Κίνα Ραντεβού στο Πεκίνο

[kitsos!]

Ξυπνήσαμε την άλλη μέρα λοιπόν φρέσκιες (λέμε τώρα)... Μέσα στην ταλαιπώρια ήμασταν.. Ντυθήκαμε, πήραμε πίσω τα 8 ευρώ από την εγγύηση του δωματίου για να έχουμε να ζήσουμε και φύγαμε το γρηγορότερο από κει..
Και τώρα τί κάνουμε;;;
Είχαμε βγάλει την πρώτη μέρα ένα ενιαίο εισιτήριο για τα αξιοθέατα της πόλης με διάρκεια 3 ημερών οπότε ίσχυε ακόμα.. Σήμερα λοιπόν θα ανεβαίναμε στα τείχη να κάνουμε το γύρω της πόλης!!



Πάρα πολύ όμορφα ήταν αλλά καήκαμε λιιιιιιιιιγο από τον ήλιο... Μπροστά σ' όλα τ' άλλα που είχαμε τραβήξει.. πταίσμα ήταν αυτό!! Κατεβήκαμε το μεσημέρι ξανά στην πόλη και χρειαζόμασταν κάτι δροσιστικό. Ότι πρέπει για παγωτό.. αλλά πείτε μου, ποιός τρώει παγωτό καλαμπόκι και αρακά;;;;;

Τέλος πάντων φάγαμε και ήπιαμε όσες μπύρες μπορούσαμε με τα 8 ευρώ μας και κινήσαμε για το σταθμό των τρένων 2 ώρες νωρίτερα για να είμαστε σίγουρες ότι δε θα το ξαναχάσουμε!!!
Αααα!! Τώρα που το θυμήθηκα.. Κάτι που μας έκανε εντύπωση στο Pingyao ήταν πως σχεδόν ο μισός αντρικός πληθυσμός κυκλοφορούσαν στους δρόμους με ''ξεσκέπαστη'' την κοιλιά τους και την χάιδευαν!!!

Εκεί στο σταθμό που λέτε επί 2 ώρες ζήσαμε μεγάλες στιγμές.. Μέσα στη βρώμα, πανικός από κόσμο κάθε κινέζικης λογής, να έχουν απλωθεί στα πατώματα όπου πριν τα είχαν χιλιοφτύσει (μάλλον για να τα καθαρίσουν), και να πρέπει να κάνεις ασκήσεις ισορροπίας για να καταφέρεις να πας από δω εκεί χωρίς να πατήσεις αυτούς ή τις χλέπες τους.. να κουβαλάνε όχι τσάντες και βαλίτσες αλλά πανιά γεμάτα με τα υπάρχοντά τους δεμένα με έναν κόμπο πάνω, να καθαρίζουν ή μάλλον να κάνουν πολύωρες ανασκαφές στη μύτη τους κι ότι βγάζουν να το εκθέτουν σε δημόσια θέα πάνω στις διάφορες κολώνες ή στα κιγκλιδώματα του σταθμού.. Μέχρι και κότες και γουρούνια είδαμε σ' εκείνο το σταθμό!!! Και φτάνει η ώρα να επιβιβαστούμε.. ΠΑΝΙΚΟΣ!!! Ο ένας πάνω στον άλλο, να σπρώχνονται..

-Να μπούμε στο τέλος, λέει η Γ!!
-Ποιό τέλος;;;; Κάτσε μη χάσουμε κανα τρένο πάλι και ψαχνόμαστε.. Προχώρα!!

Μας βλέπει ένας σεκιούριτι εκεί και μας κάνει νόημα. Του δείχνουμε τα εισιτήρια μας και μας βάζει να περιμένουμε πίσω από κάτι άλλα κιγκλιδώματα μόνες μας. Κι όταν έφτασε η ώρα... ανοίγει σε μας φεύγουμε, φτάνουμε στο τρένο,επιβιβαζόμαστε και μετά ανοίγει τα κιγκλιδώματα και σ' όλους τους άλλους!!! Αρχόντισες!!

Για να φτάσουμε στο Πεκίνο είχαμε hard seat και 14 ώρες βραδινή διαδρομή!! Τα hard seat είναι απλές καρέκλες σαν και τα δικά μας τρένα ενώ τα soft seat είναι σαν πολυθρόνες, πιο άνετες, πιο φαρδιές και ξαπλώνει λίγο και η πλάτη..
Οπότε 14 ώρες σε ένα κάθισμα φαντάζεστε πως έγινε ο κώλος μας.. από ένα σημείο και μετά δε τον νιώθαμε καν!!! Άσε που μετά το πρώτο 4ωρο άρχιζαν να μας χτίζουν γύρω γύρω.. Γιατί εκτός απ' αυτά τα εισιτήρια υπάρχουν και τα άλλα... αυτά που δεν έχεις καν κάθισμα!!!! (νομίζω πως κάπως έτσι είχε ταξιδέψει κι η @dim kyr κάποια στιγμή.. καημένη!!)
Και όλοι αυτοί που δεν είχαν κάθισμα αρχικά ακουμπούσαν στα καθίσματα μας, στη συνέχεια στύλωναν και μετά από λίγο είχα 8 άτομα γύρω μου να κάθονται στο προστατευτικό χερούλι, στο προσκεφάλι μου, στο τραπεζάκι μας πάνω.. κι όποτε τους έπιανε ο ύπνος και έχαναν την ισορροπία τους έπεφταν πάνω μου!! Ειδικά οι δύο που καθόντουσαν στο τραπεζάκι.. που τους έχανες που τους έβρισκες.. στην αγκαλιά μου ήταν!!
Και σαν να μην έφτανε αυτό τα καθίσματά μας ήταν ακριβώς δίπλα στην τουαλέτα... Αρχικά είχα σκεφτεί "ωραία!! δε θα χρειάζεται να κάνουμε κι ολόκληρο ταξίδι για να φτάσουμε!! 14 ώρες διαδρομή είναι αυτές!!" αλλά μετά το πρώτο 6ωρο εκτός του ότι είπαμε είχαμε χτιστεί και δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε.. κάθε φορά που κάποιος άνοιγε την πόρτα της τουαλέτας....
λιποθυμιά!!!

Κάπως έτσι πέρασαν οι 14 ώρες του ταξιδιού ευχάριστα, χωρίς να έχουμε κλείσει μάτι και φτάσαμε στο Πεκίνο σαν μαραμένα μαρούλια...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[kitsos!]

(2 βδομάδες μετά)

- Κίτσοοοοοοοοο Κίτσοοοοοοοο!!! Εδώ εδώ!!!
- Γ!!!! Αχ τι ωραία που βρεθήκαμε και τί εύκολα!!! Και τι ωραία που είναι εδώ!!! Πρώτη φορά βλέπω τόσους Κινέζους μαζεμένους!!! Λοιπόν πάμε να πάρουμε κινέζικο αριθμό και φεύγουμε για την επόμενη πτήση για Σιάν..

Φτάσαμε ωραία και καλά στη Σιάν, πολύ ωραίο το ξενοδοχείο ακριβώς έξω από τα τείχοι που ήταν φωτισμένα και το δωμάτιο τεράστιο!!! Όσο για το κρεβάτι... τί να πω... ξαπλώσαμε κι οι δυο σαν βιτρούβιοι άνδρες και δεν είχαμε καμιά επαφή!! Ω ρε ύπνους που θα κάνουμε!!!
Κατεβαίνουμε στη recertion για πληροφορίες.. Λέω στη Γ να μιλάμε απλά αγγλικά, όχι περίπλοκες λέξεις και αργά γιατί απ΄ ότι διάβασα δε το μιλάνε και πολύ το αγγλικό εδώ. Καλά μου λέει..

- Ηello!!
- Νίχαο!! (να με συγχωράτε, δε ξέρω πώς γράφεται..)
- Ωχ Θεέ μου, καλά ξεκινήσαμε... Food?

H Kινεζούλα χαμογελάει.
-Food?? ξανά εγώ.

Η Κινεζούλα χαμογελάει.
- Food καλή μου, τί χαμογελάς;;; Something to eat!!!

Η Κινεζούλα χαμογελάει και φεύγει.
- Πλάκα μας κάνει τώρα έτσι;;
- Έλα ρε πάει να μας φέρει πληροφορίες!! ελπιδοφόρα η Γ.

Έρχεται μετά από λίγο μαζί με άλλη μία.
-Είδες που σου έλεγα;; Αυτή θα ξέρει αγγλικά!! Κάτσε να μιλήσω εγώ τώρα!! λέει η Γ.
Hello!! We would like to tell us a place somewhere near in the area to have something to eat!

Oι Κινεζούλες χαμογελάνε.

- Που το κατάλαβες ρε σαϊνι ότι η δεύτερη θα ήξερε αγγλικά;; Φαινόταν από μακρυά ε;; Από τον τρόπο που περπατούσε!!! Λοιπόν κορίτσια!! Εδώ σε μένα!! Focus!! Eat!! Food!! Restaurant!! Πεινάμε καλέ!!! Και είναι και περασμένη η ώρα.. Πού μπορούμε να φάμε κάτι και να πάμε να ξεραθούμε στον ύπνο;; (εννοείται ότι είχα αρχίσει και την ανάλογη νοηματική έτσι

Οι Κινεζούλες χαμογελάνε.
- Αχ, χαμογελάνε πάλι.. Θα τρελαθώ!!
- Ε τι να κάνουν;; Αφού τους μιλάς στα ελληνικά;;
- Γιατί ρε Γ και πριν που τους τα είπες τόσο ωραία στα αγγλικά είχε διαφορά;; Τέλος πάντων.. πάμε κι ότι βρούμε...

Τελικά τίποτα δε βρήκαμε και νηστικές πέσαμε σαν βιτρούβιοι που λέγαμε πριν, θυμάστε;;
Παρ' όλα αυτά στη Σιάν 3 μέρες περάσαμε πάρα πολύ ωραία! Κάναμε βόλτες στην πόλη, στη μουσουλμανική αγορά, στα τείχοι, φάγαμε street food, κάναμε βόλτα με τουκ τουκ, πήγαμε στους πήλινους στρατιώτες, κάναμε nightlife κι όλα τα σχετικά που δε θα αναλύσω σ' αυτή την ιστορία...

Κι έφτασε η ώρα για τον επόμενο σταθμό Luoyang.

(συνεχίζεται..)

 

[manolism]

(2 βδομάδες μετά)
- Νίχαο!! (να με συγχωράτε, δε ξέρω πώς γράφεται..

Αφου εισαι Κινα να μαθεις και μερικες λεξεις....το γεια που λεμε εμεις ή hello στα αγγλικα, στα Μανδαρινικα στο Πινγίν ή επίσημα Hanyu Pinyin (που είναι το επίσημο φωνητικό σύστημα για μεταγραφή της Μανδαρινής προφοράς των κινεζικών χαρακτήρων με λατινικούς χαρακτήρες) γραφεται nĭ hăo (Νί Χάο) (你好) αλλα στην προφορα εχει δυο τονους...στο ni οπου κατεβαινει και συνεχιζει στο hao οπου ανεβαινει...οπως βλεπεις παρολο που ο τονος ειναι ο ιδιος δεν προφερεται ως κατω-πανω αλλα κατεβαινει στο ni και ανεβαινει στο hao...αυτοι ειναι κανονες της γραμματικης...βεβαια σε μονες λεξεις θα καταλαβουν τι θελεις να πεις απο εκει και περα σε προτασεις εαν δεν ξερεις τον τονισμο το ποιο πιθανον να μην καταλαβουν τι τους λες. Το Καλημερα ειναι Zǎo shàng hǎo (Τζάο Σάν Χάο ελληνικο αλφαβητο διοτι οι λατηνικοι χαρακτηρες δεν προφερονται ακριβως οπως στα αγγλικα, υπαρχουν καποιες διαφορες) (早上好), το Καληνυχτα ειναι Wǎn ān (Γουάν Άν) (晚安). Τωρα εαν θες να ρωτησεις εαν μιλανε αγγλικα τοτε λες Nǐ huì shuō yīngyǔ ma? (Νί Χουί Σουό Γίνγου Μά (你会说英语吗?). Ειναι πολυ δυσκολη γλωσσα και απαιτιτικη απο αποψης τονισμου διοτι πολυ ευκολα μπορει να γινει το λαθος και αλλο να θες να πεις και αλλο τελικα να λες.....για αυτο οπως βλεπεις σε καθε λεξη υπαρχει και ο αναλογος τονος...Τελος παντον ετσι εγκυκλοπαιδικα εκανα την παρενθεση....

 

[kitsos!]

Σ ευχαριστώ πολύ manolism για το μάθημα γραμματικής και τονισμού!! Όντως πολύ δύσκολη γλώσσα.. Όταν ξαναπάω Κίνα για 3η φορά θα σε θυμηθώ για μερικά επιπλέον μαθήματα!!
Γενικά για μένα η Κίνα ήταν έρωτας οπότε σκοπεύω να την επισκεφτώ αρκετές φορές ακόμα...

 

[manolism]

Όταν ξαναπάω Κίνα για 3η φορά θα σε θυμηθώ για μερικά επιπλέον μαθήματα!!

Χαρα μου να βοηθησω!!! Γενικα οι κινεζοι εκτιμουν οσους προσπαθουν να πουν εστω και λιγες λεξεις στα κινεζικα και σιγουρα θα εχεις ενα ακομα εφοδιο μαζι σου!!

Γενικά για μένα η Κίνα ήταν έρωτας οπότε σκοπεύω να την επισκεφτώ αρκετές φορές ακόμα...

Και καλα θα κανεις!!! Εχεις παρα πολλα να ανακαλυψεις σε αυτο τον ξεχωριστο τοπο!! Και για εμενα η Κινα ειναι αγαπημενος προορισμος και σιγουρα θα ξαναπαω!! Για αυτο αλλωστε εμαθα και την γλωσσα. Ηταν ενα προσωπικο στοιχημα για μενα!! Κλεινει η παρενθεση παλι.

 

[kitsos!]

Το τελευταίο μας βράδυ στη Σιάν συζητούσαμε για τη συνέχεια του ταξιδιού μας με τη Γ. Και συγκεκριμένα για το πώς θα μεταφερθούμε στη Luoyang. Δεν είχαμε και πολλές επιλογές δηλαδή ή με τρένο ή με λεωφορείο. Τελικά διάβασα κάπου ότι το τρένο έκανε 3,5 ώρες ενώ το λεωφορείο 4,5 οπότε αποφασίσαμε να πάμε με τρένο!! Βέβαια είχαμε κι ένα άλλο θεματάκι... δηλαδή για να είμαι ειλικρινής εγώ είχα γιατί την Γ δε την έκαιγε ιδιαίτερα... Λόγω μεγάλης αγάπης που έχω για τα βουνά σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να περάσουμε κι από το Mountain Huashan και να κάνουμε τη γνωστή διαδρομή που έχει εκεί που λένε ότι είναι από τις πιο επικίνδυνες που υπάρχουν!! Η Γ βέβαια που δεν έχει επαφή με τα βούνα καμιά σκασίλα δεν είχε να ανεβαίνει στα κορφοβούνια...
Έλα βρε να τη λέω εγώ θα λες ότι έχεις ανέβει στο Huashan, τίποτα αυτή...
- Βρε κουτό τίποτα δεν είναι, μια βολτούλα θα κάνουμε..
-Πού καλέ να γκρεμοτσακιστώ θέλεις;; Έχεις δει τις φωτογραφίες της διαδρομής;; να μου απαντά!!
- Ε καλά τώρα τους ξέρεις αυτούς.. υπερβάλλουν με τις φωτογραφίες και τα κάνουν όλα να φαίνονται τρομερά!! Αλλά για να δεις πόσο σε σκέφτομαι έφερα και εξοπλισμό μαζί μου για να σε ασφαλίσω όπου νιώθεις ότι κινδυνεύεις!!
-Εγώ νιώθω ότι κινδυνεύω και μόνο που βλέπω τις φωτογραφίες!!
-Έλα να σε δέσω από τώρα τότε!! Άσε που μόλις φτάσουμε πάνω έχει και τσαγάκι!! Ε;; Ε;;
- Το πίνω κι εδώ που είμαι το τσαγάκι μου!! Τέλος πάντων... Και πόσες ώρες θα κρατήσει αυτή η βόλτα;;;
-Ε αναλόγως πώς θα περπατάμε.. 5-6 ωρίτσες!!
-Πόσες;;;;;;;;;;; Αποκλείεται!!!
Αυτό ήταν!! Τί μπύρες την πότισα, τί χάρες της έταξα τίποτα δεν άκουγε!! Ανένδοτη!! Τελικά ξυπνήσαμε την άλλη μέρα κι έβρεχε αρκετά οπότε δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το διακινδυνέψω και να πάμε.. Στην ίδια βέβαια είπα ότι της κάνω το χατήρι κι ότι θα μου το χρωστάει... Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα δε μου το ''ξεπλήρωσε''....
Φεύγουμε λοιπόν από το ξενοδοχείο πρωί πρωί, αξημέρωτα θα έλεγα για να προλάβουμε το πρώτο τρένο!! Και αρχίζουμε να ρωτάμε πληροφορίες για το πώς πάμε στα τρένα.. Το κόλπο το είχαμε μάθει πια, εμείς σε άπταιστα ελληνικά αυτοί σε άπταιστα κινέζικα και η παντομίμα έπαιζε πρωταρχικό ρόλο!!! Πολύ παντομίμα όμως!!! Τί το τρένο να αναπαριστώ, να πιανόμαστε με την ξαδέρφη τρενάκι η μία πίσω από την άλλη κ εγώ να κάνω τσαφ τσουφ και να σφυρίζω.. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές σας λέω... Και τελικά μας δείχνουν το δρόμο και μας στέλνουν στα ΚΤΕΛ!!!!
Η Γ είχε αρχίσει να εκνευρίζεται..
-Καλά χαζοί είναι, να μου λέει, τα τρένα ζητήσαμε πώς αλλιώς πιο ξεκάθαρα να τους το πούμε;;;
-Έλα μωρέ πάμε με τα ΚΤΕΛ δε βαριέσαι.... Μια ωρίτσα παραπάνω θα είναι... Σιγά το πράγμα!!! άνετη εγώ... πού να ήξερα;;
Οπότε λέμε να βγάλουμε εισητήρια και προθυμοποιείται η Γ. Σίγουρα της λέω;; Σίγουρα μου απαντά. Πάει λοιπόν σαν τη μύγα μες στο γάλα στα εκδοτήρια και στήνεται στην ουρά. Περιμένω εγώ και καθώς περιεργάζομαι το σταθμό ακούω ξαφνικά πανικό και κάποιος να χτυπάει το τζάμι στα εκδοτήρια και να φωνάζει.. Τί μου θυμίζει αυτή η γλυκιά φωνούλα, τί μου θυμίζει.. αναρωτιέμαι!! Και σε λίγα λεπτά εμφανίζεται η Γ με χαμόγελο θριάμβου κρατώντας τα εισητήριά μας στα χέρια. Τα κατάφερα!!! μου λέει κι αρχίζει να περπατά καμαρωτά!! Ξαφνικά συνειδητοποιεί τον πανικό που υπάρχει γύρω μας ''και τώρα πού πάμε;;'' μου λέει. Παίρνω τα εισητήρια στα χεριά κι αρχίζω να κάνω βόλτες και να τα δείχνω σε Κινέζους. Η αντίδραση όλων η ίδια.. τα έβλεπαν, πατούσαν τα γέλια και μας έδειχναν την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουμε!!
-Γιατί γελάνε όλοι ρε Κίτσο με τα εισητήριά μας;;;
-Ξέρω κι εγώ;; Λίγο μ' απασχολεί όμως!! Ας μπούμε στο λεωφορείο που μας δείχνουν κι άφησέ τους να γελάνε...
Φορτώνουμε λοιπόν τα πραγματάκια μας, μπαίνουμε στο λεωφορείο, δείχνουμε τα εισητήρια, πατάει τα γέλια ο οδηγός και μας κάνει νόημα να κατεβάσουμε τις βαλίτσες μας!!! Αααααααα αρχίζει να μη μ' αρέσει αυτή η κατάσταση και ζητάω το λόγο! Με τα πολλά και τα λίγα καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτό το λεωφορείο μας αλλά αυτό που θα έρθει μετά.. Ωραία λοιπόν, το λύσαμε το θέμα!! Αυτό ήταν το τόσο αστείο πια;; Φεύγει αυτό το λεωφορείο, έρχεται όντως ένα άλλο, φορτωνόμαστε εμείς, μας ξανακατεβάζουν αυτοί, το επόμενο μας λένε!! Να μη σας τα πολυλογώ αυτό έγινε με 4 λεωφορεία!!Κι όλοι να γελάνε.. Μας είδε λοιπόν ένας αστυνομικός εκεί τα κακόμοιρα παίρνει τα εισητήριά μας και μας λέει ότι το λεωφορείο μας φεύγει στις 12 δηλαδή σε 3 ώρες από εκείνη τη στιγμή!!
Η Γ σε έξαλλη κατάσταση!!
- ''Δηλαδή ξυπνήσαμε από τις 5 το πρωί για να περιμένουμε στα άθλια ΚΤΕΛ τους 5 ώρες;;; Γι' αυτό γελούσαν όλοι και μας κορόιδευαν;; Και τί θα κάνουμε τώρα εδώ με όλες τις βαλίτσες αγκαλιά άλλες 3 ώρες;;
-Δε ξέρω τι θα κάνεις εσύ αλλά εγώ θα πάω να πάρω νουντλς γιατί έχω πεθάνει της πείνας!!
Μετά από 3 ώρες λοιπόν όντως ήρθε το πολυπόθητο λεωφορείο μας, φορτώσαμε τα πραγματάκια μας και μας τσέκαραν τα εισητήρια χωρίς ίχνος γέλιου αυτή τη φορά!! Το λεωφορείο μας χλίδα!! Πεντακάθαρο, ολοκαίνουριο, μοσχοβολιστό!! Μπράβο το κινέζικο ΚΤΕΛ λέω.... Βρίσκουμε λοιπόν τις θέσεις μας και προτού προλάβουμε να κάτσουμε μας έχει πάρει ήδη ο ύπνος... Ξαφνικά εκεί που κοιμάμαι με σκουντάει η Γ και μου λέει
-Με ξύπνησε μια Κινέζα και κάτι μου είπε.. Κι επίσης το λεωφορείο σταμάτησε..
-Καλά δε πειράζει.. Στάση για τουαλέτα θα κάνει.. Κοιμήσου..
Μετά από λίγο ξανάρχεται η Κινέζα
-Σιααασε σι τσου α σε τσαν
-Δε κατουριέμαι ρε κοπέλα μου, άσε με να κοιμηθώ να χαρείς!!
-Σε τσε α σε τσαν σου γι σου χαν τσιαν!!!
-Ρε Κίτσο αυτή με τραβολογάει για να με κατεβάσει από το λεωφορείο!! Ξύπνα!! Κοίτα κατέβασαν και τις βαλίτσες μας στο δρόμο!!! Ξύπνα σου λέω!!!
Ξυπνάω κι εγώ και τί να δω;; Όλο το λεοφορείο άδειο, μόνο εμείς κοιμόμασταν μέσα, έξω να βρέχει καταρακτωδώς και 2 Κινέζους να έχουν πάρει τις βαλίτσες μας να τις σέρνουν και να τις φορτώνουν σε ένα άλλο λεωφορείο!! Κατεβαίνουμε λοιπόν κι εμείς κι αρχίζει η Γ να φωνάζει στους Κινέζους..
-Τί φωνάζεις καλέ;; Μπες στο λεωφορείο να τελειώνουμε!!
-Και που ξέρεις πού πάει αυτό το λεωφορείο;;
-Δε ξέρω πού πάει αλλά ξέρω ότι προτιμώ να ακολουθήσω τις βαλίτσες μου και όχι να μείνω μέσα στη βροχή!!
Μπαίνουμε λοιπόν στο λεωφορείο... Και η απογοήτευση μπροστά στα μάτια μας!! Τί λέγαμε πριν για χλίδα;;; Ε, ακριβώς το αντίθετο!! Παμπάλαιο, πενταβρόμικο, κάτι κατσαριδούλες κυκλοφορούσαν στο διάδρομο και μέσα είχε μόνο άντρες και δυο γυναίκες χαζοτουρίστριες με τα όλα τους, εμάς!!

Καθόμαστε λοιπόν και βλέπουμε ότι είχε περάσει μόνο 1 ώρα από τη στιγμή που ξεκινήσαμε από Σιάν οπότε καλώς εχόντων των πραγμάτων είχαμε άλλες 3,5 ώρες δρόμο.. Μια χαρά, ότι πρέπει για ύπνο!! Με ξυπνάει σε κάποια φάση η Γ και μου λέει
-Κίτσο εδώ είχε πινακίδα για Huashan!! Εδώ ήθελες να με φέρεις;;; Σ' αυτές τις κορυφές;;; Καλά εσύ είσαι τελείως παλαβή!! Ευτυχώς που σου αρνήθηκα!!
-Όχι μπερδεύεσαι!! Ευτυχώς που βρέχει ήθελες να πεις..
-Πω πω κοίτα τί ψηλά που είναι.. Και τί απότομ.. Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
-Τί έπαθες καλέ;;; Γ;;;; Ε;;; Γ;;; Τί έγινε;; Λες και είδες φάντασμα είσαι!!! Κλείσε το στόμα!! Πάρε και καμιά ανάσα και λέγε τί έπαθες...
-Είναι ένας Κινέζος που κάθεται διαγώνια πίσω μας....
-Ναι κι άλλοι 20 διάσπαρτοι μέσα στο λεωφορείο, και;;
-Αυτός που κάθεται εκεί.. μάλλον ¨ξεσηκώθηκε¨ ο φιλαράκος του κι επειδή ήταν στενάχωρα μέσα στο παντελόνι τον έβγαλε έξω κι ασχολείται επιμελώς μαζί του!!!!
-Πλάκα κάνεις;;; Και;;; Ισχύει αυτό που λένε για τους Κινέζους ή είναι μύθος;;;
-Πού να ξέρω μωρέ!!! Δεν έκατσα να πάρω και μάτι!!!
-Ωχού... Αμάν!!
-Και τώρα τί θα κάνουμε;; Εγώ δε μπορώ να κάτσω άλλο εδώ.. Να το πούμε στον οδηγό;;
- Τι λες μωρέ;; Και πώς θα το πεις στον οδηγό;; Με παντομίμα κι αυτό;; Κι άντε και το είπες.. σιγά μη βρεις το δίκιο σου.. Πάμε να κάτσουμε πιο μπροστά!!
Μισή ώρα αργότερα κι αφού είχε συνέλθει από το σοκ η Γ.
-Ουφ!! Τελείωσε κι αυτό.. Πάντως θα έπρεπε να είχαμε φτάσει κανονικά.. Είμαστε 4 ώρες μέσα στο λεωφορείο κι άλλη μία ώρα στο προηγούμενο λεωφορείο και δε βλέπω καμία πόλη στο οπτικό μας πεδίο..
-Καλά περίμενε ακόμα λίγο.. Μπορεί λόγω της βροχής να πήγαινε πιο αργά..
-Μα δε βρέχει πια.. Και άσε που είμαι σχεδόν σίγουρη ότι κάνουμε κύκλους.. Κάθε φορά που περνάμε κάτι σαν διόδια κάνουμε αναστροφή και γυρνάμε πάλι πίσω..
Η αλήθεια είναι ότι είχε δίκιο η Γ σ' αυτό που έλεγε αλλά δε της το παραδέχτηκα για να μη την αγχώσω.. Μετά από μια ώρα κι αφού έχει σκάσει η Γ παίρνει την απόφαση να πάει να ρωτήσει τον οδηγό σε πόση ώρα φτάνουμε.. Σηκώνεται λοιπόν κι αρχίζει να περπατάει στο διάδρομο του λεωφορείου και βλέπεις ξαφνικά κεφάλια να εμφανίζονται από το πουθενά δεξιά κι αριστερά και να παρακολουθούν την πορεία της!! Να πούμε ότι η Γ είναι 1.75 οπότε είναι πάνω από το μέσο όρο των Κινέζων και με πολύ ωραίο κορμί. Φτάνει λοιπόν στον οδηγό κι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε λες και παρακολουθούμε ταινία στο κρίσιμο σημείο της!!
-Driver!! Driver!! What time will we be at Luoyang?
- Σι χαναν γιου σιεεε τσα σαν
-Δε καταλαβαίνω καλέ μου τι μου λες!! Luoyang!! Time!! Πόσο;; Θα αρχίσει να νυχτώνει σε λίγο!! 4,5 ώρες ήταν και πέρασαν 6!!
Της απαντάει κάτι ο οδηγός κι έρχεται πίσω χαμογελαστή!! Εντάξει σε μισή ωρίτσα φτάνουμε, μου λέει και κάθεται ευχαριστημένη στο βρομερό κάθισμά της.. Όντως σε μισή ωρίτσα φτάνουμε σε ένα σημείο τύπου Olympus Plaza, σταματάει το λεωφορείο και μας κάνουνε σινιάλο να κατεβούμε!!
-Πού να κατεβούμε καλέ εδώ;;; λέω εγώ! Μέσα στις ερημιές!! Μίστερ μπερδεύεσαι εμείς Luoyang πάμε!!
-Luoyang Luoyang!! να επιμένει ο οδηγός και να μας κάνει νόημα να κατεβούμε..
-Εγώ αν δε με πας Luoyang δε κατεβαίνω!!!
-Κίτσο Κίτσο μας κατέβασαν τις βαλίτσες στο δρόμο και κλείνουν την μπαγκαζιέρα!!
-Τις βαλίτσες;;; Κατέβα!!!
Κατεβαίνουμε λοιπόν και μαζί με μας κατεβαίνουν κι άλλοι 3.. Και τώρα;; Ήμασταν στη μέση του πουθενά, δίπλα σε μια εθνική οδό, σ' ένα πάρκινγκ με νταλίκες μαζί με άλλους 3 Κινέζους και σε μια ώρα θα νύχτωνε.. Και τώρα τί κάνουμε;;; Εκεί λοιπόν που κοιτάμε δεξιά αριστερά αποσβολωμένα εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός ένας τέταρτος Κινέζος χαμογελαστός με ένα χαβανέζικο πουκάμισο κρατώντας ένα κλειδί στο χέρι και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε!!
-Τώρα τί θα κάνουμε;;;
-Ε τί θες να κάνουμε;;; Θα τον ακολουθήσουμε!!
-Αποκλείεται!!! κατηγορηματική η Γ..
-Σε μία ώρα νυχτώνει και δε ξέρουμε πού στο ****** είμαστε!! Έχουμε καλύτερη επιλογή;;
Απάντηση δεν υπήρξε και αρχίσαμε να ακολουθούμε το χαβανέζικο πουκάμισο μαζί με τους υπόλοιπους.. Διασχίσαμε όλο το πάρκινγκ με τις νταλίκες και φτάσαμε σε μία μισογκρεμισμένη γεφυρούλα που έπρεπε να περάσουμε από κάτω μέσα στα λασπόνερα για να βγούμε από την άλλη πλευρά.. Δε γύρισα καν να κοιτάξω τη Γ πίσω μου προς αποφυγή παραστρατήματος και συνέχισα να περπατάω ακάθεκτη κι ο Θεός βοηθός!!! Από την άλλη πλευρά λοιπόν είχε πάλι πάρκινγκ γεμάτο νταλίκες κι ο Χαβανέζος πήγε και ξεκλείδωσε ένα βανάκι όπου περίμεναν κι άλλοι!! Ωραία λέω γίναμε πιο πολλοί!! Εννοείται πως γυναίκες συνεχίζαμε να παραμένουμε μόνο εμείς... Φόρτωσε τα πραγματά μας και φορτωθήκαμε κι εμείς στο 12θέσεο βανακι ακριβώς!! Ξεκινήσαμε λοιπόν κι εγώ με τη Γ είχαμε κατεβάσει όποια προσευχή ξέραμε.. και ξαφνικά σταματάμε πάνω στο δρόμο αυτή τη φορά με αλάρμ!!! Ε όχι δε θα αντέξω άλλη στάση!!! Περιμέναμε εκεί 10 λεπτά και εμφανίζεται ένα άλλο βανάκι απ' το οποίο κατεβαίνουν 4 άτομα κουβαλώντας όλοι μαζί ένα κιβώτιο από φελιζόλ. Ανοίγουν την πόρτα, μπαίνουν στο βανάκι μας, κάθονται πάνω μας και αφήνουν και το κιβώτιο ακριβώς μπροστά στην πόρτα εξόδου!!! Και να θες να βγεις δηλαδή να μην μπορείς!! Να τονίσω επίσης ότι το καπάκι από το κιβώτιο ήταν μισάνοιχτο και είχε μέσα κάτι που τσιτσίριζε και βρωμοκοπούσε...
Τελικά μετά από 1,5 ώρα φτάσαμε στη Luoyang!!!!!!!!!!
Κάναμε συνολικά 8 ώρες αντί για 4,5 που μας έλεγαν οι πληροφορίες μας, αλλάξαμε 3 λεωφορεία και υποσχεθήκαμε με τη Γ ότι από εδώ και πέρα για τις μετακινήσεις μας θα χρησιμοποιούσαμε μόνο τρένα...

(συνεχίζεται)

 

[Fenaki1981]

Άντε, άντε συνέχισε.......

 

[georgiaP]

Καταπληκτική ιστορία! Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια.

 

[hydronetta]

Αφου εισαι Κινα να μαθεις και μερικες λεξεις....το γεια που λεμε εμεις ή hello στα αγγλικα, στα Μανδαρινικα στο Πινγίν ή επίσημα Hanyu Pinyin (που είναι το επίσημο φωνητικό σύστημα για μεταγραφή της Μανδαρινής προφοράς των κινεζικών χαρακτήρων με λατινικούς χαρακτήρες) γραφεται nĭ hăo (Νί Χάο) (你好) αλλα στην προφορα εχει δυο τονους...στο ni οπου κατεβαινει και συνεχιζει στο hao οπου ανεβαινει...οπως βλεπεις παρολο που ο τονος ειναι ο ιδιος δεν προφερεται ως κατω-πανω αλλα κατεβαινει στο ni και ανεβαινει στο hao...αυτοι ειναι κανονες της γραμματικης...βεβαια σε μονες λεξεις θα καταλαβουν τι θελεις να πεις απο εκει και περα σε προτασεις εαν δεν ξερεις τον τονισμο το ποιο πιθανον να μην καταλαβουν τι τους λες. Το Καλημερα ειναι Zǎo shàng hǎo (Τζάο Σάν Χάο ελληνικο αλφαβητο διοτι οι λατηνικοι χαρακτηρες δεν προφερονται ακριβως οπως στα αγγλικα, υπαρχουν καποιες διαφορες) (早上好), το Καληνυχτα ειναι Wǎn ān (Γουάν Άν) (晚安). Τωρα εαν θες να ρωτησεις εαν μιλανε αγγλικα τοτε λες Nǐ huì shuō yīngyǔ ma? (Νί Χουί Σουό Γίνγου Μά (你会说英语吗?). Ειναι πολυ δυσκολη γλωσσα και απαιτιτικη απο αποψης τονισμου διοτι πολυ ευκολα μπορει να γινει το λαθος και αλλο να θες να πεις και αλλο τελικα να λες.....για αυτο οπως βλεπεις σε καθε λεξη υπαρχει και ο αναλογος τονος...Τελος παντον ετσι εγκυκλοπαιδικα εκανα την παρενθεση....

θα έλεγα είναι δύσκολο αρκετά. Η ελληνική γλώσσα δεν έχει την τονικότητα της κινεζικής. Διότι ναι μεν το Ni hao το αντιλαμβάνονται, εγώ που κάτι έχω χαμπαριάσει περί τονικότητας πάλευα με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς να τους λέω xi la (Ελλάδα) και ανταπόκριση μηδέν. Έπρεπε να γράψω το ιδεόγραμμα. Ανάθεμα κι αν κατάλαβα στα αυτιά μου διαφορά όταν το πρόφεραν. Μάλλον για όσους πάνε Κίνα αξίζει να έχουν mobile internet και να κατεβάσουν ένα app με αυτόματη μετάφραση. Μόνο έτσι καταφέραμε να κινηθούμε.

 

[LULLU]

εχω σκασει απο τα γελια.....ναστε καλα..

 

[manolism]

θα έλεγα είναι δύσκολο αρκετά. Η ελληνική γλώσσα δεν έχει την τονικότητα της κινεζικής. Διότι ναι μεν το Ni hao το αντιλαμβάνονται, εγώ που κάτι έχω χαμπαριάσει περί τονικότητας πάλευα με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς να τους λέω xi la (Ελλάδα) και ανταπόκριση μηδέν. Έπρεπε να γράψω το ιδεόγραμμα. Ανάθεμα κι αν κατάλαβα στα αυτιά μου διαφορά όταν το πρόφεραν. Μάλλον για όσους πάνε Κίνα αξίζει να έχουν mobile internet και να κατεβάσουν ένα app με αυτόματη μετάφραση. Μόνο έτσι καταφέραμε να κινηθούμε.

Λοιπον η Ελλαδα στο Pinyin γραφεται Xīlà (Σίίί Λά) (
希腊), δηλαδη στο xi ο τονος ειναι σταθερος και για αυτο το εχω γραψει Σιιι διοτι εχει διαρκεια ενω στο la ειναι κοφτος-αποτομος. Λογικο ειναι με τα ερεθισματα που εχουμε απο την ελληνικη γλωσσα να μην μπορουμε να καταλαβουμε την διαφορα. Εαν ομως ασχοληθεις με την γλωσσα τους και αρχισεις να ακους πολλους διαλογους ειτε απο εκπαιδευτικα βιβλια ειτε απο ταινιες τοτε θα δεις οτι σιγα σιγα θα αρχισεις να αντιλαμβανεσαι τις διαφορες, αλλα πραγματικα χρειαζεται πολλες ωρες να αφιερωσει καποιος για να αρχισει να καταλαβαινει και φυσικα πολυ σημαντικος ρολος παιζει και η διαλεκτος. Διοτι αλλο τα μανδαρινικα...αλλο τα καντονεζικα και παει λεγοντας...εαν ο ενας μιλαει μανδαρινικα και ο αλλος καντονεζικα δεν υπαρχει περιπτωση να συνενοηθουν....για να καταλαβουμε τα μεγεθη, θα πω το εξης....υπαρχουν 50.000 ιδεογραμματα τα οποιο οπως καταλαβενετε μπορουν να συνδιαστουν με απειρους τροπους παραγοντας χιλιαδες λεξεις...ενας μεσος κινεζος γνωριζει περιπου στα 5.000 ιδεογραμματα που σημαινει οτι ξερει τον τονισμο και την γραφη τους....για να μην πω για την καλλιγραφια που ειναι ξεχωριστο κεφαλαιο και απαιτει αλλες σπουδες...κλεινει και παλι η παρενθεση.

 

[kitsos!]

Τώρα που τα ξανασκέφτομαι κι εγώ και τα θυμάμαι γελάω πολύ..και γενικά όσες φορές έχω διηγηθεί αυτό το ταξίδι μου.. Αλλά όταν ήμουνα εκεί υπήρξαν αρκετές στιγμές που δεν ήμουνα και τόσο σίγουρη για τις αποφάσεις μου.. Απλά δεν είχα άλλη επιλογή!!