kitsos!
Member
- Μηνύματα
- 356
- Likes
- 1.451
- Επόμενο Ταξίδι
- αζορες
- Ταξίδι-Όνειρο
- περου
Το τελευταίο μας βράδυ στη Σιάν συζητούσαμε για τη συνέχεια του ταξιδιού μας με τη Γ. Και συγκεκριμένα για το πώς θα μεταφερθούμε στη Luoyang. Δεν είχαμε και πολλές επιλογές δηλαδή ή με τρένο ή με λεωφορείο. Τελικά διάβασα κάπου ότι το τρένο έκανε 3,5 ώρες ενώ το λεωφορείο 4,5 οπότε αποφασίσαμε να πάμε με τρένο!! Βέβαια είχαμε κι ένα άλλο θεματάκι... δηλαδή για να είμαι ειλικρινής εγώ είχα γιατί την Γ δε την έκαιγε ιδιαίτερα... Λόγω μεγάλης αγάπης που έχω για τα βουνά σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να περάσουμε κι από το Mountain Huashan και να κάνουμε τη γνωστή διαδρομή που έχει εκεί που λένε ότι είναι από τις πιο επικίνδυνες που υπάρχουν!! Η Γ βέβαια που δεν έχει επαφή με τα βούνα καμιά σκασίλα δεν είχε να ανεβαίνει στα κορφοβούνια...
Έλα βρε να τη λέω εγώ θα λες ότι έχεις ανέβει στο Huashan, τίποτα αυτή...
- Βρε κουτό τίποτα δεν είναι, μια βολτούλα θα κάνουμε..
-Πού καλέ να γκρεμοτσακιστώ θέλεις;; Έχεις δει τις φωτογραφίες της διαδρομής;; να μου απαντά!!
- Ε καλά τώρα τους ξέρεις αυτούς.. υπερβάλλουν με τις φωτογραφίες και τα κάνουν όλα να φαίνονται τρομερά!! Αλλά για να δεις πόσο σε σκέφτομαι έφερα και εξοπλισμό μαζί μου για να σε ασφαλίσω όπου νιώθεις ότι κινδυνεύεις!!
-Εγώ νιώθω ότι κινδυνεύω και μόνο που βλέπω τις φωτογραφίες!!
-Έλα να σε δέσω από τώρα τότε!! Άσε που μόλις φτάσουμε πάνω έχει και τσαγάκι!! Ε;; Ε;;
- Το πίνω κι εδώ που είμαι το τσαγάκι μου!! Τέλος πάντων... Και πόσες ώρες θα κρατήσει αυτή η βόλτα;;;
-Ε αναλόγως πώς θα περπατάμε.. 5-6 ωρίτσες!!
-Πόσες;;;;;;;;;;;
Αποκλείεται!!!
Αυτό ήταν!! Τί μπύρες την πότισα, τί χάρες της έταξα τίποτα δεν άκουγε!! Ανένδοτη!! Τελικά ξυπνήσαμε την άλλη μέρα κι έβρεχε αρκετά οπότε δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το διακινδυνέψω και να πάμε.. Στην ίδια βέβαια είπα ότι της κάνω το χατήρι κι ότι θα μου το χρωστάει... Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα δε μου το ''ξεπλήρωσε''....
Φεύγουμε λοιπόν από το ξενοδοχείο πρωί πρωί, αξημέρωτα θα έλεγα για να προλάβουμε το πρώτο τρένο!! Και αρχίζουμε να ρωτάμε πληροφορίες για το πώς πάμε στα τρένα.. Το κόλπο το είχαμε μάθει πια, εμείς σε άπταιστα ελληνικά αυτοί σε άπταιστα κινέζικα και η παντομίμα έπαιζε πρωταρχικό ρόλο!!! Πολύ παντομίμα όμως!!! Τί το τρένο να αναπαριστώ, να πιανόμαστε με την ξαδέρφη τρενάκι η μία πίσω από την άλλη κ εγώ να κάνω τσαφ τσουφ και να σφυρίζω.. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές σας λέω... Και τελικά μας δείχνουν το δρόμο και μας στέλνουν στα ΚΤΕΛ!!!!
Η Γ είχε αρχίσει να εκνευρίζεται..
-Καλά χαζοί είναι, να μου λέει, τα τρένα ζητήσαμε πώς αλλιώς πιο ξεκάθαρα να τους το πούμε;;;
-Έλα μωρέ πάμε με τα ΚΤΕΛ δε βαριέσαι.... Μια ωρίτσα παραπάνω θα είναι... Σιγά το πράγμα!!! άνετη εγώ... πού να ήξερα;;
Οπότε λέμε να βγάλουμε εισητήρια και προθυμοποιείται η Γ. Σίγουρα της λέω;; Σίγουρα μου απαντά. Πάει λοιπόν σαν τη μύγα μες στο γάλα στα εκδοτήρια και στήνεται στην ουρά. Περιμένω εγώ και καθώς περιεργάζομαι το σταθμό ακούω ξαφνικά πανικό και κάποιος να χτυπάει το τζάμι στα εκδοτήρια και να φωνάζει.. Τί μου θυμίζει αυτή η γλυκιά φωνούλα, τί μου θυμίζει.. αναρωτιέμαι!! Και σε λίγα λεπτά εμφανίζεται η Γ με χαμόγελο θριάμβου κρατώντας τα εισητήριά μας στα χέρια. Τα κατάφερα!!! μου λέει κι αρχίζει να περπατά καμαρωτά!! Ξαφνικά συνειδητοποιεί τον πανικό που υπάρχει γύρω μας ''και τώρα πού πάμε;;'' μου λέει. Παίρνω τα εισητήρια στα χεριά κι αρχίζω να κάνω βόλτες και να τα δείχνω σε Κινέζους. Η αντίδραση όλων η ίδια.. τα έβλεπαν, πατούσαν τα γέλια και μας έδειχναν την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουμε!!
-Γιατί γελάνε όλοι ρε Κίτσο με τα εισητήριά μας;;;
-Ξέρω κι εγώ;; Λίγο μ' απασχολεί όμως!! Ας μπούμε στο λεωφορείο που μας δείχνουν κι άφησέ τους να γελάνε...
Φορτώνουμε λοιπόν τα πραγματάκια μας, μπαίνουμε στο λεωφορείο, δείχνουμε τα εισητήρια, πατάει τα γέλια ο οδηγός και μας κάνει νόημα να κατεβάσουμε τις βαλίτσες μας!!! Αααααααα αρχίζει να μη μ' αρέσει αυτή η κατάσταση και ζητάω το λόγο! Με τα πολλά και τα λίγα καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτό το λεωφορείο μας αλλά αυτό που θα έρθει μετά.. Ωραία λοιπόν, το λύσαμε το θέμα!! Αυτό ήταν το τόσο αστείο πια;; Φεύγει αυτό το λεωφορείο, έρχεται όντως ένα άλλο, φορτωνόμαστε εμείς, μας ξανακατεβάζουν αυτοί, το επόμενο μας λένε!! Να μη σας τα πολυλογώ αυτό έγινε με 4 λεωφορεία!!Κι όλοι να γελάνε..Μας είδε λοιπόν ένας αστυνομικός εκεί τα κακόμοιρα παίρνει τα εισητήριά μας και μας λέει ότι το λεωφορείο μας φεύγει στις 12 δηλαδή σε 3 ώρες από εκείνη τη στιγμή!!
Η Γ σε έξαλλη κατάσταση!!
- ''Δηλαδή ξυπνήσαμε από τις 5 το πρωί για να περιμένουμε στα άθλια ΚΤΕΛ τους 5 ώρες;;; Γι' αυτό γελούσαν όλοι και μας κορόιδευαν;; Και τί θα κάνουμε τώρα εδώ με όλες τις βαλίτσες αγκαλιά άλλες 3 ώρες;;
-Δε ξέρω τι θα κάνεις εσύ αλλά εγώ θα πάω να πάρω νουντλς γιατί έχω πεθάνει της πείνας!!
Μετά από 3 ώρες λοιπόν όντως ήρθε το πολυπόθητο λεωφορείο μας, φορτώσαμε τα πραγματάκια μας και μας τσέκαραν τα εισητήρια χωρίς ίχνος γέλιου αυτή τη φορά!! Το λεωφορείο μας χλίδα!! Πεντακάθαρο, ολοκαίνουριο, μοσχοβολιστό!! Μπράβο το κινέζικο ΚΤΕΛ λέω.... Βρίσκουμε λοιπόν τις θέσεις μας και προτού προλάβουμε να κάτσουμε μας έχει πάρει ήδη ο ύπνος... Ξαφνικά εκεί που κοιμάμαι με σκουντάει η Γ και μου λέει
-Με ξύπνησε μια Κινέζα και κάτι μου είπε.. Κι επίσης το λεωφορείο σταμάτησε..
-Καλά δε πειράζει.. Στάση για τουαλέτα θα κάνει.. Κοιμήσου..
Μετά από λίγο ξανάρχεται η Κινέζα
-Σιααασε σι τσου α σε τσαν
-Δε κατουριέμαι ρε κοπέλα μου, άσε με να κοιμηθώ να χαρείς!!
-Σε τσε α σε τσαν σου γι σου χαν τσιαν!!!
-Ρε Κίτσο αυτή με τραβολογάει για να με κατεβάσει από το λεωφορείο!! Ξύπνα!! Κοίτα κατέβασαν και τις βαλίτσες μας στο δρόμο!!! Ξύπνα σου λέω!!!
Ξυπνάω κι εγώ και τί να δω;; Όλο το λεοφορείο άδειο, μόνο εμείς κοιμόμασταν μέσα, έξω να βρέχει καταρακτωδώς και 2 Κινέζους να έχουν πάρει τις βαλίτσες μας να τις σέρνουν και να τις φορτώνουν σε ένα άλλο λεωφορείο!! Κατεβαίνουμε λοιπόν κι εμείς κι αρχίζει η Γ να φωνάζει στους Κινέζους..
-Τί φωνάζεις καλέ;; Μπες στο λεωφορείο να τελειώνουμε!!
-Και που ξέρεις πού πάει αυτό το λεωφορείο;;
-Δε ξέρω πού πάει αλλά ξέρω ότι προτιμώ να ακολουθήσω τις βαλίτσες μου και όχι να μείνω μέσα στη βροχή!!
Μπαίνουμε λοιπόν στο λεωφορείο... Και η απογοήτευση μπροστά στα μάτια μας!! Τί λέγαμε πριν για χλίδα;;; Ε, ακριβώς το αντίθετο!! Παμπάλαιο, πενταβρόμικο, κάτι κατσαριδούλες κυκλοφορούσαν στο διάδρομο και μέσα είχε μόνο άντρες και δυο γυναίκες χαζοτουρίστριες με τα όλα τους, εμάς!!
Καθόμαστε λοιπόν και βλέπουμε ότι είχε περάσει μόνο 1 ώρα από τη στιγμή που ξεκινήσαμε από Σιάν οπότε καλώς εχόντων των πραγμάτων είχαμε άλλες 3,5 ώρες δρόμο.. Μια χαρά, ότι πρέπει για ύπνο!! Με ξυπνάει σε κάποια φάση η Γ και μου λέει
-Κίτσο εδώ είχε πινακίδα για Huashan!! Εδώ ήθελες να με φέρεις;;; Σ' αυτές τις κορυφές;;; Καλά εσύ είσαι τελείως παλαβή!! Ευτυχώς που σου αρνήθηκα!!
-Όχι μπερδεύεσαι!! Ευτυχώς που βρέχει ήθελες να πεις..
-Πω πω κοίτα τί ψηλά που είναι.. Και τί απότομ.. Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
-Τί έπαθες καλέ;;; Γ;;;; Ε;;; Γ;;; Τί έγινε;; Λες και είδες φάντασμα είσαι!!! Κλείσε το στόμα!! Πάρε και καμιά ανάσα και λέγε τί έπαθες...
-Είναι ένας Κινέζος που κάθεται διαγώνια πίσω μας....
-Ναι κι άλλοι 20 διάσπαρτοι μέσα στο λεωφορείο, και;;
-Αυτός που κάθεται εκεί.. μάλλον ¨ξεσηκώθηκε¨ ο φιλαράκος του κι επειδή ήταν στενάχωρα μέσα στο παντελόνι τον έβγαλε έξω κι ασχολείται επιμελώς μαζί του!!!!
-Πλάκα κάνεις;;; Και;;; Ισχύει αυτό που λένε για τους Κινέζους ή είναι μύθος;;;
-Πού να ξέρω μωρέ!!! Δεν έκατσα να πάρω και μάτι!!!
-Ωχού... Αμάν!!
-Και τώρα τί θα κάνουμε;; Εγώ δε μπορώ να κάτσω άλλο εδώ.. Να το πούμε στον οδηγό;;
- Τι λες μωρέ;; Και πώς θα το πεις στον οδηγό;; Με παντομίμα κι αυτό;; Κι άντε και το είπες.. σιγά μη βρεις το δίκιο σου.. Πάμε να κάτσουμε πιο μπροστά!!
Μισή ώρα αργότερα κι αφού είχε συνέλθει από το σοκ η Γ.
-Ουφ!! Τελείωσε κι αυτό.. Πάντως θα έπρεπε να είχαμε φτάσει κανονικά.. Είμαστε 4 ώρες μέσα στο λεωφορείο κι άλλη μία ώρα στο προηγούμενο λεωφορείο και δε βλέπω καμία πόλη στο οπτικό μας πεδίο..
-Καλά περίμενε ακόμα λίγο.. Μπορεί λόγω της βροχής να πήγαινε πιο αργά..
-Μα δε βρέχει πια.. Και άσε που είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κάνουμε κύκλους.. Κάθε φορά που περνάμε κάτι σαν διόδια κάνουμε αναστροφή και γυρνάμε πάλι πίσω..
Η αλήθεια είναι ότι είχε δίκιο η Γ σ' αυτό που έλεγε αλλά δε της το παραδέχτηκα για να μη την αγχώσω.. Μετά από μια ώρα κι αφού έχει σκάσει η Γ παίρνει την απόφαση να πάει να ρωτήσει τον οδηγό σε πόση ώρα φτάνουμε.. Σηκώνεται λοιπόν κι αρχίζει να περπατάει στο διάδρομο του λεωφορείου και βλέπεις ξαφνικά κεφάλια να εμφανίζονται από το πουθενά δεξιά κι αριστερά και να παρακολουθούν την πορεία της!! Να πούμε ότι η Γ είναι 1.75 οπότε είναι πάνω από το μέσο όρο των Κινέζων και με πολύ ωραίο κορμί. Φτάνει λοιπόν στον οδηγό κι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε λες και παρακολουθούμε ταινία στο κρίσιμο σημείο της!!
-Driver!! Driver!! What time will we be at Luoyang?
- Σι χαναν γιου σιεεε τσα σαν
-Δε καταλαβαίνω καλέ μου τι μου λες!! Luoyang!! Time!! Πόσο;; Θα αρχίσει να νυχτώνει σε λίγο!! 4,5 ώρες ήταν και πέρασαν 6!!
Της απαντάει κάτι ο οδηγός κι έρχεται πίσω χαμογελαστή!! Εντάξει σε μισή ωρίτσα φτάνουμε, μου λέει και κάθεται ευχαριστημένη στο βρομερό κάθισμά της.. Όντως σε μισή ωρίτσα φτάνουμε σε ένα σημείο τύπου Olympus Plaza, σταματάει το λεωφορείο και μας κάνουνε σινιάλο να κατεβούμε!!
-Πού να κατεβούμε καλέ εδώ;;; λέω εγώ! Μέσα στις ερημιές!! Μίστερ μπερδεύεσαι εμείς Luoyang πάμε!!
-Luoyang Luoyang!! να επιμένει ο οδηγός και να μας κάνει νόημα να κατεβούμε..
-Εγώ αν δε με πας Luoyang δε κατεβαίνω!!!
-Κίτσο Κίτσο μας κατέβασαν τις βαλίτσες στο δρόμο και κλείνουν την μπαγκαζιέρα!!
-Τις βαλίτσες;;; Κατέβα!!!
Κατεβαίνουμε λοιπόν και μαζί με μας κατεβαίνουν κι άλλοι 3.. Και τώρα;; Ήμασταν στη μέση του πουθενά, δίπλα σε μια εθνική οδό, σ' ένα πάρκινγκ με νταλίκες μαζί με άλλους 3 Κινέζους και σε μια ώρα θα νύχτωνε.. Και τώρα τί κάνουμε;;; Εκεί λοιπόν που κοιτάμε δεξιά αριστερά αποσβολωμένα εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός ένας τέταρτος Κινέζος χαμογελαστός με ένα χαβανέζικο πουκάμισο κρατώντας ένα κλειδί στο χέρι και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε!!
-Τώρα τί θα κάνουμε;;;
-Ε τί θες να κάνουμε;;; Θα τον ακολουθήσουμε!!
-Αποκλείεται!!! κατηγορηματική η Γ..
-Σε μία ώρα νυχτώνει και δε ξέρουμε πού στο ****** είμαστε!! Έχουμε καλύτερη επιλογή;;
Απάντηση δεν υπήρξε και αρχίσαμε να ακολουθούμε το χαβανέζικο πουκάμισο μαζί με τους υπόλοιπους.. Διασχίσαμε όλο το πάρκινγκ με τις νταλίκες και φτάσαμε σε μία μισογκρεμισμένη γεφυρούλα που έπρεπε να περάσουμε από κάτω μέσα στα λασπόνερα για να βγούμε από την άλλη πλευρά.. Δε γύρισα καν να κοιτάξω τη Γ πίσω μου προς αποφυγή παραστρατήματος και συνέχισα να περπατάω ακάθεκτη κι ο Θεός βοηθός!!! Από την άλλη πλευρά λοιπόν είχε πάλι πάρκινγκ γεμάτο νταλίκες κι ο Χαβανέζος πήγε και ξεκλείδωσε ένα βανάκι όπου περίμεναν κι άλλοι!! Ωραία λέω γίναμε πιο πολλοί!! Εννοείται πως γυναίκες συνεχίζαμε να παραμένουμε μόνο εμείς... Φόρτωσε τα πραγματά μας και φορτωθήκαμε κι εμείς στο 12θέσεο βανακι ακριβώς!! Ξεκινήσαμε λοιπόν κι εγώ με τη Γ είχαμε κατεβάσει όποια προσευχή ξέραμε.. και ξαφνικά σταματάμε πάνω στο δρόμο αυτή τη φορά με αλάρμ!!! Ε όχι δε θα αντέξω άλλη στάση!!! Περιμέναμε εκεί 10 λεπτά και εμφανίζεται ένα άλλο βανάκι απ' το οποίο κατεβαίνουν 4 άτομα κουβαλώντας όλοι μαζί ένα κιβώτιο από φελιζόλ. Ανοίγουν την πόρτα, μπαίνουν στο βανάκι μας, κάθονται πάνω μας και αφήνουν και το κιβώτιο ακριβώς μπροστά στην πόρτα εξόδου!!! Και να θες να βγεις δηλαδή να μην μπορείς!! Να τονίσω επίσης ότι το καπάκι από το κιβώτιο ήταν μισάνοιχτο και είχε μέσα κάτι που τσιτσίριζε και βρωμοκοπούσε...
Τελικά μετά από 1,5 ώρα φτάσαμε στη Luoyang!!!!!!!!!!
Κάναμε συνολικά 8 ώρες αντί για 4,5 που μας έλεγαν οι πληροφορίες μας, αλλάξαμε 3 λεωφορεία και υποσχεθήκαμε με τη Γ ότι από εδώ και πέρα για τις μετακινήσεις μας θα χρησιμοποιούσαμε μόνο τρένα...
Έλα βρε να τη λέω εγώ θα λες ότι έχεις ανέβει στο Huashan, τίποτα αυτή...
- Βρε κουτό τίποτα δεν είναι, μια βολτούλα θα κάνουμε..
-Πού καλέ να γκρεμοτσακιστώ θέλεις;; Έχεις δει τις φωτογραφίες της διαδρομής;; να μου απαντά!!
- Ε καλά τώρα τους ξέρεις αυτούς.. υπερβάλλουν με τις φωτογραφίες και τα κάνουν όλα να φαίνονται τρομερά!! Αλλά για να δεις πόσο σε σκέφτομαι έφερα και εξοπλισμό μαζί μου για να σε ασφαλίσω όπου νιώθεις ότι κινδυνεύεις!!
-Εγώ νιώθω ότι κινδυνεύω και μόνο που βλέπω τις φωτογραφίες!!
-Έλα να σε δέσω από τώρα τότε!! Άσε που μόλις φτάσουμε πάνω έχει και τσαγάκι!! Ε;; Ε;;
- Το πίνω κι εδώ που είμαι το τσαγάκι μου!! Τέλος πάντων... Και πόσες ώρες θα κρατήσει αυτή η βόλτα;;;
-Ε αναλόγως πώς θα περπατάμε.. 5-6 ωρίτσες!!
-Πόσες;;;;;;;;;;;
Αποκλείεται!!!Αυτό ήταν!! Τί μπύρες την πότισα, τί χάρες της έταξα τίποτα δεν άκουγε!! Ανένδοτη!! Τελικά ξυπνήσαμε την άλλη μέρα κι έβρεχε αρκετά οπότε δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το διακινδυνέψω και να πάμε.. Στην ίδια βέβαια είπα ότι της κάνω το χατήρι κι ότι θα μου το χρωστάει... Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα δε μου το ''ξεπλήρωσε''....
Φεύγουμε λοιπόν από το ξενοδοχείο πρωί πρωί, αξημέρωτα θα έλεγα για να προλάβουμε το πρώτο τρένο!! Και αρχίζουμε να ρωτάμε πληροφορίες για το πώς πάμε στα τρένα.. Το κόλπο το είχαμε μάθει πια, εμείς σε άπταιστα ελληνικά αυτοί σε άπταιστα κινέζικα και η παντομίμα έπαιζε πρωταρχικό ρόλο!!! Πολύ παντομίμα όμως!!! Τί το τρένο να αναπαριστώ, να πιανόμαστε με την ξαδέρφη τρενάκι η μία πίσω από την άλλη κ εγώ να κάνω τσαφ τσουφ και να σφυρίζω.. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές σας λέω... Και τελικά μας δείχνουν το δρόμο και μας στέλνουν στα ΚΤΕΛ!!!!
Η Γ είχε αρχίσει να εκνευρίζεται..
-Καλά χαζοί είναι, να μου λέει, τα τρένα ζητήσαμε πώς αλλιώς πιο ξεκάθαρα να τους το πούμε;;;
-Έλα μωρέ πάμε με τα ΚΤΕΛ δε βαριέσαι.... Μια ωρίτσα παραπάνω θα είναι... Σιγά το πράγμα!!! άνετη εγώ... πού να ήξερα;;
Οπότε λέμε να βγάλουμε εισητήρια και προθυμοποιείται η Γ. Σίγουρα της λέω;; Σίγουρα μου απαντά. Πάει λοιπόν σαν τη μύγα μες στο γάλα στα εκδοτήρια και στήνεται στην ουρά. Περιμένω εγώ και καθώς περιεργάζομαι το σταθμό ακούω ξαφνικά πανικό και κάποιος να χτυπάει το τζάμι στα εκδοτήρια και να φωνάζει.. Τί μου θυμίζει αυτή η γλυκιά φωνούλα, τί μου θυμίζει.. αναρωτιέμαι!! Και σε λίγα λεπτά εμφανίζεται η Γ με χαμόγελο θριάμβου κρατώντας τα εισητήριά μας στα χέρια. Τα κατάφερα!!! μου λέει κι αρχίζει να περπατά καμαρωτά!! Ξαφνικά συνειδητοποιεί τον πανικό που υπάρχει γύρω μας ''και τώρα πού πάμε;;'' μου λέει. Παίρνω τα εισητήρια στα χεριά κι αρχίζω να κάνω βόλτες και να τα δείχνω σε Κινέζους. Η αντίδραση όλων η ίδια.. τα έβλεπαν, πατούσαν τα γέλια και μας έδειχναν την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουμε!!
-Γιατί γελάνε όλοι ρε Κίτσο με τα εισητήριά μας;;;
-Ξέρω κι εγώ;; Λίγο μ' απασχολεί όμως!! Ας μπούμε στο λεωφορείο που μας δείχνουν κι άφησέ τους να γελάνε...
Φορτώνουμε λοιπόν τα πραγματάκια μας, μπαίνουμε στο λεωφορείο, δείχνουμε τα εισητήρια, πατάει τα γέλια ο οδηγός και μας κάνει νόημα να κατεβάσουμε τις βαλίτσες μας!!! Αααααααα αρχίζει να μη μ' αρέσει αυτή η κατάσταση και ζητάω το λόγο! Με τα πολλά και τα λίγα καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτό το λεωφορείο μας αλλά αυτό που θα έρθει μετά.. Ωραία λοιπόν, το λύσαμε το θέμα!! Αυτό ήταν το τόσο αστείο πια;; Φεύγει αυτό το λεωφορείο, έρχεται όντως ένα άλλο, φορτωνόμαστε εμείς, μας ξανακατεβάζουν αυτοί, το επόμενο μας λένε!! Να μη σας τα πολυλογώ αυτό έγινε με 4 λεωφορεία!!Κι όλοι να γελάνε..
Μας είδε λοιπόν ένας αστυνομικός εκεί τα κακόμοιρα παίρνει τα εισητήριά μας και μας λέει ότι το λεωφορείο μας φεύγει στις 12 δηλαδή σε 3 ώρες από εκείνη τη στιγμή!!Η Γ σε έξαλλη κατάσταση!!
- ''Δηλαδή ξυπνήσαμε από τις 5 το πρωί για να περιμένουμε στα άθλια ΚΤΕΛ τους 5 ώρες;;; Γι' αυτό γελούσαν όλοι και μας κορόιδευαν;; Και τί θα κάνουμε τώρα εδώ με όλες τις βαλίτσες αγκαλιά άλλες 3 ώρες;;
-Δε ξέρω τι θα κάνεις εσύ αλλά εγώ θα πάω να πάρω νουντλς γιατί έχω πεθάνει της πείνας!!
Μετά από 3 ώρες λοιπόν όντως ήρθε το πολυπόθητο λεωφορείο μας, φορτώσαμε τα πραγματάκια μας και μας τσέκαραν τα εισητήρια χωρίς ίχνος γέλιου αυτή τη φορά!! Το λεωφορείο μας χλίδα!! Πεντακάθαρο, ολοκαίνουριο, μοσχοβολιστό!! Μπράβο το κινέζικο ΚΤΕΛ λέω.... Βρίσκουμε λοιπόν τις θέσεις μας και προτού προλάβουμε να κάτσουμε μας έχει πάρει ήδη ο ύπνος... Ξαφνικά εκεί που κοιμάμαι με σκουντάει η Γ και μου λέει
-Με ξύπνησε μια Κινέζα και κάτι μου είπε.. Κι επίσης το λεωφορείο σταμάτησε..
-Καλά δε πειράζει.. Στάση για τουαλέτα θα κάνει.. Κοιμήσου..
Μετά από λίγο ξανάρχεται η Κινέζα
-Σιααασε σι τσου α σε τσαν
-Δε κατουριέμαι ρε κοπέλα μου, άσε με να κοιμηθώ να χαρείς!!
-Σε τσε α σε τσαν σου γι σου χαν τσιαν!!!
-Ρε Κίτσο αυτή με τραβολογάει για να με κατεβάσει από το λεωφορείο!! Ξύπνα!! Κοίτα κατέβασαν και τις βαλίτσες μας στο δρόμο!!! Ξύπνα σου λέω!!!
Ξυπνάω κι εγώ και τί να δω;; Όλο το λεοφορείο άδειο, μόνο εμείς κοιμόμασταν μέσα, έξω να βρέχει καταρακτωδώς και 2 Κινέζους να έχουν πάρει τις βαλίτσες μας να τις σέρνουν και να τις φορτώνουν σε ένα άλλο λεωφορείο!! Κατεβαίνουμε λοιπόν κι εμείς κι αρχίζει η Γ να φωνάζει στους Κινέζους..
-Τί φωνάζεις καλέ;; Μπες στο λεωφορείο να τελειώνουμε!!
-Και που ξέρεις πού πάει αυτό το λεωφορείο;;
-Δε ξέρω πού πάει αλλά ξέρω ότι προτιμώ να ακολουθήσω τις βαλίτσες μου και όχι να μείνω μέσα στη βροχή!!
Μπαίνουμε λοιπόν στο λεωφορείο... Και η απογοήτευση μπροστά στα μάτια μας!! Τί λέγαμε πριν για χλίδα;;; Ε, ακριβώς το αντίθετο!! Παμπάλαιο, πενταβρόμικο, κάτι κατσαριδούλες κυκλοφορούσαν στο διάδρομο και μέσα είχε μόνο άντρες και δυο γυναίκες χαζοτουρίστριες με τα όλα τους, εμάς!!
Καθόμαστε λοιπόν και βλέπουμε ότι είχε περάσει μόνο 1 ώρα από τη στιγμή που ξεκινήσαμε από Σιάν οπότε καλώς εχόντων των πραγμάτων είχαμε άλλες 3,5 ώρες δρόμο.. Μια χαρά, ότι πρέπει για ύπνο!! Με ξυπνάει σε κάποια φάση η Γ και μου λέει
-Κίτσο εδώ είχε πινακίδα για Huashan!! Εδώ ήθελες να με φέρεις;;; Σ' αυτές τις κορυφές;;; Καλά εσύ είσαι τελείως παλαβή!! Ευτυχώς που σου αρνήθηκα!!
-Όχι μπερδεύεσαι!! Ευτυχώς που βρέχει ήθελες να πεις..
-Πω πω κοίτα τί ψηλά που είναι.. Και τί απότομ.. Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
-Τί έπαθες καλέ;;; Γ;;;; Ε;;; Γ;;; Τί έγινε;; Λες και είδες φάντασμα είσαι!!! Κλείσε το στόμα!! Πάρε και καμιά ανάσα και λέγε τί έπαθες...
-Είναι ένας Κινέζος που κάθεται διαγώνια πίσω μας....
-Ναι κι άλλοι 20 διάσπαρτοι μέσα στο λεωφορείο, και;;
-Αυτός που κάθεται εκεί.. μάλλον ¨ξεσηκώθηκε¨ ο φιλαράκος του κι επειδή ήταν στενάχωρα μέσα στο παντελόνι τον έβγαλε έξω κι ασχολείται επιμελώς μαζί του!!!!
-Πλάκα κάνεις;;; Και;;; Ισχύει αυτό που λένε για τους Κινέζους ή είναι μύθος;;;
-Πού να ξέρω μωρέ!!! Δεν έκατσα να πάρω και μάτι!!!
-Ωχού... Αμάν!!
-Και τώρα τί θα κάνουμε;; Εγώ δε μπορώ να κάτσω άλλο εδώ.. Να το πούμε στον οδηγό;;
- Τι λες μωρέ;; Και πώς θα το πεις στον οδηγό;; Με παντομίμα κι αυτό;; Κι άντε και το είπες.. σιγά μη βρεις το δίκιο σου.. Πάμε να κάτσουμε πιο μπροστά!!
Μισή ώρα αργότερα κι αφού είχε συνέλθει από το σοκ η Γ.
-Ουφ!! Τελείωσε κι αυτό.. Πάντως θα έπρεπε να είχαμε φτάσει κανονικά.. Είμαστε 4 ώρες μέσα στο λεωφορείο κι άλλη μία ώρα στο προηγούμενο λεωφορείο και δε βλέπω καμία πόλη στο οπτικό μας πεδίο..
-Καλά περίμενε ακόμα λίγο.. Μπορεί λόγω της βροχής να πήγαινε πιο αργά..
-Μα δε βρέχει πια.. Και άσε που είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κάνουμε κύκλους.. Κάθε φορά που περνάμε κάτι σαν διόδια κάνουμε αναστροφή και γυρνάμε πάλι πίσω..
Η αλήθεια είναι ότι είχε δίκιο η Γ σ' αυτό που έλεγε αλλά δε της το παραδέχτηκα για να μη την αγχώσω.. Μετά από μια ώρα κι αφού έχει σκάσει η Γ παίρνει την απόφαση να πάει να ρωτήσει τον οδηγό σε πόση ώρα φτάνουμε.. Σηκώνεται λοιπόν κι αρχίζει να περπατάει στο διάδρομο του λεωφορείου και βλέπεις ξαφνικά κεφάλια να εμφανίζονται από το πουθενά δεξιά κι αριστερά και να παρακολουθούν την πορεία της!! Να πούμε ότι η Γ είναι 1.75 οπότε είναι πάνω από το μέσο όρο των Κινέζων και με πολύ ωραίο κορμί. Φτάνει λοιπόν στον οδηγό κι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε λες και παρακολουθούμε ταινία στο κρίσιμο σημείο της!!
-Driver!! Driver!! What time will we be at Luoyang?
- Σι χαναν γιου σιεεε τσα σαν
-Δε καταλαβαίνω καλέ μου τι μου λες!! Luoyang!! Time!! Πόσο;; Θα αρχίσει να νυχτώνει σε λίγο!! 4,5 ώρες ήταν και πέρασαν 6!!
Της απαντάει κάτι ο οδηγός κι έρχεται πίσω χαμογελαστή!! Εντάξει σε μισή ωρίτσα φτάνουμε, μου λέει και κάθεται ευχαριστημένη στο βρομερό κάθισμά της.. Όντως σε μισή ωρίτσα φτάνουμε σε ένα σημείο τύπου Olympus Plaza, σταματάει το λεωφορείο και μας κάνουνε σινιάλο να κατεβούμε!!
-Πού να κατεβούμε καλέ εδώ;;; λέω εγώ! Μέσα στις ερημιές!! Μίστερ μπερδεύεσαι εμείς Luoyang πάμε!!
-Luoyang Luoyang!! να επιμένει ο οδηγός και να μας κάνει νόημα να κατεβούμε..
-Εγώ αν δε με πας Luoyang δε κατεβαίνω!!!
-Κίτσο Κίτσο μας κατέβασαν τις βαλίτσες στο δρόμο και κλείνουν την μπαγκαζιέρα!!
-Τις βαλίτσες;;; Κατέβα!!!
Κατεβαίνουμε λοιπόν και μαζί με μας κατεβαίνουν κι άλλοι 3.. Και τώρα;; Ήμασταν στη μέση του πουθενά, δίπλα σε μια εθνική οδό, σ' ένα πάρκινγκ με νταλίκες μαζί με άλλους 3 Κινέζους και σε μια ώρα θα νύχτωνε.. Και τώρα τί κάνουμε;;; Εκεί λοιπόν που κοιτάμε δεξιά αριστερά αποσβολωμένα εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός ένας τέταρτος Κινέζος χαμογελαστός με ένα χαβανέζικο πουκάμισο κρατώντας ένα κλειδί στο χέρι και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε!!
-Τώρα τί θα κάνουμε;;;
-Ε τί θες να κάνουμε;;; Θα τον ακολουθήσουμε!!
-Αποκλείεται!!! κατηγορηματική η Γ..
-Σε μία ώρα νυχτώνει και δε ξέρουμε πού στο ****** είμαστε!! Έχουμε καλύτερη επιλογή;;
Απάντηση δεν υπήρξε και αρχίσαμε να ακολουθούμε το χαβανέζικο πουκάμισο μαζί με τους υπόλοιπους.. Διασχίσαμε όλο το πάρκινγκ με τις νταλίκες και φτάσαμε σε μία μισογκρεμισμένη γεφυρούλα που έπρεπε να περάσουμε από κάτω μέσα στα λασπόνερα για να βγούμε από την άλλη πλευρά.. Δε γύρισα καν να κοιτάξω τη Γ πίσω μου προς αποφυγή παραστρατήματος και συνέχισα να περπατάω ακάθεκτη κι ο Θεός βοηθός!!! Από την άλλη πλευρά λοιπόν είχε πάλι πάρκινγκ γεμάτο νταλίκες κι ο Χαβανέζος πήγε και ξεκλείδωσε ένα βανάκι όπου περίμεναν κι άλλοι!! Ωραία λέω γίναμε πιο πολλοί!! Εννοείται πως γυναίκες συνεχίζαμε να παραμένουμε μόνο εμείς... Φόρτωσε τα πραγματά μας και φορτωθήκαμε κι εμείς στο 12θέσεο βανακι ακριβώς!! Ξεκινήσαμε λοιπόν κι εγώ με τη Γ είχαμε κατεβάσει όποια προσευχή ξέραμε.. και ξαφνικά σταματάμε πάνω στο δρόμο αυτή τη φορά με αλάρμ!!!
Ε όχι δε θα αντέξω άλλη στάση!!! Περιμέναμε εκεί 10 λεπτά και εμφανίζεται ένα άλλο βανάκι απ' το οποίο κατεβαίνουν 4 άτομα κουβαλώντας όλοι μαζί ένα κιβώτιο από φελιζόλ. Ανοίγουν την πόρτα, μπαίνουν στο βανάκι μας, κάθονται πάνω μας και αφήνουν και το κιβώτιο ακριβώς μπροστά στην πόρτα εξόδου!!! Και να θες να βγεις δηλαδή να μην μπορείς!! Να τονίσω επίσης ότι το καπάκι από το κιβώτιο ήταν μισάνοιχτο και είχε μέσα κάτι που τσιτσίριζε και βρωμοκοπούσε...Τελικά μετά από 1,5 ώρα φτάσαμε στη Luoyang!!!!!!!!!!
Κάναμε συνολικά 8 ώρες αντί για 4,5 που μας έλεγαν οι πληροφορίες μας, αλλάξαμε 3 λεωφορεία και υποσχεθήκαμε με τη Γ ότι από εδώ και πέρα για τις μετακινήσεις μας θα χρησιμοποιούσαμε μόνο τρένα...
