Γερμανία Μόλις γύρισα από … τα Χριστούγεννα 😊😍🥰

[Grerena]

4η ημέρα με βόλτες, ψώνια και αθλοπαιδιές
Παρόλο που είμαστε αρκετά ευέλικτο σχήμα, δεν ξέρω πως αλλά ξεκίνησε αργά η μέρα μας. Στις 10:00 είχε check out και εμείς 10 παρά είμαστε ακόμα στην αίθουσα πρωινού και ενώ δεν είχαμε ακόμα μαζέψει πράγματα. Αφού πιεστήκαμε λίγο (είχα εκκρεμότητα να βγάλω και φωτογραφίες του hostel) καταφέραμε αισίως κατά τις 10:15 να κάνουμε check out.

Αποχαιρετίσαμε το υπέροχο hostel μας, αφήσαμε τα πράγματά μας στο locker του και βγήκαμε βόλτα στην πόλη.

Αυτή τη φορά δεν περάσαμε τη γέφυρα, παρά προχωρήσαμε νότια παίρνοντας την ανατολική όχθη του ποταμού και έχοντας μια διαφορετική οπτική του από αυτή των προηγούμενων ημερών.

Περάσαμε από μια αερογέφυρα πάνω από την Mindener str. ...

από την οποία φαινόταν σε πρώτο πλάνο ένα ψηλό κτίριο, το οποίο φιγουράρει σε πάρα πολλές φωτο της Κολωνίας. Είναι το λεγόμενο "Kölntriangle". Είναι ένα ψηλό κτίριο ύψους 103μ. έδρα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ασφάλειας της Αεροπορίας και εκτός από ορόσημο της πόλης παρουσιάζει και τουριστικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι στον τελευταίο όροφό του έχει μια βεράντα παρατήρησης απ’ όπου φαίνεται πανοραμικά όλη η πόλη, με πρώτο πλάνο φυσικά τον Καθεδρικό.
Σαν να μαζεύονται πολλά αυτά που πρέπει να πάω την επόμενη φορά που θα 'ρθω στην Κολωνία.

Φτάσαμε στην Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Μόνο εξωτερικά την είδαμε αφού ήταν κλειστή (Δευτέρα πρωί γαρ). Κλέψαμε και μια φωτογραφία από το παραθύρι της και εσωτερικά. Αν κρίνω από το μέγεθος της πρέπει να είναι αρκετός ο Ελληνικός πληθυσμός στην πόλη.

Σίγουρα πάντως είναι χτισμένη σε φοβερό σημείο.

Συνεχίσαμε παραποτάμια ως την “Deutzer Brucke”, γέφυρα την οποία και διασχίσαμε για να πάμε στην απέναντι όχθη. Στόχος μας για σήμερα ήταν να πάμε ως το μουσείο σοκολάτας, να περπατήσουμε λίγο στην προκυμαία, να δούμε την παλιά πόλη, ίσως και κάποια άλλη αγορά και να δούμε φυσικά και τον Καθεδρικό.

Από τη μια μεριά της γέφυρας βλέπαμε έως τα σπίτια-γερανούς ...

... και από την άλλη τον Καθεδρικό και την Fish Market!
Και ... όχι μη νομίζετε ότι η ομίχλη έχει κατέβει τόσο χαμηλά. Στην πραγματικότητα ο Καθεδρικός είναι τόσο ψηλός και χάνεται μέσα σε αυτήν.
Από όποια γωνία και απ' όσο μακριά και να τον κοιτάξεις είναι εντυπωσιακός.

Κάποια έργα δίπλα στο ποτάμι μας “έδιωξαν” από την παραλιακή και έτσι σπρωχνόμενες προς τα ενδότερα και δηλαδή τυχαία πετύχαμε τη Χριστουγεννιάτικη αγορά της Heumarkt. Είναι η “Heinzelmannchen”, που δεν ξέρω τι σημαίνει αλλά ήταν γεμάτη νάνους.

Μια πολύ όμορφη αγορά παιχνιδότοπος με παγοδρόμιο και πίστες με παιχνίδια πάγου, εντελώς πρωτόγνωρα για μας. Και πολύ δελεαστικά επίσης.

Από τη γεφυρούλα που είμαστε πάνω από την παγοπίστα διακρίναμε καθαρά ένα γήπεδο “Curling”.

«Πάμε;» λέω στην κόρη μου.
«Πάμε» μου λέει.
Και ευτυχώς που το αποφασίσαμε γρήγορα, γιατί μετά από εμάς μαζεύτηκε λαός για να παίξει. Και τι ήταν αυτό; Ένα παιχνίδι που έμοιαζε με Curling, αλλά δεν ήταν ακριβώς. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Δύσκολο το να συρθείς στον πάγο ή να τον λειάνεις για να γλιστρίσει η πέτρα σου. Εδώ αντί για γρανιτένιες πέτρες έριχνες ξύλινα πιόνια και αυτό παρόλο που έδειχνε εύκολο εμείς δεν τα καταφέραμε και πολύ! Η ουσία ήταν όμως ότι το καταδιασκεδάσαμε.

Να, το γηπεδάκι μας! Μας περίμενε...

Κατά τον έλεγχο των πιστοποιητικών μας οι δυο Γερμανιδούλες στην πόρτα είδαν την Εθνικότητά μας και εξέφρασαν την απορία «Γιατί ένας Έλληνας να έρθει για διακοπές στη Γερμανία;» Εμείς κανονικά θα έπρεπε να έρθουμε σε σας, όχι εσείς.
Α! λέμε. "Το Christmas spirit είναι ένας λόγος". Και εκείνες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και είπαν: «Ναι αυτό το έχουμε». Σαν να συνειδητοποίησαν ξαφνικά το πόσο δεδομένο είναι για αυτούς και εγώ απλά τους το θύμισα.

«Τους ξέρετε τους κανόνες;», ήταν η επόμενη ερώτηση.
«Όχι φυσικά»
Και μας τους εξήγησε. Όποιος καταφέρει να στείλει το πιόνι του πιο κοντά στο κέντρο των ομόκεντρων κύκλων που βρίσκονται περί τα 10 μέτρα μακριά θα είναι ο νικητής, και ύστερα από τέσσερις βολές στον πάγο (όσα και τα πιόνια του). Σαν το Curling, χωρίς βέβαια το σύρσιμο στον πάγο (και το σκούπισμα).
Βάλαμε τα λαστιχένια πατουσάκια για να κινούμαστε πιο εύκολα στον πάγο και ξεκινήσαμε.

Χα, χα. Ζήτημα αν στα 10 παιχνίδια που παίξαμε να καταφέραμε να βάλουμε μέσα στους κύκλους 3 - 4 πιόνια.

Δεν ξέρω τι έφταιγε. Ο πάγος δεν ήταν καλός; Ο καιρός ίσως; Τα πιόνια μήπως ήταν στραβά; μπορεί να φταίει και η απειρία, ή η αδυναμία, ή η έλλειψη συγκέντρωσης (όλο φωτογραφίες έβγαζα). Οι διπλανοί μας πάντως μια χαρά τα κατάφερναν, αλλά σαφώς ήταν και πιο νταβραντισμένοι .

Εδώ ήταν οι πρώτες ... α-ποτυχίες ...

Εδώ ήταν οι δεύτερες...

Και εδώ ήταν επιτέλους οι ... επιτυχίες!

Εγώ πάντως το χάρηκα πάρα πολύ. Ζητοκραύγαζα κάθε φορά που το πιόνι μου κατάφερνε να φτάσει στο ένα μέτρο απόσταση από τον εξωτερικό κύκλο. Που να ‘μπαινε και μέσα!

Πήραμε και ένα ζεστό ρόφημα μήλου. Εντάξει δεν ήταν όλα τέλεια, αφού αυτό ήταν πολύ γλυκό και δεν πινόταν. Το αναφέρω γιατί ... ταίριαζε με το σκηνικό.

Παίξαμε μισή ώρα (για 17,5€) και φύγαμε για μια βόλτα δίπλα στο ποτάμι.

Νωρίς ήταν ακόμα, αλλά εδώ είναι Γερμανία, είναι και γιορτές, οπότε οι μπίρες είχαν ήδη αρχίσει...

Η συνέχεια είχε και κάτι ... μεσαιωνικό, που δεν ήταν άλλο από την αγορά δίπλα στο ποτάμι και δίπλα στο μουσείο σοκολάτας.

Είναι μια μικρή αγορά με περίπτερα με τέντες, τα περισσότερα από τα οποία πουλούσαν χειροποίητα προϊόντα. Χαζέψαμε και εκεί και ψωνίσαμε κιόλας. Η κόρη μου πήρε δυο βραχιολάκια από κρύσταλλα και εγώ μια μικρή μπιζουτιέρα ταξιδιού από μπαμπού.

Είχε όμως και περίπτερα με φαγητό. Οι ψαρομεζέδες κυριαρχούσαν. Ωραίες και οι βιτρίνες τους για τους λάτρεις των ψαριών. Εγώ δεν είμαι και τόσο. Μόνο για τουριστικούς λόγους θα δοκίμαζα...

Ευτυχώς όμως δεν χρειάστηκε, γιατί βρήκα ΤΟΝ μεζέ! Πήρα μανιτάρια με μια λευκή σάλτσα σκόρδου. Χα, χα. Τώρα με τη μάσκα δεν θα υπάρχει πρόβλημα… σκορδίλας! Ακριβό μου φάνηκε για street food (6€) αλλά ήταν πεντανόστιμο.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο παλιό λιμάνι της Κολωνίας, το οποίο έχει πλέον μετατραπεί σε μια σύγχρονη περιοχή με γραφεία και κατοικίες και φιλοξενεί εκτός από το μουσείο σοκολάτας, το αθλητικό μουσείο και το εμβληματικό συγκρότημα “Kranhauser im Rheinauhafen”, όπως λέγονται Γερμανιστί. (σπίτια - γερανοί στο λιμάνι του Ρήνου).

Πάρα πολύ απόλαυσα αυτήν την παραποτάμια βόλτα. Έχω ξανακάνει παραποτάμιες βόλτες δίπλα στο Δούναβη, στον Βιστούλα, στον Μολδάβα και στο Ρήνο, αλλά συνήθως αυτές είναι δίπλα σε παλιές μεσαιωνικές πόλεις. Αυτή η βόλτα ήταν διαφορετική, γιατί ήταν δίπλα σε μια μοντέρνα, σύγχρονη προκυμαία.

Μέχρι τα σπίτια - γερανούς λοιπόν φτάσαμε. Είναι κάποια κτίσματα που χαρακτηρίζουν την Κολωνία, τρία κτίρια σχήματος Γ και όχι ανάποδο L, που λένε οι ξένοι! Τα λες και … landmark. Πρόσφατα νεοαποκτηθήσα landmarkts μεν (δεν είναι σαν τον Καθεδρικό) αλλά πολύ χαρακτηριστικά δε. Προχθές μάλιστα τα είδα και σε μια διαφήμιση στην τηλεόραση (για κάποιες πολυβιταμίνες), σε ένα spot δευτερολέπτων και πολύ χάρηκα που τα αναγνώρισα.

Είναι πιο εντυπωσιακά αν τα δεις από κοντά. Δεν είναι μόνο τα κτίσματα που είναι και τεράστια και ιδιαίτερα, αλλά είναι και οι εναλλαγές αυτών των τριών κτιρίων με άλλα παλαιότερα κτίρια του παλιού λιμανιού. Το παλιό με το καινούριο δίπλα στην περιποιημένη προκυμαία του Ρήνου.

Το νότιο και μεσαίο κτίριο αποτελούνται από γραφεία ενώ το βόρειο φιλοξενεί πολυτελή διαμερίσματα.
Είναι φανερό άλλωστε αφού το βόρειο κτίριο έχει και μπαλκόνια.

Ο καιρός ήταν τέλειος για χειμώνα στην Κολωνία. Είχε και ήλιο! Έναν ήλιο όμως με δοντάρες. Δεν τολμούσα να βγάλω τα γάντια για να πατήσω το κουμπάκι της φωτογραφικής του κινητού και πάγωνα σε χρόνο μηδέν.
Αυτές οι φωτο είναι πολύ πονεμένες.

Πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Είχαμε ήδη ξεμακρύνει πολύ και είχαμε και άλλα πράγματα να κάνουμε. Που; Στην πόλη που στην αρχή δεν ήξερα πως να τη "γεμίσω".

Δεν προλαβαίναμε να καθίσουμε για σοκολάτα στο καφέ του μουσείου σοκολάτας, που είχα στο μυαλό μου. Προσπεράσαμε πάλι τη μεσαιωνική αγορά ...

... και το μεσαιωνικό και όχι και τόσο Χριστουγεννιάτικο καράβι της ...

... και συνεχίσαμε παραλιακά περπατώντας στη συνέχεια μπροστά από την πάλαι ποτέ ιστορική ψαραγορά της πόλης, που σήμερα είναι η περιοχή με τα όμορφα χρωματιστά σπιτάκια στη σκιά του ναού του Αγίου Μαρτίνου. Η εικόνα τους αποτελεί την πλέον istagram -ική φωτογραφία της Κολωνίας.

Ήρθε η ώρα να αφήσουμε το Ρήνο. Στρίψαμε. Είχαμε να κάνουμε το δρόμο της επιστροφής και θέλαμε και λίγο χρόνο για να δούμε και τον Καθεδρικό.
Στο δρόμο προς τον Καθεδρικό πετύχαμε και τη διάσημη μπιραρία Peters Brauhaus ...

... και μετά από λίγο πετύχαμε και άλλη αγορά. Λεγόταν … “Heinzels” και αυτή! Έτσι λεγόταν και η πρωινή με τις πίστες “Curling”. Τελικά κατάλαβα ότι ήταν η ίδια αγορά, η οποία όμως είναι εγκατεστημένη σε δυο διαφορετικές πλατείες. Εμείς τώρα είχαμε έρθει στην Altermarkt, τη Χριστουγεννιάτικη αγορά της παλαιάς πόλης.

Δεν χρειάστηκε έλεγχος στην είσοδό της. Μετά από τόσες αγορές που πήγαμε είμαστε για τα καλά φακελωμένες! Είχαμε γεμίσει σφραγίδες.

Είναι γεμάτη με όμορφα και καλόγουστα περίπτερα με φαγητό και Χριστουγεννιάτικα είδη. Έστω και μια γρήγορη βόλτα έπρεπε να κάνουμε. Τι όμορφα που ήταν. Η μια αγορά ήταν πιο όμορφη από την άλληηηηη. Δεν σου έκανε καρδιά να φύγεις. Νομίζω ότι ήθελα να μείνω και άλλοοοοο!

Ένα hot-dog το “χτυπήσαμε” και εδώ, και γιατί πεινούσαμε, αλλά και για … τουριστικούς λόγους!
Θα ήταν άλλωστε και το τελευταίο μας γεύμα στην πόλη (αν δεν χάσουμε το αεροπλάνο, γιατί έτσι όπως το πάμε...)

Τελικά νομίζω ότι όλο το τριήμερο θα μπορούσε να «γεμίσει» άνετα και μόνο με τις Χριστουγεννιάτικες αγορές της Κολωνίας.
Μερικές μέρες πριν έρθω είχε πέσει στα χέρια μου ένα άρθρο (του travel.gr) που κατονόμαζε τις 11 πόλεις με τις ομορφότερες Χριστουγεννιάτικες αγορές στην Ευρώπη. Αγορές που αποτελούν έναν πολύ καλό λόγο για να επισκεφτείς μια πόλη. Η Κολωνία φιγουράριζε πρώτη πρώτη με την πολύ χαρακτηριστική σημείωση: «Μεγάλη ποικιλία από αγορές». Τώρα το διαπίστωνα και εγώ. Με μια απλή βόλτα στο Altstadt της Κολωνίας και είχαμε δει 4 αγορές όμορφες και αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους.

Δεν θα μπορούσαμε να μην περάσουμε και από τη γνωστή μικρή αγορά που μας συντρόφεψε στο βραδινό μας φαγητό τα δυο προηγούμενα βράδια. Είναι η πρώτη φορά που τη βλέπαμε μέρα.

Ψιλοάδεια είναι την ημέρα. Το βράδυ έχει το "πάρτυ".

Στη συνέχεια βρεθήκαμε στην πλατεία του Καθεδρικού, η οποία πραγματικά πιστεύω ότι δεν θα μπορώ να την αναγνωρίσω αν την ξαναδώ ... χωρίς τα στολίδια της.

Μπορεί βέβαια αν προσέξω το λογότυπο της ... 4711!

Έφτασε η ώρα και της τελευταίας εκκρεμότητας για αυτό το ταξίδι τουλάχιστον.
Δεν είχαμε δει τον Καθεδρικό εκ των έσω! Αυτόν τον Καθεδρικό - ορόσημο, που τον βλέπαμε από παντού (τόσο τεράστιος που ήταν), που τον είχαμε γυροφέρει τρεις μέρες τώρα τόσες φορές πηγαίνοντας από την αγορά στο σταθμό και από το Ludwig στη γέφυρα (αφού όλα αυτά είναι γύρω του), δεν τον είχαμε δει μέσα!!!
Από εκεί που έλεγα «τι μπορώ να κάνω τρεις μέρες στην Κολωνία» τώρα είχα φτάσει στο σημείο να μην έχω προλάβει να δω το βασικότερο αξιοθέατο!
Θα πάμε έστω και για λίγο.

Από μακριά φαντάζει τεράστιος, φανταστείτε από κοντά πως φαινόταν. Το τρίτο ψηλότερο κτίριο στον κόσμο από κάτω κοιτώντας το φάνταζε σαν ... ψεύτικο!

Και μπήκαμε στην ουρά…

… η οποία ευτυχώς κύλησε γρήγορα και σε 5’ είμαστε μέσα.
Όσο εντυπωσιακός και επιβλητικός είναι ο ναός απ’ έξω άλλο τόσο είναι και από μέσα. Σε πιάνει δέος με το ύψος του και την αρχιτεκτονική του. Ίσως να ένιωσα το ίδιο δέος και όταν είχα δει την Sagrada Familia της Βαρκελώνης και ίσως από τις λίγες φορές που ένιωσα ότι χρειαζόμουν μια ξενάγηση. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά.

Με ψιλοτρεχάλα και χωρίς φωτογραφίες περάσαμε τη γέφυρα για πολλοστή φορά. Μάλλον όχι. Δυο τρεις τελευταίες ... τις βγάλαμε. Την όχθη του Ρήνου, μια με τους γερανούς στο βάθος και μια τη γέφυρα με τον Καθεδρικό.

Φτάσαμε στο hostel πήραμε τα πράγματά μας και μπήκαμε στον σταθμό του Messe.
Εκεί βρήκα γκισέ για τα εισιτήρια και τον προτίμησα δυστυχώς (έναντι των αυτόματων που δεν πρόσεξα κιόλας αν είχε). Το δυστυχώς το λέω γιατί πήρα μια λαχτάρα….
"Για airport" είπα στον γκισέ.
"Frankfurt" άκουσε εκείνος. Και μου δίνει ώρα άφιξης στις 5:00!
"Στις 5!;;;;;;;;" Δεν γίνεται. Στις 5:30 πετάω. Τι έκανα λάθος; Είναι πιο μακριά το αεροδρόμιο απ’ όσο υπολόγιζα. Μα όταν ήρθα έκανα ένα τέταρτο. Δεν έχει γρήγορο τρένο; όλα τα κουλά σκέφτηκα εκτός από το προφανές. Δεν άκουσε καλά τα Αγγλογερμανοελληνικά μου, ο … Γερμανός κύριος στον γκισέ!
"Ααααααα! Airport!"Οκ." Σε 20’ άφιξη! Ουφ!

Η επιστροφή μας κύλησε ομαλώς. Έλεγχος λιγότερο ενδελεχής απ’ ότι ο αντίστοιχος από Ελλάδα. Φύγαμε στην ώρα μας και φτάσαμε στην ώρα μας.

Την άλλη μέρα το πρωί πήγα στη δουλειά. Κανείς από τη δουλειά δεν πήρε χαμπάρι ότι έλειπα εκτός Αθηνών. Μια εργάσιμη εξάλλου έλειψα. Που να φανταστούν ότι μόλις γύρισα από τα Χριστούγεννα!
Δεν πρόσεξαν τα μάτια μου, … που λαμπίριζαν!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Grerena]

Η απόφαση, το ταξίδι και η 1η «ημέρα»
Μόλις γύρισα από Γερμανία ήμουν κατενθουσιασμένη. Ακόμα είμαι! Πέρασα ένα πάρα πολύ όμορφο τριήμερο μαζί με την 15χρονη κόρη μου. Το ταξίδι αυτό ήταν πέρα για πέρα πάνω από τις προσδοκίες μου.
Έκλεισα τα αεροπορικά ενάμισι μήνα πριν, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Ο κύριος λόγος ήταν το ότι βρήκα φθηνά εισιτήρια. Η Κολωνία είναι από τους νέους προορισμούς της ryan και τα εισιτήρια ήταν πολύ χαμηλά. Με 34€ πήγαινε έλα τα βρήκα και τα έκλεισα.
Κολωνία για ένα Χριστουγεννιάτικο Σαββατοκύριακο!
Ωραία τα έκλεισα, αλλά τώρα τι κάνουμε; Τι έχει η Κολωνία;
Εκτός από τον Καθεδρικό δεν γνωρίζω να έχει κάτι άλλο. Και αυτό το ήξερα λόγω … Unesco. Θα «γεμίσει» το τριήμερο; Επειδή είναι και χειμώνας και νυχτώνει και νωρίς πίστευα ότι θα είχα «κενά» στο όποιο πρόγραμμα μου και δεν θα είχα τι να κάνω ειδικά τα βράδια.
Είναι Χριστούγεννα, οπότε έχει και τις αγορές.
Εντάξει. Γεμίζει το τριήμερο με αγορές, μια επίσκεψη στον Καθεδρικό, άντε και μια βόλτα στο Ρήνο θα έχει και κανένα μουσείο,… καλά θα είναι.
Μετά ήρθαν …
………
Οι αμφιβολίες και τα προβληματάκια…
Μια φίλη που θα ‘ρχόταν μαζί μας το μετάνιωσε (και έχασε και το αεροπορικό). Καλά αυτό έχει γίνει συνήθεια πια (το να ακυρώνει το τρίτο μέλος της παρέας στα τρία τελευταία ταξίδια).
Θα έχει λέει πολύ κρύο. Ε! ναι θα έχει. Χριστούγεννα είναι! Β. Ευρώπη είναι!
Αλλά όπως λένε οι φίλοι μας οι Σουηδοί: «Δεν υπάρχει κακός καιρός. Υπάρχει κακός εξοπλισμός!» Αυτό ας πούμε ότι λύνεται.
Μετά υπήρχαν και τα νέα του covid. Αυξάνονται λέει τα κρούσματα στην Ευρώπη. Η Γερμανία πάει για lock down. Εμένα το εξάμηνο από τη δεύτερη δόση μου λήγει πάνω στο τριήμερο. Διάβαζα και τα αγχωτικά νέα στο forum ...
Είχα λίγο «κρυώσει» με το θέμα.
Θα είχα και το παιδί μαζί μου. Μη γίνει καμιά στραβή.
Κλείνω ραντεβού για τρίτη δόση μια μέρα πριν το ταξίδι (δεν μπόρεσα νωρίτερα). Ας «οχυρωθώ» σκέφτηκα όσο γίνεται. Αν γίνει τίποτα … τουλάχιστον να μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω.
Τουλάχιστον να μην κλείσουν οι αγορές, όπως έγινε με Μόναχο και Νυρεμβέργη. Παρακολουθούσα τα κρούσματα στη Βεστφαλία λες και ήταν η γειτονιά μου. Εμβολιασμένες είμαστε αλλά αν η Γερμανία πάει στο 2G+ θα είναι μια έξτρα ταλαιπωρία. Θα αξίζει τον κόπο να τρέχουμε και για τεστ;

Με όλες αυτές τις σκέψεις λοιπόν δεν είχα ασχοληθεί και πολύ με το πρόγραμμα της εκδρομής. Είχα φτιάξει ένα αμέσως μόλις έκλεισα τα αεροπορικά και μετά το «ξέχασα». Το ξαναέπιασα πια παραμονή του ταξιδιού μόνο για να το θυμηθώ και αυτό το έκανα με δυσκολία, αφού με είχαν πιάσει και συμπτώματα από την τρίτη δόση του εμβολίου (που αν είναι δυνατόν … δεν τα είχα στις 2 πρώτες φορές). Τι τραβάμε για να πάμε ένα ταξίδι!

Μέσα σε όλο αυτό είχα ευτυχώς και μια «χείρα βοηθείας» από τον αγαπητό @8avos κάτοικο της Κολωνίας για καιρό, ο οποίος μου μετέφερε (μεταξύ άλλων) και τα αισιόδοξα νέα ότι οι αγορές θα είναι ανοιχτές τουλάχιστον μέχρι τις 15 Δεκέμβρη που θα αποφασιστούν τα νεότερα.
Το ταξίδι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα ξεκινούσε.

Με πονοκέφαλο έφυγα Παρασκευή απόγευμα και φοβόμουν κιόλας μην έχω και τίποτα δέκατα και τα «πιάσουν» στο αεροδρόμιο τίποτα κάμερες.
Έγινε έλεγχος και πιστοποιητικών και φόρμας εντοπισμού επιβάτη στην επιβίβαση. Η πτήση παρόλο που ήταν αργά 6:00 το απόγευμα έφυγε στην ώρα της. Τρεις ώρες κοιμόμουν και σχεδόν δεν πολυκατάλαβα την πτήση. Φτάσαμε γύρω στις 8:15 Γερμανίας. Μέχρι να βγούμε έξω να μπούμε στο σταθμό των τρένων να βγάλουμε εισιτήρια από τα αυτόματα μηχανήματα, να ‘ρθει το τρένο και να φτάσουμε στη στάση μας, απέναντι από την οποία ήταν το κατάλυμά μας είχε φτάσει η ώρα 9:40 το βράδυ.

Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν η στάση μας, η "Messe Deutz Köln" που είναι ... αξιοθέατο!

Και το καλύτερο; Τέρμα ο πονοκέφαλος. Μου κόπηκε “μαχαίρι” με το που πάτησα το πόδι μου στη Γερμανία!!!

Το κατάλυμα …
Το κατάλυμα που είχα κλείσει αρχικά, όταν θα είμαστε τρεις στην παρέα ήταν ένα τρίκλινο, μέσα στην Altermarkt δίπλα στο ποτάμι και με θέα το ποτάμι. Ήταν ένα από αυτά τα χρωματιστά σπιτάκια, η πρόσοψη των οποίων σε συνδυασμό και με το καμπαναριό του Αγίου Μαρτίνου, που ξεπροβάλλει από πίσω τους θεωρείται αξιοθέατο προς φωτογραφία. Ήμουν πολύ χαρούμενη που θα μέναμε δίπλα στο Ρήνο και τόσο μα τόσο κοντά στις χριστουγεννιάτικες αγορές. Όταν η φίλη μου ακύρωσε έπρεπε και εγώ να βρω κάτι πιο οικονομικό και με όσο γίνεται πιο μακρινή ημερομηνία δωρεάν ακύρωσης.
Έκλεισα σε ένα youth hostel που βρήκα στην απέναντι (από τον Καθεδρικό και την παλιά πόλη) μεριά του ποταμού, στο “DJH Jungendherberge”. Πάντα ήθελα να μείνω σε youth hostel! Δηλαδή … από την τελευταία φορά που έμεινα σε youth hostel! , τότε που ήμουν πιο …youth! Βέβαια το συγκεκριμένο είχε δίκλινο με ιδιωτικό μπάνιο, αλλά κατά τα άλλα φιλοξενούσε youth και είχε και το όνομα. Αυτό ήταν ένα αρκετά μοντέρνο κατάλυμα με reception, lock rooms και θέα, το οποίο βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Ρήνου, αλλά και πολύ κοντά σε αυτήν, όπως και στη γέφυρα Hohenzollernbrücke.

Μπορεί μεν να φτάσαμε αργότερα απ’ ότι πίστευα και να μέναμε μακρύτερα από τις αγορές απ’ ότι αρχικά είχα κλείσει, αλλά παρόλαυτά εμείς ξεκινήσαμε στις 10:10 το βράδυ να πάμε βόλτα στην δυτική μεριά του ποταμού ελπίζοντας ότι θα βρούμε κάποια από αυτές ανοιχτή για ένα εναρκτήριο currywurst, που τόσο μου αρέσει.
Και ναι … είχαμε το θράσος να πιστεύουμε ότι τέτοια ώρα θα βρούμε αγορά ανοιχτή.

Πρώτη επαφή …
Έτσι, λοιπόν ξεκινήσαμε από το hostel μας για να περάσουμε απέναντι, στην παλιά πόλη. Όμως, η γέφυρα, τα λουκέτα της, η θέα (από τη ανατολική όχθη του Ρήνου) προς τον Καθεδρικό, τον Άγιο Μαρτίνο και το ποτάμι έδιναν πολύ όμορφες εικόνες για φωτογραφίες και έτσι κάναμε 35’ να τη διασχίσουμε χαζολογώντας και βγάζοντας φωτογραφίες.

Μόλις κατά τις 10:45 είμαστε κάτω από το Dom ...

...και στην είσοδο της κλειστής φυσικά αγοράς. Και κλειστή που ήταν καταλάβαινες τι όμορφη που ήταν.

Ο στολισμός ήταν καταπληκτικός και το δέντρο …. Τι ωραίο!

Ίσα που πρόλαβα και το φωτογράφισα λίγο πριν “πεθάνει” η μπαταρία μου. Αυτό ήταν μια μικρή ήττα. Δεν ξέρω πως την έπαθα έτσι. Και δεν είχα μαζί μου καβάντζα τη φωτογραφική μου.
Τουλάχιστον παρηγορήθηκα αφού θα ξαναερχόμασταν εδώ τις επόμενες μέρες.

Τι άλλο θα μπορούμε να κάνουμε τέτοια ώρα στην Κολωνία χωρίς Χριστουγεννιάτικη αγορά;

Είχα κάτι στο μυαλό μου, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Είχα διαβάσει ότι το Δημαρχείο της Κολωνίας έχει ελεύθερη είσοδο σήμερα Παρασκευή ως τις 12:00 το βράδυ. Χα, χα. Είχα βρει τι θα κάνουμε το πρώτο βράδυ. Έλα όμως που χωρίς μπαταρία δεν μπορούσα να βρω το Δημαρχείο. Έναν πορτιέρη που ρώτησα «που είναι το Rathaus» … δεν ήξερε. Υπέθεσα ότι θα έφταιγε η προφορά μου (για την οποία δεν φημίζομαι). Η ώρα πια είχε περάσει τις 11:00 οπότε εγκατέλειψα την ιδέα και τώρα πια έπρεπε να πάμε να βρούμε κάπου να φάμε.

Προχωρήσαμε νότια της αγοράς ώσπου πετύχαμε λίγη κίνηση έξω από την μπιραρία Früh. Ωραία ήταν ανοιχτή και έχει κόσμο.
Έλα όμως που χωρίς μπαταρία στο κινητό δεν μπαίνεις πουθενά. Πώς να δείξουμε πιστοποιητικό; Η δική μου είχε πέσει εντελώς και της κόρης έπλεε τα λοίσθια. Με 5% μπαταρία και κινητό που «κολλούσε» είδε και έπαθε να δείξει το πιστοποιητικό της στην «πόρτα» και λίγο πριν δείξει το δικό μου ξανακόλλησε. «Άντε μπείτε», μας είπε η “πόρτα”. Και μπήκαμε.
Ωραία κλασική Γερμανική μπυραρία, τίγκα στον κόσμο παρόλη την ώρα (ήταν 11:15). Βρήκαμε τραπέζι και όταν ήρθε η ώρα να παραγγείλουμε μπορούσαμε να το κάνουμε μόνο …για μπίρες. Η κουζίνα έκλεινε στις 12:00 και επειδή έκλεινε στις 12:00 … έκλεινε και από τις 11:15! Μάλλον είδε την πείνα στο μάτι ο σερβιτόρος όταν μου είπε: «Άμα θέλετε φαγητό υπάρχει μια αγορά ανοιχτή ευθεία κάτω στα 200μ.». Εντάξει. «Danke schön» είπαμε και φύγαμε “σφαίρα”.

Και εδώ είχε έλεγχο πιστοποιητικών. Πάλι καλά που το κινητό της κόρης μου (με μπαταρία στο 3% πια) άνοιξε και έτσι πήραμε τη σφραγιδούλα 2G στο χέρι μας και μπήκαμε.

Η “Adventsdorf am Kölner Dom” είναι μια μικρή αγορά πάρα πολύ όμορφη. Έχει μια πολύ εντυπωσιακή παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη Πυραμίδα, έχει τα πάντα από φαγητό και είναι για … after.
Φωτογραφίες δεν έχει η μπαταρία λέμε…
Έβγαλα όμως τις επόμενες δυο μέρες, αφού εδώ ξαναήρθαμε και ξαναήρθαμε και βράδυ και μέρα.

Την ώρα που πήγαμε ήταν γεμάτη κόσμο. Ότι πάγκος υπήρχε ήταν φίσκα και ο χώρος των ορθίων ήταν γεμάτο από πηγαδάκια και όλοι βέβαια με μπίρα ή κρασί στο χέρι, σαν μια μεγάλη παρέα σε ένα υπαίθριο μπαρ. Και όλα αυτά ενώ ήταν σχεδόν μεσάνυχτα.

Κάναμε λοιπόν και εμείς το πηγαδάκι μας, παρέα με μια μακαρονάδα με κοτόπουλο που προτίμησε η κόρη και φυσικά με ένα currywurst, που τόσο μελετούσα στο μυαλό μου από πριν την επιβίβαση στο αεροπλάνο.

Πάρα πολύ ωραία!
Μπορεί να μην είδαμε το Δημαρχείο, αλλά μάλλον πήγε αρκετά καλά η πρώτη μας μέρα, που δεν ήταν ακριβώς «ημέρα» αλλά … ένα νυχτερινό τρίωρο!

Είχαμε μια όμορφη βόλτα δίπλα στο Ρήνο και στην παλιά πόλη της Κολωνίας, φάγαμε ωραία και είδαμε και Χριστουγεννιάτικη αγορά!!!

Είχαμε και σουβενίρ … ημέρας … αναλώσιμο … Τη σφραγιδούλα του 2G.

Κανονικά θα έπρεπε αυτήν την ιστορία να την ανεβάσω νωρίτερα και φυσικά πιο κοντά στα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, αλλά ήμουνα σε mood … Νάπολης (ιστορία που διέκοψα για να κάνω το ταξίδι της Κολωνίας) και δεν μπορώ (και εν τω μέσω και πολλών υποχρεώσεων) να “πετάγομαι” από τη μια πόλη στην άλλη.
Λόγω της ανεπικαιρότητας είπα να το αφήσω για του χρόνου, αλλά ας είναι καλά ο @psilos3 με το Χριστουγεννιάτικο Παρίσι του, που με παρέσυρε. Σε αυτόν οφείλεται η Χριστουγεννιάτικη Κολωνία μου μέσα στο Μάρτη (που μάλλον θα «πιάσει» και Πάσχα, με τους ρυθμούς που ‘χω).

…………………………………. Post ………………… ……………………………………….

 

[psilos3]

Γιατί όχι; Πάντα είναι κατάλληλος καιρός για Χριστουγεννιάτικη ιστορία.
Περιμένω να δω την ανάλυση σου για να ξέρω αν θα τη βάλω στο πλάνο, αν και ως στιγμής φαίνεται δελεαστική!

 

[vasiliss]

Κανονικά θα έπρεπε αυτήν την ιστορία να την ανεβάσω νωρίτερα και φυσικά πιο κοντά στα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, αλλά ήμουνα σε mood … Νάπολης (ιστορία που διέκοψα για να κάνω το ταξίδι της Κολωνίας) και δεν μπορώ (και εν τω μέσω και πολλών υποχρεώσεων) να “πετάγομαι” από τη μια πόλη στην άλλη.
Λόγω της ανεπικαιρότητας είπα να το αφήσω για του χρόνου, αλλά ας είναι καλά ο @psilos3 με το Χριστουγεννιάτικο Παρίσι του, που με παρέσυρε. Σε αυτόν οφείλεται η Χριστουγεννιάτικη Κολωνία μου μέσα στο Μάρτη (που μάλλον θα «πιάσει» και Πάσχα, με τους ρυθμούς που ‘χω).

Ότι ιστορία και να ανεβάσεις @Grerena είναι πάντα ενδιαφέρουσα και ευχάριστη. Ο τρόπος που γράφεις κάνει και τον πιο αδιάφορο προορισμό να μπαίνει στα " πρέπει να το δω", τουλάχιστον για εμένα.
Βέβαια έχεις αφήσει και περιμένω το ταξίδι στην Πολωνία, άλλα φαντάζομαι θα μπει κι αυτό στο πρόγραμμα, έτσι;

 

[Grerena]

Γιατί όχι; Πάντα είναι κατάλληλος καιρός για Χριστουγεννιάτικη ιστορία.
Περιμένω να δω την ανάλυση σου για να ξέρω αν θα τη βάλω στο πλάνο, αν και ως στιγμής φαίνεται δελεαστική!

Ύστερα από αυτή μου την επίσκεψη έχω καταλήξει ότι η Γερμανία ακόμα και τουριστικά έχει την εγγύηση που έχουν όλα τα Γερμανικά προϊόντα!!
Νομίζω μάλιστα ότι σε σένα (η Γερμανία) ίσως ταιριάζει και πιο πολύ λόγω … μπίρας.
Από την άλλη μεριά όμως πιστεύω ότι δεν είναι για … solo καταστάσεις. Ειδικά αν ασχοληθείς με τις αθλοπαιδιές που ασχολήθηκα εγώ τις επόμενες ημέρες, ε! θέλει μια παρέα.

Ότι ιστορία και να ανεβάσεις @Grerena είναι πάντα ενδιαφέρουσα και ευχάριστη. Ο τρόπος που γράφεις κάνει και τον πιο αδιάφορο προορισμό να μπαίνει στα " πρέπει να το δω", τουλάχιστον για εμένα.
Βέβαια έχεις αφήσει και περιμένω το ταξίδι στην Πολωνία, άλλα φαντάζομαι θα μπει κι αυτό στο πρόγραμμα, έτσι;

Πω πω τι όμορφα σχόλια! Σε ευχαριστώ πολύ. Πραγματικά χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν και οι outsider ιστορίες μου.
Η αλήθεια είναι ότι την Κολωνία την έβλεπα και εγώ σαν αδιάφορο προορισμό, αλλά τώρα έχω εντελώς αντίθετη άποψη.

Αχ! Το οδικό στην Πολωνία ήταν πολύ ωραίο. Την έχω ξεκινήσει την ιστορία, αλλά έχει πολύ
‘ζουμί’, θέλει χρόνο και έχει πολύ, μα πολύ δρόμο ακόμα ως τη δημοσίευση. Μακάρι να τα καταφέρω, γιατί αν εξαιρέσεις Βαρσοβία και Κρακοβία, τα υπόλοιπα μέρη του οδοιπορικού μου δεν έχουν και πολλές αναφορές στο forum.

 

[psilos3]

Νομίζω μάλιστα ότι σε σένα (η Γερμανία) ίσως ταιριάζει και πιο πολύ λόγω … μπίρας.

Αυτό είναι που λένε «μη σου βγει το όνομα»

πιστεύω ότι δεν είναι για … solo καταστάσεις

Αυτό είναι καμιά φορά και θέμα timing,μπορεί και να προκύψει, δεν είναι μόνο επιλογή. Θα σου πω μόλις το δοκιμάσω στη συγκεκριμένη χώρα.

αν εξαιρέσεις Βαρσοβία και Κρακοβία, τα υπόλοιπα μέρη του οδοιπορικού μου δεν έχουν και πολλές αναφορές στο forum.

Αυτό εννοείται ότι θα έχει εξίσου τεράστιο ενδιαφέρον. Αγαπάμε Πολωνία.

 

[turms]

Αυτό είναι που λένε «μη σου βγει το όνομα»

Αυτό είναι καμιά φορά και θέμα timing,μπορεί και να προκύψει, δεν είναι μόνο επιλογή. Θα σου πω μόλις το δοκιμάσω στη συγκεκριμένη χώρα.

Αυτό εννοείται ότι θα έχει εξίσου τεράστιο ενδιαφέρον. Αγαπάμε Πολωνία.

οντως...η Γερμανια για σενα ειναι λουκουμι

 

[panpan]

Μόλις κατά τις 10:45 είμαστε κάτω από το Dom ...

Πρώτη φορά πήγα στην Κολωνία το 1983. Έπαθα την πλάκα μου μ'αυτόν τον ναό.
Τεράστιος! Ίσως από τα καλύτερα αξιοθέατα της Γερμανίας. Από τα πιο όμορφα βιτρό που έχω
δει στην ζωή μου. Ιδανική εποχή που πήγες Χριστούγεννα.

 

[turms]

δυστυχως εδω και μερικα χρονια ο ναος εχει συνδεθει με μια απο τις πιο ασχημες νυχτες στην Ιστορια της μεταπολεμικης Γερμανιας....ενα πολιτισμικο σοκ για τους γερμανους, και ισως η απαρχη για μια αλλαγη νοοτροπιας απο πολλους ντοπιους απεναντι σε προσφυγες η / και μεταναστες, & ουσιαστικα η αρχη της ενδυναμωσης του ως επι το πλειστον ακροδεξιου κομματος που ειναι και στην βουλη σημερα

 

[Grerena]

2η ημέρα με αγορές και μουσεία
Εδώ μάλλον θα πρέπει να πω δυο λόγια για αυτές τις περίφημες αγορές που για μένα τουλάχιστον που δεν έχω πάει άλλη φορά ταξίδι στην Κεντρική Ευρώπη τέτοια εποχή, αποτελούν ένα πρωτόγνωρο happening.

Χριστουγεννιάτικες αγορές …
Για την Ευρώπη τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου και οι πόλεις της φροντίζουν να το δείξουν με τις χριστουγεννιάτικες αγορές, που έχουν μεγάλη παράδοση από τον Μεσαίωνα και πιο πίσω. Για ένα μήνα μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων οι πόλεις ζουν σε ρυθμούς γιορτής και στις περισσότερες από αυτές στήνονται φαντασμαγορικές αγορές.

Τα Χριστούγεννα είναι η ιερότερη γιορτή των Γερμανών και την γιορτάζουν άπαντες. Είναι γνωστό ότι πολλές Γερμανικές πόλεις, όπως η Στουτγκάρδη, η Φρανκφούρτη, η Νυρεμβέργη, το Μόναχο και η Κολωνία αποτελούν εδώ και χρόνια σημεία αναφοράς για τις χριστουγεννιάτικες αγορές μιας και είναι και από τις πιο παλιές. Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη αγορά στην Κολωνία εμφανίστηκε λίγο μετά το 1800 και είναι από τις πιο ελκυστικές της Γερμανίας και από τις πιο ξακουστές.

Η Κολωνία διαθέτει μεγάλο αριθμό Χριστουγεννιάτικων αγορών, οι οποίες σε συνδυασμό με τον πανέμορφο Ρήνο που τη διασχίζει προσδίδουν στην πόλη μια μοναδική ατμόσφαιρα. Οι τέσσερις μεγαλύτερες αγορές είναι μεταξύ Καθεδρικού και Δημαρχείου. Η αγορά του Καθεδρικού, η Alter Markt, η Neumarkt και η Rudolfplatz. Όλες οι αγορές αποτελούνται από όμορφα στολισμένα σπιτάκια που προσφέρουν χριστουγεννιάτικα στολίδια, διάφορες χειροποίητες & ιδιαίτερες δημιουργίες, πάσης φύσεως δώρα και γαστρονομικές σπεσιαλιτέ αλλά όλες έχουν το δικό τους στυλ και είναι πολύ ξεχωριστές από μόνες τους.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά στον Καθεδρικό ναό της Κολωνίας είναι από τις πιο όμορφες αγορές σε όλη την Κολωνία καθώς πραγματοποιείται δίπλα σε ένα εκπληκτικό σκηνικό. Βρίσκεται στη σκιά του καθεδρικού ναού της Κολωνίας και πάντα στη μέση της έχει ένα τεράστιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο κατατάσσεται μεταξύ των ομορφότερων στην Ευρώπη.

Έχει ζωντανή μουσική και … γαστρονομικές απολαύσεις! Είναι η πιο δημοφιλής και με τις περισσότερες επισκέψεις σε όλη τη Γερμανία. Ο τεράστιος Καθεδρικός ως φόντο σε συνδυασμό με τον υπέροχο φωτισμό και τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια δημιουργεί μια υπέροχη ατμόσφαιρα.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά στη Heumarkt και στην Alter Markt. Η αγορά “Heinzelmannchen”. Αυτή η παραδοσιακή αγορά στην Κολωνία πραγματοποιείται εκεί από το 1820. Αυτή η αγορά είναι «στημένη» σε δυο σημεία, σε δυο πλατείες, στη Heumarkt και στην Alter Markt. Η συγκεκριμένη αγορά «διακόπτεται» από το Δημαρχείο. Εμείς την είδαμε σε διαφορετικούς χρόνους. Το κάτω κομμάτι της στη Heumarkt και το πάνω κομμάτι της στην Alter Markt, οι οποίες νόμιζα ότι ήταν δύο διαφορετικές αγορές. Στη συνέχεια όταν τις ξαναείδα στο χάρτη και είδα και τις φωτογραφίες μου και την … επωνυμία τους κατάλαβα ότι ήταν η ίδια αγορά. Το κομμάτι στο Heumarkt είχε διαφορετική θεματολογία απ’ ότι το κομμάτι στο Alter Markt, αλλά το ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ και τις ίδιες … μασκότ, που δεν ήταν άλλο από τους νάνους!

Το “Heumarkt” κομμάτι είχε παιχνίδια πάγου, ενώ το δεύτερο είχε μικροπωλητές και παντός είδους γαστρονομικές λιχουδιές, οπότε εγώ θεωρώ ότι πήγα σε δυο αγορές και όχι σε μία (έτσι για να παρηγορηθώ λίγο που δεν πήγα στη διάσημη Χριστουγεννιάτικη αγορά των αγγέλων της Neumarkt!)

Ούτε στη Rudolfplatz πήγα. Δεν πρόλαβα, αφού σχεδόν δεν ξεμακρύναμε από αυτή του Καθεδρικού. Με το που περνούσαμε το ποτάμι πέφταμε πάνω στην αγορά του Καθεδρικού, η οποία ήταν τόσο όμορφη που “κολλούσαμε”, οπότε γιατί να τρέχουμε τι διαφορετικό θα δούμε; Άσε που δύο από τα βράδια πήγαμε τόσο αργά που οι όλες αγορές είχαν κλείσει και εμείς βολευόμασταν με τη γνωστό μας πια απομεινάρι, την “Adventsdorf am Kolner Dom”.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά του λιμανιού είναι μια πολύ ειδική αγορά, η οποία ξεχωρίζει από τις άλλες χριστουγεννιάτικες αγορές και λόγω των χειροποίητων και ιδιαίτερων «καλλιτεχνικών» προϊόντων, που προσφέρει αλλά και λόγω της εγγύτητάς της με το Ρήνο. Το σκηνικό παίζει σημαντικό ρόλο. Η αγορά βρίσκεται δίπλα στο μουσείο σοκολάτας. Ο Ρήνος δημιουργεί μια υπέροχη ατμόσφαιρα αλλά και ένα μεγάλο ξύλινο καράβι, που είναι αραγμένο σε ένα κανάλι του και στο κέντρο της αγοράς συγχρόνως. Σοκολάτα και αγορά! Τι πιο Χριστουγεννιάτικο;

Η σημερινή μέρα θα ήταν αφιερωμένη σε κάποια μουσεία αλλά και στις αγορές αφού αυτές βρίσκονται … ανάμεσα από τα μουσεία και γύρω από αυτά.

Μουσεία …
Το παιδί έχει δωρεάν είσοδο στα μουσεία της πόλης. Εμένα με ενδιέφεραν οι δυο Πινακοθήκες, Με την museum card μπορούσα να έχω είσοδο σε πολλά μουσεία για δυο συνεχόμενες ημέρες με μόνο 18€. Στις δυο Πινακοθήκες να πήγαινα μόνο και είχαν ήδη «καλυφθεί» τα 18€ της κάρτας.

Φύγαμε από το hostel ψιλοαργά. Λίγο το πρωινό χουχούλιασμα στο δωμάτιο με θέα, που είχαμε, λίγο το πλούσιο πρωινό που πήραμε στη ωραία και πολύ φωτεινή αίθουσα του hostel μας, καταλήξαμε να φύγουμε στις 11:00 η ώρα. Θα μπορούσαμε να πάρουμε το τρένο για να περάσουμε απέναντι, αλλά θα χάναμε τα ημερήσια πλάνα της γέφυρας, με τα ποδαράκια μας ξανά …

Υπερπαραγωγή από μόνη της (η γέφυρα)…

… αλλά μαζί με τα λουκέτα … παραήταν χασομέρισσα (η βόλτα) …

Με μια προσεκτικότερη παρατήρηση θα δείτε και την ελληνική συμμετοχή σε μια από τις παραπάνω φωτο.

Στην απέναντι όχθη (δυτική όχθη) η γέφυρα «σκάει» στην πλατεία Heinrich-Boll-Platz...

Δεξιά είναι ο Κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός, μπροστά ο Καθεδρικός και αριστερά το μουσείο Ludwig μαζί με τη Φιλαρμονική της Κολωνίας.

Εδώ υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Η υπέροχη αυτή πλατεία, που καταλήγει αρμονικά με διάφορα αρχιτεκτονικά τερτίπια έως τα νερά του Ρήνου έχει κάποια θεματάκια … τεχνικής φύσεως. Στην πραγματικότητα είναι … μεσοπάτωμα (πως λέμε μεσοτοιχία με την οροφή της Φιλαρμονικής! Το κέντρο της πλατείας δηλαδή αποτελεί συγχρόνως και την οροφή της Φιλαρμονικής. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την κακή ηχομόνωση βλάπτει την ακουστική του μεγάρου μουσικής, με αποτέλεσμα όταν γίνονται παραστάσεις, συναυλίες ή και πρόβες ακόμα, το κέντρο της πλατείας να …κλείνει.

Ούτε κουνούπι δεν περνάει. Τώρα εξηγείται γιατί σε κάποια από τα επόμενα περάσματά μου είδα τις γνωστές κορδέλες τύπου “απαγορεύεται η προσπέλαση” και κάποιους φύλακες να τις …φυλάνε. Τελικά κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε οι Γερμανοί!

Και φτάσαμε στο Μουσείο Ludwig. Ξεφορτώσαμε παλτά, σκουφιά, γάντια, σακίδια στην γκαρνταρόμπα, βγάλαμε την museum card μας, προσπεράσαμε το μαγαζί του μουσείου (παρόλη την αδυναμία που έχουμε σε αυτά τα μαγαζιά και οι δυο μας) και μπήκαμε μέσα.

Το μουσείο Ludwig είναι εξαιρετικό. Περιέχει έργα των σπουδαιότερων καλλιτεχνών του προηγούμενου αιώνα. Είναι από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα της Κολωνίας. Το κτίριο είναι μοντέρνο, με κυβιστική εμφάνιση, εντυπωσιακό και βρίσκεται σε μια υπέροχη τοποθεσία και πολύ κομβική επίσης, κοντά στον Καθεδρικό, στη γέφυρα και στον σιδηροδρομικό σταθμό.
Είναι ένα πολύ φωτεινό και “ανοιχτό” μουσείο. Aνά πάσα στιγμή της επίσκεψής μας, όπου και να βρισκόμασταν είχαμε ορατότητα σε κάποιο απ’ όλα τα παραπάνω και ήταν τόσο λουσμένο στο φως και ας είχε εκείνη την ημέρα συννεφιά.

Καταπληκτικό!
Είχα καιρό να πάω σε μουσείο με όχι … κλασικά έργα τέχνης. Αν και κατά μία έννοια … κλασικά ήταν και αυτά. Είδαμε «κλασικούς» εκπροσώπους του υπερρεαλισμού, εξπρεσιονισμού, κυβισμού, αφηρημένης τέχνης, ποπ αρτ έως και πουαντιγισμού!

Σε δεσπόζουσα θέση ήταν και το πρώτο έργο που είδαμε μπαίνοντας στο μουσείο, που ήταν ένα έργο της Niki de Saint Phalle. Αλλού την κυνηγούσα να τη δω και αλλού την είδα. Η εκπρόσωπος της «figurative art» Saint Phalle εκτός από τα πολύ γνωστά γλυπτά της στο “Stravinsky Fountain” του Παρισιού, έχει φιλοτεχνήσει τα έργα του “Tarot garden” της Τοσκάνης (ταξίδι που ακύρωσα τον Σεπτέμβριο ), έργα που πολύ ήθελα να δω και να που τώρα εμφανίζεται μπροστά μου ένα έργο της χωρίς να το περιμένω.

Η συνέχεια ήταν καταπληκτική …
Ήταν ΟΛΟΙ τους εδώ ...

Και οι σουρεαλιστές …
Rene Maggritte, Richard Oelze, Salvator Dali ...

Και oi υπερεαλιστές …
(o ντόπιος) Max Ernst και (ο δικός μας) Giorgio de Cirico ...

Και οι εξπρεσιονιστές …
Oskar Kokoschka, Jackson Pollock, Max Beckam ...

Και οι κυβιστές …
Fernand Leger, Ljubow Popowa ...

Και η μοντέρνα τέχνη και η αφηρημένη τέχνη και η figurative art ήταν παρούσες με Piet Mondrian, Casimir Malevich, Francis Bacon και Yves Klein...

Τόσους μαζεμένους μόνο στο Pompidou, στο Παρίσι θυμάμαι να έχω δει

Εκπληκτική και η Γιαπωνέζα Yayoi Kusama με τα γλυπτά της … (στον ουρανό τη γύρευα, στην …Κολωνία τη βρήκα!) ...

Μεγάλο μέρος της έκθεσης είναι αφιερωμένο στην (δεν θα μπορούσε να λείπει) ποπ αρτ…
με James Rosenquist …

με Roy Lichtenstein με τα «καρτούν» του και Andy Warhol με τον Elvis του (που εγώ νόμιζα ότι ο διπλός Elvis ήταν στο MoMA!) …

Είδαμε φυσικά και Picasso. Το “φυσικά” το λέω γιατί είχε πολύ Picasso...

Είχε μια ιδιαίτερη έκθεση ειδικά για αυτόν σε δυο ορόφους του μουσείου...

Μάλλον το παρατράβηξα με την περιγραφή του μουσείου αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με αυτό. Είναι ένα μουσείο σύγχρονης Τέχνης που με ξάφνιασε αρκετά αφού δεν έχει μόνο Picasso, αλλά τα άπαντα του 20ου αι. και πιστεύω ότι οι λάτρεις της σύγχρονης τέχνης θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα.

Καθυστερήσαμε αρκετά σε μια αίθουσα του μουσείου, όπου μπορούσες να δημιουργήσεις ένα δικό σου έργο τύπου κολάζ, κάτι που άρεσε πολύ στο παιδί, το οποίο και έκανε. Έφτιαξε δύο κολάζ, το ένα από αυτά το κράτησε και το άλλο το άφησε στην έκθεση.

Ύστερα και από το απαραίτητα χαζολόι στο μαγαζάκι του μουσείου …

και μετά από ένα συνολικά δυομισάωρο βγήκαμε έξω από το Ludwig.
Η συνέχεια είχε χριστουγεννιάτικη αγορά.
Στην “under the Dom” «πέφτεις» βγαίνοντας από το μουσείο. Ούτε μπορείς και ούτε θες να την αποφύγεις. Ομολογώ όμως ότι ήταν η πιο στριμωγμένη μου στιγμή στην Κολωνία, η ώρα αυτή που βρεθήκαμε στην αγορά. Ήταν η ώρα που η μπάντα του Δήμου έπαιζε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και γινόταν το αδιαχώρητο παντού.
Έτσι για την ιστορία: Άπαντες φορούσαν μάσκες. Δεν πρόσεξα ούτε μια παρασπονδία.

Ήταν δύσκολο να σταθούμε, πόσο μάλλον να φάμε ή να πιούμε κάτι. Παρόλα αυτά βρήκαμε μια γωνιά προκειμένου να δοκιμάσω και εγώ το περίφημο gluhwein (το ζεστό, μυρωδάτο κρασάκι με την κανέλα) και να ζεστάνω και λίγο το κοκαλάκι μου. Γιατί … σας είπα; Έκανε κρύο. Μπορεί να ήμουν τυχερή και να μην είχε χιόνια (εγώ τύχη το θεωρώ αυτό) και μπορεί επίσης να μην έβρεχε, αλλά η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 1 με 2 βαθμούς. Μακριά δηλαδή από τον Ελληνικό χειμώνα, που είμαι μαθημένη.

Ήπια λοιπόν το ζεστό κρασάκι μου και η κόρη μια ζεστή σοκολάτα. Μπορούσαμε και να επιστρέψουμε τα δυο πήλινα ποτηράκια πίσω (έναντι 6€), αλλά δεν θέλαμε. Με το ποτό μας στο χέρι κόψαμε βόλτες μέσα στην αγορά χαζεύοντας στα περίπτερα με τα σουβενίρ και τα φαγητά…

Κάποια τα … λιμπίστηκα, σαν τον καπνιστό σολομό …

Κάποια άλλα δεν νομίζω…

Ε! να μην τα παρουσιάζω και όλα ρόδινα ...Το παραπάνω δεν θα ήθελα να το δοκιμάσω ...

Έχοντας αυτά τα θεάματα καταφέραμε και προσπεράσαμε την υπόλοιπη αγορά και κατευθυνθήκαμε προς την έτερη Πινακοθήκη, αυτή του Wallraf - Richartz Museum.
Εκεί στην πόρτα του μουσείου ήπιαμε μονορούφι ότι είχε απομείνει από τα ποτά μας και αφού τακτοποιήσαμε τα ποτηράκια μας στην τσάντα των … σουβενίρ μπήκαμε μέσα.
Νομίζω όμως ότι φτάσαμε την κατάλληλη στιγμή, αφού με την είσοδό μας στο μουσείο γλυτώσαμε και τη βροχούλα που μόλις είχε ξεκινήσει.

Εντάξει. Από τα καλύτερά μου. Να βρίσκομαι μέσα σε μια Πινακοθήκη Κεντροευρωπαϊκής πόλης…
παρέα με δασκάλους του μπαρόκ αλλά και Γάλλους ρεαλιστές.

Μην ανησυχείτε όμως. Δεν θα πλατειάσω. Και αυτό για δυο λόγους. Ο ένας είναι ότι το μουσείο δεν είναι ...“Ludwig” και ο άλλος είναι ότι πάντα στα δεύτερα μουσεία της ημέρας είμαι κουρασμένη και τα «περνάω» πιο γρήγορα.

Ομολογώ όμως ότι για την μεσαιωνική ζωγραφική δεν τρελαίνομαι και τόσο και τον όροφο αφιέρωμα στον μεσαίωνα τον περάσαμε λίγο γρήγορα. Μια μικρή στάση κάναμε μόνο, σε ένα-δυο έργα, το ένα εκ των οποίων είναι το highlight του Γερμανού Stefan Lochner, την “Madonna of the Rose”, την επονομαζόμενη και «Μόνα Λίζα της Κολωνίας», τίτλο που έχει (υποθέτω) λόγω του ελαφρού μειδιάματος της Παναγίας.

Είδαμε και αρκετό μπαρόκ, με έργα κυρίως των δυο πιο γνωστών ζωγράφων του 17ου αι. του (πανταχού παρών) Rubens και του (πιο πολλές αυτοπροσωπογραφίες) Rembrandt.

Είχε όμως και Ισπανούς, αγαπημένους Ισπανούς (γνήσιοι Caravaggisti), που δεν συναντώ και τόσο συχνά στις Πινακοθήκες, με έντονα δραματικά στοιχεία στα έργα τους, όπως οι Bartolome Murillo και Jose de Ribera.

Τι δεν είδα σήμερα; Ποιο ρεύμα ζωγραφικής;
Ιμπρεσιονισμό δεν είδα.
Και από αυτό έχει το “Wallraf - Richartz”. Το μουσείο διαθέτει μια από τις πιο εκτεταμένες συλλογές ιμπρεσιονιστικής τέχνης σε Γερμανικό έδαφος. Αλλά είπαμε ότι δεν θα το «ζαλίσω» πολύ.

Van Gogh, Gauguin, Cezanne, Renoir, Eduard Manet, Claude Monet.

Μπορεί να μην είναι “Ludwig”, αλλά και το κτίριο του Wallraf βρίσκεται σε αρκετά κεντρικό σημείο και από τα παράθυρα του τρίτου ορόφου μπορείς να δεις πολύ καλή θέα προς τον Καθεδρικό και τον Άγιο Μαρτίνο, αλλά και τα περίχωρα της Κολωνίας.

Αρκετή ώρα μείναμε σε αίθουσα-ατελιέ για τους ταλαντούχους επισκέπτες. Εδώ μπορούσες να δημιουργήσεις ένα δικό σου έργο, και να το εκθέσεις και εσύ μαζί με άλλα. Πολύ άρεσε στο παιδί, με αποτέλεσμα να μείνουμε στο «ατελιέ» αρκετή ώρα μέχρι να «δημιουργήσουμε» και εμείς το δικό «μας» έργο. «Αφήσαμε» λοιπόν το αποτύπωμα μας με όσους τρόπους μπορούσαμε. Τα εισαγωγικά όπως καταλαβαίνετε μπαίνουν για να τονίσουν τον πληθυντικό, αφού το έργο ήταν μεν της κόρης αλλά με ταλέντο που έχει κληρονομήσει από τη … μαμά!

Πήραμε και δυο μικρά αναμνηστικά κατά παράδοση από το κατάστημα δώρων του μουσείου φεύγοντας και βγήκαμε έξω.

Τώρα είχε βροχούλα. Όχι τις μπόρες της Ελλάδας που δεν μπορείς να σταθείς, αλλά ένα συνεχές ψιλόβροχο, που απαιτούσε ομπρέλα.

Η ώρα ήταν 4:20. Κανονική νύχτα έξω, αλλά με κίνηση. Πολύ κίνηση. Τα μαγαζιά ήταν όλα ανοιχτά, υπήρχαν ουρές ειδικά σε μαγαζιά τύπου Saturn και οι εμπορικοί δρόμοι Hohe Str. και Schildergasse Str. ήταν γεμάτοι με κόσμο. Εμείς τους διασχίσαμε και για να χαζέψουμε αλλά και γιατί έπρεπε να τους περάσουμε αφού ήταν στο δρόμο μας για το “NS Dokumentations zentrum”, που ήθελα να πάμε. Λίγο η βροχή, το κρύο, το γάντι που έβγαινε και έμπαινε, το gps που δεν τα έλεγε καλά, κάναμε καναδυό γυροβολιές μέσα στο εμπορικό κέντρο περνώντας από τα ίδια και τα ίδια, ώσπου κάποια στιγμή στις 4:50 φτάσαμε στο NSDOK. Στις 6:00 έκλεινε τελικά, τσάμπα αγχώθηκα αφού νόμιζα ότι έκλεινε στις 5:00. Μπήκαμε στο Κέντρο χωρίς κάποια χρέωση, αφού και αυτό συμπεριλαμβανόταν στη Museum card.
Το Κέντρο τεκμηρίωσης NS (Εθνικού Σοσιαλισμού) λειτουργεί ως μνημείο για τα θύματα των Ναζί αλλά και ως ερευνητικό κέντρο συνδέοντας τη μνήμη των θυμάτων με την απεικόνιση της Κολωνίας υπό τη ναζιστική κυριαρχία. Στεγάζεται στο «EL-DE Haus», το οποίο ήταν η έδρα της Γκεστάπο της Κολωνίας και το όνομά του βασίζεται στα αρχικά του ονόματος (Leopold Dahmen) του ιδιοκτήτη του κτιρίου που νοίκιασε το κτίριο στην Μυστική Αστυνομία, το 1935.

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ξέρεις Γερμανικά δεν μπορείς να αντιληφθείς πλήρως αυτά που βλέπεις, αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις πολλά, αφού η Ιστορία είναι γνωστή.
Στο υπόγειο του κτιρίου “EL-DE Haus”, υπάρχουν τα κελιά της φυλακής…

Τέτοιου τύπου ιστορικά σημεία μνήμης (φυλακές Γκεστάπο) υπάρχουν παντού στην Ευρώπη. Πρόσφατα μάλιστα πήγα και στο αντίστοιχο της Αθήνας. Το περίεργο όμως είναι να το επισκεφτείς στη … Γερμανία, τη γενέτειρα των Ναζί του ’30. Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι συνάντησα πολύ περισσότερους επισκέπτες στην Κολωνία απ’ ότι στο αντίστοιχο σημείο μνήμης της Αθήνας. Παραθέτω φωτογραφίες από Αθήνα έτσι για το κοντράστ.

… οι τοίχοι των οποίων είναι γεμάτο με επιγραφές και σκίτσα σχεδιασμένα από τους κρατούμενους

Οι υπόλοιποι τρεις όροφοι του «EL-DE Haus» αποτελούν μια έκθεση σκίτσων, γκραβούρων, φωτογραφιών και αποκομμάτων εφημερίδων που απεικονίζουν την πολιτική και κοινωνική ζωή στην Κολωνία την εποχή των ναζί.
Στον τελευταίο όροφο υπάρχει και βιβλιοθήκη, στην οποία είναι προσβάσιμη μεγάλη συλλογή από έγγραφα, επιστολές, φωτογραφίες, ημερολόγια, αφίσες κ.α. και η οποία αποτελεί και τη βάση της ιστορικής έρευνας του κέντρου.

Η ώρα πια είναι 5:40. Τέρμα τα μουσεία για σήμερα. Δεν ήθελα κι άλλα. Και εγώ και το παιδί θέλαμε πια να πάμε κάπου να καθίσουμε για φαγητό. Ωραίες οι αγορές αλλά θέλαμε και λίγη ξεκούραση. Κριτήριό μας για το που θα πάμε ήταν η … απόσταση. Ποια μπιραρία ήταν πιο κοντά από τις τρεις που ήξερα;
............................................... post ....................................... .....................................

 

[Tonia L.]

Ακόμα μια ευχάριστη και καλογραμμένη ιστορία από εσένα, με όμορφες εικόνες! Εμένα πάντως μου μετέδωσες πλήρως τον ενθουσιασμό σου για το μουσείο Ludwig!
Ευχαριστούμε!

 

[panpan]

Μπράβο @Grerena
Υπέροχες φωτογραφίες σε ένα μέρος που αγαπάω.

Μάλλον το παρατράβηξα με την περιγραφή του μουσείου αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με αυτό. Είναι ένα μουσείο σύγχρονης Τέχνης που με ξάφνιασε αρκετά αφού δεν έχει μόνο Picasso, αλλά τα άπαντα του 20ου αι. και πιστεύω ότι οι λάτρεις της σύγχρονης τέχνης θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα.

Και πολύ καλά έκανες. Κάθε φορά που πάω έχω μίνιμουμ 4-5 ώρες στο μουσείο.

Και oi υπερεαλιστές …
(o ντόπιος) Max Ernst και (ο δικός μας) Giorgio de Cirico ...

Εδώ επέτρεψε μου μια διευκρίνιση. Οι δυό τους ήταν της μεταφυσικής ζωγραφικής. Ένα ρεύμα που
επηρέασε τον υπερεαλισμό. Περιμένω την συνέχεια.