traveladdict
Member
- Μηνύματα
- 1.380
- Likes
- 1.345
- Επόμενο Ταξίδι
- Λος Άντζελες
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΣριΛάνκα,Βενεζουέλα ξανά!
Περιεχόμενα
Κυριακή του Πάσχα. Πετάμε από την Καλάμα της βόρειας Χιλής, μετά από μια απίστευτη τετραήμερη περιήγηση στην έρημο Ατακάμα, για το νησί του Πάσχα. Για την Ατακάμα θα σας πω αργότερα. Η ανταπόκριση γίνεται στο Σαντιάγκο. Καλάμα - Σαντιάγκο 2 ώρες και Σαντιάγκο - Νησί Πάσχα 6 ώρες περίπου. Φτάνουμε στο αεροδρόμιο Ματαβέρι του νησιού στις 8.30 το βράδυ. Πρώτη έκπληξη: Μας υποδέχεται ο τοπικός αντιπρόσωπος περνώντας στο λαιμό μας λέι, δηλαδή σειρές από λουλούδια, πολυνησιακή συνήθεια. Δεύτερη έκπληξη: λίγος κόσμος, είμαστε σε άλλη δεκαετία.
Πάμε στο ξενοδοχείο και μας υποδέχεται ο ήχος των γιγαντιαίων κυμάτων του ωκεανού. Τα δωμάτια πολύ καλά με κλιματισμό και τηλεόραση, άχρηστη βέβαια, γιατί σιγά μη δούμε τηλεόραση εκεί που είμαστε. Δεν μπορώ να προσανατολιστώ καλά, ξέρω μόνο ότι είμαστε πολύ κοντά στο αεροδρόμιο.
Δευτέρα του Πάσχα. Αρχίζει το όνειρο. Τα αγάλματα είναι πολλά και καμία περιγραφή δεν μπορεί να χωρέσει αυτό που αισθανόμαστε. Δηλαδή, βλέπεις την όπερα του Σίδνευ σε φωτογραφία και λές: εδώ κάποια μέρα θα πάω. Βλέπεις σε φωτογραφία τα αγάλματα του νησιού και λες: πολύ μακριά είναι, τι ωραία να πήγαινα, αλλά δεν θα μπορέσω να πάω ποτέ. Το να αντικρίζεις τα αγάλματα όρθια και βλοσυρά είναι το επιστέγασμα ενός τόσο μακρινού ταξιδιού, που πραγματικά δεν το πιστεύεις. Οι εντυπώσεις άριστες. Πολύ καλύτερα από ότι το φανταζόμουν. Στη νότια πλευρά του νησιού έχει μία σειρά από άχου, δηλαδή πέτρινες εξέδρες όπου ορθώνονται τα αγάλματα. Στις πρώτες όλα τα αγάλματα είναι πεσμένα. Φτάνοντας στο άχου Τογκαρίκι όμως λες: περίμενα μια ζωή για να δω αυτό το θέαμα! 15 αγάλματα στη σειρά με φόντο τον ωκεανό. Πιο πάνω είναι ένας λίγο τρομακτικός τόπος, το λατομείο Ράνο Ραράκου, όπου βρίσκονται παρατημένα δεκάδες γιγαντιαία αγάλματα, άλλα μισοχωμένα στο έδαφος, άλλα να ατενίζουν τον εσωτερικό κρατήρα που είναι λίμνη σήμερα και άλλα να βλέπουν προς τον ωκεανό. Εδώ κάναμε και πικ νικ και πέρα από το φαγητό που μας έκαναν οι ντόπιοι, ο έλληνας αρχηγός μας είχε και έκπληξη: ουζάκι, φασόλια γίγαντες, ντολμαδάκια και αντζούγιες! Υπέροχα!!!! Η βόλτα συνεχίστηκε και το απόγευμα και πήγαμε σε ένα μέρος, όπου έχει το μεγαλύτερο μοάι, δηλαδή άγαλμα του νησιού, πεσμένο όμως. Εκεί έχει και μία σφαιρική πέτρα σαν μπάλα του μπάσκετ, που έχει περίεργες ιδιότητες, οι πυξίδες τρελλαίνονται και αν ακουμπήσεις το κεφάλι σου επάνω, υποτίθεται ότι παίρνεις ενέργεια. Καθήσαμε και μεις λοιπόν κάτω, σκυμένοι πάνω στην πέτρα σε μία σουρεαλιστική εικόνα, δίπλα στο κύμα!
Τεός πήγαμε σε μία παραλία-όνειρο, την Ανακένα, την μία από τις δύο του νησιού, με απλωτή αμμουδιά, ήσυχα γαλαζοπράσινα νερά με τροπικά ψάρια και ένα δάσος από κοκοφοίνικες. Επιστροφή στο ξεοδοχείο το απόγευμα και απόλαυση του ηλιοβασιλέματος πάνω από την ακτή, που τη χτυπάνε τα τεράστια κύματα. Αργότερα θα σας πω και για τις επόμενες ημέρες, γιατί είναι πολλά αυτά που θέλω να σας πω.
Πάμε στο ξενοδοχείο και μας υποδέχεται ο ήχος των γιγαντιαίων κυμάτων του ωκεανού. Τα δωμάτια πολύ καλά με κλιματισμό και τηλεόραση, άχρηστη βέβαια, γιατί σιγά μη δούμε τηλεόραση εκεί που είμαστε. Δεν μπορώ να προσανατολιστώ καλά, ξέρω μόνο ότι είμαστε πολύ κοντά στο αεροδρόμιο.
Δευτέρα του Πάσχα. Αρχίζει το όνειρο. Τα αγάλματα είναι πολλά και καμία περιγραφή δεν μπορεί να χωρέσει αυτό που αισθανόμαστε. Δηλαδή, βλέπεις την όπερα του Σίδνευ σε φωτογραφία και λές: εδώ κάποια μέρα θα πάω. Βλέπεις σε φωτογραφία τα αγάλματα του νησιού και λες: πολύ μακριά είναι, τι ωραία να πήγαινα, αλλά δεν θα μπορέσω να πάω ποτέ. Το να αντικρίζεις τα αγάλματα όρθια και βλοσυρά είναι το επιστέγασμα ενός τόσο μακρινού ταξιδιού, που πραγματικά δεν το πιστεύεις. Οι εντυπώσεις άριστες. Πολύ καλύτερα από ότι το φανταζόμουν. Στη νότια πλευρά του νησιού έχει μία σειρά από άχου, δηλαδή πέτρινες εξέδρες όπου ορθώνονται τα αγάλματα. Στις πρώτες όλα τα αγάλματα είναι πεσμένα. Φτάνοντας στο άχου Τογκαρίκι όμως λες: περίμενα μια ζωή για να δω αυτό το θέαμα! 15 αγάλματα στη σειρά με φόντο τον ωκεανό. Πιο πάνω είναι ένας λίγο τρομακτικός τόπος, το λατομείο Ράνο Ραράκου, όπου βρίσκονται παρατημένα δεκάδες γιγαντιαία αγάλματα, άλλα μισοχωμένα στο έδαφος, άλλα να ατενίζουν τον εσωτερικό κρατήρα που είναι λίμνη σήμερα και άλλα να βλέπουν προς τον ωκεανό. Εδώ κάναμε και πικ νικ και πέρα από το φαγητό που μας έκαναν οι ντόπιοι, ο έλληνας αρχηγός μας είχε και έκπληξη: ουζάκι, φασόλια γίγαντες, ντολμαδάκια και αντζούγιες! Υπέροχα!!!! Η βόλτα συνεχίστηκε και το απόγευμα και πήγαμε σε ένα μέρος, όπου έχει το μεγαλύτερο μοάι, δηλαδή άγαλμα του νησιού, πεσμένο όμως. Εκεί έχει και μία σφαιρική πέτρα σαν μπάλα του μπάσκετ, που έχει περίεργες ιδιότητες, οι πυξίδες τρελλαίνονται και αν ακουμπήσεις το κεφάλι σου επάνω, υποτίθεται ότι παίρνεις ενέργεια. Καθήσαμε και μεις λοιπόν κάτω, σκυμένοι πάνω στην πέτρα σε μία σουρεαλιστική εικόνα, δίπλα στο κύμα!
Τεός πήγαμε σε μία παραλία-όνειρο, την Ανακένα, την μία από τις δύο του νησιού, με απλωτή αμμουδιά, ήσυχα γαλαζοπράσινα νερά με τροπικά ψάρια και ένα δάσος από κοκοφοίνικες. Επιστροφή στο ξεοδοχείο το απόγευμα και απόλαυση του ηλιοβασιλέματος πάνω από την ακτή, που τη χτυπάνε τα τεράστια κύματα. Αργότερα θα σας πω και για τις επόμενες ημέρες, γιατί είναι πολλά αυτά που θέλω να σας πω.
