vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 918
- Likes
- 8.352
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 1η: Θεσσαλονίκη – Βέλικο Τάρνοβο.
- Ημέρα 2η: Βέλικο Τάρνοβο – Μπρασόβ.
- Ημέρα 3η: Μπρασόβ – Σινάια- Peles – κάστρο Bran - Moieciu de Sus – Μπρασόβ
- Ημέρα 4η: Ποιάνα Μπρασόβ – Ρασνόβ – Μπρασόβ
- Ημέρα 5η: Fortified Church Prejmer – Μπρασόβ – Σιγκισοάρα
- Ημέρα 6η: Σιγκισοάρα – ορυχεία αλατιού Τούρντα- Σιμπίου
- Ημέρα 7η: Σιμπίου
- Ημέρα 8η: Paltinis – Adventure Park - μουσείο Astra - Sibiu
- 9η ημέρα: Βουκουρέστι.
- 10η ημέρα: Βουκουρέστι.
- 11η ημέρα: Επιστροφή.
- Επίλογος.
Ημέρα 8η: Paltinis – Adventure Park - μουσείο Astra - Sibiu
Το Paltinis είναι ένα ορεινό θέρετρο της περιοχής με αρκετά ξενοδοχεία και χειμερινές δραστηριότητες. Νομίζω ότι την επίσκεψη σε αυτό μας την πρότεινε ο συνάδελφος της γυναίκας μου, οπότε αφού δεν ήταν μακριά, είπαμε να δοκιμάσουμε να πάμε έως εκεί, αφού είχαμε βάλει στο μάτι και κάτι ακόμη στην περιοχή.
Χαλαρά πράγματα και σήμερα. Βρε μπας και είμαι από τη Θεσσαλονίκη και δεν το ξέρω, δεν με αναγνωρίζω.
Το Paltinis απέχει 45 λεπτά από το Σιμπίου. Ανηφορίζοντας το βουνό, η ρουμάνικη φύση για μία ακόμη φορά μας εντυπωσιάζει. Περάσαμε δάση, ορεινά λιβάδια με αγελάδες και πρόβατα να βόσκουν αμέριμνα και φτάσαμε στον «οικισμό». Ο οποίος δεν είναι βέβαια οικισμός αλλά σκόρπια ξενοδοχεία για τους, ντόπιους κυρίως φαντάζομαι, τουρίστες του χειμώνα. Σε αντίθεση με την Ποιάνα Μπρασόβ, εδώ δεν κυκλοφορεί ψυχή, εκτός από εμάς και ελάχιστους ακόμη. Τα ξενοδοχεία είναι όλα κλειστά οπότε δεν μπορούμε να πιούμε ούτε έναν καφέ. Ευτυχώς που έχουμε προνοήσει να φέρουμε σνακ μαζί μας για φαγητό, γιατί ούτε και για να φάμε βρήκαμε τίποτα.
Απογοητευμένοι, κάναμε μια μικρή βόλτα μέσα στο δάσος και αποχωρήσαμε. Φαντάζομαι ότι η εποχή και η απόσταση από το Σιμπίου δεν ευνοούν τον τουρισμό κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, όμως το χειμώνα πιστεύω πως θα είναι πολύ όμορφα εδώ με αρκετό κόσμο αν κρίνω από τα ξενοδοχεία που συναντήσαμε. Τσεκ λοιπόν για μια επόμενη χειμερινή εξόρμηση στην περιοχή.
Όταν έψαχνα τι θα κάνουμε στο Μπρασόβ, έπεσα στο Adventure Park Brasov. Δεν είχα ξαναδεί ή κάνει κάτι παρόμοιο και είπα να το εντάξουμε σε αυτά που θα κάναμε σε αυτή την εκδρομή, κυρίως βέβαια για τις μικρές. Το είπα λοιπόν στα παιδιά και αυτά ανυπομονούσαν πότε θα πάμε εκεί, καθώς τα σκαρφαλώματα ήταν και είναι από τις αγαπημένες τους «αθλητικές» δραστηριότητες.
Στο Μπρασόβ λοιπόν ο βροχερός καιρός μας απέτρεψε από το να επισκεφτούμε αυτό το πάρκο δραστηριοτήτων. Κάνανε μια μικρή παρόμοια διαδρομή στο Dino Park, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να κατευνάσει τον πόθο τους για την περιπέτεια. Έξω λοιπόν από το Paltinis είναι το Arka adventure park. Είναι λίγο πιο μικρό, αλλά αφού χάσαμε το άλλο και αυτό τους φαίνεται μια χαρά.
Και εδώ ο κόσμος είναι λίγος οπότε έχουμε όλες τις διαδρομές για εμάς. Όχι και όλες βέβαια, καθώς ο εκπαιδευτής μας λέει σε ποιες διαδρομές μπορούν να μπουν τα παιδιά, καθώς είναι μικρά ακόμη. Υπήρχε ειδική σήμανση, αν θυμάμαι καλά με βάση το ύψος. Όχι ότι τον πολύ ακούσανε βέβαια, καθώς η ενασχόλησή τους με την αναρρίχηση τους είχε δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση και έτσι δοκιμάζουν και κάποιες πιο δύσκολες πίστες. Με την δική μας ανοχή και επίβλεψη βέβαια.
Πριν την εκδρομή σκεφτόμουν να μπω κι εγώ στις διαδρομές, όμως η σύντομη ενασχόληση μου με το «σπορ» στο Dino park με έκανε να καταλάβω ότι περνώντας τα χρόνια, ο φόβος αρχίζει να φωλιάζει μέσα μου.
Μετά από 2-3 ώρες με δυσκολία ξεκολλήσαμε τα πιτσιρίκια από εκεί. Είχαμε ακόμη μία ανειλημμένη υποχρέωση να πραγματοποιήσουμε. Δεν μας έφτασε η βραδινή βόλτα στο μουσείο του χωριού, οπότε αποφασίσαμε να επαναλάβουμε την επίσκεψή μας σε ώρες λειτουργίας που θα μπορούσαμε να δούμε και τα κτίρια ανοιχτά.
Για εμάς λοιπόν μια δεύτερη φορά ήταν εκ των ων ουκ άνευ.
Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος με πολύ όμορφη φύση γύρω του και θέλει αρκετή ώρα αν θέλεις να περιηγηθείς παντού. Τα σπίτια και τα εκθέματα είναι τοποθετημένα ανά γεωγραφικές περιοχές και τι πιο ωραίο από έναν μεγάλο περίπατο μέσα στο δάσος, δίπλα από λιμνούλες και ποταμάκια.
Οπ μια νύφη!!!
Η φύλακας του χώρου περνά την ώρα της πλέκοντας.
Μου αρέσουν πολύ τα λαογραφικά μουσεία και θαυμάζω πολύ την επινοητικότητα των απλών ανθρώπων και το πως καταφέρνουν να προσαρμόζονται και να αντλούν από το περιβάλλον γύρω τους, χωρίς να το καταστρέφουν.
Αφού εξαντλήσαμε τον χρόνο μπαίνοντας σε όλα τα κτίρια που μπορούσαμε, μέχρι που οι άνθρωποι έκλεισαν και μας έδιωξαν ευγενικά, επιστρέψαμε στο διαμέρισμα για ολίγη ξεκούραση μέχρι να κάνουμε την τελευταία βόλτα μας στην πόλη το βράδυ.
Το Σιμπίου είναι πολύ όμορφο και το βράδυ ακόμη πιο ατμοσφαιρικό. Σουλατσάραμε πάνω κάτω και πέρα δώθε και διαπιστώσαμε ότι ακόμη ένα φεστιβάλ προετοιμαζόταν σε αυτή την πόλη. Ρωτήσαμε και μάθαμε ότι αυτή την φορά ήταν ένα μεσαιωνικό φεστιβάλ που θα ξεκινούσε την Παρασκευή αλλά εμείς δυστυχώς δεν θα ήμασταν εκεί να το παρακολουθήσουμε.
Που να ξέραμε τότε ότι τελικά μετά από 3 χρόνια, η τύχη θα μας έφερνε πάλι σε αυτή την πόλη και ότι τελικά θα βλέπαμε και αυτό το φεστιβάλ στο Σιμπίου.
Αφού η τύχη δεν μας ήθελε με την παραδοσιακή ρουμάνικη κουζίνα, είπαμε αυτό το βράδυ να κινηθούμε σε ασφαλέστερα μονοπάτια και έτσι καθίσαμε στην πιτσαρία που βρισκόταν δίπλα από την γέφυρα των ψεμάτων, για το τελευταίο δείπνο μας στην πόλη.
Το Paltinis είναι ένα ορεινό θέρετρο της περιοχής με αρκετά ξενοδοχεία και χειμερινές δραστηριότητες. Νομίζω ότι την επίσκεψη σε αυτό μας την πρότεινε ο συνάδελφος της γυναίκας μου, οπότε αφού δεν ήταν μακριά, είπαμε να δοκιμάσουμε να πάμε έως εκεί, αφού είχαμε βάλει στο μάτι και κάτι ακόμη στην περιοχή.
Χαλαρά πράγματα και σήμερα. Βρε μπας και είμαι από τη Θεσσαλονίκη και δεν το ξέρω, δεν με αναγνωρίζω.
Το Paltinis απέχει 45 λεπτά από το Σιμπίου. Ανηφορίζοντας το βουνό, η ρουμάνικη φύση για μία ακόμη φορά μας εντυπωσιάζει. Περάσαμε δάση, ορεινά λιβάδια με αγελάδες και πρόβατα να βόσκουν αμέριμνα και φτάσαμε στον «οικισμό». Ο οποίος δεν είναι βέβαια οικισμός αλλά σκόρπια ξενοδοχεία για τους, ντόπιους κυρίως φαντάζομαι, τουρίστες του χειμώνα. Σε αντίθεση με την Ποιάνα Μπρασόβ, εδώ δεν κυκλοφορεί ψυχή, εκτός από εμάς και ελάχιστους ακόμη. Τα ξενοδοχεία είναι όλα κλειστά οπότε δεν μπορούμε να πιούμε ούτε έναν καφέ. Ευτυχώς που έχουμε προνοήσει να φέρουμε σνακ μαζί μας για φαγητό, γιατί ούτε και για να φάμε βρήκαμε τίποτα.
Απογοητευμένοι, κάναμε μια μικρή βόλτα μέσα στο δάσος και αποχωρήσαμε. Φαντάζομαι ότι η εποχή και η απόσταση από το Σιμπίου δεν ευνοούν τον τουρισμό κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, όμως το χειμώνα πιστεύω πως θα είναι πολύ όμορφα εδώ με αρκετό κόσμο αν κρίνω από τα ξενοδοχεία που συναντήσαμε. Τσεκ λοιπόν για μια επόμενη χειμερινή εξόρμηση στην περιοχή.
Όταν έψαχνα τι θα κάνουμε στο Μπρασόβ, έπεσα στο Adventure Park Brasov. Δεν είχα ξαναδεί ή κάνει κάτι παρόμοιο και είπα να το εντάξουμε σε αυτά που θα κάναμε σε αυτή την εκδρομή, κυρίως βέβαια για τις μικρές. Το είπα λοιπόν στα παιδιά και αυτά ανυπομονούσαν πότε θα πάμε εκεί, καθώς τα σκαρφαλώματα ήταν και είναι από τις αγαπημένες τους «αθλητικές» δραστηριότητες.
Στο Μπρασόβ λοιπόν ο βροχερός καιρός μας απέτρεψε από το να επισκεφτούμε αυτό το πάρκο δραστηριοτήτων. Κάνανε μια μικρή παρόμοια διαδρομή στο Dino Park, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να κατευνάσει τον πόθο τους για την περιπέτεια. Έξω λοιπόν από το Paltinis είναι το Arka adventure park. Είναι λίγο πιο μικρό, αλλά αφού χάσαμε το άλλο και αυτό τους φαίνεται μια χαρά.
Και εδώ ο κόσμος είναι λίγος οπότε έχουμε όλες τις διαδρομές για εμάς. Όχι και όλες βέβαια, καθώς ο εκπαιδευτής μας λέει σε ποιες διαδρομές μπορούν να μπουν τα παιδιά, καθώς είναι μικρά ακόμη. Υπήρχε ειδική σήμανση, αν θυμάμαι καλά με βάση το ύψος. Όχι ότι τον πολύ ακούσανε βέβαια, καθώς η ενασχόλησή τους με την αναρρίχηση τους είχε δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση και έτσι δοκιμάζουν και κάποιες πιο δύσκολες πίστες. Με την δική μας ανοχή και επίβλεψη βέβαια.
Πριν την εκδρομή σκεφτόμουν να μπω κι εγώ στις διαδρομές, όμως η σύντομη ενασχόληση μου με το «σπορ» στο Dino park με έκανε να καταλάβω ότι περνώντας τα χρόνια, ο φόβος αρχίζει να φωλιάζει μέσα μου.
Μετά από 2-3 ώρες με δυσκολία ξεκολλήσαμε τα πιτσιρίκια από εκεί. Είχαμε ακόμη μία ανειλημμένη υποχρέωση να πραγματοποιήσουμε. Δεν μας έφτασε η βραδινή βόλτα στο μουσείο του χωριού, οπότε αποφασίσαμε να επαναλάβουμε την επίσκεψή μας σε ώρες λειτουργίας που θα μπορούσαμε να δούμε και τα κτίρια ανοιχτά.
Για εμάς λοιπόν μια δεύτερη φορά ήταν εκ των ων ουκ άνευ.
Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος με πολύ όμορφη φύση γύρω του και θέλει αρκετή ώρα αν θέλεις να περιηγηθείς παντού. Τα σπίτια και τα εκθέματα είναι τοποθετημένα ανά γεωγραφικές περιοχές και τι πιο ωραίο από έναν μεγάλο περίπατο μέσα στο δάσος, δίπλα από λιμνούλες και ποταμάκια.
Οπ μια νύφη!!!
Η φύλακας του χώρου περνά την ώρα της πλέκοντας.
Μου αρέσουν πολύ τα λαογραφικά μουσεία και θαυμάζω πολύ την επινοητικότητα των απλών ανθρώπων και το πως καταφέρνουν να προσαρμόζονται και να αντλούν από το περιβάλλον γύρω τους, χωρίς να το καταστρέφουν.
Αφού εξαντλήσαμε τον χρόνο μπαίνοντας σε όλα τα κτίρια που μπορούσαμε, μέχρι που οι άνθρωποι έκλεισαν και μας έδιωξαν ευγενικά, επιστρέψαμε στο διαμέρισμα για ολίγη ξεκούραση μέχρι να κάνουμε την τελευταία βόλτα μας στην πόλη το βράδυ.
Το Σιμπίου είναι πολύ όμορφο και το βράδυ ακόμη πιο ατμοσφαιρικό. Σουλατσάραμε πάνω κάτω και πέρα δώθε και διαπιστώσαμε ότι ακόμη ένα φεστιβάλ προετοιμαζόταν σε αυτή την πόλη. Ρωτήσαμε και μάθαμε ότι αυτή την φορά ήταν ένα μεσαιωνικό φεστιβάλ που θα ξεκινούσε την Παρασκευή αλλά εμείς δυστυχώς δεν θα ήμασταν εκεί να το παρακολουθήσουμε.
Που να ξέραμε τότε ότι τελικά μετά από 3 χρόνια, η τύχη θα μας έφερνε πάλι σε αυτή την πόλη και ότι τελικά θα βλέπαμε και αυτό το φεστιβάλ στο Σιμπίου.
Αφού η τύχη δεν μας ήθελε με την παραδοσιακή ρουμάνικη κουζίνα, είπαμε αυτό το βράδυ να κινηθούμε σε ασφαλέστερα μονοπάτια και έτσι καθίσαμε στην πιτσαρία που βρισκόταν δίπλα από την γέφυρα των ψεμάτων, για το τελευταίο δείπνο μας στην πόλη.