panius
Member
- Μηνύματα
- 671
- Likes
- 2.762
Ημέρα 2η (συνέχεια...)
Κοιτάζω φωτογραφίες και φέρνω στο νου μου τη διαδρομή από το Σελτζούκ μέχρι το χωριό Κιρκιντζές (Şirince) που περιγράφει τόσο γλαφυρά η Διδώ Σωτηρίου στα «Ματωμένα Χώματα». Περιβόλια, πράσινο, καστανιές και αμπέλια. Επίσης πάρα πολλές ελιές, που από ότι διαπίστωσα, δεν καλλιεργούνται στην Τουρκία τόσο πολύ όπως εδώ.
Ένας πραγματικά ευλογημένος τόπος που φωνάζει Ελλάδα! Έχω πάει Κωνσταντινούπολη αρκετές φορές, ποτέ όμως δεν είχα νιώσει κανα ιδιαίτερο καημό για τις χαμένες πατρίδες. Σε αυτό το χωριουδάκι όμως, μια πικρία και ένα σφίξιμο για τον ξεριζωμένο ελληνισμό, όσο να πεις τα ένιωσα. Θα μπορούσα να περπατάω τα καλντερίμια της Αρναίας, της Σιάτιστας ή να πίνω τον καφέ μου σε μια βαθύσκιωτη πλατεία σε ένα χωριό του Πηλίου. Η αίσθηση ήταν η ίδια ακριβώς.
Περπάτησα έξω από το παλιό σχολείο που είχε γίνει εστιατόριο.
Μπήκα στον Άγιο Ιωάννη, την κεντρική εκκλησία του χωριού, ένα κουφάρι απογυμνωμένο και άδειο.
Βρήκα όμως λίγοστές τοιχογραφίες που είχαν διασωθεί
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου, στην άκρη του χωριού ήταν ένα ερείπιο στο τελευταίο στάδιο πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση.
Η στέγη είχε ήδη καταρρεύσει κατά το ήμισυ και από το τέμπλο, μόνο το ξύλινο πλαίσιο είχε απομείνει.
6 χρόνια μετά μαθαίνω με χαρά ότι η εκκλησία αναστηλώθηκε και μάλιστα τελέστηκε και Θεία Λειτουργία τον Δεκαπενταύγουστο που μας πέρασε!
Με μπόλικη πεζοπορία σ’ αυτό το πανέμορφο χωριό, γεμάτο ελληνικές μνήμες τελείωσε η δεύτερη μέρα του οδοιπορικού μου στη Μικρά Ασία.
Μια πολύ γεμάτη μέρα που περιελάμβανε οδήγηση 100 χιλιομέτρων από τα Δίδυμα στο Σελτζούκ, επίσκεψη στην Έφεσο το πρωί, επισκευή του αυτοκινήτου μου το μεσημέρι και απογευματινή επίσκεψη στον Κιρκιντζέ το απογευματάκι. Κουράγιο να βολτάρω στο Σελτζουκ το βράδυ, όπως είχα προγραμματίσει, δεν είχα. Έπρεπε άλλωστε να ξυπνήσω πολύ πρωί και την επόμενη μέρα γιατί το πρόγραμμα προβλεπόταν εξίσου φορτωμένο και με μπόλικα χιλιόμετρα οδήγησης προς ανατολάς...
Κοιτάζω φωτογραφίες και φέρνω στο νου μου τη διαδρομή από το Σελτζούκ μέχρι το χωριό Κιρκιντζές (Şirince) που περιγράφει τόσο γλαφυρά η Διδώ Σωτηρίου στα «Ματωμένα Χώματα». Περιβόλια, πράσινο, καστανιές και αμπέλια. Επίσης πάρα πολλές ελιές, που από ότι διαπίστωσα, δεν καλλιεργούνται στην Τουρκία τόσο πολύ όπως εδώ.
Ένας πραγματικά ευλογημένος τόπος που φωνάζει Ελλάδα! Έχω πάει Κωνσταντινούπολη αρκετές φορές, ποτέ όμως δεν είχα νιώσει κανα ιδιαίτερο καημό για τις χαμένες πατρίδες. Σε αυτό το χωριουδάκι όμως, μια πικρία και ένα σφίξιμο για τον ξεριζωμένο ελληνισμό, όσο να πεις τα ένιωσα. Θα μπορούσα να περπατάω τα καλντερίμια της Αρναίας, της Σιάτιστας ή να πίνω τον καφέ μου σε μια βαθύσκιωτη πλατεία σε ένα χωριό του Πηλίου. Η αίσθηση ήταν η ίδια ακριβώς.
Περπάτησα έξω από το παλιό σχολείο που είχε γίνει εστιατόριο.
Μπήκα στον Άγιο Ιωάννη, την κεντρική εκκλησία του χωριού, ένα κουφάρι απογυμνωμένο και άδειο.
Βρήκα όμως λίγοστές τοιχογραφίες που είχαν διασωθεί
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου, στην άκρη του χωριού ήταν ένα ερείπιο στο τελευταίο στάδιο πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση.
Η στέγη είχε ήδη καταρρεύσει κατά το ήμισυ και από το τέμπλο, μόνο το ξύλινο πλαίσιο είχε απομείνει.
6 χρόνια μετά μαθαίνω με χαρά ότι η εκκλησία αναστηλώθηκε και μάλιστα τελέστηκε και Θεία Λειτουργία τον Δεκαπενταύγουστο που μας πέρασε!
Μια πολύ γεμάτη μέρα που περιελάμβανε οδήγηση 100 χιλιομέτρων από τα Δίδυμα στο Σελτζούκ, επίσκεψη στην Έφεσο το πρωί, επισκευή του αυτοκινήτου μου το μεσημέρι και απογευματινή επίσκεψη στον Κιρκιντζέ το απογευματάκι. Κουράγιο να βολτάρω στο Σελτζουκ το βράδυ, όπως είχα προγραμματίσει, δεν είχα. Έπρεπε άλλωστε να ξυπνήσω πολύ πρωί και την επόμενη μέρα γιατί το πρόγραμμα προβλεπόταν εξίσου φορτωμένο και με μπόλικα χιλιόμετρα οδήγησης προς ανατολάς...
Ευτυχώς το αρχείο των φωτογραφιών μου, ταξινομημένο κατά ημερολογιακή σειρά θα με βοηθήσει να φέρω στην επιφάνεια εικόνες και καταστάσεις...
