underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.902
- Likes
- 13.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
1η Ημέρα-Γνωριμία με την πόλη των Σκοπίων
Τελευταία μέρα του Νοέμβρη, λίγο πριν τις 6.30 το πρωί, φτάνω στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Ταλαιπωρημένη και σχεδόν άυπνη-η διαδρομή από το Δομοκό και μετά πέρασε με τον πιτσιρικά συνεπιβάτη να μου διηγείται εξονυχιστικά τις σεξουαλικές του περιπέτειες από τη στιγμή που τον χώρισε η πρώην κοπέλα του (και πιστέψτε με, ήταν πολλές!). Στο σταθμό με «παραλαμβάνει» ο συνταξιδιώτης μου Γ., ο οποίος (σε αντίθεση με μένα) είναι φρέσκος-φρέσκος!
Σχεδόν δύο ώρες μετά είμαστε πάλι στο σιδηροδρομικό σταθμό για να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο που θα μας μεταφέρει στην πόλη των Σκοπίων. Γνωστό τουριστικό γραφείο της πόλης κάνει καθημερινά δύο δρομολόγια μετ’ επιστροφής. Η τιμή του εισιτηρίου πήγαινε-έλα είναι 25 euro/άτομο.
Ομολογώ ότι δεν βλέπω τίποτα κατά τις 3μιση ώρες της διαδρομής, καθώς κοιμάμαι συνεχώς. Ξυπνάω μόνο στα σύνορα για τις τυπικές διαδικασίες. Σε κάποιες φάσεις ακούω τον Γ. να σχολιάζει τα ασοβάτιστα και άβαφα σπίτια που παρατηρεί καθώς περνάμε από τα διάφορα χωριά, κάτι που όμως και οι δύο είχαμε ξανασυναντήσει σε προηγούμενα ταξίδια που ο καθένας μας είχε κάνει στα Βαλκάνια. Ανοίγω τα μάτια μου λίγο πριν μπούμε στην πόλη των Σκοπίων. Μουντό κλίμα, χιονισμένες οι βουνοκορφές τριγύρω, ατμόσφαιρα σαφώς χειμωνιάτικη. Φτάνουμε στο σταθμό των λεωφορείων και αισθάνομαι τον γνώριμο ενθουσιασμό που συνοδεύει την άφιξη σε ένα νέο τόπο.
Ο σταθμός αρκετά μεγάλος και πολυάσχολος. Συνάλλαγμα κάνουμε εκεί σε πολύ καλή ισοτιμία και χωρίς προμήθεια, ενώ λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού θα γίνει ανάληψη ενός μικρού ποσού από ΑΤΜ. Το νόμισμα της χώρας είναι το μακεδονικό δηνάριο. 1 Euro=61.86 Macedonian Denars.
Ξεκινάμε με τα πόδια να βρούμε το «διαμέρισμα» όπου θα μέναμε. Η απόσταση πολύ μικρή, γενικώς το κέντρο των Σκοπίων είναι πολύ μαζεμένο. Στο δεξί μας χέρι ο ποταμός Vardar (ο Αξιός δηλ.), ο οποίος χωρίζει την πόλη στα δύο. Οι πρώτες εντυπώσεις μέτριες. Δεν αισθάνομαι ότι βλέπω κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Το πεζοδρόμιο σε ψιλοάθλια κατάσταση, «βασανίζει» τα βαλιτσάκια μας. Πλήρης αντίθεση με τα μεγαλοπρεπή κτίρια που σιγά-σιγά ξεπροβάλλουν. Σε λίγη ώρα φτάνουμε στο «διαμέρισμά» μας (Main Square Apartments-Public Room Anja), το οποίο δεν μπορώ να πω ότι προτείνω για διάφορους λόγους (με βασικότερο το βρωμερό αποχετευτικό του σύστημα, αλλά και το ότι η επιχείρηση προσφέρει δωμάτια, όχι διαμερίσματα). Μας ξεγέλασαν οι φωτός και το 8.1 στα ratings του booking.com. Στα συν του το κεντρικότατο location, η θέα του δωματίου με το ποτάμι και το Αρχαιολογικό Μουσείο (πολύ καλή για τα δεδομένα της πόλης) και το ευγενέστατο προσωπικό.
Αφού τακτοποιούμε τις αποσκευές μας και ντυνόμαστε ζεστά-ζεστά με τα χοντρά μας μπουφανάκια, σκουφάκια, κασκόλ, βγαίνουμε για μια πρώτη επαφή με την πόλη. Δεδομένης της μικρής διάρκειας της ημέρας δεν είχαμε και πολλές ώρες στη διάθεσή μας για φωτός! Η Πλατεία Μακεδονίας είναι δίπλα μας, με το τεράστιο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου να δεσπόζει από τη μία, το τεράστιο video wall με τη non-stop δραστηριότητα από την άλλη. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αγάλματα της περιοχής, δημιουργούν ένα ετερόκλητο και ολίγον τι κιτς συνονθύλευμα.
Τα αγάλματα είναι τεράστια, είναι παντού και περιλαμβάνουν τα πάντα. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Από Αρχαίους Έλληνες και Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, μέχρι τον Μάρκο Αυρήλιο και Άγγλους ευγενείς! Κάποια είναι τελείως χοντροκομμένα και πομπώδη, άλλα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον, όπως εκείνο με τους «Βαρκάρηδες» της Θεσσαλονίκης, την αναρχική Βουλγάρικη ομάδα που έδρασε μεταξύ 1898-1903.
Οι "Βαρκάρηδες"
Γενικώς πλησιάζοντας στο ποτάμι ο «αέρας» γίνεται λιγότερο εθνο-πατριωτικός και περισσότερο artistic, χωρίς όμως ποτέ να λείπουν οι υπερβολές. Αρκετές είναι οι γέφυρες που ενώνουν τις δύο πλευρές του ποταμού, με γνωστότερη την Πέτρινή Γέφυρα, η οποία χτίστηκε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 15ο αιώνα (χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί εάν αυτό έγινε στο πρώτο ή το δεύτερο μισό του). Όμορφη, αλλά δεν μπορώ να πω και ότι εντυπωσιαστήκαμε.
Και μερικά ακόμα αγάλματα
Στην απέναντι πλευρά και πολύ κοντά στην όχθη, έχουν χτιστεί μερικά πολύ όμορφα και μεγαλοπρεπή κτίρια, τα οποία «βλέπουν» στο σλάβικο κομμάτι, ενώ περπατώντας προς τα μέσα στην Παλιά Πόλη το μουσουλμανικό στοιχείο γίνεται όλο και εντονότερο. Σε γενικές γραμμές εκείνη την πρώτη μέρα κινηθήκαμε σε πολύ κεντρικά σημεία του ποταμού και της Παλιάς Πόλης, αφήνοντας τα «άδυτα» των τούρκικων και αλβανικών γειτονιών για τις επόμενες μέρες.
Καθώς ανηφορίζουμε προς την Παλιά Πόλη η πείνα μας αρχίζει να θεριεύει, και σε συνδυασμό με το τσουχτερό κρύο μας ωθεί να μπούμε σε ένα από τα πολλά μαγαζάκια της περιοχής για φαγητό (Star Grad Pivnica). Ο χώρος ήταν πολύ παραδοσιακός και ρουστίκ. Στο κέντρο του εστιατορίου έκαιγε ένα παραδοσιακό μαγκάλι, το οποίο αποτελούσε και τη μόνη πηγή θέρμανσης του χώρου. Στην άκρη ένας κύριος έπαιζε παραδοσιακή μουσική με το κανονάκι του (πολύ ωραία), αλλά στα διαλείμματα έβαζαν mainstream χιτάκια (παραφωνία!). Το μενού είχε διάφορα ετερόκλητα φαγητά (από κεμπάπ μέχρι πίτσα!), κάτι που μας προβλημάτισε! Με τα πολλά για μια μερίδα άψογο σις κεμπάμ, μία τυριά στο πήλινο, μία ποικιλία κρεατικών και τυριών για δύο άτομα, άφθονες φρεσκοψημένες πιτούλες και δύο μπύρες Skopsko πληρώσαμε και οι δύο μαζί γύρω στα 25 euro, το οποίο ήταν και ένα από τα ακριβότερα δείπνα του ταξιδιού! Φυσικά μετά πήγαμε και για γλυκάκι σε ένα από τα μπακλαβατζίδικα της περιοχής! Νηστικοί δεν μείναμε, δεν μπορώ να πω!
Τα μπυρόνια μας!
Καθώς το σκοτάδι είχε πέσει, το κρύο ήταν τσουχτερό, εγώ είχα να κοιμηθώ σαν άνθρωπος δύο μέρες και ο Γ. ήταν κρυωμένος, η επιστροφή στο δωμάτιο ήταν άμεση. Η πρώτη επαφή με την πόλη όμως μας είχε «ψήσει» και περιμέναμε με χαρά το επόμενο πρωί για να ξεκινήσει η «κυρίως» περιήγηση!
Τελευταία μέρα του Νοέμβρη, λίγο πριν τις 6.30 το πρωί, φτάνω στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Ταλαιπωρημένη και σχεδόν άυπνη-η διαδρομή από το Δομοκό και μετά πέρασε με τον πιτσιρικά συνεπιβάτη να μου διηγείται εξονυχιστικά τις σεξουαλικές του περιπέτειες από τη στιγμή που τον χώρισε η πρώην κοπέλα του (και πιστέψτε με, ήταν πολλές!). Στο σταθμό με «παραλαμβάνει» ο συνταξιδιώτης μου Γ., ο οποίος (σε αντίθεση με μένα) είναι φρέσκος-φρέσκος!
Σχεδόν δύο ώρες μετά είμαστε πάλι στο σιδηροδρομικό σταθμό για να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο που θα μας μεταφέρει στην πόλη των Σκοπίων. Γνωστό τουριστικό γραφείο της πόλης κάνει καθημερινά δύο δρομολόγια μετ’ επιστροφής. Η τιμή του εισιτηρίου πήγαινε-έλα είναι 25 euro/άτομο.
Ομολογώ ότι δεν βλέπω τίποτα κατά τις 3μιση ώρες της διαδρομής, καθώς κοιμάμαι συνεχώς. Ξυπνάω μόνο στα σύνορα για τις τυπικές διαδικασίες. Σε κάποιες φάσεις ακούω τον Γ. να σχολιάζει τα ασοβάτιστα και άβαφα σπίτια που παρατηρεί καθώς περνάμε από τα διάφορα χωριά, κάτι που όμως και οι δύο είχαμε ξανασυναντήσει σε προηγούμενα ταξίδια που ο καθένας μας είχε κάνει στα Βαλκάνια. Ανοίγω τα μάτια μου λίγο πριν μπούμε στην πόλη των Σκοπίων. Μουντό κλίμα, χιονισμένες οι βουνοκορφές τριγύρω, ατμόσφαιρα σαφώς χειμωνιάτικη. Φτάνουμε στο σταθμό των λεωφορείων και αισθάνομαι τον γνώριμο ενθουσιασμό που συνοδεύει την άφιξη σε ένα νέο τόπο.
Ο σταθμός αρκετά μεγάλος και πολυάσχολος. Συνάλλαγμα κάνουμε εκεί σε πολύ καλή ισοτιμία και χωρίς προμήθεια, ενώ λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού θα γίνει ανάληψη ενός μικρού ποσού από ΑΤΜ. Το νόμισμα της χώρας είναι το μακεδονικό δηνάριο. 1 Euro=61.86 Macedonian Denars.
Ξεκινάμε με τα πόδια να βρούμε το «διαμέρισμα» όπου θα μέναμε. Η απόσταση πολύ μικρή, γενικώς το κέντρο των Σκοπίων είναι πολύ μαζεμένο. Στο δεξί μας χέρι ο ποταμός Vardar (ο Αξιός δηλ.), ο οποίος χωρίζει την πόλη στα δύο. Οι πρώτες εντυπώσεις μέτριες. Δεν αισθάνομαι ότι βλέπω κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Το πεζοδρόμιο σε ψιλοάθλια κατάσταση, «βασανίζει» τα βαλιτσάκια μας. Πλήρης αντίθεση με τα μεγαλοπρεπή κτίρια που σιγά-σιγά ξεπροβάλλουν. Σε λίγη ώρα φτάνουμε στο «διαμέρισμά» μας (Main Square Apartments-Public Room Anja), το οποίο δεν μπορώ να πω ότι προτείνω για διάφορους λόγους (με βασικότερο το βρωμερό αποχετευτικό του σύστημα, αλλά και το ότι η επιχείρηση προσφέρει δωμάτια, όχι διαμερίσματα). Μας ξεγέλασαν οι φωτός και το 8.1 στα ratings του booking.com. Στα συν του το κεντρικότατο location, η θέα του δωματίου με το ποτάμι και το Αρχαιολογικό Μουσείο (πολύ καλή για τα δεδομένα της πόλης) και το ευγενέστατο προσωπικό.
Αφού τακτοποιούμε τις αποσκευές μας και ντυνόμαστε ζεστά-ζεστά με τα χοντρά μας μπουφανάκια, σκουφάκια, κασκόλ, βγαίνουμε για μια πρώτη επαφή με την πόλη. Δεδομένης της μικρής διάρκειας της ημέρας δεν είχαμε και πολλές ώρες στη διάθεσή μας για φωτός! Η Πλατεία Μακεδονίας είναι δίπλα μας, με το τεράστιο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου να δεσπόζει από τη μία, το τεράστιο video wall με τη non-stop δραστηριότητα από την άλλη. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αγάλματα της περιοχής, δημιουργούν ένα ετερόκλητο και ολίγον τι κιτς συνονθύλευμα.
Τα αγάλματα είναι τεράστια, είναι παντού και περιλαμβάνουν τα πάντα. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Από Αρχαίους Έλληνες και Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, μέχρι τον Μάρκο Αυρήλιο και Άγγλους ευγενείς! Κάποια είναι τελείως χοντροκομμένα και πομπώδη, άλλα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον, όπως εκείνο με τους «Βαρκάρηδες» της Θεσσαλονίκης, την αναρχική Βουλγάρικη ομάδα που έδρασε μεταξύ 1898-1903.
Οι "Βαρκάρηδες"
Γενικώς πλησιάζοντας στο ποτάμι ο «αέρας» γίνεται λιγότερο εθνο-πατριωτικός και περισσότερο artistic, χωρίς όμως ποτέ να λείπουν οι υπερβολές. Αρκετές είναι οι γέφυρες που ενώνουν τις δύο πλευρές του ποταμού, με γνωστότερη την Πέτρινή Γέφυρα, η οποία χτίστηκε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 15ο αιώνα (χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί εάν αυτό έγινε στο πρώτο ή το δεύτερο μισό του). Όμορφη, αλλά δεν μπορώ να πω και ότι εντυπωσιαστήκαμε.
Και μερικά ακόμα αγάλματα
Στην απέναντι πλευρά και πολύ κοντά στην όχθη, έχουν χτιστεί μερικά πολύ όμορφα και μεγαλοπρεπή κτίρια, τα οποία «βλέπουν» στο σλάβικο κομμάτι, ενώ περπατώντας προς τα μέσα στην Παλιά Πόλη το μουσουλμανικό στοιχείο γίνεται όλο και εντονότερο. Σε γενικές γραμμές εκείνη την πρώτη μέρα κινηθήκαμε σε πολύ κεντρικά σημεία του ποταμού και της Παλιάς Πόλης, αφήνοντας τα «άδυτα» των τούρκικων και αλβανικών γειτονιών για τις επόμενες μέρες.
Καθώς ανηφορίζουμε προς την Παλιά Πόλη η πείνα μας αρχίζει να θεριεύει, και σε συνδυασμό με το τσουχτερό κρύο μας ωθεί να μπούμε σε ένα από τα πολλά μαγαζάκια της περιοχής για φαγητό (Star Grad Pivnica). Ο χώρος ήταν πολύ παραδοσιακός και ρουστίκ. Στο κέντρο του εστιατορίου έκαιγε ένα παραδοσιακό μαγκάλι, το οποίο αποτελούσε και τη μόνη πηγή θέρμανσης του χώρου. Στην άκρη ένας κύριος έπαιζε παραδοσιακή μουσική με το κανονάκι του (πολύ ωραία), αλλά στα διαλείμματα έβαζαν mainstream χιτάκια (παραφωνία!). Το μενού είχε διάφορα ετερόκλητα φαγητά (από κεμπάπ μέχρι πίτσα!), κάτι που μας προβλημάτισε! Με τα πολλά για μια μερίδα άψογο σις κεμπάμ, μία τυριά στο πήλινο, μία ποικιλία κρεατικών και τυριών για δύο άτομα, άφθονες φρεσκοψημένες πιτούλες και δύο μπύρες Skopsko πληρώσαμε και οι δύο μαζί γύρω στα 25 euro, το οποίο ήταν και ένα από τα ακριβότερα δείπνα του ταξιδιού! Φυσικά μετά πήγαμε και για γλυκάκι σε ένα από τα μπακλαβατζίδικα της περιοχής! Νηστικοί δεν μείναμε, δεν μπορώ να πω!
Τα μπυρόνια μας!
Καθώς το σκοτάδι είχε πέσει, το κρύο ήταν τσουχτερό, εγώ είχα να κοιμηθώ σαν άνθρωπος δύο μέρες και ο Γ. ήταν κρυωμένος, η επιστροφή στο δωμάτιο ήταν άμεση. Η πρώτη επαφή με την πόλη όμως μας είχε «ψήσει» και περιμέναμε με χαρά το επόμενο πρωί για να ξεκινήσει η «κυρίως» περιήγηση!
Attachments
Last edited by a moderator:
