kitsos!
Member
- Μηνύματα
- 356
- Likes
- 1.448
- Επόμενο Ταξίδι
- αζορες
- Ταξίδι-Όνειρο
- περου
Επικοινωνώ που λέτε με την αδερφούλα μου (την @Fenaki1981) για τα γενόμενα για να μας βοηθήσει να βρούμε κατάλυμα!!
Πόσες φορές με έχει σώσει... δε λέγεται!! Βασικά τώρα που το σκέφτομαι κάθε φορά αυτή με σώζει!! Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα αν βρεθείτε ποτέ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης!! Να και το κινητό της: 6947..... Βέβαια η καημένη αγχώνεται πολύ και στεναχωριέται συνήθως πιο πολύ ακόμα κι από μένα.. ενώ εγώ "Βούδας".. Nirvana κατάσταση ότι κι αν συμβαίνει!! Αλλά τί να κάνει η γλυκούλα.. μία μ' έχει!! Κι είμαι και τρισχαριτωμένη η άτιμη!!!
Να επιστρέψουμε στα δικά μας όμως... της λέω ότι έχουμε 12ευρώ σε yuan για να περάσουμε 24ώρες!! Ότι πιο φτηνό οπότε!! Μας κλείνει από το booking ένα με 5ευρώ και μας στέλνει τη διεύθυνση.. Ξέρετε εγώ με την τεχνολογία.. καμία επαφή!! Η γιαγιά μου πιο πολλά ξέρει!! Οπότε μ' αυτά τα έξυπνα κινητά δεν έχουμε συστηθεί ακόμα.. της Γ είχε κλείσει από μπαταρία.. οπότε τί άλλο μας έμενε;;; @Fenaki1981!! Εγγύηση!! (Καλά ε;; τρελή διαφήμιση σου 'χω κάνει.. χαλάλι!!)
Βγαίνουμε λοιπόν στο κατόπι και ψάχνουμε για ταξί, του δείχνουμε το "ξενοδοχείο" και τη διεύθυνση και το κοιτάζει με το βλέμμα της αγελάδας.. Το ξέρεις του λέμε;; Ναι ναι αυτός... Φορτωνόμαστε και ξεκινάμε.. Στρίβουμε από δω στρίβουμε από κει...
-Ρε Γ που σκ**ά είμαστε;;
-Δε ξέρω ρε Κίτσο!! Είναι περασμένη κι η ώρα, έσβησαν κι όλα τα φαναράκια από τους δρόμους και δεν αναγνωρίζω τίποτα!!
- Τί να αναγνωρίσεις;; Εδώ είναι πίσσα σκοτάδι!!
Συνεχίζει ο οδηγός να οδηγεί και κάθε φορά που φτάναμε σε διασταύρωση διαλογιζότανε κανά 5λεπτο για το προς τα πού να πάει!!
-Driver;; Ξέρεις που πάμε ή όχι;;
Νοήματα αυτός..
-Αν δε ξέρεις πάρε κανα τηλ και ρώτα!!
Παίρνει όντως κάπου τηλέφωνο και μετά από λίγο τσούπ εμφανίζεται από το πουθενά άλλο ένα ταξί μπροστά μας και ακολουθούμε την πορεία του..
Συνεχίζουμε να κάνουμε κύκλους, παίρνει ο Driver ξανά τηλ τσουπ μετά από λίγο άλλο ένα ταξί από πίσω μας να μας ακολουθεί..
Κι άλλο τηλεφώνημα κι άλλο ταξί!!
Να πάμε κομβόι τώρα 4 ταξί μέσα στους θεοσκότεινους κι έρημους δρόμους του Pingyao 1:30 η ώρα το βράδυ και τη μία να μας κλείνουν το δρόμο, την άλλη να κάνουμε όλοι μαζί αναστροφή και κάθε τρεις και λίγο ο οδηγός μας να τηλεφωνεί!!
-Γ!! Καθόλου δε μ' αρέσει αυτό που γίνεται!! Μας έχουν περικυκλώσει και δε ξέρουμε και πού είμαστε!!! (περίεργο)
-Ναι!! Το βλέπω!! Τί θα κάνουμε;; Έχω χ***εί πάνω μου!!
-Κι εγώ!! Αλλά πρέπει να φανούμε ψύχραιμες και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!!
-Τί εννοείς.....;;
Κι αρχίζω που λέτε να φωνάζω μέσα στο ταξί (με την απαραίτητη νοηματική πάντα) και να του λέω ότι έχουμε μισή ώρα μέσα στο ταξί, κι ότι μας κάνει κύκλους και δε ξέρει που πάμε.. Και τί είναι όλα αυτά τα ταξί γύρω μας... Μ' ακούει κι η Γ κι αρχίζει κι αυτή!! Να προσπαθεί να μιλήσει ο άνθρωπος και να μη μπορεί να αρθρώσει κουβέντα!!
Σταματάει λοιπόν ξαφνικά και μας κάνει νόημα να κατεβούμε στη μέση του πουθενά!! Κατεβαίνουμε εμείς και συνεχίζουμε να φωνάζουμε.. Βλέπω με την άκρη του ματιού μου ότι κατεβαίνουν και οι υπόλοιποι οδηγοί.. Ώπα ώπα λέω.. Η Γ εν τω μεταξύ είχε πάρει φόρα κι έδινε γκάζια.. Ώπα ώπα λέω, κόψε!! Έχουμε παρέα!! Και σαν να μην έφτανε αυτό σκάει από ένα στενό κι άλλος ένας Κινέζος.. Γίναμε!!! σκέφτομαι..
Κάθομαι τώρα σε μια γωνιά, παρακολουθώ το σκηνικό, καταλαγιάζει τους τόνους κι η Γ κι αρχίζει να 'ρχεται προς το μέρος μου και παρακολουθούμε τη συζήτηση των Κινέζων που μια κοιτούσαν εμάς μια μιλούσαν πάλι μεταξύ τους..
Και τότε... γυρίζει αυτός ο τελευταίος και μας λέει σε άπταιστα αγγλικά ότι είναι του ξενοδοχείου που κλείσαμε κι ότι ήρθε να μας πάρει γιατί ο taxi driver δε το έβρισκε!!! Εντάξει.. χάσαμε 10 χρόνια από τη ζωή μας, πήραμε μια βαθειά ανάσα που δε θα χάναμε κανένα νεφρό τελικά κι αρχίσαμε να τον ακολουθούμε..
Η Γ μπροστά μαζί του να τα λένε εγώ από πίσω να ακολουθώ χωρίς όμως να έχω πειστεί ακόμα απόλυτα.. Να λέει αυτός ότι είναι καινούριο το "ξενοδοχείο" και γι' αυτό δε το ξέρουν κι εγώ να πλάθω σενάρια τύπου χόστελ.. Στην αρχή παρακολουθούσα τη διαδρομή που κάναμε αλλά μετά χάθηκα.. Περπατούσαμε κανα τέταρτο και είχαμε στρίψει 47 φορές!! Κι εκεί που λέω κάτι δε πάει καλά..
Φτάσαμε μας λέει!! Βλέπω εγώ μια φωτισμένη είσοδο.. "Και πού γράφει το όνομα του ξενοδοχείου;;" πήγα να το παίξω έξυπνη!! Εδώ μου λέει και βλέπω μια επιγραφή στα κινέζικα!!! Τώρα μάλιστα.. το διασταύρωσα!!
Τέλος πάντων μπαίνουμε μέσα στον προαύλιο χώρο όπου ήτανε θεοσκότεινος, παρατημένος, χωρίς ίχνος ανθρώπινης φιγούρας, με κάτι γεωργικά εργαλεία και σε μια γωνιά ένα κατεστραμμένο παιδικό ποδηλατάκι!! Ε συγνώμη.. αν δεν είναι αυτό σκηνικό για θρίλερ τί είναι;;;;
Παίρνω βαθειά ανάσα και περπατάμε προς τα εκεί που μας δείχνει.. γυρίζει αυτός πίσω, κλείνει την είσοδο, κατεβάζει το ξύλινο δοκάρι στην πόρτα κι αρχίζει να καρφώνει!!!!
Αυτό ήταν!!! Κοιτιόμαστε με τη Γ κι ήθελα να ουρλιάξω!!!!
-Τί κάνουμε;;;;; μου λέει!
Πάω πέφτω πάνω του εγώ..
-Excuse me!! Could you please open the door?? I think that I forgot something!!
Μου ανοίγει, βγαίνω έξω παίρνω άλλη μια ανάσα και του λέω
-Fine!! I don't want to close these door!!
Ευτυχώς για όλους μας το δέχτηκε...
Κάνουμε το Check in, προπληρώνουμε το δωμάτιο 5 ευρώ και μας ζητάει για εγγύηση άλλα 10!!!
-Δεν έχουμε!!! Έχουμε μόνο 12!!
Του τα δίνουμε όλα και πάμε στο δωμάτιο!
Δωμάτιο..... τρόπος του λέγειν!!! Η τουαλέτα είχε υπολείμματα από τον προηγούμενο, για κρεβάτι είχε μια τσιμεντένια επιφάνεια με ένα σεντόνι πάνω, από τους τοίχους έλειπαν σοβάδες και για πόρτα είχε μια καλαμωτή!!!! Δηλαδή μπορούσε να μπει ο οποιοσδήποτε!! Σοκ!!!
Στην αρχή φυλούσαμε τσίλιες, αλλά μετά από λίγο με την κούραση που είχαμε, παραδοθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα...
Πόσες φορές με έχει σώσει... δε λέγεται!! Βασικά τώρα που το σκέφτομαι κάθε φορά αυτή με σώζει!! Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα αν βρεθείτε ποτέ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης!! Να και το κινητό της: 6947..... Βέβαια η καημένη αγχώνεται πολύ και στεναχωριέται συνήθως πιο πολύ ακόμα κι από μένα.. ενώ εγώ "Βούδας".. Nirvana κατάσταση ότι κι αν συμβαίνει!! Αλλά τί να κάνει η γλυκούλα.. μία μ' έχει!! Κι είμαι και τρισχαριτωμένη η άτιμη!!!
Να επιστρέψουμε στα δικά μας όμως... της λέω ότι έχουμε 12ευρώ σε yuan για να περάσουμε 24ώρες!! Ότι πιο φτηνό οπότε!! Μας κλείνει από το booking ένα με 5ευρώ και μας στέλνει τη διεύθυνση.. Ξέρετε εγώ με την τεχνολογία.. καμία επαφή!! Η γιαγιά μου πιο πολλά ξέρει!! Οπότε μ' αυτά τα έξυπνα κινητά δεν έχουμε συστηθεί ακόμα.. της Γ είχε κλείσει από μπαταρία.. οπότε τί άλλο μας έμενε;;; @Fenaki1981!! Εγγύηση!! (Καλά ε;; τρελή διαφήμιση σου 'χω κάνει.. χαλάλι!!)
Βγαίνουμε λοιπόν στο κατόπι και ψάχνουμε για ταξί, του δείχνουμε το "ξενοδοχείο" και τη διεύθυνση και το κοιτάζει με το βλέμμα της αγελάδας.. Το ξέρεις του λέμε;; Ναι ναι αυτός... Φορτωνόμαστε και ξεκινάμε.. Στρίβουμε από δω στρίβουμε από κει...
-Ρε Γ που σκ**ά είμαστε;;
-Δε ξέρω ρε Κίτσο!! Είναι περασμένη κι η ώρα, έσβησαν κι όλα τα φαναράκια από τους δρόμους και δεν αναγνωρίζω τίποτα!!
- Τί να αναγνωρίσεις;; Εδώ είναι πίσσα σκοτάδι!!
Συνεχίζει ο οδηγός να οδηγεί και κάθε φορά που φτάναμε σε διασταύρωση διαλογιζότανε κανά 5λεπτο για το προς τα πού να πάει!!
-Driver;; Ξέρεις που πάμε ή όχι;;
Νοήματα αυτός..
-Αν δε ξέρεις πάρε κανα τηλ και ρώτα!!
Παίρνει όντως κάπου τηλέφωνο και μετά από λίγο τσούπ εμφανίζεται από το πουθενά άλλο ένα ταξί μπροστά μας και ακολουθούμε την πορεία του..
Συνεχίζουμε να κάνουμε κύκλους, παίρνει ο Driver ξανά τηλ τσουπ μετά από λίγο άλλο ένα ταξί από πίσω μας να μας ακολουθεί..
Κι άλλο τηλεφώνημα κι άλλο ταξί!!
Να πάμε κομβόι τώρα 4 ταξί μέσα στους θεοσκότεινους κι έρημους δρόμους του Pingyao 1:30 η ώρα το βράδυ και τη μία να μας κλείνουν το δρόμο, την άλλη να κάνουμε όλοι μαζί αναστροφή και κάθε τρεις και λίγο ο οδηγός μας να τηλεφωνεί!!
-Γ!! Καθόλου δε μ' αρέσει αυτό που γίνεται!! Μας έχουν περικυκλώσει και δε ξέρουμε και πού είμαστε!!! (περίεργο)
-Ναι!! Το βλέπω!! Τί θα κάνουμε;; Έχω χ***εί πάνω μου!!
-Κι εγώ!! Αλλά πρέπει να φανούμε ψύχραιμες και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!!
-Τί εννοείς.....;;
Κι αρχίζω που λέτε να φωνάζω μέσα στο ταξί (με την απαραίτητη νοηματική πάντα) και να του λέω ότι έχουμε μισή ώρα μέσα στο ταξί, κι ότι μας κάνει κύκλους και δε ξέρει που πάμε.. Και τί είναι όλα αυτά τα ταξί γύρω μας... Μ' ακούει κι η Γ κι αρχίζει κι αυτή!! Να προσπαθεί να μιλήσει ο άνθρωπος και να μη μπορεί να αρθρώσει κουβέντα!!
Σταματάει λοιπόν ξαφνικά και μας κάνει νόημα να κατεβούμε στη μέση του πουθενά!! Κατεβαίνουμε εμείς και συνεχίζουμε να φωνάζουμε.. Βλέπω με την άκρη του ματιού μου ότι κατεβαίνουν και οι υπόλοιποι οδηγοί.. Ώπα ώπα λέω.. Η Γ εν τω μεταξύ είχε πάρει φόρα κι έδινε γκάζια.. Ώπα ώπα λέω, κόψε!! Έχουμε παρέα!! Και σαν να μην έφτανε αυτό σκάει από ένα στενό κι άλλος ένας Κινέζος.. Γίναμε!!! σκέφτομαι..
Κάθομαι τώρα σε μια γωνιά, παρακολουθώ το σκηνικό, καταλαγιάζει τους τόνους κι η Γ κι αρχίζει να 'ρχεται προς το μέρος μου και παρακολουθούμε τη συζήτηση των Κινέζων που μια κοιτούσαν εμάς μια μιλούσαν πάλι μεταξύ τους..
Και τότε... γυρίζει αυτός ο τελευταίος και μας λέει σε άπταιστα αγγλικά ότι είναι του ξενοδοχείου που κλείσαμε κι ότι ήρθε να μας πάρει γιατί ο taxi driver δε το έβρισκε!!! Εντάξει.. χάσαμε 10 χρόνια από τη ζωή μας, πήραμε μια βαθειά ανάσα που δε θα χάναμε κανένα νεφρό τελικά κι αρχίσαμε να τον ακολουθούμε..
Η Γ μπροστά μαζί του να τα λένε εγώ από πίσω να ακολουθώ χωρίς όμως να έχω πειστεί ακόμα απόλυτα.. Να λέει αυτός ότι είναι καινούριο το "ξενοδοχείο" και γι' αυτό δε το ξέρουν κι εγώ να πλάθω σενάρια τύπου χόστελ.. Στην αρχή παρακολουθούσα τη διαδρομή που κάναμε αλλά μετά χάθηκα.. Περπατούσαμε κανα τέταρτο και είχαμε στρίψει 47 φορές!! Κι εκεί που λέω κάτι δε πάει καλά..
Φτάσαμε μας λέει!! Βλέπω εγώ μια φωτισμένη είσοδο.. "Και πού γράφει το όνομα του ξενοδοχείου;;" πήγα να το παίξω έξυπνη!! Εδώ μου λέει και βλέπω μια επιγραφή στα κινέζικα!!! Τώρα μάλιστα.. το διασταύρωσα!!
Τέλος πάντων μπαίνουμε μέσα στον προαύλιο χώρο όπου ήτανε θεοσκότεινος, παρατημένος, χωρίς ίχνος ανθρώπινης φιγούρας, με κάτι γεωργικά εργαλεία και σε μια γωνιά ένα κατεστραμμένο παιδικό ποδηλατάκι!! Ε συγνώμη.. αν δεν είναι αυτό σκηνικό για θρίλερ τί είναι;;;;
Παίρνω βαθειά ανάσα και περπατάμε προς τα εκεί που μας δείχνει.. γυρίζει αυτός πίσω, κλείνει την είσοδο, κατεβάζει το ξύλινο δοκάρι στην πόρτα κι αρχίζει να καρφώνει!!!!
Αυτό ήταν!!! Κοιτιόμαστε με τη Γ κι ήθελα να ουρλιάξω!!!!
-Τί κάνουμε;;;;; μου λέει!
Πάω πέφτω πάνω του εγώ..
-Excuse me!! Could you please open the door?? I think that I forgot something!!
Μου ανοίγει, βγαίνω έξω παίρνω άλλη μια ανάσα και του λέω
-Fine!! I don't want to close these door!!
Ευτυχώς για όλους μας το δέχτηκε...
Κάνουμε το Check in, προπληρώνουμε το δωμάτιο 5 ευρώ και μας ζητάει για εγγύηση άλλα 10!!!
-Δεν έχουμε!!! Έχουμε μόνο 12!!
Του τα δίνουμε όλα και πάμε στο δωμάτιο!
Δωμάτιο..... τρόπος του λέγειν!!! Η τουαλέτα είχε υπολείμματα από τον προηγούμενο, για κρεβάτι είχε μια τσιμεντένια επιφάνεια με ένα σεντόνι πάνω, από τους τοίχους έλειπαν σοβάδες και για πόρτα είχε μια καλαμωτή!!!! Δηλαδή μπορούσε να μπει ο οποιοσδήποτε!! Σοκ!!!
Στην αρχή φυλούσαμε τσίλιες, αλλά μετά από λίγο με την κούραση που είχαμε, παραδοθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα...