aspa
Member
- Μηνύματα
- 585
- Likes
- 1.576
- Επόμενο Ταξίδι
- Κολομβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γυρος του κοσμου
Περιεχόμενα
Συνεχίσαμε για την Νάπολη, Η πλανεύτρα πόλη του Νότου μας καλούσε στις αγκάλες της.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και με ταξί πια φθάσαμε στην πόλη.
Ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης μας περίμενε. Για 4 βράδια δώσαμε 200ε+20ε για καθάρισμα.
Το διαμέρισμα εντελώς ανακαινισμένο βρισκόταν στον 2ο όροφο μιας πολυκατοικίας της παλιάς πόλης. Ζήσαμε για 5 ημέρες ανάμεσα στους Ναπολιτάνους. Ξυπνούσαμε με την γιαγιά που τραγουδούσε στο εγγονάκι της για να το σηκώσει και οι φωνές της ακούγονταν σε όλο τον φωταγωγό. Με τα τραγούδια και τις ψαλμωδίες του Κυριακάτικου πρωινού. Ακόμα με τις μυρωδιές από τα φαγητά της Κυριακής που περίμεναν όλη την οικογένεια να τα....εξαφανίσει. Τόσο μικρές οι πολυκατοικίες που το ένα διαμέρισμα σχεδόν ήταν μέσα στο άλλο. Τα παράθυρα του φωταγωγού δεν τολμούσες να τα κλείσεις λόγω της έλλειψης αέρα.
Στα στενά σοκάκια απλωμένες οι μπουγάδες σε σχοινιά από το ένα σπίτι μέχρι τα απέναντι σχηματίζουν γιρλάντες που κρύβουν το φως του ήλιου. Τα μηχανάκια με εξαιρετική δεξιοτεχνία σε προσπερνούσαν ανεβαίνοντας τις ανηφόρες. Τύφλα νάχαν οι οδηγοί αγώνων. Κουαρτιέρι Σπανιόλι, η συνοικά που έγινε για να στεγάσει Ισπανούς στρατιώτες και από αυτούς πήρε και το όνομά της. Η συγκατοίκηση με τους Ναπολιτάνους είχε μια μαγεία, σε έβαζε στους ρυθμούς τους, σε παρέσερνε. Πολλοί συγγραφείς και ποιητές τοποθετούν τα έργα τους σε αυτήν την συνοικία.
Στην Νάπολη δεν αξίζει, αν δεν πας να εισχωρήσεις, στην Ισπανική συνοικία. Θα δεις απίστευτα πράγματα και γραφική παρακμή, μέσα στο κέντρο της πόλης.
Η εξερεύνηση της πόλης ξεκινά. Η βόλτα αρχίζει από την Via Toledo τον κεντρικότερο δρόμο με τα καταστήματα και τα αμέτρητα παλιά κτήρια, τα περισσότερα από αυτά παλάτια, με ωραίες προσόψεις. Πρώτη φορά είδα τόσα παλάτια μαζεμένα.
Το μεγαλύτερο το Palazzo Reale, το Βασιλικό Παλάτι, άρχισε να κτίζεται από τουςΙσπανούς άρχοντες της πόλης, μετέπειτα συνεχίστηκε από την δυναστείατων Βουρβόνων και συμπληρώθηκε από τους βασιλείς της Ιταλίας. Το παλάτι, στην πλατεία Piazza del Plebiscito, είναι ανοικτό για το κοινό. Μεγαλοπρεπές το εσωτερικό του.
Σε κοντινή απόσταση, η διάσημη Όπερα της Νάπολης, το Teatro San Carlo.
Θαυμάσιο, ήταν το μεγαλύτερο θέατρο της Ιταλίας , πριν γίνει η Σκάλα του Μιλάνου,και από τα παλιότερα στον κόσμο. Το επισκεφθήκαμε με ξεναγό. Τα θεωρεία όλα με καθρέπτες για να παρακολουθούνται από το Βασιλικό θεωρείο.
Ένας άλλο εντυπωσιακός χώρος είναι η Galleria Umberto I, μια τεράστια στοά με γυάλινη οροφή που χρονολογείται από το 1887. Υπέροχος θόλος με γυαλί και σίδερο, ενώ το δάπεδο διακοσμούν ψηφιδωτά από μάρμαρο. Ένα διάλειμμα για καφέ στο ιστορικό καφέ Gambrinus απέναντι από το παλάτι, που μαζί με το ζαχαροπλαστείο Gay Odin αποτελούν τα αρχαιότερα της πόλης.
Κάστρα κάστρα κάστρα συνεχώς.
Συνέχεια περπατώντας στην προκυμαία βρίσκεις το Castel Nuovo, το μεγάλο φρούριο προστασία του λιμανιού, που περιέχει δύο μουσεία, καθώς και τα γραφεία των τοπικών αρχών.
Περπατώντας παράλληλα με την θάλασσα καταλήγεις στο Castel del Ovo, το παλιότερο κάστρο της Νάπολη. Το κάστρο του αυγού όπως λέγεται λόγω του σχήματός του και μιας λαϊκής παράδοσης ότι κρύβεται ένα μαγικό αυγό μέσα στο κάστρο.
Η παραλία συνεχίζεται και περνώντας από το μεγάλο πάρκο της βίλας Κομουνάλε φθάνεις μέχρι το λιμανάκι της Μερτζελίνα, την συνοικία των ψαράδων που είναι γεμάτη καΐκια και πολυάριθμα καφενεία. Οι ντόπιοι τα αποκαλούν καλέι.
Είναι μια παράδοση των Ναπολιτάνων ο περίπατος κατά μήκος της ακτής.
Η βόλτα στην προκυμαία είναι όλα τα λεφτά. Βλέπεις όλες τις ηλικίες, από μικρά παιδιά μέχρι υπερήλικες να πηγαίνουν πέρα δώθε να γελούν να κουβεντιάζουν να χαίρονται την θάλασσα. ΟΙ περισσότεροι κάθονται στα πεζούλια της προκυμαίας, ενώ κάποιοι άλλοι πίνουν μπύρες από τα περίπτερα και τρώνε πατσαδάκια (ο αγαπημένος τους μεζές) από τα υπαίθρια κιόσκια. Αυτή ήταν η αγαπημένη μας βόλτα κάθε βράδυ.
Ο Φραντζέσκο μας περίμενε να μας προσφέρει την παγωμένη μπύρα του που στοίχιζε μόνο 3ε και ήταν και 750ml. Αναπολώ αυτά τα βράδια δίπλα στην θάλασσα. Η πόλη είτε το βράδυ είτε το πρωί σε τρελαίνει. Δεν νοιώσαμε να απειλούμαστε από κανένα. Περπατούσαμε ανέμελα στους δρόμους, δεν είδαμε ύποπτες κινήσεις ούτε ακούσαμε από άλλους για κλοπές και επιθέσεις. Βέβαια κινούμαστε στο κέντρο της πόλης και η αστυνομία έκανε παντού αισθητή την παρουσία της.
Την επομένη επισκεφθήκαμε την υπόγεια πόλη (Νάπολη Σοτερανέα).
και το μουσείο
Την Piazza Dante με τα πολλά βιβλιοπωλεία.
Toν Duomo, τον Καθεδρικό ναό, το Pio Monte ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα. Σε αυτό υπάρχει ένας ναός όπου δεσπόζει ο πίνακας με το εκπληκτικό έργο του Καραβάτζιο “Επτά πράξεις ελεημοσύνης”.
Επίσης επισκεφθήκαμε πολλές εκκλησίες
εδώ το τάμα του Αίματος.
παλάτια - μουσεία
και την Piazza Bellini.
Αυτό το τμήμα συνορεύει με την Σπακανάπολη.
Η Σπακανάπολη είναι ένας μεγάλος δρόμος που έχει επτά τμήματα με διαφορετικές ονομασίες το καθένα. Έχει πολλές εκκλησίες, πλατείες, ιστορικά κτίρια και δίκαια αποκαλείται “υπαίθριο μουσείο”. Η ζωντανή και ατμοσφαιρική “Pazza sant Domenico” κοντά στο πανεπιστήμιο είναι πάντα γεμάτη από φοιτητόκοσμο. Ξεχωρίζουμε την Τζεζού Νουόβο την εκκλησία με την ιδιαίτερη πρόσοψη,
Το Παλάτζο Φιλομαρίνο, την Μόντε ντι Πιετά, Το Παλάτζο Καράφα Σαντάτζελο, το Οσπετάλε ντέλε Μπάμπολε η νοσοκομείο της κούκλας και φυσικά το εντυπωσιακό μοναστήρι και την εκκλησία της Σάντα Κιάρα. Το πλακόστρωτο περιστύλιο της αυλής του μοναστηριού σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Πολλά τα αξιοθέατα της πόλης, όλη η πόλη είναι ένα μουσείο . Από τον λόφο Βομέρο μέχρι το αρχαιολογικό μουσείο, την αγορά και τον μοντέρνο σταθμό Γκαριμπάλντι η πόλη έχει να σου δείξει χίλια πρόσωπα.
Έξω από τα τείχη της πόλης αναπτύχθηκε κατά τον 19ο αιώνα μια περιοχή πιο σικ, η Κάια.
Εκεί ήταν ο αγαπημένος τόπος κατοικίας της ανώτερης και μεσαίας τάξης. Σήμερα υπάρχουν μπαρ εστιατόρια καλά ξενοδοχεία και έντονη νυχτερινή ζωή.
Ένα πρωινό αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το Ερκουλάνεουμ η αρχαία Ηράκλεια.
Είναι ένα χωριό που σκεπάστηκε από την λάβα του Βεζούβιου όπως και η Πομπηία. Μικρότερος χώρος πιο μαζεμένος με εξαιρετικά ευρήματα. Και εδώ τα σπίτια άθικτα, μπορώ να πω σε πιο καλή κατάσταση από την Πομπηία με τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, οικίες με ρωμαϊκά λουτρά.
Εκείνο που μας εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν το μουσείο “Museo Archeologico Virtuale”. Έδειχνε την πόλη ψηφιακά αναφερόμενο σε αυτήν με εικόνες εικονικής πραγματικότητας.
Είναι ένα μουσείο όπου ενήλικες και παιδιά μπορούν να καταλάβουν, να μάθουν, και εκπλαγούν από κοινού. Εδώ, ένα εικονικό ταξίδι στην ιστορία αρχίζει. Ανακαλύπτουμε την ομορφιά και τη γοητεία της πολιτιστικής και αρχαιολογικής κληρονομιάς μέσω των οθονών η οθονών αφής. Γίνεται ψηφιακή ανακατασκευή των κατεστραμμένων πόλεων και δημιουργείται εκ νέου ζωή στους πρόποδες του Βεζούβιου, όπως κάποτε μπορούσε να ήταν.
Πολύ εντυπωσιακό το ολόγραμμα του αρχαίου κοσμήματος. Το μουσείο βρίσκεται έξω από την αρχαία πόλη στο δρόμο για το σιδηροδρομικό σταθμό.
Όλη η επίσκεψη περιλαμβανόταν στην Artecart. Καθώς και το εισιτήριο του τραίνου και η είσοδος είναι μέσα στις παροχές της. Ελεύθερη η είσοδος στο Ερκολάνουμ και έκπτωση στο μουσείο.
Δεν αναφέρθηκα ακόμη στο φαγητό στην Νάπολη.
Στα υπέροχα τυριά.
Στα μακαρόνια όλων των χρωμάτων και των γεύσεων.
Στις υπέροχες πίτσες φτιαγμένες με όλες τις εκδοχές. Λεπτό αφράτο ζυμάρι, καλυμμένο με μοτσαρέλλα, προ σιούτο η ότι άλλο ήθελες σου έκαναν σινιάλο από κάθε γωνιά της πόλης. Οι φούρνοι με τα ξύλα τις έψηναν σε 5λεπτά και ευωδίαζαν τον τόπο. Τις τιμήσαμε πολύ, όπως επίσης και τα φρέσκα ζυμαρικά, που μόνο οι Ιταλοί ξέρουν να φτιάχνουν.
Στα θαλασσινά τους.
Στα τραγούδια τους.
Η πόλη μας άρεσε πάρα πολύ. Είναι μια διαφορετική Ιταλία. Η Ιταλία του Νότου. Εκεί οι άνθρωποι είναι πιο αλέγροι, ευγενικοί, ευπρόσιτοι. Έχουν βέβαια και το νότιο ταμπεραμέντο, την πονηριά και την ευθιξία, που τούς κάνεις κάποιες φορές κακούς και βίαιους, πράγματα που ευτυχώς δεν αντιμετωπίσαμε.
Ένα ανοιχτό ραντεβού μας περιμένει να ανακαλύψουμε ότι αφήσαμε.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και με ταξί πια φθάσαμε στην πόλη.
Ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης μας περίμενε. Για 4 βράδια δώσαμε 200ε+20ε για καθάρισμα.
Το διαμέρισμα εντελώς ανακαινισμένο βρισκόταν στον 2ο όροφο μιας πολυκατοικίας της παλιάς πόλης. Ζήσαμε για 5 ημέρες ανάμεσα στους Ναπολιτάνους. Ξυπνούσαμε με την γιαγιά που τραγουδούσε στο εγγονάκι της για να το σηκώσει και οι φωνές της ακούγονταν σε όλο τον φωταγωγό. Με τα τραγούδια και τις ψαλμωδίες του Κυριακάτικου πρωινού. Ακόμα με τις μυρωδιές από τα φαγητά της Κυριακής που περίμεναν όλη την οικογένεια να τα....εξαφανίσει. Τόσο μικρές οι πολυκατοικίες που το ένα διαμέρισμα σχεδόν ήταν μέσα στο άλλο. Τα παράθυρα του φωταγωγού δεν τολμούσες να τα κλείσεις λόγω της έλλειψης αέρα.
Στα στενά σοκάκια απλωμένες οι μπουγάδες σε σχοινιά από το ένα σπίτι μέχρι τα απέναντι σχηματίζουν γιρλάντες που κρύβουν το φως του ήλιου. Τα μηχανάκια με εξαιρετική δεξιοτεχνία σε προσπερνούσαν ανεβαίνοντας τις ανηφόρες. Τύφλα νάχαν οι οδηγοί αγώνων. Κουαρτιέρι Σπανιόλι, η συνοικά που έγινε για να στεγάσει Ισπανούς στρατιώτες και από αυτούς πήρε και το όνομά της. Η συγκατοίκηση με τους Ναπολιτάνους είχε μια μαγεία, σε έβαζε στους ρυθμούς τους, σε παρέσερνε. Πολλοί συγγραφείς και ποιητές τοποθετούν τα έργα τους σε αυτήν την συνοικία.
Στην Νάπολη δεν αξίζει, αν δεν πας να εισχωρήσεις, στην Ισπανική συνοικία. Θα δεις απίστευτα πράγματα και γραφική παρακμή, μέσα στο κέντρο της πόλης.
Η εξερεύνηση της πόλης ξεκινά. Η βόλτα αρχίζει από την Via Toledo τον κεντρικότερο δρόμο με τα καταστήματα και τα αμέτρητα παλιά κτήρια, τα περισσότερα από αυτά παλάτια, με ωραίες προσόψεις. Πρώτη φορά είδα τόσα παλάτια μαζεμένα.
Το μεγαλύτερο το Palazzo Reale, το Βασιλικό Παλάτι, άρχισε να κτίζεται από τουςΙσπανούς άρχοντες της πόλης, μετέπειτα συνεχίστηκε από την δυναστείατων Βουρβόνων και συμπληρώθηκε από τους βασιλείς της Ιταλίας. Το παλάτι, στην πλατεία Piazza del Plebiscito, είναι ανοικτό για το κοινό. Μεγαλοπρεπές το εσωτερικό του.
Σε κοντινή απόσταση, η διάσημη Όπερα της Νάπολης, το Teatro San Carlo.
Θαυμάσιο, ήταν το μεγαλύτερο θέατρο της Ιταλίας , πριν γίνει η Σκάλα του Μιλάνου,και από τα παλιότερα στον κόσμο. Το επισκεφθήκαμε με ξεναγό. Τα θεωρεία όλα με καθρέπτες για να παρακολουθούνται από το Βασιλικό θεωρείο.
Ένας άλλο εντυπωσιακός χώρος είναι η Galleria Umberto I, μια τεράστια στοά με γυάλινη οροφή που χρονολογείται από το 1887. Υπέροχος θόλος με γυαλί και σίδερο, ενώ το δάπεδο διακοσμούν ψηφιδωτά από μάρμαρο. Ένα διάλειμμα για καφέ στο ιστορικό καφέ Gambrinus απέναντι από το παλάτι, που μαζί με το ζαχαροπλαστείο Gay Odin αποτελούν τα αρχαιότερα της πόλης.
Κάστρα κάστρα κάστρα συνεχώς.
Συνέχεια περπατώντας στην προκυμαία βρίσκεις το Castel Nuovo, το μεγάλο φρούριο προστασία του λιμανιού, που περιέχει δύο μουσεία, καθώς και τα γραφεία των τοπικών αρχών.
Περπατώντας παράλληλα με την θάλασσα καταλήγεις στο Castel del Ovo, το παλιότερο κάστρο της Νάπολη. Το κάστρο του αυγού όπως λέγεται λόγω του σχήματός του και μιας λαϊκής παράδοσης ότι κρύβεται ένα μαγικό αυγό μέσα στο κάστρο.
Η παραλία συνεχίζεται και περνώντας από το μεγάλο πάρκο της βίλας Κομουνάλε φθάνεις μέχρι το λιμανάκι της Μερτζελίνα, την συνοικία των ψαράδων που είναι γεμάτη καΐκια και πολυάριθμα καφενεία. Οι ντόπιοι τα αποκαλούν καλέι.
Είναι μια παράδοση των Ναπολιτάνων ο περίπατος κατά μήκος της ακτής.
Η βόλτα στην προκυμαία είναι όλα τα λεφτά. Βλέπεις όλες τις ηλικίες, από μικρά παιδιά μέχρι υπερήλικες να πηγαίνουν πέρα δώθε να γελούν να κουβεντιάζουν να χαίρονται την θάλασσα. ΟΙ περισσότεροι κάθονται στα πεζούλια της προκυμαίας, ενώ κάποιοι άλλοι πίνουν μπύρες από τα περίπτερα και τρώνε πατσαδάκια (ο αγαπημένος τους μεζές) από τα υπαίθρια κιόσκια. Αυτή ήταν η αγαπημένη μας βόλτα κάθε βράδυ.
Ο Φραντζέσκο μας περίμενε να μας προσφέρει την παγωμένη μπύρα του που στοίχιζε μόνο 3ε και ήταν και 750ml. Αναπολώ αυτά τα βράδια δίπλα στην θάλασσα. Η πόλη είτε το βράδυ είτε το πρωί σε τρελαίνει. Δεν νοιώσαμε να απειλούμαστε από κανένα. Περπατούσαμε ανέμελα στους δρόμους, δεν είδαμε ύποπτες κινήσεις ούτε ακούσαμε από άλλους για κλοπές και επιθέσεις. Βέβαια κινούμαστε στο κέντρο της πόλης και η αστυνομία έκανε παντού αισθητή την παρουσία της.
Την επομένη επισκεφθήκαμε την υπόγεια πόλη (Νάπολη Σοτερανέα).
και το μουσείο
Την Piazza Dante με τα πολλά βιβλιοπωλεία.
Toν Duomo, τον Καθεδρικό ναό, το Pio Monte ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα. Σε αυτό υπάρχει ένας ναός όπου δεσπόζει ο πίνακας με το εκπληκτικό έργο του Καραβάτζιο “Επτά πράξεις ελεημοσύνης”.
Επίσης επισκεφθήκαμε πολλές εκκλησίες
εδώ το τάμα του Αίματος.
παλάτια - μουσεία
και την Piazza Bellini.
Αυτό το τμήμα συνορεύει με την Σπακανάπολη.
Η Σπακανάπολη είναι ένας μεγάλος δρόμος που έχει επτά τμήματα με διαφορετικές ονομασίες το καθένα. Έχει πολλές εκκλησίες, πλατείες, ιστορικά κτίρια και δίκαια αποκαλείται “υπαίθριο μουσείο”. Η ζωντανή και ατμοσφαιρική “Pazza sant Domenico” κοντά στο πανεπιστήμιο είναι πάντα γεμάτη από φοιτητόκοσμο. Ξεχωρίζουμε την Τζεζού Νουόβο την εκκλησία με την ιδιαίτερη πρόσοψη,
Το Παλάτζο Φιλομαρίνο, την Μόντε ντι Πιετά, Το Παλάτζο Καράφα Σαντάτζελο, το Οσπετάλε ντέλε Μπάμπολε η νοσοκομείο της κούκλας και φυσικά το εντυπωσιακό μοναστήρι και την εκκλησία της Σάντα Κιάρα. Το πλακόστρωτο περιστύλιο της αυλής του μοναστηριού σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Πολλά τα αξιοθέατα της πόλης, όλη η πόλη είναι ένα μουσείο . Από τον λόφο Βομέρο μέχρι το αρχαιολογικό μουσείο, την αγορά και τον μοντέρνο σταθμό Γκαριμπάλντι η πόλη έχει να σου δείξει χίλια πρόσωπα.
Έξω από τα τείχη της πόλης αναπτύχθηκε κατά τον 19ο αιώνα μια περιοχή πιο σικ, η Κάια.
Εκεί ήταν ο αγαπημένος τόπος κατοικίας της ανώτερης και μεσαίας τάξης. Σήμερα υπάρχουν μπαρ εστιατόρια καλά ξενοδοχεία και έντονη νυχτερινή ζωή.
Ένα πρωινό αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το Ερκουλάνεουμ η αρχαία Ηράκλεια.
Είναι ένα χωριό που σκεπάστηκε από την λάβα του Βεζούβιου όπως και η Πομπηία. Μικρότερος χώρος πιο μαζεμένος με εξαιρετικά ευρήματα. Και εδώ τα σπίτια άθικτα, μπορώ να πω σε πιο καλή κατάσταση από την Πομπηία με τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, οικίες με ρωμαϊκά λουτρά.
Εκείνο που μας εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν το μουσείο “Museo Archeologico Virtuale”. Έδειχνε την πόλη ψηφιακά αναφερόμενο σε αυτήν με εικόνες εικονικής πραγματικότητας.
Είναι ένα μουσείο όπου ενήλικες και παιδιά μπορούν να καταλάβουν, να μάθουν, και εκπλαγούν από κοινού. Εδώ, ένα εικονικό ταξίδι στην ιστορία αρχίζει. Ανακαλύπτουμε την ομορφιά και τη γοητεία της πολιτιστικής και αρχαιολογικής κληρονομιάς μέσω των οθονών η οθονών αφής. Γίνεται ψηφιακή ανακατασκευή των κατεστραμμένων πόλεων και δημιουργείται εκ νέου ζωή στους πρόποδες του Βεζούβιου, όπως κάποτε μπορούσε να ήταν.
Πολύ εντυπωσιακό το ολόγραμμα του αρχαίου κοσμήματος. Το μουσείο βρίσκεται έξω από την αρχαία πόλη στο δρόμο για το σιδηροδρομικό σταθμό.
Όλη η επίσκεψη περιλαμβανόταν στην Artecart. Καθώς και το εισιτήριο του τραίνου και η είσοδος είναι μέσα στις παροχές της. Ελεύθερη η είσοδος στο Ερκολάνουμ και έκπτωση στο μουσείο.
Δεν αναφέρθηκα ακόμη στο φαγητό στην Νάπολη.
Στα υπέροχα τυριά.
Στα μακαρόνια όλων των χρωμάτων και των γεύσεων.
Στις υπέροχες πίτσες φτιαγμένες με όλες τις εκδοχές. Λεπτό αφράτο ζυμάρι, καλυμμένο με μοτσαρέλλα, προ σιούτο η ότι άλλο ήθελες σου έκαναν σινιάλο από κάθε γωνιά της πόλης. Οι φούρνοι με τα ξύλα τις έψηναν σε 5λεπτά και ευωδίαζαν τον τόπο. Τις τιμήσαμε πολύ, όπως επίσης και τα φρέσκα ζυμαρικά, που μόνο οι Ιταλοί ξέρουν να φτιάχνουν.
Στα θαλασσινά τους.
Στα τραγούδια τους.
Η πόλη μας άρεσε πάρα πολύ. Είναι μια διαφορετική Ιταλία. Η Ιταλία του Νότου. Εκεί οι άνθρωποι είναι πιο αλέγροι, ευγενικοί, ευπρόσιτοι. Έχουν βέβαια και το νότιο ταμπεραμέντο, την πονηριά και την ευθιξία, που τούς κάνεις κάποιες φορές κακούς και βίαιους, πράγματα που ευτυχώς δεν αντιμετωπίσαμε.
Ένα ανοιχτό ραντεβού μας περιμένει να ανακαλύψουμε ότι αφήσαμε.
Last edited:
