Η Λίμα των 9 εκατομμυρίων κατοίκων είναι μια πόλη τεράστια σε έκταση, με ακραίες αντιθέσεις.
Κατά τη γνώμη μου, 3 είναι τα κύρια και πιο ευδιάκριτα πρόσωπα της Περουβιανής πρωτεύουσας.
Από τη μια η εντυπωσιακά μοντέρνα Λίμα που γοητεύει, όπως το οικονομικό κέντρο στην περιοχή του San Isidro, όπου δεσπόζουν καινούρια high tech κτίρια – κολοσσοί, που δεν είναι άλλο από τα headquarters των μεγαλύτερων τραπεζών και εταιριών. Ο ακραίος καπιταλισμός έχει αφήσει ανάγλυφα το αποτύπωμα του στη Λίμα. Ένα οικονομικό σύστημα στηριζόμενο σε χρηματοπιστωτικούς και τραπεζικούς γίγαντες, που προφανέστατα δημιούργησε οικονομικούς κολοσσούς, χλιδάτες συνοικίες και ένα οικοδομικό big boom. Τα πανύψηλα κτίρια, edificios και συγκροτήματα κατοικιών που χτίζονται συνεχώς απ' άκρη σε άκρη στη Λίμα φανερώνουν μια οικονομία δυναμικά ανερχόμενη και αναπτυσσόμενη.
Αλλά και η high class Miraflores, με τα πολυτελή ξενοδοχεία, πόλος έλξης για τους τουρίστες προσθέτει στην αίγλη της Περουβιανής μεγαλούπολης.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία στη Λίμα (και όχι μόνο στη Λίμα!) είναι το πλήθος των casino! Η Λίμα είναι σίγουρα η πρωτεύουσα των casino, άλλη μια απόδειξη της ακραία καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι Περουβιανοί λατρεύουν τα casinos. Επιβλητικά και λαμπερά casinos, ναοί του τζόγου που σε θαμπώνουν με το ακραία κίτς και αμερικάνικο στύλ τους. NEW YORK, ATLANTIC CITY είναι μερικά από τα μεγαλύτερα και εντυπωσιακότερα casino της Λίμα. Ειδικά το ATLANTIC CITY θεωρείται το καλύτερο casino της πόλης. Τίποτα το Ευρωπαικό δεν υπάρχει εδώ – όλα είναι BIG και Αμερικάνικα. Θεωρώ ότι το Περού και η Λίμα βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην Αμερικάνικη, από την Ευρωπαική νοοτροπία. Ο θρίαμβος του Αμερικανικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου, με όλη τη γοητεία και τις αντιθέσεις του.
Το δεύτερο πρόσωπο της Λίμα είναι αυτό της ιστορικής Λίμα. Υπάρχουν περιοχές όπως το ιστορικό κέντρο, με νεοκλασσικά κτίρια «ευρωπαικού στυλ» της δεκαετίας του 50 και του 60, ίσως και παλαιοτερα, μνημεία μιας άλλης εποχής. Παλιά ξενοδοχεία που φανερώνουν την αίγλη της Λίμα μιας άλλης εποχής, τεράστιες εκλησσίες - αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και κτίρια με τη σφραγίδα της Ισπανικής απικοιοκρατίας. H Plaza De Armas με τα πανέμορφα ιστορικά κτίρια με τα μπαλκόνια της «αποικιοκρατικής» αρχιτεκτονικής ειναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Αλλά και συνοικίες που διατηρούν ακόμα το χρώμα και τη γοητεία της παλιάς Λίμα, με όμορφες πλατείες και παραδοσιακά λατινοαμερικάνικα σοκάκια. Είχα την τύχη να μένω σε μια τέτοια ιστορική περιοχή.
Η Λίμα όμως είναι κατά βάση μια πρωτεύουσα βαθιά και γνήσια λατινοαμερικάνικη. Είναι γνωστές σε όλους οι ακραίες κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις των λατινοαμερικάνικων κοινωνιών. Ακριβώς αυτό είναι και ένα από τα στοιχεία που ήθελα να δω. Περνόντας τον ποταμό Rimac, στην άλλη όχθη, (με το αυτοκίνητο φυσικά – οτιδήποτε άλλο είναι πραγματικά επικίνδυνο για έναν τουρίστα σε τέτοιες περιοχές), βρέθηκα μπροστά σε εικόνες δεινής φτώχιας. Απίστευτη αντίθεση. Λόφοι με παραγκουπόλεις από πολύχρωμα σπιτάκια, σαν κουτάκια, το ένα διπλα στο άλλο, ήταν η άλλη όψη της ίδιας μεγαλούπολης. Γενικά στο Περού αναθεώρησα πολλά πράγματα που θεωρούσα δεδομένα, όπως το τι θεωρούμε στην Ευρώπη και στην Ελλάδα φτώχια. Ενώ φτώχια για μας μπορεί θεωρείται να δυσκολεύεσαι να πληρώσεις τις δόσεις του στεγαστικού ή να περικόπτεις τις διακοπές σου, κάποιοι Περουβιανοί είναι ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι όταν υπάρχει φαγητό στο τραπέζι το μεσημέρι.
Ίσως ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις τη Λίμα και να συνηδητοποιήσεις την έκταση της είναι οδηγώντας με το αυτοκίνητο. Όμως μη γελιέστε. Για έναν Έλληνα οδηγό είναι πρακτικά αδύνατο να οδηγήσει στη Λίμα. Παντελής έλειψη σεβασμού του ΚΟΚ, φρενήρεις ρυθμοί και τα φανάρια τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο στην απέναντι πλευρά της διασταυρωσης που με μπέρδευαν συνεχώς. Είχα την τύχη να με ξεναγήσει οδικώς στην πόλη Περουβιανός. Όσο απίστευτο κι’ αν ακούγεται, είναι λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν όλη τη Λίμα, απ’ άκρη σ’ άκρη κι' εκείνος ήταν ένας από αυτούς.
Πρώτο Σαββατόβραδο στη Λίμα και μετά από γεύμα στη Miraflores με θέα την Costa Verde, ακολούθησε βόλτα με το αμάξι πάνω στην Costa Verde, με κατεύθυνση από βορρά στο νότο. Πόσο όμορφη φαίνεται η Λίμα και από κάτω, την παραλιακή της λεωφόρο! Στα αριστερά σου, πάνω στους λόφους επιβλητικά υπερηψωμένη η Miraflores με τα όμορφα κτίρια και δεξιά σου οι ακτές του Ειρηνικού με τα πελώρια κύματα να έρχονται και τους αναρίθμητους surfers να τα δαμάζουν. Το Περού και η Λίμα πρέπει να είναι ο παράδεισος και η απόλυτη πρόκληση των surfers. Μπορώ μόνο να φανταστώ, λόγω υψοφοβίας τη θέα που κόβει την ανάσα, βλέποντας τους τολμηρούς με τα παραπέντε (paragliding) να πετάνε από πάνω μας κατα μήκος της Costa Verde! Τολμάτε;
Μικρή στάση στο Chorillos για φωτογραφίες. Ένας μεγάλος σταυρός βρίσκεται εκεί πάνω στο λόφο, ο οποίος φωτίζεται εντυπωσιακά τη νύχτα, κάνοντάς τον ευδιάκριτο απ’ άκρη σ’ άκρη στη Λίμα. Οι Περουβιανοί αγαπάνε το Χριστό και το δείχνουν παντού! Στέκομαι στο ύψωμα βλέποντας τα τεράστια κύματα να σκάνε από κάτω, στο λιμενοβραχίονα. Μία παλιά ιστορία συνδέει το ύψωμα του Chorillos με έναν ιερέα που ερωτεύτηκε και έπεσε από τα αυτά τα βράχια, αλλά δεν θυμάμαι λεπτομέρειες.
Συνεχίσαμε πιο νότια στην Punta Negra. Τοπίο λίγο σεληνιακό, μια μεγάλη παραλία με άμμο και μαύρα βράχια, επικίνδυνη όμως για τους λουομένους λόγω των κυμάτων που σκάνε ορμητικά πάνω στα βράχια. Δεν είναι για μας τους ‘Ελληνες αυτές οι παραλίες... Πέρασμα ξανά από το Chorillos, με τις κλασσικές λατινοαμερικάνικες φτωχογειτονιές, γεμάτες από ανέμελα πιτσιρίκια.
Στην επιστροφή σταματήσαμε σε ένα συμπαθητικό μαγαζάκι που φτιάχνει πολύ καλές empanadas. Πιτούλες γεμιστές, σαν τις δικές μας τυρόπιτες αλλά με πολλές παραλαγές – με κρέας κλπ. Νοστιμότατο σνακ, που η σκέτη με τυρί version θυμίζει τη δική μας τυρόπιτα.
Δεν είναι δυνατόν να πάει κάποιος στη Λίμα χωρίς να φάει στο Rosa Nautica στην Costa Verde, το πιο polyφωτογραφημένο, διάσημο και τουριστικό restaurant της Λίμα.
Σαββατόβραδο και δείπνο στο Rosa Nautica λοιπόν. Ένα εστιατόριο χτισμένο πάνω σε μία τεχνητή προβλήτα – εξέδρα, κυριολεκτικά πάνω στον ωκεανό. Μεσήλικοι τουρίστες, κυρίως αμερικανοί, και «η καλή κοινωνία» (πόσο συχαίνομαι αυτόν τον όρο) της Λίμα δίνουν μία εικόνα ρομαντικής αίγλης στο restaurant. Η διακόσμηση στο στυλ παλιάς αρχοντικής μεταπολεμικής Λίμα με τα γιγαντιαία απειλητικά κύματα να σκάνε με πάταγο πάνω στα θεμέλια του εστιατορίου, ακριβώς κάτω από τα πόδια σου. Στο πιάτο μου Lomo Saltado - ένα κλασσικότατο περουβιανό πιάτο με λωρίδες κρέατος ψημένες σε σάλτσα από pisco, το πιο διάσημο περουβιανό αλκοολούχο ποτό, το οποίο είναι η βάση για το πασίγνωστο Pisco Sour, το πιο διάσημο περουβιανό κοκτέιλ. Το νόστιμο κρέας συνοδευόταν από λαχταριστές ξεροψημένες πατάτες τηγανητές και ένα τηγανητό αυγό! Μπορεί να ακούγεται απλό και συνηθισμένο, όμως η γεύση του είναι υπέροχη - λένε ότι εκεί σερβίρεται το καλύτερο Lomo Saltado της πόλης.
Φεύγοντας, η θέα έξω από το εστιατόριο κόβει την ανάσα. Τα τεράστια κύματα του ωκεανού να σκάνε με πάταγο, ενώ από πάνω υπερηψωμένη, γοητευτική, σχεδόν αλαζονική η εντυπωσιακά φωτισμένη τη νύχτα Λίμα να κόβει την ανάσα με το μεγαλείο της! Και πιο βαθιά κάτω, στα νότια, πάλι ο σταυρός του Chorillos να αντικρύζει τη μεγαλούπολη.
Η νύχτα όμως δεν τελείωσε εδώ. Η νυχτερινή ζωή της Λίμα είναι ένα μεγάλο πάρτι. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία – οι Περουβιανοί είναι γνήσιοι λατινοαμερικάνοι που λατρέυουν τη μουσική και το χορό! Το bar στη Larcomar ασφυκτικά γεμάτο από τη νεολαία της Λίμα, όμορφο κόσμο, που διασκεδάζει ξέφρενα. Τα λίγα τραπεζάκια σιγά σιγά εξαφανίζονται μετατρέποντας το μαγαζί σε μία μεγάλη πίστα χορού ενός super πάρτι. Όμορφη καλοκαιρινή Λίμα που χορεύει ακούραστα latin όλη τη νύχτα!
Κατά τη γνώμη μου, 3 είναι τα κύρια και πιο ευδιάκριτα πρόσωπα της Περουβιανής πρωτεύουσας.
Από τη μια η εντυπωσιακά μοντέρνα Λίμα που γοητεύει, όπως το οικονομικό κέντρο στην περιοχή του San Isidro, όπου δεσπόζουν καινούρια high tech κτίρια – κολοσσοί, που δεν είναι άλλο από τα headquarters των μεγαλύτερων τραπεζών και εταιριών. Ο ακραίος καπιταλισμός έχει αφήσει ανάγλυφα το αποτύπωμα του στη Λίμα. Ένα οικονομικό σύστημα στηριζόμενο σε χρηματοπιστωτικούς και τραπεζικούς γίγαντες, που προφανέστατα δημιούργησε οικονομικούς κολοσσούς, χλιδάτες συνοικίες και ένα οικοδομικό big boom. Τα πανύψηλα κτίρια, edificios και συγκροτήματα κατοικιών που χτίζονται συνεχώς απ' άκρη σε άκρη στη Λίμα φανερώνουν μια οικονομία δυναμικά ανερχόμενη και αναπτυσσόμενη.
Αλλά και η high class Miraflores, με τα πολυτελή ξενοδοχεία, πόλος έλξης για τους τουρίστες προσθέτει στην αίγλη της Περουβιανής μεγαλούπολης.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία στη Λίμα (και όχι μόνο στη Λίμα!) είναι το πλήθος των casino! Η Λίμα είναι σίγουρα η πρωτεύουσα των casino, άλλη μια απόδειξη της ακραία καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι Περουβιανοί λατρεύουν τα casinos. Επιβλητικά και λαμπερά casinos, ναοί του τζόγου που σε θαμπώνουν με το ακραία κίτς και αμερικάνικο στύλ τους. NEW YORK, ATLANTIC CITY είναι μερικά από τα μεγαλύτερα και εντυπωσιακότερα casino της Λίμα. Ειδικά το ATLANTIC CITY θεωρείται το καλύτερο casino της πόλης. Τίποτα το Ευρωπαικό δεν υπάρχει εδώ – όλα είναι BIG και Αμερικάνικα. Θεωρώ ότι το Περού και η Λίμα βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην Αμερικάνικη, από την Ευρωπαική νοοτροπία. Ο θρίαμβος του Αμερικανικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου, με όλη τη γοητεία και τις αντιθέσεις του.
Το δεύτερο πρόσωπο της Λίμα είναι αυτό της ιστορικής Λίμα. Υπάρχουν περιοχές όπως το ιστορικό κέντρο, με νεοκλασσικά κτίρια «ευρωπαικού στυλ» της δεκαετίας του 50 και του 60, ίσως και παλαιοτερα, μνημεία μιας άλλης εποχής. Παλιά ξενοδοχεία που φανερώνουν την αίγλη της Λίμα μιας άλλης εποχής, τεράστιες εκλησσίες - αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και κτίρια με τη σφραγίδα της Ισπανικής απικοιοκρατίας. H Plaza De Armas με τα πανέμορφα ιστορικά κτίρια με τα μπαλκόνια της «αποικιοκρατικής» αρχιτεκτονικής ειναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Αλλά και συνοικίες που διατηρούν ακόμα το χρώμα και τη γοητεία της παλιάς Λίμα, με όμορφες πλατείες και παραδοσιακά λατινοαμερικάνικα σοκάκια. Είχα την τύχη να μένω σε μια τέτοια ιστορική περιοχή.
Η Λίμα όμως είναι κατά βάση μια πρωτεύουσα βαθιά και γνήσια λατινοαμερικάνικη. Είναι γνωστές σε όλους οι ακραίες κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις των λατινοαμερικάνικων κοινωνιών. Ακριβώς αυτό είναι και ένα από τα στοιχεία που ήθελα να δω. Περνόντας τον ποταμό Rimac, στην άλλη όχθη, (με το αυτοκίνητο φυσικά – οτιδήποτε άλλο είναι πραγματικά επικίνδυνο για έναν τουρίστα σε τέτοιες περιοχές), βρέθηκα μπροστά σε εικόνες δεινής φτώχιας. Απίστευτη αντίθεση. Λόφοι με παραγκουπόλεις από πολύχρωμα σπιτάκια, σαν κουτάκια, το ένα διπλα στο άλλο, ήταν η άλλη όψη της ίδιας μεγαλούπολης. Γενικά στο Περού αναθεώρησα πολλά πράγματα που θεωρούσα δεδομένα, όπως το τι θεωρούμε στην Ευρώπη και στην Ελλάδα φτώχια. Ενώ φτώχια για μας μπορεί θεωρείται να δυσκολεύεσαι να πληρώσεις τις δόσεις του στεγαστικού ή να περικόπτεις τις διακοπές σου, κάποιοι Περουβιανοί είναι ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι όταν υπάρχει φαγητό στο τραπέζι το μεσημέρι.
Ίσως ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις τη Λίμα και να συνηδητοποιήσεις την έκταση της είναι οδηγώντας με το αυτοκίνητο. Όμως μη γελιέστε. Για έναν Έλληνα οδηγό είναι πρακτικά αδύνατο να οδηγήσει στη Λίμα. Παντελής έλειψη σεβασμού του ΚΟΚ, φρενήρεις ρυθμοί και τα φανάρια τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο στην απέναντι πλευρά της διασταυρωσης που με μπέρδευαν συνεχώς. Είχα την τύχη να με ξεναγήσει οδικώς στην πόλη Περουβιανός. Όσο απίστευτο κι’ αν ακούγεται, είναι λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν όλη τη Λίμα, απ’ άκρη σ’ άκρη κι' εκείνος ήταν ένας από αυτούς.
Πρώτο Σαββατόβραδο στη Λίμα και μετά από γεύμα στη Miraflores με θέα την Costa Verde, ακολούθησε βόλτα με το αμάξι πάνω στην Costa Verde, με κατεύθυνση από βορρά στο νότο. Πόσο όμορφη φαίνεται η Λίμα και από κάτω, την παραλιακή της λεωφόρο! Στα αριστερά σου, πάνω στους λόφους επιβλητικά υπερηψωμένη η Miraflores με τα όμορφα κτίρια και δεξιά σου οι ακτές του Ειρηνικού με τα πελώρια κύματα να έρχονται και τους αναρίθμητους surfers να τα δαμάζουν. Το Περού και η Λίμα πρέπει να είναι ο παράδεισος και η απόλυτη πρόκληση των surfers. Μπορώ μόνο να φανταστώ, λόγω υψοφοβίας τη θέα που κόβει την ανάσα, βλέποντας τους τολμηρούς με τα παραπέντε (paragliding) να πετάνε από πάνω μας κατα μήκος της Costa Verde! Τολμάτε;
Μικρή στάση στο Chorillos για φωτογραφίες. Ένας μεγάλος σταυρός βρίσκεται εκεί πάνω στο λόφο, ο οποίος φωτίζεται εντυπωσιακά τη νύχτα, κάνοντάς τον ευδιάκριτο απ’ άκρη σ’ άκρη στη Λίμα. Οι Περουβιανοί αγαπάνε το Χριστό και το δείχνουν παντού! Στέκομαι στο ύψωμα βλέποντας τα τεράστια κύματα να σκάνε από κάτω, στο λιμενοβραχίονα. Μία παλιά ιστορία συνδέει το ύψωμα του Chorillos με έναν ιερέα που ερωτεύτηκε και έπεσε από τα αυτά τα βράχια, αλλά δεν θυμάμαι λεπτομέρειες.
Συνεχίσαμε πιο νότια στην Punta Negra. Τοπίο λίγο σεληνιακό, μια μεγάλη παραλία με άμμο και μαύρα βράχια, επικίνδυνη όμως για τους λουομένους λόγω των κυμάτων που σκάνε ορμητικά πάνω στα βράχια. Δεν είναι για μας τους ‘Ελληνες αυτές οι παραλίες... Πέρασμα ξανά από το Chorillos, με τις κλασσικές λατινοαμερικάνικες φτωχογειτονιές, γεμάτες από ανέμελα πιτσιρίκια.
Στην επιστροφή σταματήσαμε σε ένα συμπαθητικό μαγαζάκι που φτιάχνει πολύ καλές empanadas. Πιτούλες γεμιστές, σαν τις δικές μας τυρόπιτες αλλά με πολλές παραλαγές – με κρέας κλπ. Νοστιμότατο σνακ, που η σκέτη με τυρί version θυμίζει τη δική μας τυρόπιτα.
Δεν είναι δυνατόν να πάει κάποιος στη Λίμα χωρίς να φάει στο Rosa Nautica στην Costa Verde, το πιο polyφωτογραφημένο, διάσημο και τουριστικό restaurant της Λίμα.
Σαββατόβραδο και δείπνο στο Rosa Nautica λοιπόν. Ένα εστιατόριο χτισμένο πάνω σε μία τεχνητή προβλήτα – εξέδρα, κυριολεκτικά πάνω στον ωκεανό. Μεσήλικοι τουρίστες, κυρίως αμερικανοί, και «η καλή κοινωνία» (πόσο συχαίνομαι αυτόν τον όρο) της Λίμα δίνουν μία εικόνα ρομαντικής αίγλης στο restaurant. Η διακόσμηση στο στυλ παλιάς αρχοντικής μεταπολεμικής Λίμα με τα γιγαντιαία απειλητικά κύματα να σκάνε με πάταγο πάνω στα θεμέλια του εστιατορίου, ακριβώς κάτω από τα πόδια σου. Στο πιάτο μου Lomo Saltado - ένα κλασσικότατο περουβιανό πιάτο με λωρίδες κρέατος ψημένες σε σάλτσα από pisco, το πιο διάσημο περουβιανό αλκοολούχο ποτό, το οποίο είναι η βάση για το πασίγνωστο Pisco Sour, το πιο διάσημο περουβιανό κοκτέιλ. Το νόστιμο κρέας συνοδευόταν από λαχταριστές ξεροψημένες πατάτες τηγανητές και ένα τηγανητό αυγό! Μπορεί να ακούγεται απλό και συνηθισμένο, όμως η γεύση του είναι υπέροχη - λένε ότι εκεί σερβίρεται το καλύτερο Lomo Saltado της πόλης.
Φεύγοντας, η θέα έξω από το εστιατόριο κόβει την ανάσα. Τα τεράστια κύματα του ωκεανού να σκάνε με πάταγο, ενώ από πάνω υπερηψωμένη, γοητευτική, σχεδόν αλαζονική η εντυπωσιακά φωτισμένη τη νύχτα Λίμα να κόβει την ανάσα με το μεγαλείο της! Και πιο βαθιά κάτω, στα νότια, πάλι ο σταυρός του Chorillos να αντικρύζει τη μεγαλούπολη.
Η νύχτα όμως δεν τελείωσε εδώ. Η νυχτερινή ζωή της Λίμα είναι ένα μεγάλο πάρτι. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία – οι Περουβιανοί είναι γνήσιοι λατινοαμερικάνοι που λατρέυουν τη μουσική και το χορό! Το bar στη Larcomar ασφυκτικά γεμάτο από τη νεολαία της Λίμα, όμορφο κόσμο, που διασκεδάζει ξέφρενα. Τα λίγα τραπεζάκια σιγά σιγά εξαφανίζονται μετατρέποντας το μαγαζί σε μία μεγάλη πίστα χορού ενός super πάρτι. Όμορφη καλοκαιρινή Λίμα που χορεύει ακούραστα latin όλη τη νύχτα!
