Νεπάλ Λατρεμένο μου Νεπάλ!!!

[villi]

Άφιξη στο ξενοδοχείο λοιπόν,5άστερο κι αυτό αλλά καμία σχέση με το πρώτο δηλάδη οι κήποι του ήταν θαυμάσιοι αλλά τα δωμάτια θέλανε σοβαρή ανακαίνιση.Το καλύτερο στοιχείο του όμως ήταν η θέση του μέσα στη λίμνη και η θέα του,τις ώρες χωρίς σύννεφα έβλεπες καρφί τις κορυφές.Ίσα που αφήσαμε τις βαλίτσες και ξαμολυθήκαμε να δούμε την πόλη.
Εδώ οι ρυθμοί ζωής ήταν σαφώς πιο χαλαροί,κόρνες ελάχιστες όπως και η κίνηση κι εκείνη την ημέρα ετοιμάζανε γιορτούλα στο κέντρο οπότε υπήρχε δυνατή μουσική,τα εστιατόρια είχανε βγάλει τα τραπεζάκια τους στο δρόμο κι ο κόσμος σουλατσάριζε ανέμελα,μου θύμισε δικό μας πανηγύρι!Σε λίγο να και τα κλαπατσίμπαλα,ο κόσμος μαζέυετε κι αρχίζει να τραγουδά και να χειροκροτά,πλάκα είχε.Αφού διαλύθηκε ο όχλος συνεχίσαμε τη βόλτα μας ανάμεσα στα μαγαζάκια που κυρίως πουλούσαν εξοπλισμό για τρέκινγκ,πίνακες με τις κορυφές και τι άλλο βεβαίως musicballs (για όσους δεν γνωρίζουν είναι μεταλλικά μπωλ που με τη βοήθεια ενός στικ το οποίο γυρίζεις γύρω γύρω αρχίζει να παράγει ένα σταθερό ήχο,χρησιμοποιούνται στο διαλογισμό για θεραπευτικους σκοπους).
Στην Πόκχαρα λειτουργεί ένα κέντρο όπου τυφλά παιδιά μαθαίνουν να κάνουν μασάζ για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.Μάς είχαν πει πολλοί φίλοι που είχαν βρεθεί εκέι να πάμε οπωσδήποτε για ενύσχιση βασικά αλλά και επειδή είναι πολύ καλοί στο έργο τους.Η αλήθεια είναι πως φτάσαμε στην πόρτα τους αλλά εγώ δεν το άντεξα να μου προσφέρει υπηρεσίες ένα τυφλό παιδί και δεν μπήκα,το αναφέρω σε περίπτωση που κάποιος βρεθεί εκεί και είναι πιο δυνατός από μένα.
Μετά από αρκετές ώρες περπάτημα και με τη σκέψη ενός πολύ όμορφου πίνακα που είχαμε εντοπίσει αλλά το σκεφτόμασταν γατί τον θεωρήσαμε ακριβό για τα δεδομένα της χώρας επιστρέψαμε στη βάση γιατί το στομάχι διαμαρτυρόταν έντονα.Για να πάμε στο ξενοδοχείο που βρισκόταν μέσα στη λιμνη Πέουα περνάγαμε από την μία όχθη στην άλλη με μία σχεδία,φτάνοντας όμως στο σημείο που μας παραλάμβανε η σχεδία ξέσπασε μπόρα και δεν μπορούσε να έρθει απέναντι οπότε μας στείλανε βαρκούλα.Πόσο την απόλαυσα εκείνη την βροχή κι ας γίναμε μούσκεμα μέχρι (ξέρετε που!!!),είχαν ανοίξει οι ουρανοί κι εμείς μέσα στη βαρκούλα να διασχίζουμε την λίμνη,μου θύμισε σκηνή από την αγαπημένη μου ταινία (Το Ημερολόγιο)!
Τα ξημερώματα στις 4 παρακαλώ μετά από έναν ταραχώδη ύπνο με τις σαβρίτσες να παρελάυνουν πάνω από τα κεφάλια μας και διάφορες κραυγές ζώων από την διπλανή ζούγκλα,συναντηθήκαμε με έναν ταξιτζή που είχαμε κανονίσει να μας πάει στο Σαρανκοτ χιλ με την ελπίδα να δούμε επιτέλους κάποιες από τις κορυφές.Ευγενέστατος κύριος φίλος του οδηγού μας,μας ανέβασε μέχρι εκεί που μπορούσε να πάει αυτοκίνητο και μετά μας έδειξε ένα μονοπάτι που άν θέλαμε μπορούσαμε να περπατήσουμε καμιά ωρίτσα και να ανέβουμε στην κορυφή για να έχουμε ανεμπόδιστη θέα σε περίπτωση που ο ουρανός θα΄ταν καθαρός όταν φτάναμε πάνω.
Φυσικά δε χάσαμε χρόνο και ξεκινήσαμε την ανάβαση,ολίγον κουραστική,αλλά άξιζε 100%τον κόπο!!!Στον δρόμο είχε διάφορα σημεία όπου μπορούσες να σταματήσεις για να δεις την ανατολή αλλά εμείς θέλαμε πάση θυσία να φτάσουμε στην κορυφή για να δούμε την ανατολή του ήλιου πάνω από τα Ιμαλάια.Και φτάσαμε και ναι ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος και οι κορυφές απλώνονταν θαρρείς σε απόσταση αναπνοής,πανέμορφες επιβλητικές,σου κόβανε την ανάσα.Όλοι κι όλοι καμιά δεκαριά άνθρωποι φτάσαμε εκεί και απολάυσαμε εκείνο το πρωινό την απίστευτη ανατολή του ήλιου που ξεπρόβαλλε πισω από τα Ιμαλάια και τα φώτισε με ένα τρόπο μοναδικό.
Δύο ώρες μείναμε εκεί να τις χαζέυουμε και μετά πήραμε το δρόμο της καθόδου γεμάτοι απο μια εμπειρία πρωτόγνωρη και μαγική.Πήραμε πρωινό κοιτώντας συνεχώς εκεί ψηλά μιας και η χτεσινή βροχή είχε διώξει τα σύννεφα ακόμη κι από την κοιλάδα χαμηλά και μπορούσες να τις δεις ξεκάθαρα.Αμέσως μετά ακολούθησε μια βαρκάδα στην ηλιόλουστη λίμνη και μετά ο νέος μας ξεναγός θα μας έδειχνε τα αξιοθέατα της πόλης,όχι πολύ αξιόλογα ομολογουμένως εκτός απο τον καταράκτη Ντεβί και ένα ναό λίγο έξω από την πόλη(μου διαφέυγει το όνομα θυμάμαι όμως ότι ήτανε παγόδα) όπου υπήρχε διάχυτη η μυρωδιά αλλά και τα αίματα από τις θυσίες των ζώων.Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε,εγώ εκεί το έμαθα ότι θυσίες κάνουν μόνο οι ινδουιστές και ποτέ μα ποτέ οι βουδιστές οι οποίοι δεν πειράζουν ούτε μηρμήγκι.
Μετά την ωραία κατα τα άλλα ξενάγηση (αυτός ο ξεναγός είναι μέχρι σήμερα φίλος μας και κρατάμε επαφή)συνεχίσαμε μόνοι μας το περπάτημα όπως πάντα και χτυπήσαμε κι εκείνο τον πίνακα ο οποίος κοσμεί σήμερα το σαλόνι μας και μας θυμίζει τις όμορφες εκείνες μέρες.
Γενικά η Πόκχαρα είναι αφετηρία των τρέκινγκ γι'αυτό θα βρείς πιο χύμα τουρίστες με τους τεράστιους σάκους και τα παπουτσια κρεμασμένα στην πλάτη έτοιμοι να αναρριχηθούν όσο πιο κοντά στο αιώνιο δέος.Επίσης προσφέρεται για ράφτινγκ,καγιάκ και παραπέντε η ακόμη και για μήνα του μέλιτος για εναλλακτικούς.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[pattyyy]

Ανυπομονώ να μάθω περισσότερα γι'αυτή τη σαγηνευτική χώρα μέσα από την ιστορία σου!

 

[ΕΡΣΗ]

Για επομενη φορα: http://www.dohaairport.com/facilities.html?linkfc01
Oryx Lounge
’Still have time before boarding? Come and relax at the new ORYX LOUNGE. It is a premium lounge that caters to Airlines’ First and Business Class passengers. It has a seating capacity of 164 passengers. Enjoy the quiet ambience, relax and enjoy our facilities which include business centre with 02 workstations, international fax facilities, meeting room for 04 guests, internet corner with 04 work stations, Wi-Fi accessibility throughout the lounge, nursery room, cloak room, shower facilities, toilet facility for physically challenged guests, smoking room, food and beverage.

We charge a nominal fee of QAR 140 (USD 39) for all other passengers while they wait for their flight.

Our lounge attendants would be happy to serve your needs.

Conveniently located opposite Boarding Gate no. 7 and Costa Coffee of the main DIA Terminal.

For more information contact 465 6658.’


Υπαρχουν πολυ φαρδιες ανακλινομενες πολυθρονες οπου μπορει καποιος να ριξει υπνους, μπορει να κανει ντους και να χρησιμοποιησει εως τρεις φορες τους μπουφεδες, επι 6 ωρες. Για περιπου 28 ευρω.


Παρακαλουθω την ιστορια σου για εναν προορισμο που με ενδιαφερει πολυ!

 

[varioAthens]

Α πολύ ωραία!!! Νεπάλ! Περιμλενω κι εγώ τη συνέχεια!

 

[villi]

Χαίρομαι που υπάρχει ενδιαφέρον μόνο που θα σας κρατήσω λίγο σε αγωνία μέχρι άυριο.Έρση πολύ ενδιαφέρον,σ'ευχαριστώ!Αν το γνώριζα θα το είχα κάνει σίγουρα γιατί ταλαιπωρήκηκα πολύ αυτές τις 7 ώρες.Ο κλιματισμός ήταν τόσο δυνατός που κυριολέκτικά πάγωνες,χρειάστηκε να πάω στο ιατρείο του αεροδρομείου γιατί έπαθα τρομερή ψύξη με τρελό πονοκέφαλο και χρειάστηκα χάπια.Έκανα τρεις μέρες να συνέλθω αλλά δε με πτοούσε τίποτα!

 

[ΕΡΣΗ]

Aμαν βρε παιδι μου ταλαιπωρια! Εχω την αισθηση οτι η επιδειξη πλουτου στα εμιρατα φθανει μεχρι αυτου του εφιαλτικου σημειου: να παγωνεις χωρις λογο και αιτια!

 

[North66]

Η θερμοκρασία γύρω στούς 35 την ημέρα αλλά έπεφτε το βραδάκι στους 26-27 και ένιωθες αυτή τη γλυκιά ψυχρούλα.Η πρωτη μέρα στο Κατμαντού μόλις ξεκινούσε...

Στο Κατμαντού, στα 1400 μέτρα υψόμετρο αποκλείεται να έκανε τέτοιες θερμοκρασίες (εκτός και αν μιλάς για το heat index). Άλλωστε, το ρεκόρ είναι μόλις 37.8c.

Meteo History for Kathmandu, Nepal

Extreme temperatures around the world

 

[nenena]

Ανέβασε και καμιά φωτογραφία!

 

[villi]

Στο Κατμαντού, στα 1400 μέτρα υψόμετρο αποκλείεται να έκανε τέτοιες θερμοκρασίες (εκτός και αν μιλάς για το heat index). Άλλωστε, το ρεκόρ είναι μόλις 37.8c.

Meteo History for Kathmandu, Nepal

Extreme temperatures around the world

κι όμως την ημέρα είχε 33 και το μεσημέρι 35 βαθμούς,ακριβώς επειδή πέσαμε πάνω στην λήξη των μουσωνων εκείνες οι δυο εβδομάδες όπως μας έλεγαν οι ιδιοι οι ντόπιοι είναι οι πιο ζεστές του χρόνου.Την δεύτερη βδομάδα του οκτώβρη μας είπαν ότι πέφτει αισθητά.Στο δε τσίτουαν χτυπούσε 40άρια και το αισθανόσουν πολύ έντονα γιατί είχε κρατήσει ακόμη πολύ υγρασία που το έκανε χειρότερα.

 

[villi]

Αλλά μην ξεχνιόμαστε είχαμε μείνει στην άφιξη στο ξενοδοχείο.Μετά το απαραίτητο μπανιο μιλάμε με τον αντιπρόσωπο του πρακτορείου γιατί το πρόγραμμα είχαμε αποφασίσει να είναι ευέλικτο και να συνεννοούμαστε επι τόπου.Ηταν ήδη μεσημέρι και ο φίλος μας λέει να ξεκουραστούμε την πρώτη μέρα και να ξεκινήσουμε την επόμενη.Τι λες καλε???Αν ήθελα να ξεκουραστώ θα πήγαινα στις Μαλδίβες,εμείς δεν κρατιόμασταν!Σε λιγότερο απο μία ώρα μας είχε το αυτοκίνητο και τον ξεναγό έξω από την είσοδο.Βουρ για το κέντρο της πρωτέυουσας του Νεπάλ,την πλατεία Ντέρμπαρ.Είχα δει τόσες φωτό πριν παω που μου φάνηκε σαν όνειρο ότι περπατούσα εκεί.Ο ξεναγός ήταν τόσο επαγγέλματίας που καποια στιγμή μου έσπασε τα νέυρα,μας εξήγησε κυριολεκτικά κάθε κολώνα,κάθε σύμβολο αλλά ο καημένος το ξερω ότι ήθελε να μείνουμε ευχαριστημένοι.Αλλωστε πραγματικά στο Νεπάλ μόνο τέτοιους ανθρώπους συναντήσαμε,ανθρώπους που ήθελαν πάση θυσία να σε εξυπηρετήσουν.Το θετικό ήταν ότι μόλις τελείωνε αυτά που είχε να μας πει χανόταν τριγύρω και μας άφηνε μόνους να ανεβούμε τα σκαλοπάτια των ναών,να χαζέψουμε το απίστευτο πολύχρωμο πλήθος,να σταθούμε στα υπαίθρια σουβενίρ,ως πόσα μιουζικμπολ???Εμφανιζόταν από το πουθενα μετά από κάμποση ώρα για να μας ρωτήσει αν ήμασταν έτοιμοι να συνεχίσουμε.Είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει όταν ξεκινήσαμε για την Σβαγιαμπουναθ στούπα,απίστευτη κίνηση,άνθρωποι να κρέμονται από τα ''υπερσύγχρονα'' λεωφορεία,εκκωφαντικός θόρυβος από τις κορνες οπότε ο καλός οδηγός μας αποφασίζει να μας πάει από τα στενά για να μπορέσουμε να φτάσουμε πριν νυχτώσει.Το ράλι ξεκινά,εγώ έχω γαντωθεί στην πόρτα,οι λακούβες τεράστιες νομίζεις θα μας καταπιούν,παντού παιδάκια τα οποία γλιτώνουν στο τσακ από τον παλαβο οδηγό μας κι εγώ να ουρλιάζω κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους που περπατούν ανέμελα μπροστά μας και τρέχουν τελευταία στιγμή στην άκρη.Ο ξεναγος ατάραχος μας χαμογελά κάθε φορά που εμείς φτάνουμε στα πρόθυρα συγκοπής.Με την καρδιά μας να χτυπά σε τρελούς ρυθμούς ανεβαινουμε στον λόφο στην κορυφή του οποιου βρίσκεται η Στούπα.Εδώ βασιλευει γαλήνη,από όλα τα μαγαζάκια ακούγεται η προσευχή ''ο μάνι...''που πραγματικά δίνει άλλη διάσταση στον περιβάλλοντα χώρο,λίγοι μοναχοί με τις πορτοκαλί φορεσιές τους και ξεκινάμε να γυρνάμε τις ρόδες που βρισκονται γύρω από την στούπα ακολουθώντας την φορά του ρολογιού όπως μας πρόσταξε ο ξεναγος.Οι μαιμουδίτσες κάνουν την εμφανισή τους στο ναό που απο τους ντόπιους αποκαλείται ''monkey temple'' για ευνόητους λόγους και κοιτούν με επιμονή τις τσαντούλες μας,συμμαζευόμαστε λοιπόν για να μην έχουμε απώλειες κατα τ'άλλα συμπαθέστατες!Τι είναι αυτό που ακούγεται όμως?Ένα περίεργο μουσικό όργανο,ακολουθούμε τον ήχο και μέσα στον διπλανό ναό ένας νεαρός μοναχός προσέυχεται με ένα είδος κρουστών με παράξενη όψη που δεν έχω ξαναδει το οποίο χειρίζεται με απίστευτη προσύλωση και δεξιοτεχνεία.Κόλλησα,ανατρίχιασα,δεν μπορώ να σας το περιγράψω.Διάβαζε από ένα βιβλιαράκι την προσοχή του τόσο γρήγορα που δεν έπαιρνε ανάσα και μετά άρχιζε να χτυπά το παράξενο όργανο του οποίου ο ήχος σου διαπέρναγε το κορμί!Υπέροχη στιγμή!Όταν αποχωρίσαμε είχε ήδη νυχτώσει και η πόλη είχε ανάψει τα λιγοστά της φώτα και τα περισσότερα κεριά της καθώς το ρεύμα είναι ακριβό,ο κόσμος φτωχός και δε διαθέτει.Παντού μαγαζάκια με ένα κεράκι στο κέντρο,είναι αξιοπερίεργο αλλά στο Κατμαντού όλοι πουλάνε κάτι μα όλοι!Οι δρόμοι γεμάτοι όπως πάντα και απορείς τι κάνουν όλοι αυτοί στους δρόμους γιατι δε δείχνουν να βιάζονται για κάπου απλά περπατούν!Επιστροφή στο υπέροχο ξενοδοχείο μας για ένα υπέροχο και χορταστικό γεύμα.Ο μιστερ λέει να βρεθούμε το πρωί στις 9,ποιες 9 καλέ είναι μεσημέρι για μας,στις 7 μια χαρά θέλουμε να δούμε όσο γίνεται περισσότερα.

 

[canf]

αχχχ πολυ ωραια περιγραφη!!!

παρακολουθουμε με αμειωτο ενδιαφερον

 

[villi]

Νά'μαστε λοιπόν στο λόμπυ μετά από ένα τέλειο και χορταστικό πρωινό,ο οδηγός στη ώρα του,καινούργιος σήμερα ο χτεσινός έχει ρεπό ευτυχώς γιατί ο σημερινός ήταν ένα κομμάτι μάλαμα και πολύ προσεκτικός.Ο ξεναγός ίδιος και ξεκινάμε για το σοκαριστικότερο μέρος της πόλης (βέβαια όσοι έχετε πάει Βαρανάσι αυτό θα σας φαινόταν πολύ λάιτ αλλά εγώ γι'αυτό επέλεξα να πάω πρώτα Νεπάλ ώστε να προετοιμαστώ για το σοκ των σοκ της Ινδίας).Πασουπατινάθ λοιπόν και δεν είναι παρά το κρεματόριο όπου γίνεται βεβαιως η κάυση των νεκρών.Η μυρωδιά φρικτή όταν ο καπνός σε τύλιγε δεν μπορούσες να αναπνεύσεις,ο ποταμός Μπαγκμάτι βρωμερός,παραπόταμος του Γάγγη γαρ,πάταγες πάνω σε μουχλιασμένα φρούτα και λαχανικά που είχαν φέρει,γύρευε πότε,οι άνθρωποι για εξιλέωση.Οι στάχτες και τα υπολειμματα των πτωμάτων πετάγονταν μέσα φυσικά στον ποταμό όπου έκαναν μπάνιο οι υπόλοιποι και κυρίως μικρά παιδάκια!!!Τα πτώματα περίμεναν στα Γκάτς να πάρουν το δρόμο τους στην πυρά και μεις κοιτάγαμε αποσβωλομένοι τις σκηνές που εκτυλίσσονταν τρίγύρω αλλά κανένας μα κανένας λυγμός από τους συγγενείς όλα γινόντουσαν με απίστευτη φυσικότητα (έχω μια απίστευτη επιθυμία να δω πόσο χειρότερο είναι το Βαρανάσι)!