kitten1
Member
- Μηνύματα
- 62
- Likes
- 119
- Επόμενο Ταξίδι
- Μόλις γύρισα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Cuba!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Οι μήνες προχωρούν..
- ΗΜΕΡΑ 1: Χαϊδελβέργη
- ΗΜΕΡΑ 2: ΧΑΪΔΕΛΒΕΡΓΗ][B]Επίσκεψη στο Κάστρο της πόλης και στην Οδό των Φιλοσόφων[/B
- ΗΜΕΡΑ 3: ΚΟΛΜΑΡ
- ΗΜΕΡΑ 3: ΚΟΛΜΑΡ (2)
- ΗΜΕΡΑ 4: ΚΟΛΜΑΡ- ΡΙΚΕΒΙΡ
- ΗΜΕΡΑ 4: ΚΟΛΜΑΡ- ΡΟΣΧΑΪΜ
- ΗΜΕΡΑ 6: ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
- ΗΜΕΡΑ 6: ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ (2)
- ΗΜΕΡΑ 7: ΟΜΠΕΡΝΑΙ- ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
- ΗΜΕΡΑ 8: ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
- ΗΜΕΡΑ 8: ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ (2)
Το δύσκολο καλοκαίρι του 2011 έφτανε στο τέλος του... Εγώ δεν έκανα τις αναμενόμενες διακοπές στα ελληνικά νησιά όπως συνήθιζα, ο καλός μου ίδρωνε κάθε βράδυ στο ξενοδοχείο που δουλεύει και με τα λεφτάκια που συγκεντρώσαμε αρχίσαμε να σχεδιάζουμε μια βδομαδούλα στην Ευρώπη... Το πότε ήταν σαφές: μέσα Νοέμβρη μετά το κλείσιμο του ξενοδοχείου όπου δουλεύει ο καλός μου. Το πού δεν ήταν και τόσο σίγουρο... Πέσαν όλοι οι προορισμοί του κόσμου στο τραπέζι:
- Ταϋλάνδη.. μακριά
- Σκωτία... πολλές αλλαγές πτήσεων και κρύο
- Βουδαπέστη... μικρή για 1 εβδομάδα...
- Ισπανία... χειμωνιάτικα;
Με λίγα λόγια θέλαμε ένα χειμερινό προορισμό με λίγη ταλαιπωρία στη μετάβαση όμως (2 πτήσεις το πολύ!!!), όχι πάρα πολύ ακριβό, με όχι- πολικές θερμοκρασίες και επίσης να μην περιλαμβάνει: Λονδίνο, Βιέννη, Πράγα, Παρίσι, Ρώμη (γιατί κάποιος από τους δυο μας είχε πάει).
Πάντα έπαιζε το Κολμάρ στο μυαλό μας, μετά από κάτι φωτος που χα δει σε ένα από τα κλασικά μαιλ που στέλνουν με φωτος στο μαιλ μου. Κολμάρ στην Αλσατία.. Μια πόλη παραμυθένια. Ωραία βρήκαμε προορισμό!!! Για να δούμε αεροπορικά.... Το τι αναζήτηση έγινε στα αεροπορικά ψαχτήρια, δεν λέγεται! Το Στρασβούργο κοντά αλλά ασύμφορο!! Είναι τέλη Αυγούστου και τα εισιτήρια είναι απλησίαστα! Ταυτόχρονα προσπαθούμε να φτιάξουμε τον ταξιδιωτικό μας χάρτη.. Google Maps, Travelstories (πολύ χρήσιμη η ιστορία μιας συμφορουμίτισσας), οδηγοί,σάιτς αεροπορικών, όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν για να καταλήξουμε σε ένα πολύ αισιόδοξο σενάριο: Φρανκφούρτη- Χαϊδελβέργη- Κολμάρ- Δρόμος του Κρασιού- Φράιμπουργκ- Τρίμπεργκ- Μέλανας Δρυμός- Μπάντεν-Μπαντεν- Στουτγκάρδη.
Τα εισιτήρια βρέθηκαν σε πολύ καλή τιμή (με την αγαπημένη Αιγαίου), κολλήσαμε και 2 Σ/Κ και μια αργία (μεγάλη η χάρη του, ο Πολιούχος Αγ. Μηνάς Παρασκευή έπεσε), και είχαμε 8 βράδια στην διάθεση μας για να εξερευνήσουμε ότι επιθυμούσαμε εκεί στα πέριξ...
Είναι ακόμα αρχές Σεπτέμβρη.. και ο ενθουσιασμός ανεβαίνει!
Οι μήνες προχωρούν και εμένα με ταλαιπωρεί ένα πρόβλημα υγείας που μου στερεί τη χρήση του πολυαγαπημένου μου λαπτοπ. Έτσι όμως χάνω την μισή χαρά του ταξιδιού... Δεν θα χαζολογάω με τις ώρες για ξενοδοχεία, εστιατόρια, μουσεία... Δεν πειράζει, κάνουμε κάποιες επιλογές σε ξενοδοχεία, μιλάμε ατελείωτες ώρες με τον καλό μου για να καταλήξουμε σε ξενοδοχεία και να περικόψουμε μετά πόνου καρδίας προορισμούς, γιατί αλλιώς έπρεπε να τρέχουμε σαν τον Βέγγο. Αφήνουμε και την αρχική ιδέα να νοικιάσουμε αμάξι στην Φρανκφούρτη και να το επιστρέψουμε στην Στουτγκάρδη. Σιγά σιγά μας δελεάζουν οι συγκοινωνίες τους και κρατάμε το αμάξι μόνο για το δρόμο του Κρασιού...
Οι μέρες πλησιάζουν... Έχω πολύ δουλειά στο γραφείο, και ταυτόχρονα παρακολουθώ τον καιρό στη Χαϊδελβέργη ,αγοράζω και οδηγό από τη Lonely Planet μόνο για την Αλσατία και τη Λωραίνη (3.5 euros, είναι κεφάλαιο από τον Οδηγό για Γαλλία, αλλά είναι ό.τι μου χρειάζεται, γιατί μπορώ να τον φορτώσω και στο smartphone μου), κάνω λίστα με αυτά που θα κρατάω. Οι βαλίτσες ετοιμάζονται, οι σημειώσεις μαζεύονται και ... Παρασκευή 11/11/2011 (τυχαίο;; ) είμαστε στο Ελ. Βενιζέλος για την πτήση μας προς Φρανκφούρτη!!!
Νωρίς νωρίς φτάσαμε στην Φρανκφούρτη: ήταν πρωινή η πτήση, κερδίσαμε και μία ώρα από την αλλαγή χρόνου, ωραιότατα. Το αεροδρόμιο ήταν αχανές και εμείς ψάχναμε το terminal έξω από το οποίο ήταν σταθμευμένο το λεωφορείο που θα πέρναμε για Χαϊδελβέργη. Με το λεωφορείο αυτό, αποφεύγαμε τα τρένα και τις μετεπιβιβάσεις και φτάναμε και πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας στη Χαϊδελβέργη. Όταν με το καλό ξεκινήσαμε, ευχαριστηθήκαμε έναν autobahn με 2-3 λωρίδες κυκλοφορίας, χωρίς ίχνος σκουπιδιού στις άκρες, με έργα κατά διαστήματα πάντα με την απαραίτητη σήμανση.
Η διαδρομή ήταν ευχάριστη και σύντομη και αρκετά νωρίς μπήκαμε με το λεωφορειάκι στη Χαϊδελβέργη, όπου το λεωφορειάκι μας άφησε σε κεντρικό σημείο. Κοιτάζοντας γύρω σαν χαζοί τουρίστες το κινητό gps-boyfriend εντόπισε το ξενοδοχείο μας σε έναν ήσυχο μονόδρομο. Ημέρα Παρασκευή θυμίζω, μεσημέρι, και η πόλη μοιάζει άδεια! Τόσο ήρεμη και άδεια που νομίζαμε πως κάτι χάσαμε και οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την πόλη τους!!!
Ταχτοποιηθήκαμε στο συμπαθέστατο ξενοδοχείο και βγήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Σύντομα διαπιστώσαμε πως η Χαϊδελβέργη είναι η χαρά του ποδηλάτη γιατί είναι ίσια σε πολύ μεγάλη έκταση, έχει φοβερούς (πλατείς, με σήμανση κλπ) ποδηλατόδρομους , θέσεις για στάθμευση, θέσεις όπου απαγορεύεται η στάθμευση και πάρα μα πάρα πολλοί χρησιμοποιούν το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης!!!!
Δυστυχώς η σχέση μου με το ποδήλατο είναι ανύπαρκτη (ντρέπομαι που το λέω),οπότε έμεινα απλώς θεατής. Καθώς κατευθυνόμασταν προς την παλιά πόλη (AltStadt) στα δεξιά μας ξεπρόβαλε ένα υπέροχος λόφος με φθινοπωρινά χρώματα!!. Στην κεντρική πλατεία μας περίμενε μια διαδήλωση κάποιων ακτιβιστών για πυρηνικά. Πολιτισμένη διαδήλωση όμως, χωρίς παρακώλυση συγκοινωνιών και με ισχυρή αστυνομική παρουσία. Χωρίς επεισόδια. Ακολούθησε μια στάση για bretzel και επισκέψεις σε συμπαθητικά μαγαζάκια κατά μήκος της HauptStrasse , του κεντρικού τους πεζόδρομου, ενός από τους πιο μακρείς στην Ευρώπη!!
Η αρχιτεκτονική είναι υπέροχη και στο λόφο δεσπόζει το παλιό κάστρο της πόλης. Μέσα στα στενά ανακαλύπτουμε όμορφες γειτονίτσες, ενώ οι βιτρίνες των καταστημάτων είναι πανέμορφες και δελεαστικές.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο Ναός του Αγ. Πνεύματος στο κέντρο της Χαϊδελβέργης, ο οποίος ξεχωρίζει για τα μοντέρνα του βιτρώ!!!
Η πρώτη μέρα πέρασε λοιπόν με μικρή περιήγηση στο κέντρο της πόλης, μια παραποτάμια βόλτα (πολύ σύντομη λόγω κρύου) και μια επίσκεψη σε κεντρικό εστιατόριο όπου τιμήσαμε τις ζεστές σουπίτσες, τα λουκάνικα και τις μπυρίτσες!!! Μετά την επιστροφή, απολαύσαμε το wifi του ξενοδοχείου και τον Τομ Κρουζ μεταγλωττισμένο στο ΚΟΚΤΕΗΛ!!!!
Η δεύτερη μέρα μας σε γερμανικό έδαφος ξεκινάει με ένα πλούσιο πρωινό στον μπουφέ του Ξενοδοχείου /Bed & Breakfast όπου διαμέναμε. Η αίθουσα ήταν πολύ ζεστή, είχε και δεύτερη αίθουσα με τζάκι, καθώς και αίθριο σκεπασμένο για τους πιο τολμηρούς. Περιλάμβανε όλα τα κλασικά και επιπλέον μαρμελάδα και μέλι σε βάζο και πολύ καλό γαλλικό καφέ (μια ολόκληρη καφετιέρα ανά τραπέζι!!!). Η συνέχεια επί του... τελεφερίκ!!! Φτάνοντας στην είσοδο του τελεφερίκ, διαπιστώσαμε ότι εκεί υπάρχει και ελληνική ταβέρνα! Ανεβήκαμε με το τελεφερίκ στο επίπεδο του Κάστρου και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας. Αυτό που σε καταπλήσσει ανεβαίνοντας, είναι η μαγευτική θέα όλης της πόλης, με φόντο το ποτάμι Νεκαρ (Neckar) και ένα λόφο με υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα.
Το κάστρο είναι όμορφο, λίγο περιορισμένο σε έκταση, ενώ βασική ατραξιόν του είναι τα γιγάντια κρασοβάρελα που κατασκεύαζαν οι κατά καιρούς μονάρχες του (ήταν σύμβολο παραγωγικότητας και κύρους!) τα οποία εκτίθενται δίπλα στο -ζεστό και δελεαστικό χάρη είναι η αλήθεια- κυλικείο του κάστρου. Με τη βοήθεια ενός συμπαθέστατου και καλά καταρτισμένου αγγλόφωνου ξεναγού - ο οποίος εξέφρασε την συμπάθεια του προς τα προβλήματα της Ελλάδας- είδαμε το εσωτερικό του κάστρου, ενώ διαπιστώσαμε και θαυμασμό προς την κλασική αρχαία Ελλάδα και Ρώμη. Το καλύτερο φυσικά ήταν για το τέλος, όταν περπατήσαμε σε κομμάτι των κήπων του κάστρου, ένα υπέροχο πάρκο με φθινοπωρινά χρώματα.
Η ευχάριστη βόλτα συνεχίζεται κατεβαίνοντας ένα απότομο πλακόστρωτο μονοπάτι που γλιστράει, ενώ παρακολουθούμε κόσμο να ανεβαίνει χαλαρά ή αγκομαχώντας την ανηφόρα (χιχι, εμείς ευχαριστηθήκαμε και το ανέβασμα και το κατέβασμα!) Φτάνουμε στην παλιά πόλη και κατευθυνόμαστε προς την Παλιά Γέφυρα (Alt Brucke) , την οποία και διασχίζουμε με σκοπό να βρεθούμε στην οδό των φιλοσόφων, ένα δρόμο όπου γνωστοί ντόπιοι ποιητές συνήθιζαν να κάνουν τον περίπατό τους. Ανεβαίνουμε μια ανηφόρα με μεγάλη κλίση και μερικά σκαλοπάτια (ουφ!!εδώ δεν φτάνει το τελεφερίκ;;;!!!) και σιγά σιγά φτάνουμε στο ίδιο επίπεδο με το κάστρο. Η πόλη, ο ποταμός, το δασάκι συνθέτουν μια πανοραμική φωτο .
Αριστερά και δεξιά μικρές ιδιοκτησίες (περβόλια (?) καλλιεργημένα και στον δρόμο ποδηλάτες, περιπατητές, ιδιοκτήτες σκυλων και κόσμος που κάνει τζόκιγκ μέσα στην φύση, δυο μόλις λεπτά από την πόλη. Προχωράμε στην Οδό των Φιλοσόφων και σιγα- σιγα συναντάμε μια ελίτ περιοχή με ακριβά σπίτια. Πριν φτάσουμε στην αρχή της Οδού (την ξεκινήσαμε από την ανάποδη- εξ ου και ο ανήφορος), συναντάμε μερικά ακόμα κτίρια του Πανεπιστημίου (η Χαϊδελβέργη είναι γεμάτη κτίρια του Πανεπιστημίου). Μετά από τον εποικοδομητικό μας περίπατο στη φύση, επιστροφή στην πόλη και στα γνώριμα πια όμορφα δρομάκια της Χαϊδελβέργης.
Η ημέρα μας κλείνει με ένα γευστικότατο δείπνο σε ένα υπέροχο εστιατόριο, όπου μοιραστήκαμε το τραπέζι μας με άλλες παρεούλες, πράγμα που δεν μας χάλασε καθόλου. Η περιήγησή μας στην Χαϊδελβέργη έφτασε δυστυχώς στο τέλος της. Την τρίτη ημέρα αμέσως μετά το πρωινό μας θα αναχωρήσουμε για το γραφικό Κολμάρ, αλλάζοντας τέσσερα (4!!!!) τρένα!!!
Πρωί Κυριακής. Παίρνουμε το πλούσιο μας πρωινό στη Χαϊδελβέργη, ταχτοποιούμε τον λογαριασμό μας και ακούμε και efkaristo από τον ευγενικό κύριο στη ρεσέψιον. Μέσα από τους άδειους δρόμους της Χαϊδελβέργης (πρωί Κυριακής) πάμε στο σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε το τρένο μας. Στη διαδρομή βλέπω μια 4μελή οικογένεια να κάνει Κυριακάτικη βόλτα στην πόλη πάνω στα ποδήλατά τους. Τι όμορφη εικόνα!!! Θα την δω άραγε ποτέ στην Ελλάδα;;;
Η μετάβαση μας από τη Χαϊδελβέργη στο Κολμάρ ακούγεται λίγο σαν οδύσσεια. 4 τρένα, 3 μετεπιβιβάσεις. Εγώ η καλομαθημένη γκρινιάζω λίγο που πρέπει να ανεβοκατεβάζω τις βαλίτσες, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση, το δρομολόγιο έχει ως εξής:
Χαϊδελβέργη- Καρλσρούη
Καρλσρούη- Αππενβάισε
Αππενβάισε- Στρασβούργο
Στρασβούργο- Κολμάρ
Μάταια γκρίνιαζα. Φανταζόμουν βλέπετε πως θα είναι σαν τις ελληνικές συγκοινωνίες. Οι σταθμοί ήταν οργανωμένοι, τα τρένα συνεπή, το ταξίδι ξεκούραστο και ευχάριστο. Η μόνη έκπληξη ήταν στο Αππενβάισε, όπου υπάρχει ένας σταθμός στην μέση του πουθενά (έτσι μας φαινόταν), αν ήταν βράδυ και είχε λιγότερο κόσμο, άνετα θα έκανε για σκηνικό από ταινία θρίλερ. Συνολικά η μετάβαση μας στον προορισμό μας κράτησε περίπου 3 ώρες, κατά τις οποίες περάσαμε από φθινοπωρινά τοπία, είδαμε γραφικά χωριουδάκια και εμπορικές περιοχές πόλεων.
Μεσημεράκι φτάσαμε στο Κολμάρ. Ο σταθμός είναι ένα ωραίο κτίριο και έξω από αυτό πολλές στάσεις λεοφωρείων. Δυστυχώς τα δρομολόγια είναι αραιά λόγω ημέρας και δεν μας εξυπηρετούν, οπότε εμπρός καλά μου ποδαράκια!!! Το boyfriend-gps μας καθοδηγεί μέσα από μια όμορφη πόλη με φαρδείς δρόμους και πεζοδρόμια, περιποιημένα σπίτια και κτίρια. Δυστυχώς λόγω ημέρας, ώρας και κρύου, η πόλη είναι άδεια. Μου θυμίζει κάτι ταινίες με καταστροφές που η πόλη ερημώνει και μόνο κάτι γιαπωνέζοι τουρίστες γυρνάνε και φωτογραφίζουν. Επιτέλους φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας και ταχτοποιούμαστε στο συμπαθέστατο δωμάτιο μας, όπου με περιμένει και μια ευχάριστη έκπληξη: αυτόνομη θέρμανση στο δωμάτιο και στο μπάνιο!!! Επιτέλους, μπορώ να κάνω το δωμάτιο μας φούρνο!!!
Αποφασίζουμε να πάμε βολτούλα για να αξιοποιήσουμε τη μέρα μας και να δούμε επιτέλους την Μικρή Βενετία την περιοχή με τα κανάλια, για την οποία είναι γνωστό το Κολμάρ.
Μπαίνοντας στο κέντρο του Κολμάρ, εντυπωσιαζόμαστε από τα σπιτάκια σε Αλσατικό στυλ, ονομάζονται half timbered και έχουν ένα κομμάτι από ξύλο στο εξωτερικό τους. Είναι χρωματιστά, με επικλινείς στέγες και σαν να αποτελούν σκηνικό παραμυθιού!!!
Προχωρώντας και φωτογραφίζοντας φτάσαμε στην Μικρή Βενετία, η οποία ήταν και η αρχική αφορμή να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι!! Η μικρή Βενετία έχει ένα (
κανάλι, κατά μήκος του οποίου είναι χτισμένα τα μικρά αλσατικά σπιτάκια.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η Petite Venice (Μικρή Βενετία) σίγουρα θα είναι πιο όμορφη την άνοιξη και το καλοκαίρι και ότι θα είναι υπέροχο να καθίσεις για φαγητό δίπλα στο κανάλι.
Ας προσθέσω εδώ ότι το Κολμάρ βρίσκεται στο Δρόμο του Κρασιού (Route de Vin), αποτελώντας την "πρωτεύουσα" των αλσατικών κρασιών (capitale des vins d'Alsace), αρκετά τουριστική (χωρίς να γίνεται πανικός) και με παράδοση στις χριστουγεννιάτικες αγορές. Από εδώ κατάγεται ο γλύπτης Μπαρτολντί, ο οποίος φιλοτέχνησε το γνωστό σε όλους Αγαλμα της Ελευθερίας. Μικρογραφία του αγάλματος βρίσκεται έξω από την πόλη, προς τιμή του γλύπτη.
Η πόλη έχει πολύ όμορφα δρομάκια ,
κτίρια καταστήματα και βιτρίνες!!!
Για μας, μια καλή αφορμή για ζεστό κρασί και σχολιασμό των παιδιών των γάλλων (πόσο χαριτωμένα ντυνονται κάποια και πόσο ζεστά ρουχαλάκια υπάρχουν!!!). Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ζεστό μπανάκι και δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.
Δοκιμάσαμε και ντόπιο pinot noir κρασί, το οποίο μας άρεσε ιδιαίτερα!!! Η επόμενη μέρα ήταν σχεδιασμένη να αφιερωθεί στην πόλη του Κολμάρ, θα πραγματοποιηθεί το σχέδιο;
ΗΜΕΡΑ 4:
Είναι ακόμα Δευτέρα, τέταρτη ημέρα της εξόρμησής μας και έχουμε τελείως ξεφύγει από την ελληνική πραγματικότητα (ήταν οι μέρες που.. ψάχναμε πρωθυπουργό!) και την ρουτίνα μας.
Κατεβαίνουμε για πρωινό και πάμε στην παρακείμενη στάση λεωφορείου για να μεταβούμε στο κέντρο του Κολμάρ. Κατόπιν πολλής σκέψης, και αφού θέλαμε και οι δύο διακαώς να δούμε χωριουδάκια στο δρόμο του κρασιού, πήγαμε να ζητήσουμε προσφορά για ενοικίαση αυτοκινήτου. Η τιμή ήταν απαγορευτική όμως (και χωρίς navigator!), οπότε αφιερώσαμε το πρωινό μας στην πόλη, βολτάραμε και επισκεφτήκαμε τον καθεδρικό και το Μουσείο Παιχνιδιών. Το Μουσείο παιχνιδιών είχε αρκετά μεγάλη ποικιλιά με highlights:
καθώς και μια απίστευτη συλλογή από τραίνα - που θέτονταν σε λειτουργία όταν πατούσες ένα φωτάκι και περνούσαν μέσα από αλσατικές πόλεις, τούνελ, σταθμούς τρένων κλπ.!!! Αυτό πραγματικά με ενθουσίασε!!!
Είναι απίστευτη η λεπτομέρεια!!!
Μεσημεράκι πλέον και ,μιας και μας έκαιγε να πάμε σε κανένα χωριουδάκι τριγύρω, πήγαμε στο Tourist office στο Colmar, όπου μια πολύ εξυπηρετική κυρία μας έδωσε χάρτη με τα χωριά του Δρόμου του κρασιού και τα δρομολόγια των λεωφορείων. Επιλέξαμε ένα κοντινό χωριουδάκι που θα είχαμε 1,5 ώρα να εξερευνήσουμε. Πρόκειται για το Riquewir, ένα μεσαιωνικό χωριό βορειοδυτικά από το Κολμάρ. Στην στάση συναντήσαμε μια ευγενέστατη μεσήλικη κυρία που μας έδωσε συμβουλές (μια καλή ευκαιρία να εξασκήσει ο καλός μου τα γαλλικά του). Μέσα από μια όμορφη διαδρομή με απέραντους αμπελώνες (φαντάζομαι τι όμορφα θα είναι το καλοκαίρι, την εποχή του τρύγου) και αφού περάσαμε από όμορφα χωριουδάκια, φτάσαμε στο Riquewir. Το χωριό μας έκλεψε την καρδιά, στενά πλακόστρωτα δρομάκια, όμορφα σπίτια και μαγαζιά και χριστουγεννιάτικη διάθεση.
Δυστυχώς το σκοτάδι έπεσε νωρίς και δεν προλάβαμε να ευχαριστηθούμε το Riquewir. Χωθήκαμε σε ένα τοπικο μαγαζάκι, ήπιαμε ζεστό κρασί, φάγαμε αλμυρή κρέπα και κις λορέν και σύντομα πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής.
Στο Κολμάρ, καταλήξαμε σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο να τρώμε ρόστι (roesti???), ένα πιάτο με βάση την πατάτα, σε διάφορους συνδυασμούς (με αλλαντικά, με λαχανικά, με τυριά) που σερβίρεται σε μαντεμένιο ταψάκι!!! Φυσικά το συνοδέψαμε με τοπικό κρασί! Η ημέρα μας έφτασε στο τέλος της, και μαζί της η διαμονή μας στο Κολμάρ.
Την επομένη θα αναχωρούσαμε για Rosheim, ένα χωριό 20 χλμ Νοτιοδυτικά από το Στρασβούργο, που θα αποτελούσε και την επόμενη μας βάση.
Ημέρα Τρίτη και ετοιμαζόμαστε να εγκαταλείψουμε το γραφικό Κολμάρ και να μεταφερθούμε έξω από το Στρασβούργο, στο μικρό αλλά όμορφο Ρόσχαιμ
(Rosheim).
Το Ρόσχαιμ εκτός από το δρόμο του κρασιού, ανήκει και στο ρωμαϊκό δρόμο της Αλσατίας, καθώς ανήκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία . Ας προσθέσω εδώ πως η Αλσατία άλλαζε συνεχώς χέρια, ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία και πως σχεδόν όλοι οι Αλσατοί ομιλούν τη Γερμανική (ευτυχώς για μένα).
Αλλάζουμε τρένο στο Σελεστάτ (άλλο ένα όμορφο αλσατικό χωριουδάκι), πίνουμε κι ένα καφεδάκι όσο περιμένουμε το τρένο και βουρ για το Ρόσχαιμ. Στο Ρόσχαιμ μας περιμένει μια έκπληξη, η μάλλον δύο. Πρώτον, το κτίριο του σταθμού είναι κλειστό και δεύτερον ο σταθμός του τρένου είναι αρκετά μακριά από το χωριό. Περπατήσαμε 1/2 ώρα με τις βαλίτσες και άρχισα να ανησυχώ μήπως το καλό μέρος της εκδρομής τελείωσε και ξεκινά το ανάποδο μέρος της εκδρομής. Φτάνουμε στο κέντρο του χωριού και σε ένα ήσυχο στενάκι ανακαλύπτουμε τον ξενώνα μας. Μας υποδέχεται η γαλλιδούλα οικοδέσποινα και μας οδηγεί στον ξενώνα μας. Το δωμάτιο είναι απλά υπέροχο, όμορφα διακοσμημένο, πρόσφατα ανακαινισμένο (είναι κτίριο του 1700 κάτι), σαν καινούριο, με αφράτες μαλακές πετσέτες ... Με δυο λόγια τέλειο δωμάτιο.
Είναι ήδη μία και ρωτάμε την συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια αν είναι καλή ώρα για φαγητό. Γνέφει καταφατικά και σύντομα μας φέρνει έναν οδηγό της περιοχής. Περνάει λίγη ώρα μέχρι να ταχτοποιηθούμε στον ξενώνα και βγαίνουμε για φαγητό. Ρίχνουμε μια ματιά στο κοντινότερο εστιατόριο και κάνουμε και μια βολτούλα να δούμε τι άλλο παίζει. Εν τω μεταξύ τραβάμε και καμιά φωτο:
Όταν τελικά αποφασίζουμε να πάμε στο πρώτο εστιατόριο που είδαμε (ώρα 14.05) μας ενημερώνουν ότι κλείνουν σε 5' !!!!
Εδώ πρέπει να υποβάλω τα παράπονα μου σχετικά με το ωράριο και πόσο ασύμβατο είναι με τους δικούς μας ρυθμούς!!! Τα εστιατόρια ανοίγουν 11.30-12 (την ώρα που εμείς πίνουμε τον καφέ μας!!!) και κλείνουν 14- 14.30. (την ώρα που μας πιάνει η λιγούρα)Το βράδυ ανοίγουν 18.30 και κλείνουν γύρω στις 21.30 (την ώρα που οι έλληνες βγαίνουμε για φαί) Αντίστοιχα τα καταστήματα ανοίγουν 8-12 και 14-18.
Συμπέρασμα: αν είσαι έλληνας πρέπει να προσαρμοστείς στο νέο ωράριο, αλλιώς θα γυρνάς σαν άδικη κατάρα και θα ψάχνεις για ανοικτό εστιατόριο (όπως κάναμε εμείς, δηλ.).
Τελικά, κάναμε επίσκεψη σε ένα φούρνο και πήραμε κάτι ωραίες αρμυρές ταρτούλες που φάγαμε στο δωμάτιο μας. Για επιδόρπιο φάγαμε ζεστά κρουασανάκια με γλάσο ζάχαρης.
Καθώς μας είχε αποθαρρύνει η απόσταση του χωριού από το σταθμό, αποφασίσαμε να περάσουμε το απόγευμα στο χωριό: ξεκούραση, μια περιήγηση και στη συνέχεια φαγητό.
(Αριστερά η εκκλησία Saint-Pierre-et-Paul στην είσοδο του χωριού και δεξιά ο πελεκάνος, σύμβολο της Αλσατίας καθώς την άνοιξη γυρνάει και χτίζει τη φωλιά του στις καμινάδες)
Στον σταθμό, που είναι κλειστό το εκδοτήριο και γενικώς το κτίριο, χρειάζεται να βγάλουμε εισιτήριο από ένα μηχάνημα που "ομιλεί" μόνο τη γαλλική και δεν δέχεται χαρτονομίσματα. Με τη βοήθεια ενός νεαρού γάλλου που μιλάει αγγλικά βγάζουμε δύο εισιτήρια μετ επιστροφής και πληρώνουμε μέσω κάρτας. Περιμένουμε για λίγο το τρένο και σε λίγο το tren d' Alsace - μοντέρνο, άνετο και σύγχρονο, μας οδηγεί μέσα από φθινοπωρινά τοπία στο Στρασβούργο.
Πρώτη εντύπωση από το Στρασβούργο ο σταθμός (Gare) που είναι πολύ μεγάλος και η είσοδος του (από τη μεριά της πόλης) σκεπασμένος με μοντέρνο σαν γυάλινο στέγαστρο. Εντός του στεγάστρου τα εκδοτήρια για το τραμ και η στάση του τραμ. Το Στρασβούργο έχει πολύ καλό δίκτυο τραμ, με υπόγειο σταθμό στο Gare και υπέργειο το υπόλοιπο. Ένας εξαιρετικός τρόπος να δούμε την πόλη!
Βγάζουμε ένα ομαδικό ημερήσιο εισιτήριο (για έως 3 άτομα) και ξεκινάμε για να περιηγηθούμε στην πόλη, με πρώτο προορισμό τον καθεδρικό της πόλης. Κατεβαίνουμε στην κεντρική στάση και μια ευγενέστατη μεσήλικη γαλλίδα προσφέρεται να μας δώσει οδηγίες για τον καθεδρικό. Περνάμε την πλατεία Kleber και τα Lafayette και φτάνουμε στην πλατεία Γουτεμβέργιου. Ο Γουτεμβέργιος τύπωσε στο Στρασβούργο το πρώτο του
βιβλίο.
Σε σύντομο βιντεάκι που προβάλεται πριν χτυπήσει το ρολόι (στις 12.30) σε τρεις γλώσσες μαθαίνουμε για τους συμβολισμούς. Εκτός από τους Αποστόλους, το Αστρονομικό ρολόι έχει στην πάνω αριστερή γωνία τον κόκκορα (πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις) που κράζει κι αυτός, ένα παιδί που γυρνάει μια κλεψύδρα καθώς και μια φιγούρα που αναπαριστά τον θάνατο. Μετά το ρολόι απολαμβάνουμε τα βιτρώ του Ναού
Επίσης ξεχωρίζει ο άμβωνας του ναού και τα παρεκκλήσια του
Στη συνέχεια, ανεβήκαμε τα 300+ απότομα σκαλιά
για να ανεβούμε στην πλατφόρμα του Ναού με την εξαιρετική θέα. Δυστυχώς η ατμόσφαιρα δεν είναι καθαρή, οπότε η ορατότητα είναι
Περιπλανιόμαστε για αρκετή ώρα απολαμβάνοντας τα γραφικά στενάκια της Μικρής Βενετίας και λίγο πριν τη δύση του ήλιου βρισκόμαστε έξω από το παλάτι Ροχάν (Rohan) για να πάρουμε το bateaux που θα μας ταξιδέψει στον ποταμό Ιλ του Στρασβούργου
Φτάνουμε στις σκεπαστές γέφυρες , το φράγμα Βομπάν (Vauban) όμως είναι κλειστό λόγω επισκευών.
(Η θέα από το αλσατικό μουσείο)
να κάνουμε μια βόλτα μέχρι τις σκεπαστές γέφυρες ,να περάσουμε πίσω από το υπό επισκευή φράγμα
και να καταλήξουμε στην πλατεία Δημοκρατίας (Place de la République), όπου θα ζητήσουμε πληροφορίες από το Εθνικό Θέατρο για παραστάσεις, ενώ στη συνέχεια θα αναζητήσουμε την τύχη μας πιο κάτω, στο κτίριο της Όπερας που βρίσκεται στην πλατεία Broglie. Όσον αφορά τα θεάματα είμαστε άτυχοι, γιατί οι παραστάσεις που θα μας ενδιέφεραν πέρασαν ή θα γίνουν μελλοντικά. Δεν πειράζει, αρχίζει να βραδιάζει και εμείς πάμε πάλι στην πλατεία του καθεδρικού, όπου έχει ήδη στηθεί παγοδρόμιο , ένα καρουζέλ, μια χριστουγεννιάτικη σκηνή για τις ανάγκες κάποιου τηλεοπτικού show, .
Με το στομάχι να γουργουρίζει πλέον (τι να σου κάνει μια σουπίτσα στο χέρι και ένα bretzel?) περιμένουμε να ανοίξει ένα υπόγειο εστιατόριο που έκανε κλικ στον καλό μου (18.45 άνοιγε). Άξιζε η αναμονή. Το εστιατόριο είναι υπέροχο θολωτό κτίριο, μάλλον παλιό κελάρι, με πολύ κόσμο και ωραία κουζίνα. Πήρα ένα μενού των ?18 που περιλάμβανε μια σαλατούλα, ένα πεντανόστιμο κότσι χοιρινό και επιδόρπιο, ήπιαμε και εμφιαλωμένο κρασάκι τοπικό. Χαρούμενοι και γελαστοί (μετά από μια μποτίλια κρασί) πήραμε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής.
Την 8η ημέρα θα αφήναμε το μικρούλι Ρόσχαιμ, για να "εγκατασταθούμε" για 1 βράδυ στο Στρασβούργο, λίγο πριν η υπέροχη εξόρμηση μας φτάσει στο τέλος της.
Η 8η ημέρα του οδοιπορικού μας στην Γερμανία- Αλσατία μας βρίσκει να εγκαταλείπουμε το Ρόσχαιμ και να μεταφερόμαστε στο Στρασβούργο για ένα βράδυ. Είχαμε ήδη εγκαταλείψει το σχέδιο να δούμε το Μπάντεν- Μπάντεν, αφού θέλαμε να αφοσιωθούμε στην πόλη και στις όμορφες γειτονιές της. Αφήνουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο μας στην περιοχή του σταθμού και ξεκινάμε για την περιοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Καθ οδόν συναντάμε και ένα μαγαζί με κρητικά προϊόντα , αλλά δεν προτείναμε καμιά συνεργασία για την ώρα... Έχε το όμως στα υπόψη, έρχονται δύσκολες εποχές.
Με το τραμ φτάνουμε στην περιοχή και θαυμάζουμε το γυάλινο κτίριο.
Η εσωτερική αυλή:
Στο χώρο φυλάσσεται και ένα βαρέλι από το 1472, τώρα κατά πόσον αυτό παραμένει κρασί δεν το γνωρίζω...
Υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία με κρασιά για αγορά, αλλά εμείς λόγω ανασφάλειας με τις αποσκευές δεν αγοράζουμε. Δυστυχώς στο οινοποιείο δεν προβλέπεται γευσιγνωσία, παρά μόνο συγκεκριμένες ημέρες.
Μια και είναι ακόμα μεσημέρι (2 παρά) προτείνω να προλάβουμε ένα εστιατόριο και να φάμε και ένα μεσημέρι σαν άνθρωποι. Πράγματι, συναντάμε ένα συμπαθέστατο εστιατόριο και τσακίζω μια λαχταριστή flammenkuche (tarte flambe) που σερβίρεται σε ξύλινη βάση. Yumm Yumm.
Πίνουμε και 2 ζεστά cappuccino και είμαστε έτοιμοι για τις Βερσαλίες του Στρασβούργου: το παλάτι Ροχάν,
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Στην ουσία το ταξίδι μας έχει τελειώσει... Χαιρόμαστε γιατί το ταξίδι μας ήταν εκπληκτικό, καλύτερο απ' ότι φανταζόμαστε και μελαγχολούμε γιατί τελειώνει και εμείς θα γυρίσουμε στην μιζέρια της Ελλάδας και σ ένα σωρό προβλήματα. Η αλήθεια είναι πως έχουμε ξεχάσει εντελώς την κατάσταση στη χώρα μας και πέρα από κάποια υποτιμητικά δημοσιεύματα που πήρε το μάτι μας και την ενημέρωση για την νέα κυβέρνηση από τους δικούς μας, είμαστε στον κόσμο του παραμυθιου...
ΗΜΕΡΑ 9: ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ- ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗΣ
Η ημέρα μας ξεκινάει με ένα σούπερ πρωινό . Ετοιμαζόμαστε, πάμε στο σταθμό όπου περιμένουμε λιγάκι, γιατί έχουμε πάει νωρίς, επιβιβαζόμαστε στο TGV όταν με το καλό φτάνει και ξεκινάμε για αεροδρόμιο. Τώρα περνάμε από όμορφα φθινοπωρινά τοπία, μικρές και μεγάλες πόλεις. Μετά από 1 ώρα και κάτι φτάνουμε στον τεράστιο σταθμό της Στουτγάρδης, όπου με απίστευτη ακρίβεια φτάνει και ο υπόγειος για το Αεροδρόμιο.
Η πόλη της Στουτγκάρδης- όπως φαίνεται από το μετρό- είναι όμορφη και με αρκετό πράσινο!!!Φτάνουμε στο αεροδρόμιο,χτυπάμε λίγο junk (μετά από τόσες ημέρες στα εστιατόρια χρειάζεται κι αυτό) και με μια μικρή καθυστέρηση αναχωρούμε για Ελλάδα. Το βράδυ διανυκτερεύουμε στο Ελ. Βενιζέλος και με την 1η πρωινή επιστρέφουμε στο Ηράκλειο και φευ! στην πραγματικότητα, όπου ούτε παραμυθένια είναι, ούτε χριστουγεννιάτικα!!!
Κλείνοντας , θα επισημάνω κάποια πράγματα στα οποία κατέληξα:
Είναι πλέον πολύ εύκολο να οργανώσεις ταξίδι μέσω ιντερνετ. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος και μια πιστωτική/ χρεωστική κάρτα. Εννοείται ότι πλην των εισιτηρίων, ξενοδοχείων, αυτοκινήτων, μπορεί κανείς να κλείσει εισιτήρια τρένων, και ακόμα με τη βοήθεια maps και street view να έχει πλήρη εικόνα του τι θα επισκεφτεί, αποστάσεων κλπ. Αγγλικά απαραίτητα βεβαίως, καθώς και καλός προσανατολισμός!!! Γαλλικά ή Γερμανικά θα εκτιμηθούν επιπλέον Το ίντερνετ αξιοποιήθηκε και στην εκδρομή μας – όπου στεκόμασταν και βρισκόμασταν ψάχναμε για wi-fi, προκειμένου να βρούμε δρομολόγια κλπ.
Οι χώρες που επισκεφτήκαμε , και ιδίως η Γερμανία, είναι απίστευτα οργανωμένες και με μεγάλη περιβαλλοντική συνείδηση. Διαχωρισμός των ανακυκλώσιμων στους κάδους, σακουλίτσα μόνο άμα την ζητήσεις. Το ποδήλατο βασικό μέσο μετακίνησης για πολλούς , ενώ πολλοί είναι και αυτοί που κάνουν πεζοπορίες, ποδηλατάδες στη φύση!!
Δίνεται αξία ακόμα και στο λεπτό. Σου επιστρέφουν το cent, δεν έχουν στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω, το ευρώ έχει αξία! Οι τιμές σε γενικές γραμμές μου φάνηκαν οι ίδιες, μόνο το νερό έπιανε τρελές τιμές.
Συγκοινωνίες, ΜΜΜ άψογα οργανωμένα και αξιόπιστα. Με πρόγραμμα σε κάθε στάση που τηρείται απαρεγκλίτως (το λεωφορείο περιμένει αν φτάσει νωρίτερα) και 24ωρα εισιτήρια παντού.
Ταξιδεύοντας ΜΟΝΟΙ και χωρίς γκρουπ παίρνουμε μια γεύση από την ζωή και την καθημερινότητα των αλσατών. Το να επισκεφτούμε μικρά, γραφικά χωριουδάκια είναι πολύ πιο όμορφο, από το να δούμε μια ακόμα πρωτεύουσα/ μεγαλούπολη της Ευρώπης, όπου θα τρέχαμε να τα δούμε όλα.
Είναι ένα ταξίδι που ευχαριστηθήκαμε και θα μας μείνει αξέχαστο. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα, ιδίως τέλη Νοεμβρίου- αρχές Δεκεμβρίου που είναι όλα στολισμένα και εορταστικά και δεν έχει ακόμα τον τρελό πανικό!!! Τα Χριστουγεννα σε όλη την Αλσατία πρέπει να είναι μαγικά!!!
Εύχομαι σε όλους καλες Γιορτές!!!
- Ταϋλάνδη.. μακριά
- Σκωτία... πολλές αλλαγές πτήσεων και κρύο
- Βουδαπέστη... μικρή για 1 εβδομάδα...
- Ισπανία... χειμωνιάτικα;
Με λίγα λόγια θέλαμε ένα χειμερινό προορισμό με λίγη ταλαιπωρία στη μετάβαση όμως (2 πτήσεις το πολύ!!!), όχι πάρα πολύ ακριβό, με όχι- πολικές θερμοκρασίες και επίσης να μην περιλαμβάνει: Λονδίνο, Βιέννη, Πράγα, Παρίσι, Ρώμη (γιατί κάποιος από τους δυο μας είχε πάει).
Πάντα έπαιζε το Κολμάρ στο μυαλό μας, μετά από κάτι φωτος που χα δει σε ένα από τα κλασικά μαιλ που στέλνουν με φωτος στο μαιλ μου. Κολμάρ στην Αλσατία.. Μια πόλη παραμυθένια. Ωραία βρήκαμε προορισμό!!! Για να δούμε αεροπορικά.... Το τι αναζήτηση έγινε στα αεροπορικά ψαχτήρια, δεν λέγεται! Το Στρασβούργο κοντά αλλά ασύμφορο!! Είναι τέλη Αυγούστου και τα εισιτήρια είναι απλησίαστα! Ταυτόχρονα προσπαθούμε να φτιάξουμε τον ταξιδιωτικό μας χάρτη.. Google Maps, Travelstories (πολύ χρήσιμη η ιστορία μιας συμφορουμίτισσας), οδηγοί,σάιτς αεροπορικών, όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν για να καταλήξουμε σε ένα πολύ αισιόδοξο σενάριο: Φρανκφούρτη- Χαϊδελβέργη- Κολμάρ- Δρόμος του Κρασιού- Φράιμπουργκ- Τρίμπεργκ- Μέλανας Δρυμός- Μπάντεν-Μπαντεν- Στουτγκάρδη.
Τα εισιτήρια βρέθηκαν σε πολύ καλή τιμή (με την αγαπημένη Αιγαίου), κολλήσαμε και 2 Σ/Κ και μια αργία (μεγάλη η χάρη του, ο Πολιούχος Αγ. Μηνάς Παρασκευή έπεσε), και είχαμε 8 βράδια στην διάθεση μας για να εξερευνήσουμε ότι επιθυμούσαμε εκεί στα πέριξ...
Είναι ακόμα αρχές Σεπτέμβρη.. και ο ενθουσιασμός ανεβαίνει!
Οι μήνες προχωρούν και εμένα με ταλαιπωρεί ένα πρόβλημα υγείας που μου στερεί τη χρήση του πολυαγαπημένου μου λαπτοπ. Έτσι όμως χάνω την μισή χαρά του ταξιδιού... Δεν θα χαζολογάω με τις ώρες για ξενοδοχεία, εστιατόρια, μουσεία... Δεν πειράζει, κάνουμε κάποιες επιλογές σε ξενοδοχεία, μιλάμε ατελείωτες ώρες με τον καλό μου για να καταλήξουμε σε ξενοδοχεία και να περικόψουμε μετά πόνου καρδίας προορισμούς, γιατί αλλιώς έπρεπε να τρέχουμε σαν τον Βέγγο. Αφήνουμε και την αρχική ιδέα να νοικιάσουμε αμάξι στην Φρανκφούρτη και να το επιστρέψουμε στην Στουτγκάρδη. Σιγά σιγά μας δελεάζουν οι συγκοινωνίες τους και κρατάμε το αμάξι μόνο για το δρόμο του Κρασιού...
Οι μέρες πλησιάζουν... Έχω πολύ δουλειά στο γραφείο, και ταυτόχρονα παρακολουθώ τον καιρό στη Χαϊδελβέργη ,αγοράζω και οδηγό από τη Lonely Planet μόνο για την Αλσατία και τη Λωραίνη (3.5 euros, είναι κεφάλαιο από τον Οδηγό για Γαλλία, αλλά είναι ό.τι μου χρειάζεται, γιατί μπορώ να τον φορτώσω και στο smartphone μου), κάνω λίστα με αυτά που θα κρατάω. Οι βαλίτσες ετοιμάζονται, οι σημειώσεις μαζεύονται και ... Παρασκευή 11/11/2011 (τυχαίο;; ) είμαστε στο Ελ. Βενιζέλος για την πτήση μας προς Φρανκφούρτη!!!
Νωρίς νωρίς φτάσαμε στην Φρανκφούρτη: ήταν πρωινή η πτήση, κερδίσαμε και μία ώρα από την αλλαγή χρόνου, ωραιότατα. Το αεροδρόμιο ήταν αχανές και εμείς ψάχναμε το terminal έξω από το οποίο ήταν σταθμευμένο το λεωφορείο που θα πέρναμε για Χαϊδελβέργη. Με το λεωφορείο αυτό, αποφεύγαμε τα τρένα και τις μετεπιβιβάσεις και φτάναμε και πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας στη Χαϊδελβέργη. Όταν με το καλό ξεκινήσαμε, ευχαριστηθήκαμε έναν autobahn με 2-3 λωρίδες κυκλοφορίας, χωρίς ίχνος σκουπιδιού στις άκρες, με έργα κατά διαστήματα πάντα με την απαραίτητη σήμανση.
Η διαδρομή ήταν ευχάριστη και σύντομη και αρκετά νωρίς μπήκαμε με το λεωφορειάκι στη Χαϊδελβέργη, όπου το λεωφορειάκι μας άφησε σε κεντρικό σημείο. Κοιτάζοντας γύρω σαν χαζοί τουρίστες το κινητό gps-boyfriend εντόπισε το ξενοδοχείο μας σε έναν ήσυχο μονόδρομο. Ημέρα Παρασκευή θυμίζω, μεσημέρι, και η πόλη μοιάζει άδεια! Τόσο ήρεμη και άδεια που νομίζαμε πως κάτι χάσαμε και οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την πόλη τους!!!
Ταχτοποιηθήκαμε στο συμπαθέστατο ξενοδοχείο και βγήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Σύντομα διαπιστώσαμε πως η Χαϊδελβέργη είναι η χαρά του ποδηλάτη γιατί είναι ίσια σε πολύ μεγάλη έκταση, έχει φοβερούς (πλατείς, με σήμανση κλπ) ποδηλατόδρομους , θέσεις για στάθμευση, θέσεις όπου απαγορεύεται η στάθμευση και πάρα μα πάρα πολλοί χρησιμοποιούν το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης!!!!
Δυστυχώς η σχέση μου με το ποδήλατο είναι ανύπαρκτη (ντρέπομαι που το λέω),οπότε έμεινα απλώς θεατής. Καθώς κατευθυνόμασταν προς την παλιά πόλη (AltStadt) στα δεξιά μας ξεπρόβαλε ένα υπέροχος λόφος με φθινοπωρινά χρώματα!!. Στην κεντρική πλατεία μας περίμενε μια διαδήλωση κάποιων ακτιβιστών για πυρηνικά. Πολιτισμένη διαδήλωση όμως, χωρίς παρακώλυση συγκοινωνιών και με ισχυρή αστυνομική παρουσία. Χωρίς επεισόδια. Ακολούθησε μια στάση για bretzel και επισκέψεις σε συμπαθητικά μαγαζάκια κατά μήκος της HauptStrasse , του κεντρικού τους πεζόδρομου, ενός από τους πιο μακρείς στην Ευρώπη!!
Η αρχιτεκτονική είναι υπέροχη και στο λόφο δεσπόζει το παλιό κάστρο της πόλης. Μέσα στα στενά ανακαλύπτουμε όμορφες γειτονίτσες, ενώ οι βιτρίνες των καταστημάτων είναι πανέμορφες και δελεαστικές.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο Ναός του Αγ. Πνεύματος στο κέντρο της Χαϊδελβέργης, ο οποίος ξεχωρίζει για τα μοντέρνα του βιτρώ!!!
Η πρώτη μέρα πέρασε λοιπόν με μικρή περιήγηση στο κέντρο της πόλης, μια παραποτάμια βόλτα (πολύ σύντομη λόγω κρύου) και μια επίσκεψη σε κεντρικό εστιατόριο όπου τιμήσαμε τις ζεστές σουπίτσες, τα λουκάνικα και τις μπυρίτσες!!! Μετά την επιστροφή, απολαύσαμε το wifi του ξενοδοχείου και τον Τομ Κρουζ μεταγλωττισμένο στο ΚΟΚΤΕΗΛ!!!!
Η δεύτερη μέρα μας σε γερμανικό έδαφος ξεκινάει με ένα πλούσιο πρωινό στον μπουφέ του Ξενοδοχείου /Bed & Breakfast όπου διαμέναμε. Η αίθουσα ήταν πολύ ζεστή, είχε και δεύτερη αίθουσα με τζάκι, καθώς και αίθριο σκεπασμένο για τους πιο τολμηρούς. Περιλάμβανε όλα τα κλασικά και επιπλέον μαρμελάδα και μέλι σε βάζο και πολύ καλό γαλλικό καφέ (μια ολόκληρη καφετιέρα ανά τραπέζι!!!). Η συνέχεια επί του... τελεφερίκ!!! Φτάνοντας στην είσοδο του τελεφερίκ, διαπιστώσαμε ότι εκεί υπάρχει και ελληνική ταβέρνα! Ανεβήκαμε με το τελεφερίκ στο επίπεδο του Κάστρου και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας. Αυτό που σε καταπλήσσει ανεβαίνοντας, είναι η μαγευτική θέα όλης της πόλης, με φόντο το ποτάμι Νεκαρ (Neckar) και ένα λόφο με υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα.
Αριστερά και δεξιά μικρές ιδιοκτησίες (περβόλια (?) καλλιεργημένα και στον δρόμο ποδηλάτες, περιπατητές, ιδιοκτήτες σκυλων και κόσμος που κάνει τζόκιγκ μέσα στην φύση, δυο μόλις λεπτά από την πόλη. Προχωράμε στην Οδό των Φιλοσόφων και σιγα- σιγα συναντάμε μια ελίτ περιοχή με ακριβά σπίτια. Πριν φτάσουμε στην αρχή της Οδού (την ξεκινήσαμε από την ανάποδη- εξ ου και ο ανήφορος), συναντάμε μερικά ακόμα κτίρια του Πανεπιστημίου (η Χαϊδελβέργη είναι γεμάτη κτίρια του Πανεπιστημίου). Μετά από τον εποικοδομητικό μας περίπατο στη φύση, επιστροφή στην πόλη και στα γνώριμα πια όμορφα δρομάκια της Χαϊδελβέργης.
Πρωί Κυριακής. Παίρνουμε το πλούσιο μας πρωινό στη Χαϊδελβέργη, ταχτοποιούμε τον λογαριασμό μας και ακούμε και efkaristo από τον ευγενικό κύριο στη ρεσέψιον. Μέσα από τους άδειους δρόμους της Χαϊδελβέργης (πρωί Κυριακής) πάμε στο σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε το τρένο μας. Στη διαδρομή βλέπω μια 4μελή οικογένεια να κάνει Κυριακάτικη βόλτα στην πόλη πάνω στα ποδήλατά τους. Τι όμορφη εικόνα!!! Θα την δω άραγε ποτέ στην Ελλάδα;;;
Η μετάβαση μας από τη Χαϊδελβέργη στο Κολμάρ ακούγεται λίγο σαν οδύσσεια. 4 τρένα, 3 μετεπιβιβάσεις. Εγώ η καλομαθημένη γκρινιάζω λίγο που πρέπει να ανεβοκατεβάζω τις βαλίτσες, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση, το δρομολόγιο έχει ως εξής:
Χαϊδελβέργη- Καρλσρούη
Καρλσρούη- Αππενβάισε
Αππενβάισε- Στρασβούργο
Στρασβούργο- Κολμάρ
Μάταια γκρίνιαζα. Φανταζόμουν βλέπετε πως θα είναι σαν τις ελληνικές συγκοινωνίες. Οι σταθμοί ήταν οργανωμένοι, τα τρένα συνεπή, το ταξίδι ξεκούραστο και ευχάριστο. Η μόνη έκπληξη ήταν στο Αππενβάισε, όπου υπάρχει ένας σταθμός στην μέση του πουθενά (έτσι μας φαινόταν), αν ήταν βράδυ και είχε λιγότερο κόσμο, άνετα θα έκανε για σκηνικό από ταινία θρίλερ. Συνολικά η μετάβαση μας στον προορισμό μας κράτησε περίπου 3 ώρες, κατά τις οποίες περάσαμε από φθινοπωρινά τοπία, είδαμε γραφικά χωριουδάκια και εμπορικές περιοχές πόλεων.
Μεσημεράκι φτάσαμε στο Κολμάρ. Ο σταθμός είναι ένα ωραίο κτίριο και έξω από αυτό πολλές στάσεις λεοφωρείων. Δυστυχώς τα δρομολόγια είναι αραιά λόγω ημέρας και δεν μας εξυπηρετούν, οπότε εμπρός καλά μου ποδαράκια!!! Το boyfriend-gps μας καθοδηγεί μέσα από μια όμορφη πόλη με φαρδείς δρόμους και πεζοδρόμια, περιποιημένα σπίτια και κτίρια. Δυστυχώς λόγω ημέρας, ώρας και κρύου, η πόλη είναι άδεια. Μου θυμίζει κάτι ταινίες με καταστροφές που η πόλη ερημώνει και μόνο κάτι γιαπωνέζοι τουρίστες γυρνάνε και φωτογραφίζουν. Επιτέλους φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας και ταχτοποιούμαστε στο συμπαθέστατο δωμάτιο μας, όπου με περιμένει και μια ευχάριστη έκπληξη: αυτόνομη θέρμανση στο δωμάτιο και στο μπάνιο!!! Επιτέλους, μπορώ να κάνω το δωμάτιο μας φούρνο!!!
Αποφασίζουμε να πάμε βολτούλα για να αξιοποιήσουμε τη μέρα μας και να δούμε επιτέλους την Μικρή Βενετία την περιοχή με τα κανάλια, για την οποία είναι γνωστό το Κολμάρ.
Μπαίνοντας στο κέντρο του Κολμάρ, εντυπωσιαζόμαστε από τα σπιτάκια σε Αλσατικό στυλ, ονομάζονται half timbered και έχουν ένα κομμάτι από ξύλο στο εξωτερικό τους. Είναι χρωματιστά, με επικλινείς στέγες και σαν να αποτελούν σκηνικό παραμυθιού!!!
Προχωρώντας και φωτογραφίζοντας φτάσαμε στην Μικρή Βενετία, η οποία ήταν και η αρχική αφορμή να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι!! Η μικρή Βενετία έχει ένα (
κανάλι, κατά μήκος του οποίου είναι χτισμένα τα μικρά αλσατικά σπιτάκια.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η Petite Venice (Μικρή Βενετία) σίγουρα θα είναι πιο όμορφη την άνοιξη και το καλοκαίρι και ότι θα είναι υπέροχο να καθίσεις για φαγητό δίπλα στο κανάλι.
Ας προσθέσω εδώ ότι το Κολμάρ βρίσκεται στο Δρόμο του Κρασιού (Route de Vin), αποτελώντας την "πρωτεύουσα" των αλσατικών κρασιών (capitale des vins d'Alsace), αρκετά τουριστική (χωρίς να γίνεται πανικός) και με παράδοση στις χριστουγεννιάτικες αγορές. Από εδώ κατάγεται ο γλύπτης Μπαρτολντί, ο οποίος φιλοτέχνησε το γνωστό σε όλους Αγαλμα της Ελευθερίας. Μικρογραφία του αγάλματος βρίσκεται έξω από την πόλη, προς τιμή του γλύπτη.
Η πόλη έχει πολύ όμορφα δρομάκια ,
κτίρια καταστήματα και βιτρίνες!!!
Στην αριστερή φωτο βλέπετε ginger bread (Pain d' epice), παραδοσιακό έδεσμα της Αλσατίας, εδώ σε χριστουγεννιάτικη έκδοση!
Για κακή μας τύχη, τα εστιατόρια έκλειναν (το ωράριο στην Αλσατία είναι μια άλλη ιστορία), οπότε αρκεστήκαμε σε ζεστή σουπίτσα λαχανικών και bretzel (yummy!!!!!!)σε ένα παγωμένο παγκάκι. Μια ακόμα βολτούλα στο κέντρο της πόλης
Για κακή μας τύχη, τα εστιατόρια έκλειναν (το ωράριο στην Αλσατία είναι μια άλλη ιστορία), οπότε αρκεστήκαμε σε ζεστή σουπίτσα λαχανικών και bretzel (yummy!!!!!!)σε ένα παγωμένο παγκάκι. Μια ακόμα βολτούλα στο κέντρο της πόλης
και μετά στάση για ζεστή σοκολάτα σε ένα όμορφο καφέ δίπλα στον καθεδρικό ναό τους!!! Έχει πια νυχτώσει και στο δρόμο της επιστροφής συναντάμε ένα καταπληκτικό καρουζέλ, πόλο έλξης για μικρά και μεγάλα παιδιά!!
Για μας, μια καλή αφορμή για ζεστό κρασί και σχολιασμό των παιδιών των γάλλων (πόσο χαριτωμένα ντυνονται κάποια και πόσο ζεστά ρουχαλάκια υπάρχουν!!!). Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ζεστό μπανάκι και δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.
Δοκιμάσαμε και ντόπιο pinot noir κρασί, το οποίο μας άρεσε ιδιαίτερα!!! Η επόμενη μέρα ήταν σχεδιασμένη να αφιερωθεί στην πόλη του Κολμάρ, θα πραγματοποιηθεί το σχέδιο;
Είναι ακόμα Δευτέρα, τέταρτη ημέρα της εξόρμησής μας και έχουμε τελείως ξεφύγει από την ελληνική πραγματικότητα (ήταν οι μέρες που.. ψάχναμε πρωθυπουργό!) και την ρουτίνα μας.
Κατεβαίνουμε για πρωινό και πάμε στην παρακείμενη στάση λεωφορείου για να μεταβούμε στο κέντρο του Κολμάρ. Κατόπιν πολλής σκέψης, και αφού θέλαμε και οι δύο διακαώς να δούμε χωριουδάκια στο δρόμο του κρασιού, πήγαμε να ζητήσουμε προσφορά για ενοικίαση αυτοκινήτου. Η τιμή ήταν απαγορευτική όμως (και χωρίς navigator!), οπότε αφιερώσαμε το πρωινό μας στην πόλη, βολτάραμε και επισκεφτήκαμε τον καθεδρικό και το Μουσείο Παιχνιδιών. Το Μουσείο παιχνιδιών είχε αρκετά μεγάλη ποικιλιά με highlights:
μια μεγάλη συλλογή barbie ,
ωραίες συνθέσεις LEGO
ωραίες συνθέσεις LEGO
καθώς και μια απίστευτη συλλογή από τραίνα - που θέτονταν σε λειτουργία όταν πατούσες ένα φωτάκι και περνούσαν μέσα από αλσατικές πόλεις, τούνελ, σταθμούς τρένων κλπ.!!! Αυτό πραγματικά με ενθουσίασε!!!
Μεσημεράκι πλέον και ,μιας και μας έκαιγε να πάμε σε κανένα χωριουδάκι τριγύρω, πήγαμε στο Tourist office στο Colmar, όπου μια πολύ εξυπηρετική κυρία μας έδωσε χάρτη με τα χωριά του Δρόμου του κρασιού και τα δρομολόγια των λεωφορείων. Επιλέξαμε ένα κοντινό χωριουδάκι που θα είχαμε 1,5 ώρα να εξερευνήσουμε. Πρόκειται για το Riquewir, ένα μεσαιωνικό χωριό βορειοδυτικά από το Κολμάρ. Στην στάση συναντήσαμε μια ευγενέστατη μεσήλικη κυρία που μας έδωσε συμβουλές (μια καλή ευκαιρία να εξασκήσει ο καλός μου τα γαλλικά του). Μέσα από μια όμορφη διαδρομή με απέραντους αμπελώνες (φαντάζομαι τι όμορφα θα είναι το καλοκαίρι, την εποχή του τρύγου) και αφού περάσαμε από όμορφα χωριουδάκια, φτάσαμε στο Riquewir. Το χωριό μας έκλεψε την καρδιά, στενά πλακόστρωτα δρομάκια, όμορφα σπίτια και μαγαζιά και χριστουγεννιάτικη διάθεση.
Δυστυχώς το σκοτάδι έπεσε νωρίς και δεν προλάβαμε να ευχαριστηθούμε το Riquewir. Χωθήκαμε σε ένα τοπικο μαγαζάκι, ήπιαμε ζεστό κρασί, φάγαμε αλμυρή κρέπα και κις λορέν και σύντομα πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής.
Στο Κολμάρ, καταλήξαμε σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο να τρώμε ρόστι (roesti???), ένα πιάτο με βάση την πατάτα, σε διάφορους συνδυασμούς (με αλλαντικά, με λαχανικά, με τυριά) που σερβίρεται σε μαντεμένιο ταψάκι!!! Φυσικά το συνοδέψαμε με τοπικό κρασί! Η ημέρα μας έφτασε στο τέλος της, και μαζί της η διαμονή μας στο Κολμάρ.
Την επομένη θα αναχωρούσαμε για Rosheim, ένα χωριό 20 χλμ Νοτιοδυτικά από το Στρασβούργο, που θα αποτελούσε και την επόμενη μας βάση.
Ημέρα Τρίτη και ετοιμαζόμαστε να εγκαταλείψουμε το γραφικό Κολμάρ και να μεταφερθούμε έξω από το Στρασβούργο, στο μικρό αλλά όμορφο Ρόσχαιμ
(Rosheim).
Το Ρόσχαιμ εκτός από το δρόμο του κρασιού, ανήκει και στο ρωμαϊκό δρόμο της Αλσατίας, καθώς ανήκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία . Ας προσθέσω εδώ πως η Αλσατία άλλαζε συνεχώς χέρια, ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία και πως σχεδόν όλοι οι Αλσατοί ομιλούν τη Γερμανική (ευτυχώς για μένα).
Αλλάζουμε τρένο στο Σελεστάτ (άλλο ένα όμορφο αλσατικό χωριουδάκι), πίνουμε κι ένα καφεδάκι όσο περιμένουμε το τρένο και βουρ για το Ρόσχαιμ. Στο Ρόσχαιμ μας περιμένει μια έκπληξη, η μάλλον δύο. Πρώτον, το κτίριο του σταθμού είναι κλειστό και δεύτερον ο σταθμός του τρένου είναι αρκετά μακριά από το χωριό. Περπατήσαμε 1/2 ώρα με τις βαλίτσες και άρχισα να ανησυχώ μήπως το καλό μέρος της εκδρομής τελείωσε και ξεκινά το ανάποδο μέρος της εκδρομής. Φτάνουμε στο κέντρο του χωριού και σε ένα ήσυχο στενάκι ανακαλύπτουμε τον ξενώνα μας. Μας υποδέχεται η γαλλιδούλα οικοδέσποινα και μας οδηγεί στον ξενώνα μας. Το δωμάτιο είναι απλά υπέροχο, όμορφα διακοσμημένο, πρόσφατα ανακαινισμένο (είναι κτίριο του 1700 κάτι), σαν καινούριο, με αφράτες μαλακές πετσέτες ... Με δυο λόγια τέλειο δωμάτιο.
Είναι ήδη μία και ρωτάμε την συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια αν είναι καλή ώρα για φαγητό. Γνέφει καταφατικά και σύντομα μας φέρνει έναν οδηγό της περιοχής. Περνάει λίγη ώρα μέχρι να ταχτοποιηθούμε στον ξενώνα και βγαίνουμε για φαγητό. Ρίχνουμε μια ματιά στο κοντινότερο εστιατόριο και κάνουμε και μια βολτούλα να δούμε τι άλλο παίζει. Εν τω μεταξύ τραβάμε και καμιά φωτο:
Όταν τελικά αποφασίζουμε να πάμε στο πρώτο εστιατόριο που είδαμε (ώρα 14.05) μας ενημερώνουν ότι κλείνουν σε 5' !!!!
Εδώ πρέπει να υποβάλω τα παράπονα μου σχετικά με το ωράριο και πόσο ασύμβατο είναι με τους δικούς μας ρυθμούς!!! Τα εστιατόρια ανοίγουν 11.30-12 (την ώρα που εμείς πίνουμε τον καφέ μας!!!) και κλείνουν 14- 14.30. (την ώρα που μας πιάνει η λιγούρα)Το βράδυ ανοίγουν 18.30 και κλείνουν γύρω στις 21.30 (την ώρα που οι έλληνες βγαίνουμε για φαί) Αντίστοιχα τα καταστήματα ανοίγουν 8-12 και 14-18.
Συμπέρασμα: αν είσαι έλληνας πρέπει να προσαρμοστείς στο νέο ωράριο, αλλιώς θα γυρνάς σαν άδικη κατάρα και θα ψάχνεις για ανοικτό εστιατόριο (όπως κάναμε εμείς, δηλ.).
Τελικά, κάναμε επίσκεψη σε ένα φούρνο και πήραμε κάτι ωραίες αρμυρές ταρτούλες που φάγαμε στο δωμάτιο μας. Για επιδόρπιο φάγαμε ζεστά κρουασανάκια με γλάσο ζάχαρης.
Καθώς μας είχε αποθαρρύνει η απόσταση του χωριού από το σταθμό, αποφασίσαμε να περάσουμε το απόγευμα στο χωριό: ξεκούραση, μια περιήγηση και στη συνέχεια φαγητό.
(Αριστερά η εκκλησία Saint-Pierre-et-Paul στην είσοδο του χωριού και δεξιά ο πελεκάνος, σύμβολο της Αλσατίας καθώς την άνοιξη γυρνάει και χτίζει τη φωλιά του στις καμινάδες)
Η βραδινή μας βόλτα κατέληξε σε ένα ιταλικό εστιατόριο, όπου σχεδιάσαμε την βόλτα μας στο Στρασβούργο για την επόμενη ημέρα.
Ξεκούραστοι και καλοκοιμισμένοι παίρνουμε το πρωινό μας και η γλυκύτατη οικοδέσποινα μας με τα σπαστά γαλλικά μας δίνει οδηγίες και φυλλάδια για την πόλη. Παράλληλα προθυμοποιείται να μας πάει με το αμάξι της στο σταθμό του τρένου, οπότε γλιτώνουμε το ημίωρο περπάτημα.
Στον σταθμό, που είναι κλειστό το εκδοτήριο και γενικώς το κτίριο, χρειάζεται να βγάλουμε εισιτήριο από ένα μηχάνημα που "ομιλεί" μόνο τη γαλλική και δεν δέχεται χαρτονομίσματα. Με τη βοήθεια ενός νεαρού γάλλου που μιλάει αγγλικά βγάζουμε δύο εισιτήρια μετ επιστροφής και πληρώνουμε μέσω κάρτας. Περιμένουμε για λίγο το τρένο και σε λίγο το tren d' Alsace - μοντέρνο, άνετο και σύγχρονο, μας οδηγεί μέσα από φθινοπωρινά τοπία στο Στρασβούργο.
Πρώτη εντύπωση από το Στρασβούργο ο σταθμός (Gare) που είναι πολύ μεγάλος και η είσοδος του (από τη μεριά της πόλης) σκεπασμένος με μοντέρνο σαν γυάλινο στέγαστρο. Εντός του στεγάστρου τα εκδοτήρια για το τραμ και η στάση του τραμ. Το Στρασβούργο έχει πολύ καλό δίκτυο τραμ, με υπόγειο σταθμό στο Gare και υπέργειο το υπόλοιπο. Ένας εξαιρετικός τρόπος να δούμε την πόλη!
Βγάζουμε ένα ομαδικό ημερήσιο εισιτήριο (για έως 3 άτομα) και ξεκινάμε για να περιηγηθούμε στην πόλη, με πρώτο προορισμό τον καθεδρικό της πόλης. Κατεβαίνουμε στην κεντρική στάση και μια ευγενέστατη μεσήλικη γαλλίδα προσφέρεται να μας δώσει οδηγίες για τον καθεδρικό. Περνάμε την πλατεία Kleber και τα Lafayette και φτάνουμε στην πλατεία Γουτεμβέργιου. Ο Γουτεμβέργιος τύπωσε στο Στρασβούργο το πρώτο του
βιβλίο.
Φτάνουμε στην πλατεία του Καθεδρικού, ο οποίος δεσπόζει λόγω ύψους σε όλη την πόλη.
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Κυρία μας, την Παναγία Notre Dame σε γοτθικό ρυθμό. Η πλατεία είναι σε ρυθμούς εορταστικούς και η εκκλησία είναι για την ώρα κλειστή. Επισκεπτόμαστε το Travel Office της πλατείας, κίνηση που αποδεικνύεται έξυπνη, γιατί αγοράζουμε το Strasbourg Pass, ένα πακέτο από κουπόνια για δωρεάν εισόδους ή εισόδους με έκπτωση. Με χαρά διαπιστώνουμε πως ο ναός είναι κλειστός γιατί είναι η ώρα που ανοίγει η είσοδος για το Αστρονομικό Ρολόι, οπότε κάνουμε μια βόλτα στο τετράγωνο και εισερχόμαστε στο Ναό.
Το Αστρονομικό Ρολόι, όπως και αυτό της Πράγας, εκτός από θέσεις πλανητών κλπ έχει την ατραξιόν, να βγαίνουν οι Απόστολοι και να ευλογούνται από τον Χριστό.
Το Αστρονομικό Ρολόι, όπως και αυτό της Πράγας, εκτός από θέσεις πλανητών κλπ έχει την ατραξιόν, να βγαίνουν οι Απόστολοι και να ευλογούνται από τον Χριστό.
Σε σύντομο βιντεάκι που προβάλεται πριν χτυπήσει το ρολόι (στις 12.30) σε τρεις γλώσσες μαθαίνουμε για τους συμβολισμούς. Εκτός από τους Αποστόλους, το Αστρονομικό ρολόι έχει στην πάνω αριστερή γωνία τον κόκκορα (πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις) που κράζει κι αυτός, ένα παιδί που γυρνάει μια κλεψύδρα καθώς και μια φιγούρα που αναπαριστά τον θάνατο. Μετά το ρολόι απολαμβάνουμε τα βιτρώ του Ναού
Επίσης ξεχωρίζει ο άμβωνας του ναού και τα παρεκκλήσια του
Στη συνέχεια, ανεβήκαμε τα 300+ απότομα σκαλιά
για να ανεβούμε στην πλατφόρμα του Ναού με την εξαιρετική θέα. Δυστυχώς η ατμόσφαιρα δεν είναι καθαρή, οπότε η ορατότητα είναι
περιορισμένη. Παρόλα αυτά η πόλη είναι πολύ ελκυστική από ψηλά.
Κατεβαίνουμε στην πλατεία και περπατώντας μέσα από την πόλη και θαυμάζοντας τον ποταμό και τα παρακείμενα κτίσματα φτάνουμε στην πιο όμορφη περιοχή του Στρασβούργου, τη Μικρή Γαλλία (Petite France ) περιοχή μοναδική σε ομορφιά,
Κατεβαίνουμε στην πλατεία και περπατώντας μέσα από την πόλη και θαυμάζοντας τον ποταμό και τα παρακείμενα κτίσματα φτάνουμε στην πιο όμορφη περιοχή του Στρασβούργου, τη Μικρή Γαλλία (Petite France ) περιοχή μοναδική σε ομορφιά,
που έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO . Η περιοχή συνδέεται με την υπόλοιπη πόλη με γεφυράκια. Η παλιά πόλη (πλακόστρωτη και πεζοδρομημένη στο μεγαλύτερο μέρος της) είναι γεμάτη από διατηρητέα σπίτια με ξύλινο σκελετό και στέγη, πρώην κατοικίες εμπόρων και βυρσοδεψών.
Περιπλανιόμαστε για αρκετή ώρα απολαμβάνοντας τα γραφικά στενάκια της Μικρής Βενετίας και λίγο πριν τη δύση του ήλιου βρισκόμαστε έξω από το παλάτι Ροχάν (Rohan) για να πάρουμε το bateaux που θα μας ταξιδέψει στον ποταμό Ιλ του Στρασβούργου
Φτάνουμε στις σκεπαστές γέφυρες , το φράγμα Βομπάν (Vauban) όμως είναι κλειστό λόγω επισκευών.
Το σκοτάδι έχει αρχίσει να πέφτει όταν φτάνουμε στην περιοχή που είναι τα μοντέρνα γυάλινα κτίρια του Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης , και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Από τα ακουστικά μας μαθαίνουμε για την ιστορία της πόλης και ταυτόχρονα βλέπουμε τα αξιοθέατα, τις γέφυρες και τις γειτονιές του Στρασβούργου- είναι μια όμορφη εμπειρία.
Μετά από μία περίπου ώρα περιήγησης με το καραβάκι επιστρέφουμε στο κέντρο της πόλης, αγοράζουμε μερικά αναμνηστικά και δωράκια από τα μαγαζάκια που έχουν αρχίσει να φορον τα γιορτινά τους
και καταλήγουμε σε ένα αλσατικό εστιατόριο με υπέροχη σουπίτσα, νόστιμο φαγητό και ντόπιο κρασί (gewurtztraeminer). Χορτάτοι και κεφάτοι μεταβαίνουμε στο σταθμό και παίρνουμε το τρένο της επιστροφής για το Ροσχάιμ. Αν και είναι νωρίς τη νύχτα, το χωριό είναι άδειο , η απόσταση μεγάλη και η διαδρομή από το σταθμό στον ξενώνα μας είναι λίγο τρομακτική, αν και το χωριό είναι ήρεμο και ασφαλές.Σε περίπου μισή ώρα, και αφού κάψαμε τα μισά από αυτά που φάγαμε, βρισκόμαστε στη θαλπωρή του δωματίου μας με το μυαλό γεμάτο εικόνες.
Η ημέρα μας ξεκινάει με το πρωινό στον ξενώνα και μια πρόταση από την οικοδέσποινα μας να μας πάρει μαζί της στο Ομπερναί (Obernai) όπου πάει, για να δούμε το χωριό και την λαϊκή που έχει εκείνη την ημέρα.
Το Ομπερναί είναι ένα χωριουδάκι πολύ κοντά στο Ρόσχαιμ, με ίδιο στυλ,
Η ημέρα μας ξεκινάει με το πρωινό στον ξενώνα και μια πρόταση από την οικοδέσποινα μας να μας πάρει μαζί της στο Ομπερναί (Obernai) όπου πάει, για να δούμε το χωριό και την λαϊκή που έχει εκείνη την ημέρα.
Το Ομπερναί είναι ένα χωριουδάκι πολύ κοντά στο Ρόσχαιμ, με ίδιο στυλ,
αλλά μεγαλύτερο, με περισσότερη ζωή, αρκετα καταστήματα και με μια λαϊκή που μας ενθουσιάζει: τυριά, λουκάνικα,φρούτα και λαχανικά, καπέλα, κασκόλ, ρούχα κλπ. Ο καλός μου μου παίρνει ένα υπέροχο καπέλο (δώρο για την γιορτή μου που είχε περάσει) , παίρνουμε λουκάνικα, σταματάμε και σε δυο- τρία μαγαζάκια για δωράκια και φεύγουμε έχοντας εικόνες από άλλο ένα χωριουδάκι του Δρόμου του κρασιού.
Η συνέχεια εξελίσσεται στο Στρασβούργο, όπου πήγαμε με το τρένο . Πρώτη στάση το Αλσατικό Μουσείο,
Η συνέχεια εξελίσσεται στο Στρασβούργο, όπου πήγαμε με το τρένο . Πρώτη στάση το Αλσατικό Μουσείο,
ένα κτίριο που αναπαριστά με πάσα λεπτομέρεια την ζωή στην Αλσατία. Αναπαραστάσεις δωματίων, λεπτομερείς αναφορές για έθιμα, χαρακτηριστικά παραδείγματα από ενδυμασίες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, παιδικά παιχνίδια, εκκλησιαστικά αντικείμενα και πολλά άλλα.
(Η θέα από το αλσατικό μουσείο)
Σιγά -σιγά αρχίζει να ξεπροβάλει και ο ήλιος, μετά από τόσες ημέρες απουσίας του, κι εμείς αποφασίζουμε να πάμε πάλι μια βολτούλα στην Μικρή Γαλλία,
( ωστόσο όμως ο ήλιος ξαναχάνεται (κλαψ!))
να κάνουμε μια βόλτα μέχρι τις σκεπαστές γέφυρες ,να περάσουμε πίσω από το υπό επισκευή φράγμα
και να καταλήξουμε στην πλατεία Δημοκρατίας (Place de la République), όπου θα ζητήσουμε πληροφορίες από το Εθνικό Θέατρο για παραστάσεις, ενώ στη συνέχεια θα αναζητήσουμε την τύχη μας πιο κάτω, στο κτίριο της Όπερας που βρίσκεται στην πλατεία Broglie. Όσον αφορά τα θεάματα είμαστε άτυχοι, γιατί οι παραστάσεις που θα μας ενδιέφεραν πέρασαν ή θα γίνουν μελλοντικά. Δεν πειράζει, αρχίζει να βραδιάζει και εμείς πάμε πάλι στην πλατεία του καθεδρικού, όπου έχει ήδη στηθεί παγοδρόμιο , ένα καρουζέλ, μια χριστουγεννιάτικη σκηνή για τις ανάγκες κάποιου τηλεοπτικού show, .
Με το στομάχι να γουργουρίζει πλέον (τι να σου κάνει μια σουπίτσα στο χέρι και ένα bretzel?) περιμένουμε να ανοίξει ένα υπόγειο εστιατόριο που έκανε κλικ στον καλό μου (18.45 άνοιγε). Άξιζε η αναμονή. Το εστιατόριο είναι υπέροχο θολωτό κτίριο, μάλλον παλιό κελάρι, με πολύ κόσμο και ωραία κουζίνα. Πήρα ένα μενού των ?18 που περιλάμβανε μια σαλατούλα, ένα πεντανόστιμο κότσι χοιρινό και επιδόρπιο, ήπιαμε και εμφιαλωμένο κρασάκι τοπικό. Χαρούμενοι και γελαστοί (μετά από μια μποτίλια κρασί) πήραμε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής.
Την 8η ημέρα θα αφήναμε το μικρούλι Ρόσχαιμ, για να "εγκατασταθούμε" για 1 βράδυ στο Στρασβούργο, λίγο πριν η υπέροχη εξόρμηση μας φτάσει στο τέλος της.
Η 8η ημέρα του οδοιπορικού μας στην Γερμανία- Αλσατία μας βρίσκει να εγκαταλείπουμε το Ρόσχαιμ και να μεταφερόμαστε στο Στρασβούργο για ένα βράδυ. Είχαμε ήδη εγκαταλείψει το σχέδιο να δούμε το Μπάντεν- Μπάντεν, αφού θέλαμε να αφοσιωθούμε στην πόλη και στις όμορφες γειτονιές της. Αφήνουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο μας στην περιοχή του σταθμού και ξεκινάμε για την περιοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Καθ οδόν συναντάμε και ένα μαγαζί με κρητικά προϊόντα , αλλά δεν προτείναμε καμιά συνεργασία για την ώρα... Έχε το όμως στα υπόψη, έρχονται δύσκολες εποχές.
Με το τραμ φτάνουμε στην περιοχή και θαυμάζουμε το γυάλινο κτίριο.
που στεγάζει την ευρωβουλή. Προς μεγάλη μας έκπληξη, ο φρουρός μιλάει γαλλικά (καταλαβαίνει αγγλικά; και τέλος πάντων μισοαγγλικά μισογερμανικά καταλαβαίνω ότι μόνο τους εξωτερικούς χώρους και την αυλή μπορούμε να δούμε χωρίς άδεια/ κράτηση.
και τέλος πάντων μισοαγγλικά μισογερμανικά καταλαβαίνω ότι μόνο τους εξωτερικούς χώρους και την αυλή μπορούμε να δούμε χωρίς άδεια/ κράτηση.
Η εσωτερική αυλή:
Αφήνουμε πίσω μας το Ευρωκοινοβούλιο ελπίζοντας η ελληνική σημαία να συνεχίζει να κυματίζει στους χώρους του και κατευθυνόμαστε πάλι προς το κέντρο. Αυτή τη φορά μετακινούμαστε με άλλη γραμμή και βλέπουμε κάποια πανεπιστημιακά κτίρια σχολών και κάποιες λιγότερο όμορφες γειτονιές. ΟΚ, δεν μπορεί όλη η πόλη να είναι παραμυθένια.
Επόμενη στάση μας το οινοποιείο του Νοσοκομείου, όπου σε ένα υπόγειο κελάρι στο χώρο του Νοσοκομείου ντόπιοι παραγωγοί φυλάσσουν και εμφιαλώνουν τα κρασιά τους.
Επόμενη στάση μας το οινοποιείο του Νοσοκομείου, όπου σε ένα υπόγειο κελάρι στο χώρο του Νοσοκομείου ντόπιοι παραγωγοί φυλάσσουν και εμφιαλώνουν τα κρασιά τους.
Στο χώρο φυλάσσεται και ένα βαρέλι από το 1472, τώρα κατά πόσον αυτό παραμένει κρασί δεν το γνωρίζω...
Υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία με κρασιά για αγορά, αλλά εμείς λόγω ανασφάλειας με τις αποσκευές δεν αγοράζουμε. Δυστυχώς στο οινοποιείο δεν προβλέπεται γευσιγνωσία, παρά μόνο συγκεκριμένες ημέρες.
Μια και είναι ακόμα μεσημέρι (2 παρά) προτείνω να προλάβουμε ένα εστιατόριο και να φάμε και ένα μεσημέρι σαν άνθρωποι. Πράγματι, συναντάμε ένα συμπαθέστατο εστιατόριο και τσακίζω μια λαχταριστή flammenkuche (tarte flambe) που σερβίρεται σε ξύλινη βάση. Yumm Yumm.
Πίνουμε και 2 ζεστά cappuccino και είμαστε έτοιμοι για τις Βερσαλίες του Στρασβούργου: το παλάτι Ροχάν,
όπου πλέον στεγάζονται 3 μουσεία. Επιλέγουμε το Μουσείο διακοσμητικών τεχνών, όπου ήταν και τα διαμέρίσματα
Στον 1ο όροφο υπήρχε μουσείο με πίνακες μεγάλων ζωγράφων, το οποίο δεν επισκεφτήκαμε. Σειρά είχε μια επίσκεψη σε κάποια μαγαζάκια και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Μοναδικό βράδυ στο Στρασβούργο, μια έξοδο έπρεπε να την κάνουμε!
Αφού συμβουλευτήκαμε τις σημειώσεις μας, ετοιμαστήκαμε να πιούμε ποτάκι/ μπυρίτσα στην γνωστή οδό rue de Freres πίσω από τον καθεδρικό. Μοναδικό βράδυ που κυκλοφορήσαμε στην πόλη, ενθουσιαστήκαμε: πολύς νεαρόκοσμος βολτάρει και επισκέπτεται τα μπαράκια της περιοχής. Υπάρχουν και μπαράκια που έχουν τραπεζάκια έξω (με σομπίτσα, αλλά μπρρρρρ..), εμείς επισκεπτόμαστε ένα μικρό μπαράκι όπου πίνουμε από ένα ποτηράκι κρασί. Οι γάλλοι και οι γαλλιδούλες, σε αντίθεση με τους γερμανούς που είναι εντελώς αθόρυβοι, είναι πιο ζωηροί, γελάνε, φωνάζουν. Μετά το κρασάκι μας ξεκινάμε για μια μπιρίτσα σε μια ξακουστή μπιραρία του Στρασβούργου , όπου μας περιμένει άλλη μια έκπληξη: η διόροφη μπιραρία είναι ασφυκτικά γεμάτη και υπάρχει και πολύς κόσμος έξω από την μπιραρία. Εγκαταλείπουμε την ιδέα να πάμε εκεί, και καταλήγουμε να πάρουμε ένα ζεστό κρασάκι στην πλατεία του καθεδρικού και να συμμετάσχουμε μαζί με το πλήθος στην εκδήλωση που έχει εκεί από τηλεοπτικό σταθμό. Πράγματι, ο κόσμος έχει μαζευτεί εκεί και τραγουδάει χριστουγεννιάτικα μαζί με τους τραγουδιστές του show. Καλεσμένος του show είναι ο πολύ γνωστός στους Γάλλος Dave,φίρμα του 70 απ΄ότι καταλαβαίνουμε. Μπαίνουμε σε κλίμα χριστουγεννιάτικο, αν και είναι μόνο 18 του Νοέμβρη, μόνο καλή χρονιά δεν είπαμε!!!::xmas_smile:
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Στην ουσία το ταξίδι μας έχει τελειώσει... Χαιρόμαστε γιατί το ταξίδι μας ήταν εκπληκτικό, καλύτερο απ' ότι φανταζόμαστε και μελαγχολούμε γιατί τελειώνει και εμείς θα γυρίσουμε στην μιζέρια της Ελλάδας και σ ένα σωρό προβλήματα. Η αλήθεια είναι πως έχουμε ξεχάσει εντελώς την κατάσταση στη χώρα μας και πέρα από κάποια υποτιμητικά δημοσιεύματα που πήρε το μάτι μας και την ενημέρωση για την νέα κυβέρνηση από τους δικούς μας, είμαστε στον κόσμο του παραμυθιου...
ΗΜΕΡΑ 9: ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ- ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗΣ
Η ημέρα μας ξεκινάει με ένα σούπερ πρωινό . Ετοιμαζόμαστε, πάμε στο σταθμό όπου περιμένουμε λιγάκι, γιατί έχουμε πάει νωρίς, επιβιβαζόμαστε στο TGV όταν με το καλό φτάνει και ξεκινάμε για αεροδρόμιο. Τώρα περνάμε από όμορφα φθινοπωρινά τοπία, μικρές και μεγάλες πόλεις. Μετά από 1 ώρα και κάτι φτάνουμε στον τεράστιο σταθμό της Στουτγάρδης, όπου με απίστευτη ακρίβεια φτάνει και ο υπόγειος για το Αεροδρόμιο.
Η πόλη της Στουτγκάρδης- όπως φαίνεται από το μετρό- είναι όμορφη και με αρκετό πράσινο!!!Φτάνουμε στο αεροδρόμιο,χτυπάμε λίγο junk (μετά από τόσες ημέρες στα εστιατόρια χρειάζεται κι αυτό) και με μια μικρή καθυστέρηση αναχωρούμε για Ελλάδα. Το βράδυ διανυκτερεύουμε στο Ελ. Βενιζέλος και με την 1η πρωινή επιστρέφουμε στο Ηράκλειο και φευ! στην πραγματικότητα, όπου ούτε παραμυθένια είναι, ούτε χριστουγεννιάτικα!!!
Κλείνοντας , θα επισημάνω κάποια πράγματα στα οποία κατέληξα:
Είναι πλέον πολύ εύκολο να οργανώσεις ταξίδι μέσω ιντερνετ. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος και μια πιστωτική/ χρεωστική κάρτα. Εννοείται ότι πλην των εισιτηρίων, ξενοδοχείων, αυτοκινήτων, μπορεί κανείς να κλείσει εισιτήρια τρένων, και ακόμα με τη βοήθεια maps και street view να έχει πλήρη εικόνα του τι θα επισκεφτεί, αποστάσεων κλπ. Αγγλικά απαραίτητα βεβαίως, καθώς και καλός προσανατολισμός!!! Γαλλικά ή Γερμανικά θα εκτιμηθούν επιπλέον
Το ίντερνετ αξιοποιήθηκε και στην εκδρομή μας – όπου στεκόμασταν και βρισκόμασταν ψάχναμε για wi-fi, προκειμένου να βρούμε δρομολόγια κλπ.Οι χώρες που επισκεφτήκαμε , και ιδίως η Γερμανία, είναι απίστευτα οργανωμένες και με μεγάλη περιβαλλοντική συνείδηση. Διαχωρισμός των ανακυκλώσιμων στους κάδους, σακουλίτσα μόνο άμα την ζητήσεις. Το ποδήλατο βασικό μέσο μετακίνησης για πολλούς , ενώ πολλοί είναι και αυτοί που κάνουν πεζοπορίες, ποδηλατάδες στη φύση!!
Δίνεται αξία ακόμα και στο λεπτό. Σου επιστρέφουν το cent, δεν έχουν στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω, το ευρώ έχει αξία! Οι τιμές σε γενικές γραμμές μου φάνηκαν οι ίδιες, μόνο το νερό έπιανε τρελές τιμές.
Συγκοινωνίες, ΜΜΜ άψογα οργανωμένα και αξιόπιστα. Με πρόγραμμα σε κάθε στάση που τηρείται απαρεγκλίτως (το λεωφορείο περιμένει αν φτάσει νωρίτερα) και 24ωρα εισιτήρια παντού.
Ταξιδεύοντας ΜΟΝΟΙ και χωρίς γκρουπ παίρνουμε μια γεύση από την ζωή και την καθημερινότητα των αλσατών. Το να επισκεφτούμε μικρά, γραφικά χωριουδάκια είναι πολύ πιο όμορφο, από το να δούμε μια ακόμα πρωτεύουσα/ μεγαλούπολη της Ευρώπης, όπου θα τρέχαμε να τα δούμε όλα.
Είναι ένα ταξίδι που ευχαριστηθήκαμε και θα μας μείνει αξέχαστο. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα, ιδίως τέλη Νοεμβρίου- αρχές Δεκεμβρίου που είναι όλα στολισμένα και εορταστικά και δεν έχει ακόμα τον τρελό πανικό!!! Τα Χριστουγεννα σε όλη την Αλσατία πρέπει να είναι μαγικά!!!
Εύχομαι σε όλους καλες Γιορτές!!!
Attachments
Last edited by a moderator:
