giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Nove Mesto
Από την παλιά πόλη, με ένα μας βήμα βρεθήκαμε στη νέα, ή μάλλον στα σύνορα με τη νέα που αποτελεί η οδός Na Prikope . Tο Nove Mesto της Πράγας, η νέα πόλη δεν είναι και τόσο νέα. Ιδρύθηκε το 1348 από τον Βασιλιά της Βοημίας Κάρολο 'Δ, λίγο έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης που την επέκτεινε ιδρύοντας τη Νέα Πόλη. Είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από την παλιά και ήταν το μεγαλύτερο έργο αστικού σχεδιασμού του Μεσαίωνα. Μετά την επέκταση, η Πράγα ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης το 1378 με 40.000 κατοίκους . Μπορεί από τον 14ο αιώνα να επιβιώνουν λίγα γοτθικά κτίρια και κάποιες εκκλησίες όμως η νέα πόλη είναι γεμάτη με παλιά, αριστουργηματικά αρ νουβό κτίρια και πλατείες, με φαρδιούς δρόμους και ζωηρά χρώματα που την κάνουν να ξεχωρίζει σε σύγκριση με την παλιά πόλη!
Η οδός Na prikope που σημαίνει ''επάνω στην τάφρο'' και βρίσκεται όντως επάνω στην τάφρο των μεσαιωνικών τειχών, πεζοδρομήθηκε μόλις το 1985, και σήμερα κατέχει την 22η θέση ανάμεσα στους πιο ακριβό εμπορικούς δρόμους του κόσμου! Παλιά παλάτια, πολυτελή καταστήματα και το ένα εντυπωσιακό κτίριο διαδέχεται το άλλο! Μου άρεσε πολύ ο πεζόδρομος και ένοιωσα ότι βρίσκομαι στην καρδιά της πραγματικής Πράγας που κυκλοφορούν περισσότερο κάτοικοι.
Η καρδιά όμως της Νέας πόλης που σφύζει νυχθημερόν από ζωή πλατεία θεωρείται η πλατεία Wenceslas, Vaclavske namesti. Η πλατεία πήρε το όνομά της από τον δούκα της Βοημίας Vaclav, τον οποίο μαχαίρωσε ο μικρότερος αδελφός του το 935 και στη συνέχεια αγιοποιήθηκε και έγινε ο πολιούχος της Βοημίας. Η μήκους ενός χιλιομέτρου πλατεία κατά το μεσαίωνα ήταν αγορά αλόγων. Είναι μέρος του ιστορικού κέντρου της Πράγας, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που περιστοιχίζεται από μερικά από τα ωραιότερα art nouveau κτίρια της πόλης.
Η τεράστια πλατεία είναι γεμάτη με ξενοδοχεία, γραφεία, εμπορικά, με αμέτρητες επιλογές για φαγητό και ποτό, με στριπτίζ κλαμπ και πιάτσα για πόρνες! Εκτός του ότι όλα αυτά δεν τα είδαμε μιας και ήμασταν εκεί νωρίς το απόγευμα, η πλατεία δεν με εντυπωσίασε. Μου φάνηκε άδεια. Πιο πολύ κόμβο θα την έλεγα και όχι πλατεία. Ούτε μου έδωσε το στίγμα ότι είναι ο παλμός της πόλης. Ακόμα και η χριστουγεννιάτικη αγορά καταλαμβάνει ένα μικρό τμήμα της.
Η χριστουγεννιάτικη αγορά όμως ήταν καλή. Είχε αρκετό κόσμο και τα ξύλινα σπίτια με street food μας φώναζαν. Η πείνα μας οδήγησε σε μια καντίνα που έφτιαχνε λαχταριστά σουβλάκια από χοιρινό, κοτόπουλο και λουκάνικο. Μπορεί να τα φάγαμε σε χρόνο ντε τε αλλά δεν ήταν και τόσο λαχταριστά όσο φαίνονταν. Μπαγιάτικο ψωμί και το κρέας κρύο και άνοστο. Και κόστισαν 240 CZK (9,40€). Δηλαδή πιο ακριβά από την παλιά πόλη και γευστικά ήταν μέτρια. Τα φάγαμε επιτόπου όρθιοι στα τραπεζάκια της αγοράς.
Στην κορυφή της πλατείας είναι το εντυπωσιακό κτήριο του Εθνικού Μουσείου, και μπροστά του στέκεται το γιγάντιο άγαλμα του προστάτη της Βοημίας Αγίου Βένστεσλας επάνω στο άλογό. Η πλατεία είναι η καθιερωμένη τοποθεσία των Τσέχων για διαδηλώσεις, εορτασμούς και άλλες δημόσιες συναθροίσεις ενώ πολλά ιστορικά γεγονότα συνέβησαν σ’αυτό το μέρος που άλλαξαν την ιστορία. Όπως τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1968 με την εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία. Στην πλατεία Wenceslas όπου τον Ιανουάριο του 1969 ο φοιτητής Γιαν Πάλαχ αυτοπυρπολήθηκε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία ένα χρόνο πριν, εκεί όπου τον Μάρτιο του 1969, 150.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να πανηγυρίσουν την νίκη της Εθνικής χόκεϊ επί πάγου Τσεχοσλοβακίας επί της ΕΣΣΔ με κατάληξη βανδαλισμούς και αψιμαχίες με την αστυνομία. Εκεί που το 1989 ξεκίνησε η ''βελούδινη επανάσταση'' με μεγάλες διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και κατ' επέκταση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας.
Μπορεί η πλατεία να μη με εντυπωσίασε, μπορεί να περίμενα κάτι άλλο, κάτι αντίστοιχο με την Champs-Elysees του Παρίσιού ας πούμε (περίπου), αλλά όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα εδώ και σηματοδότησαν την ιστορία της Τσεχοσλοβακίας, τελικά είχαν περισσότερο σημασία για μένα από την ατμόσφαιρα ή την ομορφιά όσο γενικό και υποκειμενικό κι αν είναι αυτό. Για τους λάτρεις της ιστορίας, το μπαλκόνι που ο Vaclav Havel, ο τελευταίος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και πρώτος Πρόεδρος της Τσεχίας ανήγγειλε στο πλήθος το τέλος του κομμουνισμού, βρίσκεται στο νούμερο 36 της πλατείας, στο κτίριο που τώρα στεγάζει ένα Marks & Spencer.
Στον αριθμό 25 της πλατείας είναι το εμβληματικό ξενοδοχείο Grand Hotel Europa. Αυτό το υπέροχο κτίριο χτίστηκε αρχικά το 1889, αλλά από το 1903 έως το 1905, ξαναχτίστηκε σε ένα εντυπωσιακό στιλ αρ νουβό. Το ξενοδοχείο είναι οριστικά κλειστό και δεν γνωρίζω αν προβλέπεται να ανοίξει και πάλι.
Στρίψαμε δεξιά στην οδό Stepanska και μπήκαμε, στο Palac Lucerna. Είναι η μεγαλύτερη από τις στοές της πλατείας Wenceslas τα λεγόμενα pasaz, και αποτελεί πολιτιστικό κέντρο με σινεμά, μπαρ, αίθουσα συναυλιών, καφέ και πολλά καταστήματα. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1907-1920 από τον Vαclav Havel , παππού του πρώην Προέδρου της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ, και αποτελεί εθνικό πολιτιστικό μνημείο της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Με αρτ ντεκό ατμόσφαιρα η παλιομοδίτικη στοά μου θύμισε εμπορικό μιας άλλης εποχής. Σήμα κατατεθέν και πολύφωτογραφημένο είναι το γλυπτό ''άλογο'' του διάσημου και αμφιλεγόμενου Τσέχου καλλιτέχνη David Cerny. Το γλυπτό που κρέμεται από ένα θόλο στη μέση του διαδρόμου της στοάς, τοποθετήθηκε το 1999 και απεικονίζει τον Άγιο Vaclav να κάθεται στην κοιλιά του νεκρού αλόγου του! Μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι είναι μια παρωδία απέναντι στο μεγάλο έφιππο άγαλμα που βρίσκεται στην κορυφή της πλατείας Wenceslas μπροστά από το Εθνικό Μουσείο. Άλλοι το έχουν μεταφράσει διαφορετικά. Ότι στο άλογο κάθεται ένας άλλος Vaclav, ο πρώην πρόεδρος Vaclav Havel. Ότι ο καλλιτέχνης της τσέχικης σύγχρονης τέχνης θέλησε να αντιπαραβάλει τους δύο αρχηγούς του κράτους, και τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους: Όταν ο Havel ανήγγειλε το τέλος του κομμουνισμού, από το μπαλκόνι του παρακείμενου κτιρίου, στις 24 Νοεμβρίου του 1989, το άλογο ήταν ψόφιο! Πάντως η εικόνα του αναβάτη είναι αρκετά πιστή στο πρωτότυπο, με το πρόσωπο του Αγίου να διατηρεί την επιβλητική έκφραση.
Άρχιζε να σουρουπώνει και ήταν μόλις 4 παρά το μεσημέρι. Το κακό που έχει ο χειμώνας είναι η μικρή διάρκεια ημέρας οπότε η περιήγηση τελειώνει νωρίς. Το καλό που έχει είναι ότι ξεκουράζεσαι πιο πολλές ώρες και κάνεις στάσεις περισσότερες φορές για καφέ και φαγητό. Λίγο πριν την επόμενη στάση μας, συνεχίσαμε τις διαδρομές στο Nove Mesto και φτάσαμε στην πλατεία Karlovo και στο Δημαρχείο της Νέας πόλης με τον εντυπωσιακό γοτθικό πύργο του. Το σύμπλεγμα κτιρίων άρχισε να χτίζεται το 1377, ο πύργος το 1452 και θεωρείται από τα σημαντικότερα κτίρια γοτθικού ρυθμού της νέας πόλης της Πράγας.
Είχε σουρουπώσει και ήταν η ώρα για τον επόμενο καφέ στο φημισμένο Cafe Louvre, στην οδό Narodni 22 στο Nove Mesto. Είναι ένα από τα πιο διάσημα φιλολογικά καφενεία της Πράγας που ιδρύθηκε το 1902 και ήταν τόπος συνάντησης της κοινωνικής, πολιτικής και λογοτεχνικής αριστοκρατίας της Πράγας με πολλούς διάσημους θαμώνες όπως ο Κάφκα και ο Αϊνστάιν. Το 1948, όταν επικράτησε το κομμουνιστικό καθεστώς στην Πράγα, το Καφέ Λουβρ έκλεισε και ξανάνοιξε το 1992!
Ανεβήκαμε τις σκάλες του μεγάρου, με τη μεταλλική αρ-νουβό κουπαστή και βρεθήκαμε στον πρώτο όροφο που στεγάζεται το Καφέ Λουβρ. Τεράστιος χώρος με δυο μεγάλες αίθουσες νομίζω. Με εξέπληξε που οι περισσότεροι θαμώνες ήταν ντόπιοι και όχι τουρίστες όπως περίμενα. Επίσης οι σερβιτόροι ήταν ευγενέστατοι. Ωραίος φινετσάτος χώρος αν και όχι στα γούστα μου. Δύο καπουτσίνο και ένα τέλειο τιραμισού συνολικά 199 CZK δηλαδή 7,80€! Ο καπουτσίνο έκανε μόνο 55 κορόνες (2,10€).
Ήταν ακόμα νωρίς το απόγευμα, και παρά το τσουχτερό κρύο δεν θέλαμε να πάμε στο ξενοδοχείο μας. Έτσι λοιπόν συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο Nove Mesto. Περπατήσαμε την λεωφόρο Narodni και βγήκαμε στην όχθη του ποταμού στη λεωφόρο Smetanovo και Masarykovo. Στην Narodni περάσαμε από τη νέα σκηνή (Nova scena) που γίνονται οι παραστάσεις Laterna Magica, και ακριβώς δίπλα από το εντυπωσιακό Εθνικό Θέατρο.
Η εικόνα του κάστρο στο σούρουπο απλά μαγική
Από τη γέφυρα Most Legii
Masarykovo nabr.
Δίπλα από το νησάκι Slovansky
Και φτάσαμε στη διασταύρωση με τη γέφυρα Jiraskuv. Στη γωνία είναι ένα από τα πιο εμβληματικά και σύγχρονα κτίρια της Πράγας. Το σπίτι που χορεύει , το Dancing House, το Tancici dum! Μολονότι παράταιρο με την αρχιτεκτονική της Πράγας έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη και πολλούς θαυμαστές. Θα το ξαναβλέπαμε καλύτερα την μεθεπόμενη μέρα.
Πήραμε το τραμ 17 (από τις πιο δημοφιλείς και εξυπηρετικές γραμμές τραμ) και επιστρέψαμε γρήγορα στη γειτονιά μας Strossmayerovo namesti. Θα το ξαναπώ, άψογα τα τραμ της Πράγας. Μετά από ξεκούραση λίγων ωρών στο ζεστό δωμάτιο μας, φορέσαμε και πάλι όλη μας την προίκα για να βγούμε έξω στους -2. Και όταν έχει τέτοιες θερμοκρασίες δεν χωράνε πειραματισμοί, διλήμματα και ψαξίματα για ανεύρεση φαγητού. Πας αποφασισμένος εκεί που θες. Τραμ 8, πέντε στάσεις μετά και κατεβαίνουνε Florenc. Περπατάμε ελάχιστα λεπτά και φτάνουμε στην μπυραρία Pivovarsky klub. Το εστιατόριο αυτό επιλέχτηκε γιατί έχει πολύ καλές κριτικές στο tripadvisor, είναι οικονομικό και βρίσκεται μακριά από την τουριστική κίνηση του κέντρου.
Καθίσαμε στο ισόγειο που είχε μόνο 2-3 παρέες Τσέχων. Το μαγαζί έχει και πέτρινο υπόγειο αλλά το καταλάβαμε αργότερα. Είχε αρκετό κόσμο κάτω αλλά η ατμόσφαιρα του πάνω ορόφου μου άρεσε περισσότερο. Η φιλοσοφία της μπυραρίας είναι η εξής: λίγο πολύ παντού μπορεί να βρει κανείς ίσως εκατό διαφορετικά πιάτα και μια επιλογή μπύρας. Η παμπ αυτή προσφέρει ελάχιστες επιλογές σε φαγητό και πάνω από 100 διαφορετικές μπύρες! Η μπυραρία διαθέτει έξι βαρελίσιες μπύρες που αλλάζουν συνεχώς και τουλάχιστον 250 εμφιαλωμένες μπύρες κυρίως από την Τσεχική ζυθοποιεία αλλά και πολλές εισαγόμενες. Με λίγα λόγια το μαγαζί είναι η χαρά του μπυρόβιου.
Εμείς ήπιαμε την τοπική εξαιρετική Pilsner Urquell (βασικά μόνο αυτή ήπιαμε όλες τις μέρες στην Πράγα), και δύο εξαιρετικά πιάτα. Γκουλας και σνίτσελ τα οποία ήταν απλά πεντανόστιμα. Το συνολικό κόστος ήταν 545CZK (21€). Οι τιμές από τις βαρελίσιες μπίρες είναι αρκετά λογικές, όμως στις εμφιαλωμένες είναι λίγο πάνω. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι και από τον μοναδικό σερβιτόρο που είχε στο ισόγειο ο οποίος ήταν φιλικός και χαμογελαστός και γνώριζα καλούτσικα αγγλικά. Το μαγαζί το προτείνω ανεπιφύλακτα! Για χαλαρές βραδιές με πολλή και ποιοτική μπύρα με καλό φαγητό και μακριά από τις τουριστικές παγίδες!
Έτσι γευστικά τελείωσε η βραδιά και αποχωρήσαμε στους -5 βαθμούς. Ευτυχώς το τραμ ήρθε γρήγορα και στην ώρα του. Η αυριανή μέρα έχει Κάστρο και Μάλα Στράνα.
Από την παλιά πόλη, με ένα μας βήμα βρεθήκαμε στη νέα, ή μάλλον στα σύνορα με τη νέα που αποτελεί η οδός Na Prikope . Tο Nove Mesto της Πράγας, η νέα πόλη δεν είναι και τόσο νέα. Ιδρύθηκε το 1348 από τον Βασιλιά της Βοημίας Κάρολο 'Δ, λίγο έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης που την επέκτεινε ιδρύοντας τη Νέα Πόλη. Είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από την παλιά και ήταν το μεγαλύτερο έργο αστικού σχεδιασμού του Μεσαίωνα. Μετά την επέκταση, η Πράγα ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης το 1378 με 40.000 κατοίκους . Μπορεί από τον 14ο αιώνα να επιβιώνουν λίγα γοτθικά κτίρια και κάποιες εκκλησίες όμως η νέα πόλη είναι γεμάτη με παλιά, αριστουργηματικά αρ νουβό κτίρια και πλατείες, με φαρδιούς δρόμους και ζωηρά χρώματα που την κάνουν να ξεχωρίζει σε σύγκριση με την παλιά πόλη!
Η οδός Na prikope που σημαίνει ''επάνω στην τάφρο'' και βρίσκεται όντως επάνω στην τάφρο των μεσαιωνικών τειχών, πεζοδρομήθηκε μόλις το 1985, και σήμερα κατέχει την 22η θέση ανάμεσα στους πιο ακριβό εμπορικούς δρόμους του κόσμου! Παλιά παλάτια, πολυτελή καταστήματα και το ένα εντυπωσιακό κτίριο διαδέχεται το άλλο! Μου άρεσε πολύ ο πεζόδρομος και ένοιωσα ότι βρίσκομαι στην καρδιά της πραγματικής Πράγας που κυκλοφορούν περισσότερο κάτοικοι.
Η καρδιά όμως της Νέας πόλης που σφύζει νυχθημερόν από ζωή πλατεία θεωρείται η πλατεία Wenceslas, Vaclavske namesti. Η πλατεία πήρε το όνομά της από τον δούκα της Βοημίας Vaclav, τον οποίο μαχαίρωσε ο μικρότερος αδελφός του το 935 και στη συνέχεια αγιοποιήθηκε και έγινε ο πολιούχος της Βοημίας. Η μήκους ενός χιλιομέτρου πλατεία κατά το μεσαίωνα ήταν αγορά αλόγων. Είναι μέρος του ιστορικού κέντρου της Πράγας, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που περιστοιχίζεται από μερικά από τα ωραιότερα art nouveau κτίρια της πόλης.
Η τεράστια πλατεία είναι γεμάτη με ξενοδοχεία, γραφεία, εμπορικά, με αμέτρητες επιλογές για φαγητό και ποτό, με στριπτίζ κλαμπ και πιάτσα για πόρνες! Εκτός του ότι όλα αυτά δεν τα είδαμε μιας και ήμασταν εκεί νωρίς το απόγευμα, η πλατεία δεν με εντυπωσίασε. Μου φάνηκε άδεια. Πιο πολύ κόμβο θα την έλεγα και όχι πλατεία. Ούτε μου έδωσε το στίγμα ότι είναι ο παλμός της πόλης. Ακόμα και η χριστουγεννιάτικη αγορά καταλαμβάνει ένα μικρό τμήμα της.
Η χριστουγεννιάτικη αγορά όμως ήταν καλή. Είχε αρκετό κόσμο και τα ξύλινα σπίτια με street food μας φώναζαν. Η πείνα μας οδήγησε σε μια καντίνα που έφτιαχνε λαχταριστά σουβλάκια από χοιρινό, κοτόπουλο και λουκάνικο. Μπορεί να τα φάγαμε σε χρόνο ντε τε αλλά δεν ήταν και τόσο λαχταριστά όσο φαίνονταν. Μπαγιάτικο ψωμί και το κρέας κρύο και άνοστο. Και κόστισαν 240 CZK (9,40€). Δηλαδή πιο ακριβά από την παλιά πόλη και γευστικά ήταν μέτρια. Τα φάγαμε επιτόπου όρθιοι στα τραπεζάκια της αγοράς.
Στην κορυφή της πλατείας είναι το εντυπωσιακό κτήριο του Εθνικού Μουσείου, και μπροστά του στέκεται το γιγάντιο άγαλμα του προστάτη της Βοημίας Αγίου Βένστεσλας επάνω στο άλογό. Η πλατεία είναι η καθιερωμένη τοποθεσία των Τσέχων για διαδηλώσεις, εορτασμούς και άλλες δημόσιες συναθροίσεις ενώ πολλά ιστορικά γεγονότα συνέβησαν σ’αυτό το μέρος που άλλαξαν την ιστορία. Όπως τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1968 με την εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία. Στην πλατεία Wenceslas όπου τον Ιανουάριο του 1969 ο φοιτητής Γιαν Πάλαχ αυτοπυρπολήθηκε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία ένα χρόνο πριν, εκεί όπου τον Μάρτιο του 1969, 150.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να πανηγυρίσουν την νίκη της Εθνικής χόκεϊ επί πάγου Τσεχοσλοβακίας επί της ΕΣΣΔ με κατάληξη βανδαλισμούς και αψιμαχίες με την αστυνομία. Εκεί που το 1989 ξεκίνησε η ''βελούδινη επανάσταση'' με μεγάλες διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και κατ' επέκταση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας.
Μπορεί η πλατεία να μη με εντυπωσίασε, μπορεί να περίμενα κάτι άλλο, κάτι αντίστοιχο με την Champs-Elysees του Παρίσιού ας πούμε (περίπου), αλλά όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα εδώ και σηματοδότησαν την ιστορία της Τσεχοσλοβακίας, τελικά είχαν περισσότερο σημασία για μένα από την ατμόσφαιρα ή την ομορφιά όσο γενικό και υποκειμενικό κι αν είναι αυτό. Για τους λάτρεις της ιστορίας, το μπαλκόνι που ο Vaclav Havel, ο τελευταίος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και πρώτος Πρόεδρος της Τσεχίας ανήγγειλε στο πλήθος το τέλος του κομμουνισμού, βρίσκεται στο νούμερο 36 της πλατείας, στο κτίριο που τώρα στεγάζει ένα Marks & Spencer.
Στον αριθμό 25 της πλατείας είναι το εμβληματικό ξενοδοχείο Grand Hotel Europa. Αυτό το υπέροχο κτίριο χτίστηκε αρχικά το 1889, αλλά από το 1903 έως το 1905, ξαναχτίστηκε σε ένα εντυπωσιακό στιλ αρ νουβό. Το ξενοδοχείο είναι οριστικά κλειστό και δεν γνωρίζω αν προβλέπεται να ανοίξει και πάλι.
Στρίψαμε δεξιά στην οδό Stepanska και μπήκαμε, στο Palac Lucerna. Είναι η μεγαλύτερη από τις στοές της πλατείας Wenceslas τα λεγόμενα pasaz, και αποτελεί πολιτιστικό κέντρο με σινεμά, μπαρ, αίθουσα συναυλιών, καφέ και πολλά καταστήματα. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1907-1920 από τον Vαclav Havel , παππού του πρώην Προέδρου της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ, και αποτελεί εθνικό πολιτιστικό μνημείο της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Με αρτ ντεκό ατμόσφαιρα η παλιομοδίτικη στοά μου θύμισε εμπορικό μιας άλλης εποχής. Σήμα κατατεθέν και πολύφωτογραφημένο είναι το γλυπτό ''άλογο'' του διάσημου και αμφιλεγόμενου Τσέχου καλλιτέχνη David Cerny. Το γλυπτό που κρέμεται από ένα θόλο στη μέση του διαδρόμου της στοάς, τοποθετήθηκε το 1999 και απεικονίζει τον Άγιο Vaclav να κάθεται στην κοιλιά του νεκρού αλόγου του! Μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι είναι μια παρωδία απέναντι στο μεγάλο έφιππο άγαλμα που βρίσκεται στην κορυφή της πλατείας Wenceslas μπροστά από το Εθνικό Μουσείο. Άλλοι το έχουν μεταφράσει διαφορετικά. Ότι στο άλογο κάθεται ένας άλλος Vaclav, ο πρώην πρόεδρος Vaclav Havel. Ότι ο καλλιτέχνης της τσέχικης σύγχρονης τέχνης θέλησε να αντιπαραβάλει τους δύο αρχηγούς του κράτους, και τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους: Όταν ο Havel ανήγγειλε το τέλος του κομμουνισμού, από το μπαλκόνι του παρακείμενου κτιρίου, στις 24 Νοεμβρίου του 1989, το άλογο ήταν ψόφιο! Πάντως η εικόνα του αναβάτη είναι αρκετά πιστή στο πρωτότυπο, με το πρόσωπο του Αγίου να διατηρεί την επιβλητική έκφραση.
Άρχιζε να σουρουπώνει και ήταν μόλις 4 παρά το μεσημέρι. Το κακό που έχει ο χειμώνας είναι η μικρή διάρκεια ημέρας οπότε η περιήγηση τελειώνει νωρίς. Το καλό που έχει είναι ότι ξεκουράζεσαι πιο πολλές ώρες και κάνεις στάσεις περισσότερες φορές για καφέ και φαγητό. Λίγο πριν την επόμενη στάση μας, συνεχίσαμε τις διαδρομές στο Nove Mesto και φτάσαμε στην πλατεία Karlovo και στο Δημαρχείο της Νέας πόλης με τον εντυπωσιακό γοτθικό πύργο του. Το σύμπλεγμα κτιρίων άρχισε να χτίζεται το 1377, ο πύργος το 1452 και θεωρείται από τα σημαντικότερα κτίρια γοτθικού ρυθμού της νέας πόλης της Πράγας.
Είχε σουρουπώσει και ήταν η ώρα για τον επόμενο καφέ στο φημισμένο Cafe Louvre, στην οδό Narodni 22 στο Nove Mesto. Είναι ένα από τα πιο διάσημα φιλολογικά καφενεία της Πράγας που ιδρύθηκε το 1902 και ήταν τόπος συνάντησης της κοινωνικής, πολιτικής και λογοτεχνικής αριστοκρατίας της Πράγας με πολλούς διάσημους θαμώνες όπως ο Κάφκα και ο Αϊνστάιν. Το 1948, όταν επικράτησε το κομμουνιστικό καθεστώς στην Πράγα, το Καφέ Λουβρ έκλεισε και ξανάνοιξε το 1992!
Ανεβήκαμε τις σκάλες του μεγάρου, με τη μεταλλική αρ-νουβό κουπαστή και βρεθήκαμε στον πρώτο όροφο που στεγάζεται το Καφέ Λουβρ. Τεράστιος χώρος με δυο μεγάλες αίθουσες νομίζω. Με εξέπληξε που οι περισσότεροι θαμώνες ήταν ντόπιοι και όχι τουρίστες όπως περίμενα. Επίσης οι σερβιτόροι ήταν ευγενέστατοι. Ωραίος φινετσάτος χώρος αν και όχι στα γούστα μου. Δύο καπουτσίνο και ένα τέλειο τιραμισού συνολικά 199 CZK δηλαδή 7,80€! Ο καπουτσίνο έκανε μόνο 55 κορόνες (2,10€).
Ήταν ακόμα νωρίς το απόγευμα, και παρά το τσουχτερό κρύο δεν θέλαμε να πάμε στο ξενοδοχείο μας. Έτσι λοιπόν συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο Nove Mesto. Περπατήσαμε την λεωφόρο Narodni και βγήκαμε στην όχθη του ποταμού στη λεωφόρο Smetanovo και Masarykovo. Στην Narodni περάσαμε από τη νέα σκηνή (Nova scena) που γίνονται οι παραστάσεις Laterna Magica, και ακριβώς δίπλα από το εντυπωσιακό Εθνικό Θέατρο.
Η εικόνα του κάστρο στο σούρουπο απλά μαγική
Από τη γέφυρα Most Legii
Masarykovo nabr.
Δίπλα από το νησάκι Slovansky
Και φτάσαμε στη διασταύρωση με τη γέφυρα Jiraskuv. Στη γωνία είναι ένα από τα πιο εμβληματικά και σύγχρονα κτίρια της Πράγας. Το σπίτι που χορεύει , το Dancing House, το Tancici dum! Μολονότι παράταιρο με την αρχιτεκτονική της Πράγας έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη και πολλούς θαυμαστές. Θα το ξαναβλέπαμε καλύτερα την μεθεπόμενη μέρα.
Πήραμε το τραμ 17 (από τις πιο δημοφιλείς και εξυπηρετικές γραμμές τραμ) και επιστρέψαμε γρήγορα στη γειτονιά μας Strossmayerovo namesti. Θα το ξαναπώ, άψογα τα τραμ της Πράγας. Μετά από ξεκούραση λίγων ωρών στο ζεστό δωμάτιο μας, φορέσαμε και πάλι όλη μας την προίκα για να βγούμε έξω στους -2. Και όταν έχει τέτοιες θερμοκρασίες δεν χωράνε πειραματισμοί, διλήμματα και ψαξίματα για ανεύρεση φαγητού. Πας αποφασισμένος εκεί που θες. Τραμ 8, πέντε στάσεις μετά και κατεβαίνουνε Florenc. Περπατάμε ελάχιστα λεπτά και φτάνουμε στην μπυραρία Pivovarsky klub. Το εστιατόριο αυτό επιλέχτηκε γιατί έχει πολύ καλές κριτικές στο tripadvisor, είναι οικονομικό και βρίσκεται μακριά από την τουριστική κίνηση του κέντρου.
Καθίσαμε στο ισόγειο που είχε μόνο 2-3 παρέες Τσέχων. Το μαγαζί έχει και πέτρινο υπόγειο αλλά το καταλάβαμε αργότερα. Είχε αρκετό κόσμο κάτω αλλά η ατμόσφαιρα του πάνω ορόφου μου άρεσε περισσότερο. Η φιλοσοφία της μπυραρίας είναι η εξής: λίγο πολύ παντού μπορεί να βρει κανείς ίσως εκατό διαφορετικά πιάτα και μια επιλογή μπύρας. Η παμπ αυτή προσφέρει ελάχιστες επιλογές σε φαγητό και πάνω από 100 διαφορετικές μπύρες! Η μπυραρία διαθέτει έξι βαρελίσιες μπύρες που αλλάζουν συνεχώς και τουλάχιστον 250 εμφιαλωμένες μπύρες κυρίως από την Τσεχική ζυθοποιεία αλλά και πολλές εισαγόμενες. Με λίγα λόγια το μαγαζί είναι η χαρά του μπυρόβιου.
Εμείς ήπιαμε την τοπική εξαιρετική Pilsner Urquell (βασικά μόνο αυτή ήπιαμε όλες τις μέρες στην Πράγα), και δύο εξαιρετικά πιάτα. Γκουλας και σνίτσελ τα οποία ήταν απλά πεντανόστιμα. Το συνολικό κόστος ήταν 545CZK (21€). Οι τιμές από τις βαρελίσιες μπίρες είναι αρκετά λογικές, όμως στις εμφιαλωμένες είναι λίγο πάνω. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι και από τον μοναδικό σερβιτόρο που είχε στο ισόγειο ο οποίος ήταν φιλικός και χαμογελαστός και γνώριζα καλούτσικα αγγλικά. Το μαγαζί το προτείνω ανεπιφύλακτα! Για χαλαρές βραδιές με πολλή και ποιοτική μπύρα με καλό φαγητό και μακριά από τις τουριστικές παγίδες!
Έτσι γευστικά τελείωσε η βραδιά και αποχωρήσαμε στους -5 βαθμούς. Ευτυχώς το τραμ ήρθε γρήγορα και στην ώρα του. Η αυριανή μέρα έχει Κάστρο και Μάλα Στράνα.
Last edited:
