interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.207
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Ένα τετράγωνο πιο κάτω θα αντικρίσουμε τον διακοσμημένο πύργο ενός ινδουιστικού ναού:
Ναός Σρι Μαριαμαν (Sri Mariamman Temple)
Παπούτσια είναι πεταμένα δεξιά και αριστερά, στην μέση του δρόμου, κάτι που με κάνει να ανησυχώ οτι δεν θα ξαναδώ τα δικά μου. Δεν υπάρχει επιλογή όμως.
Ένας γενειοφόρος παππούς με χρωματιστά σημάδια στο πρόσωπο περιμένει στην είσοδο και λέει κάτι ακατάληπτο. Ο ναός είναι στην πραγματικότητα μια αυλή στην οποία βρίσκεται ένα κεντρικό κτίριο και διάφορες άλλες σκόρπιες κατασκευές περιφερειακά. Οι πέτρινες πλάκες καίνε τις πατούσες καθώς έχουν συσσωρεύσει την ζέστη όλης της μέρας.
Πλησιάζω στο κεντρικό κτίσμα, στο οποίο φαίνεται να εκτυλίσσεται μια τελετή. Η όλη ατμόσφαιρα, η απλότητα των κτισμάτων, οι τύποι που κάθονται κάτω στις πλάκες και τα ομοιώματα των θεοτήτων δημιουργούν μια αίσθηση αχρονικότητας. Βρίσκομαι στον 21ο αιώνα ή μήπως 3000 χρόνια πίσω στον χρόνο. Η σύγχυση οξύνεται όταν εμφανίζονται ξαφνικά δύο τύποι, ο ένας κρατώντας έναν αυλό με πλατύ καμπανοειδές τελείωμα και ο άλλος με ένα τύμπανο το οποίο παράγει ένα μπάσο υποχθόνιο ήχο. Ο αυλός αρχίζει να παίζει, και στο βάθος του ναού μερικοί ημίγυμνοι ιερείς εκτελούν μια τελετουργία. Ανατριχίλα.
Οι τουρίστες βρισκόμαστε πίσω από μια αποτρεπτική ταμπέλα που καθορίζει την περιοχή λατρείας. Οι πιστοί ακολουθούν τις κινήσεις των γκουρού περπατώντας από την μια άκρη του ναού στην άλλη.
Βγαίνοντας παρατηρώ τις απεικονίσεις των θεοτήτων: μια αγριόφατσα με δρακουλίστικη μορφή, χορεύτριες με πολύχρωμους μανδύες, ένας μονόφθαλμος. Το μόνο που δεν θα βαρεθείς σε αυτό τον ναό είναι η ποικιλία. Και η βρωμιά φυσικά.
-------------
Ανοιχτότητα 8: Ο ναός ήταν προσβάσιμος, όχι όμως απαραίτητα και τελείως φιλικός. Ο ξεχωριστός χώρος για τους πιστούς ήταν στην πραγματικότητα μια νοητή γραμμή που θα μπορούσε κανείς να περάσει, άλλωστε οι πιστοί δεν κάναν τίποτε άλλο από το να πηγαινοέρχονται πέρα δώθε και να κοιτούν τους γκουρού. Μοναδική εμπειρία.
View attachment 60747
Ναός Σρι Μαριαμαν (Sri Mariamman Temple)
Παπούτσια είναι πεταμένα δεξιά και αριστερά, στην μέση του δρόμου, κάτι που με κάνει να ανησυχώ οτι δεν θα ξαναδώ τα δικά μου. Δεν υπάρχει επιλογή όμως.
Ένας γενειοφόρος παππούς με χρωματιστά σημάδια στο πρόσωπο περιμένει στην είσοδο και λέει κάτι ακατάληπτο. Ο ναός είναι στην πραγματικότητα μια αυλή στην οποία βρίσκεται ένα κεντρικό κτίριο και διάφορες άλλες σκόρπιες κατασκευές περιφερειακά. Οι πέτρινες πλάκες καίνε τις πατούσες καθώς έχουν συσσωρεύσει την ζέστη όλης της μέρας.
Πλησιάζω στο κεντρικό κτίσμα, στο οποίο φαίνεται να εκτυλίσσεται μια τελετή. Η όλη ατμόσφαιρα, η απλότητα των κτισμάτων, οι τύποι που κάθονται κάτω στις πλάκες και τα ομοιώματα των θεοτήτων δημιουργούν μια αίσθηση αχρονικότητας. Βρίσκομαι στον 21ο αιώνα ή μήπως 3000 χρόνια πίσω στον χρόνο. Η σύγχυση οξύνεται όταν εμφανίζονται ξαφνικά δύο τύποι, ο ένας κρατώντας έναν αυλό με πλατύ καμπανοειδές τελείωμα και ο άλλος με ένα τύμπανο το οποίο παράγει ένα μπάσο υποχθόνιο ήχο. Ο αυλός αρχίζει να παίζει, και στο βάθος του ναού μερικοί ημίγυμνοι ιερείς εκτελούν μια τελετουργία. Ανατριχίλα.
Οι τουρίστες βρισκόμαστε πίσω από μια αποτρεπτική ταμπέλα που καθορίζει την περιοχή λατρείας. Οι πιστοί ακολουθούν τις κινήσεις των γκουρού περπατώντας από την μια άκρη του ναού στην άλλη.
Βγαίνοντας παρατηρώ τις απεικονίσεις των θεοτήτων: μια αγριόφατσα με δρακουλίστικη μορφή, χορεύτριες με πολύχρωμους μανδύες, ένας μονόφθαλμος. Το μόνο που δεν θα βαρεθείς σε αυτό τον ναό είναι η ποικιλία. Και η βρωμιά φυσικά.
-------------
Ανοιχτότητα 8: Ο ναός ήταν προσβάσιμος, όχι όμως απαραίτητα και τελείως φιλικός. Ο ξεχωριστός χώρος για τους πιστούς ήταν στην πραγματικότητα μια νοητή γραμμή που θα μπορούσε κανείς να περάσει, άλλωστε οι πιστοί δεν κάναν τίποτε άλλο από το να πηγαινοέρχονται πέρα δώθε και να κοιτούν τους γκουρού. Μοναδική εμπειρία.
View attachment 60747
Last edited by a moderator: