villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.792
Όπως έγραψα και πιο πανω από το δωμάτιο του ξενοδοχείου βλέπαμε την Μποντνάθ στούπα την οποία μας είχε ξεπετάξει ο ξεναγός την πρώτη μέρα.Όμως αυτή η στούπα και όλη η περιοχή γύρω της αποτελεί για μένα την ψυχή της πόλης και φυσικά αξίζει να της αφιερώσεις περισσότερο χρόνο.Έτσι κατήφορίσαμε από την πίσω έξοδο του ξενοδοχείου σ'ένα μονοπάτι που σε δέκα λεπτά σε οδηγούσε στον προάυλιο χώρο της στούπας κι εκεί ω τη μαγεία αλήθεια!!!Πιστέυω πραγματικά ότι καμιά αφήγηση και καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει τα συναισθήματα που βιώνει ο επισκέπτης,δεν μπορείς με λόγια να περιγράψεις την ατμόσφαιρα,τους ήχους,τις μυρωδιές...για μένα ήταν κάτι μοναδικό και το ονειρευόμουν ακριβώς όπως το βίωσα.
Καθισα λοιπόν σε ένα πεζούλι κι άρχισα να παρατηρώ τον διερχόμενο κόσμο.Νεπαλέζοι αλλά και πολλοί θιβετιανοί όπως και ινδοί τουρίστες,όλοι μαζί ένα περίεργο ανθρώπινο λεφούσι που κινούνταν διαρκώς αργά και νωχελικά κυκλικά γυρω από τη στούπα.Μια γλυκιά ζάλη και μια ανάγκη να χωθείς μέσα σ'αυτο το κράμα ανθρώπων και να μπεις για λίγο σε μία άλλη διάσταση όπου ο χρόνος έχει σταματήσει εδώ και αιώνες...
Ανεβαίνουμε στη στούπα για να δούμε απο ψηλά όλα όσα διαδραματίζονται γύρω και ειλικρινά τα μάτια δε χωρούν τις εικόνες,δεν τις χορταίνουν!Μία άλλη καθημερινότητα πολύ μακρυά από τα δικά μας δεδομένα,μια καθημερινότητα όμως που σε συνεπαίρνει,σε μαγέυει,σε ηρεμεί.Εκείνες τις στιγμές ήταν που σκέφτηκα τη ζωή μου πίσω με το άγχος,το τρέξιμο πάντα κάτι να προλάβω,την εξάρτηση στα υλικά αγαθά και αναρωτήθηκα που ακριβώς βρίσκεται η ευτυχία?Θα μου πεις πολύ φιλοσοφία έπεσε αλλά σε τέτοιες στιγμές τέτοιες σκέψεις κάνεις για τη ζωή που ζεις!Κι εδώ ακριβώς ξαναήρθαν οι τύψεις για τα πεντάστερα που είχα διαλέξει να μείνω με το φόβο της βρώμας αλλά σας λέω με το χέρι στην καρδιά ότι την επόμενη φορά θα προτιμήσω τα απλά δωμάτια γιατί το Νεπάλ φτωχό το λες βρώμικο όμως όχι ή τουλάχιστον στα μάτια τα δικά μου δεν ήταν.
Παρ'όλ'αυτά το καταναλωτικό μικρόβιο έχει πια εγκατασταθεί στο αίμα μας για τα καλά και δεν μπορούμε να αντισταθούμε στα τόσα μαγαζάκια που πωλούν ότι βάνει ο νους σου.Βέβαια εμείς είχαμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας και δε θα φεύγαμε χωρίς αυτό στα μπαγκάζια μας.Το γνωστό σε όσους ασχολούνται με την τέχνη και όχι μόνο,θάνγκα!Για όσους δεν γνωρίζουν,όχι ότι εγώ γνώριζα πολλά μη τρελαθούμε,είναι ένα είδος πίνακα με θρησκευτικό θέμα από τον Βουδισμό όπως είναι το μαντάλα που τελικά αγοράσαμε εμείς.Μας είχε υποδείξει ο ξεναγός ένα κέντρο όπου λειτουργούσε και σχολή εκμάθησης ζωγραφικής θάνγκα.Παρακολουθήσαμε ένα μάθημα και τα παιδιά που με περίσσεια υπομονή κάνανε τα σχέδια για τα οποία χρειάζεσαι χέρι και λεπτομέρεια χειρουργού!Το κόστος ήταν ανάλογο της λεπτομέρειας του σχεδίου αλλά πιστέυω πως αξίζει γιατί είναι ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης όπως και να'χει.Προσοχή μόνο γιατί πωλούνται παντού κακές κόπιες που δεν έχουν βέβαια σχέση με τα αυθεντικά έργα.
Με τούτα και με κείνα περάσαμε περίπου 5 ώρες σε εκείνη την πανέμορφη γειτονιά θα την έλεγα που αποτελεί από μόνη της έναν άλλο κόσμο στην καρδιά της πρωτέυουσας.Και η αλήθεια είναι ότι δεν κίναγαν τα πόδια να φύγουν,ήταν τόσο όμορφη αυτή η ζάλη του πλήθους που ξέχναγες τα πάντα και ήθελες μόνο να περιφέρεσαι γύρω και πάλι γύρω και ξανά γύρω!!!Είπαμε όμως να βγούμε και πιο έξω στους δρόμους με την απίστευτη κίνηση,με τις κόρνες και τα παστωμένα λεωφορεία που ξεχείλιζαν κόσμο κι όμως τρέχαν κι άλλοι να τα προλάβουν.Πάγκοι με κάθε λογής αντικείμενο,πολυκαταστήματα ο βούδας να τα κάνει,κι άλλα πιο μικρά,παντού ένα αλισβερίσι δίχως τέλος.Η απόπειρα να διασχίσεις ένα δρόμο συνοδευόταν από πολλές προσευχές αλλά μόνο οι λιγοστοί τουρίστες έδειχναν να ανησυχούν μη τους πατήσει κανένα αυτοκίνητο οι ντόπιοι περνούσαν αναμεσά τους με ελιγμούς που προφανώς τους εξασκούν από παιδιά.Και μέσα σε όλη αυτή την παράνοια κάνουν συχνά πυκνα την εμφάνισή τους και συμπαθείς αγελαδίτσες που δεκάρα δε δίνουν για τους μανιώδεις οδηγούς και περπατούν περήφανες καταμεσής του δρόμου σχηματίζοντας ουρές!Χαοτική η κατάσταση όπως αντιλαμβάνεστε αλλά αυτό ακριβώς είναι η Κατμαντού και γι'αυτή ακριβώς την πολυμορφία της τη λάτρεψα.Δυστυχώς η μέρα τελείωσε και μας βρήκε να τρώμε συζητώντας όσα ζήσαμε σ'αυτή την υπέροχη χώρα.Το πρωί φορτώσαμε τις βαλίτσες μας,βγάλαμε κάποιες φωτό το πανέμορφο ξενοδοχείο μας που όμως καμία σημασία δεν του είχαμε δώσει,είχαμε τόσα άλλα να δούμε,και μετά από το πλούσιο πρωινό μας αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.Στο χώρο αναμονής οι τουρίστες είμασταν ελάχιστοι,όλοι οι υπόλοιποι άνδρες στην πλειοψηφία τους μετανάστες κυρίως στη Μέση Ανατολή!
Απογείωση με βαριά καρδιά αλλά και βεβαιότητα ότι σ'αυτό τον τόπο πρέπει οπωσδήποτε να ξαναγυρίσουμε γιατί δεν τον χορταίνει κανείς τόσο γρήγορα!Οι κορυφές κάνουν και πάλι την εμφανισή τους αυτή τη φορά για να μας χαιρετήσουν και να μας δώσουν την ωραιότερη τελευταία ανάμνηση του ταξιδιού μας!
Το Νεπάλ ήταν ένα από τα όνειρά μου και ειλικρινά ακόμη και τώρα που το γράφω δεν το πιστέυω ότι βρέθηκα εκεί.Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας μεταφέρω λίγα από αυτά που έζησα αλλά όπως έγραψα και πιο πάνω πρέπει να την επισκεφτείς αυτή τη χώρα για να γευτείς τη μαγεία της ,δεν περιγράφετε με λέξεις.Έχω βάλει σκοπό να ξαναπάω,αυτή τη φορά για τρέκινγκ προς τις κορυφές που πιστέυω ότι θα είναι η απόλυτη εμπειρία!!!Ελπίζω να τα καταφέρω...

Καθισα λοιπόν σε ένα πεζούλι κι άρχισα να παρατηρώ τον διερχόμενο κόσμο.Νεπαλέζοι αλλά και πολλοί θιβετιανοί όπως και ινδοί τουρίστες,όλοι μαζί ένα περίεργο ανθρώπινο λεφούσι που κινούνταν διαρκώς αργά και νωχελικά κυκλικά γυρω από τη στούπα.Μια γλυκιά ζάλη και μια ανάγκη να χωθείς μέσα σ'αυτο το κράμα ανθρώπων και να μπεις για λίγο σε μία άλλη διάσταση όπου ο χρόνος έχει σταματήσει εδώ και αιώνες...
Ανεβαίνουμε στη στούπα για να δούμε απο ψηλά όλα όσα διαδραματίζονται γύρω και ειλικρινά τα μάτια δε χωρούν τις εικόνες,δεν τις χορταίνουν!Μία άλλη καθημερινότητα πολύ μακρυά από τα δικά μας δεδομένα,μια καθημερινότητα όμως που σε συνεπαίρνει,σε μαγέυει,σε ηρεμεί.Εκείνες τις στιγμές ήταν που σκέφτηκα τη ζωή μου πίσω με το άγχος,το τρέξιμο πάντα κάτι να προλάβω,την εξάρτηση στα υλικά αγαθά και αναρωτήθηκα που ακριβώς βρίσκεται η ευτυχία?Θα μου πεις πολύ φιλοσοφία έπεσε αλλά σε τέτοιες στιγμές τέτοιες σκέψεις κάνεις για τη ζωή που ζεις!Κι εδώ ακριβώς ξαναήρθαν οι τύψεις για τα πεντάστερα που είχα διαλέξει να μείνω με το φόβο της βρώμας αλλά σας λέω με το χέρι στην καρδιά ότι την επόμενη φορά θα προτιμήσω τα απλά δωμάτια γιατί το Νεπάλ φτωχό το λες βρώμικο όμως όχι ή τουλάχιστον στα μάτια τα δικά μου δεν ήταν.
Παρ'όλ'αυτά το καταναλωτικό μικρόβιο έχει πια εγκατασταθεί στο αίμα μας για τα καλά και δεν μπορούμε να αντισταθούμε στα τόσα μαγαζάκια που πωλούν ότι βάνει ο νους σου.Βέβαια εμείς είχαμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας και δε θα φεύγαμε χωρίς αυτό στα μπαγκάζια μας.Το γνωστό σε όσους ασχολούνται με την τέχνη και όχι μόνο,θάνγκα!Για όσους δεν γνωρίζουν,όχι ότι εγώ γνώριζα πολλά μη τρελαθούμε,είναι ένα είδος πίνακα με θρησκευτικό θέμα από τον Βουδισμό όπως είναι το μαντάλα που τελικά αγοράσαμε εμείς.Μας είχε υποδείξει ο ξεναγός ένα κέντρο όπου λειτουργούσε και σχολή εκμάθησης ζωγραφικής θάνγκα.Παρακολουθήσαμε ένα μάθημα και τα παιδιά που με περίσσεια υπομονή κάνανε τα σχέδια για τα οποία χρειάζεσαι χέρι και λεπτομέρεια χειρουργού!Το κόστος ήταν ανάλογο της λεπτομέρειας του σχεδίου αλλά πιστέυω πως αξίζει γιατί είναι ένα ιδιαίτερο έργο τέχνης όπως και να'χει.Προσοχή μόνο γιατί πωλούνται παντού κακές κόπιες που δεν έχουν βέβαια σχέση με τα αυθεντικά έργα.
Με τούτα και με κείνα περάσαμε περίπου 5 ώρες σε εκείνη την πανέμορφη γειτονιά θα την έλεγα που αποτελεί από μόνη της έναν άλλο κόσμο στην καρδιά της πρωτέυουσας.Και η αλήθεια είναι ότι δεν κίναγαν τα πόδια να φύγουν,ήταν τόσο όμορφη αυτή η ζάλη του πλήθους που ξέχναγες τα πάντα και ήθελες μόνο να περιφέρεσαι γύρω και πάλι γύρω και ξανά γύρω!!!Είπαμε όμως να βγούμε και πιο έξω στους δρόμους με την απίστευτη κίνηση,με τις κόρνες και τα παστωμένα λεωφορεία που ξεχείλιζαν κόσμο κι όμως τρέχαν κι άλλοι να τα προλάβουν.Πάγκοι με κάθε λογής αντικείμενο,πολυκαταστήματα ο βούδας να τα κάνει,κι άλλα πιο μικρά,παντού ένα αλισβερίσι δίχως τέλος.Η απόπειρα να διασχίσεις ένα δρόμο συνοδευόταν από πολλές προσευχές αλλά μόνο οι λιγοστοί τουρίστες έδειχναν να ανησυχούν μη τους πατήσει κανένα αυτοκίνητο οι ντόπιοι περνούσαν αναμεσά τους με ελιγμούς που προφανώς τους εξασκούν από παιδιά.Και μέσα σε όλη αυτή την παράνοια κάνουν συχνά πυκνα την εμφάνισή τους και συμπαθείς αγελαδίτσες που δεκάρα δε δίνουν για τους μανιώδεις οδηγούς και περπατούν περήφανες καταμεσής του δρόμου σχηματίζοντας ουρές!Χαοτική η κατάσταση όπως αντιλαμβάνεστε αλλά αυτό ακριβώς είναι η Κατμαντού και γι'αυτή ακριβώς την πολυμορφία της τη λάτρεψα.Δυστυχώς η μέρα τελείωσε και μας βρήκε να τρώμε συζητώντας όσα ζήσαμε σ'αυτή την υπέροχη χώρα.Το πρωί φορτώσαμε τις βαλίτσες μας,βγάλαμε κάποιες φωτό το πανέμορφο ξενοδοχείο μας που όμως καμία σημασία δεν του είχαμε δώσει,είχαμε τόσα άλλα να δούμε,και μετά από το πλούσιο πρωινό μας αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.Στο χώρο αναμονής οι τουρίστες είμασταν ελάχιστοι,όλοι οι υπόλοιποι άνδρες στην πλειοψηφία τους μετανάστες κυρίως στη Μέση Ανατολή!
Απογείωση με βαριά καρδιά αλλά και βεβαιότητα ότι σ'αυτό τον τόπο πρέπει οπωσδήποτε να ξαναγυρίσουμε γιατί δεν τον χορταίνει κανείς τόσο γρήγορα!Οι κορυφές κάνουν και πάλι την εμφανισή τους αυτή τη φορά για να μας χαιρετήσουν και να μας δώσουν την ωραιότερη τελευταία ανάμνηση του ταξιδιού μας!
Το Νεπάλ ήταν ένα από τα όνειρά μου και ειλικρινά ακόμη και τώρα που το γράφω δεν το πιστέυω ότι βρέθηκα εκεί.Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας μεταφέρω λίγα από αυτά που έζησα αλλά όπως έγραψα και πιο πάνω πρέπει να την επισκεφτείς αυτή τη χώρα για να γευτείς τη μαγεία της ,δεν περιγράφετε με λέξεις.Έχω βάλει σκοπό να ξαναπάω,αυτή τη φορά για τρέκινγκ προς τις κορυφές που πιστέυω ότι θα είναι η απόλυτη εμπειρία!!!Ελπίζω να τα καταφέρω...
Attachments
-
68,1 KB Προβολές: 180