psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.355
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Συνέχεια στο δρόμο, ως να νυχτώσει
Το περίμενα να συμβεί. Όλη μέρα θα ήταν μια διαμάχη μεταξύ της όρεξης για εξερεύνηση ενός νέου προορισμού από τη μία και της κούρασης συνδυαστικά με την αγρύπνια από την άλλη, που έστω και με το ζόρι θα κέρδιζε η πρώτη.
Ο διπλός δυνατός εσπρέσο σε συνδυασμό με κάτι σαν μηλόπιτα για ενέργεια από έναν από τους πολλούς και καλούς φούρνους που θα βρείτε στην Κοπεγχάγη ήταν ότι χρειαζόμουν, περνώντας με διαφορετική πλέον διάθεση την είσοδο του πάρκου «Kongens Have» ,προσπαθώντας παράλληλα να το κάνω εικόνα στο μυαλό μου σε μη χειμερινή περίοδο:
Περπατώντας στο χιόνι προσπέρασα (κακώς) το κάστρο «Rosenborg» θέλοντας να μην αφιερώσω περισσότερο χρόνο απ’ ότι πρέπει, φτάνοντας ως το μνημείο «Hans Christian Andersen» που φιλοξενείται εκεί:
Βγήκα γι’ αυτόν το λόγο από την ανατολική έξοδο του πάρκου κινούμενος προς την οδό «Kongensgade» με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και πολλά ωραία καταστήματα με αντίκες και γενικότερα είδη από δεύτερο χέρι:
Αν για κάτι είναι γνωστή η συνοικία Frederiksstaden που βρισκόμουν κιόλας, ήταν ο μεγάλος ροκοκό μαρμάρινος ναός της, μια Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία εντυπωσιακού σχεδιασμού:
Η στολισμένη «Frederiks Kirke» ήταν ανοικτή για το κοινό, έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να μπω (συνήθεια που μου ‘μεινε απ’ τη Στοκχόλμη) προκειμένου να δω κι εκ των έσω τον μεγαλύτερο τρούλο στην Σκανδιναβία με άνοιγμα 31 μέτρα κι εμφανή επιρροή από τον αντίστοιχο του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη:
Ακριβώς στην ευθεία πιο κάτω βρίσκεται και το ανάκτορο «Amalienborg» όπου μένει η βασιλική οικογένεια της Δανίας (απορώ πραγματικά με κάτι τέτοια) και η απαράμιλλης ομορφιάς ομώνυμη πλατεία με το άγαλμα του ιδρυτή της, βασιλιά Φρειδερίκου Ε.
Λίγα μόνο μέτρα με χώριζαν πλέον απ’ τη θάλασσα και το κανάλι που βρισκόμουν νωρίτερα. Στάθηκα στο πάρκο «Amaliehaven» φωτογραφίζοντας αρχικά το κτήριο της όπερας που είχα ακριβώς απέναντι μου (The Royal Danish Opera) αλλά και το διάσημο «Amager Bakke», ένας συνδυασμός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας από απόβλητα και πίστας του σκι που έβλεπα και πριν από την οροφή του πύργου και το βάφτισα χάριν ευκολίας στο μυαλό μου ως τσέρνομπιλ (εννοείται καμία σχέση):
Είχα αποφασίσει να κινηθώ παραλιακά για τη συνέχεια, προσέχοντας πάντα τον πάγο που σε κάποια σημεία ήταν ύπουλος, περνώντας αρχικά από το κτήριο «Blue Warehouse», αποθηκών του 18ου αιώνα που έχουν μετατραπεί σε κατοικίες, αλλά και το εταιρικό κτήριο «By & Havn»
Ένα πολύ ωραίο παραθαλάσσιο μονοπάτι ξεκινάει στο σημείο αυτό, με κυριότερο αξιοθέατο την Αγγλικανική εκκλησία «Sankt Albans Kirke» του 19ου αιώνα.
Είχα διανύσει ένα σεβαστό διάστημα με τα πόδια έως εκείνη την ώρα όταν είδα συγκεντρωμένο πλήθος με φωτογραφικές μηχανές στα χέρια, μιας και πλησίαζα ένα απ’ τα διασημότερα αξιοθέατα της πόλης:
Η μικρή γοργόνα «Den Lille Havfrue» με φόντο το τσέρνομπιλ και τις αποβάθρες της Κοπεγχάγης ήταν μπροστά στα μάτια μου. Κατέβηκα με προσοχή απέναντι απ’ το βράχο αγνοώντας επιδεικτικά τους ινφλουένσερς που κατέκλυζαν το χώρο, έβγαλα τη φωτογραφία μου κι αναχώρησα:
Αν αξίζει τον κόπο να φτάσει κανείς ως εκεί περπατώντας; Ναι και όχι.
Όχι γιατί σαν αξιοθέατο από μόνο του δε λέει τίποτε, ναι γιατί πέρα απ’ την ωραία διαδρομή δίπλα του βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης, στο οποίο ήμουν έτοιμος να μπω κάνοντας πρώτα μια γύρα απ’ το μνημείο «Søfartsmonumentet» πριν αρχίσω την κάθοδο προς τη γέφυρα:
Το φρούριο «Kastellet» είναι ένα από τα πιο καλά διατηρημένα φρούρια στην Ευρώπη, κατασκευασμένο σε πενταγωνική μορφή σαν αστέρι, πρώτης λειτουργίας του 17ου αιώνα:
Οι προμαχώνες, η δομή του και η εξαιρετική του θέση και θέα, δίνουν την ευκαιρία για βόλτα, περίπατο και τρέξιμο σε ντόπιους και τουρίστες, ακόμα και μέρες σαν αυτή με αρκετή παγωνιά:
Έκανα τη βόλτα μου την οποία καταευχαριστήθηκα βγάζοντας φωτογραφίες, ξερχόμενος μέσω της όμορφης «Kastellet Bridge» προκειμένου να επιστρέψω προς την πόλη από την Esplanaden:
Ο ορθόδοξος ναός του 19ου αιώνα με το όνομα «Aleksander Nevskij» ήταν σημειωμένος στον χάρτη μου, θυμίζοντας μου το πρόσφατο ταξίδι στη Σόφια εκτός των άλλων:
Σούρουπο πλέον και δικαιωματικά είχα κερδίσει τη μπύρα μου, παραδόξως η πρώτη της ημέρας, όμως δε μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Το «Black Swan» το χα ζαχαρώσει ήδη από πριν, επιλέγοντας το με σχετική ευκολία έναντι των γειτονικών:
Έπινα τη μπύρα μου στο μπαρ μιλώντας μ’ ένα φίλο στο τηλέφωνο την ίδια ώρα που ξεκίνησε να γίνεται χαμός στα social -ιδιαίτερα από Θεσσαλονικιούς- από την απώλεια του Β.Καρρά.
Την ίδια ώρα ξεκίνησε μια ιδιαίτερα έντονη χιονόπτωση που άρχισε να το στρώνει με ταχύτητα στο οδόστρωμα.
Όχι ότι ανησυχούσα, κάθε άλλο ήταν ωραία εικόνα αφού βρισκόμουν στο μπαρ, ωστόσο είχα ακόμη συνέχεια…
Το περίμενα να συμβεί. Όλη μέρα θα ήταν μια διαμάχη μεταξύ της όρεξης για εξερεύνηση ενός νέου προορισμού από τη μία και της κούρασης συνδυαστικά με την αγρύπνια από την άλλη, που έστω και με το ζόρι θα κέρδιζε η πρώτη.
Ο διπλός δυνατός εσπρέσο σε συνδυασμό με κάτι σαν μηλόπιτα για ενέργεια από έναν από τους πολλούς και καλούς φούρνους που θα βρείτε στην Κοπεγχάγη ήταν ότι χρειαζόμουν, περνώντας με διαφορετική πλέον διάθεση την είσοδο του πάρκου «Kongens Have» ,προσπαθώντας παράλληλα να το κάνω εικόνα στο μυαλό μου σε μη χειμερινή περίοδο:
Περπατώντας στο χιόνι προσπέρασα (κακώς) το κάστρο «Rosenborg» θέλοντας να μην αφιερώσω περισσότερο χρόνο απ’ ότι πρέπει, φτάνοντας ως το μνημείο «Hans Christian Andersen» που φιλοξενείται εκεί:
Βγήκα γι’ αυτόν το λόγο από την ανατολική έξοδο του πάρκου κινούμενος προς την οδό «Kongensgade» με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και πολλά ωραία καταστήματα με αντίκες και γενικότερα είδη από δεύτερο χέρι:
Αν για κάτι είναι γνωστή η συνοικία Frederiksstaden που βρισκόμουν κιόλας, ήταν ο μεγάλος ροκοκό μαρμάρινος ναός της, μια Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία εντυπωσιακού σχεδιασμού:
Η στολισμένη «Frederiks Kirke» ήταν ανοικτή για το κοινό, έτσι δεν έχασα την ευκαιρία να μπω (συνήθεια που μου ‘μεινε απ’ τη Στοκχόλμη) προκειμένου να δω κι εκ των έσω τον μεγαλύτερο τρούλο στην Σκανδιναβία με άνοιγμα 31 μέτρα κι εμφανή επιρροή από τον αντίστοιχο του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη:
Ακριβώς στην ευθεία πιο κάτω βρίσκεται και το ανάκτορο «Amalienborg» όπου μένει η βασιλική οικογένεια της Δανίας (απορώ πραγματικά με κάτι τέτοια) και η απαράμιλλης ομορφιάς ομώνυμη πλατεία με το άγαλμα του ιδρυτή της, βασιλιά Φρειδερίκου Ε.
Λίγα μόνο μέτρα με χώριζαν πλέον απ’ τη θάλασσα και το κανάλι που βρισκόμουν νωρίτερα. Στάθηκα στο πάρκο «Amaliehaven» φωτογραφίζοντας αρχικά το κτήριο της όπερας που είχα ακριβώς απέναντι μου (The Royal Danish Opera) αλλά και το διάσημο «Amager Bakke», ένας συνδυασμός εργοστασίου παραγωγής ενέργειας από απόβλητα και πίστας του σκι που έβλεπα και πριν από την οροφή του πύργου και το βάφτισα χάριν ευκολίας στο μυαλό μου ως τσέρνομπιλ (εννοείται καμία σχέση):
Είχα αποφασίσει να κινηθώ παραλιακά για τη συνέχεια, προσέχοντας πάντα τον πάγο που σε κάποια σημεία ήταν ύπουλος, περνώντας αρχικά από το κτήριο «Blue Warehouse», αποθηκών του 18ου αιώνα που έχουν μετατραπεί σε κατοικίες, αλλά και το εταιρικό κτήριο «By & Havn»
Ένα πολύ ωραίο παραθαλάσσιο μονοπάτι ξεκινάει στο σημείο αυτό, με κυριότερο αξιοθέατο την Αγγλικανική εκκλησία «Sankt Albans Kirke» του 19ου αιώνα.
Είχα διανύσει ένα σεβαστό διάστημα με τα πόδια έως εκείνη την ώρα όταν είδα συγκεντρωμένο πλήθος με φωτογραφικές μηχανές στα χέρια, μιας και πλησίαζα ένα απ’ τα διασημότερα αξιοθέατα της πόλης:
Η μικρή γοργόνα «Den Lille Havfrue» με φόντο το τσέρνομπιλ και τις αποβάθρες της Κοπεγχάγης ήταν μπροστά στα μάτια μου. Κατέβηκα με προσοχή απέναντι απ’ το βράχο αγνοώντας επιδεικτικά τους ινφλουένσερς που κατέκλυζαν το χώρο, έβγαλα τη φωτογραφία μου κι αναχώρησα:
Αν αξίζει τον κόπο να φτάσει κανείς ως εκεί περπατώντας; Ναι και όχι.
Όχι γιατί σαν αξιοθέατο από μόνο του δε λέει τίποτε, ναι γιατί πέρα απ’ την ωραία διαδρομή δίπλα του βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης, στο οποίο ήμουν έτοιμος να μπω κάνοντας πρώτα μια γύρα απ’ το μνημείο «Søfartsmonumentet» πριν αρχίσω την κάθοδο προς τη γέφυρα:
Το φρούριο «Kastellet» είναι ένα από τα πιο καλά διατηρημένα φρούρια στην Ευρώπη, κατασκευασμένο σε πενταγωνική μορφή σαν αστέρι, πρώτης λειτουργίας του 17ου αιώνα:
Οι προμαχώνες, η δομή του και η εξαιρετική του θέση και θέα, δίνουν την ευκαιρία για βόλτα, περίπατο και τρέξιμο σε ντόπιους και τουρίστες, ακόμα και μέρες σαν αυτή με αρκετή παγωνιά:
Έκανα τη βόλτα μου την οποία καταευχαριστήθηκα βγάζοντας φωτογραφίες, ξερχόμενος μέσω της όμορφης «Kastellet Bridge» προκειμένου να επιστρέψω προς την πόλη από την Esplanaden:
Ο ορθόδοξος ναός του 19ου αιώνα με το όνομα «Aleksander Nevskij» ήταν σημειωμένος στον χάρτη μου, θυμίζοντας μου το πρόσφατο ταξίδι στη Σόφια εκτός των άλλων:
Σούρουπο πλέον και δικαιωματικά είχα κερδίσει τη μπύρα μου, παραδόξως η πρώτη της ημέρας, όμως δε μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Το «Black Swan» το χα ζαχαρώσει ήδη από πριν, επιλέγοντας το με σχετική ευκολία έναντι των γειτονικών:
Έπινα τη μπύρα μου στο μπαρ μιλώντας μ’ ένα φίλο στο τηλέφωνο την ίδια ώρα που ξεκίνησε να γίνεται χαμός στα social -ιδιαίτερα από Θεσσαλονικιούς- από την απώλεια του Β.Καρρά.
- Φαντάσου τι θα γίνει απόψε το βράδυ στα μπαρ…
- Φαντάζομαι φίλε, αλλά εγώ προς το παρόν τα πίνω στην Κοπεγχάγη
- Ακριβά ρε φίλε
- Σκέψου λίγο και πες μου, πιο ακριβό το pint στην Κοπεγχάγη που κοστίζει περίπου 7,4€ ή στη Θεσσαλονίκη με των 6€;
- Έχεις δίκιο…
Την ίδια ώρα ξεκίνησε μια ιδιαίτερα έντονη χιονόπτωση που άρχισε να το στρώνει με ταχύτητα στο οδόστρωμα.
Όχι ότι ανησυχούσα, κάθε άλλο ήταν ωραία εικόνα αφού βρισκόμουν στο μπαρ, ωστόσο είχα ακόμη συνέχεια…
