psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.060
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Και τώρα τρέχουμε!
Να καθυστερήσω; Να το σκεφτώ; Ούτε καν, μιας και βρισκόμουν σ’ ένα μέρος που ο χρόνος μετρούσε απειλητικά αντίστροφα μέχρι τις τρεις και κάτι που νύχτωνε. Ετοιμάστηκα στα γρήγορα, κρέμασα τη φωτογραφική στο λαιμό μου, πήρα ένα ζεστό καφεδάκι στο χέρι και ξαναβγήκα στον κρύο δρόμο, έτοιμος ν’ ανακαλύψω τις ομορφιές άλλης μιας πόλης.
Στάση πρώτη, απέναντι από μουσείο τέχνης «Ny Carlsberg Glyptotek» και τη στήλη «Dante Florentinvs» που βρισκόταν κυριολεκτικά δυο βήματα απόσταση από ΄κει που ξεκίνησα:
Ήταν ακόμη πολύ αρχή ωστόσο η πόλη μου έβγαλε μια οικειότητα, η οποία δε ξέρω αν αποδίδεται στο γεγονός ότι είχα πρόσφατη την Στοκχόλμη, ή λόγω Χριστουγέννων και της παρακάτω εικόνας της γέφυρας «Marmorbroen» μου θύμιζε το Παρίσι:
Υπερβολές, σκέφτηκα πατώντας το μαλακό χιονάκι στο σημείο μετά τη γέφυρα, έχοντας μπροστά μου την πίσω πλευρά του παλατιού «Christiansborg», με την άμαξα να ξεκινάει εκείνη την ώρα τις βόλτες της:
Αφού περιεργάστηκα λίγο το χώρο του παλατιού έστριψα δεξιά προς τον κήπο «Royal Library» με το όμορφο κτήριο του:
Πέρα από το πλάνο που χα στο μυαλό μου έπρεπε πρώτα να καταλάβω αν αυτό μπορεί να ακολουθηθεί, βγαίνοντας έτσι προς τη θάλασσα προκειμένου να αντιληφθώ τις αποστάσεις, στεκούμενος για λίγο ώστε να θαυμάσω την ομορφιά της Κοπεγχάγης που ως τότε διάβαζα μόνο σε ιστορίες. Το άγαλμα της μικρής γοργόνας μπροστά απ’ τη βιβλιοθήκη, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες και το κτήριο του υπ.οικονομικών αν το βρίσκω σωστά:
Η βόλτα εξελίσσονταν όλο και καλύτερα, χωρίς επί της ουσίας να έχω προλάβει ακόμα να δω τίποτα. Πατούσα πλέον τη γέφυρα «Holmensbro» ευρισκόμενος από την μπροστινή πλευρά του παλατιού:
Ο κεντρικός δρόμος Holmens Kanal μ’ έβγαλε μπροστά στο άγαλμα του Δανού ναυάρχου «Niels Juel», ήρωα του 17ου αιώνα:
Ευτυχώς το κρύο δεν μ’ εμπόδιζε καθόλου έως εκείνη την ώρα, όχι ότι το καταλάβαινα δηλαδή, περνώντας γοργά δίπλα απ’ την πρωτότυπη αίθουσα συναυλιών «Stærekassen», ώσπου το μάτι μου άρχισε να βλέπει χρώμα. Πολύ χρώμα:
Το κανάλι «Nyhavn» βέβαια με τα πολύχρωμα σπίτια του 17ου και 18ου αιώνα δε χρειάζεται συστάσεις, μιας και αποτελεί το πιο γνωστό σημείο ίσως της Κοπεγχάγης, κάτι που επιβεβαίωνε η πολυάριθμη παρουσία επισκεπτών:
Αφού βγήκα την φωτογραφία μου αποφάσισα να κάνω το γύρο του καναλιού, δίνοντας παράλληλα στον εαυτό μου και λίγες στιγμές γεύση και χαλάρωσης, σε μια καντίνα που πολλοί τελικά έχουν τιμήσει:
Είχα μελετήσει στο μεταξύ τον ηλεκτρονικό χάρτη και βάδιζα πλέον πιο συγκεκριμένα, περνώντας εν συντομία την πλατεία «Kongens Nytorv» προκειμένου να μπω στον διάσημο εμπορικό πεζόδρομο «Strøget» για πρώτη μου φορά:
Μη περιμένετε φυσικά να λειτουργεί το σιντριβάνι «Storkespringvandet» μες την παγωνιά… Άκουσα ένα τραγουδάκι από τον κιθαρίστα ο οποίος είχε μέχρι και paypal για φιλοδωρήματα και ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω ακόμα έναν πεζόδρομο με το όνομα «Købmagergade» όπου θα συναντούσα το επόμενο αξιοθέατο μου:
Φωτογράφισα τον πύργο και μπήκα μέσα φουριόζος μιας και είχα εισιτήριο, ώσπου η κοπέλα στη ρεσεψιόν μ’ επανάφερε στην τάξη βάζοντας με στην ουρά. Τελικά δε χρειάζεται εισιτήριο εκ των προτέρων, είναι το ίδιο πράγμα με το να βγάλεις εκεί όπως διαπίστωσα. Κατόπιν ξεκίνησε η ανάβαση σε μια περιστροφική ανηφόρα με κλίση, όπως στον Λευκό πύργο ένα πράμα χωρίς σκαλιά:
Η ολοκλήρωση της διαδικασίας έφτανε ως ένα στενό πέρασμα μιας μικρής σκάλας στην οποία χωρούσε μόνο ένα άτομο, για το λόγο αυτό περιμέναμε μέχρι να ανάψει πράσινο το φανάρι για πεζούς, προκειμένου ν’ ανέβουμε στο τελευταίο διαθέσιμο σημείο και να βγούμε έξω στον παγωμένο αέρα και τη θέα:
Κι όταν μιλάμε για θέα, το συγκεκριμένο σημείο έχει την καλύτερη ίσως οπτική στην Κοπεγχάγη, με 360° ανεμπόδιστης θέασης προς όλη την πόλη, σ’ έναν περιφρασσόμενο χώρο όπως είναι λογικό. Έβγαλα τις φωτογραφίες μου και κάθισα για λίγο, μιας και ο αέρας δε παλεύονταν για πολύ εκεί έξω:
Έτσι κατηφόρισα κάνοντας στάση αρχικά σ’ ένα χώρο με ψεύτικα ζώα από την Δανέζικη φύση κι έπειτα στο ναό «Trinitatis Kirke» που εφάπτεται του πύργου, χαρούμενος που κατάφερα να κάνω μια δραστηριότητα που δε θα μπορούσα άλλη μέρα, μιας κι έκλεινε λόγω εορτών.
Χρειαζόμουν επειγόντως έναν ακόμη ένα καφέ…
Να καθυστερήσω; Να το σκεφτώ; Ούτε καν, μιας και βρισκόμουν σ’ ένα μέρος που ο χρόνος μετρούσε απειλητικά αντίστροφα μέχρι τις τρεις και κάτι που νύχτωνε. Ετοιμάστηκα στα γρήγορα, κρέμασα τη φωτογραφική στο λαιμό μου, πήρα ένα ζεστό καφεδάκι στο χέρι και ξαναβγήκα στον κρύο δρόμο, έτοιμος ν’ ανακαλύψω τις ομορφιές άλλης μιας πόλης.
Στάση πρώτη, απέναντι από μουσείο τέχνης «Ny Carlsberg Glyptotek» και τη στήλη «Dante Florentinvs» που βρισκόταν κυριολεκτικά δυο βήματα απόσταση από ΄κει που ξεκίνησα:
Ήταν ακόμη πολύ αρχή ωστόσο η πόλη μου έβγαλε μια οικειότητα, η οποία δε ξέρω αν αποδίδεται στο γεγονός ότι είχα πρόσφατη την Στοκχόλμη, ή λόγω Χριστουγέννων και της παρακάτω εικόνας της γέφυρας «Marmorbroen» μου θύμιζε το Παρίσι:
Υπερβολές, σκέφτηκα πατώντας το μαλακό χιονάκι στο σημείο μετά τη γέφυρα, έχοντας μπροστά μου την πίσω πλευρά του παλατιού «Christiansborg», με την άμαξα να ξεκινάει εκείνη την ώρα τις βόλτες της:
Αφού περιεργάστηκα λίγο το χώρο του παλατιού έστριψα δεξιά προς τον κήπο «Royal Library» με το όμορφο κτήριο του:
Πέρα από το πλάνο που χα στο μυαλό μου έπρεπε πρώτα να καταλάβω αν αυτό μπορεί να ακολουθηθεί, βγαίνοντας έτσι προς τη θάλασσα προκειμένου να αντιληφθώ τις αποστάσεις, στεκούμενος για λίγο ώστε να θαυμάσω την ομορφιά της Κοπεγχάγης που ως τότε διάβαζα μόνο σε ιστορίες. Το άγαλμα της μικρής γοργόνας μπροστά απ’ τη βιβλιοθήκη, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες και το κτήριο του υπ.οικονομικών αν το βρίσκω σωστά:
Η βόλτα εξελίσσονταν όλο και καλύτερα, χωρίς επί της ουσίας να έχω προλάβει ακόμα να δω τίποτα. Πατούσα πλέον τη γέφυρα «Holmensbro» ευρισκόμενος από την μπροστινή πλευρά του παλατιού:
Ο κεντρικός δρόμος Holmens Kanal μ’ έβγαλε μπροστά στο άγαλμα του Δανού ναυάρχου «Niels Juel», ήρωα του 17ου αιώνα:
Ευτυχώς το κρύο δεν μ’ εμπόδιζε καθόλου έως εκείνη την ώρα, όχι ότι το καταλάβαινα δηλαδή, περνώντας γοργά δίπλα απ’ την πρωτότυπη αίθουσα συναυλιών «Stærekassen», ώσπου το μάτι μου άρχισε να βλέπει χρώμα. Πολύ χρώμα:
Το κανάλι «Nyhavn» βέβαια με τα πολύχρωμα σπίτια του 17ου και 18ου αιώνα δε χρειάζεται συστάσεις, μιας και αποτελεί το πιο γνωστό σημείο ίσως της Κοπεγχάγης, κάτι που επιβεβαίωνε η πολυάριθμη παρουσία επισκεπτών:
Αφού βγήκα την φωτογραφία μου αποφάσισα να κάνω το γύρο του καναλιού, δίνοντας παράλληλα στον εαυτό μου και λίγες στιγμές γεύση και χαλάρωσης, σε μια καντίνα που πολλοί τελικά έχουν τιμήσει:
Είχα μελετήσει στο μεταξύ τον ηλεκτρονικό χάρτη και βάδιζα πλέον πιο συγκεκριμένα, περνώντας εν συντομία την πλατεία «Kongens Nytorv» προκειμένου να μπω στον διάσημο εμπορικό πεζόδρομο «Strøget» για πρώτη μου φορά:
Μη περιμένετε φυσικά να λειτουργεί το σιντριβάνι «Storkespringvandet» μες την παγωνιά… Άκουσα ένα τραγουδάκι από τον κιθαρίστα ο οποίος είχε μέχρι και paypal για φιλοδωρήματα και ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω ακόμα έναν πεζόδρομο με το όνομα «Købmagergade» όπου θα συναντούσα το επόμενο αξιοθέατο μου:
Φωτογράφισα τον πύργο και μπήκα μέσα φουριόζος μιας και είχα εισιτήριο, ώσπου η κοπέλα στη ρεσεψιόν μ’ επανάφερε στην τάξη βάζοντας με στην ουρά. Τελικά δε χρειάζεται εισιτήριο εκ των προτέρων, είναι το ίδιο πράγμα με το να βγάλεις εκεί όπως διαπίστωσα. Κατόπιν ξεκίνησε η ανάβαση σε μια περιστροφική ανηφόρα με κλίση, όπως στον Λευκό πύργο ένα πράμα χωρίς σκαλιά:
Η ολοκλήρωση της διαδικασίας έφτανε ως ένα στενό πέρασμα μιας μικρής σκάλας στην οποία χωρούσε μόνο ένα άτομο, για το λόγο αυτό περιμέναμε μέχρι να ανάψει πράσινο το φανάρι για πεζούς, προκειμένου ν’ ανέβουμε στο τελευταίο διαθέσιμο σημείο και να βγούμε έξω στον παγωμένο αέρα και τη θέα:
Κι όταν μιλάμε για θέα, το συγκεκριμένο σημείο έχει την καλύτερη ίσως οπτική στην Κοπεγχάγη, με 360° ανεμπόδιστης θέασης προς όλη την πόλη, σ’ έναν περιφρασσόμενο χώρο όπως είναι λογικό. Έβγαλα τις φωτογραφίες μου και κάθισα για λίγο, μιας και ο αέρας δε παλεύονταν για πολύ εκεί έξω:
Έτσι κατηφόρισα κάνοντας στάση αρχικά σ’ ένα χώρο με ψεύτικα ζώα από την Δανέζικη φύση κι έπειτα στο ναό «Trinitatis Kirke» που εφάπτεται του πύργου, χαρούμενος που κατάφερα να κάνω μια δραστηριότητα που δε θα μπορούσα άλλη μέρα, μιας κι έκλεινε λόγω εορτών.
Χρειαζόμουν επειγόντως έναν ακόμη ένα καφέ…
Last edited:
