικό ήταν ότι μόλις τελείωνε αυτά που είχε να μας πει χανόταν τριγύρω και μας άφηνε μόνους να ανεβούμε τα σκαλοπάτια των ναών,να χαζέψουμε το απίστευτο πολύχρωμο πλήθος,να σταθούμε στα υπαίθρια σουβενίρ,ως πόσα μιουζικμπολ???Εμφανιζόταν από το πουθενα μετά από κάμποση ώρα για να μας ρωτήσει αν ήμασταν έτοιμοι να συνεχίσουμε.Είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει όταν ξεκινήσαμε για την Σβαγιαμπουναθ στούπα,απίστευτη κίνηση,άνθρωποι να κρέμονται από τα ''υπερσύγχρονα'' λεωφορεία,εκκωφαντικός θόρυβος από τις κορνες οπότε ο καλός οδηγός μας αποφασίζει να μας πάει από τα στενά για να μπορέσουμε να φτάσουμε πριν νυχτώσει.Το ράλι ξεκινά,εγώ έχω γαντωθεί στην πόρτα,οι λακούβες τεράστιες νομίζεις θα μας καταπιούν,παντού παιδάκια τα οποία γλιτώνουν στο τσακ από τον παλαβο οδηγό μας κι εγώ να ουρλιάζω κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους που περπατούν ανέμελα μπροστά μας και τρέχουν τελευταία στιγμή στην άκρη.Ο ξεναγος ατάραχος μας χαμογελά κάθε φορά που εμείς φτάνουμε στα πρόθυρα συγκοπής.Με την καρδιά μας να χτυπά σε τρελούς ρυθμούς ανεβαινουμε στον λόφο στην κορυφή του οποιου βρίσκεται η Στούπα.Εδώ βασιλευει γαλήνη,από όλα τα μαγαζάκια ακούγεται η προσευχή ''ο μάνι...''που πραγματικά δίνει άλλη διάσταση στον περιβάλλοντα χώρο,λίγοι μοναχοί με τις πορτοκαλί φορεσιές τους και ξεκινάμε να γυρνάμε τις ρόδες που βρισκονται γύρω από την στούπα ακολουθώντας την φορά του ρολογιού όπως μας πρόσταξε ο ξεναγος.Οι μαιμουδίτσες κάνουν την εμφανισή τους στο ναό που απο τους ντόπιους αποκαλείται ''monkey temple'' για ευνόητους λόγους και κοιτούν με επιμονή τις τσαντούλες μας,συμμαζευόμαστε λοιπόν για να μην έχουμε απώλειες κατα τ'άλλα συμπαθέστατες!Τι είναι αυτό που ακούγεται όμως?Ένα περίεργο μουσικό όργανο,ακολουθούμε τον ήχο και μέσα στον διπλανό ναό ένας νεαρός μοναχός προσέυχεται με ένα είδος κρουστών με παράξενη όψη που δεν έχω ξαναδει το οποίο χειρίζεται με απίστευτη προσύλωση και δεξιοτεχνεία.Κόλλησα,ανατρίχιασα,δεν μπορώ να σας το περιγράψω.Διάβαζε από ένα βιβλιαράκι την προσοχή του τόσο γρήγορα που δεν έπαιρνε ανάσα και μετά άρχιζε να χτυπά το παράξενο όργανο του οποίου ο ήχος σου διαπέρναγε το κορμί!Υπέροχη στιγμή!Όταν αποχωρίσαμε είχε ήδη νυχτώσει και η πόλη είχε ανάψει τα λιγοστά της φώτα και τα περισσότερα κεριά της καθώς το ρεύμα είναι ακριβό,ο κόσμος φτωχός και δε διαθέτει.Παντού μαγαζάκια με ένα κεράκι στο κέντρο,είναι αξιοπερίεργο αλλά στο Κατμαντού όλοι πουλάνε κάτι μα όλοι!Οι δρόμοι γεμάτοι όπως πάντα και απορείς τι κάνουν όλοι αυτοί στους δρόμους γιατι δε δείχνουν να βιάζονται για κάπου απλά περπατούν!Επιστροφή στο υπέροχο ξενοδοχείο μας για ένα υπέροχο και χορταστικό γεύμα.Ο μιστερ λέει να βρεθούμε το πρωί στις 9,ποιες 9 καλέ είναι μεσημέρι για μας,στις 7 μια χαρά θέλουμε να δούμε όσο γίνεται περισσότερα.
(έχω μια απίστευτη επιθυμία να δω πόσο χειρότερο είναι το Βαρανάσι)!
