giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.829
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Το κάστρο της Πράγας
Η κύρια είσοδος του κάστρου με τους φρουρούς και την ''πάλη των Τιτάνων''! Πίσω είναι η πρώτη αυλή του κάστρου και η πύλη του Matthias (Matyasova brana) που οδηγεί στην 2η αυλή. Η αλλαγή φρουράς στις πύλες του κάστρου γίνονται από τις 9.00 έως τις 18.00. Καθημερινά στις 12.00 στην πρώτη αυλή γίνεται η τελετή της αλλαγής φρουράς και τελετή της σημαίας συμπεριλαμβανομένης μιας Φιλαρμονικής. Δεν είχα στο μυαλό μου την αλλαγή ούτε είναι κάτι που με ενθουσιάζει ιδιαίτερα γι’αυτό και προχωρήσαμε στα ενδότερα του κάστρου.
Η είσοδος για τους επισκέπτες ήταν δίπλα από την κύρια πύλη στα αριστερά, από την Ctvrte nadvori Prazskeho hradu μια μικρή αυλή. Εκεί αφού περάσαμε τον έλεγχο ασφαλείας τύπου αεροδρομίου προχωρήσαμε και μπήκαμε κατευθείαν στην 2η αυλή του κάστρου.
Η είσοδος στις αυλές του κάστρου είναι δωρεάν όλη την ημέρα, μέχρι και τα Μεσάνυχτα. Στη δεύτερη αυλή δεν σταθήκαμε πολλή ώρα. Δεν έχει και πολλά να δεις. Τα κύρια αξιοθέατα είναι η Κρήνη του Kohl's (Kohlova kasna) και το Παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού (Kaple svateho Krize).
Το κάστρο της Πράγας μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες καθώς πρόκειται για το μεγαλύτερο κάστρο στον κόσμο! Ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα και έγινε η έδρα του βασιλείου της Βοημίας, της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και αργότερα η έδρα του προέδρου της δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κτιρίων που με τις ανακαινίσεις που υπέστη μέσα στους αιώνες, απέκτησε πολλά διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ και απλώθηκε οριζόντια σε 45 στρέμματα και έγινε το σημερινό, εντυπωσιακό κάστρο! Ένα μνημειακό συγκρότημα με ιστορικά παλάτια, εκκλησίες, διάφορα κτίρια που αποτελούν πολύτιμα μνημεία από όλες τις αρχιτεκτονικές μορφές, οχυρώσεις, κήπους και πολλά σημεία με πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα! Είναι το ορόσημο, το κόσμημα της Τσεχικής πρωτεύουσας.
Μπαίνοντας στην 3η αυλή, μπροστά μας εμφανίζεται το σπουδαιότερο από όλα τα κτίρια του κάστρου, ο Καθεδρικός του Αγίου Βίτου του 14ο αιώνα. Ακόμα δεν είχαμε πάρει κάποιο εισιτήριο στα χέρια μας και υποθέσαμε πως θα υπάρχει εκδοτήριο στην είσοδο του Καθεδρικού.
Από την οδό Vikarska, πλευρικά του Καθεδρικού
Στην είσοδο ο υπάλληλος μας έκανε νόημα να βγάλουμε τα σκουφιά μας (ευγενικά και όχι σαν κανίβαλος όπως είχα διαβάσει). Τελικά μπήκαμε στον καθεδρικό χωρίς κάποιο εισιτήριο και αυτό μας έκανε εντύπωση. Σε ένα σημείο στα αριστερά υπήρχαν μπάρες που σκάναρες το εισιτήριο και προχωρούσες πιο μέσα. Ρωτήσαμε την υπάλληλο και μας είπε πως εισιτήρια αγοράζουμε από το tourist information απέναντι από τον καθεδρικό. Τελικά μάθαμε ότι η είσοδος στο μπροστινό μέρος είναι ελεύθερη. Εφόσον έχει κάποιος εισιτήριο Circuit A ή Circuit Β, μπορεί να δει και το παρεκκλήσι του Αγίου Wenceslas με τον τάφο του και την κρύπτη όπου είναι θαμμένοι οι βασιλιάδες της Βοημίας ενώ με ξεχωριστό εισιτήριο βλέπεις την αίθουσα όπου φυλάσσονται τα κοσμήματα του στέμματος και με διαφορετικό εισιτήριο τον Μεγάλο νότιο πύργο με την γκαλερί που μπαίνεις από άλλη είσοδο.
Μείναμε λίγη ώρα στον επιβλητικό ναό και θαυμάσαμε αυτό το πνευματικό σύμβολο του τσεχικού κράτους! Ο γοτθικός καθεδρικός ναός του Αγίου Βίτου (Katedrala Sv. Vita) ιδρύθηκε το 1344, η κατασκευή του κράτησε 600 χρόνια και τελικά ολοκληρώθηκε το 1929.
Στη συνέχεια πήγαμε στο εκδοτήριο να αγοράσω το εισιτήριο μου. Ο Rose αποφάσισε πως κινηθεί μόνο στις αυλές και στην χριστουγεννιάτικη αγορά. Υπάρχουν 8 διαφορετικοί τύποι εισιτηρίων για εισόδους στα ουκ ολίγα σημεία ενδιαφέροντος του κάστρου. Δεν είχα σκοπό να μπω σε όλα σε καμία περίπτωση. Άλλωστε αυτά που αξίζουν είναι συγκεκριμένα. Έτσι αγόρασα το συνδυασμό Β που περιλαμβάνει τον Καθεδρικό του Αγίου Βίτου με το Παρεκκλήσι του Αγίου Vaclav με τον τάφο του, τα Παλαιά Ανάκτορα, τη Βασιλική του Αγίου Γεωργίου, και το χρυσό σοκάκι με τον πύργο Daliborka. Το κόστος αυτού του εισιτηρίου κοστίζει 250 CZK και έδωσα + 50 κορόνες για ελεύθερη φωτογράφιση. Ωραίο κόλπο να βγάζεις έξτρα λεφτά από τα εισιτήρια! Ποιος δεν θα θέλει να φωτογραφίσει αυτά που βλέπει. Τα εισιτήρια ισχύουν για δύο ημέρες (την ημέρα της αγοράς και την επόμενη μέρα).
Όλοι οι συνδυασμοί εισιτηρίων: https://www.hrad.cz/en/prague-castle-for-visitors/tickets
Μολονότι είχα αγοράσει το εισιτήριο, δεν ξαναμπήκα στον καθεδρικό ναό κι έτσι δεν είδα το πολύτιμο Παρεκκλήσι του Αγίου Vaclav. Αμέσως μετά με το εισιτήριο στο χέρι πήγα στο παλιά βασιλικά ανάκτορα που βρίσκονται κι αυτά στην 3η αυλή, δίπλα από τον Καθεδρικό.
Το παλαιό Βασιλικό Παλάτι (Stary kralovsky palac) ήταν η έδρα της Βοημίας για πρίγκιπες και βασιλιάδες, μέχρι τον 16ο αιώνα. σύνθετο οικοδομικό συγκρότημα που εκπροσωπεί την ιστορική Βασιλική κατοικία σε διάφορα στάδια. Το παλάτι έχει πάρα πολλά επισκέψιμα σημεία μα πάρα πολλά που αν τα έβλεπα όλα θα έπρεπε να είμαι εκεί για ώρες. Αλλά εγώ ήθελα περισσότερο να δω την γοτθική αίθουσα Vladislav. Φτιάχτηκε μεταξύ 1492-1502 και ήταν ο μεγαλύτερος κοσμικός χώρο της μεσαιωνικής Πράγας. Είχε αρκετό κόσμο που προχωρούσε περιμετρικά της αίθουσας. Έτσι κι εγώ χώθηκα στα γκρουπ των Κινέζων!
Στη συνέχεια βγήκα πάλι έξω και συναντήθηκα με τον Rose. Βγήκαμε στην χριστουγεννιάτικη αγορά ανάμεσα στον Καθεδρικό ναό και τη Βασιλική του Αγίου Γεωργίου η οποία είχε πολύ κόσμο. Η μυρωδιά από το τσουρέκι στα κάρβουνα και το ζεστό κρασί ήταν υπέροχη και ήταν το ιδανικό εκείνη τη στιγμή για να με ζεστάνει. Έστειλα τον Rose να μου πάρει ένα ποτήρι κρασί και το αγόρασε με 60 κορόνες (2,30€) αλλά επειδή είναι πολύ large έδωσε και φιλοδώρημα 40 κορόνες επειδή λέει του άρεσε το σέρβις! Πώς να μη μας συμπαθήσουν μετά οι Τσέχοι! Το κρασί το απόλαυσα κάτω από το σκέπαστρο που μας προστάτευε από το ψιλόβροχο. Στην αγορά ακούσαμε και πάρα πολλά ελληνικά κυρίως από μια τάξη του γυμνασίου με τους καθηγητές τους που έσκουζαν!
Ενώ ο Rose έπινε το κρασί μου κάτω από το κιόσκι, εγώ μπήκα στην Βασιλική του Αγίου Γεωργίου (Bazilika sv. Jiri). Άλλο ένα εξαιρετικό μνημείο του κάστρου, την δεύτερη αρχαιότερη εκκλησία στην Πράγα χρονολογίας 920 μ.Χ. Το εσωτερικό της εκκλησίας είχε χαμηλό φωτισμό και η ατμόσφαιρα ήταν μυστικιστική! Αν μπορούσα να εξαφανίσω τους αρκετούς τουρίστες που ήταν μέσα εκείνη την ώρα θα ήταν ακόμα καλύτερα!
Συνεχίσαμε από το στενό σοκάκι της οδού Jirska και χωριστήκαμε με τον Rose. Αυτός θα με περίμενε έξω από τον μαύρο πύργο, στο ανατολικό τέλος του κάστρου. Εγώ είχα να δω το τελευταίο μέρος του κάστρου που περιελάμβανε το εισιτήριο μου. Το Zlata ulicka, το χρυσό σοκάκι των Αλχημιστών!
Στη μέση της οδού Jirska, υπάρχει μια στροφή που οδηγεί στο γραφικό χρυσό σοκάκι.
Είχε μπάρες που άνοιγαν χτυπώντας ηλεκτρονικά το barcode του εισιτηρίου.
Αυτός ο μικροσκοπικός δρόμος έχει στη σειρά λιλιπούτεια πολύχρωμα σπίτια που μοιάζουν σαν να βγήκαν από παραμύθι. Τα σπίτια αυτά χτίστηκαν στα τείχη του κάστρου γύρω στα τέλη του 16ου αιώνα και κατοικούνταν από τεχνίτες μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το σοκάκι των αλχημιστών πήρε τη σημερινή του μορφή το 1955, και κατά τα έτη 2010-2011, μετά από μια εκτενή ανασυγκρότηση. Τα σπίτια όπου έμεναν οι ''μάγοι'' του κάστρου έχουν μετατραπεί σε μια μόνιμη έκθεση που τεκμηριώνει τη ζωή στην χρυσή οδό τους τελευταίους πέντε αιώνες. Οι αναπαραστάσεις των σπιτιών έχουν γίνει σε 9 από τα 16 σπίτια ενώ στα υπόλοιπα υπάρχουν μαγαζάκια με χειροποίητα σουβενίρ. Στο νούμερο 22 είχε το γραφείο του πιο διάσημος πολίτης της οδού, ο συγγραφέας Φρανς Κάφκα, από το 1916 έως 1917.
Πριν διαβώ το σοκάκι, ξεκίνησα από το δυτικό του άκρο, εκεί που υπάρχει ένας κυλινδρικός Λευκός Πύργος. Το χαμηλότερο μέρος του πύργου χρησιμοποιήθηκε ως μπουντρούμι, θάλαμος βασανιστηρίων και φυλάκισης μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα. Είδα λίγο τον χώρο, περιηγήθηκα σε κάποια δωμάτια με πανοπλίες, όπλα και άλλα εκθέματα και κατέβηκα τον πύργο ώστε να περπατήσω το χρυσό σοκάκι.
Τα μικροσκοπικά σπιτάκια ευτυχώς έχουν τζάμι μπροστά τους ώστε να μη σε εμποδίσει κανείς να τα δεις με την ησυχία σου. Είναι πολύ στενά βέβαια σε περίπτωση που μπουν ταυτόχρονα και άλλοι επισκέπτες. Εγώ τα είδα άνετα μπορώ να πω. Οι αναπαραστάσεις δωματίων της εποχής είναι καταπληκτικές. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και πραγματικά η εικόνα τους με μετέφερε σε άλλους αιώνες. Όλα τα δωμάτια είναι αυθεντικά που έμεναν πραγματικά πρόσωπα με εξαίρεση το δωμάτιο των αλχημιστών που είναι πλασματικό.
Όπως ήταν φυσικό στο δρομάκι είχε πάρα πολύ κόσμο. Σε σημείο να εκνευρίζομαι που δεν μπορώ να φωτογραφίσω τα σπίτια και τον δρόμο χωρίς χαζοχαρούμενους τουρίστες που έβγαιναν 10 φωτογραφίες ο καθένας έξω από κάθε σπίτι! Βέβαια ο επιμένων νικά και τελικά με υπομονή και επιμονή και με το χέρι στη σκανδάλη της μηχανής, ήμουν σε ετοιμότητα να πυροβολήσω με το που έβλεπα κάδρο χωρίς άτομα!
Στη δεύτερη φωτογραφία, στον αριθμό 22 το σπίτι του Φρανς Κάφκα
Τουριστικό το χρυσό σοκάκι αλλά πολύ όμορφο και ιδιαίτερο γι’αυτό και προτείνω να το εντάξετε στην επίσκεψή σας στο κάστρο. Στο τέλος της χρυσής οδού, στο ανατολικό άκρο είναι ακόμα ένας κυκλικός πύργος, ο πύργος Daliborka που κι αυτός από το 1496 μέχρι το 1781 διετέλεσε και φυλακή. Το κύριο χαρακτηριστικό του θρυλικού πύργου είναι το στρογγυλό άνοιγμα στο δάπεδο που οδηγεί στο υπόγειο και στην τροχαλία που χρησιμοποιούνταν για τη βύθιση των κρατουμένων! Ο πρώτος κρατούμενος ήταν ο Dalibor Kozojedy το 1498, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο πύργος. Αν και η είσοδος στον πύργο περιλαμβάνεται στο εισιτήριο Β που είχα αγοράσει, ξέχασα να τον επισκεφτώ ίσως γιατί τον είδα με σκαλωσιές απ’ έξω!
Η θέα στην έξοδο από το σοκάκι των Αλχημιστών
Στην έξοδο από το χρυσό σοκάκι και γενικά από το κάστρο μέσω της πύλης του μαύρου πύργου υπήρχε συνωστισμός. Βγήκα στον μεγάλο ανοιχτό χώρο δίπλα στα τείχη και συναντήθηκα με τον Rose ο οποίος χαλαρός έπινε ακόμα κρασί που είχε πια κρυώσει. Στον ανοιχτό αυτό χώρο είχε πολύ κόσμο όπως είναι λογικό μιας και είναι η έξοδος. Όμως απ’ ότι κατάλαβα πολλοί επιλέγουν την πύλη του μαύρου πύργου ανατολικά για να εισέλθουν στο κάστρο. Για μένα βέβαια το πιο λογικό και βολικό είναι να μπεις από την πρώτη αυλή, και να ακολουθήσεις τη σωστή διαδρομή όπως κάναμε κι εμείς.
Στην πανοραμική βεράντα απλώθηκε και πάλι μπροστά μας η βροχερή Πράγα. Πόσα πανοράματα πια να δούμε? Σ’ αυτή την πόλη αμέτρητα. Το ένα καλύτερο από τα’ άλλο. Η Πράγα από ψηλά, από οποιοδήποτε σημείο είναι χάρμα οφθαλμών κι ας μπουκώσαμε από τη μεσαιωνική της αύρα! Οι λόφοι, ο ποταμός Μολδάβας, οι γέφυρες, οι γραφικές συνοικίες κάτω από τον γκρίζο ουρανό ήταν σαν ζωγραφιά!
Δίπλα από τη ''βεράντα'' βρίσκεται ο Αμπελώνας του Αγίου Βέντσεσλας (Svatovaclavska vinice), ένας από τους αρχαιότερους αμπελώνες σε ολόκληρη τη Βοημία με συνολικά 35 ποικιλίες αμπέλου. Το κατηφορικό μονοπάτι ανάμεσα στον αμπελώνα οδηγεί μέσω μια όμορφης διαδρομής στη συνοικία Mala Strana. Τα καταπράσινα αμπέλια την άνοιξη σε συνδυασμό με την εξαιρετική θέα δημιουργούν μια όαση και ένα ειδυλλιακό μέρος στην Πράγα, όμως μέσα στο καταχείμωνο το μέρος χάνει αρκετά από την μαγεία του.
Παράλληλα με το μονοπάτι του Αμπελώνα είναι οι παλιές σκάλες του κάστρου (Stare zamecke schody) που κι αυτές συνδέουν το ανατολικό τμήμα του κάστρου με τη συνοικία Mala Strana. Τα 121 σκαλοπάτια χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα ενώ η τελευταία μεγάλη ανακατασκευή έγινε το 2009 μαζί με την αποκατάσταση των τειχών. Και ο δρόμος στον αμπελώνα και οι σκάλες σε κάποια σημεία έχουν καφέ και εστιατόρια που προσφέρουν μοναδική θέα.
Κατηφορίσαμε από τις παλιές σκάλες κι έτσι αποχωρήσαμε από τη συνοικία του κάστρου Hradcany και περάσαμε στη Mala Strana.
Η κύρια είσοδος του κάστρου με τους φρουρούς και την ''πάλη των Τιτάνων''! Πίσω είναι η πρώτη αυλή του κάστρου και η πύλη του Matthias (Matyasova brana) που οδηγεί στην 2η αυλή. Η αλλαγή φρουράς στις πύλες του κάστρου γίνονται από τις 9.00 έως τις 18.00. Καθημερινά στις 12.00 στην πρώτη αυλή γίνεται η τελετή της αλλαγής φρουράς και τελετή της σημαίας συμπεριλαμβανομένης μιας Φιλαρμονικής. Δεν είχα στο μυαλό μου την αλλαγή ούτε είναι κάτι που με ενθουσιάζει ιδιαίτερα γι’αυτό και προχωρήσαμε στα ενδότερα του κάστρου.
Η είσοδος για τους επισκέπτες ήταν δίπλα από την κύρια πύλη στα αριστερά, από την Ctvrte nadvori Prazskeho hradu μια μικρή αυλή. Εκεί αφού περάσαμε τον έλεγχο ασφαλείας τύπου αεροδρομίου προχωρήσαμε και μπήκαμε κατευθείαν στην 2η αυλή του κάστρου.
Η είσοδος στις αυλές του κάστρου είναι δωρεάν όλη την ημέρα, μέχρι και τα Μεσάνυχτα. Στη δεύτερη αυλή δεν σταθήκαμε πολλή ώρα. Δεν έχει και πολλά να δεις. Τα κύρια αξιοθέατα είναι η Κρήνη του Kohl's (Kohlova kasna) και το Παρεκκλήσιο του Τιμίου Σταυρού (Kaple svateho Krize).
Το κάστρο της Πράγας μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες καθώς πρόκειται για το μεγαλύτερο κάστρο στον κόσμο! Ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα και έγινε η έδρα του βασιλείου της Βοημίας, της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και αργότερα η έδρα του προέδρου της δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα κτιρίων που με τις ανακαινίσεις που υπέστη μέσα στους αιώνες, απέκτησε πολλά διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ και απλώθηκε οριζόντια σε 45 στρέμματα και έγινε το σημερινό, εντυπωσιακό κάστρο! Ένα μνημειακό συγκρότημα με ιστορικά παλάτια, εκκλησίες, διάφορα κτίρια που αποτελούν πολύτιμα μνημεία από όλες τις αρχιτεκτονικές μορφές, οχυρώσεις, κήπους και πολλά σημεία με πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα! Είναι το ορόσημο, το κόσμημα της Τσεχικής πρωτεύουσας.
Μπαίνοντας στην 3η αυλή, μπροστά μας εμφανίζεται το σπουδαιότερο από όλα τα κτίρια του κάστρου, ο Καθεδρικός του Αγίου Βίτου του 14ο αιώνα. Ακόμα δεν είχαμε πάρει κάποιο εισιτήριο στα χέρια μας και υποθέσαμε πως θα υπάρχει εκδοτήριο στην είσοδο του Καθεδρικού.
Από την οδό Vikarska, πλευρικά του Καθεδρικού
Στην είσοδο ο υπάλληλος μας έκανε νόημα να βγάλουμε τα σκουφιά μας (ευγενικά και όχι σαν κανίβαλος όπως είχα διαβάσει). Τελικά μπήκαμε στον καθεδρικό χωρίς κάποιο εισιτήριο και αυτό μας έκανε εντύπωση. Σε ένα σημείο στα αριστερά υπήρχαν μπάρες που σκάναρες το εισιτήριο και προχωρούσες πιο μέσα. Ρωτήσαμε την υπάλληλο και μας είπε πως εισιτήρια αγοράζουμε από το tourist information απέναντι από τον καθεδρικό. Τελικά μάθαμε ότι η είσοδος στο μπροστινό μέρος είναι ελεύθερη. Εφόσον έχει κάποιος εισιτήριο Circuit A ή Circuit Β, μπορεί να δει και το παρεκκλήσι του Αγίου Wenceslas με τον τάφο του και την κρύπτη όπου είναι θαμμένοι οι βασιλιάδες της Βοημίας ενώ με ξεχωριστό εισιτήριο βλέπεις την αίθουσα όπου φυλάσσονται τα κοσμήματα του στέμματος και με διαφορετικό εισιτήριο τον Μεγάλο νότιο πύργο με την γκαλερί που μπαίνεις από άλλη είσοδο.
Μείναμε λίγη ώρα στον επιβλητικό ναό και θαυμάσαμε αυτό το πνευματικό σύμβολο του τσεχικού κράτους! Ο γοτθικός καθεδρικός ναός του Αγίου Βίτου (Katedrala Sv. Vita) ιδρύθηκε το 1344, η κατασκευή του κράτησε 600 χρόνια και τελικά ολοκληρώθηκε το 1929.
Στη συνέχεια πήγαμε στο εκδοτήριο να αγοράσω το εισιτήριο μου. Ο Rose αποφάσισε πως κινηθεί μόνο στις αυλές και στην χριστουγεννιάτικη αγορά. Υπάρχουν 8 διαφορετικοί τύποι εισιτηρίων για εισόδους στα ουκ ολίγα σημεία ενδιαφέροντος του κάστρου. Δεν είχα σκοπό να μπω σε όλα σε καμία περίπτωση. Άλλωστε αυτά που αξίζουν είναι συγκεκριμένα. Έτσι αγόρασα το συνδυασμό Β που περιλαμβάνει τον Καθεδρικό του Αγίου Βίτου με το Παρεκκλήσι του Αγίου Vaclav με τον τάφο του, τα Παλαιά Ανάκτορα, τη Βασιλική του Αγίου Γεωργίου, και το χρυσό σοκάκι με τον πύργο Daliborka. Το κόστος αυτού του εισιτηρίου κοστίζει 250 CZK και έδωσα + 50 κορόνες για ελεύθερη φωτογράφιση. Ωραίο κόλπο να βγάζεις έξτρα λεφτά από τα εισιτήρια! Ποιος δεν θα θέλει να φωτογραφίσει αυτά που βλέπει. Τα εισιτήρια ισχύουν για δύο ημέρες (την ημέρα της αγοράς και την επόμενη μέρα).
Όλοι οι συνδυασμοί εισιτηρίων: https://www.hrad.cz/en/prague-castle-for-visitors/tickets
Μολονότι είχα αγοράσει το εισιτήριο, δεν ξαναμπήκα στον καθεδρικό ναό κι έτσι δεν είδα το πολύτιμο Παρεκκλήσι του Αγίου Vaclav. Αμέσως μετά με το εισιτήριο στο χέρι πήγα στο παλιά βασιλικά ανάκτορα που βρίσκονται κι αυτά στην 3η αυλή, δίπλα από τον Καθεδρικό.
Το παλαιό Βασιλικό Παλάτι (Stary kralovsky palac) ήταν η έδρα της Βοημίας για πρίγκιπες και βασιλιάδες, μέχρι τον 16ο αιώνα. σύνθετο οικοδομικό συγκρότημα που εκπροσωπεί την ιστορική Βασιλική κατοικία σε διάφορα στάδια. Το παλάτι έχει πάρα πολλά επισκέψιμα σημεία μα πάρα πολλά που αν τα έβλεπα όλα θα έπρεπε να είμαι εκεί για ώρες. Αλλά εγώ ήθελα περισσότερο να δω την γοτθική αίθουσα Vladislav. Φτιάχτηκε μεταξύ 1492-1502 και ήταν ο μεγαλύτερος κοσμικός χώρο της μεσαιωνικής Πράγας. Είχε αρκετό κόσμο που προχωρούσε περιμετρικά της αίθουσας. Έτσι κι εγώ χώθηκα στα γκρουπ των Κινέζων!
Στη συνέχεια βγήκα πάλι έξω και συναντήθηκα με τον Rose. Βγήκαμε στην χριστουγεννιάτικη αγορά ανάμεσα στον Καθεδρικό ναό και τη Βασιλική του Αγίου Γεωργίου η οποία είχε πολύ κόσμο. Η μυρωδιά από το τσουρέκι στα κάρβουνα και το ζεστό κρασί ήταν υπέροχη και ήταν το ιδανικό εκείνη τη στιγμή για να με ζεστάνει. Έστειλα τον Rose να μου πάρει ένα ποτήρι κρασί και το αγόρασε με 60 κορόνες (2,30€) αλλά επειδή είναι πολύ large έδωσε και φιλοδώρημα 40 κορόνες επειδή λέει του άρεσε το σέρβις! Πώς να μη μας συμπαθήσουν μετά οι Τσέχοι! Το κρασί το απόλαυσα κάτω από το σκέπαστρο που μας προστάτευε από το ψιλόβροχο. Στην αγορά ακούσαμε και πάρα πολλά ελληνικά κυρίως από μια τάξη του γυμνασίου με τους καθηγητές τους που έσκουζαν!
Ενώ ο Rose έπινε το κρασί μου κάτω από το κιόσκι, εγώ μπήκα στην Βασιλική του Αγίου Γεωργίου (Bazilika sv. Jiri). Άλλο ένα εξαιρετικό μνημείο του κάστρου, την δεύτερη αρχαιότερη εκκλησία στην Πράγα χρονολογίας 920 μ.Χ. Το εσωτερικό της εκκλησίας είχε χαμηλό φωτισμό και η ατμόσφαιρα ήταν μυστικιστική! Αν μπορούσα να εξαφανίσω τους αρκετούς τουρίστες που ήταν μέσα εκείνη την ώρα θα ήταν ακόμα καλύτερα!
Συνεχίσαμε από το στενό σοκάκι της οδού Jirska και χωριστήκαμε με τον Rose. Αυτός θα με περίμενε έξω από τον μαύρο πύργο, στο ανατολικό τέλος του κάστρου. Εγώ είχα να δω το τελευταίο μέρος του κάστρου που περιελάμβανε το εισιτήριο μου. Το Zlata ulicka, το χρυσό σοκάκι των Αλχημιστών!
Στη μέση της οδού Jirska, υπάρχει μια στροφή που οδηγεί στο γραφικό χρυσό σοκάκι.
Είχε μπάρες που άνοιγαν χτυπώντας ηλεκτρονικά το barcode του εισιτηρίου.
Αυτός ο μικροσκοπικός δρόμος έχει στη σειρά λιλιπούτεια πολύχρωμα σπίτια που μοιάζουν σαν να βγήκαν από παραμύθι. Τα σπίτια αυτά χτίστηκαν στα τείχη του κάστρου γύρω στα τέλη του 16ου αιώνα και κατοικούνταν από τεχνίτες μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το σοκάκι των αλχημιστών πήρε τη σημερινή του μορφή το 1955, και κατά τα έτη 2010-2011, μετά από μια εκτενή ανασυγκρότηση. Τα σπίτια όπου έμεναν οι ''μάγοι'' του κάστρου έχουν μετατραπεί σε μια μόνιμη έκθεση που τεκμηριώνει τη ζωή στην χρυσή οδό τους τελευταίους πέντε αιώνες. Οι αναπαραστάσεις των σπιτιών έχουν γίνει σε 9 από τα 16 σπίτια ενώ στα υπόλοιπα υπάρχουν μαγαζάκια με χειροποίητα σουβενίρ. Στο νούμερο 22 είχε το γραφείο του πιο διάσημος πολίτης της οδού, ο συγγραφέας Φρανς Κάφκα, από το 1916 έως 1917.
Πριν διαβώ το σοκάκι, ξεκίνησα από το δυτικό του άκρο, εκεί που υπάρχει ένας κυλινδρικός Λευκός Πύργος. Το χαμηλότερο μέρος του πύργου χρησιμοποιήθηκε ως μπουντρούμι, θάλαμος βασανιστηρίων και φυλάκισης μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα. Είδα λίγο τον χώρο, περιηγήθηκα σε κάποια δωμάτια με πανοπλίες, όπλα και άλλα εκθέματα και κατέβηκα τον πύργο ώστε να περπατήσω το χρυσό σοκάκι.
Τα μικροσκοπικά σπιτάκια ευτυχώς έχουν τζάμι μπροστά τους ώστε να μη σε εμποδίσει κανείς να τα δεις με την ησυχία σου. Είναι πολύ στενά βέβαια σε περίπτωση που μπουν ταυτόχρονα και άλλοι επισκέπτες. Εγώ τα είδα άνετα μπορώ να πω. Οι αναπαραστάσεις δωματίων της εποχής είναι καταπληκτικές. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και πραγματικά η εικόνα τους με μετέφερε σε άλλους αιώνες. Όλα τα δωμάτια είναι αυθεντικά που έμεναν πραγματικά πρόσωπα με εξαίρεση το δωμάτιο των αλχημιστών που είναι πλασματικό.
Όπως ήταν φυσικό στο δρομάκι είχε πάρα πολύ κόσμο. Σε σημείο να εκνευρίζομαι που δεν μπορώ να φωτογραφίσω τα σπίτια και τον δρόμο χωρίς χαζοχαρούμενους τουρίστες που έβγαιναν 10 φωτογραφίες ο καθένας έξω από κάθε σπίτι! Βέβαια ο επιμένων νικά και τελικά με υπομονή και επιμονή και με το χέρι στη σκανδάλη της μηχανής, ήμουν σε ετοιμότητα να πυροβολήσω με το που έβλεπα κάδρο χωρίς άτομα!
Στη δεύτερη φωτογραφία, στον αριθμό 22 το σπίτι του Φρανς Κάφκα
Τουριστικό το χρυσό σοκάκι αλλά πολύ όμορφο και ιδιαίτερο γι’αυτό και προτείνω να το εντάξετε στην επίσκεψή σας στο κάστρο. Στο τέλος της χρυσής οδού, στο ανατολικό άκρο είναι ακόμα ένας κυκλικός πύργος, ο πύργος Daliborka που κι αυτός από το 1496 μέχρι το 1781 διετέλεσε και φυλακή. Το κύριο χαρακτηριστικό του θρυλικού πύργου είναι το στρογγυλό άνοιγμα στο δάπεδο που οδηγεί στο υπόγειο και στην τροχαλία που χρησιμοποιούνταν για τη βύθιση των κρατουμένων! Ο πρώτος κρατούμενος ήταν ο Dalibor Kozojedy το 1498, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο πύργος. Αν και η είσοδος στον πύργο περιλαμβάνεται στο εισιτήριο Β που είχα αγοράσει, ξέχασα να τον επισκεφτώ ίσως γιατί τον είδα με σκαλωσιές απ’ έξω!
Η θέα στην έξοδο από το σοκάκι των Αλχημιστών
Στην έξοδο από το χρυσό σοκάκι και γενικά από το κάστρο μέσω της πύλης του μαύρου πύργου υπήρχε συνωστισμός. Βγήκα στον μεγάλο ανοιχτό χώρο δίπλα στα τείχη και συναντήθηκα με τον Rose ο οποίος χαλαρός έπινε ακόμα κρασί που είχε πια κρυώσει. Στον ανοιχτό αυτό χώρο είχε πολύ κόσμο όπως είναι λογικό μιας και είναι η έξοδος. Όμως απ’ ότι κατάλαβα πολλοί επιλέγουν την πύλη του μαύρου πύργου ανατολικά για να εισέλθουν στο κάστρο. Για μένα βέβαια το πιο λογικό και βολικό είναι να μπεις από την πρώτη αυλή, και να ακολουθήσεις τη σωστή διαδρομή όπως κάναμε κι εμείς.
Στην πανοραμική βεράντα απλώθηκε και πάλι μπροστά μας η βροχερή Πράγα. Πόσα πανοράματα πια να δούμε? Σ’ αυτή την πόλη αμέτρητα. Το ένα καλύτερο από τα’ άλλο. Η Πράγα από ψηλά, από οποιοδήποτε σημείο είναι χάρμα οφθαλμών κι ας μπουκώσαμε από τη μεσαιωνική της αύρα! Οι λόφοι, ο ποταμός Μολδάβας, οι γέφυρες, οι γραφικές συνοικίες κάτω από τον γκρίζο ουρανό ήταν σαν ζωγραφιά!
Δίπλα από τη ''βεράντα'' βρίσκεται ο Αμπελώνας του Αγίου Βέντσεσλας (Svatovaclavska vinice), ένας από τους αρχαιότερους αμπελώνες σε ολόκληρη τη Βοημία με συνολικά 35 ποικιλίες αμπέλου. Το κατηφορικό μονοπάτι ανάμεσα στον αμπελώνα οδηγεί μέσω μια όμορφης διαδρομής στη συνοικία Mala Strana. Τα καταπράσινα αμπέλια την άνοιξη σε συνδυασμό με την εξαιρετική θέα δημιουργούν μια όαση και ένα ειδυλλιακό μέρος στην Πράγα, όμως μέσα στο καταχείμωνο το μέρος χάνει αρκετά από την μαγεία του.
Παράλληλα με το μονοπάτι του Αμπελώνα είναι οι παλιές σκάλες του κάστρου (Stare zamecke schody) που κι αυτές συνδέουν το ανατολικό τμήμα του κάστρου με τη συνοικία Mala Strana. Τα 121 σκαλοπάτια χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα ενώ η τελευταία μεγάλη ανακατασκευή έγινε το 2009 μαζί με την αποκατάσταση των τειχών. Και ο δρόμος στον αμπελώνα και οι σκάλες σε κάποια σημεία έχουν καφέ και εστιατόρια που προσφέρουν μοναδική θέα.
Κατηφορίσαμε από τις παλιές σκάλες κι έτσι αποχωρήσαμε από τη συνοικία του κάστρου Hradcany και περάσαμε στη Mala Strana.
Last edited:
