Γερμανία Μόλις γύρισα από … τα Χριστούγεννα 😊😍🥰

[Grerena]

2η ημέρα (συνέχεια) με μπίρα και … μπάνιο
Früh Brewery, Peters Brauhaus & Gilden im Zims λέγανε οι σημειώσεις μου. Εγώ ήθελα να πάμε στην Gilden im Zims, που μου είχε συστήσει και ο @8avos, χώρια του ότι τη Früh την είχαμε δει και λίγο χθες, αλλά η αλήθεια είναι ότι μια κούραση μας είχε έρθει και η πιο κοντινή σε μας μπιραρία ήταν η Früh, στην οποία το προηγούμενο βράδυ δεν καταφέραμε να φάμε.

Μπορεί να έκανε κρύο και να βιαζόμασταν να πάμε για φαγητό, αλλά διάφορα που συναντήσαμε στο δρόμο μας, όλο και μας έκαναν να καθυστερούμε. Έτσι, όταν τυχαία συναντήσαμε …

...θυμήθηκα ότι η περιοχή είναι ... καραμελοπαραγωγός. Τα διάσημα ζαχαρωτά “Haribo” παράγονται εδώ. Όταν λέμε η «περιοχή» και «εδώ» εννοούμε … τη Βόννη, αφού μόλις 29 km απέχει η μια πόλη από την άλλη.
Η Haribo είναι Γερμανική εταιρία που παρασκευάζει ζαχαρωτά και καραμελάκια. Είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ζαχαρωτών παγκοσμίως. Το πιο γνωστό προϊόν της είναι τα ζελεδένια αρκουδάκια. Την εταιρία ίδρυσε το 1920 ο Hans Rieger από τη Bonn, εξ’ ου και το όνομα: Ha-Ri-Bo.
Μπήκαμε μέσα στο καραμελάδικο της Hohe str. για να χαζολογήσουμε και πραγματικά υπήρχε πολύ υλικό για χάζεμα. Βέβαια το συγκεκριμένο μαγαζί δεν είχε μόνο Haribo, αλλά τα άπαντα της καραμέλας. Καραμέλες κάθε σχήματος, μεγέθους και χρώματος που μπορεί να φανταστεί κανείς υπήρχε εδώ μέσα. Είχε καραμέλες μέχρι και σε σχήμα … πίτσας, παιδικών παιχνιδιών έως και χριστουγεννιάτικων στολιδιών!

Δέχτηκα μεγάλες πιέσεις από την κόρη προκειμένου να ψωνίσουμε, αλλά αντιστάθηκα σθεναρά και στο τέλος … νίκησα. Δεν ψωνίσαμε τίποτα.
«Θα μας κόψει την όρεξη κοριτσάκι μου (λέμε τώρα). Πάμε για φαγητό τώρα».

Και ξαφνικά θύμισες μου ήρθαν στο μυαλό όταν είδα σε ένα μαγαζί πάνω στη Hohe st. την επωνυμία “4711”.

Θυμήθηκα μια διαφήμιση της δεκαετίας του ’80 με μια κοπελιά που φορούσε ένα πράσινο λαχούρι με στάμπα τον αριθμό 4711 να ξεκαβαλά μια μηχανή. Ένα μπουκαλάκι με την ίδια στάμπα το βλέπω ακόμα σαν διακοσμητικό στο μπάνιο του πατρικού μου σπιτιού. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα η συγκεκριμένη κολόνια δεν είναι της μόδας, στην Ελλάδα τουλάχιστον, αλλά κάποτε ήταν πολύ δημοφιλής.
Το Eau De Cologne ή αλλιώς το νερό της Κολωνίας γεννήθηκε στην Κολωνία πριν από 230 χρόνια και η λέξη «κολόνια» πήρε το όνομά της από την πόλη που πρωτοκατασκευάστηκε δηλ. την Κολωνία. Η πρώτη “φίρμα” ήταν αυτή της «4711».

Früh Kolsch…
Έτσι με τα πολλά φτάσαμε και μπήκαμε στην “Brauhaus Früh am Dom”, στην Früh μπιραρία κάτω από τον Καθεδρικό.
Η μπιραρία Früh είναι μια πολύ παραδοσιακή γερμανική μπιραρία με ξύλινη διακόσμηση, οχλαγωγία και γεμάτη με τουρίστες.

Ωραία ήταν, αλλά σαν ... τουριστικό αξιοθέατο, γιατί το φαγητό δεν θα έλεγα ότι το ευχαριστήθηκα και τόσο. Άσε που σπάστηκα λίγο στην αρχή που ο σερβιτόρος με οδήγησε να καθίσουμε σε ένα τραπέζι για τέσσερις, που με την κόρη μου θα καθόμασταν σε παράταξη και απέναντί μας θα είχαμε είχαμε δυο άλλους (μούρη με μούρη στο μισό μέτρο!) σε καιρό κορονοϊού! «Nein», του λέω. Κάπου αλλού θέλω. Και καθίσαμε σε τραπέζι για έξι, αλλά με το παιδί απέναντί μου και ένα κενό δίπλα μου, που κρατούσε σε απόσταση τους παραδιπλανούς Αμερικανούς συνδαιτυμόνες μας.

Η μπίρα ήρθε στο τραπέζι χωρίς να την παραγγείλω. Έτσι είναι το σύστημα εδώ. Εννοείτε ότι θα πιεις μπίρα. Αν και δεν θα το έλεγα ακριβώς ποτήρι αυτό που ήρθε. Μάλλον για γυάλινος κύλινδρος έμοιαζε περισσότερο για να μην πω σωλήνας. Και ήταν και μικρό το ποτήρι, των 200ml θα ‘τανε δεν θα ‘τανε και πολύ ελαφριά επίσης. Για μένα βέβαια ότι πρέπει. Έτσι μου αρέσει, ελαφριά, ειδικά για σήμερα που δεν ήθελα να βαρύνω αφού θα ακολουθούσαν κι άλλες δραστηριότητες.

Ένα γκούλας πήρα εγώ, μια σαλάτα το παιδί και ένα μπιφτέκι για τη μέση. Το μπιφτέκι δεν τρωγόταν, το γκούλας καλό ήταν και η σαλάτα ήταν όπως … οι σαλάτες. Πιο πολύ την πήραμε για να ισορροπήσουμε τα λουκάνικα τα snacks και τα γλυκά της επόμενης ημέρας, που ξέραμε εκ των προτέρων ότι δεν θα τα γλυτώναμε. Άλλωστε, δεν θέλαμε να φάμε πολύ γιατί θα ακολουθούσε … μπάνιο .
Η ουσία ήταν ότι ήπια μια μπιρίτσα και ξεκουραστήκαμε και λίγο χωρίς να σκάσουμε με τα Γερμανικά λιπαρά.

Έως τις 7:00 καθίσαμε στην μπιραρία. Ξεκουραστήκαμε αρκετά. Στη συνέχεια φεύγοντας χωθήκαμε πάλι στην αγορά του Καθεδρικού.

Πριν φύγω από το κεφάλαιο της μπίρας θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση: Μη νομίζετε ότι είμαι ανορθόγραφη επειδή γράφω τη μπίρα με «ι» και όχι με «υ». Η λέξη μπίρα είναι δάνειο από τη γερμανική “bier” και οι λέξεις δάνεια από άλλες γλώσσες γράφονται με τον απλούστερο τρόπο. Πολύ ήθελα να το αποσαφηνίσω αυτό, γιατί τώρα που ξεκίνησα με τη Γερμανία πιθανώς τη λέξη «μπίρα» να τη γράψω πολλές φορές και προσπαθώ και εγώ να το συνηθίσω (αφού μου κακοφαίνεται κατά βάθος το «ι»).

Ώρα για χάζι ξανά στην αγορά του Καθεδρικού...

Και νόμιζα ότι το μεσημέρι είχε στριμωξίδι! Τώρα να δείτε τι γινόταν. Και σε καιρούς covid!

Πάλι πέσαμε σε ώρα ζωντανής μουσικής. Ακούσαμε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια ...

... κάτω από το πανύψηλο δέντρο και κάτω από ένα πέπλο “κεντημένο” με χιλιάδες φωτάκια. Και από κόσμο .... ε! είχε τον κόσμο του.

Παρόλο τον κόσμο όμως και το στριμωξίδι εμείς τα ψώνια μας τα κάναμε...

Ψάξαμε και για γλυκάκι. Δεν ήταν δύσκολο να βρεις. Δύσκολο ήταν να διαλέξεις. Στο πρώτο Χριστουγεννιάτικο περίπτερο που πετύχαμε είδαμε τα γνωστά και παραδοσιακά cinnamon rolls, αλλά με πολύ πόνο τα αποφύγαμε. Πολύ ζάχαρη βρε παιδί μου! Και σε λίγο να και άλλο παραδοσιακό αλλά πολύ πιο υγιεινό.

Το απογευματινό μας φρούτο! Χα, χα. Με λίγη σοκολατίτσα πάνω τους.

Πολύ δύσκολα κρατάς διατροφή …
Στο καπάκι η κόρη «χτύπησε» και ένα hot-dog, γιατί ... που να την κρατήσει η σαλάτα.

Το χάζι, τα ψώνια, τα φαγητά, τα γλυκά και η κίνηση μας κράτησαν στην αγορά ως τις 9 παρά.
«Ουπς! Αργήσαμε. Πήγε κιόλας 9:00 η ώρα;»
«Φεύγουμε....»

Γιατί ; Tι άλλο είχαμε να κάνουμε τέτοια ώρα;
Κι όμως μπορεί να ήταν αργά, μπορεί να είναι χειμώνας στη Γερμανία, να κλείνουν σε λίγο σχεδόν όλα, αλλά εγώ είχα σχέδια … για το βράδυ.

Κι όμως... πως ταιριάζει με τον χειμώνα!
Στο οδικό μας ταξίδι του 2019, μεταξύ άλλων, είχαμε απολαύσει τα λουτρά “Szechenyi” της Βουδαπέστης. Από τότε ψάχνω παντός είδους ... ζεστά νερά. Φυσικά, ιαματικά, ζεστές πισίνες, πηγές και ότι άλλο είναι δυνατόν να μου προσφέρουν την απόλαυση, που είχα τότε στην Ουγγαρία.
Έτσι, με το ψάξιμο βρήκα τα “Claudius Therme”, που από το internet έδειχναν πολύ όμορφα, είχαν και «πιασάρικο» όνομα, ήταν και αρκετά κοντά στο hostel μας οπότε ….

Βάλαμε τα μαγιώ μας, πήραμε τα παντοφλάκια μας και τις πετσετούλες μας, καλέσαμε ένα Uber και φύγαμε για τα λουτρά.

Περιμένοντας το Uber μας στο φανάρι έξω από το hostel μας, παρακολουθήσαμε ένα ποδήλατο-ταξί, το οποίο με επί τόπου στροφές και live music έδινε ένα μικρό show για χάρη των πελατών του και χάρισε ένα αστείο θέαμα σε μας.

Στις 9:30 ακριβώς μπαίναμε μέσα στο ξενοδοχείο “Claudius Therme”...

Στο ισόγειο δεν ήταν κανένας, ούτε reception υπήρχε, ούτε τίποτα. Ανεβήκαμε κατ’ ευθείαν στον πρώτο όροφο...

... όπου εκεί συναντήσαμε μια οργάνωση … κολυμβητηρίου. Εδώ είναι η είσοδος, εδώ το κατάστημα με μαγιώ, σκουφιά πετσέτες, μπουρνούζια και εδώ σας δίνουμε το βραχιολάκι σας. Το γνωστό βραχιολάκι των κολυμβητηρίων που καταγράφει τις κινήσεις σας και χρεώνει αναλόγως.

Εμείς λίγο πολύ ξέραμε τι θα κάνουμε. Ήρθαμε και αργά, μασάζ και σάουνες δεν θέλαμε, οπότε ίσα ίσα ένα δύωρο θα καθόμασταν έως ότου κλείσει το spa για σήμερα.
Μια βόλτα ήθελα να κάνουμε μέχρι τη σάουνα του τελευταίου ορόφου, που προσφέρει καταπληκτική θέα στον Καθεδρικό, αλλά στο τέλος και αν θα προλαβαίναμε.

Μόλις αλλάξαμε έμαθα ότι ένας από τους «rules» είναι ότι απαγορεύονται οι φωτογραφίες.
Μα γιατί; Δεν το καταλαβαίνω (ούτε casino να ήτανε). Έχοντας για παρέα την «αυστηρή» κόρη μου μάλλον δεν θα μπορούσα να τον παραβώ αυτόν τον κανόνα, οπότε για πρώτη φορά εγκατέλειψα το σπορ.
Έβγαλα μόνο 2-3 στο έμπα (πίσω από τις τζαμαρίες και από τα αποδυτήρια) και άλλες 2-3 στο έβγα και αυτό ήταν όλο.

Χαλάστηκα βέβαια αλλά από την άλλη μεριά ομολογώ ότι απόλαυσα το νερό μέσα στο επόμενο δύωρο χωρίς την υποχρέωση της φωτογραφίας. Στη ζούλα θα μπορούσα ίσως να βγάλω καμία αλλά θα ήταν και αρκετά δύσκολο μάλλον να το κάνω.

Οπότε...
Τι να περιγράψω; Μια πολύ μεγάλη πισίνα με ζεστό νερό, η οποία περιμετρικά της είχε επιμέρους μικρότερες πισίνες, άλλες με ακόμη ζεστότερο νερό και άλλες με τζακούζι ή με καταρράκτες και πίδακες νερού. Η μισή πισίνα ήταν εσωτερική και η άλλη μισή εξωτερική!

Απολαυστικότατο! Δυόμιση ώρες μουλιάσαμε μέσα στο ζεστό νερό και τα τζακούζια.
Ειδικά το κολύμπι στο εξωτερικό κομμάτι της πισίνας, μέσα στη νύχτα και τους ατμούς … ήταν μια άλλη υπέροχη αίσθηση.
20’ λένε οι συστάσεις ότι πρέπει να βρίσκεσαι μέσα στο νερό. Καλό θα είναι να μπαινοβγαίνεις στις πισίνες με τη διαφορετική θερμοκρασία. Εντάξει το κάναμε μία φορά. Αλλά ήταν ζόρι βγαίνοντας από αυτή με τους 37 βαθμούς να μπεις σε αυτήν με τους 28 … Μια φορά το έκανα. Δεν το ξαναέκανα. Στις δυο μικρές, που είχε jakouzi επιτρέπονταν έως 6 άτομα (λόγω covid). Μπήκαμε και εκεί δυο φορές. Οι Γερμανοί δεν ήταν και τόσο ... τυπικοί με το θέμα. Έμπαιναν περισσότεροι από 6 άτομα έως ότου να τους γίνει παρατήρηση. Γενικά όμως δεν θα έλεγα ότι είχε πολύ κόσμο. Είχε τόσο ώστε να μη νοιώθεις μοναξιά και κυρίως χώρο για απλωτές και ξάπλες.

Μια ιδέα μπορώ να δώσω με ένα κολάζ δικών μου φωτο και internet-ικών …

Δυόμιση ώρες μείναμε μέσα. Γύρω στις 12:00 το βράδυ βγήκαμε, πήγαμε στα αποδυτήρια και αλλάξαμε. Η μικρή μου στέγνωσε τα μαλλιά της και στο τέλος περιμέναμε στην ουρά της εξόδου, αφού τώρα φεύγαμε όλοι μαζί και είχε μαζευτεί κόσμος.

40 ευρουδάκια πληρώσαμε και οι δύο, τα οποία μου φάνηκαν καλά για αυτό που κάναμε και απ’ ότι είδα εμείς πληρώσαμε και τα λιγότερα. Η μπροστινή μου πλήρωσε 80€! Είχε αγοράσει και μαγιώ και πετσέτα και ήταν μέσα ένα τετράωρο!!!

Βγήκαμε έξω και καλέσαμε το Uber μας. Και πολλοί άλλοι έκαναν το ίδιο. Είχαμε παρέα στο περίμενε.

Όταν βγήκαμε έξω η πόρτα πίσω μας κλείδωσε. Μου φάνηκε ότι το ξενοδοχείο δουλεύει μόνο σαν spa και όχι σαν ξενοδοχείο. Σε 15’ ήρθε το αυτοκίνητό μας και σε άλλα 8’ είμαστε στο hostel μας.

Στη μία παρά μπήκαμε στο δωμάτιο.
Είναι η δεύτερη κατά σειρά νύχτα που επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας τέτοια ώρα. Που να το φανταζόμουν! Και είχα άγχος αν θα μου γεμίσουν οι μέρες στην Κολωνία.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Grerena]

Η απόφαση, το ταξίδι και η 1η «ημέρα»
Μόλις γύρισα από Γερμανία ήμουν κατενθουσιασμένη. Ακόμα είμαι! Πέρασα ένα πάρα πολύ όμορφο τριήμερο μαζί με την 15χρονη κόρη μου. Το ταξίδι αυτό ήταν πέρα για πέρα πάνω από τις προσδοκίες μου.
Έκλεισα τα αεροπορικά ενάμισι μήνα πριν, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Ο κύριος λόγος ήταν το ότι βρήκα φθηνά εισιτήρια. Η Κολωνία είναι από τους νέους προορισμούς της ryan και τα εισιτήρια ήταν πολύ χαμηλά. Με 34€ πήγαινε έλα τα βρήκα και τα έκλεισα.
Κολωνία για ένα Χριστουγεννιάτικο Σαββατοκύριακο!
Ωραία τα έκλεισα, αλλά τώρα τι κάνουμε; Τι έχει η Κολωνία;
Εκτός από τον Καθεδρικό δεν γνωρίζω να έχει κάτι άλλο. Και αυτό το ήξερα λόγω … Unesco. Θα «γεμίσει» το τριήμερο; Επειδή είναι και χειμώνας και νυχτώνει και νωρίς πίστευα ότι θα είχα «κενά» στο όποιο πρόγραμμα μου και δεν θα είχα τι να κάνω ειδικά τα βράδια.
Είναι Χριστούγεννα, οπότε έχει και τις αγορές.
Εντάξει. Γεμίζει το τριήμερο με αγορές, μια επίσκεψη στον Καθεδρικό, άντε και μια βόλτα στο Ρήνο θα έχει και κανένα μουσείο,… καλά θα είναι.
Μετά ήρθαν …
………
Οι αμφιβολίες και τα προβληματάκια…
Μια φίλη που θα ‘ρχόταν μαζί μας το μετάνιωσε (και έχασε και το αεροπορικό). Καλά αυτό έχει γίνει συνήθεια πια (το να ακυρώνει το τρίτο μέλος της παρέας στα τρία τελευταία ταξίδια).
Θα έχει λέει πολύ κρύο. Ε! ναι θα έχει. Χριστούγεννα είναι! Β. Ευρώπη είναι!
Αλλά όπως λένε οι φίλοι μας οι Σουηδοί: «Δεν υπάρχει κακός καιρός. Υπάρχει κακός εξοπλισμός!» Αυτό ας πούμε ότι λύνεται.
Μετά υπήρχαν και τα νέα του covid. Αυξάνονται λέει τα κρούσματα στην Ευρώπη. Η Γερμανία πάει για lock down. Εμένα το εξάμηνο από τη δεύτερη δόση μου λήγει πάνω στο τριήμερο. Διάβαζα και τα αγχωτικά νέα στο forum ...
Είχα λίγο «κρυώσει» με το θέμα.
Θα είχα και το παιδί μαζί μου. Μη γίνει καμιά στραβή.
Κλείνω ραντεβού για τρίτη δόση μια μέρα πριν το ταξίδι (δεν μπόρεσα νωρίτερα). Ας «οχυρωθώ» σκέφτηκα όσο γίνεται. Αν γίνει τίποτα … τουλάχιστον να μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω.
Τουλάχιστον να μην κλείσουν οι αγορές, όπως έγινε με Μόναχο και Νυρεμβέργη. Παρακολουθούσα τα κρούσματα στη Βεστφαλία λες και ήταν η γειτονιά μου. Εμβολιασμένες είμαστε αλλά αν η Γερμανία πάει στο 2G+ θα είναι μια έξτρα ταλαιπωρία. Θα αξίζει τον κόπο να τρέχουμε και για τεστ;

Με όλες αυτές τις σκέψεις λοιπόν δεν είχα ασχοληθεί και πολύ με το πρόγραμμα της εκδρομής. Είχα φτιάξει ένα αμέσως μόλις έκλεισα τα αεροπορικά και μετά το «ξέχασα». Το ξαναέπιασα πια παραμονή του ταξιδιού μόνο για να το θυμηθώ και αυτό το έκανα με δυσκολία, αφού με είχαν πιάσει και συμπτώματα από την τρίτη δόση του εμβολίου (που αν είναι δυνατόν … δεν τα είχα στις 2 πρώτες φορές). Τι τραβάμε για να πάμε ένα ταξίδι!

Μέσα σε όλο αυτό είχα ευτυχώς και μια «χείρα βοηθείας» από τον αγαπητό @8avos κάτοικο της Κολωνίας για καιρό, ο οποίος μου μετέφερε (μεταξύ άλλων) και τα αισιόδοξα νέα ότι οι αγορές θα είναι ανοιχτές τουλάχιστον μέχρι τις 15 Δεκέμβρη που θα αποφασιστούν τα νεότερα.
Το ταξίδι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα ξεκινούσε.

Με πονοκέφαλο έφυγα Παρασκευή απόγευμα και φοβόμουν κιόλας μην έχω και τίποτα δέκατα και τα «πιάσουν» στο αεροδρόμιο τίποτα κάμερες.
Έγινε έλεγχος και πιστοποιητικών και φόρμας εντοπισμού επιβάτη στην επιβίβαση. Η πτήση παρόλο που ήταν αργά 6:00 το απόγευμα έφυγε στην ώρα της. Τρεις ώρες κοιμόμουν και σχεδόν δεν πολυκατάλαβα την πτήση. Φτάσαμε γύρω στις 8:15 Γερμανίας. Μέχρι να βγούμε έξω να μπούμε στο σταθμό των τρένων να βγάλουμε εισιτήρια από τα αυτόματα μηχανήματα, να ‘ρθει το τρένο και να φτάσουμε στη στάση μας, απέναντι από την οποία ήταν το κατάλυμά μας είχε φτάσει η ώρα 9:40 το βράδυ.

Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν η στάση μας, η "Messe Deutz Köln" που είναι ... αξιοθέατο!

Και το καλύτερο; Τέρμα ο πονοκέφαλος. Μου κόπηκε “μαχαίρι” με το που πάτησα το πόδι μου στη Γερμανία!!!

Το κατάλυμα …
Το κατάλυμα που είχα κλείσει αρχικά, όταν θα είμαστε τρεις στην παρέα ήταν ένα τρίκλινο, μέσα στην Altermarkt δίπλα στο ποτάμι και με θέα το ποτάμι. Ήταν ένα από αυτά τα χρωματιστά σπιτάκια, η πρόσοψη των οποίων σε συνδυασμό και με το καμπαναριό του Αγίου Μαρτίνου, που ξεπροβάλλει από πίσω τους θεωρείται αξιοθέατο προς φωτογραφία. Ήμουν πολύ χαρούμενη που θα μέναμε δίπλα στο Ρήνο και τόσο μα τόσο κοντά στις χριστουγεννιάτικες αγορές. Όταν η φίλη μου ακύρωσε έπρεπε και εγώ να βρω κάτι πιο οικονομικό και με όσο γίνεται πιο μακρινή ημερομηνία δωρεάν ακύρωσης.
Έκλεισα σε ένα youth hostel που βρήκα στην απέναντι (από τον Καθεδρικό και την παλιά πόλη) μεριά του ποταμού, στο “DJH Jungendherberge”. Πάντα ήθελα να μείνω σε youth hostel! Δηλαδή … από την τελευταία φορά που έμεινα σε youth hostel! , τότε που ήμουν πιο …youth! Βέβαια το συγκεκριμένο είχε δίκλινο με ιδιωτικό μπάνιο, αλλά κατά τα άλλα φιλοξενούσε youth και είχε και το όνομα. Αυτό ήταν ένα αρκετά μοντέρνο κατάλυμα με reception, lock rooms και θέα, το οποίο βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Ρήνου, αλλά και πολύ κοντά σε αυτήν, όπως και στη γέφυρα Hohenzollernbrücke.

Μπορεί μεν να φτάσαμε αργότερα απ’ ότι πίστευα και να μέναμε μακρύτερα από τις αγορές απ’ ότι αρχικά είχα κλείσει, αλλά παρόλαυτά εμείς ξεκινήσαμε στις 10:10 το βράδυ να πάμε βόλτα στην δυτική μεριά του ποταμού ελπίζοντας ότι θα βρούμε κάποια από αυτές ανοιχτή για ένα εναρκτήριο currywurst, που τόσο μου αρέσει.
Και ναι … είχαμε το θράσος να πιστεύουμε ότι τέτοια ώρα θα βρούμε αγορά ανοιχτή.

Πρώτη επαφή …
Έτσι, λοιπόν ξεκινήσαμε από το hostel μας για να περάσουμε απέναντι, στην παλιά πόλη. Όμως, η γέφυρα, τα λουκέτα της, η θέα (από τη ανατολική όχθη του Ρήνου) προς τον Καθεδρικό, τον Άγιο Μαρτίνο και το ποτάμι έδιναν πολύ όμορφες εικόνες για φωτογραφίες και έτσι κάναμε 35’ να τη διασχίσουμε χαζολογώντας και βγάζοντας φωτογραφίες.

Μόλις κατά τις 10:45 είμαστε κάτω από το Dom ...

...και στην είσοδο της κλειστής φυσικά αγοράς. Και κλειστή που ήταν καταλάβαινες τι όμορφη που ήταν.

Ο στολισμός ήταν καταπληκτικός και το δέντρο …. Τι ωραίο!

Ίσα που πρόλαβα και το φωτογράφισα λίγο πριν “πεθάνει” η μπαταρία μου. Αυτό ήταν μια μικρή ήττα. Δεν ξέρω πως την έπαθα έτσι. Και δεν είχα μαζί μου καβάντζα τη φωτογραφική μου.
Τουλάχιστον παρηγορήθηκα αφού θα ξαναερχόμασταν εδώ τις επόμενες μέρες.

Τι άλλο θα μπορούμε να κάνουμε τέτοια ώρα στην Κολωνία χωρίς Χριστουγεννιάτικη αγορά;

Είχα κάτι στο μυαλό μου, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Είχα διαβάσει ότι το Δημαρχείο της Κολωνίας έχει ελεύθερη είσοδο σήμερα Παρασκευή ως τις 12:00 το βράδυ. Χα, χα. Είχα βρει τι θα κάνουμε το πρώτο βράδυ. Έλα όμως που χωρίς μπαταρία δεν μπορούσα να βρω το Δημαρχείο. Έναν πορτιέρη που ρώτησα «που είναι το Rathaus» … δεν ήξερε. Υπέθεσα ότι θα έφταιγε η προφορά μου (για την οποία δεν φημίζομαι). Η ώρα πια είχε περάσει τις 11:00 οπότε εγκατέλειψα την ιδέα και τώρα πια έπρεπε να πάμε να βρούμε κάπου να φάμε.

Προχωρήσαμε νότια της αγοράς ώσπου πετύχαμε λίγη κίνηση έξω από την μπιραρία Früh. Ωραία ήταν ανοιχτή και έχει κόσμο.
Έλα όμως που χωρίς μπαταρία στο κινητό δεν μπαίνεις πουθενά. Πώς να δείξουμε πιστοποιητικό; Η δική μου είχε πέσει εντελώς και της κόρης έπλεε τα λοίσθια. Με 5% μπαταρία και κινητό που «κολλούσε» είδε και έπαθε να δείξει το πιστοποιητικό της στην «πόρτα» και λίγο πριν δείξει το δικό μου ξανακόλλησε. «Άντε μπείτε», μας είπε η “πόρτα”. Και μπήκαμε.
Ωραία κλασική Γερμανική μπυραρία, τίγκα στον κόσμο παρόλη την ώρα (ήταν 11:15). Βρήκαμε τραπέζι και όταν ήρθε η ώρα να παραγγείλουμε μπορούσαμε να το κάνουμε μόνο …για μπίρες. Η κουζίνα έκλεινε στις 12:00 και επειδή έκλεινε στις 12:00 … έκλεινε και από τις 11:15! Μάλλον είδε την πείνα στο μάτι ο σερβιτόρος όταν μου είπε: «Άμα θέλετε φαγητό υπάρχει μια αγορά ανοιχτή ευθεία κάτω στα 200μ.». Εντάξει. «Danke schön» είπαμε και φύγαμε “σφαίρα”.

Και εδώ είχε έλεγχο πιστοποιητικών. Πάλι καλά που το κινητό της κόρης μου (με μπαταρία στο 3% πια) άνοιξε και έτσι πήραμε τη σφραγιδούλα 2G στο χέρι μας και μπήκαμε.

Η “Adventsdorf am Kölner Dom” είναι μια μικρή αγορά πάρα πολύ όμορφη. Έχει μια πολύ εντυπωσιακή παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη Πυραμίδα, έχει τα πάντα από φαγητό και είναι για … after.
Φωτογραφίες δεν έχει η μπαταρία λέμε…
Έβγαλα όμως τις επόμενες δυο μέρες, αφού εδώ ξαναήρθαμε και ξαναήρθαμε και βράδυ και μέρα.

Την ώρα που πήγαμε ήταν γεμάτη κόσμο. Ότι πάγκος υπήρχε ήταν φίσκα και ο χώρος των ορθίων ήταν γεμάτο από πηγαδάκια και όλοι βέβαια με μπίρα ή κρασί στο χέρι, σαν μια μεγάλη παρέα σε ένα υπαίθριο μπαρ. Και όλα αυτά ενώ ήταν σχεδόν μεσάνυχτα.

Κάναμε λοιπόν και εμείς το πηγαδάκι μας, παρέα με μια μακαρονάδα με κοτόπουλο που προτίμησε η κόρη και φυσικά με ένα currywurst, που τόσο μελετούσα στο μυαλό μου από πριν την επιβίβαση στο αεροπλάνο.

Πάρα πολύ ωραία!
Μπορεί να μην είδαμε το Δημαρχείο, αλλά μάλλον πήγε αρκετά καλά η πρώτη μας μέρα, που δεν ήταν ακριβώς «ημέρα» αλλά … ένα νυχτερινό τρίωρο!

Είχαμε μια όμορφη βόλτα δίπλα στο Ρήνο και στην παλιά πόλη της Κολωνίας, φάγαμε ωραία και είδαμε και Χριστουγεννιάτικη αγορά!!!

Είχαμε και σουβενίρ … ημέρας … αναλώσιμο … Τη σφραγιδούλα του 2G.

Κανονικά θα έπρεπε αυτήν την ιστορία να την ανεβάσω νωρίτερα και φυσικά πιο κοντά στα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, αλλά ήμουνα σε mood … Νάπολης (ιστορία που διέκοψα για να κάνω το ταξίδι της Κολωνίας) και δεν μπορώ (και εν τω μέσω και πολλών υποχρεώσεων) να “πετάγομαι” από τη μια πόλη στην άλλη.
Λόγω της ανεπικαιρότητας είπα να το αφήσω για του χρόνου, αλλά ας είναι καλά ο @psilos3 με το Χριστουγεννιάτικο Παρίσι του, που με παρέσυρε. Σε αυτόν οφείλεται η Χριστουγεννιάτικη Κολωνία μου μέσα στο Μάρτη (που μάλλον θα «πιάσει» και Πάσχα, με τους ρυθμούς που ‘χω).

…………………………………. Post ………………… ……………………………………….

 

[psilos3]

Γιατί όχι; Πάντα είναι κατάλληλος καιρός για Χριστουγεννιάτικη ιστορία.
Περιμένω να δω την ανάλυση σου για να ξέρω αν θα τη βάλω στο πλάνο, αν και ως στιγμής φαίνεται δελεαστική!

 

[vasiliss]

Κανονικά θα έπρεπε αυτήν την ιστορία να την ανεβάσω νωρίτερα και φυσικά πιο κοντά στα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, αλλά ήμουνα σε mood … Νάπολης (ιστορία που διέκοψα για να κάνω το ταξίδι της Κολωνίας) και δεν μπορώ (και εν τω μέσω και πολλών υποχρεώσεων) να “πετάγομαι” από τη μια πόλη στην άλλη.
Λόγω της ανεπικαιρότητας είπα να το αφήσω για του χρόνου, αλλά ας είναι καλά ο @psilos3 με το Χριστουγεννιάτικο Παρίσι του, που με παρέσυρε. Σε αυτόν οφείλεται η Χριστουγεννιάτικη Κολωνία μου μέσα στο Μάρτη (που μάλλον θα «πιάσει» και Πάσχα, με τους ρυθμούς που ‘χω).

Ότι ιστορία και να ανεβάσεις @Grerena είναι πάντα ενδιαφέρουσα και ευχάριστη. Ο τρόπος που γράφεις κάνει και τον πιο αδιάφορο προορισμό να μπαίνει στα " πρέπει να το δω", τουλάχιστον για εμένα.
Βέβαια έχεις αφήσει και περιμένω το ταξίδι στην Πολωνία, άλλα φαντάζομαι θα μπει κι αυτό στο πρόγραμμα, έτσι;

 

[Grerena]

Γιατί όχι; Πάντα είναι κατάλληλος καιρός για Χριστουγεννιάτικη ιστορία.
Περιμένω να δω την ανάλυση σου για να ξέρω αν θα τη βάλω στο πλάνο, αν και ως στιγμής φαίνεται δελεαστική!

Ύστερα από αυτή μου την επίσκεψη έχω καταλήξει ότι η Γερμανία ακόμα και τουριστικά έχει την εγγύηση που έχουν όλα τα Γερμανικά προϊόντα!!
Νομίζω μάλιστα ότι σε σένα (η Γερμανία) ίσως ταιριάζει και πιο πολύ λόγω … μπίρας.
Από την άλλη μεριά όμως πιστεύω ότι δεν είναι για … solo καταστάσεις. Ειδικά αν ασχοληθείς με τις αθλοπαιδιές που ασχολήθηκα εγώ τις επόμενες ημέρες, ε! θέλει μια παρέα.

Ότι ιστορία και να ανεβάσεις @Grerena είναι πάντα ενδιαφέρουσα και ευχάριστη. Ο τρόπος που γράφεις κάνει και τον πιο αδιάφορο προορισμό να μπαίνει στα " πρέπει να το δω", τουλάχιστον για εμένα.
Βέβαια έχεις αφήσει και περιμένω το ταξίδι στην Πολωνία, άλλα φαντάζομαι θα μπει κι αυτό στο πρόγραμμα, έτσι;

Πω πω τι όμορφα σχόλια! Σε ευχαριστώ πολύ. Πραγματικά χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν και οι outsider ιστορίες μου.
Η αλήθεια είναι ότι την Κολωνία την έβλεπα και εγώ σαν αδιάφορο προορισμό, αλλά τώρα έχω εντελώς αντίθετη άποψη.

Αχ! Το οδικό στην Πολωνία ήταν πολύ ωραίο. Την έχω ξεκινήσει την ιστορία, αλλά έχει πολύ
‘ζουμί’, θέλει χρόνο και έχει πολύ, μα πολύ δρόμο ακόμα ως τη δημοσίευση. Μακάρι να τα καταφέρω, γιατί αν εξαιρέσεις Βαρσοβία και Κρακοβία, τα υπόλοιπα μέρη του οδοιπορικού μου δεν έχουν και πολλές αναφορές στο forum.

 

[psilos3]

Νομίζω μάλιστα ότι σε σένα (η Γερμανία) ίσως ταιριάζει και πιο πολύ λόγω … μπίρας.

Αυτό είναι που λένε «μη σου βγει το όνομα»

πιστεύω ότι δεν είναι για … solo καταστάσεις

Αυτό είναι καμιά φορά και θέμα timing,μπορεί και να προκύψει, δεν είναι μόνο επιλογή. Θα σου πω μόλις το δοκιμάσω στη συγκεκριμένη χώρα.

αν εξαιρέσεις Βαρσοβία και Κρακοβία, τα υπόλοιπα μέρη του οδοιπορικού μου δεν έχουν και πολλές αναφορές στο forum.

Αυτό εννοείται ότι θα έχει εξίσου τεράστιο ενδιαφέρον. Αγαπάμε Πολωνία.

 

[turms]

Αυτό είναι που λένε «μη σου βγει το όνομα»

Αυτό είναι καμιά φορά και θέμα timing,μπορεί και να προκύψει, δεν είναι μόνο επιλογή. Θα σου πω μόλις το δοκιμάσω στη συγκεκριμένη χώρα.

Αυτό εννοείται ότι θα έχει εξίσου τεράστιο ενδιαφέρον. Αγαπάμε Πολωνία.

οντως...η Γερμανια για σενα ειναι λουκουμι

 

[panpan]

Μόλις κατά τις 10:45 είμαστε κάτω από το Dom ...

Πρώτη φορά πήγα στην Κολωνία το 1983. Έπαθα την πλάκα μου μ'αυτόν τον ναό.
Τεράστιος! Ίσως από τα καλύτερα αξιοθέατα της Γερμανίας. Από τα πιο όμορφα βιτρό που έχω
δει στην ζωή μου. Ιδανική εποχή που πήγες Χριστούγεννα.

 

[turms]

δυστυχως εδω και μερικα χρονια ο ναος εχει συνδεθει με μια απο τις πιο ασχημες νυχτες στην Ιστορια της μεταπολεμικης Γερμανιας....ενα πολιτισμικο σοκ για τους γερμανους, και ισως η απαρχη για μια αλλαγη νοοτροπιας απο πολλους ντοπιους απεναντι σε προσφυγες η / και μεταναστες, & ουσιαστικα η αρχη της ενδυναμωσης του ως επι το πλειστον ακροδεξιου κομματος που ειναι και στην βουλη σημερα

 

[Grerena]

2η ημέρα με αγορές και μουσεία
Εδώ μάλλον θα πρέπει να πω δυο λόγια για αυτές τις περίφημες αγορές που για μένα τουλάχιστον που δεν έχω πάει άλλη φορά ταξίδι στην Κεντρική Ευρώπη τέτοια εποχή, αποτελούν ένα πρωτόγνωρο happening.

Χριστουγεννιάτικες αγορές …
Για την Ευρώπη τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου και οι πόλεις της φροντίζουν να το δείξουν με τις χριστουγεννιάτικες αγορές, που έχουν μεγάλη παράδοση από τον Μεσαίωνα και πιο πίσω. Για ένα μήνα μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων οι πόλεις ζουν σε ρυθμούς γιορτής και στις περισσότερες από αυτές στήνονται φαντασμαγορικές αγορές.

Τα Χριστούγεννα είναι η ιερότερη γιορτή των Γερμανών και την γιορτάζουν άπαντες. Είναι γνωστό ότι πολλές Γερμανικές πόλεις, όπως η Στουτγκάρδη, η Φρανκφούρτη, η Νυρεμβέργη, το Μόναχο και η Κολωνία αποτελούν εδώ και χρόνια σημεία αναφοράς για τις χριστουγεννιάτικες αγορές μιας και είναι και από τις πιο παλιές. Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη αγορά στην Κολωνία εμφανίστηκε λίγο μετά το 1800 και είναι από τις πιο ελκυστικές της Γερμανίας και από τις πιο ξακουστές.

Η Κολωνία διαθέτει μεγάλο αριθμό Χριστουγεννιάτικων αγορών, οι οποίες σε συνδυασμό με τον πανέμορφο Ρήνο που τη διασχίζει προσδίδουν στην πόλη μια μοναδική ατμόσφαιρα. Οι τέσσερις μεγαλύτερες αγορές είναι μεταξύ Καθεδρικού και Δημαρχείου. Η αγορά του Καθεδρικού, η Alter Markt, η Neumarkt και η Rudolfplatz. Όλες οι αγορές αποτελούνται από όμορφα στολισμένα σπιτάκια που προσφέρουν χριστουγεννιάτικα στολίδια, διάφορες χειροποίητες & ιδιαίτερες δημιουργίες, πάσης φύσεως δώρα και γαστρονομικές σπεσιαλιτέ αλλά όλες έχουν το δικό τους στυλ και είναι πολύ ξεχωριστές από μόνες τους.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά στον Καθεδρικό ναό της Κολωνίας είναι από τις πιο όμορφες αγορές σε όλη την Κολωνία καθώς πραγματοποιείται δίπλα σε ένα εκπληκτικό σκηνικό. Βρίσκεται στη σκιά του καθεδρικού ναού της Κολωνίας και πάντα στη μέση της έχει ένα τεράστιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο κατατάσσεται μεταξύ των ομορφότερων στην Ευρώπη.

Έχει ζωντανή μουσική και … γαστρονομικές απολαύσεις! Είναι η πιο δημοφιλής και με τις περισσότερες επισκέψεις σε όλη τη Γερμανία. Ο τεράστιος Καθεδρικός ως φόντο σε συνδυασμό με τον υπέροχο φωτισμό και τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια δημιουργεί μια υπέροχη ατμόσφαιρα.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά στη Heumarkt και στην Alter Markt. Η αγορά “Heinzelmannchen”. Αυτή η παραδοσιακή αγορά στην Κολωνία πραγματοποιείται εκεί από το 1820. Αυτή η αγορά είναι «στημένη» σε δυο σημεία, σε δυο πλατείες, στη Heumarkt και στην Alter Markt. Η συγκεκριμένη αγορά «διακόπτεται» από το Δημαρχείο. Εμείς την είδαμε σε διαφορετικούς χρόνους. Το κάτω κομμάτι της στη Heumarkt και το πάνω κομμάτι της στην Alter Markt, οι οποίες νόμιζα ότι ήταν δύο διαφορετικές αγορές. Στη συνέχεια όταν τις ξαναείδα στο χάρτη και είδα και τις φωτογραφίες μου και την … επωνυμία τους κατάλαβα ότι ήταν η ίδια αγορά. Το κομμάτι στο Heumarkt είχε διαφορετική θεματολογία απ’ ότι το κομμάτι στο Alter Markt, αλλά το ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ και τις ίδιες … μασκότ, που δεν ήταν άλλο από τους νάνους!

Το “Heumarkt” κομμάτι είχε παιχνίδια πάγου, ενώ το δεύτερο είχε μικροπωλητές και παντός είδους γαστρονομικές λιχουδιές, οπότε εγώ θεωρώ ότι πήγα σε δυο αγορές και όχι σε μία (έτσι για να παρηγορηθώ λίγο που δεν πήγα στη διάσημη Χριστουγεννιάτικη αγορά των αγγέλων της Neumarkt!)

Ούτε στη Rudolfplatz πήγα. Δεν πρόλαβα, αφού σχεδόν δεν ξεμακρύναμε από αυτή του Καθεδρικού. Με το που περνούσαμε το ποτάμι πέφταμε πάνω στην αγορά του Καθεδρικού, η οποία ήταν τόσο όμορφη που “κολλούσαμε”, οπότε γιατί να τρέχουμε τι διαφορετικό θα δούμε; Άσε που δύο από τα βράδια πήγαμε τόσο αργά που οι όλες αγορές είχαν κλείσει και εμείς βολευόμασταν με τη γνωστό μας πια απομεινάρι, την “Adventsdorf am Kolner Dom”.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά του λιμανιού είναι μια πολύ ειδική αγορά, η οποία ξεχωρίζει από τις άλλες χριστουγεννιάτικες αγορές και λόγω των χειροποίητων και ιδιαίτερων «καλλιτεχνικών» προϊόντων, που προσφέρει αλλά και λόγω της εγγύτητάς της με το Ρήνο. Το σκηνικό παίζει σημαντικό ρόλο. Η αγορά βρίσκεται δίπλα στο μουσείο σοκολάτας. Ο Ρήνος δημιουργεί μια υπέροχη ατμόσφαιρα αλλά και ένα μεγάλο ξύλινο καράβι, που είναι αραγμένο σε ένα κανάλι του και στο κέντρο της αγοράς συγχρόνως. Σοκολάτα και αγορά! Τι πιο Χριστουγεννιάτικο;

Η σημερινή μέρα θα ήταν αφιερωμένη σε κάποια μουσεία αλλά και στις αγορές αφού αυτές βρίσκονται … ανάμεσα από τα μουσεία και γύρω από αυτά.

Μουσεία …
Το παιδί έχει δωρεάν είσοδο στα μουσεία της πόλης. Εμένα με ενδιέφεραν οι δυο Πινακοθήκες, Με την museum card μπορούσα να έχω είσοδο σε πολλά μουσεία για δυο συνεχόμενες ημέρες με μόνο 18€. Στις δυο Πινακοθήκες να πήγαινα μόνο και είχαν ήδη «καλυφθεί» τα 18€ της κάρτας.

Φύγαμε από το hostel ψιλοαργά. Λίγο το πρωινό χουχούλιασμα στο δωμάτιο με θέα, που είχαμε, λίγο το πλούσιο πρωινό που πήραμε στη ωραία και πολύ φωτεινή αίθουσα του hostel μας, καταλήξαμε να φύγουμε στις 11:00 η ώρα. Θα μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο για να περάσουμε απέναντι, αλλά θα χάναμε τα ημερήσια πλάνα της γέφυρας, με τα ποδαράκια μας ξανά …

Υπερπαραγωγή από μόνη της (η γέφυρα)…

… αλλά μαζί με τα λουκέτα … παραήταν χασομέρισσα (η βόλτα) …

Με μια προσεκτικότερη παρατήρηση θα δείτε και την ελληνική συμμετοχή σε μια από τις παραπάνω φωτο.

Στην απέναντι όχθη (δυτική όχθη) η γέφυρα «σκάει» στην πλατεία Heinrich-Boll-Platz...

Δεξιά είναι ο Κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός, μπροστά ο Καθεδρικός και αριστερά το μουσείο Ludwig μαζί με τη Φιλαρμονική της Κολωνίας.

Εδώ υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Η υπέροχη αυτή πλατεία, που καταλήγει αρμονικά με διάφορα αρχιτεκτονικά τερτίπια έως τα νερά του Ρήνου έχει κάποια θεματάκια … τεχνικής φύσεως. Στην πραγματικότητα είναι … μεσοπάτωμα (πως λέμε μεσοτοιχία με την οροφή της Φιλαρμονικής! Το κέντρο της πλατείας δηλαδή αποτελεί συγχρόνως και την οροφή της Φιλαρμονικής. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την κακή ηχομόνωση βλάπτει την ακουστική του μεγάρου μουσικής, με αποτέλεσμα όταν γίνονται παραστάσεις, συναυλίες ή και πρόβες ακόμα, το κέντρο της πλατείας να …κλείνει.

Ούτε κουνούπι δεν περνάει. Τώρα εξηγείται γιατί σε κάποια από τα επόμενα περάσματά μου είδα τις γνωστές κορδέλες τύπου “απαγορεύεται η προσπέλαση” και κάποιους φύλακες να τις …φυλάνε. Τελικά κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε οι Γερμανοί!

Και φτάσαμε στο Μουσείο Ludwig. Ξεφορτώσαμε παλτά, σκουφιά, γάντια, σακίδια στην γκαρνταρόμπα, βγάλαμε την museum card μας, προσπεράσαμε το μαγαζί του μουσείου (παρόλη την αδυναμία που έχουμε σε αυτά τα μαγαζιά και οι δυο μας) και μπήκαμε μέσα.

Το μουσείο Ludwig είναι εξαιρετικό. Περιέχει έργα των σπουδαιότερων καλλιτεχνών του προηγούμενου αιώνα. Είναι από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα της Κολωνίας. Το κτίριο είναι μοντέρνο, με κυβιστική εμφάνιση, εντυπωσιακό και βρίσκεται σε μια υπέροχη τοποθεσία και πολύ κομβική επίσης, κοντά στον Καθεδρικό, στη γέφυρα και στον σιδηροδρομικό σταθμό.
Είναι ένα πολύ φωτεινό και “ανοιχτό” μουσείο. Aνά πάσα στιγμή της επίσκεψής μας, όπου και να βρισκόμασταν είχαμε ορατότητα σε κάποιο απ’ όλα τα παραπάνω και ήταν τόσο λουσμένο στο φως και ας είχε εκείνη την ημέρα συννεφιά.

Καταπληκτικό!
Είχα καιρό να πάω σε μουσείο με όχι … κλασικά έργα τέχνης. Αν και κατά μία έννοια … κλασικά ήταν και αυτά. Είδαμε «κλασικούς» εκπροσώπους του υπερρεαλισμού, εξπρεσιονισμού, κυβισμού, αφηρημένης τέχνης, ποπ αρτ έως και πουαντιγισμού!

Σε δεσπόζουσα θέση ήταν και το πρώτο έργο που είδαμε μπαίνοντας στο μουσείο, που ήταν ένα έργο της Niki de Saint Phalle. Αλλού την κυνηγούσα να τη δω και αλλού την είδα. Η εκπρόσωπος της «figurative art» Saint Phalle εκτός από τα πολύ γνωστά γλυπτά της στο “Stravinsky Fountain” του Παρισιού, έχει φιλοτεχνήσει τα έργα του “Tarot garden” της Τοσκάνης (ταξίδι που ακύρωσα τον Σεπτέμβριο ), έργα που πολύ ήθελα να δω και να που τώρα εμφανίζεται μπροστά μου ένα έργο της χωρίς να το περιμένω.

Η συνέχεια ήταν καταπληκτική …
Ήταν ΟΛΟΙ τους εδώ ...

Και οι σουρεαλιστές …
Rene Maggritte, Richard Oelze, Salvator Dali ...

Και oi υπερεαλιστές …
(o ντόπιος) Max Ernst και (ο δικός μας) Giorgio de Cirico ...

Και οι εξπρεσιονιστές …
Oskar Kokoschka, Jackson Pollock, Max Beckam ...

Και οι κυβιστές …
Fernand Leger, Ljubow Popowa ...

Και η μοντέρνα τέχνη και η αφηρημένη τέχνη και η figurative art ήταν παρούσες με Piet Mondrian, Casimir Malevich, Francis Bacon και Yves Klein...

Τόσους μαζεμένους μόνο στο Pompidou, στο Παρίσι θυμάμαι να έχω δει

Εκπληκτική και η Γιαπωνέζα Yayoi Kusama με τα γλυπτά της … (στον ουρανό τη γύρευα, στην …Κολωνία τη βρήκα!) ...

Μεγάλο μέρος της έκθεσης είναι αφιερωμένο στην (δεν θα μπορούσε να λείπει) ποπ αρτ…
με James Rosenquist …

με Roy Lichtenstein με τα «καρτούν» του και Andy Warhol με τον Elvis του (που εγώ νόμιζα ότι ο διπλός Elvis ήταν στο MoMA!) …

Είδαμε φυσικά και Picasso. Το “φυσικά” το λέω γιατί είχε πολύ Picasso...

Είχε μια ιδιαίτερη έκθεση ειδικά για αυτόν σε δυο ορόφους του μουσείου...

Μάλλον το παρατράβηξα με την περιγραφή του μουσείου αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με αυτό. Είναι ένα μουσείο σύγχρονης Τέχνης που με ξάφνιασε αρκετά αφού δεν έχει μόνο Picasso, αλλά τα άπαντα του 20ου αι. και πιστεύω ότι οι λάτρεις της σύγχρονης τέχνης θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα.

Καθυστερήσαμε αρκετά σε μια αίθουσα του μουσείου, όπου μπορούσες να δημιουργήσεις ένα δικό σου έργο τύπου κολάζ, κάτι που άρεσε πολύ στο παιδί, το οποίο και έκανε. Έφτιαξε δύο κολάζ, το ένα από αυτά το κράτησε και το άλλο το άφησε στην έκθεση.

Ύστερα και από το απαραίτητα χαζολόι στο μαγαζάκι του μουσείου …

και μετά από ένα συνολικά δυομισάωρο βγήκαμε έξω από το Ludwig.
Η συνέχεια είχε χριστουγεννιάτικη αγορά.
Στην “under the Dom” «πέφτεις» βγαίνοντας από το μουσείο. Ούτε μπορείς και ούτε θες να την αποφύγεις. Ομολογώ όμως ότι ήταν η πιο στριμωγμένη μου στιγμή στην Κολωνία, η ώρα αυτή που βρεθήκαμε στην αγορά. Ήταν η ώρα που η μπάντα του Δήμου έπαιζε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και γινόταν το αδιαχώρητο παντού.
Έτσι για την ιστορία: Άπαντες φορούσαν μάσκες. Δεν πρόσεξα ούτε μια παρασπονδία.

Ήταν δύσκολο να σταθούμε, πόσο μάλλον να φάμε ή να πιούμε κάτι. Παρόλα αυτά βρήκαμε μια γωνιά προκειμένου να δοκιμάσω και εγώ το περίφημο gluhwein (το ζεστό, μυρωδάτο κρασάκι με την κανέλα) και να ζεστάνω και λίγο το κοκαλάκι μου. Γιατί … σας είπα; Έκανε κρύο. Μπορεί να ήμουν τυχερή και να μην είχε χιόνια (εγώ τύχη το θεωρώ αυτό) και μπορεί επίσης να μην έβρεχε, αλλά η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 1 με 2 βαθμούς. Μακριά δηλαδή από τον Ελληνικό χειμώνα, που είμαι μαθημένη.

Ήπια λοιπόν το ζεστό κρασάκι μου και η κόρη μια ζεστή σοκολάτα. Μπορούσαμε και να επιστρέψουμε τα δυο πήλινα ποτηράκια πίσω (έναντι 6€), αλλά δεν θέλαμε. Με το ποτό μας στο χέρι κόψαμε βόλτες μέσα στην αγορά χαζεύοντας στα περίπτερα με τα σουβενίρ και τα φαγητά…

Κάποια τα … λιμπίστηκα, σαν τον καπνιστό σολομό …

Κάποια άλλα δεν νομίζω…

Ε! να μην τα παρουσιάζω και όλα ρόδινα ...Το παραπάνω δεν θα ήθελα να το δοκιμάσω ...

Έχοντας αυτά τα θεάματα καταφέραμε και προσπεράσαμε την υπόλοιπη αγορά και κατευθυνθήκαμε προς την έτερη Πινακοθήκη, αυτή του Wallraf - Richartz Museum.
Εκεί στην πόρτα του μουσείου ήπιαμε μονορούφι ότι είχε απομείνει από τα ποτά μας και αφού τακτοποιήσαμε τα ποτηράκια μας στην τσάντα των … σουβενίρ μπήκαμε μέσα.
Νομίζω όμως ότι φτάσαμε την κατάλληλη στιγμή, αφού με την είσοδό μας στο μουσείο γλυτώσαμε και τη βροχούλα που μόλις είχε ξεκινήσει.

Εντάξει. Από τα καλύτερά μου. Να βρίσκομαι μέσα σε μια Πινακοθήκη Κεντροευρωπαϊκής πόλης…
παρέα με δασκάλους του μπαρόκ αλλά και Γάλλους ρεαλιστές.

Μην ανησυχείτε όμως. Δεν θα πλατειάσω. Και αυτό για δυο λόγους. Ο ένας είναι ότι το μουσείο δεν είναι ...“Ludwig” και ο άλλος είναι ότι πάντα στα δεύτερα μουσεία της ημέρας είμαι κουρασμένη και τα «περνάω» πιο γρήγορα.

Ομολογώ όμως ότι για την μεσαιωνική ζωγραφική δεν τρελαίνομαι και τόσο και τον όροφο αφιέρωμα στον μεσαίωνα τον περάσαμε λίγο γρήγορα. Μια μικρή στάση κάναμε μόνο, σε ένα-δυο έργα, το ένα εκ των οποίων είναι το highlight του Γερμανού Stefan Lochner, την “Madonna of the Rose”, την επονομαζόμενη και «Μόνα Λίζα της Κολωνίας», τίτλο που έχει (υποθέτω) λόγω του ελαφρού μειδιάματος της Παναγίας.

Είδαμε και αρκετό μπαρόκ, με έργα κυρίως των δυο πιο γνωστών ζωγράφων του 17ου αι. του (πανταχού παρών) Rubens και του (πιο πολλές αυτοπροσωπογραφίες) Rembrandt.

Είχε όμως και Ισπανούς, αγαπημένους Ισπανούς (γνήσιοι Caravaggisti), που δεν συναντώ και τόσο συχνά στις Πινακοθήκες, με έντονα δραματικά στοιχεία στα έργα τους, όπως οι Bartolome Murillo και Jose de Ribera.

Τι δεν είδα σήμερα; Ποιο ρεύμα ζωγραφικής;
Ιμπρεσιονισμό δεν είδα.
Και από αυτό έχει το “Wallraf - Richartz”. Το μουσείο διαθέτει μια από τις πιο εκτεταμένες συλλογές ιμπρεσιονιστικής τέχνης σε Γερμανικό έδαφος. Αλλά είπαμε ότι δεν θα το «ζαλίσω» πολύ.

Van Gogh, Gauguin, Cezanne, Renoir, Eduard Manet, Claude Monet.

Μπορεί να μην είναι “Ludwig”, αλλά και το κτίριο του Wallraf βρίσκεται σε αρκετά κεντρικό σημείο και από τα παράθυρα του τρίτου ορόφου μπορείς να δεις πολύ καλή θέα προς τον Καθεδρικό και τον Άγιο Μαρτίνο, αλλά και τα περίχωρα της Κολωνίας.

Αρκετή ώρα μείναμε σε αίθουσα-ατελιέ για τους ταλαντούχους επισκέπτες. Εδώ μπορούσες να δημιουργήσεις ένα δικό σου έργο, και να το εκθέσεις και εσύ μαζί με άλλα. Πολύ άρεσε στο παιδί, με αποτέλεσμα να μείνουμε στο «ατελιέ» αρκετή ώρα μέχρι να «δημιουργήσουμε» και εμείς το δικό «μας» έργο. «Αφήσαμε» λοιπόν το αποτύπωμα μας με όσους τρόπους μπορούσαμε. Τα εισαγωγικά όπως καταλαβαίνετε μπαίνουν για να τονίσουν τον πληθυντικό, αφού το έργο ήταν μεν της κόρης αλλά με ταλέντο που έχει κληρονομήσει από τη … μαμά!

Πήραμε και δυο μικρά αναμνηστικά κατά παράδοση από το κατάστημα δώρων του μουσείου φεύγοντας και βγήκαμε έξω.

Τώρα είχε βροχούλα. Όχι τις μπόρες της Ελλάδας που δεν μπορείς να σταθείς, αλλά ένα συνεχές ψιλόβροχο, που απαιτούσε ομπρέλα.

Η ώρα ήταν 4:20. Κανονική νύχτα έξω, αλλά με κίνηση. Πολύ κίνηση. Τα μαγαζιά ήταν όλα ανοιχτά, υπήρχαν ουρές ειδικά σε μαγαζιά τύπου Saturn και οι εμπορικοί δρόμοι Hohe Str. και Schildergasse Str. ήταν γεμάτοι με κόσμο. Εμείς τους διασχίσαμε και για να χαζέψουμε αλλά και γιατί έπρεπε να τους περάσουμε αφού ήταν στο δρόμο μας για το “NS Dokumentations zentrum”, που ήθελα να πάμε. Λίγο η βροχή, το κρύο, το γάντι που έβγαινε και έμπαινε, το gps που δεν τα έλεγε καλά, κάναμε καναδυό γυροβολιές μέσα στο εμπορικό κέντρο περνώντας από τα ίδια και τα ίδια, ώσπου κάποια στιγμή στις 4:50 φτάσαμε στο NSDOK. Στις 6:00 έκλεινε τελικά, τσάμπα αγχώθηκα αφού νόμιζα ότι έκλεινε στις 5:00. Μπήκαμε στο Κέντρο χωρίς κάποια χρέωση, αφού και αυτό συμπεριλαμβανόταν στη Museum card.
Το Κέντρο τεκμηρίωσης NS (Εθνικού Σοσιαλισμού) λειτουργεί ως μνημείο για τα θύματα των Ναζί αλλά και ως ερευνητικό κέντρο συνδέοντας τη μνήμη των θυμάτων με την απεικόνιση της Κολωνίας υπό τη ναζιστική κυριαρχία. Στεγάζεται στο «EL-DE Haus», το οποίο ήταν η έδρα της Γκεστάπο της Κολωνίας και το όνομά του βασίζεται στα αρχικά του ονόματος (Leopold Dahmen) του ιδιοκτήτη του κτιρίου που νοίκιασε το κτίριο στην Μυστική Αστυνομία, το 1935.

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ξέρεις Γερμανικά δεν μπορείς να αντιληφθείς πλήρως αυτά που βλέπεις, αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις πολλά, αφού η Ιστορία είναι γνωστή.
Στο υπόγειο του κτιρίου “EL-DE Haus”, υπάρχουν τα κελιά της φυλακής…

Τέτοιου τύπου ιστορικά σημεία μνήμης (φυλακές Γκεστάπο) υπάρχουν παντού στην Ευρώπη. Πρόσφατα μάλιστα πήγα και στο αντίστοιχο της Αθήνας. Το περίεργο όμως είναι να το επισκεφτείς στη … Γερμανία, τη γενέτειρα των Ναζί του ’30. Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι συνάντησα πολύ περισσότερους επισκέπτες στην Κολωνία απ’ ότι στο αντίστοιχο σημείο μνήμης της Αθήνας. Παραθέτω φωτογραφίες από Αθήνα έτσι για το κοντράστ.

… οι τοίχοι των οποίων είναι γεμάτο με επιγραφές και σκίτσα σχεδιασμένα από τους κρατούμενους

Οι υπόλοιποι τρεις όροφοι του «EL-DE Haus» αποτελούν μια έκθεση σκίτσων, γκραβούρων, φωτογραφιών και αποκομμάτων εφημερίδων που απεικονίζουν την πολιτική και κοινωνική ζωή στην Κολωνία την εποχή των ναζί.
Στον τελευταίο όροφο υπάρχει και βιβλιοθήκη, στην οποία είναι προσβάσιμη μεγάλη συλλογή από έγγραφα, επιστολές, φωτογραφίες, ημερολόγια, αφίσες κ.α. και η οποία αποτελεί και τη βάση της ιστορικής έρευνας του κέντρου.

Η ώρα πια είναι 5:40. Τέρμα τα μουσεία για σήμερα. Δεν ήθελα κι άλλα. Και εγώ και το παιδί θέλαμε πια να πάμε κάπου να καθίσουμε για φαγητό. Ωραίες οι αγορές αλλά θέλαμε και λίγη ξεκούραση. Κριτήριό μας για το που θα πάμε ήταν η … απόσταση. Ποια μπιραρία ήταν πιο κοντά από τις τρεις που ήξερα;
............................................... post ....................................... .....................................

 

[Tonia L.]

Ακόμα μια ευχάριστη και καλογραμμένη ιστορία από εσένα, με όμορφες εικόνες! Εμένα πάντως μου μετέδωσες πλήρως τον ενθουσιασμό σου για το μουσείο Ludwig!
Ευχαριστούμε!

 

[panpan]

Μπράβο @Grerena
Υπέροχες φωτογραφίες σε ένα μέρος που αγαπάω.

Μάλλον το παρατράβηξα με την περιγραφή του μουσείου αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με αυτό. Είναι ένα μουσείο σύγχρονης Τέχνης που με ξάφνιασε αρκετά αφού δεν έχει μόνο Picasso, αλλά τα άπαντα του 20ου αι. και πιστεύω ότι οι λάτρεις της σύγχρονης τέχνης θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα.

Και πολύ καλά έκανες. Κάθε φορά που πάω έχω μίνιμουμ 4-5 ώρες στο μουσείο.

Και oi υπερεαλιστές …
(o ντόπιος) Max Ernst και (ο δικός μας) Giorgio de Cirico ...

Εδώ επέτρεψε μου μια διευκρίνιση. Οι δυό τους ήταν της μεταφυσικής ζωγραφικής. Ένα ρεύμα που
επηρέασε τον υπερεαλισμό. Περιμένω την συνέχεια.