traveladdict
Member
- Μηνύματα
- 1.380
- Likes
- 1.345
- Επόμενο Ταξίδι
- Λος Άντζελες
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΣριΛάνκα,Βενεζουέλα ξανά!
Περιεχόμενα
Τετάρτη 30 Μαΐου. Σήμερα είμαστε πιο άνετοι. Δίπλα ακριβώς στο ξενοδοχείο μας, έχει μία παράκτια σπηλιά με βραχογραφίες. Η είσοδος της είναι πάνω στο κύμα και κάνεις προσπάθεια για να μη βραχείς. Το νησί έχει πολλές σπηλιές, όλες ηφαιστειακά κοιλώματα χωρίς σταλακτίτες και τα σχετικά. Η συγκεκριμένη ονομάζεται σπηλιά των ανθρωποφάγων, γιατί εκεί έτρωγαν τους αντίπαλους τους οι ιθαγενείς μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα.
Συνεχίζουμε με σπηλιές, είδαμε τρεις με εντυπωσιακότερη την σπηλιά των 2 παραθύρων. Αυτή είναι ένα μικρό άνοιγμα στο έδαφος, θυμίζει άνοιγμα υπονόμου, ή ακόμα καλύτερα, τάφο. Σέρνεσαι για να μπεις μέσα και κάνεις και ελιγμούς γιατί το άνοιγμα είναι πολύ στενό, μετά βίας χωράει ένα άτομο. Μέσα απόλυτο σκοτάδι και υγρασία. Πρέπει όλοι να έχουν φακούς. Η αίσθηση απίστευτη, είσαι σε άλλον κόσμο. Σε καμιά δεκαριά μέτρα, διακρίνεις φως και ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο άνοιγμα που βλέπει στον ωκεανό. Τα κύματα είναι τόσο μεγάλα, που αν και βρίσκεσαι 20 μέτρα από την επιφάνεια, βρέχεσαι από τις ριπές νερού που ανεβαίνουν στον κατακόρυφο βράχο. Το άνοιγμα αυτό κρέμεται στην κυριολεξία πάνω από το νερό. Παραδίπλα υπάρχει ακόμα ένα άνοιγμα-παράθυρο, γιαυτό και λένε τη σπηλιά σπηλιά των 2 παραθύρων.
Μετά από σοκ της σπηλιάς-τάφου, πάμε στο ahu Akivi, μία σειρά από 7 μοάι που στην ισημερία βλέπουν τον ήλιο να δύει. Από τα λίγα μοάι που βρίσκονται στο εσωτερικό του νησιού, γιατί τα περισσότερα ακολουθούν την ακτογραμμή. Περίπου 900 μοάι βρίσκονται στο νησί και το ένα τρίτο από αυτά βρίσκονται στον κρατήρα Rano Raraku.
Τέλος πάμε στον κρατήρα Panu Pau για να δούμε τα γιγάντια pokau, δηλαδή τα καπέλα που φορούσαν στα μοάι όταν τα έστηναν όρθια.
Όλο το απόγευμα το περάσαμε σε εστιατόριο για καταπληκτικά θαλασσινά και φρέσκο τόνο και μετά για καφέ και ποτάκια σε παραθαλάσσιο μπαράκι - όχι σαν τα δικά μας βέβαια - πολύ καλύτερο, απλό και ανεπιτήδευτο με φιλικούς ανθρώπους και χωρίς δήθεν φάτσες. Και με μεγαλύτερο πλεονέκτημα, ένα ονειρικό ηλιοβασίλεμα στον Ειρηνικό, με κατάμαυρα σύννεφα πίσω μας και αστραπόβροντα. Ένα θέαμα αξέχαστο: ηλιοβασίλεμα, αστραπές και ουράνιο τόξο ταυτόχρονα.
Πέμπτη 1 Μαΐου. Αν και πρωτομαγιά, τα κιόσκια της λαχαναγοράς είναι ανοιχτά και έτσι κάνουμε μία τελευταία βόλτα για να αγοράσουμε αρωματικούς ανανάδες, τους οποίους και καταβροχθίσαμε, γιατί απαγορεύεται να εισάγουμε φυτικά και ζωικά προίόντα στη Χιλή. Το μεσημέρι πετάμε για το Σαντιάγκο.
Και πληροφοριακά, το νησί είναι έδαφος της Χιλής στην οποία όμως δεν ανήκει ούτε πολιτισμικά, ούτε γεωγραφικά, ούτε ιστορικά. Η Χιλή το προσάρτησε defacto το 1888 και ακολούθησε πολιτική διώξεων εναντίον των ιθαγενών. Το νησί του Πάσχα γεωγραφικά ανήκει στην Πολυνησία, με κοινή γλώσσα, κοινά έθιμα και κοινά φυλετικά χαρακτηριστικά. Στην ντόπια γλώσσα ονομάζεται Rapa Nui.
Συνεχίζουμε με σπηλιές, είδαμε τρεις με εντυπωσιακότερη την σπηλιά των 2 παραθύρων. Αυτή είναι ένα μικρό άνοιγμα στο έδαφος, θυμίζει άνοιγμα υπονόμου, ή ακόμα καλύτερα, τάφο. Σέρνεσαι για να μπεις μέσα και κάνεις και ελιγμούς γιατί το άνοιγμα είναι πολύ στενό, μετά βίας χωράει ένα άτομο. Μέσα απόλυτο σκοτάδι και υγρασία. Πρέπει όλοι να έχουν φακούς. Η αίσθηση απίστευτη, είσαι σε άλλον κόσμο. Σε καμιά δεκαριά μέτρα, διακρίνεις φως και ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο άνοιγμα που βλέπει στον ωκεανό. Τα κύματα είναι τόσο μεγάλα, που αν και βρίσκεσαι 20 μέτρα από την επιφάνεια, βρέχεσαι από τις ριπές νερού που ανεβαίνουν στον κατακόρυφο βράχο. Το άνοιγμα αυτό κρέμεται στην κυριολεξία πάνω από το νερό. Παραδίπλα υπάρχει ακόμα ένα άνοιγμα-παράθυρο, γιαυτό και λένε τη σπηλιά σπηλιά των 2 παραθύρων.
Μετά από σοκ της σπηλιάς-τάφου, πάμε στο ahu Akivi, μία σειρά από 7 μοάι που στην ισημερία βλέπουν τον ήλιο να δύει. Από τα λίγα μοάι που βρίσκονται στο εσωτερικό του νησιού, γιατί τα περισσότερα ακολουθούν την ακτογραμμή. Περίπου 900 μοάι βρίσκονται στο νησί και το ένα τρίτο από αυτά βρίσκονται στον κρατήρα Rano Raraku.
Τέλος πάμε στον κρατήρα Panu Pau για να δούμε τα γιγάντια pokau, δηλαδή τα καπέλα που φορούσαν στα μοάι όταν τα έστηναν όρθια.
Όλο το απόγευμα το περάσαμε σε εστιατόριο για καταπληκτικά θαλασσινά και φρέσκο τόνο και μετά για καφέ και ποτάκια σε παραθαλάσσιο μπαράκι - όχι σαν τα δικά μας βέβαια - πολύ καλύτερο, απλό και ανεπιτήδευτο με φιλικούς ανθρώπους και χωρίς δήθεν φάτσες. Και με μεγαλύτερο πλεονέκτημα, ένα ονειρικό ηλιοβασίλεμα στον Ειρηνικό, με κατάμαυρα σύννεφα πίσω μας και αστραπόβροντα. Ένα θέαμα αξέχαστο: ηλιοβασίλεμα, αστραπές και ουράνιο τόξο ταυτόχρονα.
Πέμπτη 1 Μαΐου. Αν και πρωτομαγιά, τα κιόσκια της λαχαναγοράς είναι ανοιχτά και έτσι κάνουμε μία τελευταία βόλτα για να αγοράσουμε αρωματικούς ανανάδες, τους οποίους και καταβροχθίσαμε, γιατί απαγορεύεται να εισάγουμε φυτικά και ζωικά προίόντα στη Χιλή. Το μεσημέρι πετάμε για το Σαντιάγκο.
Και πληροφοριακά, το νησί είναι έδαφος της Χιλής στην οποία όμως δεν ανήκει ούτε πολιτισμικά, ούτε γεωγραφικά, ούτε ιστορικά. Η Χιλή το προσάρτησε defacto το 1888 και ακολούθησε πολιτική διώξεων εναντίον των ιθαγενών. Το νησί του Πάσχα γεωγραφικά ανήκει στην Πολυνησία, με κοινή γλώσσα, κοινά έθιμα και κοινά φυλετικά χαρακτηριστικά. Στην ντόπια γλώσσα ονομάζεται Rapa Nui.
Attachments
-
29,2 KB Προβολές: 666