katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 10.328
- Likes
- 13.624
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Βαλέτα - Φαγητό, ποτό
Φαΐ.
Δεν θα σας πω ψέμματα. Κρατείστε μικρό καλάθι.
Παραδοσιακά street food είναι τα pastizzi. Σφολιατοειδή γεμιστά με ρικότα ή πουρέ αρακά. Μικρά και νόστιμα κοστίζουν μόλις 0,30.
(ναι θυμίζει τη ναπολιτάνικη sfogliatella)
Τα πουλάνε σε μαγαζάκια-τρύπες. Εμείς, εκτός από το Crystal Palace στο Rabat (έρχεται), πήραμε και από την πύλη της Βαλέτα. Εκεί έχει συγκεντρωμένα κιόσκια για φαγητό. Το κιόσκι για pastizzi λέγεται Millennium. Δίπλα ακριβώς είναι ένα κιόσκι που πουλάει mqaret. Τηγανισμένο φύλλο ζύμης γεμιστό με χουρμάδες. Δοκιμάστε. Εμένα μου άρεσε.
Φάγαμε μόνο στη Βαλέτα. Πολλά από τα εστιατόρια εκεί δεν ανοίγουν το βράδυ και όσα ανοίγουν δεν κάθονται μέχρι πολύ αργά (11μμ βαριά). Εμείς όμως τρώγαμε μόνο βράδυ, οπότε είχαμε ένα θεματάκι να βρούμε εστιατόριο. Οι τιμές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν φθηνές, όμως οι μερίδες είναι μεγάλες. Δηλαδή, με ένα κυρίως χορταίνεις. Το ψωμί υποτίθεται ότι είναι το δυνατό χαρτί της κουζίνας της Μάλτας και το κύριο παραδοσιακό πιάτο της το κουνέλι (δεν το τρώμε).
D' office Συμπαθητικό μέρος και φαγητό. Μέχρι εκεί. Έχει μεσημεριανό μενού με 12 ευρώ.
Nenu Πήγαμε 2 φορές. Έχει μαλτέζικα πιάτα και φτιάχνει σε στυλ πίτσας τη ftira με διάφορες γεμίσεις. Η ftira κανονικά είναι ένα επίπεδο ψωμί και συνήθως την χρησιμοποιούν σε σάντουιτς. Πολύ καλό vfm και ωραίος χώρος.
Το καλτ στοιχείο του συμπαθέστατου κατά τα άλλα εστιατορίου είναι η αναπαράσταση παραδοσιακού φούρνου που παρουσιάζεται σε ένα από τα δωμάτια του, η οποία περιλαμβάνει και κούκλες: τον φούρναρη, τη γυναίκα του κτλ. Μας έβαλαν να κάτσουμε δίπλα στη “χαρούμενη οικογένεια” και ίσως να φαντάζεστε τι κακός χαμός έγινε. Ευτυχώς, κανείς δεν φαινόταν να καταλαβαίνει τι λέγαμε.
Πήγαμε και σε αυτό: La Vallette, πάνω στην Repubblica, πολύ κοντά στο αρχαιολογικό μουσείο. Ένα μέρος με παππούδες και γιαγιάδες και ένα κάτασπρο άγαλμα του La Vallette να δεσπόζει στον χώρο.
Επίσης, έχει μπιλιάρδα και την έδρα της φιλαρμονικής της Βαλέτα (?).
Φοβερή ατμόσφαιρα, αλλά τα πιάτα που πήραμε ήταν σκυλόφαγο τουλάχιστον. Έπρεπε να είχαμε πάρει μόνο μπύρες...
Καφές - Ποτό
Και πάμε στο ποτό.
Είναι φθηνό.
Και ο καφές. Για καπουτσίνο δώσαμε μέχρι 1,8 σε τραπέζι!
Εξερευνήσαμε μόνο τη Βαλέτα, η οποία το βράδυ αδειάζει εντελώς. Ερημώνει θα έλεγα. Παρ' όλα αυτά έχει κάποια συμπαθητικά μέρη στη δικιά μας φάση.
Kantina. Δίπλα στο co-cathedral. Πολύ καλό σημείο για people watching. Μας φάνηκε και το πιο informal από τα υπόλοιπα καφέ στις κεντρικές πλατείες. Έχει και για να τσιμπήσεις το κατιτίς σου.
Inspirations. Πίσω από την όπερα. Επίσης στρατηγικό σημείο, με μεγάλη βεράντα. Κάτσαμε για καφέ, αλλά έχει και φαΐ. Ουσιαστικά είναι τμήμα του St James Cavalier.
Harbour cafe. Χαμηλά στη θάλασσα. Προσοχή γιατί μετά έχει ανέβασμα ή παίρνετε τον ανελκυστήρα. Βεράντα για άραγμα με θέα τις 3 Πόλεις.
Και απέναντι βλέπεις αυτό:
Djanko Jazz bar, δεν παίζει όμως αυστηρά jazz. Στο υπόγειο μπορεί να έχει live-ακι. Εμείς πετύχαμε ένα τοπικό γκρουπ, με λιγοστούς, αλλά ένθερμους funs. 3 ευρώ το ποτό (μονή δόση). Μόνο βράδυ.
Cugar. Απέναντι από το Djanko. Μικροσκοπικό και άκρως χαλαρό. Βγάζει λίγα τραπεζάκια στα σκαλάκια της Repubblica. 2,5 ευρώ το ποτό και 1,5 ευρώ η μικρή μπύρα. Έχει και λίγα (χορτοφαγικά) σνακ. Δοκιμάσαμε την ftira maltija που ήταν ένα φραντζολάκι γεμιστό, μούρλια.
Μας άρεσε αλλά δεν κάτσαμε το Cafe Society που βρίσκεται σε πολύ ωραίο σημείο και βγάζει τραπεζάκια έξω, εδώ:
Από μπύρα: έχουν την τοπική lager cisk και αυτήν προτιμούν (μια χαρά είναι). Η ίδια εταιρία βγάζει και άλλα είδη: blue label και hopleaf ale.
Α! Και το νερό της βρύσης είναι αφαλατωμένο. Εννοείται ότι δοκίμασα, για να έχω άποψη (μπλια).
Φαΐ.
Δεν θα σας πω ψέμματα. Κρατείστε μικρό καλάθι.
Παραδοσιακά street food είναι τα pastizzi. Σφολιατοειδή γεμιστά με ρικότα ή πουρέ αρακά. Μικρά και νόστιμα κοστίζουν μόλις 0,30.
(ναι θυμίζει τη ναπολιτάνικη sfogliatella)
Τα πουλάνε σε μαγαζάκια-τρύπες. Εμείς, εκτός από το Crystal Palace στο Rabat (έρχεται), πήραμε και από την πύλη της Βαλέτα. Εκεί έχει συγκεντρωμένα κιόσκια για φαγητό. Το κιόσκι για pastizzi λέγεται Millennium. Δίπλα ακριβώς είναι ένα κιόσκι που πουλάει mqaret. Τηγανισμένο φύλλο ζύμης γεμιστό με χουρμάδες. Δοκιμάστε. Εμένα μου άρεσε.
Φάγαμε μόνο στη Βαλέτα. Πολλά από τα εστιατόρια εκεί δεν ανοίγουν το βράδυ και όσα ανοίγουν δεν κάθονται μέχρι πολύ αργά (11μμ βαριά). Εμείς όμως τρώγαμε μόνο βράδυ, οπότε είχαμε ένα θεματάκι να βρούμε εστιατόριο. Οι τιμές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν φθηνές, όμως οι μερίδες είναι μεγάλες. Δηλαδή, με ένα κυρίως χορταίνεις. Το ψωμί υποτίθεται ότι είναι το δυνατό χαρτί της κουζίνας της Μάλτας και το κύριο παραδοσιακό πιάτο της το κουνέλι (δεν το τρώμε).
D' office Συμπαθητικό μέρος και φαγητό. Μέχρι εκεί. Έχει μεσημεριανό μενού με 12 ευρώ.
Nenu Πήγαμε 2 φορές. Έχει μαλτέζικα πιάτα και φτιάχνει σε στυλ πίτσας τη ftira με διάφορες γεμίσεις. Η ftira κανονικά είναι ένα επίπεδο ψωμί και συνήθως την χρησιμοποιούν σε σάντουιτς. Πολύ καλό vfm και ωραίος χώρος.
Το καλτ στοιχείο του συμπαθέστατου κατά τα άλλα εστιατορίου είναι η αναπαράσταση παραδοσιακού φούρνου που παρουσιάζεται σε ένα από τα δωμάτια του, η οποία περιλαμβάνει και κούκλες: τον φούρναρη, τη γυναίκα του κτλ. Μας έβαλαν να κάτσουμε δίπλα στη “χαρούμενη οικογένεια” και ίσως να φαντάζεστε τι κακός χαμός έγινε. Ευτυχώς, κανείς δεν φαινόταν να καταλαβαίνει τι λέγαμε.
Πήγαμε και σε αυτό: La Vallette, πάνω στην Repubblica, πολύ κοντά στο αρχαιολογικό μουσείο. Ένα μέρος με παππούδες και γιαγιάδες και ένα κάτασπρο άγαλμα του La Vallette να δεσπόζει στον χώρο.
Επίσης, έχει μπιλιάρδα και την έδρα της φιλαρμονικής της Βαλέτα (?).
Φοβερή ατμόσφαιρα, αλλά τα πιάτα που πήραμε ήταν σκυλόφαγο τουλάχιστον. Έπρεπε να είχαμε πάρει μόνο μπύρες...
Καφές - Ποτό
Και πάμε στο ποτό.
Είναι φθηνό.
Και ο καφές. Για καπουτσίνο δώσαμε μέχρι 1,8 σε τραπέζι!
Εξερευνήσαμε μόνο τη Βαλέτα, η οποία το βράδυ αδειάζει εντελώς. Ερημώνει θα έλεγα. Παρ' όλα αυτά έχει κάποια συμπαθητικά μέρη στη δικιά μας φάση.
Kantina. Δίπλα στο co-cathedral. Πολύ καλό σημείο για people watching. Μας φάνηκε και το πιο informal από τα υπόλοιπα καφέ στις κεντρικές πλατείες. Έχει και για να τσιμπήσεις το κατιτίς σου.
Inspirations. Πίσω από την όπερα. Επίσης στρατηγικό σημείο, με μεγάλη βεράντα. Κάτσαμε για καφέ, αλλά έχει και φαΐ. Ουσιαστικά είναι τμήμα του St James Cavalier.
Harbour cafe. Χαμηλά στη θάλασσα. Προσοχή γιατί μετά έχει ανέβασμα ή παίρνετε τον ανελκυστήρα. Βεράντα για άραγμα με θέα τις 3 Πόλεις.
Και απέναντι βλέπεις αυτό:
Djanko Jazz bar, δεν παίζει όμως αυστηρά jazz. Στο υπόγειο μπορεί να έχει live-ακι. Εμείς πετύχαμε ένα τοπικό γκρουπ, με λιγοστούς, αλλά ένθερμους funs. 3 ευρώ το ποτό (μονή δόση). Μόνο βράδυ.
Cugar. Απέναντι από το Djanko. Μικροσκοπικό και άκρως χαλαρό. Βγάζει λίγα τραπεζάκια στα σκαλάκια της Repubblica. 2,5 ευρώ το ποτό και 1,5 ευρώ η μικρή μπύρα. Έχει και λίγα (χορτοφαγικά) σνακ. Δοκιμάσαμε την ftira maltija που ήταν ένα φραντζολάκι γεμιστό, μούρλια.
Μας άρεσε αλλά δεν κάτσαμε το Cafe Society που βρίσκεται σε πολύ ωραίο σημείο και βγάζει τραπεζάκια έξω, εδώ:
Από μπύρα: έχουν την τοπική lager cisk και αυτήν προτιμούν (μια χαρά είναι). Η ίδια εταιρία βγάζει και άλλα είδη: blue label και hopleaf ale.
Α! Και το νερό της βρύσης είναι αφαλατωμένο. Εννοείται ότι δοκίμασα, για να έχω άποψη (μπλια).
Last edited: